장음표시 사용
491쪽
Sic memorans torquet fumantem ex re aporem, Iraque anhelatum proturbat pectore murmur, Ut multo ad censis fervore exuberat undis, os
Clausus ubi exusto liquor indignatur aeno. Tum praeceps ruit in medios , solumque fatigat Flaminium incessiens . Nec dicto segnius ille Bella capessebat, propiorque insurgere Mavors Coeperat, et campo iunctus iam stabat uterque io Quum subitus per saxa fragor, motique repente Horrendum colles, et summa cacumina totis Intremuere iugis Nutant in vertice silvae Pinifero, fractaeque ruunt super agmina rupes.
medior. im medium. i ii Teli R. 2. solumque Col et X. quod ex Virg. A Xl 22 et i l. 466 petitum puta hant Barth et Drah. Vulgatam Ieci. eoelumque defendit Datis q. et explicat querelis et minis auras implet. Ortam potius crediderim ex loco Maroni Aen. I. 28 margini adscripto. 6O8. dicto, non dictu, inanes libri prisci ante Wolfi Baiil prob. Dau,q.εmtum scit magni f. magno
pretio v. ad IV, s ); quod absolute ita dictum haud reperire memini sero, frustra. V. Broukli et Heyno ad Tibuli. I, 8, I. Olet, Optabit, scit. Propter magnas, qua nunc ab illis expetam, poenaS. Cf.
loca similia VII, 6ao ubi vid.
Dr:ik. LX, 372. X, 287. Virg. Aen. V, 23 o. Claud. R. P. III, 19 . violasse, ut laedere, et hinc iuuiolabilis, et inlaesus. vid Ind. et Drah ad X, 26 I. XV, 76 . et XVI, m. 6o3-6. Silio praeivit Virg. A. VII, 6 sq. ubi v. Heyne. adcenlrs, calefactis, ut adolere,
Drah. qui laudat Gronov. ad Sen. Med. 666. eitZ spicit. ad auctor Moret v. 39. et Noris Cenot Pis. III. q. p. 393. indignatur, ut p. Uirg. Ge. II, I 62. et Aen. VIII, 728. fatigat inceseus probris saepius
pugnam singularem prouocat. CL ad I. 63. Le b. exponit fatigat se incessens, inuadens F. solum. Nec dictos guius,
ut μααπέως ap. Hom. I. Ε, 836. dicto citius p. Virg. A. I, I 2 ubi v. Ηeyne. II 626. Iam duces utrimque in singulare certamen de Gndunt, quod animum lictoris magna exspectatione suspHn
492쪽
388 c. ILII ITALI cIInmugit penitus convulsis ima cavernis is Dissiliens tellus nec parvos rumpit hiatus, Atque umbras late Stygias inmensa vorago Faucibus ostendit patulis, Manesque profundi Antiquum expavere diem. Iacus ater, in altos Sublatus montes et sede excussus avita, IoLavit Tyrrhenas ignota adspergine tuas. Iamque eadem populos magnorumque oppida regum Tempestas et dira lues stravitque tulitque. Ac super haec reflui pugnarunt montibus amneS, Et retro Juctus torsit mare Monte relicto as
Apenninicolae fugere ad litora Fauni. Pugnabat tamen heu belli vecordial miles,
Iactatus titubante solo, tremebundaque tela, Subducta tellure ruens, torquebat in hostem, Donec pulsa vagos cursus ad litora vertit aci
6is. Oncussis auernis coni Schmid. 624. refugi tacite et contra omnes libros reposuit Leiab. Voces non ve et mons mox iterantur unde saltem fontibus legendum putabat . Helias. Non male eis displicet Schmidio. qui male pupnarunt fontibus iungit et vulgatam leti exponit retro fluen
dit Hunc nodum poeta sol essent accis aur, turbidus, yit terrae motu, de quo id vel anguine inlaetus Tyr-Liv. XXII. s. Cic. de Div. Ι. S rhena I montes Ortonen-Flor. II. 6. Plin. II 84 Plut ses in Etruria. f. ad IV, 19. in Fabio, et Ideyne opuscul. Quo a in lita si alique Acad. Uol. IlI p. 39. ii tulitque, ut rapiunt ferantque R. rasiuit Uirg. A. VIII rq dixit Uirg. A. II, 37 ubi v.
Petron C. I 22. et Claud. R. P. rant, tantum sutile ardorem
II I93 sq. Auiq ιιιm, quem animorum, Vt nemo pugnan- Olim viderant, quum in vivis tum hunc terrae motum Onserit.
493쪽
Mentis inops, stagnisque inlata est Daunia pubes. Quis Consul terga increpitans nam turbine motae Ablatis terrae inciderat Quid deinde, quid, oro, Restat, io, profugis vos en ad moenia Romae Ducitis Hannibalem vos in Tarpeia Tonantis Gas
Tecta faces serrumque datis Sta, miles, et acres Disce ex me pugnas: vel, si pugnare negatum, Disce mori Dabit exemplum non vile futuris Flaminius, ne terga Libys, ne Cantaber umquam
Consulis adspiciat. Solus, si tanta libido 64o Elt vobis rabiesque fugae, tela omnia solus
te amnes et insurgentes pugnant montibus obpositis. 63 I. illuta es Col l ut Teli R. 2. v IV 496. I, 24 et aliis locis, a N. Heini adpositis. cf. Gronov. ObT II 8. in alta vel inalto eu Xon. Uulgo Iatebat, pro quo, ut solet, digladiatur Dausq. 633. Ablatus Col et Tel I. a m. pr. cum R. a. quod recepit Leseb. qui haec notauit: Drah. non magis quam alii capit. Ablatus nempe Flaminius a pugna cum Hannibale, terrae motu, in hos milites inciderat. Subintelligit hic poeta pronomen ut solet.' Sed vereor, ut inulti sint, qui sapere virum doctum plus quam ceteros arbitrentur. 634. iam pro ro coni. Dausq. cui fraudi fuisse sa- spicatur Drak quod vocor laetantis semper et triuin phantis esse crediderit, quum et inuocantis sit etiam in luctu, ut IV, 779. et p. Ouid. Het III, 713 cf. Tibull. II, 4, 6 et Helns ad Ouid. l. c. et V, 623.
serit. Subdum subsidonio derat, obuiam venerat,' tur-
anio Flaminii mortem exorta. rae blatis fuga, raptim su- v. Liv. XXll, 6. et Polyb. III, lentibus, ερομένοιοῦ, ut VI, 8 . Daunia P. CL ad ΙU,ςor. 7. 237. ubi Heins et Drah. 63 sq. s. iv. XXII, s. laudant Ouid. Met. I, 3O6. Ual. In ipsa oratione summa vis l. III, 636. et Gron ad Liv. inest et grauitas Nota es. XXXV. II. 72 28 o. f. haec est Noluit Silius ut Burm ad Ual. Fl. l. c. et Barth. ambo duces praeter historiae ad Stal. h. X r 9 638.
fugam ap. Ouid. A. A. I, Theocr. XII, M. Dausq. 639-2o9. ubi terga penseribus h. 6 r. Cf. adv.494 Repetitio e virtuti obponuntur inci voc solus magnam Vim habet.
494쪽
39o c. SILII ITALI cI Pectore consumo, et moriens, fugiente per auras Hac anima, vestras revocabo ad proelia dextras. Dumque ea commemorat, densosque obit obvius hostes, Advolat ora ferus mentemque Ducarius Q Acri 64s Nomen erat gentile Viro, fusisque catervis Boiorum quondam patriis, antiqua gerebat Vulnera barbaricae mentis noscensque superbi Victoris vultus. Tune, inquit, maximus ille Boiorum terror libet hoc cognoscere telo, soCorporis an tanti manet de Vulnere sanguis. Nec VOS poeniteat, populare S fortibus umbris Hoc mactare caput nostros hic curribus egit Insistens victos alta ad Capitolia patres.
Ultra hora vocat Pariter tunc undique fusis Que
Obruitur telis, nimboque ruente per auras
Contectus, nulli dextra iactare reliquit Flaminium cecidisse sua. Nec pugna peremto Ulterior ductore fuit: namque agmine denso
Primores iuuenum, laeva ob discrimina Martis foInfensi
64έ. fustisque omnes scripti, quod recepit Leseb. qui praeterea tacite et Inuitis libris dedit in pat, iis ut sententia'. l. st fulus etiam ipse inter cateruas suorum fusas. 63O licet Col. 633. nostris hie uiribus h. e. carpentis, ut Teli R. 2. Male: sa vinctos re finxit I eis h. Non male, sed se ultra. 637. miseelus coni. Butan ut aliqua certe mortis Flaminii mentio fiat resinquit ut e R. 2. 66o laeti ob . . . non saeua ad i. M. Colon laeni, h. e. aduerit ut Mars sniser l,8 malebat
consumo excipio, sustineo, ut minium προσπεσοντες τινὲς praeter me nemo seriatur ut των Κελτων πέκτεnαν. Du-
495쪽
Insensi Superis dextrisque, et cernere Oenum
Victorem plus morte rati, super ocius omnes Membra ducis stratosque artus certamine magno Telaque, corporaque et non fausto Marte cruentas
Iniecere manus. Sic densi caedis acervo, 66s Ceu tumulo, texere virum . . Tum, strage per undas, Per silvas sparsa, perque altam sanguine vallem,
In medias fratre invectus comitante caterVas Caesorum iuvenum oenus, Quae Vulnera cernis ZQuas mortes Zinquit Premit omnis dextera ferrum 67o Armatusque iacet servans certamina miles. HOS, en hos obitus nostrae spectate cohortes lFronte minae durant, et stant in vultibus irae. Et Vereor, ne, quae tanta creat indole tellus
Magnanimos fecunda viros, huic fata dicarint 67s Imperium, atque ipsis devincat cladibus orbem. Sic fatus cessit nocti, sinemque dedere Caedibus infusae subducto sole tenebrae.
N. Heinc'. l. et XII. 2o8. quod merito placuisse videtur Drah. 66ς. Si de mendo suspectum Cl. Ernesti, eicio quare densae caedis coni. N. Helias et v. 67 Ανmatique. 672. Hosesne hos obitus suspic. Dausq. 673. perflant, vel inant, frustra v. ad II 639 emend. N. Helias sed
mox melius Vt vereor I eiab. En vereor tacitus reposuit, ut passim. 676. ne vincat coni. N. Heins. Sed deuincere, quod I.eseb. laue verbum videtur, pro simpl. vincere accrpit Drah quo sensu centies occurrit. 678
usae malebat . Heins ut l. Di Drah voci exquisitiori substituentes vulgarem et tritam Leiab. Ons V, 37.
non inuenit Hannibal. v. Liv. 18, II. et Eutrop. II 6 extr. XXV, . Plui. in Flam. et Fab. nae vulnerari scit aduersa.
corpora sua. caedis aceruo, CL ad v. 94 seruans certa- magna super et cum eo occi mina, vultum trucem pugnan-λrum copia. 668 - 76. Egre tiumque habitum in ipsa momgia laus virtutis Romanorum, te retinens Fronte minast cuius signa, in mortuis quo durant, ut XIII, 33. ubique conspicua, annibal cum Drah comparat Sen. ed. I 8 Magone admiratur, militibus Val. l. ΙΙ, I laud. R. P. que suis commendat. Bene III, 3 o. et Flor. I, 18. comparant loca simil. Flor. I,
496쪽
Aostero die, ubi primum inlaxit, patet foeda hominum equo- rurnque frages, et lacu ertiore pumau cfrvitur. . - Ι3. Laciter j minuime Romanos duo in primis omnium oculos ius couaret aut, rustius et Laeuiuus; quorum II aquilam,q. am in acie tu rat, tu terram defodit, ut mortuus eam corpore tegat, PoeniSque eius captae gloriam Jubtrahat hic,
ira in assiem ver us, deutibus nortium hostem laniando e Pirat s -53. Dum Poeni his pectaculis oculos animumque si aut Roma ui, passim per agros et fluas Omnemqree Etruriam palati, reptae fuga jaIute1 quaerunt: ex quibus S rranus, M. Atilii Reguli stius, Perusiam noctu ine comite venit, hi sus itinere fuerjari statuit, et caeco ac miri co colu fore casa pulsat in qua habitat Marus, qui Reguli niales et armiger fuerat L benigne eum o itio excipit et vulnera fouet. 5 - 1οο. Tum iuuenem, de foeda suorutis clade querentem, exhortatur ad animi magnitudinem si imitationem paren ιS, rtem memorat in Africa ad Lagradair cum serpente inagnitudinis portentos a st deinde cum Po is feliciter pugna se, or 3οa jed postremo a Xanthippo, Spartanorum duce, per iussidia cuium se, Oa 3 5. et quum aliquot annis post a Poenis, ut de pace, et si eam non posset impetrare, de captiuis certe commutandis ogeret, Romam nes bus se iuras eique se rediturum, virum-qrie Scindi auctorem Patribus fui se, et repuditatis amico tarn coniugisque pr cibus, exqui lita supplicia subire maluistis, quam dem iureiurando hosti factam fallere 3 6-551. Iu
497쪽
iis, Marcia, Regisli quondam coniux, nunc vidua, conoem Iio, quem Marus domum reduxerat, laetitia exstissitat iisque gratias agit quod hunc certe, lictet uor eratum sibi reddiderint. τη-5Sy. Patre autem, quiboti nihil quod a dignitate sua abhorreat, committunt, de repubLeonsultant; et advocata populi sucione aduersus anuibaa Iem, qui a consilio Romana byugnandi arma tem sate, a Ioue is tumisia, detorretur, eiusdem Dei in unctu illator creatur Q Fabius Maxtinus Euctator, vir genere et nobilitate ciuitatis suae facile princeps, qui sngulari prudentia cautisque considiis se parran Hannibali ducem praefat. 589 64s. Poenus interea per Vmbriam et agrum Picenum aliasque Italiae regiones exercitum praeda suta sum ducit, et postremo casi a tu Campaniam mouet, ubi te lam Liternensum eiusque porticus in quibus bellum Punicum primi m in O thaginis ignominiam tabulis expressum cernit, dirui iu-het. 6 I-7IλTo tu sere hic liber adhellum Punicum I. spectat, cuius et breuis historia in fine adiicitur . 6s3-697 . Nec reprehendendus est Silius in
eo, quod hanc narrationem rerum, Cum iis, quas tractat,
mini suo intexuit in quo potius non minus prudenter et cum iudicio egisse videtur,
Troiae exponendo. Scriptor historicus eam toti forte operi praemisisset: sed poeta
quamuis Opportunam occasionem, ad hanc rem sibi oblatam, amplecti et lectores non solum Ornatu, sed etiam
vel narrationis ordine dole- clare solet. Quo vero iudicio insertum dicemus opisodium es Regulo F. 17-S si Hoc enim licet summa arte elaboratum, non modo nimis longum et ab ingenio, ad fastidium luxuriante, profectum, sed alieno quoque loco interpΟ-.situm videri potest. Non desunt tamen argumenta, quae si non ad laudandum, saltem ad excusandum poetae institutum consiliumque plurimum valeant. Primum enim Regulus non rerum modo, in ollo Punico I. gestarum. maxima fuit pars et auctor, sed insigne etiam utriusque fortunae Xemplum, quique fractos Romanorum animos
in primis ad bellum strenue persequendum confirmauit. Propterea Silius ex tota istius belli historia nullum iacile argumentum seligere poterat, quod ad poeticam tractationem epicamque dignitatem et vim, quae in elegantiore
498쪽
c SILII ITALI cIphantasmatum narrationisque
forma cernitur et in memorandis saetis satisque virorum, vel virtute vel fortitudine, et audacia conspicuorum versatur, magis adcommodatum esset et ad animum legentis non tantum admiratione, voluptate et miseratione tenendum, sed etiam virtutis simul sensu imbuendum maiorem vim haberet. Omnino autem hoc egregie et
Ornatus materia qua et Gratio variari et lectoris animus non minui delectari quam moueri possit, manibus non dimittatur Deinde hoc epi- sodium per se quidem a rei summa alienum est: sed ex historia tamen prioris belli
petitum quam quum in carmen suum inferre apud animum constituisset poeta, facile phantasia eius magnis hisce imaginibus, quae ante animum Obversabantur, tam sortiter feriri et tam vivide adfici poterat, ut paulo diutius iis indulgeret, et longius, quam par erat, a via deflecteret Praeterea non commodiori profecto tempore ab argumento primario ita quodammodo aberrare et rerum varietat lectores delinire poterat, quam riuum tres iam insigniores Romanorum clades memorasset et non misi quarta superesset; res vero ab Hannibale paulo ante Iugnam Cannensem variis Italiae locis Iestae minorii fere homenti essent, meo satis poeticum ornatum admitterent. His itaque silentio prorsus praetermissis rem locumque, opica tractatione digniorem, adripuit et, ne fastidium moveret continuata proeliorum narratio. historia hac larmini inserta et cum ipso argumento ingeniose coagmentata varietatem sectatus est. Denique animus poetae, delinitus venerandis eiusmodi priscam virtutis rimaginibus atque exemplis, quorum aetas sua inops erat, saepe iis diutius inmorari solet; nec facile erit, qui id aegre serat, quum nihil sere magis
delectet. Romanorum certe lectorum animos praeclara haec antiquioris disciplinae, virtutis morumque seueritatis imago summa vi percusserit necesse est. Ceterum quod Maro, qui Reguli miles fuerat, narrantis partes adsignavit Silius, in eo consecutus est hoc commodi, tota narratio et maiorem haberet fidem, quum res ab eo, qui ipse iis interfuit, Aponantur, et magis etiam exornari atque amplificari posset, quia senes in suis potissimum vel
amicorum satis saetisque recensendis loquaces esse solent, quod vel Nestoris exemplo intelligitur, cuius memoriam animo poetae obuersatam esse
499쪽
non inprobabili forte iudicio suspicari possis. Sed iam dudum videri
possum opera inani in defendendo poetae epi dio defunctus esse, siquidem dimidia
menticia est fabula, in qua itaque tantopere Ornanda ingenii vires frustra consumsisse censendus sit. Quod si verum est, non tam Silius peccasse videtur, quam magnus ille
historicorum numerus, quo rum auctoritatem secutus est. Meminerimus quoque, nos in poeta legendo versari, cui, in famae narrationisque diversitate et delect u non minor fere delectationis ornatusque idonei ratio habenda est, quam summae veritatis, ad quam singula exigat, modo ne ea, quae narrat, vel a fide abhorreant, vel infirma auctoritate nitantur. Neutrum Vero argumenta, a viris doctis adlata, mihi quidem persuaserunt. Haec ceteris praeivit Palmerius, qui Exercitati in auctore Graec. p. Is seqq. tam ex miro scriptorum Rom.
dissensu, quam ex Polybi silentio et potissimum o Diodori Fragm. lib. XXIV. P. Z73sq. d. Vales et T. II. P. 66. edit. es ling. ingeniose coniecit, Regulum Omnino Romam a Carthaginiensibus non missum et in captiuitato
illam de eius supplicio narrationem confictam ab uxore eius et vulgatam fuisse, ut haec crudelitatem suam in Poenos captiuos suae illorumque suorum custodiae traditos, excusaret. In hanc sententiam discesserunt Gesn. in Chrestom. Cic. p. s 7. Jani admorat. d. III S, q9. Os seling. ad Diodor. l. c. Leseb.
Collection o severa pieces Lond. 726. T. II p. 28 seq.Ηofmannus, loy et Iselini Lexicis suis, quique maiori eandem eruditionis adparatu, e tamen nouis sere rationibu commendarunt,
Beausor in sine Diss suritim certitude des in premierssi ecles de Phistola Romuine,
Regulus Carthagine traditur interfectus, Giess. 79O quae
inserta est Repertorio scholis publicis destinato Magaziussi Menti Schulan, fremeni 9i T. II. . Ι. P.SO seqq. ubi a p. 6 -7s ipso, quo haec scribo, tempore adiiciendum curaui pimetrum et censuram huius prolusionis. Quae copiosius ibi disputaui, nunc summatim quidem, sed aliis additis, aliis emendatis, colligere liceat. Primum quidem non diffiteor, Rom. scriptores non inter se tantum, sed a se quoque dissentire. Nam Cicerode Fin. II, o V, 27. Pis C. I9. et OTIII, 27. Cn. de Prov.
500쪽
Vita de vir il l. c. o et Zonar Ann. T. II. Atilium resectis palpebris, vigiliis et inedia, Seneca l. c. et Epist. 98. Silius II, 3 3. q. et 3 S. Flor. II,
2 in cruce, et denique Sen de Prov. . . de tranquill animi c. Is et Epist. 67. Cic. Ρis. 19. Val. Max. IX, 2. Xt. a. Aurel.
Appian de reb. PUD C. q. et inpr. X c. H. e Lib. V. de reb. Sic a.d. p. 93 edit Cl. Schweighaus in arca angustas machina lignea, ferreis clavis undique intus sic munita, ut stare cogeretur, vigiliis ac fatigati corporis laceratione,
Reimar. ad Dion Casso. I. p. 62. et Duher ad Flor. II. a. Sed nihil est, quod hoc dissensu offendamur si Regulum variis exquisitisque tormentis eXcruciarunt Poeni quod
praeter eos, quos modo laudaui, morat. d. III S, 49.
trop. ΙΙ, 1 cibique Paean et alii testantur Res quoque
aliqua omnino vera esse Ot- est, quamuis inter testes, nuntios et scriptores discrepeta, et fama eundo vires adquirere solst Mitior . praeterea aetbenignior interpretati praeferenda est Odiosae, et, quod aequitatis est non temere quisquam repugnantiae Coarguendus Diuersas autem
auctorum, quo Citaui, narrationes facile inter se conciliari posse, iam dudum viderunt a Drah. in . ad . 39 laudati Lips ad Senecae l. CC. Salmas de Cruce Epist. II. p. ψ9 et GrOnov. ad Sen. de Prov. c. Posterior, cui Drah et Cl. ROO suffragantur non dubitat, quin veteres auctores ipsam illam machinam ligneam serreis clauis
comparatam, crucem adpellauerint, quae coniectura etiam Dausq. in . ad .439 in mentem venit sed a locis Silii II 3 3. et L prorsus aliena videtur Inepta certe est Dausq. nota: Cru machina ipsa est, non crux immissa, non commissa pendet autem Regulus, non quod e cruce
mutabundus sorte nutabundus aut propensione sua casum minitaretur, ut endentes e rupe caprilae. ' Ego potius Atilium, varii tormentis prius excarnificatum vel in cruce obiisse cuin ipso, vel post mortem exempli et maioris ignominiae causa, cruci subrixum esse, cum Salmas crediderim. Quod ad Diodori l. c. adtinet, tradit ille, uxorem Reguli, obitu mariti comperto,