Ius publicum vniuersale et pragmaticum methodo systematica noua ratione elaboratum ... accedit Meditatio ad augustissimi imperatoris Romanorum Caroli 6. sanctionem pragmaticam anno superiori edita ... Auctore Godofredo Ernesto Fritschio ..

651쪽

g. 94. Sanctionem P agmaticam. i 7

Contra validitatem harum re Resolu- . nunciationum non proserat ali bistrum quis id argumentum, quo Gallici ditatem re-ICti nonnulli usi sunt ad infirmanis nuneiari dum robur renunciationum pratis num cipueintuitu successorum et ad deis fendendam successionem Domin Andaga-uensis in Hispaniarum regnum, quamuis eidem renunciatum fuerit ; scit. successores suum ius laceedendi non ab antecesseribus, sed a populo derivare inquiunt λ proinde si a populo et masculis et laeminis secundum quendam ordinem succedendi destinata sit successio, non posse decessores posteris suis absque populi consensu nocere. Verum supra ostenis dimus occasione cessionis Austriae FERDINANDO a MATHIA factae, quod Status adeoque et populus, quippe Statuum collegium populum repraesentat f. 23.), in ordine succedendi necquicquam iuris habeant, si illi, quibus ius succedendi o tempore est ex

genitura, de ordine succedendi inter se conis ueniant et sibi inuicem cedant iura succesissionis, conf. s. ao3. . Iam renunciationes quando in fauorem remotioris fiunt aut etiam

cognati aequale ius habentis, nihil nisi cessio. nes sunt arg. s. aIN; quare valeant neces

652쪽

se est, renuneiationes etiam sine populi ordinumque consensu factae obligentque non renunciantes solos g. 32. et aao. , sed etiam renunciantium successsores G. 228. Verum

fingamus renunciatrones absque populi coninsensu non valere 3 nihilominus tamen reis nunciationes hueusque a Reminis Domus

Austriacae tam lineae Ferdinan deae, quam C resinae intuitu Regni Hispaniarum, ita sunt comparatae, ut populo non contradicente, sed tacente factae sint, hoc est dicere, populo conissentiente g. 233. 3 ob eamque causam sietis iam studio. placendii dita grassa fingam vera esse principia ICtorum Gallicorum': renum ciationes absque populi consensu non valerei attamen ob conisusum populi tacitum' via

hant renuneiationes Reminarum Domus Auastriacae et Hisipanicae, obligantque et renunιciantes omnesque earum posteros et here. des f. 228. . . . O'.

onem tene rur, quam uis ante quam ea ems, 9S, Ti. Equidem Regina Portugalliae ante, quam Sanctio Pragmanea extitit, renunciandum habuit; sed tamen, quoniam Sanctio de se cessionis ordine, in Constitutione CAROLI V. iam declarato et in

653쪽

f. 9s. 96. Sanctionem Pragmaticam. IMI omo Auseriaca recepto , di o- risit, renum , nai; iuri successionis autem Re- ς ώμerit. gina Portugalliae renunciauit generatim: Illi per Sanctionem iniuria fieri non potest, quippe iniuria est laesio iussis alterius ;Verum ius succedendi aliquod Ipsi competens, cum illi renunciarit, laedi nequit arg.

I. 22 . . . Ob eamque causam flus orientuumnis sui iuris succedendi, nec Regina Porιumgastia, nec eim Haredes, infirmam reddere Samctionem Pragmasicam queunι. Itaque etiam ratione Portugalliae Reginae eiusque haeredum valida est, quinimo valida foret, etiamsi non renunciauerit, quia est heres remotior terrarum hereditariarum Austriacarum tam ex te

ge successoria Domus Austriacae pactis familiae et priuilegio CAROLI V. nixa, quam ex argumento successionis linealis, si lex desit, quod habet GROTIVS de L B. et P. lib. 2.

Multo magis valida pronunci- Secundet anda Sanctio ratione Augustae Filiae secundogenitae Carolinae MA- sngionem RDE ANNAE, quamuis ea non- tenetur, dum renunciauerit; ob id, quod quom i ea nondum nata erat, cum iami I Sanin

654쪽

I3o Meditatis q.96.97. Sanctio Pragmatica in Donto. μ' sidii ea stabilita existeret. Proinde cum in Sanctione primogeni tura foeminea in Ddmo Austriaea stabilita sit rSecundogenita nullum ius succedendi quaesi. tum per natiuitatem, Primogenita existente, accepit. Potius Primogenitae , simulatquα inasceretur, omne ius succedendi quaesitum fuit, GROTIUS de Ι. B. et P. Lib. 2. cap. 7. g. 26. nec quicquam reliqui iuris Secund ge litae reliquit. Quae cum ita sint, nec opus est renunciatione Secundogenitae adhuc minorennis per procuratorem, nec etiam,quando maiorennis fit, nisi maioris cautionis ad

hibendae gratia, renunciatio est neceuaria cassi. GROTII Lib. 2ι cap. 7. s. aa. . 'g. 97-- sanctio- Nec est, quod Papae Primogenia ne sub ora tura taminea in Regno Neapolim

tura femi tano iniuriam hera dicas ob 1 neapotuerit quod Neapolis Feudum Sedis P . ive P α palis, cuius ordo succedendi si- έρου μ' ne Consensu Papae, ut Domini di- 'recti, ad Foeminam Primogenitam transferri non queat. Ac si etiam quis pertinax in eo defendendo sorsi, quod Neapolis Feudum regulare si proprium Pa e sit: attamen

655쪽

f.97. ad Sanct eis Pragmaricam in tamen illius Consensus ad Sanctionem Pragmaιrcam pluribus ex causis non foret neees. sarius. Missum facere possum, quod obligatio laudatis non demat Regi ius summi Imperii ; GROTIVS de I. B. et P. lib. I. cap. 3Κ9. 23. g. 23 .), quodque laudatia Regna masuccessione deserantur, quae in Gente recepta/fuit, quo tempore data est prima Inuestitura, . GROTIUS Lib. 2. cap. 7. 2I. qualem HU-BERVS de I. C. lib. I. sect. 7. cap. 6. institum liuam vocat. In Regno Neapolitano vero receptam semper fuisse suecessionem foemineam secundum ordinem primogeniturae ex natura huius Regia fundamentali mox ego probabo. Nec itaque huc facit, quod ex sen- tentia CONRINGII de finistis Imperii seuda Italica ordinario iure non habenda foemini-Tra i Vt taceam, quod Papa, pro eo, ac debuit, bello ultimo non desenderit Regnum. et ad Pacem subiscutam, quam cum Europa omni sciuisse oportet, voluntarie tacuerit, adeoquo per id, si quid iuris, ratione successianis, habuerit,dereliquerit et ita amiserit arg. .a 7. . Namque ex Regula GROTII de L. B. ere P. lib. a. cv. . s. s. haec duo inquiruntur, Vε ad derelictionem praesumendam valeat sile

tium scit. H fiunιιum sit sciomis et libere νε-unn ,quam quoque regulam S. 23 3. constabili-

656쪽

ut demonstratione. Quibus rebus coactus IMPERATOR armis Suis et Sociorum Iure Belli et Pacis Neapolim sibi vindicauit. Interris vero hoc modo vindicatis, nisi expressa pacta cum iis, quorum interest, aut cum subis ditis, interueniant, successionis modus pro eo, ac docui, a voluntate victoris proficiscitur , 26i.), ob eamque causam etiam ordo sue- cedendi ex iure primogeniturae foemineae , atque ita ad primogenituram scemineam in Regno Neapolitano obseruandam, quae Saminctioni inserta est. Consensus Papae non requia. rendus. Sanctionem ergo Papa in Regno Ne

apolitano ob id, quod Feudum ipsius sit, im

. firmare nequit.

' Proserre argumenta alia concludentia pIacet , ac quidem ex natura Regni Neapolitani fundamentali iactisque indubiis desumta. Neapolis olim Prouincia Monarchiae Hi*a

nicae fuit, dum iure belli a FERDINANDO Catholico potestati Reani Hispaniarum suba

iecta, Papa tacente et nullis pactis de m do habendi ' subsecutis argum. g. 26I., Proinde eadem Becessio in regno Neapolitano , quae in Regno Hispaniae cons. f. a6I. ubi quidem successio seis minea ex iure primogeniturae valet. Quam quidem

657쪽

S. 9 . ad Sanctionem pragmatiram. 133

quidem conditionem regnorum Hisipaniae connexorum facta historica et antiqua et re . Centiora confirmant comprobantque arg. g. 233. . Exemplum ex antiquitate unum

HEMRICI VI. Imperatoris sufficiat, cuius Coniux CONSTANTIA Haeres utriuique Siciliae II9 . fuit, et haecce regna HENRICotta acquisiuit, ut ea ex arbitrio ordinaret, idinque iure , siquidem M. ANTONIUS MARCELLVS de iure seculari Romanorum Ponti ficum, capite m de fure et aritione, quam Pomisces habenι in Regna Neapolis es Sicilia P. m. υ . Reges, inquit, qui bis Regnis posse oneissedeyunt, ista, Mi libitum es, liberorum D

minoram more - - modo ad feminaου, modo ad exteros transtulerunt. Quae nouissimis nostris temporibus acciderint Cessiones et Permutationes Regni Siciliae, nemini igno. γtum. Ex quo argumentor: qui potest extraneo Regnum cedere. iterumque permutare , ille ob id, quod eius generis cessio et . , permutatio est hecies alienationis s3. 2I7, potest eiusmodi Regnum alienare, et ex con sequenti Successorem quem uis sibi eligere, adeoque Foeminam Primogenitam declarare Haeredem. Nunc vero cessio Siciliae Domui Sabaudicae facta, teste uniuersa Europa, per

658쪽

iterum Siciliam pro Sardinia permutauit, e pe Foederis ciuadruplicis a. I. i quae per mutatio pace Viennensi I as. iterum conssir

mala ue quid λ quod in Tractatu Londinensi non minus, quam in pace Viennenti, cuncta iura, quae Hispania olim , non solum, in Belgio, sed etiam in Italia, adeoque in Neapoli possedit, renunriaι PHILIPP US SVAE MAIESTATI CAESAREAE, EIVSque resoribuι, mredibus et Defendentiam, eι mainfusis N FOEMiNis. Quid igitur impedit, quominus IMPERATORI liceat, unam ex Suis . Filiabus Haeredem atque in Neapoli ac Sicilia declarare Praecipue cum Regnum Neapolis et Siciliae sub uno eodemque Principe et utriusque Siciliae appellatione stetit diu, et

communes utriusque Regni rationes fuerunt. Communes utriusque Regni rationes

esse et suisse, i pia Conditiones Tractatus Londinensis de anno I IS art. I. Gllendunt. Accum IMPERATORI ius fasque est, Regnum Siciliae, ob ius alienandi, cuiuis, atque ita et-3 iam Primogenitae Filiae, motu proprio trade-ae : vindicandum quoque SUAE CAESAREAE MAIESTATI ius est, declarandi Filiam Suam Primogenitam et Sicilias et Regni Neapolitani Haeredem, ob communes utriusque

659쪽

s. 98. ad Sanctaonem Pragmaticam. 133 Regni rationes. Dum igitur, in Declaratione ordinis succedendi in Regnum Neapolitanum, IMPERATOR usus est iure suo ;nullam iniuriam Papa per eam passes est arg. g. 28.), nec adeo queri potest de eo, quod ipsius consensus ad Sanctionem Pragmaricam, in Regno Neapolitano stabiliendam, non su. erit adhibitua.

Sed quaeret aliquis, utrum Pax An pisXR Badensis,Vltraiectensis, Londinen dcηφε Γ

aes et Viennenus rure concIudl Ita ei

potuerint, ut iis pacificationibus Hennens. status publicus,vti reliquarum pro- coNclud uinciarum olim ad Hispaniam per- ἡ tinentium, ita et Regni Neapoli- Σὸm D - ani ordinaretur, et quidem, quod cedendi in ad Neapolim, sine Consensu Papae regnum Ne Statuumque Neapolitanorum )bis M. Statuendum, quod omnes hae pa- fissu Rctiones iuste et legitime sine Con. sensu Papae Statuumque Regni concludi potuerunt. Namque Soemissima Domin Au- syriaca et Andagavensis de iure succedendi in terras Hispanicas disceptabant, et nemo Aanc Controuersiam, nisi arma et subsecuta

660쪽

pax, decidere,poterat. Propterea quod, uti de controuertia inter Principes orta omni, ita de successione Regni iudicari iudicio iurisdictionis nequit. sed ea in statu naturali manet, ut ait GROTIUS de I. B. et P. lib. a. p. 7. I. 27. arg. g. M. , dum solo iure naturae regenda, argumento ex GROTII lib. a. cap. II. g. S. ducto arg. g. 38 et l. in statu vero naturali ius belli locurrv habet cf. 237. , quod decidit constituendo legitimum modum acquirendi imper um eodem . inde recte sentit HVBERVS de aure ciuitatu lib. I. s. 7. . cap. Inum. 32. incomrouersia de succe Morta, non poιes altiu esse inrix, quam ferrum, ut, ae eum decidendi potesate, qua huc cumbentem obliget ad parendum. Proinde Re- .gna et Ditiones Monarchiae Hispanicae, quorum in numero Neapolis est, iuri belli s iacuerunt. In statu belli ergo penes belligerantes solos ius ordinandi per pacem, quis succedere, et quomodo ordinari respubl. debeat,dest. Quare status publicus, ut reliquarum ditionum, ita et Neapolitanus, sine conis 'l sensu Papae Statuumque Regni, subsecutis Tractatibus ordinari, et ordo successionis Sanctioni consormis stabiliri, potuit. Accedit, quod ordo succedendi, in nominatis Pacis Tracta-- tibus declaratus, ita interpretandus, ob ratio-