장음표시 사용
331쪽
63 DE ORIGINE illam inquam, quae extat apud Poetam, qui dicit: Turpe caput rabum,turpis negramine campus, Turpe senex miles surpesenilis amor. Caput enim rasum ea praesertim tepestate turpe
omnibus hominibus, praecipue autem Francoruregibus erat,& militare etia turpe in primis Clothario erat, qui filio Dagobertoria regni habenas tradiderat, ut ipse senectute intra sigeret in octo; senem autem libidine distendi ubiq; turpe, apud Frisios aut turpissimum erat qui non modo seuerissime eam puniebant, sed etiam homines libidinosos odioso vocabulo tauros vocat Clothari autem, ut magobertus, libidinis vulgo etiam tum notabatur; ut haec in Clotharium eiusq; fi lium Dagober tu digne torta viderentur. Bero al-dus igitur simul cu dicto Clothariu aggressus est,&senex cu sene pro viribus acriter diuq dimi- ρηεψή cat,donec Clothario vulnerato, ex Francis qui iapiam Beroaldum sagitta in pectus adacta prosterneret;cui mortuo caput ni putari, hastae infixit omnium oculis exponi Clotharius iussit .Quo φ conspecto Frisior uanimi collapsi, victoria inita k - ise fuga Clothario cesserunt : a pranci per triduucrudeliter, si sunt, ferro flammisq; omnia vatςs, nulliq; masculo parcentes, qui gladi Clothariani mensuram excederet. Accidit hic conflictus tu ea parte Frisia quae est ergo adicitur, propnpagum Englum, que veteres Angli illic condid runt, qui primo praelio contra Brito pes commisso, quo Horsus occubuit, Britannia expulsi Hengistum secuti, illic sedes fixerant ; qui tum ob vicinitatem furentis exercitus hostilis primit impetum indictae Fracica exceperunt, ut supra d J Mia clarauimus.
Dri si eardus his rebus auditis, nihil dubitans quin
332쪽
FRIsIORVM LII. I. asssibi periculum immineret,ad bellum se parat. Frisiorum praefectum burgensem S Susa tensem ad fidem fortitudinem perliteras exsuscitat; ex Frisia primum quos habere potuit, tum prola gos tum vicinos esu alia finibus, qua Frisiam attingit tuendis imponii; inulos Vestia lorum congentiles,&s bico foederatos cum Thuringis Francorum tum subditis immittit, ut Clothar ij impetum retunderet; ipse Angrivariam interiorem Vesu aliam validiori exercitu custodit, ut quocutique belli pondus inclinaret, ipse mox ferre suppetias posset. Clotharius interea rebus ex antini sententia per Frisia comitositis, alterum exercitu, quem re cens per Dagobertum in Francia conscripserat,
Rheno trasmisso,eodem duce rect Lin Uentaliam re uesia dirigit, ut Susat ense&Iburgense praesidi occu--acta paret: ac Susates qui de Dago bertus vi expugnauit; Iburgeqse vero mox deditione cepit; cum altero exercitu, quem ipse duxit ex Frisia, per continentem redia in Vesu aliam contendit, ac Frisijs illic dissipatis, ipsum Sigardu petit. Sigardus animaduertens se undiq; circum cinctu eise, nec ulla
spem superesse es subsidi j vel effugi j virisque
Fracorum copi j coniunctis, se et iami sua Clothario dedidit. Clotharius igitur Uesualia Angrivaria pro arbitrio suo disposita, Visurgin raeajcit, suis copi)s cum Saxonicis coniunctis, Vinulo terra Brunsvicensi pellit, an ea Saxones με ς
armata manu utroducit; quiex hoc tempore Sa. IXbnia dici cepit, obliterato paulatim nomine - 'l
Osualiae, quod ad Carolu Magnum tamen usq; du kctiarauit, ut ex Francorum annalibus apparet. FrancH,
Patefactis igitur ad hunc modum fontibus, ex intilis
333쪽
Vesualia usurpato,carterisq; consideratis, quae de axonu sedibus antea disputauimus, sole clarius apparet Saxones in Vesualia neque ab initio fuisse indigenas,neque ad Carolumisque fui me aduenas, utpote qui hactenus ibi sedes nullas habuerunt. Ex quo patet error B. Rhenani, qui scripsit Saxones Vesu aliam Francis relinquontibus o cupasse aranci enim per Clotharium demum
Vesualia potiti sunt, eamq; Sigardo seu dati, hoc
est,eodem iure reliquerunt,quo eamrantea a Friis
si j habuerat, quam nnis s8. tenuit. Cuius po- seri, tametsi Francis postea Frisij instigantibus rebellarint , id fecerunt, non quod Frisijs nedum Saxonibus subesse, sed quod a Francisa iaberari vellent Frisis enim& Vesu alii Angrivari in hoc confoederati erant, ut communi
Enonea opera commune Francorum iugum excuterent,
o , a Sa ideoque Saxones, quod Francis confoederati es. - sent,noo minus odorant, quam Francos ipsos. Recte igitur Sabellicus Saxoniam ad Occid4tem Visurgi terminauit; & proinde errone an esse sequitur tripartitam illam Saxonia divisi nem apud Vitekindum, Almo inum Se Vrsperge. sem, qua distribuitur in tres gentos praecipuas, in Osualos,& Vestalos, R Angarios Soli enim Osuali in hac distributione Saxones sunt qui ad mutentem Visurgis degunt: Vesuali vero & Angri-uaxis, qui ad Occidentem Visurgis habitant,Saxonea non sunt; quia Saxones vltra Visurgin sedes
non habuerunt, ut supra demonstrauimus. Hinc
illud sequitur: Quatuor istos Episcopat . quos Carolus apud Vesualosvi Angrivarios constituit, ad Saxoniam non pertinere, iroinde Veia ualos neque prima occupatione, neque Iurisd ctionis prorogatione, ne lux EPiscopatus deni-
334쪽
s RisIORVM LIB. 11. 36tque descriptione Saxones haberi posse; ut in isti m de. Monasteriensi Episcopatu taceamus, qui Frisia adscriptus est, ut ex fundatione Caroli&bulla Gregoria plenius in Fris nostrae destrio tione declarabimus. Quod si nunc praeter holcet res, etiam quartum ordinem recentiores genti Saxonicae colligunt ex Circulis Germanicis, hi meminime debent, non omnes gentes , vel origine,vel Iurisdictione, vel Diocoosi es e Saxones, quae ad Circulum Saxonicum pertinent: Cum huiusmodi Circuli non alio fundamento nitantur, quam libero consensu eorum, qui in comunem societatem eo foederati sunt qualis etiam inter diuersissimas nationes cotrahi potest contra comunem hostem qui comune inferat periculum. Itaque si Vesuali non volunt Saxones appellari,quia se nec parentes, nec filios Saxonum esse agnoscunt, non ideo superbiae insimulandi, sed generositatis potius laudandi sunt : cum vela alici nominis conseruatio ipsis conseruatae libertatis aeternam laudem praestet; Saxonici nominia
admissio congentilibus ipsorum Osualis admissae seruitutis perpetuum orprobrium infigat.
335쪽
cedonici exercitiareliquia. Vod igitur Saxones fuerint Mac
donici exercitus reliquiae, non Diauola rationes arguere videtur.Priamum enim author Chronici Gem , manici, quod apud Petrum Scof - rum excusum est Moguntiae annor6t:.testatur,Saxones,antequam in Germania,
dices egissent, vocatos fuiste Macedones: testans.k- , Qui deinde annales Frisiorum, axones militasse Math M.Ale andro Magno,&eo mortuo enisse in Germaniam: Quini in ipsa Saxonia, ipso etiam a acin proe testante Crant Zio,a communis fuit haec omnium πηο daxo opinio Vsque ad aetatem eius. Id etiam traditur manifeste in Speculo Saxonum aestatur huic Albertus Stadensis, ite hindus axo testatur Verne rus RoteMinck, is, quena ipse citat, Ioannes 3 Essendia, menricus de Eruordia;&inter Gallicos scriptores Sigebertus Gemblacensis; vi&extranei domestici testes coniuncti imhuc colliment simul: ut flocci faciendus sit Cran-trius, qui rationes veras afferti sui ipse non adductit,& temere interim authoritates tantas reijcit,
336쪽
a quibus certi discedere non debuit, nisi solidi c.
simis argumentis&meridiana luce clarioribus instructus;cum ea non recens aut nuper nata, sed inultis saeculis consensu publico recepta Minus terata,&a maioribus per manus ad posteros continua successione transmissa fuerit, sicuti colligitur ex vetustissimis Saxonum monumentis, quae publicata omni u manibus teruntur. Proinde ad- minenda est eorum incogitantia,qui CrantZium, non ponderatis eius argumentis,tam temere Ui-tehindo ac alijs scriptoribus anteponunt, pr sertim cum stultum Crantri propositum eos latereno pol st,qui Saxones indigenas esse docere nititur,& ad hoc manifestis figmetis ipse utitur. Nec video quid absurdi in eo sit, si quis comunem scribentiu traditionem secutus,dicat Saxones esse reliquias Macedonici exercitus, quem tot terrarum orbe,post Alexandri mortem dispersum esse constat;cum4 An tyri u referant reliquias eiusdsexercitus per mare Baltheum nau igio ex Scythia in eum terrae tractum deduxisse, ubi Megalopolin graeca lingua appellatam ciuitatem condidit, quam Germani Mechelburgu nominant, quibus Sc Larius attestatur tib Ia de migrat.gent.&Hiaronymus HemmingeS.CAP v SECvNDUM.
PERTEXITVR RELIQUA DE FRDsne historia ex arcimis Frisiorum. Non obstatibus igitur nobis istis argumetis
CratZianis, quae perspicue colatauimus,4 suffragantibus ijs,quae contra eu aliud e produximus, in sentetia nostra pers stimus,qua re gestam'
asseueramus,4 fabulam esse negamus, quam da
337쪽
rrisone,samne,&Brunone supra posuimus tideoque separatim de Frisone iam porro dici
mus,ut lector in coniuncta causa videat, etiam de caeteris quid veritati consonet. Propone musiautem et iis historiam summatim,quam M. Alui- . nus S necanus, ex Rithmis Friscis copiosius pro-. gqr uutus est: quanquam&huius opus, adiuersisA' di te smode descriptum, non ubique integrum Est eum ali, alia, ut fit, vel addiderint Vel detraxerint; ita ut cum iudici deligendum tenendum id sit, in quo plurima exempla consonant. Eorum summa haec est: In India prouinciam es 's dieit nomine Fresiam, cuius gubernationem Pa triarcha Sem filius Noae commiserit Reu, siue Ragau, qui ab ipso in descedenti linea sextus fuit: hunc autem,cum praeter Saruch proauu Abrahae, quatuor alios adhuc filios haberet, his ipsis eiusdem prouinciae habenas per manus tradi ses quasvi ipsi vicissim continua successione tral- miserint ad filios ac nepotes suos, donec tandem per tyrannidem cuiusdam oppressa Repub. legi-estrari timi haeredes regni successione priuarentur. 6 rarus Iudο igitur continua grassatione prouinciam affligenrAm te,cum popuIus ad inopiam redactus, oneri esse coistnig Imeepisset, ostra cismi quadam specie delecta iuuen μ tus veluti decessu suo patriam subleuatura, n aeribo, quaerere ius aest: cui honoris gratia pret ' ' η fecti sunt, a quibus obauiti regni haereditarium
'' ius plurimum periculi fore videbatur, Friso Ianir uno, qui proinde se cum his copijs ad Ili lexandrum Magnum contulerunt , ut sub eo sisexamirum pendia mererenta quo perquam humanitet Numam excepti,d ad montes Emodios postea in praeli abeum mi dijs contra Indos collocati sunt. Addutur etia
D/tum hule historiae circumstantiae suae.Vocat Sem Mel
338쪽
pRIsIORVM LIB. III. res .hisedech®em Salem,&sacerdotem a Deo, in fel electum, qui Abrahae benedixerit, posteritati bύὸdrib.
Ragau etiam 'rouinciae eius benedixerit, Vnde&prouincia Benedicta Fresia dicta sit Raga Benedictauo etiam in perpetus libertatis ac regiae dignita, ref tisaut horamentum coronam dederit chalibi a RV rex vexillu rubrum, mira virtutis utrunque; quod ρ 'η il&Friso a maioribus suis per manus acceptum, eum discederet istinc extulerit: in prista sua' TV- noua posteris suis tradiderit; coronam hanc Fris; sextorsisse tandem regem Daniae; vexillum ve-
ro,'ub caelari posset, terra multis seculis obrua t tum latuisse, tandemque re si um datu esse Ma signo Fortem ano,qui huius protectione Frisios, ut capitaneus, sub Carolo Magno Romam deduxit, c.
eamq; captam Carolo Magno tradiderit. De corona quide acu ex illo siue vera, siue falsia snt, ni hil enim hic discutio, chm de his in vita Magni eo inmodius dictum sit pos eriori faeculo attexta videntur; quamquam ea quae Tacitus de templo Tam sane satis obscur tradidit, aliqua cum hisce cognationem habere videantur. In reliquis autem co firmandis, glossator citat Moysen qua GD 'ortatum ad genealogiam Ragaui spectat, qud tum 'stet ro ad reliqua pertinet Patroclem allegat. Ex o si. 'ς φ .se quidem satis constat de integritate genealo S' tiae usque ad Ragauum, qui Semo filuim Arphaxadum, huic Salemum, huic Hebrum, huic Phale
gu, huic Ra uagum huc nostraim attribuit, Genet ca M. Patroclem aut mihi videre hactenus non co Parracisstigit;eu Strabo inter Indicarii reri scriptores ali qui use
quoties allegat,ac magni facit,& in Indis descriptione potissimum sequitur ii .as. queadmodum MPlin. li. 6A. i . ubi hunc Patrocle ait fuissse clatiis
339쪽
dri mδrte, in circunauigatione Hircani maris Caspij. Oportunum quidem huius aut horis testimonium rebus nostris futurum erat, si extaret, qui rem tam memorabile de migratione horum ducum ignorare non potuit, cum nuper admodum gesta recenti adhuc memoria subaduetumi ipsius in India flagraret; praesertim climae leu- cus aduersus Sadrocotium Indiae regem diu bel-
: Iz-ium gesserit , qui ab Alexandro Magno victus;
sex. post eius mortem excutere iugum, recuperare libertatem cupiens, praesidiarios duces ab MIexandro relictos occiderat, ut testatur P. Orb-sius lib.3.cap. 23. CApvT TERTIV Μ.
ria superioris verita compr betur. An igitur, quod nulli vitio vertendum est, iri patrijs historijs consensu populari domosticis testimo iiij utemur,quibus scriptoruexternorum testimonia,& coiecturas non absurdas aliunde addemus. Prinrum enim hoc omniueοπαπμη pene gentium commune obliuionis amuletum φm im antiquissimum esse constat, ut maiorum suorum' g iμ res praeclare gestas cantilenis patrijs celebraret
oblisi' Aegypt ij, testatur preter alios Plutarchuβὴ et Graecis Homerus,qui in couiu ijs eas ab HerO-ibus cani solitas es. scribit;ipsum quinetia Ho- ineri opus quantu est, nihil aliud esse u mcentones quosdam frustillatim ex huiusmodi cantiunculis quas ille ostiatim mendicans ad lyram'
ipse cantitarat a b eruditis collectos: cosutos.
340쪽
pRIsIORVM LIB. III. memoriae proditum est, viri hos ipsos,8 horum similes,etiam florente&literis iam exculta Graecia, more maiorum praestantissimos quosque in symposijs vicissim cantitasse unde& Themistoclem, cum recusasse lyram, habitum esse indoctiorem. Apud Romanos veteres eandem viguisse consuetudinem, testatur Cicero, qui Vtinam ' inquit extarent illa carmina, qua multis iaculis ante suam aetatem in epulis esse cantitata a singulis conuiuis , de clarorum virorum laudibus, in originibus scriptum reliquit Cato. De Germanis idem refert Cornelius Tacitus de Gothis Iornandesci demanis Saxo Grammaticus, qui totum fere opus suum ex huiusmodi cantionibus composuit. Apud Frisios hunc itidem sui Dis nasremi, cum haec ipsa quae allegamus Rythmica a maioribus nobis per manus tradita, tum etiam praesentia veteris consuetudinis vestigia decurant M in vita Sancti Ludgeri legimus,Bexn Iesum quendam eo nomine inio uer dia Frisia pago habitantem a populo viro an
Cto fuisse commendatum , quod regum res gesta si scite caneret, quem S. Ludgerus male habitum pristuaa sanitati restituerit:& quod apostata Iulianus in Misopogone suo barbaris transili nu habitantibus exprobrat, agrestia eorii carint . nasi milia cladgoribus auium aspere clamant tu, id aliquin tam de Germanis in genere, qua specialiter de Frisij intelligendum putant; quorum linguam inter Germanicas asperrimam esse constat. Quanti hoc monumentor genus faciendii. sit, declarat Corn. Tacit', qui his tantu fideiad hi buit,' ad declaranda Germanorii origine nulla alia scriptorum testimonia requisierit Car Mag