장음표시 사용
511쪽
Plura lianc vocem ubivis esserendam judicamus, valde mirantes, qui tactu in t salsa vocis scriptura καδδι ος nostris etiam tem Poribus adhuc recepta sit, quum aliquot Aristoplianis loca dudum meliora docere debuissent: v. Vesp. 85. 36. In verni M. quibus adde fragmentum a Dione Prusae orat. 52 p. 553. servatum, aliquandoque ad hilostrati Imag. 3. 33 it lustrandum Oa si Σος,οκλεους οὐ μελιτι κε σμ. ἐνου
quae verba neque inter reliquas Aristophanis sabulas, neque inter stagmenta ejus
annotata reperi. IDEM.Tον μεν, προδοσίας Lege δυοῖν καδδι,κοινκειριενοιν, τοὶ κεν προδοσίας, τῶ δΞ, σαπηριας, τας ψης νους ς ερεσθαι Verte autem nam Loni cerus non intellexit vestrum autem Nnumquemque oportet duabus urnis propositis, condemnationis una, altera Salutis,
austragia ferre, si in hanc, pro patrio sub versione, si in illam, pro securitate et felicitate publica. Recte etiam abolevit istud ἔνεκα magnus Scaliger. TAYLOR. F. διτ - τας Npους REIS X. eque ego eam D scit. ενεκα valde desideraverim. Pormam εἱ- νεκα, a nobis restitutam quam ab Atticis usurpari vulgo negant, satis firmat exemplorum numerus. Ne multa vid Xenoph. Hellen. v. 1. 17. Philemon Coniici ag in c. 75. d. ter. p. 346. s. olf. ad Lept. g. r. sn. V. D. in Ephi m. Litt. Hal. 181 l. o. 34. P. 265. Sqq. SANN. του με - του δε susceperunt horiacius, Beckerus, et He in rictius : et mox ενεκα incluserunt Beckerus et He inrichius, O mi sit hortactu S. 'Εα Λεωκρ. Malim και, αν Λεωκρ. - post αν si οἶν addatur, poterunt insequentia sutura servari In Citi'. poster. JREIs R. Et οἱ recepit Lecherus.
Tοὐ νεὼς Oinnes edd. habent τα ναῖς, de quibus hoc verborum exu vix Potest esse Sermo Secutus igitur Morum veriore ni lectionem substituisse existimo; nam statim postea iterum orator conjungit τους νεοῦ καὶ τα ερα. e quis autem existimet, ambo verba idem igniscare, cogitet νεὼς esse sacella templorum, in quibus deorum Statum expositae : ἱερα vero templorum aedificia, vel loca ipsa diis consecrata. Sic Lesbon. Προτρεπτ. . . d. Reis h. E τι δε καὶ ρα μῖν οὶ πατερες
καὶ καλοῖς ναΘημασιν. BECRER. Haud male Morus τοῖς νεας. SANN.φη Οιε σΘε - παρακελευσεσθε Malim utrumque in inlinitivo kmγεῖσθαι et παρακελεύσεσθαι, qui infinitivi apti erunt ex ὁμιας χρη νομίζειν oportet os ei istimare vos decreto vestro sancituros et civibus vestris imperaturos esse proditionem montra atι- tem adhortaturos. REIS R. Quibus minimo opus. Os ANN. Hesych. παρακελευσασθαι, προτρεψασθαι. Sic Fragm. IV. noster usus est substalit. παρακλησις. BECΚΕ R. Και τα δενδρα δε σΘαι, Lege: κετευειν ὁμῶν τὴν χώραν καὶ σθαι, τα δένδρα, τούς λιμ ἐνας, τα νεωρια, caetera. In Sequentibus τους νεὼς καὶ τα ἱερα male redditur naves
et delubra deorum. Quomodo hoc potuit. qui eadem pag. 473. ante p. recte transtulit' TAYLO R. Malim καὶ τα δενδρα δὲ σθαι. REI SK. Hunc locum sola distinctione Schulgius sanavit, quod jam pridem occupaverat ou pius Emendd. in Suid. t. iv. P. 437. ed. xon. Atque ita tandem Thor-lacius, Beckerus, Heliarichius, et inZgerusJ. Nempe antea locus ita serebatur:
512쪽
γορη γλων. Et ita corrigendus Andocid. de Mysi. g. ε . τι υ παντες ἴσους ἐπι πασι τοῖς κατηγορουμ.ένοις, ubi κατηγορημενοις prol um est. BECRER. Et susceperuntos annus et Pin Zgerus. Καὶ Γιτι υ ω λεον Οτι pendet a παραδειγμα τοι σαντες igitur και quod in edition tolerabatur, est delendum. Viderunt et Morus et Schulgius ΒΕ CKEn. Et inclusit Heliarichius, delevit in Egerus. 'Υπε Dele. της τῶν νομων καὶ του δὴ
μου σωτηρίας TAYLO R. περ retinuimus. Ferri enim potest, si conjungis: ου πλέονισχυε υ ri σωτηριαζ. Turbatiorem verborum collocationem ostrum amare Pepius nolatum est, et propter numerum oratorium in sine orationis consulto voca-hula sic struxisse videtur Lycurgus. BECKER. ἴπερ chaubius, apposito De mosthenis loco in ristogit. p. 804. ed. Reish. τῆν ὐπερ hoc Reiskius pessimo
exemplo uncis seclusit της πατριδος σωτηριαν, Satis Corroboravit. SANN. υπἐρ est genuinum. Reishius pro σωτηρίας, servat υπἐρ legendum esse Proposuerat τιριωρίας. PIN ZGER. -
513쪽
515쪽
. PRIMUΜ a Meursio Attic. Lecti. ΙΙΙ. 5. in Bibliotheca Attica ita Thesatiro Antiquit Gro nov. Vol. X.), deinde a I. A. Fabricio Biblioth. r. L. ΙΙ. c. 2s, p. 1 G. 3 curgi Orationum tituli, quos
laudavit antiquitas, sunt collecit et in ordinem redacti quem Catalogum sine ulla emendatione recentioribus quibusdam Leocratere editoribus transcribere placuit. Sed quum nonnulla ab his viris docti, simis conscripta recenti subjicienda viderentur quae Stioni, paullo uberius de his disserere visum est. Quamobrem pleniorem orationum deperditarum, quas antiquitas tanquam Lycurgea agno vit, confeci indicem notato, ubi fieri poterat, rationis argumento et tem Pore, quo unaquaque ab Oratore conscripta sit tum loca Scriptorum, quae verba singula seu fragmenta ex iis servarunt adjeci; denique veterum criticorum addidi censuram, ex qua apparebit, nonnullas earum jam antiquis inceris fuisse auctoritatis. Si autem minor videbitur fragmentorum copia quam speraveris, id tempori Sinjuria, quam multis de causis in ostro potissimum nobiscum multi querentur, actum esse judicabis : lamen utcunque Sit, hanc fragmentorum Collectionem plerisque gratum acceptumque ed. Leocrates additamentum, ab aliis aliquando locupletandum, futurum esse existimo, quod quidem in caeteris oratorum Atticorum editionibus, excepto Lysia, aegre adhuc desideratur. Huic enim Scriptori elegantissimo cujus Orr limat se et numero plures, Saepi S Sime Rhetoribus Criticis et Lexico graphis laudatae et excerpiae Sunt), olim I. a lorus, sospitator ille Oratorum Graecorum, eandem, et haud scio majori ne doctrina uia fortuna, Operam a Vavit.
Actio, quam contra Aristogitonem instituit JLycurgus Subseribente Demosthene, ita ut ille prior lite posterior peroraret, fuit ἔνδε οις, et Si Plutarchus v. 3 c. P. B43. D. ευθυι νιν vocat FritSO.
516쪽
Causam ni in certaminis, quani Dinarcii. c. AriStOg P. 3. d. Reish ενξειξιν appellat, enarrat Libanius Summar orati Demosth. quae vulgo feruntur, contra Aristogit. Vol. I. p. 767 sqq. ed. Reis h.
Orat. I. p. 770 773. 781. 799. LII. auctor. p. 805. l. 12. - . t mox Demosthenis rationum Orniam, dissimillimam caeterarunt orationum ipsius forensium defensurus, nescio quam vere et docte, addit: o 'Phroto τοιουτω 'ραxτῆρι χρi σξαι ζηλωσαντα Λυκουρ
rinth ad Harmog. p. 945 sqq. Vol. ΙΙ. rr. d. Rei SL. Aristogitonem vero, oratorem, hominem perditis sinium, probe novimustum ex istis Demostheni adscriptis Orationibus, tum ex ratione superstite Dinarchi eundem accusantis. Quae ad eum pertinent loca et t. o legit artor ad Demost h. Aristogiton. Ex secunda earum Or. p. 03. l. G. discimus, hanc causam actam S Se post Olγmp. X. 3. et in ea Lγcurgum vicisse, diserte tradit Dinarchusi supra l. 'Aγρα ρίου ex Harpocr. et Suida . IIλium ex Harp. pro οἱ νεOl. Mητρωoi/ ex Harp. et Suida . 'Oρυγρια ex Harp. Τρίγωνον διca στί 'ioi I ex eod. V. Xiλ ωΘDra ex Harp. et Suida Oc.
Nescimiis, an Autocles supri Iniperator ille Atheniensium, qui in liracia male re est 3, Athenis cρένετο, ut narrB Dem O Sili. C. Aristocr. p. 655. l. s. qui idem accusatus dicitur ab Apollodoro Dem. Pro Phorm. p. 69l. l. 1. an fuerit orator, Strona bichida fit. de quo git Ruhnken Hist Crit orat. r. p. 139. d. Reis h. 3 curgi halic Or. Suidas laudat Oc. ιγηλοβoror, quod vero OC. et in Leocrui ea occurrit c. 36. Igitur haud scio, an errore Lexico graphus ostro adscripserit orationem, quam contra Harpocrati v. εργα νεων et Epitio diserte H 3peridi tribuit.
Τesie Harpocr. Oc. ΛυroλDico is erat titulus rationis, qua L3curgiis Autolycum, post proelium ad Chaeroneam filios et uxorem
517쪽
Athenis removentem, accusaverat V. C. Leocr. c. 13. Erat igiture causa εισαγγελω, ut acti c. Leocratem, quod recte monuit auci Summarii h. r. Iterum eam lauda Vit Harpocr. V. nia, quo usus sit Orator pro οἱ ti ot Hesych. ηρία μνημεia. - Errore igitur lutarchus V. Lyc. p. 43. C. et D duas contra Autol3 cum orati Lyci, alteram ατ Λυτολυco cειλως, alterum a Aυr του
Ἀρειοπαγλου περι ρῶν, tribuisse videtur. In his major fides est in Lexicographo.
Accusatus fuit ille de magogus Atheniensium, de quo Praeter Fabric Bibl. r. IV. p. 428. v. Ruhnken. l. c. p. 153. Sqq. ar Poer laudat eam . Arro Θάτης inscriptione ἐν τῆ προ Δ)ὶμἀcην ἁπολογιq. et in explicatione proverbii, ou ετέρους τραγωδους ἁγω - νιειται, quo Su Sit Lycurgus, simpliciter πρυς Δγημα At citat. Hinc apparet in ea se defendisse oratorem contra Demadis accusationem περ αρων V. r. XIV.), utramque vero inscriptionem usitatatam fuisse antiquis. Nam et Athenaeus I. c. 7. Ol. IV. P. 264. d. Schweigh. citat caris Δημά cob, et hoc ex ea fragmentum SerVaVit Λυcoυργος ' ὁ 'Ργιτ ii ἰν τω ατὰ Δ μώδου φίλistetro φ)ησι τον
Schol autem Aristoph. liii. v. G90. ex ratione Fe. α' Δη- usico verba laudat τους φεις οὐ παρειας, ubi Hem Stertius. sed dubitanter eum Harpocr. Oc. Παρεια οφ hanc contra DemZdem non Lycurgo sed Hyperidi assignat. Verum, quum ab aliis quoque laudatur, di Serte imprimis a Plutarcho p. 43. D. ratio Lγcurgo tribuitur, non abhorret a vero, ambos Oratores, sed diverso tempore, contra hominem perditissimum accusationem instituis Se .
Harpocr. laudat eam tanquam Lycurgi, O c. συνctuot, Sed addit,e γνησιος. - Εx ea fragmentum hocce citat . I. Καί που τέ-
518쪽
loco nemorabili scite utitur Taylor ad Demost h. Aristog. . . 333. d. Reis k ad demolistrandum, civium At lieniensium iumerum ea elate prope XX millia fuisse. Incertum vero St, an Lycurgus rationem contra Diphil una Scripserit nusquam enim, quod
Saepius laudatur haec ratio Harpocr. sed non Semper Lycurgo assignatur. Dinarcho tribuitur voc 'Iεροφάντη c, Philino autem Oratori Attico Rithnken. l. c. p. 153. voce Κοιρωνέcαι ubi quoque explicantur vocabula Κρως et Κοιρωνι cat, L Tayl. Proleg ad Leocr. Ol. 32. OC. Κυνicat quae aeque erat familia Athenis celeberrima , v. προσχαιρητηρια V. xα ιβυ νιδαι contra Lycurgo adscribitur.
Ei σαγγελιαν fuisse hanc Lycophronis accusationem docet idem, voc 'Υax νΘυcatc. Quas ruit adhuc legit Athenarus, qui L. VI. c. 22. Vol. II. p. 521. d. Schweigh. Sic Scribit: Υπερὶ ch γουν,
519쪽
Κατληγοργισαντο . Ex hoc loco et lutarchi V. Lγc. p. 843. C. et Accusatus et causa ejus satis constant. Certamen actum est l. CX. 3. vel CX. . post pugnam Chaeronensem Fragmentum hujus orationis elegantissimum, quod desiderium deperditae movet, Servavit Diodor. l. c. idem, quod supra a Florus Protego m. p. 363. dedit. Et Suidas voc Λυκουργος nostram, Sed falso γὰρ Ιασιxλε--c laudat. Contra Harpocr. v. επὶ Δηλίου μάχη et Λεμβαδεια nostra inscriptione utitur. 1Γ.
Plutarch. vii Lyc. P. 43. e. εἶπε ε α περὶ ἱερῶν πολλάctc. Constanter Harpocrati inscriptionem Or tuetur. Sunt autem ἱερεια teste Poll. I. I. p. 11. sacerdotes, quae 3 Sterii aderant. Ex ea Occurrunt: Αλοπη filia Cercyonis, Harp. - Δοι αξεJ i. e. ετελεύτησε, Id. 'Eπέβοιων Idem 'Erris hila τὰ caΘ'rica στον
520쪽
Hujus accusationis diserte meminit Plutarch. V. Lyc. p. 43. D. Fuit autem Mene saeclamus acerbus et vehemens accusator, qui non modo Lycurgum, sed mortui quoque liberos vexavit. V. Ruhn-ken. His t. r. r. p. 155 Reis h. Causam hanc εἰσαγγελίαν vocat
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠPOΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ ΥΠ EP sΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ.
Uti Suid eam inscripsit, s. Arro λογισμος ων πεπολ τενεται, ut saepius Harp. eam citat. Plutarch. V. Lyc. p. 343. F. Παντ is N d cre=ςησεν αναγραφῆ μ
παλαιστρας, σι οπεiv τοι - βουλομένοις Ουδει μεντοι cυνὶ θη λεγξαιτο ἄν cρα νοσφι τμου. Dinarctius autem Orator nihil ni inus eum re Petundarum accusaverat, ratione, cujus titulum refert Dionys. Hulic. v. Dinarcii Vol. V. p. 651. d. Rei Sh. ci τα Λυι Ουργου ευθυναι, quae item citatur ab Harpocr. v. Διαγράψαντος et τριτον λιμι cρ- De sensionem iiij us accusationis orlasse continet Ostri 'Arroλo-γι ν ι. c. am verisimile videtur, 3 curgum, qui Per XII annos Talatia τῆς κοινῶι προσoco fuerat, non semel sed bis ratione ni reddidisse de itinere, quod tum diu administraverat. Igitur non niuit uni tribuo conjectura Fabricii, qui rationen περ cloim σεως artem liujus rationis esse existini abat. Eam citat Harpocr. V. Δερματικον. - Δερματι οὐ li, uti λεγων ὁ 'Pi r ὐρrro riai cερ-