장음표시 사용
421쪽
ideoque ob- in Republica aetatem agat, in nu- noxii resp. merum subiectorum reserendi sint. σψμν π FIinc etiam peregre aduenientes,Pφ' ' quamdiu in ιerrisorio Reipublica commorantur, M siubiectι tractandi. Iam sunt partes subiectorum, ut voluntati imperantis .
eiusque legibus pareant g. 2 8. et 39. , et si contrafaciant,poenas dent sarg.I. I7O. et 266 . Proinde quoque peregrini subiecti imperio imperantis, in cuius Republica per aliquod temporis spatium degunt, et obnoxii Repubtica legibus poenisque tam diu, quamdiu 3bιdem rosis dent, habendi sarg. g. 279.). quos Ob hanc rationem GROTIus vocare subditos temporarios
quod aliter quis Imperans enim alterum Imneuter perantem, ut imperantem, trinat, pro tal habet eum ut aequalem hominem,
422쪽
terum habet potestatem ciuilem φηρ sarg. g. 3 δ: ergo et nemo alterius 'N potestati ciuili subiectus silue quod idem subditus est sarg. g. 26. et 27. , et ex consequenti imperans, ut imperans, vel ut legatus etiam ob unitatem personae 3 37. , in aliena
Republica commorans, non subditus huius Reipublicae aestimandus. Longe aliter est, quando legatum, ut legatum, et imperantem, Vt imperantem, admittere aliquis imperansi non vult. Quod quidem facere, si res postulat, cuiuis Reipublicae licet: siquidem quilibet homo in statu naturali vivens ab eo, quod ad se pertinet, prohibere alterum potest, imperanti- una vero eadem iura sunto. 38.). Si quis ergo legatuου, aut ut imperans in aliena Repultica non receptud et agniιus, ide Fubditus huius Rei. publica habendus Org. g. 279. . Q f. 283.
. Eodem modo ratio comparata Comisatus eorum, qui imperantem aut lega mperant tum comitantur.Etenim si comites aliena repu- imperantis subditi: consequens Vt blica comis quamdiu in eius, ut imperantis po. -rantis,
testate sint, tamdiu quoque eius subditi permaneant serg. g. 27. et sate eivili. 8 267. ; atque adeo fieri non potest, ηπs expresse
423쪽
348 aliud cam ut eodem tempore alterius potestarum ti subiecti sint. Quando itaque in aliena Republica imperans per aliquod tempus commorans iura imperantis retinuit, quod ad personas ex sua Republica, et quod ad libertatem ciuilem, ut ego hic constituo: non possunt non Principis aut legati comites ab ipsius nuIupendere, non vero possunt siub potestate istius esse,qui Rempublicam gubernat, in qua ipsorum
Princeps, ut Princeps alienud, commoratur, qui proinde non possunt in iud vocari, nec puniri, et cet. a tmdice istius loci, in quo cum imperante suo degunt aut cum legato, qui pro eo ac dixi superioris, quod ad hoc caput, iura imperantis habent. Ob eamque causam uti imperantes, ita et legati Vssi sibi vindicare soleni ius siestites suos in regione aliena pro eo, ac meruerunt, puniendi,aut huius iuris exercitium iudici, Ioci concedendi. Fieri vero quoque et potest et, Iicet,ut Princeps non recipiat legatum, nisi sub conditione, quod iurisdictionem in eius comitatum sibi reseruet larg. g. 282. . In iis, quae de iure legatorum et comitibus eorum hoc g. et dixi, mecum faciunt Lesmemoires tosis ebant les Ambassariurs et les niseres publicspar L. M. P., avec des resexions Dites sur eax
cilaus tract. de legat. delin . iud. c. II. La. U. alii.
424쪽
- Ο gi 3 saliique plures. In alia omnia tuis CocCEius inde legato Sancto, non impuni, ubi capite secundo strauit, quod Legat apud Principem, ad em sunι missi, ex delicto vel contra Ita conueriniri possint. Sed nondum adduci possum ex rationibus ibidem allatis,ut legatus iudicio iurisis dictionis conueniri queat: quo sensu autem ex mea sententia conueniri possit ex g. 38. et a colligendum.ti Cur non iudicio iurisdictionis pama legato infligi possit argumentum posse duci censeo ex I. I. et ex GROTIO de L. Res
I, 38 Qui in Republica vitam agunt, Clerici ciuia
et non perfruuntur iuribus imperantium aut legatorum aut eorum I 'ς GR. satellitum, illi et Reipublicae, in qua agitant, subiecti sunt μγ. g. 28Ι. 282. 283. . At ver Clericorum ini Republica ita comparata est conditio, ut non sint in numero imperantium, nec in eo loco, ut imperantes repraesentent,ue . rum talem ordinem conficiunt in Republica, quem nullum aliud officium ciuile tenet, nisi ut in docendo operetur. Quapropter nullo e idoneo fundamento clerici sese vindicare ab ciuili potesate ordinique suo immunitatem da re queunt, sedρotius aque atque alii homines, is
Republica persevies, Mipublica subiecti esse ve-
425쪽
ingratiis PAvLI V., Pontificis, qui eum ad forum Ecclesiasticum remitti postulabat. Quam controuersiam enarrat Autor delia historia pamricolare desie cosepasiate tra V sommo Poni cepAoLo V. e la Sereni ma Republica di Venetia, ab anno IGF.ad annum Ision libris septem com . prehensa, imprimis Lib. . p.r . q. , ubi a gumenta ciuilis Reipublicae Venetae et ecclesia. sticae Romanae potestatis in utramque partem proferuntur, quae diiudicari ex principiis hiepositis facile poterunt. Inde,quod de vulgo iactitata libertate ordinis Cisterciensium sentias, capere licet: singularia et specialia argumenta
inuenies in Tract. de vulgo iamιata libertate Ordinis ciserciensium. g. a M. Hinc ordo Quae iura imperans, ut impeclericorum rans. possidet, ea sine omnium re-
iura impe rum in 1ure publico repugnantia, rantis o in non possunt esse parentium, qui omnia est potius imperio imperantium obe-
ab dientes praestent necesse est I.
parentiam. 27. et 266. . Penes imperantem autem est per potestatem ciuilem 3. 230 ius legum serendarum iuraque confici. . . endi
426쪽
irrogandi a. 17o. et reliqua. Proinde Clericoiaram non est leges dare uraque eonsit uer esturo. dictionemque a stan, Melesia eM,ssine autoaritate, Reipublica Ecclesia membris imponere arg. g. 28 .). Hinc μου Canonicum autoritatis nihil habet per se in Rebu ublicis, ideoque ainpud quas hoc ius valet, id ex receptione volun raria imperantis proficiscituro quippe quae in eo, quod imperans valorem legis iuri Canoniaco, ut extraneo largiatur, consistit. Potius tam rici legibus a potesate, ut aiunt, seculari in Rea publica latis,tam mitibus quam criminalibus,
panisque et iurisdictioni Principis Reipublicae subsunι arg. g. 266. et 28 . . Quibus ex ratio. nibus quilibet iustus rerum aestimator videt, quam parum Armamenti et quam parum virium ea, quam sibi depostulant clerici, exemtioapore te eivili sabeat. Si dicendum paucis quod res est: in ea ordo clericorum es obligatus, in eoque obedire debet, ad qua ordo parentium senetur sarg. s. 28 . . g. 286. Cum ecclesia composita sit ex Male dissim docentibus, i. e. Clericis g. 284.), Q μυ- et discentibus, quos Laicos compellant ; ac quidem horum homi- clesia cam. num uterque ordo, si in statu ciuitatis
427쪽
tatis vivit, ex membriλ Reipurii cae const t ata β 2. et 3 . : non potest non sequi, ut quia
in statu ciuitatis utraque pars, sola persona immperantiS excepta, inter pare ites referenda
eod Ecclesia quoque Reipublicae Iubiscita sit Quod puFFENDORFFIus in Tractatu de Habitu religionis Christiana ad satum ciuilem g. po. ita exprimere amat, quod Ecclesia non sis satus e sub flatu vero hic intelligi debet Re publica. Ex qua interpretatione patescit, quid sibi velit formula inter Doctores I9rjsCanonici Vsitatari quod ecclesia non sit si v ιν satu. Illa ρο esas, quam Respublica exercet, vocari solet sicutiis ris, et illa, quam ecclesia sibi tribuit, Ecclesiastiaea. Vti vero Ecclesia Reipublicae subiecta: ita sit oportet etiam subdiιa potestas et iurisdictio Ecclesiastea ciuili. Male itaque Minguunt, qui
potesatem et rurisdictionem in secularem es e
etesiasticam dispescunt: idem enim cst, ac tois tum diuidere velle in totum et partem. ReSpuis, blica corpus est, quod Ecclesiam sub sese coma - prehendit, tanquam Vniuersiualem f. ML I83. et I89 ), quae pars Reipublicae est f. 18 I. ,dum, ut cuilibet constat, est societas republica minor. g. 287. Clericorum Legum ferendarum ius progi- ecclesiastic gnit iurisdictionem g. I, O. et IIIJ PQ s in cuius potestate non ς tius
428쪽
iam potest iurisdictionem iure δε ρημνα
proprio exercere. Quare, sum nul- ctioni -po lum ius penes ciericos legum se. ramis is irendarum f. 28S.), eorum iurisdi. hac pendet octιο,quam ecclesi icam vocant, adm vis aιoraa erit, et iurisdictioni 'imperanιο μιιecta cβ. a . et 286.): atque ex consequenti desteudens, quam i erans Reipublicae irνuam reddere suo iure potest l a . . Cum itaque potestas Ecclesiastica ab ciuili pendeat: non potest haec ab illa pendere, ob eamque causam 1mperans non μοιest ab eo, qui habis Ecclesiasicam po/es ι em incapax stotestato ciuilis, v. g. ob id, quod haereticus sit, deciarari. Qualis causa praetexta fuit a Papa in HENRICO NA VARRO, ut refert THvANvs l. 8a. in HEMRico VIll. Rege Angliae. 3. 288. Quandoquidem cuiuscunque si ot sunt Reipublicae summae potestati Eccle resp. 1 tot sia subiecta g. 286): ex necessaria
consecutione efficitur, vi νοι re- potestates :periunfur Respubliea, tot quoque νndenonia
Iam cum plures Respublicae in sincrerum natura reperiantur : non
429쪽
potest tantum una potestas locum hibere in omnes omnium Rerunipublicarum Ecclesias. Cum vero eius generis potestas Monarchia Mesesiastica seu meν archia uniuersalis voc tur : haec, quam nonnulli cogitatione depingunt animoque exstruunt, Hierarchia parum commode uniuersalu fingitur. g. 289. Tamilia im- Praeter eos,quos nonnullis ἔ.μέ, ibiἡn ρ 'i' μὰ imperantis potestatiri eluit ub- subiecimus, est quoque familia tecta: num imperanιis sub pousare ipsius ci- Langu ης titti Sub familia intelligo con-
cum impe iugem, liberos omnesque necemiarante, e L tudine coniunctos, qui in Repuraliter puuia blica, Quam gubernat Princeps, ἡ λ f conamorantur. Quod, quo confirmatius sit, perpendas, quaeso,haec mecum argumenta. Potestas ciuilis thmma
non potest in Republica niti una esse g. m)et unus imperans eod). Quapropter mMonarchia Princeps et Rex solus summam habet potestatem in eos, qui in Republica eius commorantur et ita solus imperans est g. 23. , et ex consequenti nemo alius quis. Qui autem in statu ciuitatis vivit et imperans non est, ille parens habendus s. a. :
430쪽
ν. 289. QM to ἔ- assergo in Monarchia omnes, praeter Regem, sunt parentes, ideoque et illi, qui sunt ex imperantis Regis familia, parentes habendi, alisque ita Regis potestati ciuili subiecti s . as.
et 27. . Nec quicquam vero interest, Vtrum maritus, an uxor, pater, filius, filia, frater aut aut mater aut alius quis sanguine. coniunctus imperitet. Quando itaque uxor imperium accepit, maritus ei subiectus est, et si quid potestatis in Republica exercet, illud nomine administratorio agit g. a .). Eius generis exemplum sumamus ex historia Anglicana recentiori, ex qua nemini obscurum opinor, quod ANNA Regina fuerit, i. e. imperium habuerit, maritus vero Princeps Daniae, nec nomen Regis gesserit, sed munus publicum ab coniuge sua acceperit, in eaque conditione, . qua alii Ministri, fuerit, i. e. subiectus. E contrario quando maritus est imperans et Rex, tunc ratio uxoris eodem modo comparata, quamuis nomen Reginae gerat, ob eandem causam, quod in Republica non possunt esse duae summae potestates. Hinc quoque usu venit, ut, si uxor habuerit potestatem summam, inque coniugem eandem transtulerit, ex imperante fiat parens. Quae cum ex nam tura summae potestatis ciuilis ratione utriusis