장음표시 사용
91쪽
lase de gummiis nervorum mInem et linguam dividantur '). Fac itaque nullum adesse ganglion, certo omnes isti
nervuli ex tribus ramis, ex lingUδli paris quinti ramo modo ortis, progredi deberent. Ganglion igitur tanquam praesidium interpositum est, ut tenerrimi isti rami ad glandulam maxillarem tuto et commode tanquam radii ex centro ad peripheriam divergerent. Hane ob caussam etiam in iis, in quibus ganglion hoc non reperitur, loco ejus conte ius cellulosus interpositus est, qui in his parvos istos ramos non minus ac ganglion fulcit, et in progressu huc illucque directos tuetur. Pariter cum ganglio lenticulari comparatum est. Ciliares enim nervi per ganglion bulbo vicinum tuto et commode ad oculum distribuuntur. Certe etiam ganglii thoracici magni hunc usum esse, ut ex eo nervi ad cor et pulmonem ex varia directione dividantur, quilibet, qui ad sit inielus ramosque ex eo prodeuntes attendit, facile concedet. Illustravit haec uti aliis sic semilunaribus gangliis Ill. MECκΕL1us '), qui nervos splanchnicos sub diaphragmate prope ad coeliacam arteriam propterea in ganglia semilunaria continuari ostendit, ut ex iis quamplurimi rami ad varia viscera et- organa variis ex regionibus dissita distribuantur.
q. XIV. An is, propter quem ganglia facta sal, is si, ut nervi uniantur γ negotiis
Ex his a nobis disputatis patet, nos Ill. ME RELro adstipulari, qui et recessioneminervorum et commodam eorum ad varias partes dissitas distributionem in gangliis fieri statuit. Sed praeterea Ill. Vir iis alia tribuit. Scilicet contendit, ganglia etiam hunc ad finem facta esse, ut nervi inter se unirentur, hancque potissimum esse caussam, ob quam vertebrales et ex medulla spinali egredientes nervi iis instructi inveniantur. Ad haec ornanda monet, medullam spinalem, cum ex pedunculis cerebri et cerebell1 in medulla oblongata unitis composita sit, sibi illas ex duplici hac parte, qua in re ei ausentimur, accepisse; has autem duplicis generis fibrillas, partim ex anteriore, partiinex posteriore medullae spinalis parte natas, ex canali vertebrali progressuras conjungendas esse, hocque conjunctionis munere istorum nervorum ganglia fungi '). Atentinuero, si nobis tanti Nevrologi sentientiam in dubium vocare licet, nonnullas dubitationes in medium afferamus. Primum enim nervorum examen docet, arachnoideam et piam meningem sibi illas nerveas ex medullaribus partibus progredientes unire, et in funiculos colligere, qui his membranis cincti vel ad foramina vel canales et rimas deducantur ; laminam autem durae matris internam hos funiculos ex cranio egrediem tes ambire , donec cellulosa eos involvat, quae etiam interdum alium cum alio, si quis sub calvaria ad alterum accedit, conjungat. Ρrius adeo certum est, ut nullum habe3S, in quo hoc non deprehendatur. Nam et surculi nervi accessorii W111 1sii ex cervicali parte medullae spinalis ascendentes, pia matre et arachnoidea uniuntur. Cellulosam autem substantiam nervos sub calvaria involuere certissimum est; et passim exempla extant, eandem telam cellulosam nervos extra calvariam, si qua eorum anastomosSest, conjungere. Patet inde, fibrillas nerveas in calvaria arachnoidea et pia m3trς
92쪽
Hause de gangliis nervo M. jungi, et vinculum, quo natura nervos extra cranium conjungi Voluerit, contextum cellulosum esse. Sed ut, ne nervis quidem medullae spinalis ganglia conjunctionis caussa data esse, existimemus, nos movent ea, quae nuper in medulla spinali bovis
disquisita deprehendimus. Medullae enim spinalis partem dorsalem ejusque ganglia
nonnulla examinantes vidimus, fibrillas radicis anterioris arachnoidea et pia meninge cinctas et a dura matre ita exceptas esse , - ut eam quasi perforare viderentur et tandem
a cellulosa substantia involutae ad ganglion deducerentur. Idem in radice posteriore observavimus. Sed haec non tota in ganglion inserebatur, sed paucis tantum surculis in ganglion immissiS, major hujus radicis pars ganglion quasi praeteribat et nonnisi contextu celluloso ganglio leviter adglutinata per foramen vertebrale exibat, in plures discessura nervos. Cum igitur radices nervorum vertebralium jam a dura matre et cellulosa substantia involvantur et conjungantur, antequam in ganglion intrent, et radix anterior in bove non tota in illud ingredi, sed ex parte praeterire visa sit, hac in re aD sensum retinemus. Non negamus quidem nervos istos ad se accedentes gangliis uniri; hoc tamen non fine primario, sed effectu fieri videtur se quin potius, cum etiam in his gangliis radices nervorum spinalium dividi pluresque nervos ex iis exire viderimus, diversas ad partes sese diffundentes, eadem non minus ac reliqua his nervis apposita esse, ut in iis divisi ad proximas partes eommode distribuerentur, redie existimamus. Sequimur hac in re auctoritatem Ill. HALLERI , apud quem legimus, non posse unionem
nervorum hunc gangliorum faciendorum finem fuisse, etsi effectus sit - . q. XV. suis, propter quem ganglia vervis datasnt, is Ac ni novum in iis escipiant confextum tellulof ι γ negatur. Non omittenda est sententia Cl. ZiNNu, qui ut β. VII. monuimus, sibi persuasit, his,
quae Ill. MECLEL 1 Us de usu gangliorum exposuerit, addi debere, nervos novum coimi extum cellulosum in hoc partium genere accipere. Putabat nimirum, fibras nerveas in ganglion ingressas omnem contextum cellulosum deponere, idque propterea feri, ut medullares prorsiis inter se confluerent arctius unitae; alios deinde nervos oriri eosque novo contextu cellulose involutos, e ganglio egredi, huncque contextum per longum intervallum comitem habere, nullum vero ex ganglio nervum exire; quin ab Omnibus antea ingressis ramulum, saltim unum acceperit. Mais comine pergit ille,
is melange intime de ces fres medullaires menses ne perit se si ire, quapres qrtetur ont depose tonte euvelape, festine que ser ganglioris soni desin I a reUetir ces nouΓeaux re-jeltous, qui Misent de la combina fon des res, que fouriissent des trones tolit dissere de tenvelope tellulerine, clarit iis orit hefotu et en meme tenis a en echer, que Ies Abres memes, qui dolent se meter euire'elles, ne pii erit etve afement en o nagees ou ecartees ' . Ipsi quidem in coctis et maceratis gangliis vidimus, nervulos in reticulari tela arcti sinae connexos esse; sed quis quaeso ex his certo concludere potest, nervos omnem cellulosam substantiam deponere, ipsamque omnium medullam confluere'
93쪽
nonne sbrae cellulosae sta nervea minima arctissime conglutinare et continere poterunt' Vidimus etiam in gangliis vertebralibuS bOVis surculos ex radice anteriori in extremum ganglium ingressos cum surculis radicis anterioris sese decussasse neque contextum cel lutosum deposuisse. Ρossunt itaque ramuli nervet se contingere et tela cellulosa brevissima nexi esse, vel etiam, non seposita tela cellulosa, se Jecussare: omnes autem nervos, . qui ex gangliiS egrediantUr, a singulis ingressis ramulum accipere, maxime incertum est. Dubium enim nobis mOVet, ganglion cervicale infimum L thoracicum magnum, in quo, cum illud majori eX parte eX cervicalibus inferioribus, quinto sexto, septimo et primo dorsali natum sit, quam ex trunco nervi intercos alis φ) co piosi illi ad cor et pulmones distributi rami vix omnes a trunco nervi intercosialis in ganetlion ingresso ramulum accepisse videntur. Neque etiam causa subesse videtur,
cur idem nervus ad singulos e gangli O egredientes nervos formandos surculum con ferat, cum naturae hoc consilium fuisse videatur, ut plurimi et ex varia directione distribuerentur nervi. ConteXtu S cellulosus, qUem Cl. LINNi Us nervos in ganglio accipere et longe secum abripere existimavit, potius fibrillas nerveas minimas et divisas firmare et retinere nobi S Videtur. Non negamVS qUidem, nervos, cum ex ganglio
egredientes collective sumti, plus Voluminis habeant, quam ingredientes, per aliquod intervallum progressos ab eo cingi; hunc tamen non finem primarium, cui nodi ejus-α6di destinati sint, sed effectum potius esse arbitramur. . XVI. An gangliorum usus sit, ut vasa ad nervos di tribuantur γ negatari
Ρaucis sententiam Gog ΤΕR1 examinemus, qui statuit, latos hos nodos nervis interpositos esse, ut vasa sanguifera ad eos commode distribuerentur, quorum motu systallico et diastallico fiuidum nerveum per fibras medulla res propelleretur. Hae Cenim si ad nervos excurrerent, prae itineris longitudine, nimis tenuia fore et tandem prorsus disparitura esse '). Huic autem sententiae, quam Vir. Clar. rlabore gangliorum commotUS, prae se tulisse videtur, repugnat, non in artubus tantum, sed etiam in aliis partibus vasa facile ad nervos absque gangliis excurrere. In brachio enim et a latere ossis humeri nervi a proximis arteriis collaturalibus ramos accipiunt, in antibrachio a ramis arteriae radi eae et cubiteae earumque arteriarum, quae interosseae Vocantur. Cum nervo ischiadico ramus non parvus arteriae ischiadicae ex pelvi descendit, huicque nervo nonnullos ramos praebet. Paullo inferius et in suris nervi a ramis amteriae tibialis posterioris et peroneae vasa accipiunt. Vidimus etiam, a ramo arteriae thyreoideae superioris surculum ad truncum intercosialis nervi descendisse et alii ramo a thyreoidea inferiori ascendenti occurrisse. Denique etiam ex cellulosa vagina, quae carotidem in collo cingit, minora vasa ad intercostalem progressa nobis visa
sunt. Non potest itaque is finis fuisse, ob quem ganglia facta sint, multo minus cum
celeritas motus fluidi nervet repugnet, usus vasorum is esse, ut mota et contracta stul- dum nerveum propellant. Fatemur quidem, quod partim eorum rubor declarat,
partim vasorum cera facta repletio nos docuit, ganglia vasis plenissima esse, horum
94쪽
8 Hasse de gangliis nervorumtamen vasorum utilitas partim ad contextum cellulosum, ex quo ganglion compositum
est, partim ad ipsos nervulos in eo inclusos pertinet. Cum enim minores vasorum rami per fibras tenues et breves distributi areolas cellulosas albas, quemadmodum miti croscopio vidimus, intercipiant; contextus cellulosus ab iis nutritur et in cellulis humor tenuis deponitur. Denique etiam ipsos nervos ab ultimis ramis et nutriri et se. creto tenui humore humectari, ut suo muneri praeesse polliuit, res est. certissima.
g. XVII. Objectio contra G. Ohnstoni sententiam a ganglio ipso petita.
Quae Cl. JoHNs ToΝUs protulit, attentione maxima digna nobis visa sunt. Cl. Vir contendit, ganglia parva cerebra esse ex duplici substantia, corticali et medullari, composita, aut germina nervorum, qUi ex gangliis egrediantur, et cum varia filamenta, adducta, rectilinearem directionem mutent, opinandum esse, novam in iis organisationem seri; usum eorum esse, ut nervos gignant ad partes praeter voluntatem movendas dimittendos, adeoque impediant, ne animae in has partes sit imperium. Sibi
ganglia clun cerebro munere convenire videri; eadem originem et receptacula vis nervosae subordinare et longo tempore post, quam commercium cum cerebro interceptum sit, impedire posse, ne vis nervosa in nervis sumaminetur: quamvis spiritus
nervorum ex cerebro ut primo sente profluant, ex phaenomenis tamen apparere, eos non via recta nec interrupta ad organa derivari. Hanc ob caussam vitalia organa etiam somni tempore moveri, quorum actiones vi nervosa ex gangliis hausta non interrumpi, et caussam, ex qua Cordis motus continuetur, non in sola irritabilitate, sed etiam in actione gangliorum quaerendam esse, hasque duas caussas etiam in apoplexia actionibus animalibus extinctis, vitalem tamen cordis motum sustinere. In animalibus enim cor, intercostali a nervis cerebri et medulla spinali resecto, tribus demum horis post non amplius se contrahere '). Contra hanc ingeniose excogitatam et observationibus atque experimentis adornatam hypothesin varias, partim ex anatonae, partim ex physiologia petitas objectiones proferre liceat, quae, licet earum vim reprimere ipse allaboraverit, ad assensum tamen nostrum ab ea opinione retinendum multum valere nobis visae sunt. Scilicet ex hypothesi ganglia, cum substantia eorum alia corticalis, alia medullaris sit, vel saltim nova :n iis organisatio deprehendatur, parva cerebra sunt, et propterea commercium voluntatis et partium involuntarie movendarum intercipiunt. In
95쪽
mase de gangliis nerv0rum. 8 IIn proserendis anatomicis objectionibus ad ganglion ipsum ramos ex eo progredien
tes, et ad partes imperio fraentis non subjectaS attendimUs. Non negamus quidcm nam communi praestantissimorUm Anatomicorum ore atque voce nostrae temeritati contradiceretur , ganglia a filamentis ingredientibUS aeque ac egredientibus aliquo ab hinc intervallo rubro colore diversa esse, hoc tamen defendimus, ex analogo ganglio sum et terebri tolore non ad analogum interlarum saztium si Cucturam eandemque iunctito Mem coneladendum eqse. Fatemur etiam, Corticem Cerebri et ganglia rubri coloris ean dem habere causiam, et uti ramuli minimi arteriarum carotidUm internarum et ver tebralium corticem cerebri rubicundo colore offundant, ita idem a ramulis fieri, quo rum ad ganglia magnam copiam distribui et alii ostenderunt, et nosmetipsi β. X. decla lavimus ; vasa tamen gangliorum neUtiquam in eam telam complicari, qualis vasorum corticis cerebri deprehendatur , quae in acinos convoluta magnam cum aliis visceribus secretoriis analogiam ostendant, micros copio adiuti scimus. Armato enim oculo vi dimus, alia horum vasorum ad contextum cellulosum filamentis nerveis ganglii inter positum dividi, alia nervos adire, eosdemque ad aliquod a ganglio intervallum conco mitari; ab his vero vasis non alius secernitur humor, nisi qui contextum cellulosum et nervulos nutriat, et Ut mollitiem eorum tueatur, humectet. Sed nova in gangliis ex mente Cl. JoHNsΤONI organisatio deprehenditur. Quaenam haec erit' nervorum medullam omni tela cellulosa deposita commisceri, uti Cl. LiNN1us φ) sensit et alios nervos inde formari, hypothesis est , cujus contrarium esse potest. Si assumitur, ana stomosin per ostia fibrarum medullarium factam nerVos jungere, haec non poterit impedire, quominus tam subtile tamque mobile fluidum, quale spiritus nerveos esse phy sici ponunt continuo rivUlo et non interrupto cursu per nervoS Vehatur. Non erunt igitur cerebra, neque novam in iis organisationem fieri demonstrari potest, adeoque nec eo tempore, quo ViS nervosa e cerebro partibus musculosis non communicari vi detur , ccrebri vices sustinebunt.
Objectio a ramis ex ganglio productis petita. Alia objectio est, ex gangliis ramos ad partes voluntati subjectas distribui. Ana
tome docet, nervos a medulla spinali egredientes ad Untim Omnes ganglia formare et ex is singulis etiam ad eas partes, quarum motus in nostra potestate est, ramos diffundi. Nam ex singulis nervis partis thoracicae medullae spinalis, licet ganglia inter posita sint, rami tamen ad muscul os intercostales progrediuntur: et ex nervis cervicalis partis medullae spinalis secundus, tertius ') et quartus ') gangliis non minus instructi, phrenicum ad diaphragma dimittunt. Sunt etiam phrenici, qui in abdomine ab intercostali orti vasa phrenica concomitantur et in leptum transversum implantantur ' . Jam vero scimus, nos ex arbitrio respirationem modo temperare, modo augere posse.
96쪽
s α Hanse de gangliis nervorunt. Ad haec Cl. Vir respondet, ganglia nervorum medullae spinalis ad solum nervum inistercostalem pertinere, neque nervos ad musculos intercos tales missos ullam partem hujus privilegii ramis nervi intercosialis dati sibi vindicare posse ' . Adornat haec experimentis. Thoracem animalis, capite inter vertebram primam et secundam absci o quantum quidem potuit, ut cordis motum observaret, celerrime aperuit. Quotiescunque vero medullam spinalem irritaverat, toties musculos artuum et intercos tales vehementissime convulsos cordis autem motum non acceleratum esse vidit . Jam vero inter omnes physiologos convenire, irritato trunco nervorum, OmneS mUkUlOS, qui ab eo ramos accipiant, convelli. Certum itaque esse, nervos musculos intercostales adeuntes cum ramis nervi intercostalis non esse nexos, adeoque ganglia tantum ramorum nervi intercosialis caussa apposita esse. Sed audiantur etiam ea, quae nos
regerimus. Cum etiam alii claris s. Viri experimentis declararint, irritata medulla spinali, aliis musculis onvulsis, cor a stimulo non affectum esse q), de phaenomeni quidem veritate non dubitamus. At enim vero, quamvis nos non iugit, ex nervis cerVicalibus et ex ganglio thoracico magno nervi intercos alis ramos ad cor dividi; quam plurimi tamen etiam nervi ex cardiaco nervo, nonnulli ex pari vago ad illud diffunduntur. Jam vero cardiacus ex ganglio superiore oritur. Potuit igitur vel ganglion cervicale superius, quod cum caput una cum prima vertebra cervicali resectum fuerit, admodum verisimile esse, abscissum esse, vel potest etiam nervus cardiacus, Ut eos, quia pari vago descendunt, sileamus, primas radices ex pari sexto, ramo paris quinti Vidiano, pari nono et forte etiam nervo infraoccipitali sive Aschiano et secundo cervicali trahere, quae licet in ganglion cervicale intrent, in eo tamen divisae et denuo laxe collectae in nervum cardiacum continuentur. Magna igitur virium nervosarum parS, quibuS cor movetur, partim per ramos paris vagi, partim per nervum cardiacum adduci videtur. Experimenta enim ostendunt, motum cordis vel cerebro ipso vellicato vel nervis paris vagi ad cor descendentibus irritatis, augeri, iis autem nervis ligatis, languere 7). In contrariam partem etiam afferre possumus, cor non ex sola vi nervosa sed irritabili innata etiam moveri ejusque motum ex stimuli vehementia esse aestimandum, ita ut, quo stimulus fibris ejus muscularibus applicatus acrior sit, eo celerius etiam illud contrahatur. Haec etiam nobis videtur esse caussa, quod Cl. Vir medulla spinali irritata motum cordis non auctum, sed sanguinis influxu non mutato eundem esse viderit. Diaphragmatis nervos, Cl. Vir dicit, alios a nervis phrenicis, in quibus nulla ganglia sint, alios a nervo intercostali oriri, illudque musculum mixti generis esse, qui partim voluntarie, partim involuntarie contrahatur '). Quanquam uero duo majores nervi phrenici inter peri cardium et pulmones decurrentes gangliis non instructi iunt; cervicalibus tamen, a quibus oriuntur et medullae spinali interposita sunt. 4 l. c. p. 26. the concurrente offam in nervous flaments of the spinal nerves si and favour of our doctrine, render'd it highly pro- free for the conveyance ythe commanus of the habis that these Gangilans respected exclusive0 wisi etc. the great syn athetic nerves, and that they s) l. c. p. 29. 3O. 7 .were the 'st ehecis to the My cI powers of 6 HALL. elem. phys t. a. p. aos.
97쪽
Hasti e de gangliis vervorem. 8 3
Quaestio etiam est, an non motUS Orgdnorum respirationis prorsus voluntarii dicendi sint ' stimulus enim anxietatis ex impedito sanguinis ex corde ad pulmones progressu natae nos cogere videtur, Ut in muscUlos respirationis vim nervosam praecipitemus. Certe et in somno, quo stimulus non remotus est, coaeti respiramus, licet ejus stimuli nobis non conscii simus. Nam somno nonnullo. mUsculOS, qui ex voluntate movean tur, contrahi, in aegris videmus, tu quibus vel ex labe pulmonum, vel gibbere, vel ex febre musculi intercostales costas attollunt, ita ut vel inscii anxietatis stimulum ex cutere anni tantur. Fuerunt etiam ita abjecti et ab omni probitate et humanitate alie
nisi mi homines, qui criminis gravitatem non verentes retenta respiratione vitam sibi ipsi eriperent D.
Objectio a partibus involuntarie movendis petita. Non minus grave argumentum hoc nobis visum est, es e partes musculosas volun rati non obfe; erantes, piarum nervi veI omnino gangliis careant, .Uel plurum pancisinit nervi ex gangliis orti. Quodsi igitur in gangliis caussa esset, quod musculi involuntarie moveantur; certe omnes partes, quae praeter Voluntatem contrahuntur, vel
Omnes nervos, vel saltim plurimos, a gangliis acciperent. Contrarium probant arteriae et ventriculus. Licet enim haud ignoramus, ventriculo etiam ex ganglio semiiunari magno ') et plexu coeliaco ') nervos porrigi; eorum tamen, si cum ramis paris vagi ad ventriculum divisis eos compares, exigua copia est, et motuS ventriculi ejusdemque in alimenta actio majori ex parte a pari vago pendere Videntur. An vero ventriculo primo 1ucci animalis coquo 1mperare possumus, ut citius vel tardius se contrahat, chymumque vel aliquamdiu retineat, vel citius expellat' Posset nobis objici, par vagum esse ab aliis nervis motoriis diversum, et quoniam partim de fame mentem certiorem reddat, partim ab alimentis grati saporis suaviter, ob itS Vero, quae nauseam moveant, male assiciatur, sensorium nervum habendum. Sed si etiam concedamus, hunc nervum sensorium esse; ganglia tamen nervorum sensoriorum sensui nil detrahere, exemplo ganglii sphenopalatini constat, ex quo non ad palatum tantum, sed ad organon narium etiam rami distribuuntur '). Contra haec quidem Clar. Vir. disputat, ganglion sphenopalatinum aeque ac maxillare non semper reperiri, et si reperiantur, ea morbose adesse '). Sed, sit iis ipsis hominibus, in quibus inveniuntur, nulla noxa inde contrahitur cum nil, nisi quod actionem partis turbet, morbosum dicendum sit, nec morbose aderunt, et quamvis in nonnullis tantum et sine noxa reperiantur, semper tamen concludere licet, vim nervorum senseriorum gangliis non infringi.
98쪽
mase de gangliis nervorum. f. XX. Objectiones phrsologicae L. Sensus gangliis non imminuitur. V. contractis iridis involuntaria non pendet a ganglio lenticulari, sed irritabilitase retinae. Ad objectiones physiologicas dum progredimur proferendas, ad sensus motusque
phaenomena attenti intelligimus, utrumque motu spirituum animali una fieri, qui in hoc a cerebro ad partes remotas, in illo ab iis ad cerebrum revehantur. Quae cum
ita sint, si ganglia in motu misculari sumini spirituum animalium obicem poliunt, seqAitur, eadem impedire, quominus illi in sensu re aut, hoc est, partes, quarum vervi agangliis oriantur, horum confisa minus fenines e se debere. Jam vero quanta nonnullarum ejusmodi partium sensilitas sit, variae acrimoniae, colica flatulenta et spasmodica aliique in intestinis haerentes morbi declarant, qui aegros tam gravi saepe assiciunt dolore, ut quod infantibus admodum sensilibus saepe accidit, prae acerbitate ejus convulsiones totum corpus teneant. Nihilominus Clarissi JorissaeoNus sensum a gangliis imminui et hebetiorem reddi, et ratiocinio et experientia probari defendit. Anastomosn enim et novam flamentorum dispositionem in gangliis non tantum motum muscularem moderari, sed etiam cum refluxum impediant, vel saltim mutent, sensum magis obtusum reddere '). Ipsam etiam experientiam docere, intestina, quae nervos a gangliis habeant, ventriculo minus sensilia esse, hujus autem sensum a pari vago, ut nervo sensorio et gangliis destituto, propterea acui, ut famis sensus ad men-
veo tam subtili canales anastomosi junctos in gangliis occludi. Si etiam par vagum ad
nervos sensorios referas; nulla tamen, cum idem nervus sentiat et moveat, inter nervos sensorios et motorios differentia est '), neque ganglia nervorum sensorio ruria sensum imminuere, ganglio sphenopalatino ostenditur. Caussae majoris ventriculi sensilitatis non in desectu gangliorum, sed cum quo pluribus nervis pars praedita sit, quoque vehementior stimulus deprehendatur, eo etiam major ejus sensistas animadvertatur, in copia nervorum majore, bile jejunii tempore in ventriculum effusa, et magna villorum ventriculi frictione quaerendae esse nobis videntur. His de phaenomenis sensus a nobis disputatis addimus, pupillam nobis invitis ob irritabilitatem tunicae retinae eontrahi. Dum enim radii lucis in magna copia in retinam incidunt, eam ita irritant, ut nervis, qui ophthalmicum ganglion pariunt, in consensum tractis, vique nervosa excitata humores ad plicas cellulos vasculosas, non vere musculosas, sed iis tantum analogas congerantur et iis dilatatis pupillam coarctent ' . Si enim amaurosis nervum opticum tenet, iris retina minus irritabilis non amplius movetur . Caussa igitur,
99쪽
mose de gangliis nerPorum rer ad copiosorum lucis radiorum illapsum pupilla angustior reddatur, non in ganis glio sed in irritabilitate retinae quaerenda esse videtur.
f. XXI. Quae de gangliis diffa sunt sympathia nervorum silla strantur
Quae de structura et usu gangliorum a nobis dicta sunt, variis nervorum mutationibus morbisque illustrantur. Videmus enim, si quid in qua corporis parte haeret, quod cum acre sit, nervos partesque iis instructas irritet et vellicet, aegros non de hujus tantum, sed etiam partium maxime remotarum dolore conqueri, nervosque plurimos alios ob doloris gravitatem ita assici, ut convulsiones multas corporis partes, quin totum corpus invadant. Ita in nephritide, vel si calculus in rene et uretere est, fieri solet, ut non tantum in hoc viscere dolor excitetur, sed ipsi etiam ventriculi nervi irritentur et vomituS moveatur '). Si in hystericis nervi uterini vitio uteri, vel intestinales aere expanso, vel materia acri vellicantur et irritantur, non uterum tantum et intestina, sed ventriculum etiam et oesophagum in desoris societatem trahi, et aegraS femellas de strangulatione conqueri φ) , haud raro cognoscunt et audiunt medici. Horum symptomatum caussa sympathia nervorum est, quam, etsi omnes in sensu ponunt,
non omnes tamen medici ex una eademque caussa explicant. Sunt enim, inter quOS WiLLisIUs ), MONROUs ') et ZiNN1 Us Τ) referuntur, qui hunc nervorum consensum ex conneXu nerVOΓUm eXplicent. Nervos enim in nonnullis partibus, maxime in gangliis, intime conjunctos et anastomosi nexos, pati, ut dolor in fine unius nervi eXcitatus aliis nervis communicetur. Horum tamen sententiam, si ad phaenomena, quae in doloris societate occurrunt, attendimus, admodum laborare cognoscimuS. Ea enim docent, in quamplurimis ejusmodi symptomatis nervo uno affecto, vel nervis unius partis irritatis, determinatos alius partis, cum illis saepe non connexos nervOS,
neque alios facile, nisi gravissimus dolor sit, assici. Cur igitur determinati et saepe
non conneXi dolent , cum alii, qui tamen ex hypothesi connexi sunt, eodem dolore non assiciantur, ad quos, si nexus caussa consensus esset, dolor transire deberet ' Rem phaenomenis et exemplis illustremus. Observationes celeberrimorum praeticorum docent, nonnullos, quando ventriculus a contentis malae indolis male habeatur, visus obnubilatione laborare, adeoque retinam nervi optici in consensum trahi q). In nephritide et calculo renis dolor ad ventriculum propagatur, neque facile ad mesenterium et intestina producitur 7). Si igitur communicatio norvorum in gangliis sympathiae caussa esset, certe aeque ad intestina et mesenterium ac ad ventriculum aeque gravis dolor propagaretur. Notum enim est, ganglia mesenterica semilianaria magna cum his partibus omnibUS connexa esse. Et profecto, cum nervus opticus cum pari vago nullo loco eXtra cerebrum conneXus sit, hi tamen nervi sympathia sibi respondeant, intelligimus, L s auas Oi) ROB. WHYTT Works, Edinb. i 767. 4) Nerv. anat. contr. p. s T. Os the sympathy of the nerves, p. 499. De Oculo, p. 393- a) Ib. p. 49T. MONRO. in nerv. anat. contr. 6) LOMM. observ med. lib. II. WHYT T. Francq. I7sq. p. 38. ' of the sympathy of the nerves, p- 4993 De motu musc. p. 137. O RHYTT. l. c.
100쪽
anastomosin filamentorum nerveorum, quam extra cerebrum esse sibi persuadent nitri illius consensus caussam esse non posse. Sunt alii, in quibus Ill. HALLERUM ')
sectae premantur, phaenomena sympathiae explicandi dissicultatibus, caussam in de rebro et sensorio communi, ad quod Omnium sensationum confluxum fieri credimus et in quo anima, principium illud sentiens, tanquam regina in arce collocata est, ponendam esse existiment. Atque cum ex hac sententia lyinpathiae effectus melius exaplicentur, hos sequi malumus, quam illos, qui consensus nervorum causam a connexione et anastomosi fibrarum medullarium in gangliis nervi intercostalis derivant. Qui enim ita sentiunt, non tantum demonstrant, qua ex caussi nervis unius partis irritatis etiam alii cum illis extra cerebrum nullo loco connexi pariter assiciantur, sed etiam docent, quam ob caussam in hominibus, valde sensilibus, universales facile oriantur et dolores et convulsiones. Ita enim a nervis ventriculi male affectis obnubilatio visus propterea Oritur, quoniam et nervi optici et paris vagi cum principio sentiente nexus esse videtur. Si radii lucis copiosi per corneam in tunicam retinam incidunt; haec ita irritatur, ut per r mos ciliares spiritus nervet ad fibras iridis complicatas muscularibus analosas adducantur et pupilla a Vasis ex assiuxu humorum turgefactis angustior redadatur. Sed fieri hoc potest, quoniam par tertium et quintum aeque ac par opticum cum principio sentiente in sensorio communi connexa sunt. Cum omnis doloris sedes non in nervo , sed in sensorio communi sit, nervis unius partis imitatis, dolor a mente ita percipi potest, Ut cum illa in nervos agere possit, Omnes totius corporis nervi in consensum rapiantur. Nonne vero ea, quae de fabrica et usu gangliorum disputavimus, his egregie illustrantur ' Scilicet omnes, qui sympathiae et consensus nervorum caussam in cerebro ponunt, neTVOS a cerebro ad finem Usque continuos nec inter
ruptos vel per ganglia progredi supponunt ''). Jam vero declaravimus, eam non esse nostiam opinionem, nervorum medullam in gangliis confusam esse, sed nervos continuos per ganglia transire potius statuendum esse. Certum igitur est, nostram de gangliis nervorum prolatam selitentiam sympathia nervorum quamplurimum illustrari.
g. XXlI, Nunt ea, quae de gangliis dicta sui, ex apoplexis et paralys ita strentur Num doctrina de gangliis a nobis proposita ex apoplexia et paralysi illustretur
Hominem , in quo etsi sensus et motus sumaminati sunt, cordis tamen et organorum respirationis actio non intercepta est, apoplexia cecidisse dicimus. Nascitur morbus a quacunque caussa cerebrum valde comprimente, fragmento, sanguine vel venas cerebri 8 Elem. phys t. IV. p. 32 I. Ejusmodi
autem confensum utique rePerimus, ut ex uno nervo in tinum de sinitum uerbum, non in alios
et sensus transeat et caussa convusonis. Iucerebro tamen eam conjunctionem potius, quam
in nervis Iocum habere vel ex ipso sensu conjicias , quem anima percipit et qui nullus esset, iis ad cerebrum impressto illa quaecunque δε- lorisca perveniret. 9) l. c. p. si O. ait sympatis mus be refer-ped to the braia iself and nnal marrem, thesom ce of asi the nerves. io WHYTTA l. e. p. Sos.