장음표시 사용
151쪽
IUFEN. ΑΤ. XIV. 323-331. XV. 1 43. 133 quoniam tacit ad locum de scholiastis de his ut viri docti, qui in hoc scriptorum genere de proposito VerSantur, pronuntient, lubet ipsa scholiastae verba exhibere etiamsi partim mutila propter palimpsest naturam, in quibus supplendis doctiores pace mea desudent. Maius quidem sprevit ista, quippe quae partim cum editis congruant, sed propter hanc ipsam causam equidem contendo publici iuris illa esse facienda aliquid lucis ex hoc etiamsi unico soli assulget historiae scholiorum nisi glossas mavis, partim enim idem continent, quod in editionibus exstat, partim diversa, partim ad alios versus exhibent adnotationes, quas in nulla editione invenies atqui inserviat hoc specimen ad dignoscendam scholiorum rationem, et secernenda illa a sutilissimis sossematis, quae lector, qualis nostris temporibus uvenalem evolvat, non doceatur denique testis proferatur ei, qui de grammatici auctoritate disputare velit.
V. 325 Haec suoque rugam trahit, id est si laec tristis in tibi summa est, etsi haec cum indignatione. Cons. Jahi 376 4. 24, qui recte quidem duo scholia versu. 32, et I 26 distinxit, sed lapsu clypothetarum uncis inclusa sunt 325 SI AEUG1M IRΛΗIT nam de suo addidit editor: 326 SUM DUOS QUITES. V. 326 Fac t. id est ac sestertia. D Quadringenti in id est Octingenta. V. 327 panditur' ultrα remium , plus quam desi
V. 328 est Croesi ' hyortuna umquam Croesus, si cui Solon dixit: ορα τελος μιακρου βίου q), id est desinitionem vitae
152쪽
se l. filius eius exclaniavit et lixi tomo es Cyre, parce honii ni 7 . V. 32s . An 1 ciss/J. Narcissus eunuehu ς' illius teniporis: litissi Intis.
V. 331. Paruia impe= iis Messalinani uxorein Claudii λ')ili 1it, quae vitae turpissiuiae exstitit in suo inrito in D: et paruit ad occidendum, utrum arcissus an Claudius, ut hinc appareat quantum illum dilexerit imperator.
V. G. Saturam serpentibus f ibin Ibis avis est, quae in egypto serpentibus pascitur δ et crocodillo ininificalest si ex quo basiliscus nascitur' ibin autem Aegypti ilcolunt, qu0d sit inimi ca serpentibus, nain Nilus Aegyptumeliam serpentibus inundat, haec autem avis Omne genu Serpentum devorat, etiam aspides. V. 5. Dimidio magicae resonant et i n. c. , id est Memnonis' statua citharam ' tenens certis horis cantabat hanc Cambyses' iussit aperiri existimans machinaei' aliquid esse quod intra statuam lateret; nihilominus aperta Statua, quae erat magice in consecrata, certis horis sonum reddidit δ), ideo dimidio id est aperto λδ et diviso. rudam dimidio m ' dicunt '), ad ruem non reserentes qui qui sic legunt, statuam eius i faciunt /δ autem ili0rdas ' res inim
etiam yy magica arte plurimum valuit. y parae et tomeni Gy illius munucus by tempores. 10y Claudi.
153쪽
enea . . . CV ad . . . . Omont . . . qui heba Um . . Venit . . . . tarum eo . . . Ihebe.
V. 13. Carnibus ' humanis l. exclamatio e qui . . . VenelatUriS de Aegypti i s vanum et in credibile est
quam vis lissi ' similii de est ry gonibus Φ referenti
fuerit in mens 1l cinoi. V. 15 Dinoo Jιlem aut risum, hoc est fabula hoc ibi abest religio. V. 16 Mendax aretalogus ) de haeacibus δ)indo e . . . . aer teres . . dam lissis A velationem ideoque sententia β sua am . . nantem quasi aniloquum ' in, nam aretalogi Sunt, ut quidam Volunt, qui mira spes de esticosamiunt uterio .... inter . . . . id est aretalogo illi Sunt, qui e . . . ne dicta
V. 19. ut concurrenti saxa Symplegadas ' dicit, inter quas Argo navis δ' evasit, quae in Ont concurrerunt. Numquid δ' et ad has lisses δ' accessitqV. 21. Percussum Me bere Circes. Verg. 4en. ΙΙ.190 , Aurea percu88um Virga. DV. 22. Elpenora, unus ex sociis, qui in domo lissis iniperiit. V. 23. Populum Phaeaca -- putaOit, unum de Phaeacibus instruit quod lisses mentiatur δ' et interrogative velut aestimaret δ* sibi lisses -- inc. V. 25. gloss. interlin. Corcyrea δ' et Temetus insulae Ρhaeacum 'pi. V. 26. Multo sub teste canebat, merito ' illi non credebatur, qui sine teste Canebat.
154쪽
V. T. Vos miranda quidem , de se hoc iit Iuvenalis '), qui in 10:: plo militavit et a promittit ' se dicturuin , quae ipse viderit. Ibid. Sed nuper cons. Iunco , ut vincla et lenta videantur esse quae dicit in . V. 28 Iloss. interlin. Super ultra. Ibid. Super calida referemus moenia Copiae, calidae aestuosae aut iracundae, Copiae autem civitas Λe gypti. V. 29. Cothurnis, calceamentis tragicis quorum Sophocles
inventor Verg. Εcl. VIII. 10 si sola Soph ο cle tua carmina digia a cothurno. DV. 31. Nullus apud tragicos IH pulus facit ), unus enim solus vel cum paucis admittit A scelus, non integer populus λῆ et civitas. V. 35. Umbos et enlyra, narratio ' est et ordo inter finitimos My Umbos et Tentyra 'in accusativus pluralis ' est, ut Maenala β' in sunt autem Umbos et Tentyra Φ civitates Aegypti.
39 iuvenales. 40 promittet. 1 dicet. 42 colurnis calciamentis tragoecis. 43 aput tritagoecos populus facet. 44 admittet. 45 popolus. 46 tintura narrasio. 47 sinetemos 48 Τyntura. 49 plurales. 50 menala. I 1 tuntura.
155쪽
De Phaedro quoque bene meruit MaiuS, nam quum X O-dice Farnesiano mutilissimo novam XXXI Fabularum collectionem Iannellius protraxerat, contigit Bibliothecae Vaticanae Praefecto inter libros Urbinates longe meliorem invenire, in quo sub titulo Ficolai Per olli Epigrammat et Fabulae, mediae inter huius pontificis Sipontini carmina exhibentur eaedem XXXI novae fabulae, quae nunc edi solent cum Phaedri Collectione Appendicis Prioris nomine. Vide, si tanti est, illius eximii Codicis Urbinate-Vaticani '. 368 descriptionem apud Maium fluet. Class. II. 279. De ipsis sabulis earumque auctore satis disputatum est a viris doctissimis, sussciat eas nunc accuratius contulisse quam in primaria sua editione Budissae 1838 Ch. . resstero licuit. Tum verbo monendum est Maium minus recte sub VΙ. v. nihil scripsisse, ubi uterque codex nil habet, quod et Dresster recepit. Denique ab XXXI v. 8 lacinias codicis Farnesiani pressius secutus dedit: Nihil est quod metuas, rogo te multum diligo a codex Vaticanus emendate praebet: Nihil est quod metuas. πω te multum diligo,
quod iam Tothius coniecit quae egregia coniectura mune in 00dicu probata omnibus recipienda est.
156쪽
2 oret seret cornicis corpus in 13 decurramuS decurrimuS14 sinit sicut III.
referret preserret par BeeSt. IV.
1 dederis, perfluit deris profluitVII.
8oum Tune exscreateXcredit 23 sommitti satius comitis satis 2 casu
P cxpetebanteXpectabant 12 resurres erre 2 recreatuS recreatis
157쪽
Fab. XVII. V. 1 lecticarios gloriose societas sera XVIII. v. Piremente XIX. v. est 12 ferremi promere XX. v. P e quadriga XXII. v. errore XXVI. v. corrupisset XXIX. v. negem 1 suo XXX. v. 10 simus XXXI. v. rogo lecticarius gloriosa
sera societas Tremente aestu sortem BeeSt.
158쪽
Libros argumenti grammatici, quos fingelus Maius primus edidit, conferre non libuit propter temporis angustias aliis, qui in hoc studiorum genere vitae tabernaculum posuerunt, ne quid praeriperem. Sed non possum quin e schedis meis Vaticanis proferam ineditum quemdam locum, ut iis mos geratur, qui sedulo colligendum clamant quidquid adhuc lateat in libris manuscriptis. Descripsi hunc locum ex Codice Palatino-Vaticano Ν'. 1746 unde Maius protraxit Grammaticam illam, quam invenies in Classicis lictoribus tom. VII. a g. 475-548 est, ut isti dicere solebant. Λrs satis copiosa et tenui filo contexta a Boni-
facio, qui sui Λrchiepiscopus Moguntiae et ann 755 pro Christo martyr obiit. Vide de illius laude litteraria, quae Villibaldus et Oilitonus in Vita beati viri apud Mabili. ci. SS. Bened T. IV memoriae tradiderunt, allata in Praefatione apud Maium pag. ΙΙ.
Codex circa decimum saeculum scriptus , ut Maio Videtur, mutilus est deest enim sinis capitis, quod de Prae positione inscribitur. Sed plura adlluc Maius dare potuerat , nam substitit illo pag. 48 in hac de praepositionibus, quae acceptis ceteris partibus orationis corrumpuntur, D ex ordine adhuc dicendum ira praep0sitionibus: mex, ad . in Sub, 'rans,
159쪽
Con, Circum, ante; D Verum Maius his verbis defungitur: ci hactenus exscriptum suit, pauca insuper et quidem pleraque oblitterata, in codice supererantis Ultimi solii scriptura in pagina versa ita oblitterata est, ut duas tantum Voces legere potuerim in limine paginae, contra in solio recto absque ulla difficultate legi particulam , quam misit is , qui Mai apographum confecerat, peris pertaesus, Opinor. Quem locum accurate descriptum hic exhibere libet.
si Ex praepositi interdum x litteram aut in . f. Commutat, ut ' essatur, effabilis, ferus esserus, renatus effrenatus, facio esticio, factus essectus, aut ex integra manet et Subiecta Or- rumpuntur, Ut aeStim exi8timo, carpo XCerpo, quaero exquiro, aut omnino eadem littera carebit, ut egredior, egreSSUS emano emanavi, elimino , eliminavi, elido , elisi. Ad praepositi sepesinatem d. litteram eandem convertit litteram a qua Sequens pars orationis inchoat, ut caedo accedo non adcedo, accessi non ad Cessi, Sic accipio , accumulo, accol , accingo, et similia item utrumque corrumpuntur ad spiritus et subsequens pars rationis ut cantus accentus. Item aliquando . d. littera in t transmutatur ut attollo, attuli, attritus, interdum transit in p. ut
appono, approbo, appello, nonnumquam in i ut ido, allidi, allisi, alligo, allatus, mutatur et in . r. et altrinsecus cor
Apparet ergo ex hoc loco cuiusnam argumenti sit id, quod latet in ultima codicis pagina, sed Bonis acii 4rtis finis simul cum alia membrana interierat, nam in media sententia desinit solium
nostrum, ut e vestigiis coniicere licet.
160쪽
Transeamus ad alteram, quam fingelus Maius inscripsit Novam Collectionem Scriptorum Veterum e Vaticanis Codicibus editam, Omis X in quarto complexam exstant in illa Classici Latini quidam, in quibus conserendis et emendandis olim ver- Satia nunc expromam quae utiliter ad virorum doctorum notitiam perferri posse videntur. Quod enim supra de Maii diligentia monui, valet praesertim in iis auctoribus, quos emendare nunc aggredior. Curas secundas nec ille nec alii post eum adhibuerunt, quod e magis dolendum, qu0niam ne apographum quidem suum cum libris manuscriptis contulit ille; nam nisi hoc
nobi Sumamus, explicare non OSSUmus errores, quo paSsima e commissos inveni. Possem subsistere in arietate Lectionis describenda, sed malo paucis notare quae mihi in scriptura vitiosa emendanda se obtulerunt, tum propterea, ne irritus meus labor fuisse appareat, tum propter ScriptoreS, quorum
Editi Princeps nonnihil augeatur demum post doctissimi editoris
Ordine procedentes videamus de C. Iulio I ictore, cuius 4rs rhetorica exstat in Codice itoboniano-Vaticano '. 1968 est membranaceus, olim e libris Iohannis 4ngeli ducis aboliaemps, forma in Octavo, soliis 32 magna cum diligentia exaratus saeculo luodecimo, scriptura Ssidua cum multis sigiis, cuius spe-