Græcorum respublicæ ab Vbbone Emmio descriptæ Vbbonis Emmii Respublicæ Græcorum. Pars Secunda

발행: 1632년

분량: 337페이지

출처: archive.org

분류: 로마

301쪽

3 2 DESCRIPTIO

bo nuncupat in erat virorum D c, qui quandiu in vita, tandiu in honore hoc manebant. Hos vocabant. Concilio huic praeerant viri XV , quorum munus erat negocia obvia & minoris momenti expedire: & his rursum praesidebant tres, qui plurimum poterant. In ordinem Timuchorum nemo allegebatur, cui liberi non essent, cujusve pater, avus, proavus , cives non suissent. Legibus vivebant Ionicis , in publico propositis, ut cognitioni omnium paterent. Et quanquam opibus abunis dabant , tamen in victu & cultu frugalitate & modestia gaudebant, erantque adstricti moris. Cujus rei argumentum fuisse modum dotis Strabo scribit. Ea

enim maxima erat aureorum centum,& insuper in ornatum aureum adliciebantur aurei quinque,ac totidem in Uestem : ultra non licebat. ini sane modus tenuis erat : ex quo conjicere reluqua non est dissicile. Id vero etiam frugi vitae argumentum sine dubio erat, quod filianus prodidit , non lieuisse Massiliensium foeminis vinum bibere nee juvenculis nec adultis, sed oportuisse aquae potu contetas eas esse, quoad viverent. Memorabile hoc quoque. quod praeter alia de civitate hac scribit Valerius, instituta populorum vetusta

recenis

302쪽

recensens, mimos scenis illic prohibitos fuisse ob argumentorum, quae in scenas

afferre ferer solent, turpitudinem, ne talia spectandi consuetudo, etiam imitanis di licentiam gigneret. Quemadmodum N illud. omnibus qui per aliquam religionis simulationem alimenta inertiae quaererent, portas urbis clausas fuisse. Propterea quod existimarent Massilie ses , mendacem & fucosam superstitionem submovendam esse. Addit autor idem, duas ante Massiliae portas jacuisse arcas, alteram qua liberorum, alteram qua servorum corpora ad sepulturae t

eum plaustro deveherentur, idque sine lamentatione . sine planctu, sine luctu: funeris vero diem, domestico saetificio,

adjectoque necessariorum convivio esse finitum. uid enim attinet, ait Vale.

Hus . huttiano dolori indulgere aut divino numini invidiam fieri, quod immortalitatem suam nobiscum partiri noluerit 3 Affirmat etiam . Venenum cie ut a temperatum in eadem civitate

publicer suisse eustoditum, quod daretur ei, qui causas sexcentis sid enim senatusi eius nomen est in exhibuisset, hoc est, e s posuisset probassetque , propter quas moti esset illi expetenda i cognitione scilicet viri benevolentia temperat quς neque egredi vita temerer pateretur, ocsapie

303쪽

3o DEI CRIPTIO sapienter excedere cupienti celerem tati viam praeberet. Et hanc Massiliensium consuetudinem existimare se ostendit Valerius non in Gallia esse oristam, sed e Graecia translatam, ob exemis plum simile a semet spectatum praesente sex. Pompeio, in Caea insula , in urbe Iulide. Et sane verosimile id facit singulare studium civitatis in servandis moribus & rebus priscis: quod liquere

vel ex eo potest, quod idem Valerius tradit, suo adhuc tempore superfuisse gladium a condita usque urbe, quo jugulabantur noxii , quamvis rubigine exesum , Sc vix tunc lassicientem mini. sterio, sed indicem, in minimis quoque

rebus omnia antiquae consuetudinis momenta servanda. Praeter haec in in.

stitutis Massiliensium fuit,eςdem teste

Valerio, permittere, ter ut manumisissio in eodem homine rescinderetur, si ter deceptus ab eodem dominus probaretur: quarto autem errori subveniendum non putare, quod dominus sua iam culpa injuriam acceperit , qui eidem se toties objecerit. Postremo hanc quoque legem Massilienses habuisse ex eodem discimus , ne quis cum telo ita urbem permitteretur ingredi: fuisseque praesto, qui id custodiae gratia ab ingrediente acceptum exituro redderet . ut

304쪽

hospitia sua quemadmodum advenien tibus humana erant, ipsis quoque tuta essent. Hactenus de civili ordine. & vetustis Massiliae institutis. Dicenda nunc reliqua. lti diis libertatis Romanae temporibus & sub primis Caesaribus amoto omni belli metu, & armorum usu exolescente, civitas tota in studia philosophiae & eloquentiae veris. & ex iis clarum nomen adepta est, ut Romani, qui discendi cupidi erant. non secus Massiliam, quam Athenas aut Rhodum, aut Alexandriam proficiscerentur, ibique studiis istis operam darent, habereturque Massilia velut ossicina quaedam literaria. Cujus exemplo moritae Galliarum civitates aliae iisdem disti.

plinis animos adiicere, bc publicis privatisque stipendiis conductos dicendi

magistros alere coeperunt. Atque hoc loco facere non possum, quin sum m rum virorum veterum iudieia de ei viatate hac adscribam. Inter eos Cicero in oratione pro L. Valerio Flacco se ait: vero te M ilia praetereo, qua L. Flaccum militem a ua Iore mytie cogno sti: euim civitatu disiit inam atque gravitatem non solum Graeia , sed haud scio . an cunctis gentibus anteponendam jure dream: qua tam procul a Graecorum omnium regioni Mu, disi plinis. linguaque. v dιυ λ.

305쪽

3os DE sc RIPTIO Δυita, eum in ultima terris cincta Gal. torum gentib- barbaria finibvi allua. tur ,sic optimatum consilio gQernatur. tit omnes eju/ in tituta laudare felliis 'possint quam amulari. hunc Corisnelius Tacitus autor gravissimus in vita

siseeri sui Cn. Iulii Agricolae hoe modo

seribit: Greebat eum ab illeeebris pee- cantium prater ipsin bonam integramisque naturam , quod statim parvulusdem ae mulsam studiorum Massiliai habuerat, locum Graea comitate. O pr vinetali parsimonia amaum . ae ben. mpositum .Quibus addo Valerium Maximum, qui libro ii cap. r, in quo de antiquis institutis agit, haec verba habet et Inde in ilienses quoque ad hoc tempus usurpant disciplina gravitatem,prdia moru observantia . caritare populi Rom. praespue conssticui. Et paulo post Eadem civitaιβυeνitatis eustos acerriama est. mo eodem loeo instituta illa vetusta Massiliensium recitat, quiere- censui ante. Nune ad rem redeo. Via est Massilia sertuna prospera ab eo tem pore, quo facta est Romanis amica,nec prosperitas usquam claudicavit usque ad arma civilia inter Caesarem & Pom-Peium commota. Tum vero in peri culum extremi casus ineurrit. Nan

Pompeii studio, a quo insignibus ben ficiis

306쪽

ficiis affecta olitia suerat, & inclinatione quadam in partes optimatum, quarum patronus & princeps Pompeius esse diiscebatur , Caesari cum exercitu in Hii a. niam properanti, a quo recentiora beneficia acceperat, portas claudere cum

esset ausa, in gravissimam ejus indignationem incidite obsessaque ab eo, &summa vi oppugnata tandem desperaistis a Pompeio auxiliis in potestatem

ejus venit. Tum arma, tormenta, naves

omnes ei ademptae, pecunia ingens imis perata, praesidium ad tempus impositum. Verum bello finito, libertas quia dem pristina a clemente victore veteris amicitiae memore civitati restituta, sed multa alia, quae beneficio Romanorum

tenuerat, ablata. Demum turbato saepe Galliarum statu, cum imperatores arismis inter se contenderent , Massilia quoque obliterato vetere iure, communem cum caeteris illarum regionum ci vitatibus conditionem subire coacta fuit. Postremo inter varias rerum viis

eissitudines 3c mutationes, quae Galliis incubuere, conservata mediocri fortuisna , incolumis ad nostra haec tempora pervenit.

307쪽

3os DE sc RIPTI XVIII.

DE RE PUBLICA

LOCRENSIUM

in Italia. Viss E quoque olim in ea Italiae

parte , quam magnam Graeciam prisci dixerunt , Locrensium insignem rempublicam, accepimus : quam ante Strabonem &Diodorum Siculum. & ante Polybium, vetustissimi & gravissimi autores, qui ea florente florebant, Plato & Demosthenes cum primis commendarunt. Ille namque in exordio Timaei sui, cui ex Timaeo Locrensi philosopho Pythagoreo, quem cum Socrate ac aliis de rorum natura & mundi origine disserentem eo libro inducit, nomen dedit, civitatem hane in Italia quam optime legibus constitutam isto tempore fuisse, dc in ea Timaeum genere & opibus nutili secundum floruisse , ac summos magistratus & honores cepisse, atque adeo in studiis ad eruditionis culmen adscendisse, affirmat. Alter laudatam rempublicam eam haberi , de dignam esse, Cujus prudentiam atque in tuendis bener latis Iegibus constantiam imitentur

308쪽

REt P. LOCR1Ns Uλl. I 9tur ipsi Athenienses, in oratione allis versus Timocratem novarum Fc perniciolat una legum autorem , profitetur. Formaue eam Zaleticus vir sapiens ae lite

ac probus di justitiae amans. bonoque

loco apud L crenses natus, Pyth si insectator , traditur. De qua, cum italiae

oram illam describerem , quaedam lamante dixi. In primis ostendi, Zaleucum. eum leges perentibus Locrensibus scr-ret, de rempublicam eorum ordinare r. hue curas suas intendisse ut ante omnia civium animis hoc inscriberet, de cerio persuaderet, Di v M aut Orem moderatoremque omnium, coeli siderumque motus regentem , bonum , lusium, castum, sanctum humana quoque omnia videre dc curare, justitiam homines poscere, amare dc praemiis assicere bonos beneqire agentes . ac legibus parentes, odissedc poenis persequi malos, ae iniuriam aliis facientes , dc legum contemptores , nec aperta tantum , quae

eontra ius & leges committuntur, sed etiam occulta vindicare, ab ejus nutu hominum sortunam secundam de adversam pendere. Tum vero id studii habuit, ut efficeret, ut leges, quas serebat, non solum in praesens valerent, sed etiam apud posteros vim suam tenereat, di stabiles firmaeque permanerent

309쪽

3io DE sc RIPOoquam diutissime, neu abrogatIoni, d rogationi, obrogationi, ulli Ue mut tioni temerariae essent obnoxiae: ut d cebunt sequentia. Quem in finem se. vere praecepit, ut leges stricter servare . tur, nec permitteretur ullo modo, ut quis impune eas violaret, aut quicquam

contra eas committeret: vetuitque graviter , ne quis magistratuum aut judi- eum in gerenda republica aut exercendis judiciis temerario ausu a verbis leogum recederet, aut interpretando vim earum infringeret , labefactaretque: jussit vero ut praescriptum omnes seis ruerentur, nec pro arbitrio suo , ceueri solet, facinorum poenas asperarent mitigarentve: & quae his similia. Sie enim vir sapiens statuit, ad conserva dam rempublicam plus facere, potestatem legum quam masistratuum , Ecmajus momentum esse in illarum st bilitate ae stricta observatione, quam in horum laxato, & vitiis obnoxio aris bitrio et eas enim purae & tranquillae mentis instar esse in statu civitatis hos ceper caecutire, & assectibus pravis agitari. Idemque censuit, paucas leges stabiles & inconcussas. 3c quibus vis sua constat , atque obsequium praestatur, utiliores magisque salutares reipublicae

310쪽

. bum & robur contra delinquentes non habentium, quaeve libidini eorum, qui novandi fluvio tenentur ae potentiae majoris eupidi sunt. cedere saepere gunis tur aut abrogando derogandoque eonvelli faeile possunt, infinitam multit . dinem : existimavitque . a legibus reisceptis leviter recedere, & novas induiscere, id vere esse viam sternere ad remis , publicam evertendam. Quae omnia quam vere ae recte senserit, exemplo suo doeuere Athenae, quae hoc errore

implieitae pessum iverunt. de quo pas sim queritur Demosthenes. Docuit quoque Roma. quae hae peste insecta libertatem tandem perdidit. dc unius dominatui locum dedit. Ad reliqua ea. mus. Delegit Zaleucus ex omni populo mille, penes quos rerum summa esset, di legum custodia. Delegule verosimile

est . aut omnes, aut magnam partem,

ex iis, qui censebantur nobiles, orti ex centum familiis, quarum mentionem facit Polybius,de origine coloniae hujus disserenat quas dieit praerogativam h

, noris consensu communi tenuisse inter Locros universos in vetere Graecia, priusquam colonia haee in Italiam cor cederet e alique, nobilitatem hane exsceminis , quae in honore apud priscos Lo renses fuerint, defluxisse, dc deriv v 4 tam

SEARCH

MENU NAVIGATION