Addimenta ad fragmenta historicum Graecorum [microform]

11쪽

ADDITAMENTA AD HISTORIC0RUM GRAECORUM FRAGΜΕΝΤΑ.

Amplissinia simul et utilissima, omniuria iudicio, collectio est quae

fragmenta hiStoricorum graecorum complectitur a Car. et Theod. uolturis in Bibliotlioea scriptorum graeeorum Didoliana luattuor Oluminibus edita, quibus quominus quintum aueusserit Parisiorum oppugnatio iuuiisquo prohibuit Scribendi materiam eum quaererem, nec tamen aliam quam quae quasi tumultario his in turbidis semporibus tractari OSSet cuperem, portae pretium me lauturum putavi r positis nonnullis quae in hae olleetion desunt, sive o nuper primum oditis scriptoribus, sivo otiam ex aliis setita. Cum antiquissimae res Graecorum, noxtricabili sero sexu, cum eorum sal ulis cohaererent, sauit fiori potuit, ut vulgo inter 1istoriarum Scriptore numerarentur, qui, maiore ortasse iure, SiVetheologis Sive historiarum scriptoribus adeonsendi orant. Talis MACUSILAUS ARGIVUS, cuiu Genealogiarum opus, ad unum quotquot ex eo Supersunt fragmenta hesiodeae Thoogoniae simillimum fuisse demonstrarent, etiamsi iune consensum non dissertis orbis testatuSosset Clomons Alexandrinus Stromat VI, p. 629 : Κ Ησι θοου μιετηλλαξα

t ποριοτραῖοι. De eorum Sane auctoritate quae a recentioribus quibusdam seriptoribus elisita tribuuntur, satis magnam iiii iuni dubitationum Suidae, sive potius Outiori cuiusdam apud eum vortia, haud semel adfirmantis V. 'Eκαταιος ιλησιος, Ιστορησαι, Συγγραῖω , adulterinum opus Acusilai cireumferri. uod uisi severa ita se habuisse minime negare velim in Oe enim fraudis genero nihil inausum intentatumve reliquit Graecorum levitas, vix tamen crediderim, praeter unum Platonem, Omnes qui postea hunc scriptorem laudaverunt, a salsario quodam luxandrino Se destipi passos esse. Iam primum de Apollodoro neminem saeile loe concessuram esse arbitror. uod

12쪽

vero ad Eudemum Rhodium attinet, nobilissimum Aristotelis discipulum, talis suspicio ne oriri quidem poterit. Ex huius aulem libris cum alia Ortasse tum certe illa fluxerunt quae ex eusilao retulit Damascius. Fugit hoc C. uelleri diligentiam, qui Damasci verba, cum eam oliti Aneedotis graecis t. III, p. 25J, tantum non integra exscripsisset, Optim sane iure eum iis coniunxit quae do Acusilao dicta sunt in latonis Convivio p. lJ8'' es Aousilai D. in Histor gr. fragm. t. 1, p. 100 . Multa autem plura sunt quae leguntur in Damasci libro de Principiis, qualem didit oppius. Postquam enim dixit t. l. p. ι82 εκ δὲ τουτω scilicet ex Erebo est Oete ρησὶ μιχθέοιο Atθέρα τευέσθαι καὶ

ita Ostea p. 384 Eudemum nominat Damascius, quem Secutus esSet in enumerandis vetustissimorum de deorum Origine opinionibus es Eu- domi Rhodii peripatetici fragmenta ed. Spengel, D. CXVII . Quod si, ut arbitror, Verum SSecutu est Senerus, cum in Analectis theophrasteis p. T coniceret, ex libros co περ et Θειου στορίας, in tertia parte tabulae scriptorum theophraSteorum positos, potius ad Eudemum pertinuisse, iam manifestum fit, undenam eum his Damasci excerptis, illa quoque fluxerint quis ex Eudem habet Diogenes Laertius in prooemio cs. D. CXVII Spongei . o minus ex eodem fortasse fonte derivata erant, qui Peunque nova eusilai fragmenta aecedunt Philodomi libro de pietate, qui eum primum in Herculanensium Voluminum quae Supersunt collectionis alterius tomo seeundo publicatus esset, nuper Salutarem curam GompertZii expertus St. Duorum fragmentorum, quod apud liunc legitur p. 61, 3

13쪽

Sedicet εvέσθαι ρησιv, communem illam Hesiodi es Theomn. V. 1164s. atque cusilai Opinionem spectat, quam post Platonem et Eudemum tetigit etiam qui argumentum Theocriti Idyll. XII conscripsit. In ceteris ver tria sunt quae pariter eusilai et Hesiodi consensum Ostendunt cita quae de Corbseri ortu ex ousilao retulit Philodemus l. l. . 4, 2:

eadoni sunt ae quae in Hesiodi Theogonia v. 3094s narrantur. Ne sola tamen Theogonia usus erat eusilaus, sed et aliis carminibus mythologieis Hesiodi. uod cum iam testaretur Schol. Apollon Rhod. III, 1123 es Aousil. r. in duobus novis indicii apud Philodemum comprobatur. In Verbis enim l. l. p. 12 5

Hesiodi loeus qui respicitur, idem est e quo Versus aliquot laudavit Athenagoras Logat. p. 134, o Catalogis sive Eceis, ut videtur, desumptos D. XLIX Gintiling). Euripides rem ipso Alcestidis sabulae initio tutigerat. Ceterorum nomina, Xeepto Phereeydis, cui novum hoc radimentum addendum erit, incerta Sunt liuet satis probabiliter a Gomperiai revocata Videantur.

14쪽

Narrationem de Aeseulapio sine dubio apud Aeusilaum statim insecuta est illa de Apollinis apud dinetum servitute, cuius meminit Philodomus l. l. p. 34, Q

ευσαι

Similitor utram quo apud Hesiodum coniunctam suisso colligi potost Sehol Eurip. leest. v. us Hosiod D. CI Goetti . . E Philodomi vero verbis r aeter uiasilai, tum OVum quos Iu AndroniS, quem C. Mupilorusinali earnassonsum osse voluit, fragmentum lustrabimur. Nova tom est tituli Orma Συγγευικωv, pro qua dii l ευε to, praebent eum Harpocrationis tum Seliol Apollonii liodi libri es Hist. gr. r. l. II, p. 35 S. . Quod do Irido ex Reusilao relatum est l. l. p. 13, 18:

15쪽

serit, easdem illas ac Hesperidas iudicantibus toste Philodemo statim in sequentibus 1 24

quibus orbis illud adiecisse sumulat me eum ignarussimis seire, unde sua ex Aeusilao de Harpyarum origine habeat atalis Comes Mythol. p. 4 8 ed. venet. DLXXXI Icusilaus Neptuni, Terro filias fuisse credidit. Cum Epimenidis nomine iterum Agusilai coniunctum apparet apud Philodemum p. 46, col. 61' Oeus autem lamnosioreSt, quam ut, praeter haec ipsa nomina, aliquid certi ex eo expiscari queamuS. Nec multo utilior est qui sexstat L L p. 15, 9

ubi saltem causam discimus, propter quam Aeusilai mentionem lacerat PhilodemuS. Ab Agusilao facilis est transiti ad HELLANICUM LESBIUM , quippe quinOI minus in enarrandis rebus sabulosis potissimum Versatus sit. Huius fragmentis addendum erit quod legitur in Epimerismi homericis a Cramer in Aneodotis Oxoniensibus editi t. I, p. 344 'Erastviκος δὲ και Πελια Qvόμαζε αυτο scilicet τὸ t mrοορορ' v), cetita ἐπελιωθη αυτ ηθὲν λακτισθεοι int του tetritου, quam eamdem nominis etymologiam reserunt Apollodorusci, 9 8 et Eustathius ad Odysseam p. 1681, 54. Rem sine dubio in Θετταλικοις narraverat Hellanteus Hist graee fragm. t. I, p. 49).

16쪽

de quo egit Lobeckius in Aglaopham p. 814, noveramus B Stephano Bygantio v. Θρία et Zenobio , 5. Eorum fontem suisse PHαOCHORUM, ut videtur, in libris περὶ πιτείας sive περὶ Μαοικης inscriptis Hist. graee fragm. t. I, p. 4l S. , indieat eius nomen oraeut appositum Φλόχωρος ut saepe pro Φιλόχορος , in altera proverbiorum collectione quam nuper edidit . illerus, Melanges de litteratur grecque, p. 366.

In eadem Vero hae collectione, paulo infra legitur excerptum SosIA LACONI Opere, simul addit titulo, cuius ope fortasse pers nari poterunt qui apud Suidam V. Σωσίβιος inde corrupta leguntur. Verba autem hae sunt l. l. p. 362 Al ιμες ποθ' scribendum est ποκ')

ἀελες ποθ' immo ποκ' μες. oris huius apud Spartanos saepius mentionem fecit Plutarchus, Sosibium, ut Videtur, secutus, cui igitur probabiliter debentur versus integri cum ali ipso lutarcho tum ab aliis quoque laudati, quorum testimonia eosseeta sunt in Burghii Poetis lyricis p. 1203 ed. tertiae.

Ut Sosibio, ita etiaII DIOSCORIDE, alio rerum LaeonicaruIn auctore

usus erat Plutarchus Ex liuius enim libris de Laconica republiea desumpta sunt quae narrat in Vita Lycurgi c. 11 et in vita Agosilai c. 35 es. Hist graee fragm. t. II, p. 92 . EumdeIn scriptorem semel nominat Athenaeus IV p. 140 . His tertium iam accedere iub0bimus Olympiodorum, in cuius Omnientario ad Platonis Gorgiam p. 176, haec sunt verba p. 22 ahia in diario inseripto eue Iahrbucher

ritur in Plutaretii vita Lycurgi c. ll, nisi quod pro Clearcho Alcaiidrum

17쪽

- 1 quemdam nominat, quod nomen igitur Olympiodoro quoque resti

Suidas et Photius praebent. Quod apud illos quoque dictetum legitur ΙΟΝΙ nomen, frustra in Suspicionem Oeavit C. uellerus Hist graee. D. t. I p. 1), cum satis invalida gelgae auctoritate fretus, id scripturae compendi ΜΝΑΣ pro Muraeae ortum esse putaret Titulus qui hie laudatur εγκωμίου εἰς Σκυθια iv alibi non Oeeurrit, nee hominem huius nomini novimus. On dubitabo igitur pro Σκυθια iv Σκυθιαδα legere, eorum Scilicet memor, quae e icanore transeripsit Stephanus Bygantius V. Ληλος. .. κεκλησθα δε αυτη καὶ Σκυθιαδα Νααυωρ ρησtu. Nihil senim mirum habet Ionem, simili modo quo Athenas et Chium laudibus extulit, etiam Delum insulam sive carmine sive prosa ratione celebrRSSB. Proverbium ο αυλητο αυλεtu, quod satis apte Ortasse, eum tritissimo illo et ne sutor ultra crepidami conferas, absque ulla indieatione iugitur in Appendio Proverbiorum V, 4. Eo usum esse Philomonem poetam comicum testatur auetor collectionis alterius proevorbiorum apud Misserum l. l. p. 368, qui simul de eius Origine nova quaedam appoSuit e DI .EARCHO, quae sitio dubio, ad eius Blo Ελλαδος

18쪽

εἰς παροιμtα ηλθε ὁ λόγοις. In verbis paroemiographi laustra hλθε sive περιέστη desiderabat einekius, qui hunc locum tractavit in Hermat. ΙΙΙ, p. 456, verbum enim exstat apud Milterum. Contra probandumost quod dum einekius in Dicaearchi verbis pro λόγοις, ὀμιοic reponi iubet. Etenim λόγοι περ αυλπτια Vix αὐλητικο dici possent. Quod autem a Miltero tentatum est ἐμιμιέvio, id apte tutabitur Plato Bopubi VII,

p. 40' ubi legitur : βασαvt πέο ε ἐμιlλευούσι ελκόμεvo παπια. omo Tt καὶ παρακιvησουσι. Ceterum de ipso proverbi pluribus dictum est a Moinokio in Analectis ad Athenaeum p. 50. Dicaearchum peripateticum insequatur HERMIPPUS MYRMEUs cui idem Ognomen peripatetico additum est. In quem cum olim satis

vehementer invectus Esset Meinersius in libro Geschichte de Missenscha en inscripto t. , p. 28, non minus fortasse paulo iniquiorem se nuper praebuit Sehaarsulimidiius in libro suo die angeb- liche Schrit stellere des Philalaos, p. 6. Qui enim iure affirmare liceat, Hermippum abSurdissima quaeque contulisse, vel his etiam absurdiora ipsum excogitasse, ut ceteri sidem inde conciliaret, quidum minime me videre fateor Crimen in illo potius conserre decet, recentioris aetatis scriptoreS, qui omissis utilioribus in Hermippi libris,

optimae frugis pleniSSimiS, mera nuga excerpere maluerunt, quas

ille, in hoc videlicet Aristotelis ceterorumque antiquiorum peripateticorum exemptim SQ utUS, commemorare non adSpernatus Brat, etsi

probatas ab illo fuisse riuila ratione demonStrari potest . uod si praesertim Diogenes Laertius, maiore diligentia prudentiave ermippi

libris usus esset, iam multa eorum quae ad antiquae Graecorum philosophiae notitiam pertinent, hodie non tam SpiSSiS tenebris obtegerentur.

Hoc eum multa alia indiei probant, tum praesertim scholia quaedam breviora in eodidibus nonnullis TheophraSti libelli adseripta, e quibus laetio perspicitur Hermippum diligentissimum fuisse in assurondistitutis librorum a singulis philosophis conscriptorum. Scholia haec addenda sunt Hermippi fragmentis apud C. uellerum collectis Hist.

19쪽

gr. D. t. ΙΙΙ, p. 35 Ss.). uorum quod logitur initio libri soptimi do

dubio petita sunt sonte quae leguntur in sin fragmenti τω sπια τα ρυσικα Theophrasti p. 323 Brandis Deto et νιμιο 'Avδρόvικος - καὶ

et ij Θεο ρραστου βιβλίωv. Sin minus ipsius Hermippi verba, attamen titulum quem peculiari parti operis sui do philosophorum vitis praefixorat, in indice hereulanensi academicorum philosophorum, nuper eruit Bueehelerus, cuiuSselici aeumino eum in hoc ipso loco tum in multis aliis res ad summam probabilitatem adducta videri potest. Ita igitur illo locum de quo agitur Supplevit col. XI, p. 8

Cum tali hoc titulo satis apte congruunt quae narrat ex Hermippo scriptor vitae Euripidis in torραροις Westermanni p. 138 Dionysium seniorem SyracuSanorum tyrannum, post obitum Euripidis, ab eius heredibus talento salterium poetae et pugillares Stilumque emiSSB, cum qua narratione Similis apud Lucianum adversus indoctos e. 15 de Auschyli pugillaribus ab eodem Dionysio emptis conserri potest. Ut senim nimis ambitiose dicta sint ortasse, quae amblichus in vita Pythag. o. 314 189 tradit, Dionysium nihil inexpertum reliquisse, ut Pythagoreorum amicitiam sibi constitiaret, tam Saepe eius nomen sive in veris sive in fictis narrationibus cum Aristippi Aeschinis latonis aliorumque philosophorum coniunctum comparet, ut facile intelligatur

20쪽

cur ab Hermippo silenti non praetermissum Sit Quare non ampliUS, ut a C. uellero factum est Hist. gr. D. t. II p. 52 D. 3 dubblandum erit, cui Hermippo ille locus assignari debeat. Multo autem minus etiam probo quod idem Presseri rationibus seductus titissum περι Μαγω ab Oe nostro Hermippo abiudicat l. l. p. 53ὶ quippe quin potius opus suum a Magis inceperit, in hoe quoque peripateticorum conSuetudinem retinenS.

Simili modo quo HermippuS, ita POLEMON quoque ILIENSIS singulis libris totius oporis sui poeuliares titulos indidisso censendus est. Etenim quae eius laudantur κτισεις variarum urbium cum apud Suidam tum apud Selioliastum Apollonii Ritodi IV, 324, quin ad unum idemque Opus pertinuerint κοσμιtκη περιV qσt inSeriptum, licet eam a ceteris Polemonis seriptis distinxisse videatur Suidas, nemo sauit dubitabit postea quae de liae re disputavit rellerus. Ad hane igitur reserenda sunt quae e codie norsentino Etymologie magni exseripsit E. Millerus l. l.

Μελιτη seribentis, nonnulla in in exeidisse eensenda sunt, Meliten enim Siciliae nullam novimus Totus Vero locus aliter sortasse sanari debet, praesertim euin ne apud Seholiastem Apollonii Rhodii V, 324 quidem, extra Omnem dubitationem positum videatur, quod C. uuellerus dedit Hist graee fragm. t. ΙΙΙ, p. 126 ευκτισεσι sita eod. PariS ευκτίσει vulgo 'Ιταλικω και Σικελικωv, ubi nullum arridet coniectura quain, collatis iis quae apud Maerobium leguntur Saturnal V, 19 us. Olem. D. 83), proposuit Bernhardyus ad Suidam . Πολέμωv, v etἡει Παλικωvetto Σικελικωυ, etSicininu bctne perspiciatur quomodo eum tali titillo res de qua narratum est apud Scholiastem Apollonii Omponi possit. Vide igitur ne illud εκτισε, quod in v et σεσι mutat uilleruS, e numeri indicatione ortum Sit, nempe Stadiorum, quibus, Secundum Ole-