Chr. WasI Senarius, sive De legibus & licentia veterum poetarum. ..

211쪽

Perinde perin Id. Stich. a 43. Parimis haritis επιν praesentet t. 'usi os patre. Proinde proin Ter Phorm 4 3 3. Sexcentas proinde potin scribito mihijam Hiras. Censor Mydensis omittisi potitu Mydem imminutionem, Unde, patitur. - μώ roy.vmis' μμ ι' aptane ansurrepta fit

Id Perse I 3 o. misit paren, fuerint, ainrisuirreptasit. Id. Most. 13a. Nec unde me metius, mea Scapha, rear esse defaecatam. Quomodo aubmannusi vetti Codd. Gron tu , quom, edidit. Id cistel a 3 1ν Aisibi latino manis migraui pater. Id. Trin. Is I. Unde quidque auditum dieant, nisi id appareat. Placeat, per me licebit, aubmanno illud quidquid in Mss. offenderat quasi vero librarii, sciola natio, non multa passim peccaverint aut alibi magis quam dum Quisquis a Quisq; non satis accurate distinguunt reperit tamen cur Pareum laceret.

Plaut. Aulular. 9 3 a.&mul radebat pedibus terram, στος crocitat sua. vi Philopatro. Simia iro perit ubi,' ter se, neminem. a. Afran. Auctione. Simul limen intrabo ill extrabunt inust.

212쪽

C. i loco Heterum Poetarum. 77

213쪽

Intro abi, ου quanquam hoc tibi aegre est, tameno accurratere Iin Gubmannus Grisnovius aliter digessit ut Voci, tamen, tomiam diffyllaba lacum vacuefaceret ex conjectiva, 'piis nor, magis quam libros vetustos secutus. in tamen festoscisa, ex Me Deit, tum Hefuum. -m, --,ibi με magnam iratisim erum Omnis ubi arit, tamen jam nvestigabo, mecum adducam μαLInterii ἀι-et negati. mois oravi amicis

Diuitiae by Corale

214쪽

se neque sutura, ns afassitas αι,-- sumiunt. Mariangelo versus a Dactylo principium capere videtur: sed postulatum de adurabis istius tigurae in nitima stilaba cor- ripiendo audacius est, quam quod concedas, cum aliter, meros secundum receptam consuetudinem integros praestrae possis. Amramis o audi. Ego aM mo quid ego audiam 'Ita clare legitur in . T. Codd. probi commatis. At tandem, in s. aliis quod nostrae lectioni quodammodo favet nee necessario eo confugiendum, ut princeps syllaba in superiorem versum redundet: quamvis nec ejus subsidii desit copia .quia potius finalis syllaba subsidat. Censor Leydensis vocem simplicemadhibere minus impeditum censuit.

215쪽

miniamen quo continere, qui loquam

Verus amen de me quicquid est, ibo hinc domum.

Festus At antiqui tam etiam pro tamen usi sunt is verrium sequutus, ut eum Paullus Diaconus Donati scholion est ad Terentium Adelph. a 4 4. ne tam quidem Tam pro tantum an Tam pro tamen λ scribitur plenuIIa auditur concisum se quente vero et etiam exteritur m cum vocali nec audio DuZam utrumque,cum ossio A. G.a. reponentem in Luciliano

Quo me habeam pacto, tametsi non quaeris, docebo pro tametsi non tamenetsi haut Eunius Aebium Nam consiliu obserant quibus tam concedis bis ordo. Plaut. Men. 3 36. Ea intra, ut prandeam- bene vocuo tam gratia est. Interpretes recte observant formulam hanc esse vocanti ad coenam belle negandi. Sed Lambinus, cum Jam substitueret, panin capiebat, aut certe non advertebat omnino Tam apud verructuram, ut hoc ipse in laizo valere tamen. Enim Ter Phorm. o. Enim solus neque et accurre huc una iturio est densis Edit EtenimΡω neque nec in contextu tantuni veriun etiam in Donati commentariis ubi intra spatium unius

brevis annotatiunculae ter corrupit cum voce sententiam in Donato S. Coll. Lincoln. Oxoniae diserte legitur. Enim solus nequeo. Enrm pro at posuit, ut turbatum ostenderet sic alibi Enim nons nam. J innuitur locus Adelph. a x 14 ubi eadem editio paulo aliter interpolavit Donati notulam. At senim non Mnam. Enim inceptiva particula apud veteres fuit sed di convenit perturbationi.Jquo ex male intellecta altera, quam superius posui, annotatione interpolatores, at, infulserunt, quod cum ipsius notae mente pugnat omnino MS. vero Linc utrinbique secum consentit onuitit enim at irreptilium.

216쪽

Plaut Amph. a a 46. Enimvero illud, praeter alia mira miror maxume.

217쪽

a pariter est. abieeta Arist. Plutia a s 42. Non causam esca verum quin insimulas probri Sic Atqui, atquin, Arnobio mutn-M.

Infinitivis vocalem aliquando ablatta notandum. Insanir Mut Men. sIt. yam heret occeptat infanire primulum quin tu me interrogas. 16. Socer V medicus me insanire dicebant quidsit mira unt. D' Ter. Norm 1 s

. a se finis quiduis tibi risui ba ,ομι, bene, iram e Imperativis finalem detrahunt, mitto Dic, duc, fac, ser.

catulius Inger mi calices amariores.

ς, φέρc μαλα dii, Hχ- cpiπλωμον. Tanaquillus Faber, Christiani repertum praecipientis legere φέρε μαλιι, merito explodit quod autem ipse remedii loco praescribit, ut penulta in με corripias, licet ille multis exemplis probari posse confidat, nullus obtempero simplicissima solutio est, ut ult. Imperat abscindas mandata praecidere imperiosum est ut dictum factum intelligas quod in Latinis dissyllabis hic appositis clare patet. Ad occurrendum ostensioni geminatae syllabar.

. Plaut. Trin. Iis.

o bere barmide, quam absentite, hi tua re instrabitur tibi

218쪽

C. 13. Apocope neterum Poetarum ista

Nihil valet nihilum Pu u. in a Nam nune nisi H Minciunt, quodlico, nisi quislunt.

Nisiberct d steteriti misi, pino quemqμ integuta . Id. Pers. ir seruandis parum s me nisi inda obarunt, centuplex si centuplus 2 mrus rebus

Extrema periculo magis obnoxia reperias novissimum agmen fere carpit hostis i tergo insequens extimas monetae oras avaritia, regiae majestatis violatrix, usitatius attondet, ad limbum usque intimum circumcidit primores animantium artus, 1 fonte vitae longissime distantes, mors sensim ob. repCns, ut plurimum, invadit. Versuum quoque fines, aegrius haerentes,dum hinc illinc describuntur, facilius excidunt .ante an nos haud ita paucos cum Phaedri fabulas levi cura distringerem Lib. 6 16. Scheriri 6 3. Humum aestuantem,eome inci-umjactitans. Quod docti viri ad locum annotarUt mihi neu

liqUam probarunt erat a sL octon incium come alii coma subdiderant dimitia syllatae pene est. contuinaciant viilerenti illud quidem Oscium ram satis honeste dictum videbatur sed obstitit eadem syllaba. Quid sit , Sche rus voces imminutas, transpositas, eo Moue vexare nunquam destitit, donec in rectos numeros compulisset. Mihi vero magis placent, quae proxime ab archetypa scriptura absunt. Divinabam igitur postremam versus iterulam excidisse . eoque legendum jactant officium

omes in sacro comitatu pr caeteris ossici jactantior, nec ashuc me poenitet conjecturae . Sed, quod iter institeram, exe- ouilem pariter fit in viva voce Dictionum, quae longiusculae sunt, iteram aut syllabam finalem, maxime Vero gravem, spis ritus lassus saepenumero destituit ita ut terminationes obscurius audiantur in Graecis δώ- δοῦ ΜΛ vel Μυ ινγ θηλ ' ηα δακρυον δακρυ Latinos priscos ex aemulatione pariu- cessit audacia Charisius . Diomedes a. endosuam do sine autoris nomine citant quem Enmum fuisse docet Ausonius in Grammaticomastige Marius autem Victorinus A. G. I. endo

suo . explanat, in sua domo apud eundem Ausonium rein

219쪽

perias .disum domus altisonum eael. Pro Coelum -- replet te latificum au. sc gaudium letiferum min. i. e. minium l=: Hebraeis est species, quo nomine pigmenta veniunt. Item Uictoria ac famul infimus esset. Nonius Marceli. Gn. s. Redisdit ex summo regna, ut famu insimus esset ex famulus. Iterum Victorinus ibid. Prora detondete s despoliat guberna pro gubercula Nonius itidem Lucii Sat. lib. ao attribuit. Ita fit modo constet de radicalibus terminatio sine magno significationis

dispendio interdum poterit adesse vel abesse quomodo in compluribus linguis per adjectiones quasdam praefixas vel suffixas eam suppleri contingit in Latina vero Graecaque propter Euphoniam Glipsis, Ecthlipsis, o Synaloepha vim Apoc pei quodammodo obtinent...' auten ast voce ut supra mutilatas, abstinuit his portentis erecundior virgilius nec emendata purioris seculi consuetudo talitum sibi veniae indutigere voluit. Porro quaedam supersunt literae tam ancipitis soni, ut in eas inquirere conveniat, cum exinde nonnumeri, cii radiveω modis assici mi r

CAP. XIV.

HAbet in se dissicultatem, cum vox una aut plures, plene scriptae, concise legi aut recitari debeant. Injicit autem hunc scrupulum nonnunquam AMBIGUITAS circa s num in pronunciando, cum alicujus Literae una eademque Figura non idem ubique possit Dantur Literae, quae alibi molliuntur in vocales rurius alibi durescunt in Consonantes nonis nunquam disparent, evanescunt incerto autem Mno nihil

fallacius sciendum igitur imprimis, id quod hodierni Liter rores,ac potheta inter omingraphiae principi sibi sumpserunt, ut, deci modo consonantes, modo vocales, ut sono

riter se discernuntur, sic figura quoque religiose distinguanti

220쪽

miss paulo vetustioribus mutime obs Ervari, qui sub una vocalis specie utramque potestatem me discrimine, repraeseritant. sedulo igitur vitabimus in exemplis inferius proinrendis, ne scripturae novitate veterum Autoritatem convellamus vervi. enim utriusque tatem sonum quaerentibus id praejudicium ante omnia ab oculis removenstum erat Priscianus l. I. . . Apud Latinos quoque hoc idem, invenitur pro nihilo, Metris, di maxime apta vetustissimos Coruicinum Navis ναῖς,1υς Plaut. Men a a 69. Num in Ubo portu sat nauis praedatoris,. Bene navis Miratur pulibra aes coortor να--Μeursius probe scriptos libros temere sollicitat. riam malus nauis in carrita maxin Macia. Navem I acers. a. 14 I. Sapientia gubernator nauem torquet, baud lentia. Boves 3οις M. Plaut. P d. a 3. Boues qui Minoisac Larium, herbasque oggerunt.