Ostenditur Hegesippi esse orationem de Halonneso

21쪽

Contrarium resutatur. B. G. eis ius libello singulari, docte, acute et ornate scripto, quem supra laudaVimus, Demostheni rationem eam Vindicare conatus est. Quaecunque autem argumenta congessit, acile dissolvi videntur. Primum sumit ille ex auctoritate veterum quae qualis Sit, ipse aestima. g. S. Judicia Veterum. Plutarchi et thenaei sententias de quodam Verborum lusu

infra g. 10 et 12 audiemus Longini et Hermogenis judicia de

agresti illo loco supra g. 5 exposuimus, et in alter Hermogenis loco de prooemio plenae tractationis non nominatur Demosthenes ut auctor, nec mittitur nomen, ut saepe, sed quod memorabile est, esse dicitur hoc prooemium των σαίων. Gravis est Ver auctoritas Dionysii Hal., qui in Epistola ad Ammaeum ' rationem de Halonneso dicit Pythodoto archonte a Demosthene compositam esse. At alii jam viderunt Dionysium ibi neque quae erae neque quae Suppositae essent rationes, ostendere, sed quo quaeque anno habita esset earum, quas in canone δ

monis si aut Callimachi ' invenit. Cui ipse sciebat non omni ex parte credendum esse, Sed rem traditam mutare tunc non poterat, nisi

I Inveni. Lib. III. c. a. p. 139. 2 Cap. 10 p. 37. 3 De Canone Alexandrinorum id Rubnhen Hist erit in Rutil. p. XCIV sqq. Wolni rolegoni Hom. p. CCXV sqq. A. G. Becker Version Dem. p. 505 sqq. q) p. ad Ammaeum cap. q. p. 25.

22쪽

in alionum locum, qui longioris Sse disquisitionis, excurrere volebat . emporis autem spatio restrictus plurima de orationibus Demo silionicis dicenda in aliam dissertationem distulit , et tunc ab Aminaeo rogatus, haud dubie reiecta cui peram impendebat quaestione, ut solebat , id solum quaesivit, quod ille petierat. Cuius esset ratio, posteriores demum, quos Libanius dixit πρεσβυτερους , extricaSSe identur, ut nos censemus, Caecilius Dionysii amicus, qui singulari per de Spuriis Demosthenis rationibus disputavit, o qui Calactinum secuti sunt. Dionysius certe persuasum sibi habebat spuriam esse eam rationem id quod patet ex ejus locis supra citatis, i. e. quoties eam commemoraVit, eandem eximendam esse censuit ox Demosthenicis rationibus, quum Stylus Omnino diversus esset o sere Lysiae proprius. Roliqui omnes dubitant, aut pus quanquam Spurium esse putatur, tamen e usu Vulgari anquam genuinum citant. Praetermit iamus Alexandrum Aphrodisiensem atque Zelgem' ', qui frequentatum verborum lusum tangunt, et Eustathium, qui memoriter duos tritos

z Vide Rauchenstein. De Ordine Olynth. p. VIII 49). s. estermann idem argumentum perlustrantem p. 78 q.

10 Quosnam intellexerit Libanius, non Iiquet Alexandrinosne criticos, qui de germana aut supposita praestantiorum et ab aliis in numerum receptorum ibrorum conditione inqui siverunt, an posteriores Caecilium atque Dionysium alicarii. an etiam recentiores. 11 In opica Aristotel. Lib. II. p. 84 sq. d. Venet. 1513, et P. Suid. s. v. ἐγκρα- τεια. I. p. 72. - κetg. in Iliad. p. 122 22 in raeon Strat. d. Herm.

23쪽

locos citat yy sed etiam laudant prooemium Aelius Aristides' , alium locum mediae rationis p. m. g. 16 Minucianus, homas agistor in o Ulpianus λβ. Alios locos, ut jam monuimus g. ), Demo

Sthene tamen non nominato, iberius exempli causa proposuit Τ'. Harpo cration autem S. V. Boras ru IΠανδοσία et Συμβολα, quasi nulla esset dubitatio, verba orationis profert, quanquam meliorem opinionem prodidit sub aliis Vocabulis ιγνήσιππος. oro δε ἐστιν ὁ Κρωβυλος ἐπικαλου

14 P. 116. quod debenins eis io. - Thom . . s. v. Kατασκευαζω, exir. 15 Ad locum rationis citaturia. 16 P. 4 et p. 42. d. Boisson et apud Schol. Hermog. p. 01, quem Iocum eis-vio debe nug. 17 Suidas et, qui eum secuti sunt, diversos ejusdem nominis homines confuderunt Tarentinum Comicum et Atheniensem oratorem. Vide eineckii tutestion Scenic Specim. III. p. 43. Oiatorem eschines c. tes. p. 509. g. 118. Tim. p. 86. g. q.)per Iudibrium appellavit sobβυλον i. e. qui comam antiquo more in verticem retortain, sive cincinnos ad uvarum hederacearum aut cornu similitudinem Ompositos gestabat. s. Thucyd. Lib. I. cap. 6 ibiq. Oeller Xenophon Anah. Lib. V. cap. q. S. 13 9ωὶ υλυν

24쪽

qui atriarcha Constantinopolitanus sibi ipse refragatur. Nam in Bibliothoca Cod. 265 init cunctatur quaestionem dirimere ob rationes, quibus Libani auctores consulare sibi videtur, tum addit: ἐγω

εἰδὼς πολλακι καὶ λογον διαφορων γεννητορων πολ λκὶν χοντας

φυσεως. Si hotius reputavisset rationem, in qua inprimis elucet Demosthenis ingenium, de salsa legatione eodem anno habitam esse; argumentationem suam debilem intellexisset. Reliqua docet A. G.

His veterum sententiis plene expositis patet Photium nimis timuisso neque rem magno pondere pependisse, apparet reliquos aut dubitasse aut nude citasse quosdam locos aut sensisse Hegesippi esse rationem, constat nullum, ne unum quidem ex omnibus, Demostheni eam diserte vindicasse, id quod quum alios negare intelligerent, necessarium fuisset, nisi cum his ipsi consensissent. Nec perspicio, cur eiskius δ' suae rei

propugnatorem appellet Quintilianum, qui maximus rhetor magis vituperat quam laudat propositionem rationis his verbis δ' Interim sine finitio i. e. status rei propositae proprius et dilucida nunciatio apud Demosthenem: et Halonnesum hilippus an reddat

in Actia Μοnac. Vol. III p. 2 3 sqq. havorinua . V. Kερα γλαε p. 1636 56 sq. e Camer. De aliis Hegesippia vide oeclieri exic in a. v. s. Jacoba n Anthol. Vol. VIII p. 22.18 Version Ioc et t. p. 30 sq. 19 Loc cit. p. II. Ot. 13. 20 Instit. Lib. III cap. 8. S. . p. 273. d. Fab.

25쪽

Is quibus nec magis quam Hermogenis vel Dionysii verbis ullum

aliquid efficitur, nisi hanc rationem e tempore in ordinem edactam suisse Libanius ver et ii vetereS, quo sequitur, eam Hegesippi esse videri sidenter pronunciant. Quorum auctorum gravitatem sentiens Woiskius, ut suam pinionem ne Vehementer labi concederet, erroris eos accusavit, quasi Libanius nullos habuisset auctores Nae ille temere. Notos enim Libanius sua aetate auctore appellavit του πρεσβυτέρους et τινῶς, quo eodem Vocabulo usus est holius Harpocration autem φασί inseruit. Itaque non potuerunt errare. Jam perpendamus adversarii argumenta reliqua. g. quibus argumentis eis kius suam opinionem confirmare studuerit. Ρrimum, inquit, non potest dubium esse Demosthenem tum pii blico habuisse rationem hujusce sere, cujus haec de Halonnes est, argumenti. Nam et nonnullis de rebus ejusdem generis in aliis quoquo orationibus illo agit, et ab Aeschine aliisque diserte traditur ummaxime postulasse, ut Halonnesus a hilippo non daretur, sed reddo retur. Ita sere eiskius, qui proximis ostendit, habitam esse ora tionem de alonneso. Recie neque est enim Declamatio Gramma tici Aeschineum autem argumentum in sine hujus capitis tractabimus, alterum, ut quisque videt, nemo negabit easdem res eodem tempore adiversis ratoribus dictas esse. Deinde quod multos'eis ius locos collegit, ubi Demosthenem sententias repetere putabat, ut monstraret, quae in ratione de Halonneso

p. 44. 29 dicta essent: δ τὴν οὐραν γ ν οἱ Ἐλλ νες καὶ βασιλεις

eadem postea repetita esse in Phil. III. p. 114 g. 16 νία ς εὐ-

είναι, id inane est. Namque quid his locis secum comparatis efficitur

26쪽

ut ab utroque Oratore dictum sit Chersonesum ei a Graecis et a Per sarum rege Atheniensibus esse concessam. Reliqua exempla eis kius petiit ex orationibus spuriis, aut sunt huic rei aliona. Sed possunt alii loci secum conserri, quorum oblitus est: optin p. 50 g. I 62 et Rhod. p. 19 g. 21 ubi eadem quidem sententia redit, sed forma variata est. Demosthenis nativa virtus cum ex aliis locis tum e p. 7 g. 7Woiskio micare videtur, ubi haec leguntur : λευωζει μως, πρωτον 3ιε α ιων Ἀθηναίους ντας ob το εκ Ιελλης ρμωμενον περὶ

των νησων διαδικαζεσθαι, ποτερον μετεραι ἡ κεινου εἰσίν. ποτε

γαρ ν με δυναμις ὴ μετερα, δε ελευθερωσασα τους Ἐλληνας, μὴ

Tanquam a Verba essent egregia, et gravitate atque acumine Senientiarum et novitate dicendi non modo apta oratorum principi, sed Veluti propria. os de sententiae novitate non contendimus dictionem remissam et mollem et, si quid videmus, Demosthenis ingenio alienam esse putamus. In aliis, quas eis ius admiratur, sententiis Ironia in inesse, ipSi supra exposuimus Vituperantes et nimis frequentatam tultra modum trajectam. quod judicium a quodam sensu pendet, qui

longo oratoris usu comparatur nec rationibus explicandis in aliorum animos insertur, nec eiskium ipsum Atticae eloquentiae peritissimum latuisset, nisi cupidus fuisset Demostheni rationem Vindicandi; nam que vilia rationis, quae ipse Sensit, ita Xcusat: seMirum non est, si Dei nostheneS, quum tot de rebus iamque inter se diversis intra medio ero sine dubio temporis sputium dicendum esset, non tam concinna potuit uti rationis description nec tam liber sententiarum illustrium verborumque gravium laevolvi flumine. in mas non potest esse semina.

27쪽

Quae alia consutanda sunt, ipsa rerum commemoratione concident, sed vehementer obstare videntur loci echinis et comicorum. g. 10. Comicorum et Aeschinis loci. Est lituus rationis locus, propter quem certatim Demosthenes a comicis et Aeschine irridetur, quo in loco tanquam in cardino tota causa vertitur utrum hilippus Halonnesum et an reddat, Athenien se acciperent an reciperent. Ἀλλα μὴν inquit orator, o DF κεῖνο

ναι μῖν, ἰλλὰ δωρεα δεδωκεναι, τω δεδίκι' i Esse hanc contentionis summam haud dubie intellexit prudentia Demosthenis, quem de syllabis contendere Aeschines malitiose accusavit. Namque tantare suit, ut, quod Aelianus ' praeclare observavit, causa fieret pugnae Chaeronensis et servitudini Graecorum. Quod rite aestimare comicos studium Ocandi ac captatio facetiarum vetabat, Antiphanem', Alexidem', Anaxilam β, Timoclem', inphidem'. Athonaeus ' enim

29쪽

Athenaeus igitur hunc lusum verborum e comoediis et ex oschi ni calumnia novit, neque autem e Demosthenis opere neque rationem de Halonneso Demosthenis esse putavit, alias non Cothocidem, sed Demosthenem citavisset. Itaque quum rationem, quam habemus, de Halonnes probatum sit non posse esse Demosthenis, id quod eis ius postea concessit Τ', Demosthenes autem relarente certe adversario illud dixerit consentaneum est eum id dixisse in oratione deperdita, si verum tradidit Aeschines Multa autem is mentitus est negavitque Demosthenes, se talia pronunciasse, qualia iste retulerit U. Quando enim usquam dura, odiosa, intolerabilia usurpavit, quae Aeschines c. tes. p. 554, g 166

10 Vide Schaeseri Appar crit. Vol. I. p. 131. II Cor. p. 269. g. 126. 12 Cf. Dionys Hal. Admir. V Dem. cap. 7. P. 126. R. Cicer Orator cap. 8. g. 26 sq. Plin. IX. p. 26. . . 13 CL Schol. Reisvii ad h. I. p. 75I.

30쪽

Aeschines c. tes. p. 520 sq. g. 130, Demosthenes dixit IDδείαν νιλιππι ζ1ιν Ubinam sunt ea maledicia, quibus AleXandrum vexasse Demosthenes dicitur ab Aeschine . tes. p. 54 g. 160 An verum praesagivit Cothocides, quum se, quid aeoniensis pro imarcho dicturus esset, audivisse simularet δὴ Attamen suasisse Demosthenem, ut iure postularetur a hilippo Halonnesus, non humiliter rogaretur, luculenter docent aculei comicorum aequalium. Quae sortasse aliquis sic eXplicuerit se Demosthenes non ratione sed dicto et apophtheginate id SuaSerit, qualia multa summi oratoris servantur δ' Dixerit igitur forsitan

is, qui princeps inimicos Philippi ducebat, tale dictum, quod orator de

Halonneso, ejusdem partis assecla, in oratione repetierit. Ille vero in or itone quadam semel tantum in nominavit Halonnesum ibique se decreti deo insula lati auctorem esse negavit. Haec non absona Sunt no autem,

quum Philippus in epistola ' scripserit plures do hac causa prodiisse

quumque consentaneum sit Omnes, qui Philippo adversabantur, intellexisse in ea formula eoque capite totam rem verti, largimur DemoSthenem publice dixisse de Halonneso, atque ex vera ratione AeSchinem

1 Cons. Cic. Div. Lib. II cap. 57. p. 503 sq. d. reua et Oser. iotrowsk Delphic oras. p. 10 sq. alcken. r. de Phil. p. 255.11 Aeschines e. Tim. p. 135 sqq. g. 11 sqq. De hac Demosthenis ratione pro Τimarcho deperdita Tydeinan Dissert de Aeschinis imocraten, Fabricius et interpretes nihil monuerunt. Ex eadem Aeschinis accusatione patet Hegesippum fuisse in defensorii us.16 Vide Plutarchi opera passim, Stobae Florii T. IV. g. I. p. 55, 0. T. XIII. g. 32. p. I si in T. XIX. . . p. 168, 25. T. XXXVII. g. q. p. 221, 0. Rutil. Lup. Fig. II. p. III. Adde Rhodigini Lecti Lycosthenis et Erasmi poplithegmata pasηim etc. 17 Coion. p. 2q8. g. 69.18 P. 162. g. 14. Is Contra Ctesiph. p. 75. R. g. 8 sq.