장음표시 사용
121쪽
I. Αου Q. lib. III. H. A. c. I l. 3. Τιενιι τώ . Verum hoc
esse ex instituto multis ostendit c armannus in singulari Tractatu de Miraculis Mortuorum, moX ab initio operis, Lib. I. Tit. I. adde Thom. Bax- tholini Anat. res. lib. III. E. I. & Jo. Rudolph. Camerarii Memorabit. Me- dic. Ce t. VI. C. 47. p. 382. item Paraeum, Schenckium aliosque plures. Trillarus. 3. Τεθνεώτων Recentiores hoc negant. vide Ruyschii Advert. An tori. Decad. II. p. 46
Et hoc paradoxon singulare Phaetuta Abderitanae Pytheae infelicis uxoris exemplum imprimis confirmat memoratum Hippocrati Lib. VI. Epidem. extremo ubi vid. Vallesium & alios e Confirmat cc Plinius lib. XII. C. 4. Aul. Gellius Lib. I x. c. 4 aliique Veterum. Sed plura ejusmodi foeminarum barbatarum exempla collegerunt Dalechampius & praesertim Harduinus ad dictum Plinii locum pag. 3 3. TOm I. Amatus Luntanus Centi II. Curat. 39. Bodinus in Daemonbmania, Lib. I i.
122쪽
praecipuas absumitur, ob senium, aut morbum.1mo etiam defunctis augentur pili. Mentum quod spectat, usu enit, ut quibuSdam succre- .scant pili, ik in mento, & in maxilla. Aliis illud quidem glabrum est: maxillae vero hi uiae. Mulieri in mento pili haut erumpunt, nisi fortassis pauci admodum, quum menstrua fuerint suppressa. Caeteri crines crescunt, pro ratione sin
gulorum; maxime in capite, post in barba. At qui
cap. 6. & in Comment. ad circumfertur , in
Oppian. Hieron. Mercu- τα πιε. rialis de Morb. Mul. Lib. γεγο πως παιανι -- Iv. 9 262. inprimis autem Θεον e. λι Thom. Bartholinus, cum V ubi sane m8nstrum vo- in Anat. Ref. Lib. III. ius est τὸ unde cap. I. p. 434. tum & in Salmasus emendat, qui Hist. Anat. Cent. I. Hist. πωτωνι, ως optime
4'. & Casp. a Reies , in cuidem de sensu restituen. Lys. Camp. Quaest. LVII. do; eo pejus vero de pri-D II 2. vid. & observ. scis literarum vestigiis se Physico. Med. Vratistav. Vandis promeritus; quod immo nosmet ipsi Parisiis evitare potuisset, si mino-& alibi olim inter perigri. re violentia & eodcm senisi nandum aliquot Reminas su legisset , Vel Umενη. J; harbatas vidimus. Sed & , , Velo ut id obiter hic adjiciam, Quare pace tanti Viri ma- Veneris ix Cypriae & Ro- nium, mihi legendum po-
manae signum barbatum liuS Videtur, a N. A. fuisse, commemorant prae- γεφοφὼς ter alios , sui das atque Θεεν - . F. λ.
Hesychius, item Macro- Vel, quod magis placet, i bilis & ex his Gyraldus. & forte verum est, at Sed Hesychii locus itata ,ulgo valde depravatus enim plane hanc Venerem
123쪽
τω Θόλει - , barbatum scilicet mentum habentem , NIuperna Ibi parte marem , inferna autem faminam exssentem. Fuit & quum le
lebris satis apud hpollodorum, Eustathium , Athenaeum, Suidam &ipsum
nostrum Hesuchium, POC. ta est. Pan allis, qui de rebus Herculis & aliis niysticis commentiS, Clegantissma carmina scriptasse perhibetur, quae tamen, quod dolendum , edax tempus nobis invidit. Sed nunc alteram conjecturam modo propositam magis mihi placere, ingenue pro fiteor. Verum me longius
mira philologiae dulcedo ardensque Hesychium ju-
124쪽
qui palpebris inhaerent, nunquam augentur plus justo. Defluunt vero hi, cum Venus coli coepit: eoque impensius, quo usus veneris fue
lembranarum omnium maximae illaestini , quibus incingitur cerebrum: ex his altera, quae ossi Cranio superius adnascitur, validior est & crassior illis, quae sunt circum
CAPUT XLVIII. Os capitis supremum est, atque continuum
novissimis vertebris, diciturque Cranu
vandi studium produxit, itaque impetrata prius, ut spes est , a Lectoribus, digressionis hujus nostraevenia, jam ad propositum
revertor. Trillerus. I. Πώγωνι. Aristot. svi J2. 'Pεουσι. Mercurialis Uar. Lech. lib. V. c. u. p. m. 2S9.. 3. Μἐγις.ι lib. III. H. A. C. I . Describit hic a tor noster Perieranium, verum Aristoteles non depe almricranio sed de dura ac pia
matre loquitur. 4. Aristoti addit δύε. Haec ab Autore addita. - 6. TA. Aristot. FDebuiς autem autor noster sic mutare. Per τῶν intelligit d ram ac piam matrem, mristoteles vero per F piam. vid. Scaliger ad h. l. 7. Ἀνώ n τὸ. lib. III. H.
125쪽
c. 7. 2. Idem testatur Aratus apud Pollucem lib. II. c. I v. Segm. 38. lati si ποτ' a πώπειτα πελλιι y αυ-s
126쪽
. um totum sane os rarum est , rotundum: cute gracilenta obductum. Insignitum est tribus si turis,coeuntibus ut plurimum uno puncto.Jam vistim etiam est caput viri sine ulla sutura. Sut
ne hae sunt. Coronaria: lam bdoides: & sagiti lis. Juncturas plurimas homo habet in capite: scilicet ut locus sit perspirabilis: eoque magis , . quo majus cerebrum. Quoties enim supra modum vel humidius, vel siccius factum fuerit, haut poterit ossicio suo perfungi, sed morbos deliriaque causabit. Si densius fuerit cranium , quam par est, cerebrum redditum imbecillius , ineptumque ad probam exspirationem, celer,
ter computret, tanquam natura sua humidiim. Constat caput non quatuor, sed octo ossibus, quorum duo circa aures exigua fatis sunt, respoctu caeterorum. A capite maxillarum ossa protenduntur. Sunt vero ossa universum haec. Os
frontis: ossa duo syncipitis: unumque occipitii: duo ossa temporum. Insuper Ossa cunei sorme ,& spongiosum.
4. Συμει, lin. III. II. LindeniusMed. Α. C. T. PhγsiOl. c. vIII. Art. XIV. s. 'Eξ . . Aristot. it. p. 377. emendato. Rufus Ε- sic quoque aliquando eo phes lib. III. p. 67. με- Iexeram, forte tameu prae
127쪽
e ιε ροσιν αυτως ' 'Αντὶ δε πο-οό ό πα- αιμιξο , λεορον s καθα se. stabit nihil mutare , tum ruod haec locutio Graecis e familiaris , tum quod
ea aliquoties utatur Rufus. sic lib. I I. p. 39. ναέσι παρ
RE O. tit autem Lauremhergius spongiosum malim cribro
sum. I. lib. I. H. A. . c. II. 2. MIMσει lib. III. de P. A. C. II.
128쪽
CAPUT. XLIX. Cerebrum duae membranae investiunt: alte
ra valida apprime , ossi adhaerens: altera priori imbecillior,ipsum contingens cerebrum. Hae ex omnibus membranis robustissimae sunt quemadmodum Sc illae, quae cor circumdant: Ιdque Optimo merito. Haec enim duo membra custodia tutiori opus habent , quae partibus principibus suo jure debetur. Ista vero sunt enumero partium principum. Ut cerebrum m derato quoque calore potiretur, & nutritione, deveniunt venae, arteriaeque ad membranam investientem cerebrum. Ipsum vero cerebrum venam nullam in se continet.Sed ne calor vehementior offensioni esset, pro paucis amplisque venis, multae frequentes atque exiles concessae sunt: proque copioso & crasso sanguine, tenuis sincerusque,CΛ- A. c. 7.4. Εἰς lib. III. H. A. c. Hinc puto Pollux lib. II. c. IV. S. 44. hanc membranam dicit esse ἐρυθροτερον, ut non opus sit
cum Junge amo legeres. 'o sim. I. H. A.
o. Πμι δὲ Φλ lib. II. de P. A. c. 7. 7. Αοτώδ. -e α. τὸ, ut recte apud Ari1totele
129쪽
I. Πιεῖ lib. II. de A. c. I 6. P. A. c. 7. . o. 'Eσι δὲ. lib. II. de P. a.' 'Eω. M. Aristot. ἐ- . A. C. 7. . μον. 7. Κατα- lib. I. 3. Contrarium Η. A. C. I S.
statuit Philosophus, unde 8. 'Eτιν-. Aristoteles lΟC. Paula aliter ibi legitur. cit. ,καόν δὲ ἐτεν- εχποψ. Δ'. Aristot. ρε. μ.,φG. Celeb. Lindenius I. lib. I. H. Med. Physiol. c. VIII. P.
130쪽
De cerebro ipse superest ut dicamus. Uid
tur cerebrum medulla quaedam esse, atque Origo medullae, eo quod ceruamus dorsit medullam cerebro esse continuam. Nec Vero, excrementum est, sed e numero partium contianuarum , & quae sui sunt generis. Quam certe naturam optima ratione accepit.Cerebrum eX- sangue cunctis animalibus :& ad tactum frigidum per naturam. Praeterea cum tangitur sensit Omni destitutum videtur. Magnitudinem ejus si spectes, liabet homo, proportione magnitu- dinis , cerebrum & amplissimum & humidiisse; mum. Cerebrum omnium bipartitum est, po-: stremoque illi conjungitur, quod vocant Cere- bellum, diversum ab eo tum tactu, tum specie. In med O cerebro, ut plurimum, omnium antimalium spectantur Ires ventriculi. Etiam Qmnus ab hac parte excitatur animalibus. Sicuti
σ8. illud, glossema amplectitursententiam no- esse suspicatur, quam su- ster, quod patebit si Phi- suspicionem firmat noster. losophum 2 nostrum coin
C. T. Caeterum in sequen- modo legi; nihil tamen te-tibus, contrariam . iterum mere muto,imprimis quum