뜻

1. Someone who hallows or consecrates.

예문

• Quod autem dicis eo nostris vestra sacra praeponi, quod vos publice colitis deos, nos autem secretioribus conventiculis utimur, primo illud abs te quaero, quo modo oblitus sis Liberum illum, quem paucorum sacratorum oculis committendum putatis. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 6. (A. D. 390 Epist. XVII) 4:1)

  (아우구스티누스, 편지들, 4:1)

• Ac dum religiosum scrupulum partim apud meum sensum disputo, partim sacratorum consiliis examino, novum mirumque plane comperior, deae quidem me tantum sacris imbutum at magni dei deumque summi parentis, invicti Osiris, necdum sacris illustratum. (Apuleius, Metamorphoses, book 11 27:1)

  (아풀레이우스, 변신, 11권 27:1)

• Caedicus Alcathoum obtruncat, Sacrator Hydaspen Partheniumque Rapo et praedurum viribus Orsen, Messapus Croniumque Lycaoniumque Erichaeten, illum infrenis equi lapsu tellure iacentem, hunc peditem. (P. Vergilius Maro, Aeneid, Book 10 30:1)

  (푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 10권 30:1)

• animas vero sacratorum hominum, quos * zanas Graeci vocant, dis debitas aestimabant. (Macrobii Saturnalia, Liber III, VII. 6:2)

  (, , 6:2)

• Astur itemque Cupavo et Cinirus, insignes Cygni Phaethontisque fabulis, nullam pugnae operam praestant, cum Alesus et Sacrator ignotissimi pugnent, et Atinas ante non dictus. (Macrobii Saturnalia, Liber V, XV. 9:1)

  (, , 9:1)