장음표시 사용
11쪽
putavi, aliis in Iocis, ut IT'. 29. 37. a D scriptum est; σω p vero Umbros pro altera dixisse, quemadmodum Romani iterum pro alterum dicebant, atque repud Homerum ἔτερος vel alterum Jl. XXIV, 528. 598. vel alterutrum II. V, 258. 288., ἔτεροι vel alteros II. XII, M. vel alterutros M. XX, 210. significat, sexta tabula docet, ubi VI, a, I8. evis purdita duplacitu, sacra dupla allia legitur. IV, n, 37. mihi cum aut V, a, 4., quod signia
ficat, cognatum esse videtur, quum non solum VI, a, 25. capirso subotu, h. e. cum capide supplicato, sed etiam VI, a, 24. evirae perso Osatu, h. e. Cum Capide preces orato, acrip
lium G. IV, 381. Cyrene: Oceano libemus, ait; simul ipsa precatur. Notandum est autem, quod, quum rin sexta tabula mesa vem Hsorina VI, a, s et Il. Oer er Flatu, totver 6 vina sacrum sat, in quarta exta cum mam Fi vi pro monte Filio porriciantur, cum pide Iibetur pro tota Iguvina; in septima contra tabula VII, a, 37. exta et maga spissa dentur Fisovi Sansio pro populo totius Iguvinae, pro tota Iguvina. Promonte risio et tota Iguvina in sexta tabula sex priora sacrificia fiunt, ut in septima tabula sex posteriora sacrificia pro populo lotius Iguvinae, pro tota Iguvina; sed in Iuarta labula quatitor ν tremis sacriseiis nihil eiusmodi additum est, et sicut verbo purdito fust, VI, a, 42. h. e. rite sacrificatum sit, quod etiam IV, a, 39. ante duodecimum sacriscium legitur, sex priora saCriscia secernuntur a reliquis, sic post octavum sacrificium I ' , a, 7. legimus: ιν ικ Mκαὐ πιδαξ quod mihi inde mons plandus erit vertendum videtur, quia VI, a, 46 sq. eno Oear pthos fusi aCriptum est, cujua genistivus VI, b, I9. oerer pihaner legitur. 2 ueniadmodum ibidem genitivus psyler anfereneradditus est, sic IV, a, I 0. legitur πονε mriaim αφερ ηι ειριες et VI, a, 48. pone poplo a fero heries, post quod verita af ετ ανξερμιω εru, πιρνcum , πυσνναμπν vel avis aseriato elu, mruro stipiatu, pusi ocrer pihaner cet. aliorum sacrificiorum ad populi expiatiouem spe tantium initium indicant. 5. Duatuor extrema sacriscia ad populi expiationem maximo spectare, praeter alia infra demonstranda procres docent, quae in sexta septimaque tabulis ad maIa averruncanda fiunt; atque ex his quartum sit, πανε πυπλὼ- νου IV, a, 40. sive pane poplo andirsa fusi VII, a, 46. b. e. quando populo indictum fuerit. His enim verbia cum iis
comparatis, quae modo laudavi, non solum Irtio et πανε eaedem sere conjunctiones, sed etiam et που rus iidem insus locales agnoscuntur. Hino πιεμ nomen substantivum esse videtur, indictionem designans, et quemadmodum me is pro andirsa scriptum est, sic s. ofero pro anserom, quod, quia anserener eandem sere vim habuisse videsur,
quam Pilianer, lustrando vertendum putavi. Hinc inferum vinum scripsit Paulus Diamnus pro vino inferio in Iibandi formula apud Catonem B. R. 132. I34. Iupiter maete vino
12쪽
inferio esto, cf. Ser t. ad Virg. A. IX, 64I., qua seeundum Trebatium apnd Amob. conis.
VII, pag. 236. ed. Elmenti. lustrabatur quasi tota Vindemia, une vinum omne omnino, quod in cellia atque apothecis esset conditum, esse sacrum inciperet et ex usibus erip fretur humanis. Addito ergo, inquit Trebatius, hoe verbo, solum erat, guod inferretur,nsacrum, nec religione obvabatur ceterumη. satisfeceris esse vertendum, sacile
probabitur ex iis, quae in particula III, st. 3. monui; sed in populi expiatione, ad quam
spectant sequentia Verba IV, n, I 2. πιή πριι1V1ε εφνω, h. e. piamen cum ovatione intemdito, maximi momenti fuisse π*-Fαrυς sive suffimenta, verba ante nonum sacrificium IV, a, 23. repetita docent: εμβvo Ha pstu et tuu πριν&F-Dς, pro quibus in sne sextae tabulae scriptum est: erasent via pora benti/o. In his ει citium et erasoni adverbia sunt a pronomino erur derivata atque Latinis adverbiis ita et itaque respondentiar hinc autem Praeceptum Fria erum ποινvFi ruς, s. bene agit te suffimenta, enuntiationi via Pora bouso, a. bene igni verati eritis, et pondet. Bentiso enim secundam personam pluralis numeri esse, singlitari benust VI, a, 53. a. V, b, 16. respondentem, quemadmodum comr VI, a, s l. sin utari coDortus VIIIa, 39. s. κυ θως IV, n, II. respondet, verborum mn lextus indicat: cur autem lioc verbum operati fueritis vertam, sequentia docebunt. 6. Itia tu a. πενομοι apud Homerum atque Hesiodum non solum laborandi, sed inrisins etiam perficiendi vim habet. Sic in Il. I, 318., ubi sermo est do peracto sacri scio, quo Graeci lustrabantur, nidorque hostiarum cum fumo in coelum abibat, leoturi εχ σι tis τὰ 'ro Ovro κσω στραπον, h. e. sic hi ea sedulo peragebant in castris. Idem si is
lini Umbricum verbum beno, unde μενες quoquo IV, a, 15. pro benust VI, a, M. derivandum est: liine imperativuη ahavendu VII, a, 27. vel prevendu VII, a, II., quem in superiore particula D 24. eum Latinis imperativis obvenito et supervenito vel Gramis ἀstghωινε et περίιμινε comparavi, potius eum imperativis αμ φιπένου et περιπένον comparandus esti Nam ut apud Arnobium adv. gent. IV. legimus: νFlora, illa genitrix et saneta, - bene curati ut arva floreseant; sie Homerus Il. XVI, 28. cee nit: roi ς ριέν τ ιζrροὶ πολt cie κροκοε α ιεν πίνον-ι, ἔλκε' aκειaMε-l, h. e. atque hos quidem medici, multis medieamentia usi, curant vulnera inanantes. Ut igitur e font Dia pora benum idem significet, quod εμρDo Ha ετaru πλνειμπυς IV, n, 23., pora pro πουθε IV, a, 20., h. e. igne, scrip tum putandum est; πῆι-Fcrem veris sussi menta designare atque aristra imperati rum plura Iis numeri pris si notari ors s. agito esse, jam in secunda particula g. 31 sq. docui. ntiuquum 'simo scriptum ait VI, a, m et VII, a, I., casus localia est nominis, idem sere significantis, quod dur VI, a, M. I ,r antem, VI l, a, 46. pro Tityr IV, a, 41. scriptum, e casu instomentali abbreviatum est atque turibus vertendum, quemadmodum IV, a, 20. ετ πυὐε, h. e. turibus et iuste, pro eOm prinuatir peracris 3aeris VI, a, M. legitur. Hine' simo mihi pro thymo vel thymiamate positum videturr erat euim thymiama, cti ματα
13쪽
apud Sophocl. Deor. 627., summenti odorati ex variis aromatibus comis positum , quod ad sumtus incendebatur. Romani scriptores plerumque tus et odores conia iungunt. Sed omnibus odoribus praeserebatur secundum PIinium H. N. XII, 25 Mi, balsamum, uni terrarum Iudaeae concessum, quod voce πελ Ῥα IV, b, 27. designari, jam in secunda particula g. 23. monui, ubi simul alia purgatoria ut surra sulfur ,πυστε μαινε bitumen Asianum et verbenae a. sagmina illustrata sunt. Secundum Plinium II. N. XXII, 2 ext r. enim verbenae vel sagmina sutroque nomine idem signino tur gramen ex arce cum sua terra evulsum in remediis publicis fuere, h. e. vel ornandis deorum, quos Placatos volebant, aris, vel lustrandis ac purgandis domibus, unde venefica
apud Virgilium EcL UIII, 65 sqq. praecipit:
Verbenas adole pinguis et mascula tura: . Coniugia ut magicis sanos avertere oacris
T. Ne repetam, quae ex superioribus hujus operis particulis jam satis nota sunt, omissis omnibus, quae in sex primis sacrificiis memorantur, ad Iustrationem post sextum sacrificium instituendam Statim progredior. In hac tres sunt periodi, quarum protaris ab iisdem verbis πιε s. cfπι- incipit, apodosis contra particulis εσαια vel εν-. Revera quidem IV, a, M. exaratum eat in tabula; sed quia VI, a, 23 et 38..pur- dissus scriptum legitur, ut a, M. in ilia scriptione mihi erratum esse via tar, ut IV, 32. in s xa φλτιυF pro oro φλυ. , pro μαιω3ι, pro ΙκυFιν ra pro DuFινα. A me proprie, ut πυνε πυθzινως I, a, M., postquom consecraveris significat; sed etiam, ut που=Πτu φυστ IV, a, 39., quivi mregem verti potest, quoniam inserti ablativi δαβινο φ), εθελ εὶ, σμῆ , ad antecedentia respiciunt. Quod pro νωινα s. δοπινος TU, b, 25. Latine agnaua scripserim, nemo mir bitur, qui hoc legerit apud Sosipatrum Charisium p. 39. M. Putach. r Dativus et ablativus per as exeunt, ut ... tabulis: nisi quod nonnunquam ratio ista auctoritate vel necessitate eorrumpitur: veluti quum dicitur his deabus et libertabus siliabusque: quod jurisperitisinstituerunt, ambiguitatis secernendae scilicet gratia, ob quam mina sordido ab auctori-,bus dicta videntur habere rationem. Namque Gellius in secundo: Dea s, inquit, suppli- ,eans; et in eodem: Multitudo puerorum jam erat eae rapta sue et in tertior Cavite et .atiis paueabus eonsilium; et in quinto: mellabus; et in septimo: Pro sivibus pudieabus risquae, ut dixi, sexus ostendendi Causa defendi possunt. At quum nulla causa cogenis quidntale dicitur, tunc nimirum confitendum est de errore, ut idem Gellius in nonagesimo,septimo: Portabus, et mox, Oleabus, et Plautus in Curculione IV, 2,20. habus, et Ennius nici Protoplicor Parinouar quae notanda videntura. Plura huius generis exemissa proferre possem, sed ista satis Probant, apud antiquos Romanos, qui secundum Paulum a. v. calim
14쪽
etiam mis pro noδia dicebant, duas ablativi pluralis species in uin titisse, sicut apud Umbros
et pro turibus, Misque terminationem ortam esse e Graeca addita alitera, quae pluralem numerum indicare solebat. Nam με pro bis esse positum, eo oscitur e nobis et vobis, quibus dativi sin laria numeri tibi si sibi sie respondent, ni duales Graecorem ris et o Latinorum pluralibus nos et vos, vel aceusativi si nolaris in amem, im, Om, um pro ari ζ' ιν, ον, et , exeuntes accusativis pluralis, qui in a n '-i η μορε ν, uis a desinunt. Umbri autem ν pro a ponentea etiam in nominativo pluralis anelaret armor, ut pro fratres, dixerent. 8. pro I, II. s. scriptum videtur, quod, sicut πὰμ ινελε V, b, 25.
ablativi casus locum obtinet ejus nominis, cujus accusativus pluralis VI, a, 25. ems seri bitur. Quod quidem nomen, si ad grapvu antecedens respicit, preces designati unde VI, R, 37 sqq. perminu Puse Ursu et erua diratu synonyma esse videntur. Sed sient apud Graecos εὐχαι, λεται, ἀρed trium diversarum precum nomina fuerant, sic non omnes preces
emis dici potuisse, inde colligo, quod I, 27 sqq. legitur et
Puemadmodum hἱc xanta ad ea carmina reserensim est, quorem Vir filius MI. VIII, 67 sqq. meminit; sic ερυς τεμυ ad δρας sius incantationes expiatorias. Hinc VI, a, m. p rasim erus ditu legitur, ubi perstico pro Wraim, h. e. eum lustratione et purgatione, scriptum videtur e refertur enim ad Persi ni s. Instrationem in verbis quartae tabulae in τιμπεμιι φεετΗ, h. e. frustrum capido cum precibus fatilo, memoratam. Notandum autem eat, quod iis quarta tabula haec sibi primum respondeant rIV, b, 28. ccra ραβινα πουλιι , σ4'l πεσυντ i rem: IV, b, 31. ατι εὐελ ' 'rnytim, ενΗκ σήum πεσπντῆ ι τερω στ φλογει .deinde vero dicatur IV, b, 34. e --μtem, ενυκ ε σπιν re u e si ρος τετα uuod si πεba κωτιμ πψφι τει- et g. rem τι- synonyma sunt, agnarum IncantR-tionea ter disendae fuerunt, et ante, et post duo συμ πεσουοὐκ qnorim inermn στοτλυμ μγ s. stabuIativum vocatur. In sexta tabula VI, a, 40. pesonoro m) sfassare opponiturpeson o aorsalam o, sicut paulo supra vestiatam sta larem oppositam legimus vestistarsoraulis, h. e. exta stabularia extis socialibus. In his tamen plura notanda sun r pri timenim IV, b, 34. -ε -μον smyiam scriptum est, sicut V , a, 37. Puse sorsu; sed VI, R, 40. porae peso riseo M a legitur, fient VI, a, 37. spe peoondro Purdinos, quasi sorsum et Personinum synonyma sint. At In singulari numero sorsum simplIciter dicitur person romulud, quod alabaiari opponitur. Est igitur sorsum adjectivum pro forasti, ut apud RomΗ- uos minum pro oociali, positum: e m enim IV, b, 3r. πωμνυμ 1 ι στονλraFesto etiam dicitur, in sexta tamen tabula pesondro inrom VI, a, 24. et pescindrom staflare H,
15쪽
a, 47. eodem modo distin utitur, quo VI, 2, 39 sq. pGondram porsale atque Pesondrcinatastare. .
s. Person ora a Persi derivatum sine dubio purgationis genus significat, quod rom dicitur, quatenus pro Eociis veram fit; inter locios operum vero Cato R. n. c. I 4 I. nou pastores solum, sed pecua quoque refert, quemadmodum etiam in aOrsu persondrac,
Testali pihaesu VI, a, 32. et 34. preces pro viro, Pequo, fiunt. Itaque σταφλ- etiam diei potuit, quanquam in illo νεὐτρου κέν si liistratio, quae τε στῆ axust in subim πεσωαὐου. pro sinistro quasi σνεθrou dixi e Umbros, jam in secunda
particula g. 24. monui: liliac ut resuri adverbium est cum praepositione compositum. Ceterum lustrationea plerumque fiebant circumlatione taedae vel aquae velavisuris vel victimae circa eos, qui expiabantur, Virg. A. VI, 229. atque in ama urbe elustrandis circumagebantur suo vitaurilia, Cat. R. R. J4I. 'Virg. G. I, 345. Lucan. I, 605., unde ambarzalas et amburbiases hostiae dicuntur apud Festum et Servium ad Virg. Εel. III, 7. V, 75. Etiam in adorando dexteram ad oscul im reserebant, totumque corpus circumagebant, quod in laevum secisse Galli religiosius credebant, Plin. H. N. XXVIII, 2 5 .
Suet. Vitell. 2. Jihilo minus eorporis circumaelio a sinistra in dextram dextrationem vocat Solinus e. 45 47 a med. alqus apud Plautum Cureul. I, 1, 70. Phaedromo, quo me nortam, nescio, dicenti Palinurus respondet: vSi deos salutas, dextrovorsum censeo a. 9uomodo autem in quarta nostra tabula τεσrὐMκu et intelligendum sit, sexta tabula docet, in qua Post capirae perso osatu, h. e. Cum capido preces orato, VI, a, 24 sq. legitur ream manι nerim imitu, h. e. eam manu sinistra teneto, etsi paullo antea destrum perari fetu, h. e. ad dextram lustrum lacito, scripturo est. Ino eu et igitur adverbia, etsi eum praepositione x m composita sunt, dextroratis lamen et sinistrorsus significant, breviainque xa in his pariter dissert ab κὼμ in Fu-κυ e, h. e. eum meo, IV, a, I & 4., atque a litera κ, easibus localibus pronominum esur et mur addita, a σμικ IV, b, 29 &32. pro εσνεκ IV, a, 8., et ενMAE IV, b, 36. s. ιν ux IV, a, 7. Pro εὐροεκ IV, R, II. ceti s. ινγκI, 23. , quorum adverbiorum hoc nonnisi npodosin protast, illud vero novam enuntiationem
anteeedentibus additi IIὐεFε quidem sic verti, quasi adverbium sit; sed quia III, a, 18sqq. Hὐ, sibi opponuntur, adjectivum esse mihi videtur, ad F εστι ζαμ
reserendum.10. In praeceptis de septimo et octavo sacriseio nihil amplius obscurum est, nisi aubjunctivus 'Bog a 2 Pro furf-ι VI, a, 43., quem in tertia persona pluralia numeri positum ab eodem verbo deduco, cujus imperativus Uurfatu VI, a, II. et VII, a, 38. legitur, et fortasse idem signineat, quod F εφυθε φετ u V, a, 4. h. e. februa facito a. februato. Quam varia suerint Romanorum februa , Ovidius cecinit Fasti II, Is sqq. eadem sero insne addens, quae Paulus Diac. a. v. Februarius e Festo excerpsiti v uaecumque
16쪽
vpurgamenti causa in quibuscumque sacristata adhibentur, februa appetianturr id vero, quod purgatur, dicitur februatuo . cf. Censorin. D. N. 22. Augustin. C. D. VII, 7. Sabinos quidem, Varro L. L. VI, g. Ia. refert, pummentum februrum dixisse; sed quum
Laurenuus Lydua de mense Februario testetur ex Mysio quodam, Febratum deum, qui Iustrationum potens credebatur secundum Macrobium S. I, 13., deum inserum sive Plut nem secundum Isidorum Orita. V, 33, 4. maeorum Iin ua esse vocatum, februandi verbum equidem Umbris attribuo, et quod post sacra Tesrae Jovias, quam deam Palem esse interpretatus sum, Oribua februarint, ad ejusmodi ovium lustrationem refero, qualem Ovidius F. IV, 73I. in Parilibus sic descripsit rI, vete virginea, Populus, ausimen ab arat
Vesta dabit; Vestae munere purus eris.
San is equi stillimen erit vituliquo favilla:
Tertia res durae culmen inane sabae. Pastor, oves saturas ad prima crepuscula I tra: Unda prius spargat, virgaque verrat humum. Fi ondibus et fixis decorentur ovilia ramis,' Et tegat ornataa longa corona lares. Caerulei fiant vivo do sulfure fumi, Taetaque famanti sulfure balet ovis. Quemadmodum his versibus alassare personino descriptum legimus, sic sorsale
Certe ego de vitulo cinerem stipulasque fabal Saepe tuli plena februa Casta manu. Certe ego transilui positas ter in ordine flammas, Udaque roratas laurea misit aquas. II. Hos versus eo libentius laudavi, quia non solum monstrant, quale fuerita lassare et Ursale persondrom, quibus ovibus sebruatum sit, sed etiam Testam Ioviam Palem intelligendam esse probant. Quid enim similius invenias ritibus sexti in Heli πιστε έσιaνε νε τυ, ξερες τέτου, πελ -- gem, cisimu B y Η, φετυ, - ξ πεσνιιιυ αῆιπε αὐFι,, quam hos Versus Fast. IV, 741 sqq. Ure maria rores, taedamque, herbasque Sabinas, Et erepet in mediis laurua adusta socia; Libaque de milio milii fiscella sequatur: Rustica praecipue est hoc dea laeta cibo. Λ lde dapes mulctramque suas: dapibuaque resemis Silvicolam tepido lacte precare Palen.
17쪽
Pro Me laguntur herbae Sabinae, de quibus PI intra H. A XXIV, II. g. 6I. rs Herba Sabina, brathy appellata a Graecia - a multis in a itus pro ture assumituras M. Virgil. Cul. 402. Ovid. F. I, 343. Pro. IV, 3, 58. In sequentibus vero apud Ovidium precibus inter mesta illis, quae in septima tabula praecipiuntur, similia hi qnoque versus
leguntur zTu, dea, pro nobis sontes sontanaque placa Numina ; tu si,arsos per nemus omne deos.
Hinc Ovντλεὐε in nono sacrificio de Fontivalibus accipere minime dubitati, quod sola causa niit, quod 'Purr ινιε IV, a, 27. Robigalia designaro putaverimi Tὐα Σατε vero IV, a, 3 l. s. Trafla Sahata, VII, a, 5 et 39., quia Iao saccatum apud Umbros sic dici potuit, pro Sementivis feriis accipere vid. Partio. III, g. 22.ὶ non amplius audeo. Etiam fici του IV, R, 42. pro foro Semoniae sacro accipere jam dubito,
quia res sacrae potius quam locus sacer posci videtur: nam Verbis quoque Flικυκusa Iu Fictet FBκ9κμιι Aude τιες IV, a, I et 4. a. cum soco Iovio et cum soco Curitis non tam aram quam sacra in ara facienda designata existimo. Praeterea Frerum numerus pluratis imperativi milia Esse videtur, ut τυ-ruru antecedens, pro puploura scriptus, ut IV, a, II. κμ--ὐ ι hoetu pro κὐικατθου tapyms V, b, 27 sqq. exaratum est; tum dativus pluralis est, Semonias autem Penates interpretor, quoa Virgilius quoque Aen. IX, 259 sq. eum Vesta s. Iursa Iovia conjunxit; foro m igitur g Ορον s. debita sacra. I2. Reliquis omnibus, quae in ipsis sacrificiorum praeceptis leguntur, jam satia illustratis in superiorihus particulis, nunc mihi explieanda sunt, ae post octavum sacruficium IV, a, 8. adjiciuntur. Θum autem primum eorum vocabulum GP επti mihi pondisserre videatur a smu, quod Volsca inseriplici Velitris reperia exilibet, cujus nihil adhuc praeter initium: Dere Deciu- statom, Ii. e. Divae Declunae sacrum, et friem: Ee ae comites m. Catasanies mediae sisti aliena, h. e. ex se consumptis mam. Catalanius m dixsisti iussit addicens , in tertia particula f. II. interpretatus sum, reliqua ejusdem ins Pirtionis praemittere liceat. Sepia aliaus pia velastrom facia maristrom actim, asis nesciis vinu amatitia; Siquis privatus piamen vosentarium faciat socaria veneratione, in aris vasculis vino libato; sepis toticu eouehriu, sepu ferom: μhom estu. siquis magistratus cumulet, si qua seriar pium esto.
Si quia dubitet de Volscorum, inter Oseos et Latinos quasi mediorum, origine ex gente Umbrica, convinci poterit hae inscriptione prorsus sere Umbriea, licet in nonnullis Osc rum, in Hiis Latinorum linguae propiore. Sient in inscriptione Lerpirii duir dertier dierir h. e. duino derites dieria pro dedit dieatis Diris positum invenimus, ate in Volsca eo ultra pro consumptis et attens pro oddixit seriptum est. Sed propius etiam ad Umbrici
18쪽
semnonia indolem a edunt resiqua, In quiniis, quia Pauliniis a S. Bartolomaeo in disserinlatione sua de Latini se monia origine Rom. 1802. cum Lannio consentit, peta s. mamen pro dis a. cliis legendum, velestram vero non pro Velitramn Volaeo nomine Melpiendum, sed voluntarium interpretandum est, quippe quod a vine derivatum mae videtur, aicut Latini aequestraran a sequi deduxisse dicuntur. Pia veleotrom igitur est piamen Voluntarium, quod alafius facia Naristram sebim, L. e. privatus .faciat focaria veneratione, ore itumuli, quod totim couehris ferom, h. e. magistratus cumulet in seria f. ritu sollenni. Oppo nitur enim alalus R. μαγος inagistratui a. qta totieu H a. τυμιης In Oscis inscriptionibus dicitur. ε . 13. Sepia etiam Osei pro siquis dixerunt, unde Myti, ad ferom si resertur pro FUΗφε IV, a, s s. verost VI, a, 47 positum,' eaaus Iocalia est; sebim vero, perperam in duo vocabula divisum, respondet Umbrico MPm IV, b, 5. a. revom VI, b, 56., quocum Garistrom, ab ε ξαρι a, quod I, 27. ἐσχαριδα s. foeulum designat, derivandum, in casu loeali construm tum est. Focaria veneratio, qualem Livius intellexit, II, 12, sub sn. de Mavola scribensi BDextram accenso sacrificium laculo injicite, in Volaea inscriptione circnmseripta est verbis asis tinfelia visu amatitu, quorum amati tu solum in Iovinis tabulis non legitur. Neque tamen dubito, quin hoo vocabulum, ex praepositione ar pro ad et Participio patitupro Potato compositum, idem a uincet, quod ibalo apud Romanos r vinum enim libari solebat patEria, quae mihi ad ποτῆρος reserendae videntur, sicut κροτῆρες craterae die bantur. Ipse Varro L. L. V, 26, g. 122. pateras ad poeula reseri, licet ab eo, quod palmant, dictas existimeti Pro POCutis in nostra inscriptione vesina legimus, quibus vascula designantur in Iguvinis tabulis. asis vinu cum αν&φ F u V, a, 25. comparandum sit, in dubium vocari potest, quia VI, a, 50. aso ab onae distinguitur et aram designare videtur. Apud Romanos quoque aras primum asas dictas Μacrobius S. III, 2. E Varronis divinarum Libro V. testatur, quod esset necessarium a sacrificantibus eas teneri es. Serv. ad Virg. A. IV, 2Is , ansis autem teneri solere vasa. Puod si piaram eatu Vertamus pium esto, inscriptio similis est veteri illi Romanae apud Pignor. symbolic. epist. n. M.t sSi quia hievhostia sacrum saxit, quod magmentum nee protollat, idcirco tamen probe sacrum eatoa, h. e. ut Sigonius de antiq. jur. provine. II, 6. a med. interpretatur, si ita sacrum secerit,
ut exta pinguia et aucta non proferat, nihil tamen triste portendat, es. Grat. p. CCXXIX, col. 2. Oreli. 2489sq. Facia pro faciat dixerunt Volsci, quemadmodum Umbri si pro sit remo eo Ariu quoque pro cumulet, ut ata v pro stet Iegitur in fine ejus inscriptionis, quam primam laci in inscriptionibua minoribua primae particulae. Aσαμα κου Fεὐτου V, a, 39.
signifieare in ara e inrutato, jam in sem a particula g. 34. extri monui
I4. In quarta quidem tabula IV, a, s. Fεῆουφε τρεβλανu κενειῆτου verti ferias trebianas instaurato; sed si Feῆupa non differt a feram in Volsca inscriptione, ad quod,
19쪽
quis septi pirat repetitum pronomini, indefiniti Iomun obtinet, eo Miti supplendum est. vertendum proprie fuit feriarvin trebiamurum ritu iteram lato. Ad instaurationem autem sacrorum spectat ablativus pro reritis a. repostula, de cuius usu apud Vir gilium videas Wa eri Ouaest. XXXXI. ad Virg. G. III, 527. Sic Troes Aen. VII, 146.,
postquam Aeneas vina reponi mensis iusserat, V. 134. Certatim instaurant epulas, atque omine magno Crateras Iaeli statuunt, et iust coronant.
Hic quidem propter laetum augurium instaurantur epulae, sed propter diram omen Aen. III, 231. Et quia tunc pulchrum suit, ut StMii .rbis utar Theb. II, M.
Instaurare diem, statasque reponere mensas,
in quArta quoque tabula praecipitur φε πεφ εσqνυ φειτυ h. e. repostis omen tacito, Fa x ιιGε h. e. si quo cessatum sit. Sententia hujus loci clara mihi videtur, fluetuat vero singulorum verborum interpretatio. Fuζετυμι σε quidem, quia VI, R, 47. vagetome fuat scribitur, cum subjunctivo σε pro at tὶ compositum.agnoscitur; sed ignoratur, cur non vaselom fuat s. Fia ζε tu ιι σι exaratum sit, quemadmodum in precibus vaselom est pro vacatum est scribi solat. ais vasetome insus Iocalia est, ut eaome pro a sus εκ in hoc put in Dacato scriptum sit pro cessana' Tum si IT s. yMos fusi reete explicaturpi diu fuerit, αντερ Fci καξε s. der no e interpretandum videri possit inter vacanda. At υκαρ πιβαξ s. Ocar Pthos in genitivo VI, a, 48. oerer Pinarier, non Oerer pliasser scri bitur: hinc αντερ P ναζε verti inter vaciantia, quemadmodum in Sabin. ep. I. sub fin. Ulyxea ad Penelopen scripsit: Forsitan ante dapes rnterque vacantia vino, h. e. nondum in mensam inlata, . Ultoris pliaretris utile tempus erit. Sumo s. GFinia Graecae Conjunctioni ει που si quaὶ respondere potest; αεπις certe IU, n, IS. pro rigui3 est positum; εσυνυ vero s. GOno significare αἴσιόν ga a. secundum omen, jam in altera particula g. 33. monui. Tali omine igitur cessante, ut sacra instaurarentur, auguria quoque repetenda erant; quod vero omen intelligendum sit, discimus e Virgil.
Ter liquido ardentem perfudit nectare Vestam: Ter nanima ad summum tueta subjecta reluxit. Conserantur, quae supra g. I. sub M. dixi. 15. Pro αFις αυρι aru paullo post αμφ ανζεὐιατυ ευν legitur; ct ἔααu autem .aseriatu VI, a, 47. non eodem modo explicandum esse, quo cis sereris a. aserrato VI, a, M. ante εru, sed aseriatu pro in perativo, saerialia pro accusativo accipiendum, ut a ῆι coeulamen idena signiscet, quod Oνξε ρε-- e. auguravin .e tuo, in secunda particulast. 20. monui. uuod autem idem bis praeeipiatur, mirari possemus, nisi Verba
20쪽
rora TUMι iam supra g. 4 sq. explieata indicarent, do novis ritibiis hic Q.
Hinc etiam στωνε κε μιμενς non ad instauranda saera vel ad verba τωτλ-ti κουμμυ-sero, sed, ut Caesar B. C. III, 46. his rebus eo telis scripsit, Post remn eo leveris verto. Illa enim, quae proxime sequuntur, etsi paullo post ad auoria sermo redit, ad alios tamen sacrorum ritun spectant, quos ut recte intelligamus, similia quaedam e quinta tabula pr serre liceat, ubi V, b, 27 sqq. sic scriptum legimus rΠε νε ανπενες, κὐικc is τε - euti ur ocre inera te γε inrem. Axa πωὐ-ιες, τεουελευξε βαβε- κὐικα ; αὐHu in eo, πυνι φετα In his protasin πεινε ποενες, b. e. postquam operatus eris, VeL cera πυμ ιες, h. e. quum Consecraveris, excipit eadem sere apod is, quae in quarta tabula paullo aliter aeripta est κὐσκαψπιι δατα εν - πι- aμιμερι ε' et 'et VI, a, 49. Craneatro flatu destrei escaptiqentoniaimia, mr oden . Evi o 4 ι δ tu igitur scriptum est pro κῆι-- ιὶ ραβετ' h. e. circulationem habeto sive pompam in orbem ducito, quae quidem cum ovatione αρτι ιερι s. ευζε, h. e. εμιν P s. Aτμῶ, n ξειν ad dextram fiebat. --himu imperativum jam in seeunda hujus operis particula g. 3I. Ova, Iubila, interpretatua sum; quia vero casus localis ὐπιμεμ eum εναν- s. piamen intendito munera supplex tende, petens
τψε ἔπως λυτηρίους ἀνάσχcia δειματων g. -ν εχ ει apud Sophoel. LI. 634 sqq. unde corrigendum est, quod in particula II, g. 30. seripsi constructum est, circviationem illam
non tam more Graecorum interpretor, apud quos κυ-- circum Bacchi aram cel brari solebant, quam more Romanorum, quorum sacrum amburbium ad Urbem lustrandam
quotannis sactum Lucanus I, 592 sqq. descripsit. Nam in hoc quoque, ut in ambarvali sacro, carmina cantata esse, Vopiscua testatur in Aurelian. c. v. . 16. Puemadmodum V, b, 27. lam ct πελεις, quam αν πενες, ab imperativo II, 2I. s. res moti II, 23. deducit ir, aio ab εντεν-; imperativus στε πλοτου veros. atmlatu pro firmato P itum est, quemadmodum Symmachus I, II. scripsit: vSponsionem .stipulat, h. o. firmat, assectio . Quemadmodum poreo apud Virgilium G. IV, 386 Cyrene omine firmat animum, sic in nostra tabula piamen sirmatur anguriis: haec enim indicari nominibus πω si φαμ τεσFcm in casu locali positis, verina in initio sextae tabulae docet rParsa, curnase, derava; Peio, Pes ' me tu. In hoc versu derava et meratu adieetiva viae, quorum Glud et ad mma et ad cumase, hoc et ad peiqu et ad petes, appositum ait, cognoscitur ex sequentibus: Parsa derana, cumiaco derrea; peries merato, Mica merata: eodemque modo Plautus Asinari II, I, II sq. scripsit: Impetritum, inauguratum'str quovis admittunt aves Picus, cornix eat ab Mora; oorvus, parea ab dextera.
Nam eos, qui hoc loco porro legunt, resessit Prudentius in Symmach. II, 570 sqq. quaerens: