장음표시 사용
51쪽
, Hist. Sac. N. T. Seculuis, seu CAb. XII.
ne occupationem: sed eum nihil aliud cogitate, nisi urbis Impera trieta dominatumr &per Xyloeetei portam haud disdie ingressum, ea tactutum principio, quχ abominanda sihi. Deinde justo D Ei judicio non pauciora perpesiarum. Huiusmodi opinionibus occupatua imperator ipsam portam lateribus & ce hento obstruxiti& acutas sagittas, quas saepὸ manibul gestabat, se in cordibus almauo uin defixurum esse dicebat: monstrataque fenestra Blathernii palatii in .o loco, qui ab altitudine cognomenium habet, unde patentes campi extra propugnacula in Philopanis cernunturι per eam se illas ut alimu-
nos excussurum, eosque prostraturiam minabatur, adeo ut ea Veiba ridicula audientibuι viderentur. Is vates erat Dol8eus quidani, Studiensis Monachus, Venetiis oriundus, ex patre νιu-ιtino, ut serebatur, natus,qui Isaaeso cui familiar s erat, privato adhuc Imperium praedixerat: Qua praedictione eventu comprobata, sum m
honore & authoritate apud hunc Imperatorem florens, Hierosolymorum patriarcha, post Leontii viri eruditi & virtute celebris obitum designatus est. Sed ut imperatorum impetu, & potentiam non quiescere solet, nisi divina humanaque pro suo lubitu mutarim: pi incipatum adeptus Haviiin, Basilio tamdiero, quanquam eius ope maxime adjutui, patriarchatu dejecto causa praetexebfitur, quod,quas nobiles matronas andronicae in monasteria inuitas abstrusissee,
52쪽
iis ipse nigro vestitu deposito, reditum ad pristi. num habitum & vitae rationem concessisset Nicitam Mundanum pro eo Patriarcham, de si gnavit . Ecclesiae maximae Sacellarium. Sed ne nunc quidem, hominem natu maximum, in saera sede despirare passus est, invitum expulit,senium & delirium ,& levitatem causarus. Cum autem diligentius de gubernationeEcclesiae cogitaret, Leontrum , Monachum quendam , magnum pastorem designat: in populi frequentia pro tribunali jurejurando testatus, eum virum prius ignotum sibi a DEi Genittiee noctu esse
demonstratum , non forma & virtute ejus duntaxat descripta, sed loco etiam ostenso, in quo habitaret. veram, eo quoque priusquam annus elaberetur, repudiato , nihil verecundatus, quod coram tam multis, eum ut divinum hominem laudibus extulisset, mutationem instituit, Hierosolymitanum Dosithram ad Oecumenicum patriarchatum evecturus. Quod cum Canones non permittere sciret, Theodoram salsamum, magnae Antiochiae Episcopum. Viruea aetate iuris consulissimum, altu circumvenit,
ct in privato colloquio indignationem simulavit, quod Ecclesia piis & doctis viris ita destituatur, ut Monastica virtus ita obsoleverit atque euauuerit, ut nemo sit qui univorsalem sedem. non secus ac Solis irrequieius circuitus orbem terrarum illustret , eaerumque fidelium quam optime gubernet. Haec & id genus alia non sine , C dolote
53쪽
34 l Hist. Sac. N. T. Seculum, seu CAP. X lL
dolore praefatus, subiunxit, olim fuisse sibi an itam o, illum ex Antiochena sede in Oecumeni eam, ut illustrem legalis puritatis lucerna transferre, sed ab ea mutatione veterum Canonum& Ecclesiasticarum sanctionum interdicto deterreri. Si vero ipse, ut legum & Canonum peritissimus,translationem, ut olim, ita nunc quoque habere locum, demonstrare, ac vulgo persuadere possit, ne omnino id in lucro deputatu, ru,eumq; modo liceat incunctanter designatu-
ru. Hoc modo tractatusTheoctrae, omnia rata fore assirmavit. Postridie Concilio Pontificu in aede sacra indicto,& quaestione illa agitata, translatio statim concessa,& literis Imp confirmata est. Ac Antiochenus ut ante fuerat,ita mansit Antiochen . Dositi eis, verδ a sede Hierosolymitana Cori
stantinopolim est translatus , cum tam frequenti &spendido comitatu ut haud dubie regium triumphum aequaret. At primarii sacerdotes, caeterique facundia insignes, qui te Canonibus temere violatis deceptos videbant, obstupefacti, cum risum diutius perserre non possent, extraordinaria conciliabula. & plebis conventicula instituunt , alienae Ecclesiae occupator audit Dositheus, secundo honore abrogato, e sede educitur.Imperator vero ignominiam illain non serens, omnibus modis adversatur. ac nihil non facit, ut approbata illa stranslatio valeat. Nec multo post, ablogatione sublata, Dositheumi denuo confirmatum, per bipenniferos istellites, & palatinos proceres in sacram aedem dedu-eir, populi motum veritus. Erat enim Dositheus obambitionem, & Imperatoris intempestivam pertinaciam& parum laudatum. sui studium, omnibus invisus. C ae- erum, rursus sede ejicitur, eodemque modo quo ca
54쪽
nis AEsopicus& Pontificatum, quem tenuerat, amittit, inam alius Hierosolymis electus erat & majori sede excidit, magno vasorum custode Xiphilino Georgio patriarcha designato. Sic & Manuel Comne nusCosmam virum doctum thro-ho deturbar, & ut ne injuria affeci sis videretur, heterodoxae ei sententiae crimen assingit, & impingit. Nicet. p. i. Et p iaa. Theodosivi Patriare ha ptoto selasto pelli tui: Sed mox ad pristinam redit dignitatem,quam sponte cessiti p. I I. cum apud Andronicum. qui tyrannice Imperium invaserat, nihil proficeret. Cumque de lucisee Tore deliberaretur, Camat ero Ba ilio Oecumenicum Pontificatum defert: aut potius illius Syngrapha impulsus vendit, qua is promiserat, se quicquid eordi esset Andronico quantumvis illicitum, factutum, & ea declinaturum, quae illi dispicerent. Id p. i3ι unde immaturas & incestas nuptias eonsecutus , a Patriarcha & Concilio petit, ut jurejurando, quod Manueli impera. tori & seliei ejus filio dederat, sol veretur, ac caeteri una, quos sacramenti ceperat oblivio. Illi vero quasi absque ullo discrimine,&vinciendi&solvendi quemlibet, potestatem divinitus acce-μ flent, statim literis publice affixis impunitatem scelerum perfidis concesserunt. Nicet. I38. Qui vel leviter ei suspecti fuerant, aut dignitatem ejus non tutabantur, gravissime ab eo multabantur tuadi Episcopu oculis privavit, quod seditiosorum sui gregis motum contra Andronuu
55쪽
Hist. Sac. N. T. Seculum, seu CAP. X u.
non castigasset, sed aequo& leni animo tulissetae spectatIet; ib. P.I4s. a. Curiose mmuo arroganter distulationibus ab . frugismis se implicuerunt. Nicet. Choniat. in Manuel. p. los. Nunc illud etiam addendum est, plerique Romanorum Imperatores, imperare, aurum gestare, communibus ut privatis uti,eaq; suo arbitratu quib'volunt donare,non contenti, nisi sapientes forma Diis, robore heroibus similes, &, ut solomon, divinitus edocti,&docho, res divinitatis, & normae tectissimae,denique di. vinarum humanarumque rerum interpretes verissimi habeantur , injuriam sibi fieri censent: unde si, ut cum immodestiores& audaciores, qui nova dogmata in Ecclesiam introducunt, eoercere, aut id munus iis, qui Theologiae stientiam profitentur, mandare deberent nec .in hac parte ullo inferiores esse vρlemes, iidem dogmatum &authores & albitri ac disceptato. res existunt, saepe etiam dissentientes mulctent.
Hic quidem Imperator Manuel natura facundus & suavis sermonis amuentia ornatus :non elegantes talitum Epistolas selibebat , sed & religionis institutiones parturiebat , ac publiee declamabat. Tandem etiam de diuinis dogmatibus & ipso D Eo digerebat : saepe etiam dubitationem prae se ferens , quaestiones e Scripturis proponebat, earumque solutiones, eruditis omnibus convocatis, requirebat,qt ari- quam in his etiam laudari potuisset, nisi i uriosi tale ingenii, eas etiam quaestiones agitasset, quae
56쪽
Sectio I. de Christianismo. l 37
attingi se nullo modo patiunxur, aut saltem Ο- missa pertinacia , Selipturarum sententiam in multis ad suam opinionem novis Interpretationibus non accommodisset, veris declarationibus veterum repudiatis: quasi ipse totum Chri .stum comprehendisset, de ab ipso de natura ejus dilucidius ac divinius edoctus esset. orta igitur quaestione de illo dicto ο*ηm, την memeκομενον Θεὸν προσφερειν M ο ις G -Deum
in carnatum osserresimul suferri,&erudi tisinter se dissentientibus , disceptatio longo
tempore est extracta, multis Se confirmationibus & eonfutationibus utrinque allatis. Verum Imperatore piae& verae sententiae post solestem coiitroversiae explicationem assentiente, adversarii loco moti sunt, ut perperam sentientes. Uypopsephiin Theopolitanus , Soteriau. Panteugenus Antiochenui, wrrashinin Eusta. thius, Mubvit Thessalonicensis Concionator, Nuephoris Basilaces, qui Paulinas Epistolas in-rerpretabatur, & lumine eloquentiae, Apostolicorum seriptorum obseuritatem altissimo Spiritu refertam illustrabat. Ferunt,cum haecCon
troversia quam clari εribin proponi optem
verbis: puto tamen Controversiam de an
substantiatione in Ocridente motam, ad se etiam transfretase rientaui agitaretur , &
publice dilaeptanda proponeretur, alieno anni tempore ingens erupuisse tonitru,&auribus eo-
57쪽
38 s Hist. Sac. N T. seculum M. CAP. XV.
rum omnium qui tum Pelagoniae eum Imperatore erant, ita insonuisse , ut nonnulli humi prolabereptur, & Eliam quendam, hominem
eruditum & celebrem, aperto libro, qui de toni, . tribus & terrae motibus dissereret, &iis lectis, quae ad tempus illud pertinerent . scriptum invenisse sepie tum. Itaque non timod b, quos diximus, doctorum eruditissimi,Ecclesiis pulsi , & omnibus saeris ministet iis interdicti sunt, sed alii quoque una cum illis. Aliquot annis post , quaestione de dicto P Α-TER MAIOR EST M E, proposita, parum curatis Patrum explicationibus, iisque variis, Mad controversiae explicationem & declarationem sussicientibus. suas interpretationes attulit, easque pertinaciter defendit, & ad suam vu-luntatem & sententiam . universalium docto. rum sententias, non modo veritat non ad variantes , sed divinitus editas aeeommodavix.
Nam eum alii dieant. Patrem, ut Filii authorem, diei majorem di, alii de natura humana id intelligant, & id dictum non Verbo . sed assumptae carni tribuant, ut & illa de orofectione ad patrem, de adventu Prineipis Mundi, qui nihil linipso inveniat: alii etsi de V E R B o vocem MAIOR scipiant, po' absolute tamen & essentialiter, sed ob inhumanationis summam ex et ovatipne se humilitatem, atque alii aliter, pictramen explicent: iis nescio quomodo, ut pro-Ii positae quaestioni non satisfacientibus, impro-l tis. J
58쪽
tiatis, aliam attulit Interpretationem : indictoque Concilio , & omnibus sacrarum literarum studiosis convocatis, singulos hortatus est, ut ei decrςto hoc modo subscriberent: E. quidem etiam S. Patrum voces de illo dicto PATER MAIOR EsT ME amplector ;ajo tamen, id dictum. pertinete ad carnem in eo Nατα, τἰώ conditam & patibilem. mod nescio quomodo, Filio incarnato minus tribuit, quam Patri : perinde ac si ob naturae humanae assumtionem & peregrinationem in terram pari dignitate exdidisset, ac sisam authoritatem amisisset, & intra limites extenuationis eonstitisset : ae non Deificasset &extulisisset humilia , & sua gloria per illam unionς illam
ornasset potius , quam ea re ipse depressus esset, quod absurdum est. Atque etiam rubra scriptura , tanquam ense flammeo decretum hoc munivit, quo mortem minitabatur, & exeommunicationem et , qui, non dico prima inpulsione animi reprehendere , & submurmurare, sed tantum introspicere ausus esset. Deinde idem decretum de quorundam assensorum: vel assentatorum potius consilio lapideis tabulis insculptum , in maximo templo dedicavit. Verebantur enim, ne sanctio illa, ut quae praetextu carnis, ipsi verbo derogaret, abrogaretur, praesertim cum extenu tionem & humanita tis rationem praeteriissent. A lio tamen animotuisse Andronicum, testatur idem Nicet. p.IC Tan-
59쪽
4o Hist. Sac. N. T. Seculum, seu CAP. XII Tantum porro abfuit, ut consuetudinem stum se nunc receptam de divinis dogmatibus dissutandi probaret, aut de DEO novi aliquid vel dicere , vel audire vellat, ut novarum Patrarum Disicopum Euth mium virum
eruditiqfimum , s Cinamum Iohaonem, ad Lopadium, de Ego Christi dicio , PATER MAIOR E s T M E , se suo Tabernaculo dissserentes objurgarit, se in Rh ndacum amnem abjecturum minatin sit, ni aesisterent. Sed ad
Manuelem redimus; de quo sic Nic.l. c. pergit: Ejusdem generis illud etiam est, quod Emanuel
sub finem vitae fecit. Extat inter caeteras Catecheticae tabulae sanctiones, anathema in Macho meti Deum,quem nec senuisse,nec genitum,ied holo sphyron esse affirmat. Id anathema ex Omnibus Caceeheticis libellis aboleri voluit, ab ipsa magnarEeclesiae tabula auspicatus, idque ratione probabilii scilicet: Ajebat, blasiphemiis in Deum qualibuscunq; offendi Agarenos, qui ad
piaua nostram religionem accederent. Proinde maximo Theodosio accersito, qui principem sede curabat atque ornabat. & primariis sacerdotibus, qui nunc in urbe erant, eloquentia di virtute praestantes, quaestionem cum tumido exordio proponit. Qui cum omnes refragarentur, nec ullo modo illa admitterent, ut absurda& a vera de Deo sententia abducentia, atque a
60쪽
nathema illud offensionis plenum pie explicarent, Nec enim Deum i coeli &terrae conditore ullo modo anathςmate notati , sed holosphyrum illum Deum, quem delirus & furiosus Ma-ςhometus nec genitum nec gignentem confingeret. Nam 3pud Christianos Deum patrem celebrari, quod detestandis Machometi nugamenti. planὸ prohibeatur. Deinde, se non satis intelligere , quid sit illud ολοσφυρον eis, animo nihil mit saxo, contemptis, suapte authoritate,& aulicorum eruditorum, quos tempori serviri noverat, ministerio, decretum proponit. quo &Maehometi debrium, cur enim Theologiam dieat defendebatur: luperiores Imperataeres, sacrorumque Antistites aperte laxabantur, qui DE u M verum inerudite, & inconsiderate anathemate norari passi essent: & id decretum in sacro palatia publice reςitandum purat: Principibus Senatus & cognatis sitis literarum studio sis,qui veluti viam pr*pararent atque applauderenti praemissis. Erat autem oratio adeo probabilis, non spiritualium verborum gravitate, sed
humanae sapientiae suavitate, ut aures non eorum duntaxat, qui variam ejus composixionem,
iucundam vanitatem spectabant , sed eorum etiam qui ipsius scripti sententiam indagabanti propemodum suspensas teneret. Ac forsitan veri Da i gloria Macho metano illi DEo qui t-
quis est, tributa esset, nisi Patriarcha strenue ad. iversatus, nec ipse id scriptum curasset, quo nova