장음표시 사용
21쪽
Manasium liberam relinquan mihi midus a diis immortalibus dari nihil potest alterimi ut ita cuique eventat, ut de re publica quisque mereatur Octavianus, adversante conatibus suis M. Antonio, quem vel praecipuum adiutorem veraverat, quum intellexisset, se eontra hunc summis honoribus omatum et a militibus cinctum hominem nihil emcere posse, ad dolum et insidias confiigit adversariique intedinciendi consilium epit, ad quod laeinius perpetrandum percussores ei subomavit, qui in domo Antonii eomprehendebantur. Nonnulli quidem totam rem ab Antonio esse inventam a Pirabantur, Geero autem, Suetonius August 10. Seneca de clementi, I, s et Plutar-ehu ab Octaviano Antonio eaedem constitutam suisse putant, id Cicer ad famiI It a, emam urbanarum acta tibi comilleio mitti, certo selo. Quod ni putarem, ipse . Perscriberem, imprimisque Caesaris Octaviani conatum de quo multitudini scium abi, tonio erimen videtur, ut in pecuniam adolescentis impetum saceret. Prudentes autem ..et boni viri et credunt laetum et probanti Antonius autem, tanto odio se esse intelligit, .ut, quum interfectores suos domi comprehenderit, rem proferre non audeati' Inter Octavium et Antonium igitur laerunt oeulta certamina, nam alter alteram semper insidiis praevertere conabatur, quum uterque idem pectaret, qua ratione et qui bus studiis summam rerum in suam potestatem redigere Uterque hac de causa magnum exercitum sibi comparare studuit, nam sine eopiis se nihil essicere posse, intelligebat, Antonius igitur, ut milites caesaris sibi onciliaret, in tos magis contra hujus dictatoris lateriectores invehebatur, aperteque edictis, se de coniuratis vindictam sumere esse. ostendebati caesarem nominabat patrem de republica meritissimum, quo nomine suum eo illum et iram in rei publicae amicos satis aperiebat, recteque cicero ea de re cassio
aeripiat Auget tuus Meus iurorem in dies primum in statua quam posuit in siris, .l eripsit Parent optime merito, ut non modo sicarii sed etiam parricidae jussieemini,.quia dis ludiemini judicemur potius Vestri enim pulcherrimi facti ille iuriosus me .principem diei tuisse. Utinam quidem diissem molestus nobis non esseta consilium isomno autem hoc est illorum, ut mortem caesaris persequantur. Itaque a. d. sex Non. z.Oetob productus in mesonem Canutio tribuno plebis turpissime ille quidem discessit:.ge ea tamen dixit de conservatoribus patriae, quae diei deberent de proditoribus, ad
Antonius hoc tempore Romam reliquit atque in Italiam inferiorem se contulit obviam prosectus quatuor legionibus, quae in Macedoniam a Caesar missae post ejus caedem in Italiam revertebantur, ut eas pecunia sibi onciliaret et eas ad urbem vel potiusta urbem adducereti indusium vena III Idus Octobr. ad sinu. 2, 23. A. d. VII.
Una octobr. ualum erat prolectas obviam legionibus Macedonicis quatuor, quas
22쪽
sibi oncilIare pecunia eo tabat, easque ad uisem addueera et in remellius nostria eo
locare compar Phil 5, 8. Antonius, ut finem propositum eo eluus assequeretur, vel maximam erudellistaem exercuit, iam quum Brundusium venisset, ut ibi supra nominatas quatuor legiones pecunia sibi adiungeret, militibus centena drachmas promisit, sperans, lare ut legiori libentissime se sequerentur. Ouum vero eius promissis legiones sortissimae reclamassent. domum ad se venire iussit centuriones, quos bene de republiea sentire cognoverat, eosquctante pedes suos uxorisque suae, quam secum gravis imperator ad exercitum duxerat, lugulari coegi Phil. 5, 8, et Phil. 3, 2. comp. ad Attie. IRAE Quatuor illae legiones, quae Ex Macedonia, ubi eas Caesar collocarat, ducturus in Parthos, quibus inferre bellum eo tina in Italiam reverterant, suerunt Martia Quarta seeunda, Trigesima quinta. quarum duae Martia et Quarta Antonium non seeuta sunt seque Octaviano tradiderunt vid. ad dimit. II, 7. Caput autem est hoc, quod te diligentissime pertim .et meminisse velim, ut ne is homines rusticos, sed sortissimos viros, civesque o Di mos, dementes laisse judices, primum milites veteranos, commilitones tuos, deinde I .gionem Martiam, legionem quartam, quae suum eonsulem Antonium boatem judie .verunt, seque ad salutem reipublicae defendendam eontulerunti eo . Philip a a. Vellei lib. 2. Dio cass. lib. I. Reliquae duae l. e. seeunda et trigesima quinta pro eo contra consulem Pansam praelio Mutinensi pugnaverun rid ad dimit Io, M. - Π. Calend. Maii, quo die Pansa in castris Hirti erat laturus, Antonius legiones eduxit, duas secundam et quintarii trigesimam. Dum haec Antonius agit, Octavianus quoque, ut aemulum opprimat, eo illam suum omni studio prosequitur profecto igitur Antonio, sibi exercitum paraturus in Campaniam proficiscitur et primum veteranos, qui Casilini et Calatiae erant, ingenti spe et ingenti pecunia excitat, nam, ut eos in suas partes traheret, singulis quingentos denarios dedi Quorum exemplum mox multi alii secuti sunt, ita ut brevi magnum exercitum secum haberet, quod initium fuit belli inter Antonium et Octavianum. Octavianus, qui contra leges reipublieae esse, quod privatus exerenum haberet, intelligebat, ad ameos
libertatis se contulit, ut senatus eorum auxilio permotus eo libentius eius suscepta pro-haret et imperium contra Antonium ei committere Quum bene sciret, quantam vim taeero in omnes haberet, praecipue ad illum oculos verut eumque et per epistolas et per amicos commovere conatus est, ut Romam rediret seque contra reipublicae hostem Antonium adjuvaret, nam se ubique ejus consilia secuturum esse pollicebatur Ciere ab initio Oet viano idem habendam esse, non credidit praecipue ea de causa, quod ille caesaris inte
sectoribus minime sivere posset, itaque eum adiuvare diu dubitari rid ad Attie lib. I IL
23쪽
.. Nam ma Puteolis emta, quinas inquid novi da octaviano, multa etiam tum da. Antonio. Ad ea autem, qua seripsisti, valde tibi assentior, si Tituri possit Oetari .. IIus, cito graviae acta tyram eo robatum iri, quam in Tellinis, atque id eintrais Brutum lare: sin autem vincitur, vides intolerabilem Antonium ut, quem velis, nescias.. Sed in isto iuvene Octaviano , quamquam animi satis, auctoritatis parum esti Quo eunetantius ciear est, eo magis clarianus, ut eum sibi a ungeret, stud et ut ex pluribus ciereonis tum ad Ameum seriptis epistolis intelligere possumus clearo hilarit, diu multumque haesitarii, quid saeere deberet, nunquam, ut ipse dicit, in m loro re si dii rid ad Avi lib. I6 8 eompar ad Attie lib. I6 s. Bina uno disis mihi litterae ab Octavio, nune quidem, ut Romam statim veniam velle se rem agere.. Per senatum cui ego, non poma senatum ante calend. Ianuari quod quidem ita redo... in autem addit, eonsilio tuo. Quid multa ille urget ego autem σκήπτο M. Nonis eo do aetati. Ignoro, quo animo vi sine Pansa tuo volo. Vereor, ne valeat Ant .. Illus. Varron quidem displicet e milium pueri Oetaviani in mihi non Firmas e .plachiset Brutum habere potest et rem gerit palam centuriat Capuae diuumerati. Iam iamque video heta ' -- ab Octaviano quotidis litterae, ut negotium auscipere Capuam venirem, iterani rempublieam servarem Romam utique statim et ἀδεσθεν μιμῶν --- δρῶσαν ἡ ποδα ..ti tamen egit sane strenue et agi Romam veniet eum manu magna sed est planet puer. Putat senatum statim Quis veniet Si venerit quis ineretis rebus, offendet Antonium Cal. Ian. erit istasse praesidio aut quidem ante depugnabitur. Puero, vicipia mire laventi imoa --.me et Ohortatio me tu putares Ob hoc ego citius Romam, quam eonstitueram.' ad Muci lib. 6, II. N in solum ex his, sed etiam ex multis aliis ustolis ciere is metallonem et
haesitationem, quam tempus afferebat, renoseere possumus, denique vero, quum Octavianum revera rempublieam a uvare velle putaret, se eum eo coniunxit, ea tamen
mente, ut iuvenem quam maximo merceret, ne libertati noxius esse Nimium Antonii odium ciceronem permovit, ut Octavianum, mi nunquam eon2debat, omni modo aqjuvaret et delandere Alea lacta erat, Octavianus dissimulando verum eonsilium simulam do e se reipublieae ausa agere, omnes Romanos lalalli ab initio privatus homo eum imperio intra Antonium, deinde triumvir eum Antonio et L do, postremo omnibus adversariis e medio sublatis prinων Romanam rempublieam exiti Antonius quum, qua se absenta agitata essent, e nosset, Romam rediit ira in- tammatus contra Octavianum et omnes libertatis mim eo praecipue eonsilio, ut exeunte suo eonsulatu provincias et imperia inimicis eriperet eaque inter asseclas suos distribuereti
24쪽
uox post adventam plura proposcit edicta, in quibus Oetariam spartaeum appestabat
eique ignobilitatem obiiciebat, Ciceronem vero sui interitus et perditissimorum consiliorum metorem filisse, dieebat, Q. ciceronem, atris nostri oratoris filium, ompellabat huneque de patris et patrui parricidio cogitasse, audebat di re Tam serus fuit in suis edictis, ut L. Cassio, tribuno plebis sortissimo et eo tantissimo civi mortem denuntiare si in senatum venisset, D. Carfialenum, bene de republica sentientem, o mala vi et minis mortis expelleret, Ti. Canutium, non templo solvin verum etiam aditu capitolii prohibere Qua in animi perti attime edixit, ut adesset senatus equens a. d. mcalend. Decemb., quo die ipse non adsilit vino et epulis retentus, ut Cicero dicit Diem edicti obire neglexit in ante diem quartum calendas Decembres distuli Adesse in C,
pitolio iussit Quum senatores eonvenissent, subito mansuetus laetus ne verbum quidem ausus est sacere de caesare, licet de eo constituisset ad senatum referre, nam omnes almeissima edicta in Octavium exspectaranti ne nullius momenti, quas cicero sente tiolas appellat, tractavit, ac, ne sine causa videretur edixisse, ut senatus adesset, quum
de republica relaturus ruisset, senatus consultum de supplieationem Lepidi per disce sionem fecit, quo facto celeriter senatum dimisit, nam nuntius erat allatus, legiones inditiam et quartam, cui L. Egnatuleius, quaestor, praesidebat, ad Octavianum transiisse. Quo nuntio allat mente eoncidit et nigere sestinavit, se contulit autem in Galliam citeriorem, quam provinciam illicita sortitione sibi sumserat ea de ausa, ut paludatus cum exercitu haud procul a Roma abesse Simili modo contra senatus voluntatem eteras provincias inter amicos distribuerat, ita ut, Antonius Medoniam et c. calvisius Ast eam, alii alias obtinerent, quarum administrationem plures tamen, quia Antonii sortiti nem nullam iuisse judicabant, non adierunti D. Brutus Galliam citeriorem relinquere noluit, Antonium igitur provincia hae e ciuia atque dierum proposuit, quo pollicebatur, se provinciam Galliam retenturum in senatus populique Romani potestate vid Phil a Cicero, qui mense Octobri et Novembri praedia sua Puteolanum Sinuessanum et Arpinas obierat, quum Antonium prosectum emo audiisset, Romam properavit, respubliea ab eo quasi postulare videbatur, ut eam iterum servare Roma sine consule et militibus vacua timorem non injiciebat, cinctus ab omnibus libertatis amicis da novo omnes vires intendebat, ut libertatem ab interitu defendereti V Id. Decembr. Romam venit, unde paulo post adventum ad Brutum epistolam seripsi
in qua, quum antea Pansam eonsulem designatum convenisset, eum ad libertatem me perindam hortatur et suum studium et ossicia pollicetur ad mil. II, 5. Antequam cicero Romam venerat, Octavianus rursus eum ad suam sententiam perducere conatus
est, mittebat enim ad eum Oppium, qui eum hortaretur, ut adolescentem totamque
25쪽
eausam manumqne veteranorum omplecteretur, ad quam hortationem cieero, qui taeusque Octavio dissidebat, respondit, ae hoc nullo modo lacere posse, nisi sibi exploratum esset. Octavium non modo non inimicum drannoctonis, verum etiam amicum isae Quum ille diceret, ita suturum: quid igitur istinamus, Cicero inquit, illi enim mea opera ante calend. Ian. nihil opus est autem eius voluntatem ante Idus Decemb. perspiciemus in casea. ad Attie lib. 16, 15. Casea sui unus interiectorum Caesaris et in annum sequentem tribunus Plebis renuntiatus, si Octavius igitur hac in re gravi Ciceroni assentiretur, indieare videbatur, se libertatis amicis lavere. Octavianus assensus est et Casca munus suum adii Cicero tali modo deceptus abhinc Octaviani consilia omni studio adiuvit, laetatus, se novum in Antonium hostem excitasse. Quum in hoc rerum statu tribuni plebis edixissent, senatus adesset a. d. XII Cal. Ian. haberentque in animo, da praesidio consulum designatorum Hirti et Pansae reserae, cicero, quinquam statuerat in senatum ante Cal. Ian. non venire tamen, quum eo die ipso edicium Bruti de retinenda Gallia in potestate senatus populique Romani propositum esset, nefas essera Et, aut ita haberi senatum, ut de Bruti divinis in rempublicam meritis sileretur, aut, etiamsi quid de eo honoriae diteretur, se non adesse. Itaque hoc die in senatum venit mane. Quod quum esset animadversum, aequentissimi senatores convenerunta metae m. tribuni plebis, ut edictum erat, ad senatum de praesidio consulum designatorum, ut senatus calendis Ian. tuto haberi sententiaeque de republica libere dici possenta Cicero suam sententiam rogatus in senatu tum habuit rationem Philippicam teritam, in cuius prima parte juvenem Octavianum ollaudavit, quod contra Antonium privato consilio propriaque pecunia exereatum veteranorum ad salutem reipublicae comparaverit, tum legiones Martiam et quartam, quod Antonio relicto ad caesarem transierint, minim in modum extulit atque D. Bruti ob edictum supra laudatum gravitatem et constantiam celebravit, in Antonii vero impudentiam acerrime invehitur, eiusque e invicia in Octavium atque in Q. Ciceronem non solum relatat, sed vehementissime perstringit, imprimis Antonii, dum agendi in senatu, lagam miseram et turpem in Galliam vituperat, ue --hunis plebis gratias agit, quod senatum convoraverint atque de praesidio consulum retulerint, eosque hortatur, ut omni studio libertatem defendant et Antonium, cuius risedelia, iniusta et turpia laediora ante oculos ponit, non solum amis sed deeretis pioque persequantur, seque nunquam reipublicae delaturum esse pollicetur atque de Bruto, da juvene Caesare, de Hirtio et Pansa optime sperare iubeti In tae orationis ita censet, ut C. Pansa, A. Hirtius, eonsules designati, operam dent, uti senatus calend. Ian. tuto haberi possit, ut praesidium iis decereatur et quae Octavianus privato eo illo egerit aut agat, publica auctoritate conlamentur, ut milites, qui ad octavium se contulerint, pra
26쪽
mlis anelantur, ut gentius existaret, . lam n ob edictum muri propositam optima de republica mereri, quum senatus auctoritatem, populique Romani libertatem, imperiumque delandat, ut igitur provinciam Galliam simu eter provincias suas etiam
neque euique tradant, nisi qui ex senatus eo cito sumesseriti Senatus non ollam cleeronis orationem probavit, sed etiam is elus sentensam eonsultum fecit, quo laeto cieero, senatu dimisso, in eo lonem populi productus eodem Se rationem Philippicam quartam hiscit, hi qua, qua senatus decreverit, exponit, Antonium a senatu hostem mmdum vecto appellatum, re jam declaratum lacte Octavianum quod ex tum eontra Antonium paraverit, laudatum esse, sicuti legiones Martiam et quartam, D. Bruti denique eonsilium atque edactum, quo Antonitam a prori cia Gallis excluserit, eontimatum a senatu. Postremo Quirites, populum Romanum Detorem omnium gentium, ad rempublieae defendendam exhortatur. Geero se tali modo omnia pro salute reipublieae quam optima iustitiassa, ut rit Antonius libertatis Merrimus inliseus urbe quasi diu expulsus atque Gallia exclusus. duo contra eum parati erant exercitus, alter in Gallia, mi praeerat D. Brutus, attre Octavi ad Romam, ut urbi praesidio esse Senatus, ubi edim quasi regnare vidis tur populusquo onsentiebant, atque communem hostem Antonium eo ordissime persequebantur. Quin bellum civile ante portas esset, non dubium erat id varo honum laustumque exitum habiturum esse, ciere mullique eius amici sperabant modo B in Gallia sortiter sustentaretur eontra Antonii copias Octavianus, in quem quidem tanta potestas erat deusta, quanta libera civitatis tempore nemini, impedimento esse poterat, ne potestate sua abuteretur, sed eius auctoritas mercita videbatur auctoritate maiorieonsulum Bulli et Pansae, qui revera reipublieae exercitus contra Antonium dueehantialiter res uecidit ac putabanti c. I. Caesar Octavianus, postea Augustus euneta, di eordiis virilibus sessa, nomina Principis sub mperium Meepi Romae Te te hoe anno arma opiaeque parabantur, parum ut praesidio essent eonsulibus, partim ad patriam defendendam, delectusquo militum eo muin eum studio habebatur, quum, D. Brutum aperto inne Maonio imparem Mutinam eoneessisse ibique ab Antonio obsessum teneri, nuntiatum esse oviaritis, haud jubente senatu sed Cicerone suadente eum e reeitu in Galliam discedebat, ut ibi quam maxime Antonio noceret atque adventae eo gulum exspectare operonem hoc tempore de eventu in dubio diisse, ex epistola ad Brutum eripis intelligitur, in ea enim suadet, ne in Mut populi Romani tuenda eteonservanda senatus nondum liberi auctoritatem exspecte Voluntas senatus pro uet .ritate haberi debet, quum a toritas impeditur metu, scribit . Postremo suscepta tibi. eausa iam bis est, ut non sit integrum: primum Idibus Martiis deinde proxime exere,
27쪽
. tu novo et opiis eo aratis eam ob rem ad omnia ita paratus, se animatus esseta .hes, non ut nihil facias, nisi iussus sed ut ea geras, quae ab onmibus summa eum ad- . iratione laudentur intitat. lib. II, 7. Gereo, quum post caesaris eaedem initio Aprilis Romam reliquisset, ut villas suas Iustinet, eo tempore nihil aliud malebat, quam rusticari epist ad la l. lib. 6, 23.
. Liem modo rusticari. Philosophiae praesidiis septus et, ut ipse dicit, senectute amarior factus et omnia stomachans procul ab urbe vitam agere eonstituebati Id quidem in tali temporis peri binone non licuit, in eum enim omnes oeulos convertebant, camsaris interfectores et ecteri libertatis amici, Antonius eiusque asseelae et ipse Octavianus Ciceronem, qui tum in republica omnium primus erat, in suas partes trahere studuerunt, Cicero igitur, ut ejus ad Atueum, ad cassium, Brutum aliosque viros scriptae epistolae ostendunt, totum reipublicae statum ante oculos habuit, atque praecipue id emeere eonatus est, ut, caesare dictatore et tyranno occiso, pax et concordia esset et libertas, quoad steri posset, resutueretur, quam ob rem ipsius Antonii amicitiam retinere voluit et serius, quum illum domininonis cupidissimum esse rideret, Octavio se adjunxiti Licet his publicis rebus maximopere occupatus esset et ad omnia, quae agerentur, oculos converteret, nullo modo philosophiae studia omisit atque in quam optime usus est
Bae minem igitur nobis dedit tres libros de natura deorum et duos de divinatione, praeterea dialogum da senoetu te. Qui liber, ut ipse cicero in italae Mundi libri do divinavone testatur, ante libros de divinatione est scriptus, nam ibi tuus dialogi mentionem aesti Eum ante Idus uni II seriptum iisse, cognoscitur ex epistola ad Mucum lib. 4, 2I. . Legendus mihi est saepius Cato major adi te missus. Eodem tempore cicero scripsit dialogum Laelium sive de amicitia, sleuti mense uno, quum eum conscie designato A. imo in Puteolano esset, librum de rato, nam ipse initio huius libri testatur, sermonem de sat hahitum fuisse in illa villa Libros de legibus tres paulo ante mortem sub uetumnum IIs, absolutis libris de divinatione et de lato, scriptos fuisse, docti suspicantur. Quo tempore cloero partem interpretationis Timaei dialogi Platonici, de universitate ediderit, certe quidem sciri non potest, sed hic liber temporibus hisee conversus videtur Libros
quoque de ollieiis ad Mareum filium, qui tum Athenis in disendia cratippi versa-
28쪽
22hatur, tum seribere aggressus es ad Allie lib. 15, 13. , Nos hie φαοσπωμεν in Puteolanoli quid enim aliud et τἀ περὶ το καθηκοντος magnisse explicamus, προσφωνοῶμενgue .cieeroni. Qua de re enim potius pater alio: et amico misit orationem secundam Philippicam, quam custodiendam et proserendam arbitrio amici permisit, libros vero docilletis post reditum ex itinere in Graeciam suscepto absolvi Quum in hoc itinere Fllam venisset indeque navigare coepisset, instituit, quum libros secum non haberet, Topica Aristotelea, memoria repetita, conscribere eumque libriim Trebatio misit Megio, scriptum, quam planissime res illa sine libris scribi potuit ad famae lib. I, Ret prooemium Topicor. Paulo ante ad Atticum miserat duos libros de gloria, ad Attic. lib. 16 6. . De gloria librum ad te misi. Quorum librorum mentionem facit lib. 2. de ossiciis c. s. Nunc dicamus de gloria, quamquam ea quoque de re duo, sunt nostri libri. Exeunte anno Cicero, quum Roma relicta, uerum rustiearetur,
libros de officiis perseci ad Attie lib. I6, II. ciceronem paradoxa quoque hoc tempore seripsisse, quidam putam