장음표시 사용
11쪽
laeerat, solidam vinnulam prope viginti pedum lapidis Nimilae in foro statuit inseripsitque Parenti Patriae. Cicero Antonim auctorem statuae facit et inscriptionem aliter eoneeptam habet: Parent optime merito.' id episti ad lamilia lib. 2, 3. . Auget tuus amieus iurorem in dies, primum in statua, quam posuit in rostris, inscripsit Pa .renti optime merito. coniurati, qui se hoc rerum statu Romae tutos esse non posse intel- Iigebant, praecipue quum Antonius ad eos perturbandos magnam veteranorum copiam inurba collegisset, illum hominem peredum esse viderunt, quam ob rem Decimus Brutus Al-hinus in epistola ad M. Brutum et crastum data ita dicit: Quo in statu simus, cognoseite. . Aeri apud me Etruus consul designatus stili, qua mente esset Antonius demonstravit,. pessima scilicet et infidelissima. Nam se neque mihi provinciam dare posse aiebat, neque, actitrari, tuto in urbe esse quemquam nostrum, adeo esse militum concitatos animosi, et plebis Quum in his angustiis versarer, placitum est mihi, ut postularem legati . nem liberam mihi reliquisque nostris, ut aliqua causa proficiscendi honesta quaereretur. vid ad dimit II, I simul in hac epistola consilium suum ostendit, ves migrandum esse ex Italia vel postulandum publicum praesidium in urbe, M. Brutus vero et Cassius praetores ab Antonio consule quaerunt, utrum putet, ipsos in urbe magna veteranorum nequentia tutos fore, quod quum Antonius negaret, eo urati Roma abierunt, Trebonius se contulit in Asiam, quae provincia antea ei erat demandata, D. Brutus in Galliam cit riorem, M. Brutus autem et Cassius Antium atque Lanuvium prosecti sunt, ubi diu otiosi erant, ut ex epistolis Ciceronis ad Auleum scriptis pate Antonius, postquam ita, quae in animo habebat, consecutus est, se maximum reipublicae amicum esse simulavit, nam res optimas ad senatum detulit, letaturam etiam struditus e republica sustulit sententia sua, qua de re senatus eum amplissimis verbis laudavit eique maximas gratias egi vid. Philipp. I, II. Paulo post Bruti et cassii prosectionem Cicero quoque Romam reliquit et initio Aprilis res prosectus est, ut villas suas lustraret, . ad Atti lib. 14, nec quidquam eo tempore malebat quam rusticari, episti ad famiL I6, 23, liceat modo rusticari. Ex epistolis, quas tum cicero scripsit, intelligi potest, quantopere otio amicorum osse sus dierit, id ad Attio lib. I4 6 21, attamen, quum eodem tempore, ut cives inter se concordiam servarent, euperet, Antonii etiam amicitiam retinere voluit, episti ad sam. 26, 23: . Ego tamen Antoni inveteratam sine ulla offensione amicitiam retinere sanei, volo, scribamque ad eum. Caesaris modo non solum Romanos permultos sed etiam Italiae ineolas maximopere laetatos tasse, cicero ex itinere scribit, dicit enim suo Atti- eo: Exultant laetitia in munielplis diei enim non potest, quantopere gaudeant, ut adi me concurrant, ut audire cupiant verba mea ea de re, quam ob causam Antonius
eallidus omni dolo utebatur, ut eoasilium suum tonderet, qua re motus sub idem tem-
12쪽
pns una eum ollega Dolabella, qui caesaris oecis loeum reparat, Marium que anilagitivum a Caesare relegatum, hinnillimae sortis hominem, qui se, Marii nepotem
serebat Liv epi 16, medicum equarium, quem Appianus: τι- - --ο --, Valerius Maxim. , 5 Herophilum nominant, supplicio allecit, hic enim Marius caesare oeciso Romam rediit, aram caesari eo loco, ubi rematus erat, posuit et consilium interificiendi senatus capere sustinuiti Liberatus aedis periculo senatus est, uncus enim impactus est illi fugitivo, qui in c. Varii nomen invaserati Paulo post, dum Antonius mensibus Aprili et Maio Italiam percursabat, eonsul Dolabella illam supra nominatam in caesaris honorem exstructam Olumnam, quam Dio βωμον dicit, ad quam plebs longo tempore sacrificabat, vota suscipiebat, et controversias quasdam interposito per Caesarem iure iurando distrahebat sue vi caes. e. 85, verut homines vero tumultuosos sev rissime punivit, liberis de saxo Tarpei dejeeus, servis in crucem aeus, quod ob egregium laetum cicero Dolabellam generum maximopere laudavit, id episti ad Muci lib. 14 i5. . mirificum Dolabellam meum iam enim die meum, antea, rede, subd i bitabam magnam α-θεώροσιν res habet de saxo, in erucem, columnam tollere loeum . illum stemendum locare quid quaeris heroiecti et ei d. lib. episti δ' Sed ad rem ut veniam o Dolabellae novi magnam ἀριστείαν quanta est ἀναθεωροσις equidem laudare eum et hortari non desisto. - mihi quidem videtur Brutus noster jam vel eor nam auream per sorum serre posse, quis enim audeat violare, proposita erue aut saxo praesertim tanus plausibus, tanta approbauone infimorum eo . episti ad citat. lib. I I. et Phil. I, 2. Cicero imo Dolabellae ipsi de hoc laeto gratulature episti ad sinius. I4. in extrema epistola ita dicens: Liberas igitur et urbem periculo et civitatem . metu neque solum ad tempus maximam utilitatem attulis sed eum ad exemplum. laeti. Intelligere debes, in te positam esse rempublicam, ubique non modo tuendos, , sed etiam mandos esse illos viros, a quibus initium libertatis prosectum κ' Dum haec Romae atque in Italia aguntur, dum omnes Romani inter spem metumque versantur, Octavius caesaris nepos primum partes agere coepit, hic enim adolemens duodeviginti annorum, quum Romae Caesar interficeretur, Apolloniae agitabat, in quam
macedonicam urbem avunculus eum parum studiorum causa, parum ut eum in parthicum bellum, quod Caesar tum susceptum erat, secum duceret, miserati Avunculi caede e
gnita Apollonia decessit et in Italiam rediit atque XIV calend. Maii II Neapolim venit,
haeredidatem Caesaris aditurus epis ad Attici lib. I io, II. Puteolis invisit ciceronem, qui optimam spem in eo collocabat, scribit enim Atlico epis lib. 14 II. Hic mecum. Pansa, Balbus, Hirtius, modo venit Octavius mihi totus deditus. Octavius ab intuo haereditatem avunculi adire tantum visus est, quae res tamen illo tempore valde perieu-
13쪽
losa erat, nam liberiatis amici ei dissidere debuerunt, ne caesaris divitiis metus, caesaris potentiam quoque sibi parare studeret, Antonius e contrario evin timuit, ne sua con silia irrita saceret, qua de causa mater Attia et Philippus vitricus eum retinere voluerunt, quod consilium, quia se indignum esset, repudiavit, itaque Romam se contulit haereditatem aditurus vid Suet. Oct. - . Ceterum, urbe repetita, haereditatem adiit, dubitante, matre, vitrico vero Marcio Philippo consulari multum dissuadente. Una cum haer ditate caesaris, patris adoptivi, nomen tulit atque C. Iulius Caesar Octavianus est nom, natus, Cicero igitur eum modo octavium, modo octavianum appellat. Priusquam vero in urbem concesserit, cicem, qui eius animum perspexerat, tali modo de eo ad suum Atticum scribit . Nobiscum hic perhonorifice et amice Octavius quem quidem sui, caesarem salutabant, Philippus non, itaque ne nos quidem quem nego posse bonum . civem, ita multi circumstant, qui quidem nostris mortem minitantur negant, haec sem, Posse quid censes, quum Romam puer venerit, ubi nostri liberatores tuti esse non. possunt qui quidem semper erunt clari, conscientia vero facti sui etiam beati. 'Antonius interim non solum dolo et Oaude sed aperta vi, ut citius consilia turpia exsequi posset, utebatur, nam in itinere per Italiam suscepto veteranos Caesaris pecunia sibi comparavit eorumque magnam copiam secum Romam duxit, ut ibi praesto essent, Caesaris vero birographis corruptis, quaecunque volebat, protulit nisus senatus consulis,
Caesaris acta rata esse. Pecunia omnia venalia erant, cives servorum instar tractabat, inde Ciceronis vecta . O rem miseram, dominum ferre non potuimus, conservo serrimus
ad lamil. I2, 3. . dii boni vivit tyrannis, tyrannus occidit eius intersecti mori lae- istamur, emus dicta defendimus, ad Attic. lib. I4 s. Sic caesaris nomine abusus Sic lis omnibus civitatem Romanam dedit atque regi Deiotaro omne regnum reddidit accepta grandi pecunia episti ad Muc. lib. 4, 12, ora Phili. 2, 37. Aperie, inquit Velleius Antonii a Dolabellae, hunc enim pecunia multa sibi conciliaverat erupit sumn Sestertium septies millies a caesare ad aedem Opis depositum Antonius rapuit, Phil. 2, 37. Ubi est septies millies sesteritum, quod in tabulis, quae sunt ad Opis patebati Quibus in villis cicero per menses Aprilem et Maium rusticatus sit, epistolae lib. I ad
Atticum scriptae demonstrant, ex quibus quoque intelligimus A. Hiritum consulem designatum in Puteolano cum cicerone hiisse ad Attic. lib. II, . . Hirtius apud me erat in Puteolano. Quo animo Cicero affectus tuerit et quae de rerum statu cogitaverit, optime Ognoscitur ex epistola, quam exeunte Maio ad cassium scripsit, in qua dicit:. Ut adhuc quidem actum est, non regno, sed rege liberati videmur. Interfecto enimi, rege regios omnes nutus tuemur. Neque vero id solum, sed etiam quae ipse ille, li, viseret, non saceret, ea nos quasi cogitata ab illo probam Neo eius quidem rei
14쪽
. finem video. Tabulae figuntur, tam innates dantur, Mediam mariana semitata, e .sules reducuntur, senatus consulta reseruntur, ut tantummodo odium illud hominis sa . saris et servitutis dolor depulsus esse videatur, respubliea laeeat in his pertur ation .hus, in quas eam ille orieeit, ad amiliari II, I. Nihilominus ciere extremo hoe mense Romam redeundi eonsilium epit, ut ealendis Iuniis in senatu, ut Antonius edixerat. adesset sed quum urbi appropin pararet, timore est perterritus, sciebat enim, in em milit,hus esse impletam Antonium eum magna turba veteranorum rediissa illi quo emallium bellum spectare, ab amicis quoque latio, Varrone aliisque monitus, Romam so non eontulit, sed inauseaeanum suum v. ad Atti lib. Ib, 6. . mi vero deliberatum est, ut . nunc quidem est, abesse ab ea urbe, in qua non modo florui eum summa, verami, etiam servivi cum aliqua dignitate. Ciceronis exemplum plerique senatores aemu sunt, nam vim et insidias metuentes repente didigerunt vid. Philis 2 42. . Ista vero . quae et quanta barbaria est Agmine quadrato eum gladiis sequuntur milites sevi . rum laetieas portari videmus. - calendis Iuniis, quum in senatum, ut erat constit istum, venire vellemus, meta perteriit repente dita mus.' ieero, qui intelligabat, Romae pro salute reipublieae nihil esse agendum, iter in Graeciam, quod jam diu meditatus erat, paravit e Tusculano igitur Antium prosectus est, et postquam ibi plures dies ommoratus est, etera eum praedia Arpinas, Formianum, Puteolanum et Pompeianum vidi Antequam vero Tusculano abiit terito Nonas vesperi a Balbo ei litterae redditae sunt, lare Nonis senatum, ut Brutus in Asia, cassius in Sicilia dimentum emendum et ad urbem mittendum curarent ad Attie lib. 15. , de qua re vehementer indignatus hiit, exclamat enim: O rem miseram is nee iniuste cassius enim et Brutus, qui praesores erant, quibusque ex legibus non licebat urbe ultra decem dies abesse. tum Roma quasi erant expulsi, nee sine vitae periculo redire potuerunt, qua de ausa Antonius, qui expulsionem praetorem illicitam esse videbat, senatus consulto egeeit, ut legibus essent soluti, si ab urbe plus quam decem dies abluissent, nam tali modo, illos
sibi noxios esse non posse putavit, eorum amici vero, ut praetores exilii dedecore Iib rarent, umentorum euram a senatu petierant eo consilio, ut illi Italia relicta melius tibi et reipublicae consulerenti vid. Appianum cura umentorum munere praetorum indigna fuit, illi rem demandatam repudiarunt, ex Cicerone autem rogarunt, ut eo ultandi causa Antium veniret, Cicero igitur, quamvis invitus ante VI cal. Antium se comtulit, ubi Brutum, Cassium, Ser filiam, matrem ruu eiusque uxorem Porciam atque sororem Tertulliam, Cassii uxorem et Favonium inveni Cicero, qui miseram amicorum eonditionem perapexerat, suasit, ut Brutus uteretur Asiatica euratione frumenti, nihil
esse jam reliqui, quod agerent, nisi ut salvi essenti Cassius sortibus sane oculis se in
15쪽
AlclIiam ituram esse negarit et benesteiuni accipere in contumelia se in Actaeam ituram. Postquam diu pro re et tempore Olloeuti et de amissis oceasionibus questi sunt, Ciceronis sententia placuit, praecipue quum Servilia polliceretur, se curaturam, ut illadiumenti euratio senatus eo ulto tolleretur ciceronem nihil in illo itinere praeter eo aetentiam delectavit, ostendit enim prorsus dissolutum navigium vel potius dissipatum. Nihil eonsilio, nihil ratione, nihil ordine. Ite igitur in Graeciam ingredi vult et seribit in Attico . Itaque etsi ne antea quidem dubitari, tamen nunc eo minus, evolare hine: is idque quamprimum, ubi nee Pelopidarum facta, neque famam audiam.' ad Attio lib. II, II. Ueero ut omnia, quae ad iter opus esse viderentur, haberet, ad Dolabellam do mora legatione seripsit simu ad Antonium, ne iraeundus homo commoveretur, ad Attici Issi II, 8. Dolabella eum sibi legavit, qua re magnopere laetabatur, quum ius liberae Iegationis nulla lege esse cireumscriptum, iter vero ea mente in Graeciam ingressus est, ut Romae adesset Calendis Ianuariis, quibus Hirtius et Pansa consulatum erant inituri, in his enim eonsulibus maximam spem collocavi cicero et Atticus ante iter eonvenerunt atque ob malum rerum publiearum statum tristitia maxima erant allecti, ita ut Atticus post discessum lammas standeret, quo eognito Cieero ad eum scripsit: Te, ut ais me discesseris, lacrimasse, moleste serebam, quod si me praesente fecisses consilium, totius itineris sortasse mutassem, sed illud praeelare, quod te onsolata est spes brevi, tempore congrediendi, quae quidem exspectatio me maxime sustentat meae litterae . tibi non deeranti ad Atti lib. II, 27. Octavius interim, qui, ut supra dictum est, a cleerone bene erat exceptus, quum Romam venisset, ab Antonio superbe et aspere tractabatur, ita ut, quia Antonius omni-hus ejus conatibus adversabatur, ad optimates vel ad reipublieae amieos, quibus Antoniustum invisus erat, se conferret, quae res cieemnem gaudio quodam asseeit, attamen doe hoe fert judicium: . Octaviano, ut perspexi, satis ingenii, satis animi videbaturque, erga nostros heroas ita lare, ut nos vellemus, ammatus sed quid aetati redendum sit, . quid nomini, quid haereditati, quid κατηχησε magni consilii es Vitricus quidem nihili, censebat quem Asturae idimus, sed tamen alendus est, et ut nihil aliud, ab Antonio . seiungendus. Marcellus Praeclare, si praecipit puero de nostris; cui quidem ille .deatis, mihi videbatur Pansae autem et Hirtio non nimis eredebati Bona indoles, ἐὰν διαμων. ad Attic. lib. 13, 12. Eodem tempore Brutus, absens praetor, annuos ludos in honorem Apollinis nido mensis Quintilis Iulii celebrandos euravit, ad quos ipsum iaceronem invitare non dubitabat, Cicero vero reseripsit: primum se iam prosectum esse, ut non
integraim esset dein d--τα- esse se, qui Romam omnino post hae arina non a
eesserit, neque id tam perieuli sui ausa secerit, quam dignitatis, subito ad ludos venire,
16쪽
go tali enim lampore ludos saerea illi honestum esse, eui necessa esset, spectare, tibi ut non esset necesse, si ne honestum quidem esse, se quidem illos elebrari et saequam gratissimos mirabiliter cupere ceteriun ex Attim petiit, ut seriberet, quemadmodum ludi aeciperentur et ut reliquorum dies singulos omnino persequeretur stantie lib. 1, 23. Ludi Apollinares, quibus, Bruto absente, uetus Antonius pra sidebat, permagno eum plausu aecipiebantur, praecipue poetae Attici lii via Tereus magnopere laeehati tum ex amici mandato omnia aeeurato perseripsit litteras . has Cieero eum Bruto, qui in Neside, parva campanici litoris insula, versabatur, ommunicavi Has litteras Bruto gratissimas fuisse, o epistola quam ea de re ieer ad Atticum seribit, pate ad Attici lib. . . cujus permagni plausus quem populus Bruto absenti tribuebat, Cicero in prima oratione Philippim, Ili mentionem facit:. O beatos illos, qui, quum adesse ipsis propter rim armorum non limbat aderant ta- .men et in medullis populi Romani ac viseeribus haerebant nisi sorte Attio tum plaudi. . et sexagesimo post anno palmam dari putabatis, non Bruto, qui ludis suis ita caruit..ut in illo apparatissimo spectaeulo studium populus Romanus tribueret absenti, desid .rium liberatoris sui perpetuo plausu et clamore lenireti Licet hi nuntii Bruto grauessent, vehementer tamen conturbatus est, doluit enim de Nonis Iuliis nee in ea a Mensis Quintilis in honorem Caesaris Iulius nominatus erat, quum igitur in edicto, quo ludi illi indieabantur, loco Quintilis Iulius legeretur, lacile opinio valem potuit, Brutum ita Caesarem colere velle, qua de causa se scripturum aiebat, ut en tionem, quae postridie ludos Apollinares latura esset, proseriberent in Id. Quintilis Oeeronem igitur prosectionem in Graeciam non ses asse ex dictis satis apparet, Brutus quoque parum properarit, voluit tarde navigare, eonsistens pluribus in locis, sine dubio eo consilio, ut in quaris rerum interuarum mutatione adesseti ad Attic. lib. I6, 4. Ex hac epistola simul patet, ad amieos hoc tempore Libonem cum litteris a Sexto Pommovenisse, is quibus nuntiatum erat, Sextum Pompeium, filium Pompei Magni, eum una solum legione laisse carthagine, eique eo ipso die, quo oppidum Boream episset, insetiatum esse de Caesare rapto oppido miram laetitiam eo nutationemque animorum. eoncursumque undique sed illum ad sex legiones revertisse Pompeius, ut sibi patris opes redderentur sibique ad larem suum redire liceret et ut onmes exercitus dimittere tur, postulari Antonius et Lepidus, qui Pompeium eum exercitu non solum magnam vim in rempublieam habere, sed sibi quoque maximopere nocere posse, intelligebant, eum Pompeio igitur foedus et amicitiae vinculum inire studuerunt, ut ex hac parte tuti essent, Pompeius, praecipue Lepido auctore, paeem non repudiarit, resque ita peracta est, ut Pompeius ex senatus deeret tantam pecuniam Giperet, quantam ex bonis patriis in
17쪽
praedae dis ali me inliseus victor redegisse Datum est septies millies, qua et iamitis patris bona omnia redimere potui Pompeius sui contentus nec negari potest, hoc modo pacem diisse servatam, lora Philipp. 13, 4 5: Antonium vero et Lepidiunathi maxima parasse commoda. cicero, priusquam ex Italia abiit, apud se Quintum eeronem, fratris filium, vidit, hic enim iuvenis, qui Iulii Caesaris partes secutus erat. Caesare interiecto, M. Antonii familiaris, dextella iuit, ut Atticus scribit ad At lib. 14, 20, sed subito ad Brutum eiusque amicos transivit, qua re pater Quintus laetitia exuit
hat, scripsit enim filius, se idcirco ad Brutum profugere voluisse, quod quum sibi negotium daret Antonius, ut eum dictatorem moeret, praesidium occuparet, id recusasset; recusasse autem se, ne patris animum offenderet, ex eo illum sibi hostem. Noster CLeero, qui levitatem Quinti noseebat, rem totam audem illius juvenis habuit, ut pec ruam acciperet, sed ut statris voluntatem expleret, eum quidem Attico commendavit. addidit tamen hae vecta . Q. filius mihi pollicetur, se Catonem. Egit autem et pateris et alius, ut tibi sponderem sed ita, ut tum crederes, quum ipse cognosses Huic ego is litteras ipsius arbitratu dabo. Eae te ne moverin mas scripsi in eam partem, ne mois motum putares. Di faxint, ut faciat ea, quae promittit commune enim gaudivin. Sed is ego nihil dico amplius. Quintus deinde plures dies cum Cicerone suit, quem in omni genere maximopere delectabat, sic enim ommutatus sitit et scriptis avunculi et assiduitate et praeceptis, ut tali animo in rem publicam, quali Cicero vellet, esse vid episti ad Attic. lib. 16 5. cicero tandem, quum, ut jam supra dictum est, plures suarum villarum lustrasset, nam e Tusculano Antium prosectus est et in Antiati aliquot dies eo noratus cetera quoque praedia Arpinas, Formianum, Puteolanum et Pompeianum adiit, iter in Graeciam parabat, audito autem, legiones adventare et navigationem e portu Puteolano, Nonis Quintil. enim Puteolis esse voluit, quasdam habere suspiciones periculi, una cum Bruto, qui cum Cassio aliisque classem parabat, abire constituit, sed ei sui permolestum, quod parum Brutus properare videbatur, qui valde morabatur non tergiversans, sed exspectans, si qui sorte casus. Cicero, quum jam in eo esset, ut pr
scisceretur, iter ingredi dubitavit, sed ab amicis Attico et Oppi permotus prosectus est ea mente, ut calendis Ianuariis III adesse lepis ad famil. 1, 29 Philip ora I, 2 ad Attie lib. 6, sty Scribis enim, in eoelum ferri prosectionem meam, sed ita, ruti, ante Calendas Ianuarii redeam. Cicero igitur, quum Brundusium iterque illud, quod tritum in Graeciam suit, vitavisset, ut ait Philip I, 2. Veliam pervenit ibique suit mcal. Sextil. atque unum diem constitit, quum ad domum Trebati Tesiae devertisseti ad la l. lib. I, 20, ad Mue lib. I 6 6. Ubi quidem sui sane libenter apud Testam. nostrum, nee potui accipi, illo absente praesertim, liberalius.' Inde duos sinus PM-
18쪽
starium et monensem pedibus aequis transmisit atque peremit Vibonem ad fictam mcalend. Sext ubi posteram diem obduxit, unde, postquam Rhegio abierat, in Siciliam
transgressus calendis Sextil. Syracusas venit, quod ab uis ea transmissio in Graeciam laudabatur: quae tamen urbs ei oriuncussima, plus una nocte eum cupiens retinere. non potuit, quum autem postero die venti eum ex Sicilia ad Leucopetram, quod est promontorium agri Rhegini detulissent, ab eo loco conscendit, ut transmitteret et stadia circiter treeenta provectus reiectus est austro in eum ipsum Ioeum, unde conscenderat, quumque intempesta nox esset, mansissetque in rilla P. Valerii omitis et lamgiaris sui , postridie apud eundem ventum exspectans maneret, municipes Rhegini eo lintes ad eum venerunt illustres homines, Roma sane recentes, qui haec a rebant: edictum Bruti et Cassii et ore equentem senatum calendis Sextilibus, Antonium repudiatis malis suasoribus, remissis Galliis provinciis, ad auctoritatem senatus rediturim a Bruto et Cassio litteras missas ad consulares et praetorios, ut adessent, rogare Iidem gummam spem nuntiabant, lare, ut tonius cederet, res conveniret, caesaris interiectorea Romam redirenti Addebant etiam, eum Romae desiderari et subae sari. Quae quum cicero audiisset, sine ulla dubitatione abiecit consalum prolectionis, qua, ut ipso diei ne antea quidem delectabatur. Atticus quoque, qui prosectiomps suasor et impulsor non dierat, approbator eris merat, amicus ut rediret, vehementer rogavi Tum vero tanta eupiditata incensus est ad reditum, ut ei nulli neque rem neque venti satisfacerent, notardius, quam euperet, reipublieae gratularetur. Itaque quum VI calend. Sept Veliam
venisset, Brutus, qui eum suis navibus apud Haletem tavium citra Veliam millia passuum m erat, pedibus ad eum statim mi Brutus reditu vel potius Ciceronis reversione valde laetatus edidit, quae tacuere se nunquam ejus iter probasse, se autem laetari, quod duas maximas vituperationes e uosset, unam desperationis et relictionis reipublieae. alteram, eum existimari ad Olympia. Quae calendis Sextilibus in senatu acta esse Brutus narrabat, Pisonem, caesaris Merum, qui invectus erat oratione hi Antonium, in metum ferebat, Ilae parum esset a Musa senatoribus Eune ut sequerer, Oeero inquit, properavi, quem praesentes ne sunt Meuti; vid. PM, I, 3, 4. ad Aule lib. 6 I. Velia igitur ventis', remis in patriam omni estinatione properavit et pridie si Septi Romam venit, intelligens, se, quum omnes libertatis amici metu essent oppressi, ne iis tuto in senatum ventre liceret, nihil princere posse, st. I, 4, i, Properari non uti, prosteerem aliquid neque enim sperabam id, neque praestare poteram sed ut, si quid, mihi humanitus accidisset multa autem impendere videbantur praeternaturam praeterque .stitum hujus diei vocem testem reipublieas relinquerem meae perpetuae erga se volun i,tatis. ad stanil I2, 2 Querunt ad vitiem Medenti tanta mullirudo, ut Plutadi
19쪽
elatis namt, obviam venit, ut, dum ad portas ingredientem exeipiunt, adventumque grat lantur, dies sero consumtus fueriti ceterum hoc loco notandum videtur, Ciceronem Veliae vitimo eum Bruto colloquia egisse, nam paulo post Brutus et cassius una eum suis navinus ex Italia diseesserunt, ut provincias a caesare iis jam destinatas, Macedoniam Et Srriam, susciperent, in Maeedoniam Brutus et in Syriam cassius se contuli Post reversionem Cicero de vis languens, quumque sibi displiceret, in senatum, qui in templo ne diae iubente Antonio do supplicationibus Caesari decemendis habebatur, non venit, misit autem pro amicitia, qui hoc ei diceret Plutarchus ait, ciceronem Ianguoris causam opposuisse, quum re insidias metuere ex quadam suspicione et indicio, quod inter viam Et laetum erat, videretur Antonius vehementissime in Ciceronem, quem in Senatum vocaverat, iratus, audientibus senatoribus, abros se missurum et domum disturbaturum dixit, M. I, 5. At ille, vobis audientibus, eum labris se domum meam venturum .esse dixiti Plutarchus imo narrat, Antonium milites misisse, quos vel Ciceronem adducere vel domis eius incendere jusserit, sed quum multi intercessissent et deprecali aevi quievisse. Postridie igitur l. e. IV. nonas Septemb. Cicero absent Antonio in aenatum venit, ibique in Antonium primam habuit orationem Philippicam, in qua primum usas prosectionis in Graeciam et reditionis exponit, deinde de Antonii injuria hesterno die sibi illata disputat, quo facto ad res publicas transit, et de acus Caesaris loquitur.
quae quidem servanda esse censet, declaratque concordiae atque pacis causa non solum omnes leges, quas caesar vivus promulgaverit, esse servandas sed etiam eas, quas Antonius mortuo caesare et conmentariis et chirographis protulerit, metuendum vero esse, quum
Antonius ex illis conmentariis exules revocaverit, eivitatem non ingesis sed navonibus et proviseiis dederi in unitatibusque infinius vectigalia sustulerit, ne ille auspiciis neglecus vi et armis, quaemnque vellet, pro legibus obtruderet. Ium ex Antonio, ne sibi ob libertatem, qua de reipublicae salute locutus sit, Irascatur, teli et ad extremum utrumque eonsulem praesentem Dolabellam et Antonium absentem cohortatur, ut rein publicam bene et moderate administrent, et quod sit verum iter ad gloriam, cogitent vid. Phil. 1 I4 cicero, quum serius de hac oratione judicaret, dixit, se in summa res, quorum servitute liberum unum suasse, se de republica quidem locutum esse, minus autem tibere quam sua consuetudine, liberius tamen, quam pericula minaeque postularenti Philip 5 I. ad la l. II, 25 Antonius, cuius inveteratam amiciliam cicero, ut ipse ad Tironem semit, me ulla gensione conservare voluerat ad famiIia. I6, 23. ob hancorinonem vehemenussime iratus sua et homo vehemens et violentus inimicilias Ciceroni denuntiavit eumque adesse in senatu jussit a. d. in Calend. Octob. Ipse interea septemdecim dies do et me a Tiberiiri S ionis declamitarit sium praerens et in die,
20쪽
quo ciceronem adesse jusserat, agmine quadrato in aedem coneordia venit et in cie ronem absentem ore impurissimo orationem evomui Ciceroni autem in sena a venire per amicos non licuit, eo, quod Antonius a Cicerone aedis initium quaereret lacturas opularetur Phil. 5 I. Quo die, si per amicos mihi eupienti in senatum venire licuisset, caedis initium feeisset a me. Sic enim statuera ' Antonius in hac vehementi oratio praeter alia a Cicerone amicitiam esse violatam dixit idque ex epistola, quam ipsi cicero scripserat, ubi eum bonum civem et virum nominaverat, ostendere studuit ciceroniquo alias quam salutem patriae causas inimicitiae esse, eontendi in autem nominatim milites. quos in aedis portis constituerat, contra Oeeronem meitaret, in hac oratione, illum ea dis caesaris auctorem non solum suisse, sed nunc quoque omni modo coniuratos regere. eriminatus est Cicero, qui adhuc Romae vel in ieinia urbis ommoratus erat, propriis
Meuritatis causa in villam haud procul a Neapoli discessit, ubi orationem Philippicam meundam, quam Iuvenalis Sa X, ira divinam appestat, scripsi Ciceronem hane or tionem in senatu praesente Antoni habuisse, ut multi putant, verum non est, sed eamna onscripsit, quasi in praesentem Antonim XIII cal. Octob. habita thisset, quod ex verbis, quae in orauone ipsa c. 43 invenimus: Quaero delaeeps, num hodiemus dies, qui sit, ignores nescis, heri quartum in cire diem ludorum Romanorum litisset is .ipsum autem ad populum tulisse, ut quintus praeterea dies Caesari tribueretur elaeti patet, nam ludorum illorum primus dies erat V Cal. Octob, quem quum Cicero h stemum dicat, sequitur, ut orinonem hanc ita instituerit, ut eam supra dicio die habitam esse finxerit Ueeronem hanc orationem Attico legendam dedisse, ex episti ad AtuαI5, 13 intellistur: Haec quum scriberem, tantum, quod risumabam ad te orauonem .esse perlatam' co . ad Atuc. 6, 1. Cicero in hac oratione, in enim exordio Ant nium eum Catilina et Clodio eo arat, Omnia sibi ab Antonio objecta erimina relata in altera autem parte 'itam huius hominis a puerilla exorsus acerbissima eastigati In eonclusione Antonium cicer dicit tantum dominandi eupiditata cum Caesar eonsem
posse, ceteris ver rebus nullo modo esse comparandum, eumque, ut eum re publiea ingratiam redeat adhortatur, illam enim, quae caesarem tyrannum benellcio gratum, luna gloriosum occideri . eum laturam non esse , Defendi, pergit, rem publieam adolescens. non deseram senex contempsi catilinae gladios, non perlimescam tuos. Quin euam eorpus libenter obtulerim, si repraesentari morte mea libertas civilaus potest, ut aliquando dolor populi Romani pariat, quod jam diu parturit Etenim si abhinc annos prope viginuhoc ipso in templo negavi, posse mortem immaturam esse consulari quanto verius nune negabo seni mihi vero Patres conscripti, lam inam optanda mors est, perstineto rebus iis, quas adeptus sum, quasque gessi. tu modo haec opto unum, ut moriens populum