P. Cunaei Satyra Menippea incastrata item D. Juliani Imperatoris Satyra

발행: 1632년

분량: 266페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

13쪽

APOLLONIVM SCOTTVM,

Supremae Curiae in BatavisSEN ATORES.

M N homines. qui in crum contemplatione in

gnum quiddam& singulare sectan- fur, summa ope niti decet , ut in vitam mortalium , inque more eorum inepta studia diligenter inspiciant. Qui Irim scrutantur coeli plagas, *derumque magnitudines, quicquid supra nos natura po-

14쪽

suit praeclarae quidem rei latidem illi quaerunt,csterum nutilam solidam, nec eminentem diligiem sapientiae consectantur. Etenim profecto, cum homines, hoc est, magnae hujus reipublicae atque mundi cives

simus quicumque Xtra Cr-bem Mortalitatis terminos

vagatur, eum Vero agere aliena ego, nubes atque inania captare eXistimo. Beata quaedam Magna res est, quae ante oculos posita sunt, videre, perque urbes hominum, do mos ambulantem, vitia singi lorum S errores contemplari.

Hoc qui facit, solus recte set

per ', de humana gentele ne mereri videtur. Enimvero sic sunt res mortalium ver adplis

15쪽

A M. I plerosque praecipitat nep tiendi libido quaedam diversa illa quidem hercle Visi milis, sed pariter tamen rid cula. Quemadmodum in l- vis, chim ignorantia viae hunc dextrorsum , illum sinistrorsum de recta semita abducit, idem error utrisque ted dive sa illudit parte plane hoc,

illo, mutatis interdum nominibus, unus ineptientium morbus cst. Haec formula, incredi bile in moratu est, quam late pateat. Non enim intra plebem modo ivllatam multitudinc in stat sed saepe graves quoque' spectatos homines te

net. Sunt in unaquaque gente

quidam, qui pallio labitu profitentur sapientiam vir, id

a quod

16쪽

quod nemo neget utrisq; auribus oculis sani, solam si mentem excipias, quam haud vilissimam nostri partem esse , nescio qua persuasione temper ego credidi. Quare isti quoque, licet severo vultu, ta dis incedant passibus, caudam tamen trahunt, de foecunda Meneni gentesunt cujus viri posteros late ubique per o

sem posuisse sedes suas , olim

pater Chrysippus , non Vant autor, Uit. Horum omnium judex arbiter sedet,quisquis devitatis scopulis, circa quos mortalium vita haeret semel sese in melioris scientiae sinum penetravit. Illinc enim suave est ludibria rerum illas ipsas cernere tenebi as, in quibus hoc ἡ

17쪽

IN SATYRAM.

hoc aevi, quodcunque est, degitur. Nimirum animus noster , ubi per tot recti judicii impedimenta luctatus est, multum supra plebem emtinet, nihilque amplius ea causa probare jam potest,quia vulgo a plerisque fit. Contrarium enim multitudini iter insistit, quae omnium laudari audit

suffragiis, una sententia damnat . Caeterum ab omni aevo nemo quisquam tam efferatus fuit, uti voluptatis causa animo i curo atque vacuo publicanaala intueretur. Hoc enim vereisset inimicitias mortalia tali, atque ipsi naturae indice

re odi una. Igitur, quod longe optimum suit, quam quisque longissime ab aliorum erro,

18쪽

natias est. Atque aliis quidem alia ut cujusque indoles a dor erat insectari placuit. V ria enim hic multiplex se rerum copia offert nullaque vitae forma, nulla officii ratio est,

ex qua non plurima, quae reprehensione digna sint, arripias. Mihi autem eorum maXLme stultitiam exagitare libuit, qui hoc seculo, sim in doctri iam in his disciplinarum stu diis versentur , nihil hercle

aliud nisi magno conatu Γ gna nugas agunt. Mirum C nim in modum ab isthoc genere mea semper ratio volun rasque abhorruit uti cunctiimortales corum intelligerent

19쪽

S svemilitatem, permagni eristi mabam interesse . quidem ego, cum ineunte adolescentia, circumspectis rebus meis omnibus, diligenteritiam a que etiam cogitarem, quem me, qualcmque esse, quod sequi vitariter oporteret, a xime in hac deliberatione ad

naturam mihi meam cosi latam cste omne revo Niiclum intelligebam. na antei culosi mnis antiquitas,tot magna no

mina, Otque illustres anima quibus ad res in cnini doctri

das divinitus adjuncta quedam tuisse fortuna videbat r. Eo rum instituta cum ob lescere pleraque, ipsa vctustate amirigere cernerem , subiit ni Aci Um

20쪽

mum meum indignatio multa acerba, pene ut jam vitae me atque hujus lucis taederet. Quare, qui naturae meae impetu ad haec sacra literarum se rebar,& afflari tamen nolebam conta ione temporum, quae plerolque invaserat quod solum poteram, feci, collegi, in qu n memet ipsum, ut mihi

mecum urerem , caeteros

que res ita sibi rubere, Messe

miseros uberem. Supererant etiam nunc cYcellentes di vini viri, qui veterum aut quarent laudem,aut etiam incerent Verum magnis ens aetatum intervallis sciebam n sci, neque ex virtutis corum contemplatione tantum sola

tit, quantum doloris e alio

SEARCH

MENU NAVIGATION