장음표시 사용
21쪽
Cur Cremerae in campis eo te via oscine parra Nemo delim monuit perituros Marte sinistra Ter contum Fabios, vix stirpe superstite in uno Z . Quemadmodum hic cornice vel oscine parra sinistra triste, sic apud Plautum Corvo et parra ab dextera laetum datur augurium; Umbrorumque τεσFatu esse Plauti parram dexteram, in dubium vocari nequiti Quia ineundum Ciceronem de div. II, 38. aliis a laeva, aliis a dextra datum est avibus, ut ratum auspicium sacere possint, in Iguvinis tabulis, ut apud Plautum, duae aves dextrae, duae laevae vocantur, etsi in nominibus avium disserentia quaedam agnoscitur. Supra quidem dextram manum apud Umbros deatram, non deranam a. destam taliawo apud Ullilam , sinistram nertram, non mersiam, Rppellatam vidimus; sed Umbri inter Gravom et destrum, interque meralom et nerimm sic disti xisse videntur, ut Graeci antiqui inter atque interque λοιδν a. σκωλatque ἀρισrερον, quum apud Homerum Od. XXIV, 311 sq. οἱ ἐσίλλοὶ δερνιθες δεξιτερο sed δεβιοὶ vocentur, cf. Jl. XXIV, 29 4. 312. 320. Od. XV, IG. IM. 525.53l.
I7. Graecorum augures septentrionem versus spectasse, ex Hom. II. XII, 239 sq. intelligimus; sed Romanum augurem Cicero de div. I, T. ad meridiem spectantem constitisse dixit. Hinc idem de div. II, 36. alia allia sinistra suisse scripsit, ut quaedam essent etiam contraria: ipse Plautus Aulul. IV, 3. sibi contradicit scribendor
Non temere est, quod eorpus cantat milii nunc ab laeva manua Semel radebat pedibus terram, et Voce Crocibat sua. Continuo meum Dor coepit artem facere ludicram.
Non igitur mirandum est, quod in Iguvinia tabulis parsa, eumare, derrea; migri pereu, meratu, laetum fiat augurium, apud Plautum contra in Asinaria dicatur r. pie , mrnix est ab laesa; corvus, parra ab dextera. Etsi enim Cicero de div. I, 39. cum PIauto consentit, quaerendor cur a dextra eo ua, a sinistra eornix saciat ratum ' Horatius tamen C. III, 27. in illo carmine, cujus initium est: νImpios parrae recinentis omen ducat , V. 9 sqq. cecinit et Antequam stantia repetat paludes Imbrium divina avis miri imminentem, oscinem corvum prece auscitabo Solis ab ortu Sis licet Mix, ubicumquis maris, Et memor nostri, Galatea, vivas: Teque nee laevus vetet ire meus,
Ibi laevus picus cum vaga corniea triste facit augurium, oson corvus Vero suscitatur solisub ortu, h. e. a Parte sinistra auguris, Romanorum more meridiem spectantia, ut triste
22쪽
eornicis anginum laetum reddat: neque haec differentia inde potest explieari, quod Semvius ad Virg. A. IV, 462. annotavit, oscines bonas praepetes salit eo malas suisse et contra, quum in hoc quoque non consentiant populi. Noatria maioribus dextera meliora visa esne, Grimmius in Germanorum mythologia p. 657 sq. monuit; nihilo secius in Appendice pag. XXXVIII. lecitur: i, Dum iter aliquod iaciunt, si cornicula ex sinistra eorum in dexteram, illis cantaverit vel volaverit cs. Virg. Εcl. IX, 14 sq. , inde se sperant habere pro-vsperum iter .
18. Bene Cicero de div. II, M., quum dixit: vNobis ainistra videntur, Graiis etvbarbaris dextra, meliora Α, addidit: nguanquam haud ignoro, quae bona sint, sinistra nos udi re, etiamsi dextra sint; Red certe nostri sinistrum nominaverunt, externiqne dextrum,mquia plerumque melius id videbatur . Umbros quoquo, ut Romanos, sinistra dixisse bona,
e verbis merata fὶ aveissi, merata fὶ oris, VI, b, 3 sq. intelligitur, in quibus oscines
aves, alites vero angiae s. aquilae dici videntur. Secundum Festum: vineines aves App. 3Claudius esse ait, quae ore canentes laciant anspicium, ut corvus, cornix, noctua; alites, squae alis ae volatu, ut buteo, gariqualis, aquila, immissulus, vulturius: picus autem Μ-vtius Feroni asque et parra et in oscinibus et in alitibus habentura. Idem Festus tamen scripsit: oscinum tripudium est, quod oris cantu si τnificat quid portendi, cum cecinit corinos, Cornix, noctua, Parra, Picus ; atque Horatius I. I. cum picis vagam cornicem coniunxit, de noctua tanquam nocturna avi prorsus tacuit. Inter alites distinguebantur etiam
praepetes a. ωωνοὶ τα πτέρtγες Nom. Jι. XII, 237. et inferae, Gell. N. A. VI, 6. et Serv. ad Virg. A. III, 359. quarum pra retes easdem esse puto, quas App. Claudius alites dixit, inferas vero aves, quae et in oscinibus et in alitibus habebantur. In Iguvinis tabulis contra distinguuntur avea 'emaiar et post lar s. priores et posteriores, quod diserimen equidem, quum Ioel ratione habita dexterae et ginistrae aves distinguantur, propter anguriorem combinationes ad tempus reserendum puto. Ceterum sallitur Lutatius, qui ad 1ib. IIL Thebaidos annotavit, infelices aves dici seminino genere, felices masculino: in Iguvinis certe tabulis proto et picia pari sunt honore. Illa pica autem, quum corvi Iocum obtineat, cujus Prudentius pariter ae Rautus et Horatius meminit, sorta e non est prea narra, garrulitate sua infamis, sed mea glandaria Plinii a. eomus earmeataetes Linnaei, κωσα Graecorum. Imperativum IV, a, 14. iam in secunda particula f. M., ut τε φε Tu τε ἐκ uFινε ἶ. 34., explicaro conatus sum. An Feci, quod in superiore particula f. 24., sicut supra g. S., Cum Graeco adverbio ε13 eomparavi, tanquam neutrum pluralis niimeri ad G κ reterendum ait, diiudicare nescios a me κλσ Vero in ium Ruguria interpretor, ut Fa ς ε ιι α Fιεκλυφa favente avium augurio, at γε si a Fιεκλαετυ augurium evito significat, Fest εσων ut a bona omine opticari potesti 19. IIρινυFατώ s. primistur suffimenta designare in secunda particula g. M.
23쪽
probavi; sed si quaeritur, cur verba Cum hoc nomine constructa, ut imperativi e τυ II, a,23. et v, 4 l. et subjunctivus στ ' εὐεν τὶ IV, a, II., in plurali numero legantur, hoc mihi indicare videtur, suffimenta non ab uno homine, sed ab .omni populo Ni: atque nescio, an Otreu, cet. pro tertia quoque persona pluralis numeri accipienda sint, sicut Pluralis quidem numeri est etiam nominativus πονι cive a. p i. ater VI, a, 5I. Pro pumiceati s. 'murati; sed quare omnes e populo, tanquam augures purpura induti, περκαν h. e. lituis de coelo servare debuerint, equidem non dispicio. Num plures augures intelligendi sunt, quia in sequentibus lota Tadiuas tribus in quatuor ii omina dividitur Sequitur tamen singularis numerus πvνε ιιενες pr. ape timust VI, a, 52sq., quod supra g. s. iam interpretatus sum, et σταρμει, poquo VI, a, 53. etur stahmu, VI, a, 55. Metur stahamu scriptum est. SI στ ριιυ imperativus est verbi deponentis Ioraseriti, ehetur, sicut prinuatur, pro accusativo pluralis numeri in piaria declinatione accipiendum est, et sicut Graio VII, b, 2, pro quo V, b, 8. II. εFειε τυ egitur, ovatus s. ovationes significat, ita ut σοῦ ἡ μαρμου, sicut εμι G σε F-νι -ὐατ 1, verti possit παιῶνα ἔστασο s. paeanem sacrum dicito. Sic Homerus de Graecis cecinitIl. I, 472 sq.
O. δἐ π-:υεριοι μοῖ rv ιλασκ 1 m, uν αειδοντες παιγ orci, κον reuluemadmodum paean iste dissert ab ινγm P, sic ετ usi ab α ρ τι με ιι, et imperativus ehetur staflamu ab anoninimu VI, a, 49. Ceterum a=τιμεμ eandem nexionem habet, quam ωιαμεμ, pro quo IV, R, 43. Ωκε ωιε Iegitur: disert autem νυυεμ eo, quod prima mittera in nomine radicalis est. Veminitamen terminationem ιιεti non magia diversam puto a terminatione m, quain νεμ a P in verbia Fum Ιεα res ιεκλυτε IV, a, 14. Est igitur κεὐυνιαμ εα casus Iocalis nominis μεθωνta, quod, quum ad rq ινυFreru a. summenta reserendum sit, turificationem de acerra designare videtur. Sic etiam Aeneas apud Virg. A. V, 744ri. Pergameuinque Larem et canae penetralia Vestas Farro pio et plena supplex veneratur acerra.
20. Verbis a Fεπις VI, a, M. additur es me pople, h. e. in hoc Populo, de dubitari nequit, επις fine, etsi VI, a, 54. svir habe exaratum est, ει quia habetesso vertendum; που sita του λου vero VI, a, M. duobus verbis portatu ula redditur, quorum hoc ullum a. aliguid si Wificare potest, illud vel portatum vel idem fere quod πυθτι- IV, a, M., h. e. consecratum diisque dicatum. ραβε sortasse indicativus est, vero, cum μερο εστ h. e. prout aia tare est eL particula IV, g. I4. , sicut imperativus φειτου
um πουε em h. e. tibi s. quando Ealutare est,' conjungendum, subjunctivus aerat: nam
Latinis quoque uteris VI, a, M. um scriptum legitur. Στα β ε θ εν pro oratεὐεντ s.
24쪽
aliterint scriptum erae, imperatios stafilis VI, a, 56. docet, τεῆφι νεσκυ vero, pro VI, a, 53.55.57. ain 'laris temnisco legitur, secundum ea, quae in tertia particula g. 24. dixi, eum flammis vertendum esti Pro αεμανου κατερ asia apud Dempsterum quidem VI, 56. araanahamo catera mo scriptum est, sed Gruterus arma mo exhibuit r quia vero apud utrumque deitu antecedit, verba illa pro accusativis accipienda sunt, ab imperativo detrus. dicito dependentibus. Hinc a ριιον is κατεθcisau rectius scriptum et ἄρμενον καθαροιον s. gratam expiationem designari puto: ετ agis vero IV, a, 21., ante quod VI, a, M. idem imperativus deitu suppletur, sicut ove IV, a, I 6. paeanem sive potius προιονισμον significare videtur. IκωFεν u IV, a, 20. sicut mMelo VI, b, 54. pro genitivo pluralis numeri accipi posset, nisi VI, a, 56. IODinur scriptum esset, sicut VI, a, M. Bot ur, pro quo IV, a, 21 et 22 exaratum Iegitur. Num igitur cum imperativo exmatorium earmen et paea- non dieito accusativus est Constructus, quasi simplex verbum esset positum Reliqua jam supra L 1 et in secunda particula g. 3I sq. satis illustrata sutit, ut ad ea progredi possim, quae post undecimum sacrificium adduntur. Ex illo loco vero, quem saepius iam laudavi, Virg. G. IV, 379., ad verba Tuoas ετ conferre liceat dictionem: vPanchaeis adolescunt ignibus arae η. Quemadmodum ibi libatio cum precibus sequitur, sic in nostra tabula praecipitur et inuis τέ - πρε του, m σνιμu, Uraimin
2I. In ritibus purgatoriis per nonum et decimum et undecimum sacrificium obse vandis duo prima vocabula rru νε στυ ὐτιν ζυς pro ema πυμιως nobis iam nota aunt; te tium vero κωὲετου imperativum ut Latinorum caedito interpretor. Sequentia ad ritus per tria modo dicta sacrificia observandos spectare, triplex docet verborum εὐως τε hos, h. e. ineantationes dicas, repetitio post Verba nuga insiu p c tamὐεντ mil. oeuritiὐε,-su, TD Tar in his autem tria vocabula duplicii ter seripla leguntur, quae bene diatim menda sunt. Primum που φε et 1 Ia, quorum illud idem casus instrumentalia pronomis nis relativi esse videtur, qui ciπρουφ, hoc alias sicut significat, hoc loco correlata sunt, quasi eousque s. per totum illud tem via, atque πυφε guando s. eae guo interpreta dum sit. Deinde τε siet praesens, τε has x praeteritum tempus subjunctivi est, κωπιπιατ uimperativus combinato, κν πιν αια adjectivum ad M=τa tralatum, eodem tamen modo, ut combinatione secunda. designentur auspicia, interpretandum. Eνε et ενυ pro ενεμ et ενυμ casu Iocali posita sunt pronominis en vir, et inde significante notandum autem, quod που στ siti, bis cum 'P--με coniunctum, post Tὐα α τα et, quod idem significat, τυμε, omissum sit. Praeterea post ' ονε νω Η κ εὐ- αντ-ὐε, κυματε πεσπιμ legitur: ενει καπι σαψα αετου, δε λεδ Fou; sed post. ταμε κουμμυ ceti εω ε--, quae quid significent, supra jam op itum esti Πωστ εὐτι is facile agnoscitur e fruo et orius. post et tertio compositum; at πανε ατε a FBστ s. Rame andiraa fusi VII, M. non
25쪽
confundendum est muri cura τεῆ9M I a, 34., eis πανε idem quod grama adnificare vid inr, sed vertendum gucindo Populo indictum fuerit s. Potiua rea indieta fuerit, quia στεμ
in feminino tenere scriptum ML F ωτρα a. Mndra adverbium est, ut ευ a. ενυ, posthac significans: reliqua iam satis diuatrata sunt. Cur in Patinabitione quaestoricia, in margine quintae tabulae repetita, τιτιστε pro τι τε s. dicate exaratum sit, pariter ignoro, Rigue utrum nobis an aliter interpretandum sit: σFesti 1ι, tamen pro sueto dici potuisse puto, quemadmodum in inscriptione Lerpirii farer s. Dais pro factis positum invenimus, atque ustila audientiam s. approbationem interpretatus sum, quia Ose in precibus pro sussias legimus. Te ιες pro uela s. diis scriptum esse, ut in Scipionum monumentis 1nieis pro mers, minime dubitor Umbrica enim Etera x etiam pro u poni sol si 22. Quamvis non omnia sic perspexerim, ut certa sit interpretatio, ex illis tamen, quae satus certe perspecta sunt, varias nominum verborumque sexiones addiscimus, quaa nunc colligero liceat. De verbis quidem iam pauca Ieguntur, ut ne dici quidem pom qualem flexionem prima persona pluralia numeri habuerit; eoniugationem tamen quadruplicem fuisse, sicut apud Romanos, ex imperativia cognoscitur, ut συπλατυ, et τειτυ s. φετ' metu; εtaham s. stahmu VI, a, M. M., se mu s. aemu VI, a, IRas. ἄ--ritim VI, a, M. et perfnihmu s. peramanu. Character Vero conjugationis haud raro mutatur vel abiicitur, ut non solum atahitu et stahittito VI, a, 53. 56. pro stahatu cet. aut
moltu et αυμαλ an pro cinnulato, seritu pro servato, et coxertu pro confercito legatur runde amatitu quoque pro appotato in Volsca inscriptione scribi potuit. In participiis dirsans s. dira H III, b, pro dieans, fasea s. iasis VI, a, et IV, a, 26. 30. 44. pro taeens, aliena pro addicena in Volsca inscriptione, permis denique s. manas VI, a, 39 sqq. discemitur quidem quadruplex conjugatio; sed pro πι αξ IV, a, Letiampi os VI, a, 47. scriptum est, ut conexos a. conecos VI, a, VII, n, M. Ho κυνιου ρ . conicas h. e. κοπίπτων a. κονMἄν, atque in Lerpirii inscriptione duis, fonfovfer, atriis, pro duos, fovens, is faciens, sistens, ut in precibus Umbricis Da s. fons pro fovens, legitur: imo ve/teis VI, pro vertia VI, R, R exaratum ost. Hinc non mirandum, quod etiam σταε εὐεν IV, a, pro stafiarent, haburent contra VII, a, 52. pro haberent, ut habus VI, a, 40. pro habiest VI, a, M. Iegatri, quodque terminatio praesentium temporum iisdem orietur vocalibus, quae in mediis quoque ἐμέ is permutantur. O-- admodum enim pane et 'fe VII, a, 46. 52. pro moa et που pe, vel III, a, 12.
eat, sic in Volaea inscriptione tam eonMm, pro eoinferciat quam faeta pro faciat, atque in inscriptione cippi inter Matiam et Assisium reperti stahu pro stet legiturr eademque cum varietato in aeeunda persona τε ha IV, a, 34 sqq. s. dersa VII, a, 43 sq. pro die , P βια
26쪽
III, a, II sqq. pro habera, et in precibustose Pro audia' sed in tertia persona Gu IV, a, I8. s. uru VI, a, M. Pro urat exaratum est. 23. Quemadmodum in latia subjunctivis litera finalis abjecta est, sic etiam in indieativo IV, a, m βαβε pro habet leotur, et IV, a, R Fata su μεσε s. xit pro vaselomesust a. fuerit VI, a, 47. Imo in praeteritis subjunctivi secunda et tertia persona adeo non solet distingvi, ni in utraque persona litera i post a modo addatur, modo omittatur. Hi ne VII, 43. purdinatuat seribi potnit pro στειὐτιν ζους IV, a, M., ut ponis fuat pro Peaniatiis I a, 40sq. et aμπῆεφυυς s. potius αμπῆεφυς IKR, 20 sq. pro plurali forma ambrefurent VI, a, M. Quodsi accedunt ejusmodi literarem permutationes, ut εντελους imperativo Mirim IV, a, m a. entema VI, a, M. imperativo en noti respondeat; quam maxima inde oritur verborum varietiis. Sic bemut VI, a, M. pro μενες IV, a, II. legitur, ut V, b, 27. tam αν πενες quam απελΗς pro amλvG III, a, 17. ab imperativo ommu II, 27. s. as mouII, 23. vel a penati VII, a, 2Tr nee scio, an που ἐτυFιες V, b, 28. idem verbum sit, atque πυδ τ ος V, a, pro quo etiam ποὐτεπιυς IV, b M. et Purdinaua VI, a, M. a. purdis aiust VII, a, 43. exaratum est. In Quaestoris rati habitione τι τεστε pro τε τε legimnar atsi τι τε in plurali numero pro singulari τε του V, b, 2 3. τε ιτ u V, a,m s. τερτου V, a, 4s. scriptum est, Fεστι te quoque V, a, 4. pro Fεστι κατου V, a, M. scriptum videri potest, quemadmodum Pilia Hi in precibus cpartio. II, g. 17. fac ut pietur interpretatus aum. Utrum furfant VII, a, 43. pro cruὐφoeg IV, 2, L ab imperativo esurfatu VI, a, I . et VII, a, M. pro singulari numero subjunctivi accipiendum sit, an e Pluralis numeri forma fumfarent contractum, equidem dijudicare non ausim. Quiequid est, quod statuas, tertiam personam pluralis numeri in quovis tempore in ne desiisse, dubitari nomisi quia VI, h, II. porset subra serehitor sent pro pusei subra acrehto est VII, b, 3. sic scriptum est, ut VI, a, M. spe este Graicurent pro ve rate derrimat VI, a, 63: nihilo secius VII, b, L arfertur - motar sins legitur pro singulari μυ- ct εμυῆε σι III, b, 6sq. et quemadmodnm supra literam i In σταβεθεν abiectam vidimus, aio e contrario litera i additur in porri - osten senes VI, b, gh ab imperativo ostensi. His si addideris suboean Euboco, pro supplieavi et sumptim secundamque personam pluralis numeri e vortuso, henum, VI, a, M., cum imperativis in secunda particula g. hillnstratis, quia prima Persona pluralis numeri nusquam legitur, omnea habes verborum formas, ex quibus haec paradigmata constituere Ii t. Praesens indic. mbjunct. Prael. subjunct. Praea. indie. subjunct. Prael. subiunet.
27쪽
- 28 Praeteritum subjunctivi. ab imperativo πεντυ s. vendu ab imperativo κουFεὐ et u s. eouertu. S. k et 3. be rus, benuat, μενες, πενες, πελος. eo rius, cimrt ut, P. 2 benuso. 3. III, B, 25 sqq. Coportum. ab imperativis as ιπῆεFTu, ambretulo, ab imperativis permihimu s. pe omisu, s. -παὐετου II, Id. ααπαθι μου V, a, 42. peranahimino s. H r,nimiano VII, a, 47. S. πιι τε sula. Pl. ambrefurent. S. ye r Mui furit VI, a, 39. 40. 41. 24. Dualem numerum, quippe quo nomina carent, in qui biis etiam duo τυFa, ut tria ibrare, dicuntur, nemo quidem in verbis desiderabit; maras mirandum est, quod praeter deponentium formas, quales non solum in imperativis stahumu, seΛmu, anODihim perfnihimu et permihi mo, sed in subjunctivis quoque permis fuat, as αὐενουους et ambreturent,a oscimus, nihil exstet passivi oneris, nisi periphrastica conitigatio. Puemadmodum enim in praeterito tempore dicebatur φυστ IV, a, M., sic in verbis
νυστ Iria, T. praesens tempus mons platur circumscriptum puto; pthas e)i autem in precibus pro imperativo fac, ut pietur, activum est compositum, ut participium fomfer MDDfrin s h. e. fonefaciens in Lerpirii inscriptione Parti c. IV, k. I 2. . Hinc nullum verbum Umbricum praeter icisitivum, ut far pro facere III, b, I 0. I5., in r exiret, nisi r pro a scribi Gget solitum, ut fons air pater tir pro fovens ειε, yaealva sis VI, a,h et duir forforfer pro dui n s D nὶ, forfrin)s in I mirii inscriptione. In hac quidem inscriptione a
Utera tam frequeuter in r transiit, ut etiam sirtir in sine ejus pro sistens positum putem; alias vero a neque in mediis vocibus, neque ante consonantem literam in r mulari solet tundo erur et esur diveresa sunt pronomina, atque in praeteritis subluuclivi, etsi tertia persona pluralis in rent exit, nunquam tameu uri, ari, eri, Pro usi, GSt, rat, sive uri ar. er, Pro ua, as, ea, scriptum est. Ablativus pluralia, quotiescumque praepositio eo postponitur, in ε desinit, ut τε sis νεσκου IV, a, ε συνεσκου III, a, ii; pesondrisco VI, a, M., veris VI, a, 44. 46. ceti, unde VI, b, m esiaco esonear aenear, ut in sequentibus Versibus vertam trebianir, veriseo resonoor, verisco vetirar exaratum est. Praepositio, in compositis
saepe αρ scribitur, ut ad Fειτω IV, a, s. pro ara itu VI, a, 46.; sed ετυρ IV, a, m pro etur H, a, 53. ob eam modo causam scriptum videtur, quia sequens verbum σταμ u abutera o incipiti S pro ' si pro αρεστερ et ει τι πες III, a, 2. I4. pro ει τι περ exceperis, nonnisi in eiusmodi vocabulis invenitur, quae apud Romanos quoque antiquitus cum a dicebantur, ut ara VI, b, 9. Pro ara, ruaeme VII, a, 8 sq. 23. pro ruri. Ceterum Iγ-vinae tabulae in permutatione Uteramn r et a adeo dissemini, ut in tertis tabula, sicut in Lerpirii inseriptione, nulla vox in e desinat, nisi εωπες, σις, FG ἡους, in . an.,. homonus, Cassios, in prima, Meunda, quinta vero, sicut in Volsca et Cortonansi inscriptionibus, nulla in r exeat, nisi βεμερ, τεῆκα ουῆς
28쪽
τὐαπιέ, et praepositiones πεφ, συπέ, ctou. 25. Isto discrimino tertiam tabulam agnosci novissimam, inde intelligitur, quod sex in septima Die tabulae, in quibus tamen nondum πῆεν Ηβta pro 'in t vel Femusiae pro Dapersus, licet Prestote pro IIμματε, traenotar pro τεσσακες, pi a pro et vaeoae pro F aD, scribitur, Eodem mu literae r disserant a quarta tabuin, quae, quia in Hiera θ adhue utitur, ut prima in πωtMFιθὼ I, 20., sed IκvFινα plerumque
scribit pro Lati Fινα II, 24.30., omnium agnoscitur antiquissima. In quarta tabula praeter praepositiones arieὐ, συπιθ. et substantiva nulla vo in 'in sexta vero septimaque tabulis, quatenus quarta respondent, Praeter avstis, erras, abrons, fieries, purianstra et pihos pro m=αξ, lases pro nulla in a desinit. At in aliis quoque eaedem tabulae disserunt, ex quibus varia variis temporibus indoles sermonis Umbrici cognoscitur. Sic quarta tabula literas r et 3, sexta septimaque vero m, s. e non raro ari
VI, a, 46 sq. pro ινυπ, εσεπακ ceti Praeterea in sexta septimaque tabulis vel n geminatur, ut ponite VI, a, 43. pro grvνε, ennom VI, a, 51. Pro ενυμεκ, vel Λ inter Vocales geminatas inseritur, ut Trahat M te VII, a, 4I. pro I ci - me, permihimu VII, a, 45. pro πεσπιιιου. Interdum tamen contrarium quoque animadvertitur, ut IV, a, 2I. pro IV, a, 20. s. ωmbretuto, et αμπῆες uους ibidem pro ambresus s. ambrefurent; emem vel enom niaa Sahatam VII, a, 44 sq. pro ενε Σαρτα vel emu Σαωμε. 26. Maxime memorabile videtur, quod dativus et ablativua casus, qui in quarta tabula in e et a exeunt, in sexta septimaquo tabulis in o desinant, ut Trebo VI, b, 58. pro Ue, Fim VI, a, 3. pro Φισε, arrio pro eo Ha et Datuo pro Fatu G. Verumtamen in sexta quoquo tabula este Perseio pro esto Perselome, et este Mono pro esto es ome VI, b, Iet 56 sq. legitur, neque minus memorabilis est vocalium t , e, ei et te permutatio. Memadmodum enim VI, a, 19 sq. Aerie pro g. exaratum est, sic in dativo casu pro σπBH modo Grabonei, modo Grabonie, et in ablativo IV, a, 27. 'Pum νιε pro Rubine scriptum Iegimus. Etsi in his te una syllaba pronuntiandum videtur, aliud tamen docet nominum ratio, quae ex praeceptis duodecim sacrificiorum collecta jam comparabimus.
29쪽
In his dati v nominum ob eam causam primo loco posui, quo mom perspiceretur duplex eo n ratior in iis enim, Dae Tuscis literis scripta sunt, priua quodque nometi in ri posterius in i vel te exit; et in te quidem desinunt dearum, in K excepto deo
rum nomina. Jam videamus causam.
27. Proprie quidem dativus si notaria per omnia declinationum genera in e exibat, sed pro te scribi poterat i: utrum per apocopen, an Pei' contractionern, nos lateret, nisi Grabonei pro Grabovis scriptum doceret, Εὐαπου Fι extremam syllabam productam habere. Puamvis igitur pro In psia rara Latinis literis GDei Iovi scriptum sit, diversa tamen nominum est ratio: Testet enim est sola varietas pro Tεφθε, ut Trebo a. Tristi secundum Gruterum pro et Fim pro Φισε; sed Iopi contractum est e Iodie, ut
diversum esse nomen a .hme, e diversa jam vocali primae syllabae discitur; neque dnb tantam est, posterius quodque noni , si maseulinum est, in iuri si femininum, tu is desinere. Grabonitis Horsius et 'Sersius nobis scribendum est, ut Martius et San aiatas. Sancius, quod nomen inscriptio Veronensis apud Masset. Mus. Veri 90, 2. apud. Orell. 1859. exhibet. Prius quod Hae nomen, si semininum est, in a solum exit, ut Trecta, Testa, Iursa, Prestata a. Prestola, etsi vietam .dixerunt Romani; si masculinum est secundas declinationis, in us, ut Flaus et 'Sersus, etsi Fidium et Silvium dixere Romani t .isti Marte, Vostome ad tertiam declinationem referenda esse videntur; Maovi Vero VI, a, S. et Φει BFι TU, b, 18. fortasse nomen adjectivum est, ut Kὐαπου Fι s. ωaboves. De ablativis illis, quos in praeceptis liuodecim sacrificiorum supra collectis cum imperativo spem c-s metos legimus, nihil est, quod amplius moneam; sed ut discamus, quam Varie formentur et singularia et pluralia numeri ablativi, Colligere liceat omnes alios, in quarta labula eum
φετώ Et similibus imperativis cociiunet ε.
30쪽
28. Quemadmodum in his pro alii quoquo imperativi leontur, sic non
omnia Vocabula pro . ablativis sunt aeeipienda, quos, ut discernamus ab aliis casibus, persIn Iaa declinationes recenaebo. Ad primam declinationem reserendos esse ablati OSF--α s. -- , vatue s. vatuo ferine, ut a Fια vel et onus. amga, saepius iam mouuia ad eandem vero referendi sunt ablativi πυστε , σι νε et συπον, πυ-ὐa, etsi VI, n, 5. νορο, postro et VII, a, S. supo, postro pro συβμ III, a, 20. legitur. Etiam πευσσ- et περ tιο
ablativi primae declinationis sunt, etsi persam s. perama VII, a, 7., quum H, b, 58. et VI,
a, 3. Persae scriptum sit, ad pluralem numerum reserendum esse videtur pro Perasias s. Permes, ut m .era' si εστ ετ a. reste, et σακὐεφ IV, b, I8sq. pro σ-Ja IV, R, 29. quia cum ou construitur, accusatima est, ut ανξεὐι- e IV, R, I0. s. aserialo, timidem singularis fortasse numeri pro OHεκλω, quia IU, R, I . Fcin ει ρεα aFιεκλου Es. Dape' a xieetu, ut IV, a, 9. Hμφε πῆεπλaνu a. Derose trebiano, legitur. Aκεbuoe, quia Latinis uteria aeemoriem scriptum est, casus localis esse videtur, etsi IV, a. IG. - ἡ-ι - quoque pro aceoniume exaratum est; fierie vero pro a. εεθα est conjunetis disiunctiva, cum ablativo secunda declinationis vinu et tertiae declinationis poni constructa. His nominibus simili er cadunt accusativi e σΩνὼ et πε ιr illud enim in aecusativo casu esse positum, ab locali εο vire diversum, docet Gono in D, non in ti desinens, unde Iulius πεσουορυω0 ποτλrinu quoque, Latinis literis pesondro sorsom scriptum, accusativi escte videntur, quanquam casus Iocalis a. perso similiter exiti Περι καπιρε s. Perrica pirae perso, si recte Verti lustrum evide cum precibus, diversi casus ejusdem declinationis tertiae sunt. Eaπιρε enim, Latinis literis capiris a. evirm VI, a, 24 sq., ablativum singularis numeri esse nominis evis, cuius instrumentalis IV, b, I9. a, 29. κα si vel xc ι.
VI, a, 18. VII, a, 39. eupis scribitur, dubitari nequit; πεῆι πιὴ - φει u vero eodem modo interpretandum puto, quo πιὐ--raria IV, a, 12. , ubi Irtsi est accusativus neutrius generis nominis pir s. Pis VI, a, 50. M., ut seminini generis nominia pers s. Pars II, b, 2., αδ τιμεμ denique casus localis quartae declinationis, ut πεhu ι tertiae pr. ρομ s. prece.