장음표시 사용
71쪽
Joannis Burchardi magistri ceremoniarum apostolicarum commentarii rerum Urbanarum sub pontificatu Innocuulii VIII ab anno 1483 usque ad annum 1492. Codex Co burtinus 235 Begius Scriptus manu recenti in charia. mss. et copi ou 1668. Il est proceded 'un Insessura cote 234 au catalogue alune it a jus tu au temps
72쪽
- 5162. 1 lit u catalogia Balvete. Nouv. lat. 1184 f. 282): si Rus-dom Burinardi Commenlarii rerum Urbanarum ab anno 1497 usque
73쪽
1. L mss. 5625 de a Vaticane Foreella, t. Ι, p. 3 contenant le ournal de P. de Grassis dii 4 ui 15044 26 abut 1506, port0 au sol. 5 v. non numerote la notice Suivante: Tabula actionum caerimonialium quae quotidie in pontificatu Smi. D. N. Iulii pupae Secundi evenerunt a die qua ego aris de Grassis illarum mastister fui, ut supra Π0tuni, haec est quae sequitur; quae autem admissionem meam praece8Serunt, in sine tutius hujus v0luminis in quinterno allistata erunt, scripta de manu pr0pri J0. Bu6churdi comassistri et collestae mei. ἡ Α propos de ce aliter de Burchard 0ute par P de GrasSi a Son ournal, 0y. t. III note 2, p. 426 de cette editi0n.
74쪽
Volcidos cotes nouvelles Τ P , L. I, X u Joannis Bruceardi ab anno 1483 usquo ad annum 1491. Τ ΙΙ, L. I, XI. 1492 usque ad a. 1496.
Τ. IV, L. I, II1. Anno Jubilo 1500. Τ. V L. I, XIV. Anno 150 usque ad
30 maii 1506. Duci. 1 auri. 198;
31 docembris 1487. Follini bibliotheca iro, a crit de a mainci uiuit Antonii Magitabochii s 148. A di 12 anuarii 1488 ad 14 junii 1492 1110m indicationque plus haut). - - 149. A diu 2 doeombris 492 ad 27 doeombri 1496. Auri. 348 V., si bas ducia age, de a memeeeriture quo te texto ost erit u Original os apud mum D. cardinalem S. Angeli. meme re-mRΓque u 88. de Rome 56 29 f. 155 v. et a colui de aris,
75쪽
cette nolo redige par te meme si fol. 222 recto notatur OPS RuC- toris Ioannis urebardi, quae accibili di 16 maii 1506 Desinit itaque Burchardi diarium di 27'prilis, reliqua quae mortem ipsius et alia pauca usqu0 ad 30 mali narrant, Ortasse a Bernarii in Gutlerio scripta sunt de quo Marinus Archiatri Pontisicit, . II, p. 260, nota 7. Idem Marinus ibi dum notara ab autor anonymo Diarii mortem Burchardi narratam suisse eadem certo phrasi satis lamentabiliter narrat, Sed de Oratione funebri habita a Raphaol Lippio, nulla in Ostro codice montio habetur. L0 RES. fritish Museum. 26 803-7 ab a. 148' usque ad a.
MUNICH. Arch. Rouales. . 35, 136, 137, 138. a descriptionde es manu seriis est donne d 'unes a con tres complete dans tu Catalo- qu. codicum mys bibliothecae restiue Monacensis III, p. 25, 26 Ces mss. son parti dii recuseti
76쪽
generique: si Libri caeremoniarum Curiae Romanae vetustiores, item Diaria magistrorum caeremoniarum Collegit et tomis XII hio no- luminibus XI V in usum Ioannis Fuygeri transcripsit nuphrius
1. ILLUSTRI ET GENEROSO DOMINOIO IACOB FVGGERO IRCHBERGAE WEISSI HORNI ET CET DOMINOONVPHRIVS PANVINIUS VERONENSIS FRATER EREMITA AUGUSTINIANVS S. P. D.
si Ad Orthodoxae, catholicae et Salutaris doctrinae, quam Christus Dominus nost0rvice viva nobis tradidit conservationem et augumentum nihil fecisse quam apostolorum et evangelistarum commentaria scripto relicta testantur eximia fidei nostrae increm0nta quorum initia Christi et discipulorum concionibus acta tenuia et exilia primum fuere, deinde scriptionibus comprensa totum terrarum orbem Ompleverunt. Quam rem impii, et nefarii nostra religionis hostes Diocletianus, et Maximianus Imperatores animadvertentes, quum Christianam pietatem funditus exscindere constituissent primo persequilonis in nos excitatae, edicto scripta nostra ad omnem religionis Christianae memoriam tollendam exuri jusserunt. Quod ob eandem caussam simi libris Mosaicis et propheticis Antiochum Ephiphanem simili furore fecisse, quum Judeorum pietatem extinguere moliretur, testantur Machabeorum libri et Romani ipsi, ne sui, quidem regis Numae Pompilii commentariis in agro quodam in daniculo repertis, quibus jam recepta saera labefactari videbantur, pepercerunt, sed medio in foro eos cremari voluere. Fuerunt etiam quidam qui libros Ciceroni de natura Deorum quod sabulosam De0rum anitatem refelleret damnantes eos incendio consumi debere indicarint, tantum scripta ad religi0nem tollendam vel con Servandam sacere existimarunt. Quine contra pius Imperator C0nstantinus, quum quo animo et consilio superiores Franni sacros libros exuri jussissent scilicet ut sublatis codicibus facilius universa religio Christiana concideret considerasset praecipuo studio quam accuratissime Christianorum commentaria conscribi jussit multa exemplaria secit, eaque ad perpetuam posteritatis memoriam nihil magis necessarium esse ad pietatis conservationem prudentis sim existimans reponi jussit. Hic mos in praecipuis et necessariis religionis Christianae mysteriis primum diligenter servatus, postea Dei cultu aucto ad eremonias et solennes ritus, quibus populorum pietas et religio maxime custoditur translatus est, librique multi, quos rituales veteres appellabant ab Episcopis Christianorum untilium exem-pi editi sunt quibus caeremoniarum aerarum in Sacramentorum Ecclesiasticorum exibitione perpetuus, constans, et uniformis ordo ad Eccle Sine majestatem et populorum d0Votionem retinendam comprenderetur. Hic missarum S. Jacobi Apostoli Justini,
Clementis, Tertulliani, Dionysii, Chrys0stomi, Basilii magni, Innocentii, Gelasii et Gregorii libri, quos antiqui rituales, Christiani vero ordines Sive caerem0niales vocavere
77쪽
manarunt. Quos apud veteres gentiles in usu suis seimnis antiquitatis diligens explorator Verrius Flaccus refert. Rituales inquit Π0minantur Etruscorum libri in quibus
perseripium est quo ritu condantur urbes, arae, aede Saurentur, qua sanctitate muri, quo jure portae, qu0m0d tribus, curiae, centuriae distribuantur, exercitus constituantur, ordinentur, ceteraque omnia ejusmodi a bellum et pacem pertinentia et Cledro primo de Divinati0ne, quod Etruscorum declarant et haruspicini, et Fulgurales et rituales libri nostri et augurales. Hi 0rr libri a ritu dicti sunt, qui est m0s vel consuetudo c0mprobata in administrandis sacris Cujus tanta apud antiquos cura fuit, ut majorum suorum status solennesque caeremonias Pontificum scientia sinu gerendarum rerum auctoritate augurum obServatione Apollinis praedictione vatum libris, portentorum depulsis, Etrusca disciplina explicari voluerint. Nam prisco instituto rebus divinis per accuratissime dabatur. Quum enim aliquid commendandum erat precatione, quum exp0scendum V0t0, quum Solvendum gratulatione, quum inquirendum, vel extis, vel sortibus impertito, quum solenni ritu peragendum sacrificio, quo etiam ostentorum a fulgurum denunciationes procurabantur. Tantum autem antiquis studium n0 solum observandae, sed et amplificandae religionis suisse testatur Valerius ut florentissima tum et opulentissima civitate, decem principum filii ex s. c. singulis Etruriae populis percipiendae sacr0rum disciplinae gratia traderentur Etrusci enimii d00lestibus religionibus procurandis intenti fuere, ut a Caere Etruscorum oppido Agylla antiquitus dicto ritus colendi eos caeremoniae vocatae sint. Nam urbe a Gallis capta, quum virgines vestales eorum Simulacra, et Sacrorum Romanorum arcana ex hostium vi erepta urbe traducerent, ad oppidum Etruscorum Caere vicinum p0tissimum convenere, ubi donec civitas a Gall0rum potestate per Camillum liberata suit, benigne hospitio susceptae, et habitae sunt. Cujus beneficii memoriae Romani praestiterunt, ut omnes divini cultus mores et ritus caeremoniae a Caere dicerentur. Livius lib. VI, tradit L. Albinium hominem plebeium virgines sacerdotes Sacraque Romana a clade Gallica plaustro Caere invexisse unde caeremoniis sit nomen ortum. Verrius Flaccus caeremonias a caritate, Macrobius lib. h. cap. q. a carendo dictas
putant. Servius Sulpitius inquit religionem esse dictam tradidit, quae pr0pter Sanctitatem aliquam remota est et sep0sita a n0bis sit quasi a relinquendo dicta ut a
si Veteres gentiles multis in rebus in Graecismo ut idolatria abolendis imitati christianae religionis auctores s0lennes aliquot statasque caerem0nia quum in omnibus pietatis christianae ritibus tradendis tum in sacramentorum ecclesiasticorum exibitionseXc0gitarunt, ut in Arma suscipiendi poenitentus eorumdem reconciliatione, de scrutiniis habendis, ritu baptismi, jejuniis ordinationibus sacerd0tum, et reliquis ecclesiastici mysteriis, et praesertim in sanctissimo coenae Dominicae quam missam dicimus)sacrificio celebrando. Quas initio parvis libellis quos ordines v0cabant c0mprehen demeε,40stea cum religione, opibus quoque et majestat ecclesiastica crescentibus m 0ribus voluminibus quos caerem0niales vocarunt concluserunt. Et quum nihil in 0rbe terrarum, tam egregie, riteque c0nstitutum sit quod temp0rum varietatem et ine0ΠStantiam, morum et consuetudinum mutationes non frugiat variatis subinde h0minum observationibus, vivendi gener et voluntatibus diversos quoque rituales libr0 pro temporum conditione ab iis confici necessu fuit, quibus ea praecipua cura era quae antiquissimis temporibus in Ecelesia Romana summorum Pontificum arbitrio ιrstetabantur, quorum praecipui suere Gelasius sit Gregorius magnus, postea ad Cardi-n lem Archidiaconum, deinde ad Camerarium, qui ejus muneri successit 110vissime ad
78쪽
passage dans se observations fur histo ire de Charies VIII rotalis a lontro dii roi a Rome et a son traii ave te pape, solis e litro in elation de ce que sit te ro Charios VIII dans
magistros caerem0niarum devenit. Hinc factum est, ut diversi variorum temporum caeremoniarum libri in bibliothecis inveniantur de sacramentorum et ecclesiasticorum rituum consuetudine constituti atque Romani ordinis nomine appellati, quod scilicet in illis plene is ordo contineretur, quem in ecclesiasticis mysteriis operandis veteres patres observabant. Quos quum ad antiquitatis ecclesiasticae cognitionem, maxime facere cognoverim, quotqu0 invenire potui, in unum quasi corpus redigere constitui. Et quia in omnibus et praesertim antiquissimis inter reliqua, quae continent coenae Dominicae sive corporis et sanguinis Domini nostri Jesu Christi sacramentum quod graeci Synaxim mystag0giam et liturgiam Latini vero missam vocant ordinem et caeremonia complectuntur, ante omnia quid liturgiae et missa vocibus significetur exp0sui, deinde ritum quendam adjeci, quo Judaei celebrioribus festis inter convivandum antiquitus utebantur. Quem Christus aliqua ex parte in novissima coena quemadmodum a S. Luca describitur observasse videtur. Postea adjunxi missae sive sacri convivii mysterii descriptionem, quanam scilicet ratione Christus et post eum apostoli celebraverint, ad hae sacrae c0mmunionis solennia subjeci, a Justino Martyre, et Clemente Alexandrino centesimo quinquagesimo Tertulliano et D. Cypriano ducentesimo, Dionysioque, post Christum tercentesimo anno descripta. Haec subsequitur vetustissimus et quantum certis quibusdam conjecturis assequi potui, ante . Gregorii Papae primi temp0ra editus ritualis liber, cui initium est, denunciata statione, qu Simplex, pura, solennisque sacrificii Dominici quod missam dicunt celebratio a Romano Ponti iste sieri solita continetur. si Quem Omnes, qui ecclesiasticos ritus, et ossicia divina constituere summam eidem auctoritatem tribuentes, tanquam primum et archetypum agnoscunt, ita ut omnes aliae hujusmodi scriptiones nihil aliud sint, quam hujus libelli, vel paraphrases, vel commentaria, et praesertim duo sequentes ejusdem argumenti tractatus posterioribus temporibus editi, et pr0pterea quibusdam additionibus aucti quorum alteri, prim0 omnium, alteri, ver primum omnium initium est. Qui in publica missarum celebrationis, quam Romanus Pontifex sacere solebat caeremonia describenda, quaedam initio altius repetentes adjungunt, quaedam, ipsa actionis commemoratione latius exp0nunt, quaedam demum interserunt. Qui revera tanquam paraphrases quaedam sunt prioris libelli re tamen ipsa, et praecipuarum caeremoniarum explicatione omnino inter Se conveniunt. Comprehendunt enim procul dubio eum missarum ordinem, quem ut auctor est Ioannes Diaconus in ejus vita D. Gregorius Papa instituit, qui ordini sive codici Gelasii Papae, quem de missarum solennibus ediderat multa substrahens, pauca convertens, nonnulla adjiciens in unius libri volumen redegit. Qui ordo postea universum sere occidentem obtinuit. Nam ducentesimo post S. Gregorii obitum anno, Carolus Magnus Imperator Romanae Ecclesiae auctoritatem , ut Sigibertus et Guillelmus Durantes referunt sequutus universum sibi, Imperioque suo subjectum clerum minis et c0mpulsionibus ad Gregoriani officii observationem compulit, conveniens enim esse existimavit, ut qui in Romanae Edclesiae idem consentirent ritus etiam Susciperent, quum ab eorundem discrepantia, fidei quoque vaccillati ex0riri aliquando possit. Nam ut auctores sunt Hildevinus in Epistola ad Ludovicum primum Imperatorem, et Bern Angiensis Abbas ante Greg0rii aetatem Gallia otii spaniae diversis ab Ecclesia Romana a majoribus suis ritibus, et caeremoniis adcoplis in divinis ossiciis et missarum celebratione utebantur cui rei idem faciunt vetustissimi, et prae nimia
79쪽
antiquitate pene corrupti libri missales 0rdinem missae m0re Gallico, longe a Romanae Eeelesiae consuetudine diversum, c0ntinentes, qui ab initio receptae 1ddi usus in Gallia habitus est, usque ad Car0li Magni temp0ra, quibus Sacrificii sormam qua hodie utuntur in Gallia et Germania, suscepit. Omnis igitur Gallia, Germania, Italia praeter Mediolanum cui Ecclesiae ad auctoris reverentiam D. Ambrosii ritus sirmissus si facile Romanas caeremonias auctoritate Romanae sedis et episcopi sui adductae, susceperunt. Quamquam ut supradictus Hilduinus affirmat, quum Innocentius, Gelasius et Gregorius Romani Pontifices Episcopos Galliarum ad Romanas consuetudines suscipiendas diu solicitassent jam tum pluribus annis antea priscus ille missarum mos a Gallica consuetudine non nihil recessisset Hispani porro, qui in semel suscepto instituto tuendo pertinacissimi sunt, multis annis avitas consuetudines constantissime retinuerunt. Donec postremo lphonso VI qui Toletum de Sarracenis recuperavit, regnante Gregorii VII. Papae suasu, impulsu vero C0nstantiae Hispaniarum Reginae Gallorum Regis filiae post maximas contentiones et clamores vi coacti, n0 sine lacrymis patriis ritibus relictis, Gallicas sive Romanas caeremonias Suscepere, qui tamen priscus mos non ita funditus tolli p0tuit, quin hodie Tolet in quibusdam Ecclesiis, taediculis certis diebus non observetur, ut latius in Roderici Toletani historia explicatur. Quum igitur Romanum hunc ordinem Italia, Gallia, Germania, et Hispania suscepissent, facile quoque ceteris occidentis provinciis ut Angliae Saxoniae Poloniae, B0hemiae, et reliquis praeclarissimorum regnorum m0rem sequutis communissatuDeSt. Cujus magna adhuc ex parte vestigia supersunt. Tribus autem his libellis publica tantum sive solennis missarum caeremonia continetur, quam Romanus Pontifex praecipuis estis diebus stati0nem celebri et frequenti cleri, populique multitudine conveniente obire per singulas Ecclesias ubi stati erat solebat, a quo officia Episcoporum quoque per provincias in diversis mysteriis peragendis ritusque et observantiae haud multum discrepant. Qua cum Romani ordinis libello ubique adjuncta sunt. Qu0dsolenne missae sacrificium initi non nisi per Episcopos in civitatibus a presbyteris Vero, non niSi ex episcoporum venia agebatur. Ceterum quum duo posteriores libri ejusdem serme temporis sint, et nonnihil inter se varient, quo in omnibus pio lectori satisfacerem, utrosque in unum conjunxi. Qua in re illud animadversione dignum est primum ex tribus, eo etiam argument antiquissimum probari posse, quod nulla in eo de Episcopis VII hebdomadariis Lateranensis Basilicae mentio est ante septingentoSannos institutis, sed loco eorum presbyteri recensentur. Duo vero sequentes ordinis Romani libelli ipso jam profitentur, qu0 quum ante DCC annos lectos fuisse dixerim, dubium non est ante tot tempus eos libellos etiam conditos esse Meum ex duobus libellis concinnatum Romanum ordinem sequitur' ordo alius sive liber ritualis anti uquu), et paulo plura quam precedentes complectens per eadem temp0ra editus, quo fit praeter Missae caeremonias, totius quoque anni estivitatum et solennitatum ritus
eSp0nuntur, ut Quadragesimae, Paschatis, Pentec0Stes, Letaniarum et Similium inegi.
His libris propter argumenti similitudinem adjunxi aliud breve volumen de ordine anxiiiii pr0cessi0nis Episcopi diebus estis ad Ecclesiam quando missarum solennia celebrare ε0lebant, ita ut ab antiquis patribus occidentalium Ecclesiarum institutum fuit. Quod Simile admodum est Romano ordini Post id scripsi alium incerti auctori c0dicem de ossici missae alias ierologus siv ordo missae secundum R0mano inScriptum. QuiquRmquam in plerisque exemplaribus ordinis etiam Romani n0men habeat, n0 tamen eju5dem generis est cum sup0rioribus. Illi enim publica sedis apostolicae auctoritate QSarati videntur nec aliud quam simplicem rituum, et caerem0niarum narrationem, in
80쪽
cardinali uilla umeraris onnet, Vesque de S ainl-Malo Extrait Mournali 'un maistre deiceremonias de a cour de Rome is
ossiet missae comprehendunt. Hic vero privato nomine et a privata quadam persona ecclesiasticarum tamen institutionum graviter perita, circa Greg0rii VII. Papae cujus mentione ut facit ante quingentos annos deScriptus est et narrationem quandam hist0ricam magis quam mysticam continet, et neque tantum Pontificis Romani sed Presbyteri qu0que munus exponit, p0tissimum autem Secundum Gallicanum ordinem, qui quamvis a Romano effluxerit processu tamen temporis nonnihil ab eo variavit. ille libellus praecedet tractatum quem ego de Stationibus Romanis cujus frequens in his libris montio est edidi. Item aliarum vocum inusitatarum et obscurarum, quae passim in iisdem libris reperiuntur interpretationem, ut Cardinalis, Tituli, Diaconiae consessionis, sacellarii, Pallii Ambonis, mulae, et similium. Postea adjeci librum ritualem, Sive ordinem Romanum ante quadringentos annos in Ecclesia Romana usurpatum, cum additionibus et annotamenti meis, quem Cencius Diaconus Cardinalis S. Lucia in Orthea S. R. E. Camerarius, qui postea summus Pontifex post Innocentium III creatus Honorius III 0catus est, edidit vel resormavit, de quo suo loco dicam. Novissime brevem antiquorum verb0rum, vestimentorum et rituum quos in missa hodie Romana Ecclesia usurpat interpretationem et originem suggessi ex antiquis et probatissimis auctoribus decerpta Quos omnes libros amplissimis quibuscunque thesauris pretiosiores uno v0lumine comprehenso tuo ipsius usui et oblectamento collegi, et multis additionibus ornatos ad te misi, quem omnium bonarum artium historiarum item, et praesertim sacrae studiosissimum esse cognovi quorum lectione te admodum delectaturum, et multum utilitatis et ecclesiasticae eruditionis percepturum haud dubito Eos igitur libenti animo suscipias rogo et cum ceteris id genus libris quos in nobilissima abs te constructa bibliothesia condidisti collocabis in me qui multum tuam perpetuae observantiae monumentum et testificationem. Vale. Romae Kal. Januarii ineunte anno MDLXV. SS. 132 f. 1-9. . T. XI et de la reimpressi0n des pretres de Orat0ire 1877 , t. XXX. 2. I sut 110anm0in tres bien accueilli dia public et une nouvelle editi0n paraissa iti anne fulvante, solis e litre misturia circuna sive de vita leaeandri Seaeti papae seu aecerptu eae diario Johunnis Burchurdi Arstentinensis, capellae Aleaeandri eaeti pupue Cerem0niarum uvistri Han0verae 1697, in-4'.