Quaestionum bucolicarum. Specimen I. Dissertatio ..

3쪽

ACADEMIA

RITE CAPESSENDOS

DIE XIlI. M. DECEMBRIS A. MDCCCLVI.

5쪽

DE VERSU BUC0LICO.

1Jonatus vel quisquis vitam Virgilianain ejus nomine insignem composuit, eap. 25. g 103: tenue esse ait Bucolicum carmen et usque adeo ab heroico charactere distare, ut versus quoque hujus carminis suas quasdam caesuras habeant et suis legibus distinguantur. Versuum dactylicorum heXametrorum quum quatuor genera discernantur tam temporibus quam virtutibus inter se diversa heroicus et Homeri et eorum poetarum, qui hunc principem secuti sunt, bucolicus, Nonni denique summa doctrina ac diligentia vigilatus, missis quae ad sermonem magis quam

ad numeros spectant, de caesura et mensura nunc quaeram VS, qua noster a ceteris disserat. Jam ut heroi eus tribus vel quatuor notis caesuris conspicuu est, quarum, si nulla est species deprensa, magistri Versum recusant

nec vocant heroicum Terenti an Maur. p. 2420); ut Nonno dilici ta et acta, quae κατὰ quo τροχαῖον appellatur, prae emis placuit; sic bucolici hexametri, Theocrite imprimis propriam esse caesuram sive diaeresin

post quartum pedem notum est, nec Veteres grammaticos

latuit, qui et nomen ei inde imposuerunt et de tetrametro bucoli eo praecipiunt. mihil, ut haec statim absolvam, in

6쪽

scholiis Theocr. reperimus, nisi thod ad II, 128 Aderi. seli in ed. legitur ὁ στίχος δολίχ.υρὼς Plurima omnium auctor ita Virgil. tradit t. l. Cum tribus inquit probetur metrum caesura scansione, modificatione, non erit Bucolicus versus, nisi in quo et pes primu partem orationis absolverit, et tertius trochaeus fuerit et caesura, et quartus pes dactylus magis quam spondeus partem Orationis terminaverit, quintus et sextus pes ex integrisdietionibus fuerit, quod Virgilius a Theocrito saepe servatum victus operis difficultate . neglexit. Marius Victorin pag. 2509 . Nonnunquam evenit, ut in eodem versu plures ineisiones, id est Penthemimerem et Hephthemimerem et eam, quae quarta caesura partem orationis

terminat quam Bucolicon Graeci dicunt reperiamus, uto Arma virumque canoarriae qui primus ab oris. Νamnjae qui pes in Versu quartus eam divisionem explicat, quam Bucolicon vocari dictum est, sub qua pedum percussione sensus impletur. Νam Bucolici metri haec lex eSt, quam per omne opus sui carminis Theocritus Syracusanus observat, exceptis paucis versiculis. Diomedes

p. 496 P. cautius τετραποδία βουκολικὴν ideo appellat, , quia heocritus auctor bucolici carminis hac plurimum esSe usus credatur. Cf. p. 49 1. Serv. Centi m. p. 1821 P. Beda p. 2369. Atil. Fortun p 2697 Theocritus hanc legem custodivit, Virgilius coiiteinpsit. Apponam quae Terenti an Maur. p. 2430 Ρ. de eo praes My

Ρastorale olet quum quis componere armen, Tetrametrum absolvat, cui portio demitur ima, Quae solido a verbo poterit connectere Versum; Blicolicum siquidem talem Voluere Vocari.

xlurimus h0 pollet Sicaeae telluris alumnus:

7쪽

Ne Graecum immittam versum, mutabo Latinum, , Dulce tibi pinus Submurmurat, en tibi pastor, Proxima flanticulis et tu quoque dulcia pangis.*Jugiter hanc legem toto prope armine SerVat, Noster rarus eo pastor Maro, Sed tamen inquit, Dic mihi Dauio et civium pecus, an Meliboei Non vero Aegonis, nuper mihi tradidit Aegon.

Herinan n. El. D. M. p. 339: Legitima caesura duodecima apud bucolicos poetas habetur. Mirum est, Virgilium in Eclogis deseruisse exemplum Theocriti. Haec caesura etiam apud epicos poetas saepissime invenitur, se eitque ut quartus es singulari licentia rueretur. - Magnam interdum vim hae incisio ad augendam rei quae describitur, magnitudinem habet. CL 352 sq. Duo distinctionum genera a

grammaticis confundi videntur. tenim omnis caesura aut singulorum pedum est aut totius Versu compagis alteram, in qua sensus ratio nulla habetur, minorem sive podieam

eum odekhio de metris Pindari p. 96 vocabimus, alteram principalem, qua sententia Simul cum voce sinitur, ut pausa sat quamvis brevis. Hac igitur principali caesura vel diaeresi in primo Theocriti carmine quadraginta unu in in tertio viginti unum, in quarto viginti septem, in quinto sexaginta sex, in sexto viginti tres, in septimo quadraginta tres, in octaVO, nono, undecipa undenos, indecimo duodecim versus insignes agnosco, ut tertiu quisque versus ex hac lege vere sit bucolicus, eadem Moschi bucolicorum carminum I. Ill. V. VI. est ratio, in Bionis

quartus quisque Vel quintus hue acit, in ceteris hederiti et Moschi carminibus septimus, in Virgilii denique elogis

sextus decimus quisque In reliquis versibus aut aliam caesuram regnare latendum est, aut bucolicam velut Theocr.

8쪽

I, 48. intercal. 64 149. l,1.4 11. ill l 5 V, 3b, 45 149.

VlII, 19. 22. 87. XIV, 7 9 44 60461J XV, 20 48. 50.

74 131. 136. vel aliam eum alia de principatu certare, ut vi dijudicetur, utra sit principalis utra sub principalis

dicenda. Sin altera illa sinore sive podica caesura contenti vocem cum quarto pede terminatam spectamus, caret ea, ut hic quoque usum poetarum comparemus, in bucolicis Theocriti carminibus quartus quisque vel quintus versus, in Moschi quintus, in reliquis utriusque alter vel tertius, tertius sere in Virgilii eclogis, in Bi0nis quartus. Interest aliquantum inter Virgilii et reliquorum, imo inter ipsius Theocriti nonnulla carmina. am deductis spuriis et repetitis ex entum triginta quinque primi carminis versibus viginti quatuor distinctionem illam minorem bucolicam aspernantur, e centum quadraginta sex secundi triginta duo, ex quinquaginta tribus tertii novem, ex Sexaginta tribus quarti decem, e centum quinquaginta quintiquatuordecim, ex quadraginta quinque SeXti octo, eccentum quinquaginta septem Septimi triginta seX, X seXaginta quatuor octavi viginti tres, e triginta sex nonisedecim, ex duo deseXaginta decimi viginti, ex octoginta uno undecimi viginti quinque, ex triginta septem duodecimi quatuordecim, ex septuaginta quinque tertii decimi triginta unus, ex undeseptuaginta quarti decimi duodeviginti, e centum undequinquaginta quinti decimi septuaginta quinque e centum novem sexti decimi undesexaginta, ex centum triginta septem septimi decimi septuaginta duo, ex duodes exaginta duodevicesimi viginti unus, ex seXaginta septem vicesimi primi viginti tres, ex dueentis viginti alterius et vicesimi centum, ex seXaginta tribus ieesimi tertii septemdeeim, ex centum undequadra-

9쪽

ginta ieesimi quarti undesexaginta, e ducentis octoginta uno vicesimi quinti centum septem ex duodequadraginta vides imi sexti viginti tuo; lex octo undevicesimi unus, ex quadraginta quinque Vicesim Septem, i undeseptuaginta vicesimi septimi , quatuordecim. V, 131 ἰς ρόδακισθὰς πανθεῖ eribo. codices alii. in iisque i. ς ρόδα κισσὰς exhibent, alii λ eodύκισσος, scholia eo δά-

κισσος norunt. XV, 7. Hermania conjecturam καματέρωμεν αποικεῖς ei quam Valehen proposuit καστέρω αμμιν αποικεῖς praesero. v. 117 Ahrens Reishium secutus τά τ' ενύγρω ελαί- dedit, vulgatam servo αὶ τ εν γρῶελαίω , XXI, 17. autem neScio ram cum J eodem Ahrenteo Ddεὶς δ' εν μέσσω γείτων πέλεν α δε παρ' υτάν corrigendum sit v. 3T quamquam prima verba c0rrupta Sunt, in X tremis tamen λέγε μοί ποτε νυκτός - φιν optimi

eo dices consentiunt. . qua post XXII, 121 Stephanus primus exhibuit και κε τυχών βλαφεν Ἀμυκλαίων βασιληα non recipio, me v. 150 βουσὶ καὶ ημιόνοισι και λλο et ρίοις κιεάτεσσὶν, aut XXIlI, 30 sq. XXV, 66. - XXIV, 121 poeta G oῶν ξήρατ' αγώνων scripsisse videtur Ho-i uerum ni fallor secutus, qui in eadem hexametri regione verbi illo composito saepius 4 utitur vel addita praeposi

suasit λειμῶνας - ἀνθεμόεντας Ἀκανον. uam paucos versiculos repugnare, Mario Victorino Vix crede musta sed rationes ortasse invenientur. quibus licentia illa, si oenomine eam notare licet, XcuSetur. Atque primum quidem quum Adonii brevior sit clau- Sula, quam se quae 4 Sententiam' semperi absolvat, ultimus

10쪽

quisque periodi versus facilius ea esura bucolica principali,

sacile etiam podica sive minore caret. Accedit quod in sine saepissime leges migrantur. Itaque ut ordines trochaici, ut Versus cujusvis generis, ne de asynarietis dicam syllabam ancipitem vindicant ut anapaestus dactylum sequitur cum in paro emiacis maxime tum apud Aristophanem intercedente diaeresi ut sanapaesti, quibus concluduntur tragoediae, dorismos aspernantur Hermania.

ad ur Hec. 1264): ita bucolicorum poetarum versus ii

qui carmina Theocr. IlI. IV. I. VII. IX. XV XVI. XXI. XXII. XXVI. XXVII J Bion. III. I. IX. Moschi IV. I. VII. Virg. Ecl. II. IV.), strophas ut heocr. I, 72 98.107. 126 141. II, 31 41. 46. 51.104 122 134. III, 9 23 39. 48 51 V, 77. 93 97. 99. 115 129.), omnino sententias

claudunt, haud raro distinctione neglecta Adonium cum tetrametro copulant tua ratione dimidia sere pars apud Theocritum, Bionem, Moschum, Virgilium excusatur. Ne sexcentos quadraginta quinque versus appingam, sufficiant qui in bucolieis arminibus heocriti reperiuntur praeter

eos quos modo attuli I, 28 31 51 58 63 85 1 33. 150.

IV, 7. 22. 25. 34 42. 57. V, 4. 7. 19 46. VI, 12 24 38. VII, 9 16 26 34. 56 68. 75 79. 81 82. 124 137. 140. 146 150. VIII, 5 8. 10. 11. 12. 14. 24 27 62 64. 70. 75 83 86. 90. IX, 3 6 11. 17. 21. 24 27. 29. X, 1. 10. 11. 16.18. 27. 35. 39. 40 41. 49 51 55. XI, 18 19. 35. 37 48 53. 57 66 71. 75. 78.

Similis est caussa, cur in primo quoque Versu Sententiam inchoante, tetrameter cum Adonio conjungatur ana-

crusin basin ordinum iambicorum primam syllabam ancipitem comparare licet. Neque proprius Theocriti et omnino bucolicorum poetarum usus hic omittendus est multipli-