Theologicarum disputationum proposita

2쪽

HOMAE

6쪽

Priscorum ilhilosophoria in nubili oros sui nilius homi uom ad liou-titudinem natum Psso multis coniectioitibus iniselli Aorunt; nil eam autem aSse suendam Obstacula complura ob rsari quam aperte advorterunt: quae tamon duo uoti nisi divinito revelationis auctoritate immobiliter con Atitutii sunt, utque in certum apud om DPs exsecta. Ago iam I seus, cuius nuturn bonitas, humani genoris misertus sest atque ei in finem suum it r aperuit Re Riravit. De hoc nos, maximni n0m P0 misericordiae, opsere iupransentiarum agentes et quΡmadmodum ad singularem Christi religionem tuitiens cogatur Inuitui Sapientia, et quilo christianis moribus subdita sint sundamenta declarare consilium estit Principio ita tuo nos tuomur niquo clusondimu A inritum suis sooriginalis culpus grati di intesin, ut iudo Poccatores nullo Pacto se ipsi expurgare possent, et in Dot gratiam redire. honorum enim meritorum omnium rutionem, I1rincipitrinquΘ nmiserRnt.

Quid '

Nulla omnino res o nihilo effecta utcumque praestantissima, et quovis divinae gratiae nitore resulgens ad iniuriam D0o illatam resarcienuam , Veteremqtie hominis celsitudinem renovRndam , sumeerol. non enim esset unde peceati innuitionem exuequstret. Et, si hoc quoquo concesseris, quid tum post a' illa eripprotur primigenia hominis libΡrta A , qua nemini, Deo Oxcepto, grRtes n*0bat parebatqile. Quapropter

7쪽

Humanum genus sub Peccato venumdatum solus Deus potuit condigno pretio redimore, plene ut quo absolute salvare. Et quid tum ergo potorat no Deus ab hoc tanto benesteio abstinero 7 quid ni 8 reponunt theologorum complures: homines enim sua nimirum voluntate clopserditi set immani erga Deum facinoro Obstricti in postrema calami tute relinqui promeruerunt. Verum nobis , et si hominos tantummodo respiciantur, tamen delaudi posse videtur:

Congruum fuisse ut universa hominum familia protoparentis culpa delapsa, atque ex se omnino impur Bd Oxsurgondum, Doo relevaretur. tum enim precati initium ; tum eiusdem effusa ac contagiosa natura; tum denique conditio consequons id nobis IK Stulasso videntur. Si autem ex Parte Dei rem animo r Putemus, tunc Propositionem hane statuimus:

Necessarium fuisse humanum genus a peccati captivitato liborari atque redimi. a nam, ut verbis utar s. Leonis Papae, quia si gloriabatur diabolus hominem sua frBudo deceptum . . . immor- si talitatis doto nudatum . . . Deum quoque tu Sino seVeritatis exi- si gente ratione, erga hominem , quem in tanto honore condidet ras, antiquam mutasse Astutentiam , opus suis, dii petissimi, es reti dispensations consilii, ut incommutabilis Deus seu iussi voluntas non potest sua benignitate Privari in primam pietatis. Suae dispositionem saeramonio oeeultioro eumpi pret: set homo e diabolicae iniquitatis vorsutia ne tus in culpam, contra Dei pro . et positum non periret D. 'Il. Hoc autem neeessarium reparationis opus , primum cum It borrima ac persectissima Dei voluntate mire componitur necessitas enim quae immutabilem, optimamque naturam consequitur,

longa ae liberalitati quidpiam stetrahere possit potius beneficium

8쪽

VIR. Per satisfactionem conficeretur oportuit. illii enim summae elementiae cum summa iustitia compositio, omnibus Dei p ctis inhaeretis, aliter cogitare non putitur: neque sanu intelligitur aliundh posse expletam, absolui:,inquo lHatitatem nostriim existere. Igitur

Ad pstriectum Rodemptorem obtinendum duo coniungenda erant, et d0bitum reddendi, es solvendi copia: noc enim uti eo, qui non debet; nec ab eo, qui non potest plena satisfactio

exsurgerct Valuit. Quam ob rem Deus-homo solummodo rodem stionis nostruo auctor sesso potuit . . VPrumtRmsen

Divina et humana natura vera atquo hypostaticii societate coniungerentur necessarium fuit. etenim non permeta satisfactionestimatur, ubi non eadem persona reddit, quae obligatione t nebatur, quemadmodum in nestoriana haeresi accidisset.

Caveat autem quisque ne alterutram naturam in aliam converti, aut utramque potuisse misceri autumpi, sicut Eutycheseommentus est. nihil enim absurdius fingi potest, quam Deum mutare naturam, aut hominem in Deum transire. Ex his autem quae nant, Religioni nostrae eonducibilia , lato palpt. Et primum XII Iesum Christum non solum hominem fuisse Pgregium, singularem ac pene divinum, ut iam omnis philosophorum Ri- quo theologoriim rationalium schola confit tur , sed vero ne proprio Deum esse. Et quuB sano et unde nobis psset Apos AR-lutis, aeternaeque selieitatis, si Christus divinitate exuatur Deinde

9쪽

XIII. Iesu in Christum sussi eleus redemptionis nostrato Pretium im-Dondisse, et Sutis Pro nobis vero secisse. Et re quidem vera insociniana ratione inemptum prorsus foret humanum genus ;propterea quod licet Christus semetipsum in sumlitum dedisset

non ideo tamen iustam, nequabilemque satisfactionem socisset. Praaterest XIV. Quotquot ex adamitica stirpo generantur nou uisi per Iegum Christum steternam listulitudinem consequi possunt. ille stnim solus paradisi ianuam uobis B peruit, ut ait apostolus PauluΗ in ep. ud Hebraeos. Postremo XV. Nomina messiae , christi, suluntoris , ieSu , redemptoris Mariuo lilio vere ac proprie congruere; in alios autem Praestvntissimos ac beneucentissimos viros patentiore tantum significatione transluta PSSe. XVI. Et quis otiam non videt, quam longe a Voritate desciscant, qui Christum, Salvatorem, itedemptorem nulla epria, stultaque Psersona contineri sibi persuadent ΤXVII. Verumtiimpia non omnes homines hoc uno assequuntur vitamneternam quod per eruentum Christi sacrificium Deo reconciliati sunt. eorum senim vas ne sponsor reliquit, ut libere ipsi de sua plenitudine Reeipiant; ae ideo, auctore Augustino, qui nos fecit nescientes, non salvat, ni Ri volentes. Et vero

XVIII. Homo ab integritatis suae ae primo ruialis ilignitatis statu delapsus quidpiam boni, relictis sibi viribus, emcere valet. licetonim ingens fuerit casus , non ita tumen naturam pro StrRVit, ut rationem prorsus extin Xerit, ne voluntatis vim omnino do-

10쪽

- Il triverit. Et qui sane utraque tum resarciri potuisset 3 Adde malum quodlibet, bonum , in quo insit, necesSario exquirere. Obi quam rem

XIX.

Peccatorum operationes omnes quavis de caussa susceptas et quavis ratione peractas totidem esse peccata, quam rΡcto Ecclesisto iudieio damnatum est. Mali enim homines non perPetuo qua mali sunt operantur, neque semper in Iapsarium nnem inseX- superabilit e trahuntur. Atque Θtiam XX. Merito proscriptum est: in fideles nullum umquam bonum DPus sacere posse. Etenim quamvis christiana nde carentes Deo placere undequaque non possint, et in ipsum Deum ultimo ac pro viribus animum intendere; recta tamen a pravis, turpia ab honestis et ab iniustis iusta interdum discernere datum est. Porro quum quae meliora Vident sequuntur Probe operari ceri.

XXI. Caeterum nos non do cuiuslibet ethicae initiis, bens vero de christianorum niorum fundamentis nunc agimus. ac propterea XXII. Medicinalem Christi gratiam nobis necessariam esse Ponimus , ut justam sanctamque Vitam instituamus. Omnes enim nos, mala propagine orti, tanta ignoratione Veritatis vexnri, tantaque in malum inclination detrahi sentimus, ut plus prave saetorum suavitas, quam virtutum asperitas delectot. XXIII. Illud autem , quo sanamur et recreamur , medicamentum vel auxilium nou libero arbitrio , legis doctrina, atque exemplo Christi continetur; sed in voluntatis delectatione quam maxime est collocandum. aliter enim non sunt intelligenda illa paulina vorba: charitas Dei diffusa ost in cordibus nostris per spiritum sanctum , qui datu A est uobis.