Ostenditur Hegesippi esse orationem de Halonneso

11쪽

Demostheni vindicat ' explosa ejectaque Sit, tum ut Verus oratorquis sit, certo cognoscatur recteque ac proprie rati inscribatur; nobis, audaciam atque arrogantiam minime praeserentibus, argumenta recolenda esse videntur, ut dubitatio, Si seri possit, Omnis tollatur ratione et via, qua in spuriis libris censendis praeiverunt Wytienbachii, Wolsii, Creugeri, Oeckhii, reliqui. Primum igitur Videbimus, quantum a proprietate Demosthenis abhorreat forma rationis. g. . me singulis verbis et formulis. Dudum quidem mirabar, quomodo quidam duobus tribusve sormis dicondi singulisque Vocabulis agitatis sagacissime dorarentur, quam posterioris aetatis esset liber aliquis Vere antiquissimus; sed magis etiam mirabar, quomodo fieri posset, ut istis multitudo fidem haborol. Nihilonim difficilius mihi videbatur, quam e singulis Vocabulis tylum agnoscere, quia alii quoque eadem, quibus aequalis delectabatur, in eodem genere adhibere poterant, dic cummaxime γῆν πολιτι- λε ιν Quare quae Rudigerus mecum conjunctissimus, ut orationem de Halonneso non esse Demosthenis Ostenderet, Vocabula collegit , ad eum nemnon reserenda sunt. Nam quod orator p. 2. g. 23 dixit τω Φιλο-

Doindo quod idem vir doctissimus vituperat πιστομιειν p. 5. g. 33, merito vituperat, est enim comicum, Aristoph. Eqq. s. 41:τους μου εχθρους πιστομιζειν, taceo posteriores lutarchum et Lucianum. At non est ratoris ipsius, sed sumtum ex epistola hilippi επιστομιειν x μας φη τους αυτ αντιλέγοντας.

10 Lubbenae 1808, in Schaeseri Apparatu Ioc cit. p. 37 sqq. I Loc cit. p. II sq.

12쪽

Tum ad p. 3. g. 29 πεφυλαγμενω ς παντα προς υἱέας ἐπί-στελλειν Demosthenes quanquam non idem adverbium, alia certe

ejusdem sormae multa usurpavit, ut Olynth. I. p. 3. g. 14 αντι- λοπτεον ἐρρωμενως Mid. p. 527. . di βεβουλευμενιος βριζων ἐστιν. Timocr. p 749. g. 157 ἐσκεμμενους πραττοντες Aristocr. p. 665.

Sunt etiam alia, quae in Demosthenis germanis rationibus non in eniuntur praeter ea, quae eiSkius observavit: p. 79. g. 12: ἐπιμι m. p. 77. g. 4: ἐκκοπτειν, expellere, nos haesitamus in his: p. 7S. g. 9: μειδαν ιυς αυτον ἐπανεγε λὶ appelletur. . 0. g. 17: διεπίοτευεν s. spuria Phil. IV. p. 45. g. 51 διεπιστευε ro. . 0.

γιγνωσκομενου apud Demosthenem non legitur. . 6. g. 39 α

επιστέλλει - τι δε καὶ α πραττει, καὶ ταυτ εἰδεναι Simpli cius Demosthenes sero diXisset: α τ επιστ. καὶ re πρ. ειδεναι Sed

haec magis ad consecutionem 3 ocabulorum pertinere Video singulorum illorum probitatem non tango, in Demosthenis rationibus ea reperiri nego, hoc autem non multum alere concedo. Verum tamen vanum est judicium de puri aliquo aut germano libro, nisi natura scriptoris et genere dicendi proprio confirmatum videamus igitur g. De Consecutione Verborum. Et oro diversitas rationis, quae inter jejunum nostrum oratorem et Demosthenem copiosissimum intercessit, non tam in singulis verbis, quam in eorum constructione et in dictionis habitu posita est. Quod initio 'Dνδρες Ἀθηναῖοι Demostheni prorsus inusitatum e samiliari sermone sine u dictum est, mitto, quia Dionysius Hal locumbis citans eam particulam addidit, a codex praestantissimus retinuit, in reliqua ratione semper dicitur is . et Leptino item incipit Ἀνδρες δικασταί. Vide iamon Gersdors loc cit et uernhardy Syn

13쪽

Ρei socium in hac oratione solito saepius occurrit p. m. g. 15.

p. l. g. 19 ibiq. Schaeserus plura exempla collegit. Adde p. 4.

g. 29. et alia. Deinde animadverte p. 80.4. 15 in προφασει τῆ των in στων φυλακsi, quae apponendorum Verborum Structura puro Demosthenis

usui aliena esse Videtur. Ρ. 1. g. 18 ουδεν Lλο ν πεπειο μενος πω τουτων non meminime legere in Demosthenicis. Quod non dico vituperandi causa. Similiter . M. g. 32 ει τας πολεις βιασαμενος non Demosthenicum est, quanquam ab aliis frequentatum. Vide Raphol ad Evang. Lucae cap. 16. s. 16. FritZsch. Lucian. p. 197. Orat ad V Aristogit. I. p. 77S. g. 2S: G το ἐντος τουτων δει O item est spurium, ut Or adu Phil. Ep. p. 157, ubi repetitur Φιλίππφ ζωντες καὶ ου si αυτων πατρίδι, quod in nostra ratione p. 80.4.17 legitur. De ea constructione vide holuch. in auli p. ad Rom. cap. 14. S. T. P. T. g. 44 Καρδιανον τα δίκαια μιν ποιῆσαι. am inqui nate loquitur non verus, Sed falsus Demosthenes . Euerg. p. 114S. g. 31 οπερ καὶ λ λοις πεποίηκεν. Cons. Bernhardyi Synt. p. 23. Vide tamen Variet Leci. Non igitur orat, quod e constructione Verborum eiskius Xompla styli Demosthenici petere p. l, qualia sunt de Substantivo inter Participium et pondentem Casum interposito ejus enim generis multa

non solum o Demosthenis, sed etiam aliorum rationibus, praecipue Lysiae congessit orischius Observati p. S. Maxima vero diversitas est periodorum eaque tanta, ut cuique vel discipulo, qui unam modo Demosthenicam rationem legerit, drsserentia continuo appareat. Demosthenis enim dictio constat sere nunciationibus longius ductis minorumque partium comprehensione continua tis neque sane est aut acilis aut simplex, non multum dissimilis

14쪽

Τhucydidea sorma vel Platonicae . At in hac ratiuncula plano est diversa compositio; nunciationes plerumque breve et concisae, forma propemodum Lysiaca. Unum tamen Demosthenici generis circuitum deprehendimus p. 77. exir. g. 5 παρακρουσθῆναι ν μας ιεται

υπ των τανταυθα διοικλησειν ιυς α αυτις κεῖνος βουληται, καὶ ποιν πεπύμενων καὶ νυν δε πραττοντων. At omnes codd. inter

διοικήσειν et ιυς tuentur μελλο ιον molestum illud quidem, sed expli candum X Oratoris ingenio, quod toto dictionis habitu cernitur. g. . mo habitu dictionis. Primum pungit nos in tanta rerum propositarum copia inopia oratoris, qui, quum Demosthenes abundans idonea nominum cominu nione delectetur, Synonyma nulla unquam conjunxit, nisi bis e sor mula solemni Hυθερος καὶ αυτονομος p. 84, in qua eadem pagina legimus: δικωιον ιναι και φιλανθρωπον, quae ne sunt quidem ejus Oratoris verba propria, sed citata e Philippi epistola, item p. 5. g 33:

Contra ad nauseam usque repetit eadem, ut p. 77. g. 2 - 4. ἐαυ- του et μετερα εἶναι, item p. 3. g. 2S-29. . 79. g. - 10 ita languide reponit orator, quae Philippus scripserat, ut plano eadem bis dicantur pari ratione p. m. g. 14-15. p. 87. g. 44 et ubique sere. Verba eadem saepissime recurrunt Vide p. I. g. 19 Ρηφισμια ter in uno nunciaio. . 2. g. 22 ειρηνη quater. . M. g. 43 γρα

Capita omnia misere incipiuntur prorsus eodem modo Περὶ δετων, Πευὶ δε του LIερὶ δε ν etc. Structura eadem quam Demostheiae rarissime et misquam nisi

I Videsis ad Litan Vit. Dem. p. a. . . . not. I. p. 13.

15쪽

addito Adtoctivo vel ronomine composuit, noster Vehementer gaudet, Verba cum cognatis Substantivis nonnunquam etiam nude conjungens. Cons. Gersdors loc. it. Exempla sunt haec :Ρ. zz. g. 2 ελεγε - τοιουτους λογους - τουτον δε ὁ λογον otc. Item p. i. g. 20. p. 2. g. 23. . 79. g. 0 ορκων 3ιωμo-σμενων, ους Pia. ωμοσεν. . M. g. 144 φυλακην φυλαττειν. Ibid. g. 16 cedito oro λους ἀποστελλειν βουλεται καὶ δαπύνως υ μιικρας δαπανυν P. 1. g. 18 LIερὶ ὁ τῆς ἐπανορθωσεως γῆς ειρήνης, ἔνεδo ou ν μῖν οἱ πρεσβεις - ἐπανορθωσασθαι, τι ἐπηνωρθωσἄμεθα. P. 4. g. 30 IIερὶ του τερου ἐπανορθώματος, ο υμεῖς ἐν xi εiρνην, ἐπηνωρθώσασθε. . d. g. 33: Ἱερὶ δε των ποσχεσεων, ωνυμῖν διατελεῖ πισχνουμενος. . 2. g. 23: π των ἐνθώδε διδα- σκώλων προδεδιδαγμενος. Ρ. 3. g. 26 το ψήφισμια του ἐφηφίσασθε P. T. g. 41: ἐπιστελλει ἐν τι νυνὶ ἐπιστολὴ . Non commodior est repetiti oratoria sive Ἀναδίπλωσις, quae alieno loco inculcata satietatem parit p. 5. g. 33 sq. τῆς ιρηνης γενομενηὶς γενομενης τῆς ιρήνης attamen Vide arietatem Lectionis). Nec nos hunc locum, quem exempli causa iberius in attulit, reprehendendi causa proponimus frequentatam repetitionem Vituperamus. . M. g. 41 sq. εἴ τι προς αὐτους διαφερεσθε διαφεροντα δε προ υμῶς.

In figuris apparet labor quaerentis quam est enim frigida ντι- δεσις p. 80. g. 17 τας παρ ἐκείνου δωρεας αμ νοντες Γονται

Namque si quis non naturali quodam robore causam agit, tum ima vehementiam quaerit in rebus externis, tum apte dice id opera perdita et studio frustra impenso invitus in sormas incurrit ineptas.

16쪽

Io Noster igitur perversae gravitatis causa ronomina demonstrativa relativis nusquam non postponit aut male adjicit. Vide modo p. 7S. g. T. p. 80. g. 17. . M. g. m. p. 7. g. 45. Demosthenes ea gravitatis sorma non nusquam tantum usus est et ne semel quidem nisi do re graVi.

Sed nolo omnia notare ad taedium legentis; qui plura desiderat, ipse lacili negoti inveniet, et me etiam non monente videbit, quam prodigus ille sit condimenti, cui parcit Demosthenes. Prae ceteris amat orator de Halonneso Ironiam aut potius Chleu-usmum vide p. 84. g. 32 bis p. 5. g. 35. p. 87. g. 44. . M. g. 46. Tam cumulat Ironia est pusilli et acerbi animi, minimeque sapit modesti Demosthenis eloquentiam, qui distinguebat rationes figuris tanquam luminibus, non obscurabat Vel foedabat moerore et acrimonia.

Quid quaeso summo illi ratori magis horridum, quid tritius, quid in

eptius Visum esset, quam in concione Atheniensium, pene quam maje-

Sta erat et Summa rerum, comicum dicere: ε περ μεις τον ἐγκέφαλον ἐν τοῖς κροταφοις κω μη ἐν ταῖς πτερνως καταπεπατύμόνον φορειτε, si modo os cerebrum in temporibus, et non in calcibus conculca

tum geritis quam Vulgarem et asperam sententiam omnes merito itu perabant Longinus y trajectionem ultra eum modum latam corrumpi inique suam amittere docet. Asperitatem loci observavit Her mogenes . Cave objicias addi ab Hermogeno alterum asperitatis eXemplum Vere Demosthenicum. Nam iis verbis Demosthenes non Athenienses appellavit sed proditores Acerbitatem suavitate ac lenitate Seinper temperavit eodem Hermogene docente ': δυαε ρες παρα ημο-

2 De Subliin. XXXVIII. init. a Form. Lib. I. cap. z. p. 29 sqq. 4 Ibidem p. 295.

17쪽

6 βενε καθαραν ευρειν τραχυτητα . Eupolidi igitur comico ot Aristippo obscoen ' talia condonamus, qualium prudentem et moderatum oratorem nemo accusabit; etsi quando dormitare Ciceroni aemulo Demosthenes videtur, tam arcte et tam gra iter non potest dormire .

Quae alia do dictione disceptanda sint, a Dionysio Hal. admonemur. Deinosthenes enim, ait, quae optima essent et utilissima, elegit, contexuit et unum e multis dicendi genus perfecit, magnificum, humile

' σατ' ἰρχειν μειρακι κιτ0υμενα, Ἐν τοῖς σφυροῖς ἐλκοντα τὴν στρατηγίαν. Schol. in Aristid. p. 175 d. rommel. Vide alchen. Diatr. p. 25 sq. - ustathius ad Iliad. o. s. 27 : πασιν δε παραὶ ποσὶ καππεσε θυμος observavit p. 1015, 40.

18쪽

12 vehemens s θικον, παθλητικον), ut a Proteo non disserret, qui omnes sibi formas nullo negoti adaptabat . Nihil jusmodi in oratione de Halonneso ' in ea nihil os luxu

rians, sed ad veritatem et necessitatem usus praesentis exacta sunt omnia et accurat quidem studio elaborata ac castigata, sed remissa et jejuna, ut p. 83. g. 26 φλης ν 'Amφιπολιν αυτον εἷναι. μως γαρ

Nolo longiora languidae et Verbosae rationis Xempla describere. s. p. 2 g. 24. p. s. g. 43 etc. f Oλος εστιν κρι βης καὶ λεπτος καὶ τον Λυσιακιν χαρακτλ ραεκμεμισκτω εἰς νυχα. Sunt Verba Dionysii in in quo oodo judico ut simplex est Lysias, ita Demosthenes et Isaeus ejus praeceptor in compositione verborum, eloquendi sermis, sententiarum Vehementia Varius atque ornatus orator autem de Halonnes raro aliquid stonia Graλλαγῆς χ σε/ινολογιας ni δεινοτητος ἡ τουν ἄλλων τινὁς, ori Λημιο-

σθενους δυνώμει παρακολουθειν πεφυκεν.

enustas enim quaedam et elogantia ultra exordium non extendi tur quod diligentissime compositum constat 1 propositione adver- Sarii, προτασει, 2 ejuSdem ratione, ποφορα, 3 opp0Sita respon Sione, αντιπροτασει resutatione, λυοει Est igitur exemplum

9 Dionus De Adin V Dein c. . p. 975, qui haec exemplis demonstravit. Cons. F. A. Wolf Leptin p. XXXX sqq. 10 Vid. Dionys. l. it. c. s. p. 981.1I Dionys. loc. it. cap. 13. p. 9sq. - usit iud de sae cap. 12. p. 606 sq. quem locum Reisvius illustra it in or Graec Vol. VII. p. 28.

19쪽

13 plena tractationis, in qua nihil vituperandum, nisi sorte, quod compositum est anxio λ . Sed laudemus quod est laudandum. At ubi orator ad confirmationem descendit, statim descit moXque omnino ex stinguitur et venustas et robur, nec est ejus Vel Veni Sta nervosa, Vel robur Venustum. In Demosthene robur multum, Venustas sufficiens; haec non apparet nisi suo loco, illud nunquam deponitur, sed adeo firmiter et constanter nervi adhibentur, ut illi oratori insiti vel exor citatione parati esse videantur λ . Color igitur rationis atque habitus dictionis tum in singulis ver bis tum in eorum compositione tum in gurarum assectatione a Demosthenis consuetudine et ingenio discrepat rerum Orma in dispositione et argumentatione plane abhorret ' δε λογος ου δοκεῖ μοι δομο - σθενους εἷναι δηλοῖ δε λ φρασις καὶ κ τῆς συνθεσεως eo αονία πολυ

g. De Dispessitione. Quantam artem in singulis per totam rationem suo loco disponendis exercuerit summus orator, alibi demonstravimus statim post prooemium, ut diximus. Vires desciunt ratorem de Halonneso, quipedissequus hilippi epistola trahitur. Propositioni autem: βουλομαι

πρωτον Ἀριε' περ ' ων Φιλιππος Ἀπεσταλκε, περι τουτων διεξελθειν, 'Iτερον δε περι ων οἱ πρεσβεις άγουσι, καὶ λ μεῖς λεξομεν, eique partitioni tam parum congrua est tractatio, ut priore parte absoluta ita

12 Vide ermog. Inveni. Lib. III cap. 3 i. 13 sq. 1 a Dionys. l. c. cap. a. p. 995. I Prograium autumn I 828 p. 10 sq

20쪽

nis si haec esset ratio, profecto ossis habenda mutilata . Namque qui tantam, quantam e prioribus nemo gloriam ex eloquontia percepit, nihil ortuit et temere scripsit, Sed ut magnam compositioni verborum, ita distributioni sententiarum operam impondit; quippe qui sciret duplicem esse bene dicendi modum, et eum qui in

rerum tractatione, et eum qui in Verborum Si consiStat, utrumque autem in binas partes dividi, alterum in inventionem et inventorum dispositionem, alterum in Verborum delectum et delectorum compositionem efficaciorem Vero esse compositionem et dispositionem . g. De Argumentatione. Quid porro si memineris, quod summus orator Romanorum obse vavit, tantum in Demosthene esse cursum Verborum et sic evolare orationem, ut ejus vim atque incitationem adspiciamus, Vestigia ingressumquo vix videamus; si recordaris, oratorem de Halonneso imprudenter, inscite, te iter graVissima argumenta tractasse num miraberis, si in ista oratione sententias deprehenderis abruptas, si Omnia noster nullo nexu ad persuasionem apto consarcinatus est Dosunt igitur signa, quibus lacile cognoscuntur Verae et genuinae orationes Demosthenis, arietas, robur et apta compositio . Quare omnes interpretes aliique scriptores, in quibus sunt Valesius, alckenarius, Ruhnkenius, ad unum omnes, illius esse opusculumnogaverunt. Quod in judicium conVeniunt res gestae, qua mOX narrabimus, resutatis antea iis, quae obstare videantur.

2 A. G. Becker Version Ioc cit. p. 322 ibiq. citi. Weisu Ioc cit. p. 6 sq. P. 18 sq. 3 Dionys. Hul loc. it. cap. I. P. 1112. I Dionys. Hul loco laudd. 2 Reisuius quidem in Versione dubitaverat. Vol. I. P. 137. postea vero rectius songit. de Becker Vers. Ol. I. p. 307. et eisu Ioc cit. p. q.