Annalium et historiae Francorum ab anno Christi 708. ad ann. 990. Scriptore coaetanei 22

691쪽

Iarsionis aut vituperij quippiam inferre audebat. His ita se habentibus Lartemannus cum ingenti exercitu Baio ariorum &m mannorum ad patrem suum Mogontiam venit: Bardo vero qui in Saxoniam missus fuerat, similiter fecit, nuntians quod Saxones mandata Lodharij spreuissent, &quicquid Lodhuuicus & harolus illis praeciperent, libenter id facere vellent. Lod-harius quoque missios qui ad se directi su rant, inconsulte audire distulit. Quod tam Lodhu uicus quam & rarolus, nec non N

Vniuersus exercitus aegre tulerunt ,& qua

liter idem ipsi ad illum peruenire possent, intendunt. Ergo xvi. xal. Aprilis illis in partibus viam dirigunt,& Karolus quidem perVVasagum iter difficile ingressus,Lod-hu uicus vero terra Renoque per Bingam, Kartemanus autem per ' Einrichi ad Con- ssentim in crastinum hora fere diei sexta Venerunt, protinusquead sanetum Castorem orationis causa pergunt. Missam au diunt , ac deinde idem reges armati naues conscendunt & Mosellam otius traiiciunt

Quod cum Oigarius Mogontiae sedis Epia scopus, Hatto Comes, Herioldus ecteriaque viderut quos Lodliarius ob hoc inibi reliquerat ut illis transitum prohibuissent,

692쪽

318 NIT HARDIIlIs Τ timore perterriti, litore relicto fugerunt. Lodbarius quoque ut fratres suos Mosella transisse in Sinciaco didicit, confestim&ipse abire & regno & sede non destitit, donec sh super ripam Rodanis cu paucis qui

se sequi deliberauerant, caeteris omissiS,CXCepit. Qua finem secundi certaminis dedit Lodliarius, terminetur liber tertiuS.

E A R T V S. O M s o L v M me. vii praefatum est, ab hoc opere narrationis quiescere delectat, verum etiam quo ab uniuersa republica totius secedam, me variis querimoniis referta, assiduis medita-tionibus anxia versat. Sed quoniam me de rebus uniuersis fortuna hinc inde iunxit, validisque procellis inerentem vehit qua portum ferar, immo vero penitus ignoro. Interim autem si aliquod tempus otiosum xeperero, quid oberit si, uti iussum est, facta principum procerumque nostrorum stili ossicio memoriar mandare curabo E go huic r*ruin operi quarto insistam,& si in caeteris rebus in turis prodesse nequiue

693쪽

OB. IIII. 3 9ro, saltem in his erroris nubeculam proprio labore posteris detergam. Vs QEE LoDHVvICvs N Rarolus Lodliarium a regno suo abisse certis indiciis cognouere, Aquis palatium, quod tuc sedes prima Franciae erat, petentes,scqu ti vero die quid consultius de populo ac regno a fratre relicto agendum Videretur, deliberaturi.Et primum quidem visum est ut rem ad Episcopos sacerdotesque, quorum aderat parS maxima, conferrent, Vt illorum consultu, veluti numine diuino, harum rcium exordium atque auctoritas

proderetur. Et hoc illis quoniam meritoratum videbatur, commissum est. Quibus ab initio gesta Lodhatij considerantibus, quomodo patrem suum regno pepulerit, quoties populum Christianum periurum sua cupiditas effecerit, quoties idem ipse hoc quod patri fratribusque iurauerat,stu- strauerit, quoties post patris obitum fratres suos exhereditare atque delere temptasset, quota homicidia,adulteri incendia omnigenaque facinora uniuersalis E clesia, suane indissima cupiditate perpessa sit: Insuper autem neque scientiam guber, nandi Rempublicam illum habere, nec quoddam vestigium bonae voluntatis in

694쪽

36o NIT HARDI HIs T sua subernatione quemlibet inuenire pos. terebant. Quibus ex causis non inmerito, sed iusto Dei omnipotentis iudicio, primurn a proelio, & secundo a proprio regno fugam illum inisse aiebant: Ergo Omnibus unanimiter visum est atque coGsentiunt quod ob suam ncquitiam, vindicta Dei illum eiecerit regnumque fratribus suis melioribus se, iuste ad regendum tradiderit. Verumtamen haudquaquam illis hanc licentiam dedere, donec palam illos percontati sunt, utrum illud per vestigia fratris eiecti, an secundum Dei voluntatem regere voluisici. Respondentibus autem, in quatum nosse ac posse Dcus illis concederet, secundum suam voluntatem se & suos gubernare & regere velle aiunt, Et auctoritate diuina ut illud suscipiatis , & secundum Dei voluntatem illud

regatis, monemus, hortamur atque praecipimus. Hino autem uterque illoru duodecim e suis ad hoc opus elegit, quorum unus extiti,&sicut illis congruum ut inter illos hoc regnu diuideretur visum est, contenti sunt. In qua diuisione non latum fertilitas aut a qua portio regni, quantu affinitas & congruentia cuiusque aptata est:

695쪽

se Oct.ex.quoJ -per admodum quidams unlinunt in Morientalia regna cesserunt, omnis scilicet Germania vc. que ad Reni flueta & aliquae ciuitates trans Renum cum adiacentibus pagis.

se vet.quod iia nupersic supplere conatuae es. Karolus vero accepit occidentalia regna a Britannico Oceano usquaad Mosam fluuium , in qua parte extunc & modo nomen Franciae remansit.

Quibus peractis quique illorum e populo qui se sequutus cst, suscepit, ac sibi, ut deinceps fidelis esset, sacramento firmauit. Et harolus quidem Mosam regnum suum

ordinaturus traiecit : Lodhuuicus Vcro, Saxonorum causa Coloniam petiit, quorum casus quoniam maximos esse perspicio praetereundos minime puto. Saxones quidem, sicut uniuersis Europam degentibus patet, harolus, magnus Imperator ab uniuersis nationibus non inmerito Vocatus , ab idolorum varia cultura multo ac

diuerti labore ad vera Dei Christianamque religionem convcrtit . qui ab initio tanobiles qua & ad bella promptissimi,multis indiciis persepe claruerunt. Quae gens omnis in tribus ordinibus diuisa consistit. Sunt enim inter illos qui Edhilingi, sunt qui Frilingi, sunt qui Laazi illorum lingua dicututa Latina vero lingua hoc sunt Nobiles , ingenuites atque Seruiles. Sed pars

696쪽

36a NIT HARDI HIS T.

illorum quae nobilis inter illos habetur, in duabus partibus in dissensione Lodharuac fratrum suorum diuisa, unaque eorum Lodliarium , altera vero Lodhuuicum secuta est. His ita se habςntibus, cernes Lo Gliarius quod post victoriam fratrum populus qui cum illo fuerat, deficere vellet, variis necessitatibus astrictus, quocumque de rebat. Hinc re publicam in propriis viribuebat, hinc quibusda libertate dabat, quibusdam aute post victoriam se daturupromittebat. Hinc etia in Saxonia misit, Frilingis Largibusque , quorum infinita

multitudo est, promittens, si secum sentirent, Vt legem quam antecessorcs sui tempore quo idolorum cultores erant, habu rant,eandem illis deinceps habendam c5- cederet.Qga supra modum cupidi nomen

nouum sibi, id est Stellingua imposueriit,

&in unum conglobati, dominis e regno poene pulsis, more antiquo, qua quisque volebat lege vivebat. Insuper autem Lod-harius Noximannos causa subsidij introduxerat , partemque Christianorum illis subdiderat, quibus etiam Ut ceteros Christianos depraedarent licentiam dabat. Igitur metuens Lotauricus ne iidem quomodocumque poterat subsidiu

697쪽

L IB. IIII. 363 manni necnon & Sclaui propter assinitate Saxonibus qui se Stellinga nominau rant, coniungerent, regnumque sibi vindicaturi inuaderent, & Christianam religione his in partibus annullarent. Quamobrem, uti praetulimus, pinaXime & Glimari adiit, dc in quantum valuitsimul & cetera regni sui scandala ne hoc nefandissimum malu sancti Dei Ecclesiae deueniret, praecauit.Quibus expletis, Viridunensium ciauitatem Lodhuuicus per Teotonis villam, Farolus aut per Remensem urbem aseunt, quid deinceps agendum videretur, deliberaturi. Per idem tempus Nortinan ni' contuitig depraedati sunt, inibiq; m re traiecto, Hamuulg& Nodhunuuigsimiliter depopulati sunt. Lodliarius autem

ut se supra ripam Rodani recepit, nauigi' eiusdem fluminis fretus inibi resedit, quo undique quos valuit sibi in subsidium adtraxit. Veruntame lcgatum ad fratres suos

dirigens mandat, si sciret qua fieri posset, primores suos ad illos dirigere vellet de

pace deliberaturos. Responsum est, Mitteret quos vellet:facile quemlibet scire posse qua illis deueniret esse. Ipsi vero uno codemque itinere per Tricasinensium, Cad- hellonensem adcunt urbem. Cumque Mi

698쪽

liciacum venisset Iosippus , Eberhardus, Egbertus una cum caeteris a parte Lod-harij ad illos veneru dicentes, quod Lod-harius cognouisset se in D cum & illos de liquisse,nolletque amplius ut alicreatio inser illos & Christianum populum csset. Si vellent aliquid illi supra tertiam partem regni propter nomen Imperatoris quod illi pater illorum cocessierat, & propter dignitate imperij quam auus regno Francorum adiecerat, augere facerent: Sin aliter, tertiam tantummodo partem totius absque

Langobardia , Baioaria & Aquitania illi concederent,regeretque quisque illorum, Deo fauente, portionem regni sui prout melius posset . frueretur alter alterius subsidio ac beneuolentia,concederent pacem&leges inuicem sibi subicctas, essetquc inter illos, Deo auctore, pacta paX perpes. Quod cum Lodhuuicus & xarolus audis. sent & illis plebique uniueris perplacitum csset, in unu una cum primoribus coeunt, & quid de talibus acturi essent, gratanti animo conferunt. Aiebant se hoc in exordio dissensionis voluisse, & quam qua pe catis interuenientibus proficuum esse non posset, tape hoc illi mandatum fuisse. In eo tamen omnipoteti Deo gratias refer

699쪽

L I a. I Ir 1. 36sbant, cuius tadem ope adiuti hoc proni ruerant, ut frater illorum qui semper pa-Cem atque cocordiam spreuerat, Deo la giente tunc illam petebat. Verumtamcnsolito more ad Episcopos sacerdotesque rem referunt,ut quocunque diuina auctoritas id vertere vellet nutu ipsius libeti animo praesto adessent. Quibus cum undique ut pax inter illos fieret melius videretur, Consentiunt, legatos conuocant, postulata concedunt. Cumque in diuisione re gni quatuor dies vel eo amplius morare tur , tandem visum est ut inter Renum& Mosam usque ad cxortum Mois , ac deinde ad exortum Saugonnae, & sic per Savgonnam usque ad Confluencum Rodani, & sic deinde per Rodanum usque in mare Tyrrenum omnes videlicet Episcopatus Abbatias Comitatus fiscas is alpib; consistentia absque illi in parte

regni tertia offerrent. Et si hanc recipere renuat,quid cuique debeatur,armis decernat. Quod quidem quamquam ultra quod iustum ac congruum, ut quibusdam videbatur, inuentum fuerit, per Conradum, Abbone,Adhelhardum & caeteros mada tum est. Ipsi vero interim donec qui missi fuerant reuerterentur, in eodem loco es-

700쪽

L se defernunt, responsum Lodlia in praestolaturi. Qui cu ad Lotharium vertissent, repererunt illum paululum minus solito more animatum. Aiebat enim se non esse Contentum in eo quod fratres sui illi mamdauerant,quia aequa portio non esset, qu rebaturque insuper suorum qui se sequuti sunt causam, quod in praefata parte quae illi offerebatur, non haberet unde illis ea quae amittebant, restituere posset. Quamobrem, ignoro qua fraude decepti, hi qui missi fuerant, augent illi supra definitam partem usque in Carbonarias: Insuper si hoc usque ad tempus quod illis pariter c6-

ueniret, reciperet , iurant illi, quod tunc fratres sui iureiurando, prout aequius possent, regnum omne absque Langobardia, Baioria & Aquitania in tribus partibus diuiderent, essetque super his sua electio, ut quam vellet harum acciperet,ac diebus vitae suae eandem illi concederet,in eo,quod illo illis similiter faceret: & haec omnia si aliter no crederet, sacramento sic se facturos promitterent. Iurat cliam Lodliarius

sic sic velle, ac sua ex parte sic perficere in eo quod fratres sui uti missi illorum tunc illi iurauerant, adimplessent. Igitur me diante Iunio feria videlicet quinta propter