De Plutarchi libro qui inscribitur "de communibus notitiis" [microform]

21쪽

carentem superficie tabere. Immo totius loci conditio haec postulat: ,nisi debeat habero i. e. ne labeat superficiem carentem eo excessu, quo major est. Graece igitur scribi oportet: εἴ τε

. e P. XXXIX. . d. par. Καὶ γὰρ εἰ μήκη in μη - ιετ' ἄνισα ἀλλήλοις, καὶ βύρος

εσται και et Pa κω - ατα. Scribendum est, ut tres corporum extensiones meiantur: και βύχη εσται καὶ πλύmi De hiatu noli vitioso supra dictum est. Cap. XXIX. . d. par. ἶσα - τολμωπιν ἐπιτιμῶν τοῖς τως κενότη ας ει ηύγου καὶ εὐη τινα G μαχόμενον Ma τε κινεῖσαι μ' ε μένειν ποτ*εμένοις, αυτοὶ τα τοιαυτα αξι

ματα ψευδῆ λεγοντες εἶναι Pro μακόειεν vulgatae lecti0nis μαχήμετο Duebner est Wy. proposuit sorte Ἀχιλλέα vel μιλλ6Ῥενα nisi sorte plura exciderunt. quidem de hoc Oeo ita statuerim. Apparet Epicureorum aliquid absurdius vel inventum vel praeeeptum vituperari. Inane autem illi contendebant carere omni corpore nec quicquam aut sacere aut pati οἰ σε ποιη- ουτε παχεῖν D. L. N. 7), fieri m0do per Inane m0tum corp0rum in Gn μότου δι' αDrorroia n. μασι πα2εχεται D. L. l. c.). Sequitur, ipsum Inane nec moveri nee manere uo loco. Itaque Plutarchi locus sic ortasse restitui potest: οῖς ac κενόσπας λάγουσι καὶ μερῆ ινα καὶενδεχομενον iv κινεῖ αι at τε μενειν ποτ*εμενοις, αὐτοι τοιαύτα ei. . e P. XXXIX. Ed. Par. ω μηδετερον π χειν, καὶ οἰκ ἐφαρμόσει τω μείζονι, και φανόσει το μεῖζον εἶναι χύτερον. Universa vis quae esset desperati, ut ait Wyttenbachius, ulceris, in obseuro esse nunquam potuit. Nunc bene g. sic seribi jubet: γ τω μηδετερον recisi'χειν Γλι υκ φανό m τω μεῖζον εἶναι καὶ φαρ/ιόσει τω ui μεῖζον εἶτα όάτερον. Cap. XXX. . d. par or νὴ L ilicii ιν cir πέρας τὰ . circi, οὐχ ὁλα ἔλων od δε κατὰ μερος λεγουσι τ δὲ πέρας σωμα L εστιν. Extrema Verba: τ δε et non Stoicorum sunt sed iis opponuntur. Sunt igitur segreganda et cum sequentibus eo ungenda: δδε πέρας σωμα οὐκ εστιν, α νεται τοίτυν σωμα σωματος ἀσωμάτω. cap. XXX. . d. par. Ποιεῖ νύ τι καὶ πίσχει ὁ ωλληλων και απτεσαι τὰ πω ματ πεφι κεν Deleamus καὶ ωπτεσαι quum ideo, quod tota argumentatio his verbis turbatur, tum qu0 nihil nisi ποιεῖν ci πάσχει eorporem esse Stoici docebant. Cap. XXX. .. d. par. A δὲ κρίσεις, εἰ μὴ μερων cie μερη παρα -- εισι αλλε

Cap. XXXI. . d. par. ori συμβαίτει ro παρκει αὐτω os γνου εις τὰ μηυπασοντα του υπασοντος. otest certe exstingui σού υαίσουσος Paulo insta quae exstat imago de aqua manibus compressa prope eadem reperitur de I apud D. 18. Cap. XXXII. . d. par. ι γαρ ὁ ε εστιν σχατον μερος, αλλ' αε σι τω ζωντι του

ες ' o mi Σωματης επι τοσούτο ψευδος τε υηκε Σωκρίτης. in dilemma restituatur, hunc in modum loeus seribendus est: οὐδέποτε γίνετα ψευδος το ζησεται Σωκράτης, σάκις ἀλφὲς τὶ emi Σωκρατης, και εν ο ὐἀλη ε Σωκράτης, Ad o Um ψευδος το τεινυμ.Cap. XXXIII. . d. par. To του λόγου, φώ H. Ne quid adrigi inventum praeteream, sustulit illo φασί.

sapientissime M. ,quae reponam, inquit, multa habeo, quod probabiliter nihil. Illud autem moneo, ne quis λιηνος υ φιλίω ουδε ημερω scribat et de Viri mor. 2. ρύ ππος δὲ αελα ετ εαυτον κατὰ του λύσωνα Men. 72. a ηιηνος ἀρετω οὐ σύνη ες ὐδὲ

Cap. XXXV. . d. par. - ποιουσι, του κεQίπατον ζωον, την ἔρχησιν, ηὐλο εων, την 2οσαγόρευσιυ Amyot, ut testatur Schn. gallice interpretatus est Io hau sfer, ut eum ὁπόδεσιν vel invenisse vel restituisse appareat. Et recte restituit. Nam πό εος nihil valet, paulo supra autem lut ση σκυσorosiικε dixerat. Cap. XXXVI. . d. par. Η γὰρ υκ εριιοτατον εστι δη- κα λεπτομεQεστατον'

βάλλοντος, εὐφυτικου ψυχικου γενό1ιετον. Et hunc ipsum locum et duos simillimos ex Repugnantiis allatos jam supra p. 11 exhibuimus. Adde . prim frig. 2 o δε μικοὶ καὶ πνεύμα λεγουσιν ευ σοῖς σωμασι νων gQ ων πεQιψ ει στροουαναι, και μεταβαλλον - της φύσεως γίνεσαι ψυκη v. Itaque Notitiarum locus uno in modum emendandus esse videtur:

22쪽

Reliquum est, ut de totius libri fine paucis disputemus. Xylander enim, quo nemo melius de Plutarcho meritus est, quum in adn. ad π. 1083 hunc librum ne truncatum esse dixit, tum in ipsa editione postremis verbis steriscum ut desectus signum appinxit. Cui conjectura etsi Wyttenbaelitus fidem non habuit, equidem tamen Xylandrum recte vidisse existimaverim. Apparet enim disputationem incidi potius quam justo termino concludi. Quid, quod quum Plutarchus cp. 43 et 44 de orporum motibus et incrementis exposuisset et scp. 44 de anima Stoicorum doctrinam examinandam suscepisset, idem mmmunibus notitiis cap. 47 tractatis ad corpora cap. 48 rediit. Quam rem non Plutarchi socordiae sed fortunae injuriae tribuerim, qua extremarum plagularum ordo misere perturbatus esse videatur. At si capita 8 49, 50, quibus nunc liber terminatur, mutata sede inter ap44 et 5 seruerimus, nulla re disputationis ordinem perturbari, immo egregie argumentationem concludi videbimus. Extremo enim capito quum Plutarchus ipsas communes notitias, in ilibus apud Stoicos omnia versarentur, lubricas, instabilis, inanes esse demonstrasset ut Repugnantiarum ultimo apite assensiones), ne licuisse quidem ei ultra progredi, manifestum est.

Erratum. Pag. 12. v. 6 pro conradus Dieii l. Hermannus Di et A.