De Aristophanis spe atque imagine reipublicae Atheniensium restituendae [microform]

1쪽

as partis the 'Foundations ossestern Civiligation Heservation 'oject

ENT FOR NE HUMANITIES

Reproductions may noti made ithout permission homColumbia Universit Library

2쪽

States coos concarns the mal insis photocopies orother reproductions of copyrisnteo materiai. Unde certain cono itions specifiso in in lais, librarios antiarchivos are aut orietesto furnis a photocopys other reproduction One of these specifieo condition is nat tris photocopy orither reproduction is nota be usso for any purpos other inan private stuoy scholarsn ip or

This institution reserves ine risnt to refuse to accepi scopy orcle is, in iis tuosament, fulsi limant of tho ordor

inoulo involve violationis ne copyris ni law.

3쪽

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIO LIBRARIES PRESERVATION DEPAMMENT

Master Negative Restrictio in me: Origines Materies asiumed - Existim Bibliographic Record

5쪽

Centimeter

utilui lusilui luis iussis si liuilissilis istis illusissis his

6쪽

χ . . a

INAUGURALIS PHILOLOGICA

QUAM

AMPLISSIM PHILOSOPHORUM ORDINIS

RITE MAPESSENDOS

DIE VIII. M. IULII A. MDCCCLXV.

BEROMNENSIS.

ADVERSARIORUM PARTIBUS FUNGENTUR:

7쪽

Aristophanem summo patriae amore civiumque studio semper ductum esse vix nunc quisquam facile negaverit neque enim Themistoclem, Demosthenem, Ciceronem, quia belli domique dicendo et agendo rempublicam defenderunt malaque multa ob amorem eius perpessi sunt, Solos ideo vere patriam amasse arbitramur; sed in variis rebus varia ratione patriae amor ostenditur. Velut Aristophanes nec re militari enituit nec ob ea, quae salutis publicae causa volebat et agitabat, graviora detrimenta accepit immo honorem, gloriam, praemia et Vivus et mortuus assecutus est. Merito tamen illa reportavit, quippe qui Semper Summa cum assiduitate summaque animi attentione levitatem civium morumque depravationem impugnandam, abiectos cives urbe expellendos ideoque quavis ratione castigandos, priStinam morum conditionem recuperandam esse censuerit, eaque omnia nec ullo cum timore nec ulla suimet ratione habita egerit. Omnino Vero, quisqui tunc patriam vere amabat, reipublicae moriamque Statum, qualis erat, vituperaret et corrigeret necesse erat. Idque Socrates, Plato, Aristophanes, alii egerunt, ideoque, quamcumque quisque viam ad eam rem efficiendam ingreSSus est, merito Summis omnes laudibus efferuntur. Atqui fieri poterat, ut poeta quamvis maxime eximius ipsa arte comica tantum patriae civiumque studium praestaret Profecto ea erat apud veteres poetarum atque adeo comicorum vis atque auctoritas, ut illi re vera duces, magistri, praeceptores populi essent. tenim Aristophanes nil nisi ludos et ocos agere minime putandus est, sed in omnibus eius comoediis seria gravissimaque jocis immixta sunt. Nam hantiqui comoediographi', ut ait Aero schol admorat Serm. I.,

8쪽

10, 16, 17. , eo ipso placebant, quod ridicula eorum magis morderent, quam Si acria protulissent et Horatius ipse λὶ ἡ Ridiculum aeri Fortius et melius magnas plerumque Secatres. Accedit quod Comicus, quidquid ocatur, semper illud habet propositum, ut patriae civiumque damnis vitiisque

medeatur; neque unquam a rebus ipsis longius ille recedit: unde comoediam certis quibusdam finibus modisque constitutis alteram quasi historiam esse iure viri docti dixerunt j. Neque enim, si ex antiqua illa comoedia voluptatem resque venereas abstuleris, nihil iam in illa supererit: sed Comicus, licet deridendi et vituperandi causa pluribus, quam par erat, conviciis eundem hominem cumulaverit, Semper tamen gra viore quodam consilio ubique ducitur. Sane profecto antiqua illa comoedia, quoniam in describendis vel perstringendis aequalium vitiis a partium studio saepe abhorrebat patriaeque potissimum commodis emolumentisque prospiciebat, accurata quadam cautione adhibita nescio an etiam historiam scribenti aliqua fide digna esse videatur. Sed haec ideo attigi, quia, priusquam ad rem ipSam accederem, Comici voluntatem, gravitatem, constantiam in

rivalle eomio merit' sed idem hic egregius rerum graecarum scriptor nimio quodam cleonis amore aptus et Thucydidem non ubique historiae fidem servasse et comicum omnino nulla fide dignum censet cons eund. VI p. 33 adn. Thicis one of the many error in respectri grecia histor arising romthe practis of construin passage os comedDacis the wero serious and litera facts ibid. p. 459. Nimirum eum his parum eongruit, quod idem saepius VI p. 184 adn. 2, p. 622 et sequ et aliis locis legentes ad comicum delegavit et rebus apud illum narratis historiam suam confirmavit et exornavit.. Bernhardy. gr. Lit Gesch. II, 2, 38: In de Zelehuun thre Zeit-genosse War die Komoedi mdglichst unparietiscli, da te eine 2 schoneuhatto eici

reipublicae causa Saluieque de sendenda quatilam suisse sexistimem, breviter antea exponere debere mihi videbar. Jam, qualem ille spem atque imaginem patriae in meliorem statum conditionemque redigendae habuerit propo Silani, accuratius explanare liceat. Ac primum quidem illud magni momenti videtur esse, qualem reipublicae gubernandae et administrandae sormam optimam habuisse Comicus putandus Sit, uniuSne an omnium. plebisne an optimatium dominationem maluerit. Erat autem reipublicae forma apud Athenienses jam inde a Solonis Clisibenisque tena poribus democratia poti , quam ari Sto- cratia, his tamen finibus circumScripta, ut legibus, non mutabili vulgi arbitrio omnia decernerentur. Optimatium vero potentia, quum iam Solonis legibus admodum restricta et Clisthenis institutis minuta potiuS, quam Servata SSet tamen usque ad Aristidem archontem tantum legibus quoque valebat,

ut ex eorum numero omnes sere magistratus eligerentur β :

id quod ille consecti bellis Persicis, crescente in dies etiam

pauperiorum civium fiducia animoque, abolere coactu eSt. Tamen etiamtum per multos annos divites et nobiles potius

magistratibus ungebantur, quum iidem illi viri a multitudine et propter nobile genus et propter res Persicis bellis bene

gestas magni utique aestimarentur' . Neque vero ita multo post, quum Cimon, optimatium dux Persis plane devictis Citii mortuus esset, Pericles, quidquid ari Stoeratiae manSerat, plane Sustulit et praeter Suum ipsius principatum veram omnium legitimamque aequalitatem it 70v0αιχv G0τι α ὶ

9쪽

restituit yὶ Hic vero rerum status Pericle mortuo perversis malorum demagogorum artibus in vulgi imperium seu ochlocratiam conversus est: ac jam hoc tempore prioris aetatis formam reipublicae ligarchiam, recentem vero democratiam

appellabant'j. Quae eum ita sint, si vehementes et perpetuos impetus contemplamur, quibus Comicus reipublicae, qualis tunc erat,

formam, duces populi, vitia omnia aggressus est, non immerito Rankius Vit Aristophanis cap. XXXIX. laudandus

Videtur esse, eum dicat vix dubitandum esse, quin poetae si interdum Athenienses aristocratiae studium obiecerint et opprobrio verterint, a qua Sane non multum aberat . Atque in eandem fere sententiam techius Uiech, Die Vogelde Aristoph. in progr. gymn. Martisb. 1852 incidit, quum poetam Avib. ab id potissimum egisse censeret, ut isthetaerum sophisticis artibus summam sibi potentiam ac potestatem parere doceret, nobiliumque et plebis certamina et democratiae pravitatem, etsi hanc superiorem e pugna faceret discedentem, salsissime describeret atque demonstraret. Αtque horum quidem lis facile diremta erit, ubi δη κρατιας

apud Aristophanem usum vimque ponderaverimus. Etenim illud verbum ab Aristophane ea saepius notione nuncupatur, qua Plato philosophique alii eo utuntur 'in ut plebis vel impotentis vulgi dominationem significet eandemque vim habeat,

quam alias χλοκρατία Sed et hi Ioel rarissimi sunt Αeh 618 Av. 570 Ran. bl), et ibi, quod postea accuratius

videbimus, non tam democratiam ipsam, quam perversam de- magogorum aliorumque rationem a c0mico censeo esse vit noratam. Certe eius aetatis, quam maxime poein laudat, reipublicae formam nunquam, ni fallor, αριστοκρατιας nomine appellavit quo verbo profecto usus Sset, m0do volu18Set.

Adde quod, ut iam diximus, Aristidis tempore poetae gratissimo iam non vigebat optimatium tantum auctoritas, sed potius democratia quaedam firmis arctisque finibus et legibus circumscripta. Quodsi Rankius verbis suis haec tacite inesse voluit, reliqua concedo; sed quod Uiectius Avib. ab oti

earchiam aut adeo tyrannidem a Comico comprobatam esse censuit, quantum in hoc vir egregius a recta via aberraverit, mox pei spicuum ore existimo.

Atquo hinc quidem facile cetera intelligemus. Namque in Acharn sab. v. 618ὶ quum Dicaeopolis Lamacho, quid de republica sentiret, libere exposuisset, hic illi' δημἘκρατια,

φορ' et ' αχ'ς. Lamachus igitur, quamvis ipse a populo restui praesectus, democratiam tamen quodammodo accusat, quod civem illum minime potentem opprobria sibi Impunitum inferre sinat. certe inest in his magna reipublicae, qualis tunc erat, reprehensio, et iam tum bello sex demum annos gesto 0l. 88, 3, 42b a Chr. n. non videntur desuisse, qui civium libere loquendi potestatem reprimi quam ali mallent Ἀdde, quod democratia, si ilium vitum populo acceptum talia posita facit dicentem, secum ipsa quasi videtur dimicare, quippe quae ab uno suorum vituperetur. Quaerentibus vero, cur Lamachus talia fieri dicive patiatur, Dicaeopolis non fore

restiondet ut ea ille putaret serenda, nisi mercedem imper toriam honoremque omnem huic ipsi democraticae licentiae deberet Honores igitur mercede susceptos mercedemque

ipsam, non democratiam liberamque dicendi licentiam poeta illis verbis perstringit. Etenim quum idem alio loco Acharn. 64bydo se ipso loquens appellet Se To ποιητJ τυ αριστ0v, οστις παρεκι,δύvευσ εὶπεῖ tv ΑθηΜαίοις τα δικαια, hoc

10쪽

verbum παρεκιvδυvευσε sive pro loci ratione παρεκιvδυvευσα

nonne a populari et dicendi et degendi libertato et aequalitate plane abhorret Verane et justa dicere popularis imperii est Illud si poeta se au8um esse dixit, et reipublicae jam qualis tunc primis Peloponnesiaci belli annis status erat, ochlocratia magis, ubi vulgi arbitrio honestissimus quisque Vexatur et cruciatur, quam democratia videtur suisse 'i, et

poetam hanc Vere amasse et cupivisse, illam summopere reiecisse ac respuisse apparet.

Haec vero illius loci interpretatio si vera est et justa, etiam alium quendam Acharnensium sabulae locum in hunc modum liceat interpretari. Ibi enim 641 et 6424s. se ipsum poeta optime de republica meritum esse dixit, quia, quomodo tum

maxime civitates populari imperio uterentur, comoediis Suis ostendisset Ταγα ποιήσας παυσας ύδας τους πολιτας ξεvικ0wιλ6I0ις μηλια εξαπατασθαι κτλ. πολλω αγαθῶ, αιτιος ὐαι γεγληται ι ποιητής , Και τους δηρους ἐπιται πολῖτιvδειξας ως δημοκρατουvται. Atque hic quidem locus haud ita facilis intellectu videtur esse, quippe qui ne a scholiastis quidem plane perspectus sit age igitur Singula perquiramus. Ac verbum δεικvυvα active positum signiscat rem vel mento compositam vel manu actam oculis spectantium, ut cerni possit, proponere velut Plato in Cratylo p. 430e τυ δειξαι, ait, λεγωξις η τω 07θαλαω αἴσθησι καταστησαι deinde audienti aliquid narrare, exponere, demonstrare denique, Si quid magister discipulo exponit, docere significat vide lexica . Haec si in Comici verbis adhibemus exponendis, Varia nec tamen diversa admodum existere potest interpretatio. Primum enim poetam populos liberos arte sua in scena ita expressisse et ostendiSSe, quomodo in sua quisque civitate populari imperio uterentur; dein eadem eum in scena verbis pronuntiasse;

i' c. Rochius, . Die Voge des Aristophanes p. 9D Die Demoliratio Nar gnietzt 415 in chlohratia ansgearlet'; sed haec ommutatio statim

am mortuo Pericle, ut supra ostendimus, fieri coepta est.

tum cives, socios, quemlibet alium a poeta doctos esse, quomodo populi in civitatibus populari imperio uterentur. Ac qua hic notione ex illis tribus, quas diximus, δεικvυvαι verbum sit praeditum, parvi certe momenti est Verba autem v ταις πόλεσι neque ad Verbum δειξας appoSita esse possunt, quum Aristophanes nec in ulla unquam alia civitate comoediam docuerit, nec, quantum nos scimus, publici vel privati negotii causa in alia oppida prosectus sit; neque ad τους δήμους, nam Sic neceSsario diceretur τους δημους τους ε ταις πόλεσιv. Nihil igitur restat, quam ut illa verba

quod nonnulla editiones post δειξας commatis signum exhibent. Dein verbum c non ea notione, qua scholiasta quidam in codice, ni fallor, Ravennate accepit, intelligendum est: non enim, pinor, τι Significat, Sed propria verbi ως notione idem, quod latine dicunt quomodo , quemadmodum . Verbis autem του δήγυους δημοκρατεισθα traductionem quandam et oppositionem Comicum efficere volui Sse arbitror. Neque enim video, si δήαους pro pagorum vel tribuum Atticarum notione positos esse intelligimus, quid tum bonae rationis in illis verbis esse possit non enim in qualibet urbe οχμοι, Sed δέ L0ς, non Singulae tribus, sed universa civitas populari imperio utitur δη L0κρατειται . Praeterea apud Dem. pl. 5. 0 oetino ita accipiuntur, ut civitates populari imperio utentes significent. Itaque si haec omnia comprehendimus, haec loci videtur esse ratio. His de causis, inquit poeta, optimo de vobis meritus sum, et praeterea

ideo , quod, qui sive quam perversa ratione in civitatibus liberis populare imperium nunc administrari soleat, vobi S comoediis meis Cleonem perstringens et malos omnino mores vituperans ostendi. Atque ab hac mea interpretandi ratione quantum scholiastae discrepent, jam ex ipsis eorum verbis Satis apparebit; aiunt enim Και τους δη λους Ξυταις πόλεσι, 'AVTιτου, πη