뜻

1. to defend often, practise defending

예문

• Duo autem Graeci grammatici illustres, Aristarchus et Crates, summa ope ille ἀναλογίαν, hic ἀνωμαλίαν defensitavit. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Secundus, XXV 5:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 5:1)

• Nam et causas defensitavit et tribunatus eius arbitrio et auctoritate P. Africani gestus non obscurus fuit. (M. Tullius Cicero, Brvtvs, chapter 26 3:6)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 브루투스, 26장 3:6)

• si igitur non poterit sive causas defensitare sive populum contionibus tenere sive bella gerere, illa tamen praestare debebit, quae erunt in ipsius potestate, iustitiam, fidem, liberalitatem, modestiam, temperantiam, quo minus ab eo id, quod desit, requiratur. (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER PRIMUS 155:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 155:3)

• Sed prius pauca cum Antiocho, qui haec ipsa quae a me defenduntur et didicit apud Philonem tam diu ut constaret diutius didicisse neminem, et scripsit de iis rebus acutissime, et idem haec non acrius accusavit in senectute quam antea defensitaverat. (M. Tullius Cicero, Lucullus 94:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 94:1)

• quoque solebat uti argumento turn cum ei placebat nihil posse percipi, cum quaereret, Dionysius ille Heracleotes utrum conprehendisset certa illa nota qua adsentiri dicitis oportere, illudne quod multos annos tenuisset Zenonique magistro credidisset, honestum quod esset id bonum solum esse, an quod postea defensitavisset, honesti inane nomen esse, voluptatem esse summum bonum - qui ex illius commutata sententia dooere vellet nihil ita signari in animis nostris a vero posse quod non eodem modo possit a falso, is curavit quod argumentum ex Dionysio ipse sumpsisset ex eo ceteri sumerent. (M. Tullius Cicero, Lucullus 96:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 96:1)