장음표시 사용
351쪽
, tum ex obliquo condecorat per Bern hardum prius comitem de Anelio id, inde verbsurrogatum Henrico Leoni in ducatum Saxoniae, cum ille per Frideri cum primum solenni Imperi conuentu per sententiam deponeretur. Haec ille. Vbi lector Crantat astutiam consideret, qua supradictos autho res prorsus dissimulat , quasi non. viderit, ut syncere in proposito suo agere videatur : Deinde calliditatem eius animaduertat, qua velut in antiquitate patriae non antea tradita,asserit antiquissima Saxonum insignia fuisse pullum equinum: Postremo quam versute recen-.tiora his doceat ea esses, in quibus leo conspicintur; cum is ab Henrico demum Saxonum duce uti dicit qui Leonis cognomen habuit, assu nispius sit: hac enim techna superiores istos scriptores tacite consutat, fidem, quam illis adi mit, sibi arrogat, zimprouidus occupatus e netor, si non Crantalo prorsus adsentiat, dubitare tamen cogatur an istis fidendum st; cuni Crantrius ubi oues e strenuum profiteatur fabularum euersorem . Ut igitur distussis nebulis, quas Crantalus offudit syncera maiorum verti ias in luce in pristinam reuocetur, Silenus hic aperiendus est. Itaque quod leo in Saxonum in signia non primum assumptus fuerit per duceni litum Henricum, ut Crantalus nugatur, sed ab initio in his fuerit, ut maiores isti tradunt, ex S, Methodio constare potest, qui scribit Saxones suo tempore leonem in suis numismatibus circumtulisse: Vixit autem Methodius sub Decio de Valeriano Ioapp.circa annum Christia sue multia utique saeculis antequam Videhindus, nedum Albertus Stadensis nasceretur, nequis eos fabula potius, quam rem gestam nobis tradidissi suspicetur.
352쪽
νRIsIORVM LIB. III. spicetur, dum scribit,in vetustissimis Saxonum insignibus fuisse leonem: eadem enim vel integre, vel particulatim in numismatibus suis, quae in knsignibus expfimere etiam hodie principes solent. Iam igitur cum Videliindus non rex
Saxonum, etiamsi hoc nominea plerisque celebretur,sed unus inter duodecim electos Saxoniae
satrapas fuerit,ut ipse Crantrius declaratis, quod i teste Crantrius probat,Videhindum militaribus' 'δμ fignibus comni unia,saxoniae insignia pr tulisse; ελ' 'aut praetulit, qua ratione, quo authore negat haec illa fuisse,quae describunt isti veteres, id hindus inquam Monachus & Albertus Stadenss. Secet nobis hunc, bdum Crantrius;nihil quidem posset ille facilius, nisi hoc facto contra ipsum erumperet veritas: Nam vetera illa insignia, qua Uideli indus Albertus Stadensis exhibent, cum toti Saxoniae communia essent, satrapae isti duodecim, ut&reliqui nobiles per Saxoniam,
ex quibus hi eligebantur, singuli priuatim peculiaria sua quaedam insignia habebant, quibus familia propriae decora quisque assereret hoc e-him veluti communi quodam gentium conse suapud omnes ubique populos omni aetate sic
usurpatum deprehendimus. Quocirca cum Videliindus, ex duodecim Saxoniae latrapis unus in administratione tum fuerit, y Crant ius assierit, cum Carolus Magnus Saxonibus hellum indiceret, Mid proinde patria nomine aduersus illum gesserit, quis dubitat, quin,qui vice rex Saxonum fuerit, commu-
ilia Saxonum insignia illa, quae veteres isti tra dunt, militaribus signis toto belli tempore printuleritλNam quo alio aut horamento exerci xii m
353쪽
siti 1xime victoriam '' istinum,
. . io Io ante dixit Gyδ' ἶ μδ' insignia,quae
πώ et viri cunque ex consequentI
Ciantrio conced/mμ unum suisse.
354쪽
AIte Vesualis confoederatus, utpote Angrivari ViteHus,&proinde Saxonib hostis , ut supra declara-n vi uimus; apud quos tum Carolum fugiens patria RDit,li dextorris agebat, quomodo ille in electorum 11 1μ' satraparum numero eme potuit aut insignia sua IV q. 'ς Saxonibus praeserre, quae sibi iugam exprobrarent,Saxonibus iustam desperationem moueret Itaque cum certumst, Vite hin dum Carolo plurimum exhibuisse negoti j neque Carolo plus inuidiae mouere, neque Saxonibus plus fiduciae conserre potuit, quam praeferendis armis Saxonum cumi Carolum poenitere facti merito
posset,quod Viteli indum sedibus suis expulisset, qui illi non modo Vesu aliam, sedi Saxoniani quoque redderet infestam; Saxones animaduerterent,se sub eius defensione militare, quem patrijs insignibus ornatum esse, MCarolo nequaquam simulatum hostem fore viderent
Cum igitur Carolus Magnus Viteli indo ingratiam recepto,non nisi Angriam suam cum ad iunctis auitis possessionibus permiserit, ut
Crantalus,&reliqui Saxonum scriptores fatentur,illucescit veritas,quam Crantrius obscurare voluit, quae declarat Vitehindo non magis vetera Saxonum in s gnia, quam ipsum Saxoniae principatum a Carolo esse datum Vitekindo enim Cuae Crant2 ius adfert, insignia gentilitia fuerunt Viteλῆ- familiae uitae, qui equum in clypeo gessit, ad filiiii in ' memoriam Hengisti,qui Britanniam occupauit, in Astu cuius nomen equum significat ex huius enim et ''sanguine Vitekindus originem ducebat, Vt nos supra diximus Min Hengisto deducta eius gen alos ia clarissime demonstrabimus. Huius igitur
equi colorem Vitelando post receptum baptis murae
355쪽
D. σμ mum Carolus immutauit , ut S ipsius Vmno post σptrimen pro atro enim equo album illi dedit; idi Mnri ς sum quoque ducem, qui Lud gerus dudum, μη νγ cabatur , deinceps Viteli indum appellari V - luit, ut ex sacro fonte renatus, ex omni parte
'candidus esset. Hic enim est Lud serus ille dux
Carolo Magno libertatem Ulam suam, de qua supra dictum est, oesidium; at i quam Crant2itis oportunei importune suggillat ubicunque potest Lud gerus igitur post baptismu Vitekindus est vocatus, quo nomine omnia eius actata Praecedentia quam sequentia cocepta sunt,obsoleto nomine Lud geri Quod etsi Crantrius non tradat, Saxones tamen a me dictum hic benigne accipiant, quod breui idoneis rationibus dem strabo. Interim vero Carolus multo benigniori Vtiq; volutate erga Vesualos extraneos ac duduhostes fuit, qua Cratrius erga coterraneo Scb ne de se meritos: cum Carolus ex nigro album; Crantrius ex candido atrum faciat, qui veritate figmentis obruit, Millustres patriae antiquitates obscurat. Nec enim in Saxonia communibus insignibus post Carolum Magnu constituendi si Iis solennitas adhibita fuit, qualis in illis et sis,&s antiquos istos scriptores celebratis, quq supprimere Cratrius voluit. Ηςc enim gradatim post Carolum Magnum collecta sunt, cuplures satrapae, comites, ali magnates, partim connubijs, partim victorijs acquisita potentia, oppressis aequalibus eminere paulatim ac demum principatum in omnes arripere ceperunt quod non repente, sed intermedio logi temporis spacio factum est, Vt ex ipsius Crantri j exemplo hic pro-Posito sati apparet, ubi priuatis: auitis alien a
356쪽
externa paulatim accumulata videtur. In vetustis illis alia ratio est, quae uno tepore cosensu, pacto publico pluriti gentium constituta, foederibus firmata,& suis finibus circu scripta sunt,& getis officili insigni mysterio demonstrant; ut, insignia vetera Brunsvicensu, quq CratZius oppres it, aut salte ignorauit, nos aut commodo loco explicabimus, aut ipsis labenter communicabimus, ii gratum fore intellexerimus. Sexto loco numero continuatam illam usque Dimisea Carolum Magnum familiaritatem Frisonum Frisior is &Saxonum, ut putem etes ab initio consangui si η, neas fuisse, quae tum veteris cognationis, tum e-s inviιμι tiam foederis antiqui memoria mutuam beneuo 'lentiam inter se conseruauerint. Nam si Cran-trius recte arguit, SaxoneSex Dani prognato Sarn promno esse quod inter hosce cotinua bella fere fue mi Sux .rant;quis me iudicabit ex mutua Saxonum Frisiorum beneuolentia male colligere gentes hasce ex eodem sanguine oriundas 3Solent enim alioqui inter gentes finitimas intestina me odia, &ex his continua bella. Cum Danis, Francis, Sicambris, Batavis, hac de causa nostratibus plurima S acerba fuisse bella annales nostri referunt; inter Saxones aut Frisios ulla unquam fuisse bella ante Caroli Magni lepora, neq; Crant ius commemorat, neque alius quisquam rerum Saxonicarum aut scriptor Friscarrum tradit tanta enim
tamque profunda semper inter a asce gentes pax
ac tranquillitas viguit, ut exterae nationes gentem nam crederent,&vno quasi generali nomine Saxonum etiam Frisios comprehenderent;
quod non facerent, si ex ullo dissidio discrimen deprehendere potuissent.Suffragantur his om-z. . mercia inter hasce gentes ultro citroq; sine peri Saxisum culo
357쪽
culo mereatorum,sine acerbitate animi acta. succisinubia fragantur connubia&multa,&splendida inter
Frisiora hasce gentes ab initio ad Carolum usq; Magnum
ς' , -- vltro citroque celebrata. Nam, ut caetera omit-
tamus,vhamengisti linea sufficit ad demonstrani dam hanc matrimoniorum communionem inter hasce gentes; cum Hengistus ipse naturalem patre Udolphum Haronem habuerit, Frisiorum ducum ultimum, nam huic reges successerunt adoptiuum patrem habuit Velgistum, quem nominat Beda ex stirpe Hengisti, qui Britanniam occupauit, ibique per ijt, interiectis aliquod personis, natus est Viteli indus, ut supra aliqua ex parte deduximus, in Hengist plenius di-r; k5, cturi sumus. Viteli indus autem indignatus se as, si Frisij auxilio contra Carolum destitui, qui iam, EUM. antea Christo carolo nomen dederant, Frisios ferro flammisq; nimis immaniter persecutusFffitii est: qua casamitate Frisi lacessiti, correptis ar- , hi,dum iii Carolo subsidio venerunt, captum in pret- eaptum, cito Vitekindum Carolo tradiderunt. iratan Haec cum ita esse Crantrius non ignorauerit. c OA dmirari satis non possum, quae causa illi tantum ano Frisonicae gentis odium incusserit,ut praeclaras antiquitates patriae suae supprimere maluerit, quam agnoscere Saxonibus quidquam esse cum Frisijs commune Sequatur autem quisque vel nos, vel Cran trium, prbut in praesenti proposito, vel hic, vel alibi,vel nostra, vel illius argumenta ad declaranda rei veritatem plus ponderis habere videbuntur: nos interim donec certiora vid bimus, in sententia nostra persistimus,&supra relatis argumentis freti, credimus Frisonis fratres fuisse Brunone mi Saxonem, & proinde velut in coniuncta fratrum causa,quod de unius
358쪽
FRIsIORVM LIB. Iri. 32salicuius origine separatim vere dici potest, idem
dec terarum quoque propagine intelligi recit.
DE PATRII AERE SONIS FRI- senum progenitoris. AD Fresiam igitur, unde patri nostrae no - 'orermen deductum est, inquirendam acceda ε
ad plenum satisfacere posse optarem; sed quoni .de ipse
a m de ea in Archiuis nostris nihil curiosius d νῶιιω-ιὸ terminatum reperio, id consulto a maioribus nostris omissis esse puto,qui superuacaneu inesse rati sunt, anxiam eius prouinciae descriptionem relinquere , quam suo saeculo tum per se, tum per Alexadri Magni expeditionem toto terrarum orbe satis celebrem esse norgnt. Huic igi Fresia,etur successu temporis aliud inditum fuisseno me in aliud consentaneum est, unde difficilis iam sit eius in- momendagatio rem gest m ignorantibus Quemadmodum enim in Germania hac nostra aliis prouincis subinde alia nomina sunt imposita, ita etiaalibi accidisse non est incredibile, no magis herculἡ,quam olim frequentes fuisset ubique terrarum migrationes gentium. Itaque cum ob hancipia in causam in proposito nostro nobis contendendum sit de primis seu antiquissimis sedibus Saxonum, quos nobiscum adduximus, quid mirum est, si demonstrare liquido no postimus veterem Frisiorum sedem,quam reliquimusΘHabe Reram Iamus quidem rerum Germanicarum scriptores hcarum multos; habemus horum interpretes antiquari-striploreso non paucos, quorum opeia nos iuuare potest pψμ i.
in Germania: in India nobis huiusmodi subsidiax a nulla
359쪽
nulla suppetunt cum veteres rerum Indicarum scriptores ad nos aut nulli, aut certe pauci ij-1ὸgis A denaque accisi,nriuili ac laceri peruenerint: Ips Eb iiij autem India, Vt a nobis longissime remota est; estumata ita multi saeculis ab omni fere gentium comiti ercio seclusa fuit. Est: aute in India intra Gangem ita quam Ptolemaeus Asis decima tabula, Plinius lib. 6. cap. i; describit celebris quaedan prouincia, inter Gangeni Vccentum fluvios,
nomine Pras a cuius S incolas Strabo Prasios, σε Paulus Orosius Prasidas, in Curtius Pharrasos
appellat,quam ut ego maior ulla nosti oriria Tr.
siam esse suspicer contesturis ut equidem plato, nequaquam si uiolis adducar. Primum enim,
quanquam externi scriptores motus,& eoru causas, ut in quaque regione contigerunt, non om-1hil rha ne ad am usi in semper referre aut possint , aut ri tibii Velint,e Q. Curtio tamen constat, in hac gente Mose vi legitimo regni haeredes a uita succersione per hirΘdes a tyrannidem circa tempora Alexandri fuisse pri-μita sue uato S; quod de nosciis maioribus Rythmi patri jce rene con memorant. Verba authoris, qui ob alia quς- Οου dam oportune adiuncta admodum notabilia sunt, hic sub ij clam ex a. lib. ubi Percontatus igi-riodoso tur inquit Phegeia quae noscenda erant, unde-bi titubui. cim dieru Vltra flume per vastas solitudines itera , ne esse cognoscit, excipere deinde Gangen maximuc εγεα totius Indi fluminu ulteriorem ripam colere it gentes Gangaridas: Pharrasios, eoruq regem Diodorim escte Agrammen viginti milibus equitu, ducen-m isque peditum obsidentem vias: ad hoc quadri
ἰὴ - rQμην duo nil trahere. praecipuum terrore luυ elephantos tris militam numerum explere dic
bat. Incredibilia omnia regi videbantur.Igitur Poria nam cum eo erat percontatur, an vera etaiend
360쪽
FRIsIORVM LIB. III. 3a sent qu dicerentur Ille vires qui de gentis &isgni haud falso iactari a firmat; caeterum qui gnaret no modo ignobilem esse, sed etia ultimae e sortis quippe patrem eius tonsorem, vix diurno coquaestu propulsante famem, propter habitu haud indecori; . cordi fuisse reginae, ab ea in propiorem tu , qui tum regnasset amicitie locu admotum, intersecto eo per insidias, sub specie tutelae liberia eiu in uasisse regnum necatisque pueris,hzic qui vi regnat generasse, vileque popularibus, magis patern s fortune esus memorem. Η c.. ille. Ex quibus no obscure colligitur, hunc tyrania una de Alexandri aduentu certiore factu, ostr cismo eos mox fui s. amolitu, quos se nouo ho-
si vindictae ergo prodituros esse suspicabatur. Hii ius regionis pleniore descriptione, umti uim a parum illustrant,ex Strabone hic sub ij ciam. Is lib. is. de hac ita dicit: Effertur etia inquit epi tota quaedam Crateri ad matrem Aristopatram scripta, quae cum alia permulta mirabilia
narrat. 8. cum nullo cocordat, tum etia refert Alexandru in Gangen usq; processisse, S ipse vi-di sese id fumen affirmat,&cete in eo, idque&na agnitudine& latitudine & profuditate remoti us, diiunctius veritati. Na quod maximust omnium numinu que in tribus cotinentib' memoran tur,4 quod post Indu ponant, Sc tertiit Istru, ως quartunt Nitu satis couenit: eoru ver,singularia alij aliter tradunt in ida minimam eius latitudinem triginta stadioru dicunt quidam trium; εMegasthenes, cum moderatus est, ad C eum stadia dilatari existimat, maximam vero profundi μtatem viginti passuum. In huius&alius fluminis patiί