장음표시 사용
2쪽
REVERBNDISSIMO ET ILLUSTRISSIMO
S. R. I. PRINCI PI AC DOMINO, DOMINO
cipi, ac Domino suo Clementissimo.
Pleoni propemodum Reuerendissime, allustrissime Princeps, Philosephiapraeparati iam sumus, tamen hodie primum leuato pelo Actionem damus. Nimirum non ante prodire incong=c ctum tuum avssumin quam Vnionem Actioni isti insertam oli-riori nexu ηοbucopularemis Interea verecundati ad sublimiomos Vestrae Celsimi lini oculos accelsum, latere hactenis veluti post&purium maluimus,Parrhaud quemquam facile nis artusua peritissimum coram summi PrincipibMapparere φε posse, νel debere. Sed cum promitti Actionem his audu, nolum in Te Mosedariam aliquam, aliuduei envi lassicrum a nobis expectare, petat enim Reuerentia Genivi ad Magnates, o Principe fabulam dantaxat asserre procul ab isti riuimin, qui in Peripatericorum Scholis peritati litamus, ctactionem hanc rerum non narum Vnione connectimin Sed neque iacircὸ putes Actionem hanc nostra, Unionemque amnicarere oblectamento. ριιοdβνι admodum sit, o Academica etiam ista suos lubres habet. Grativi; qui nutipotentias quatitana rerum arietate flectatoressiuas admiratιstne percellιti quidquid certe ιη pulcherrima hoc Orbis theatro Natura ludit Momne per hanc Actionem producit mandi Charagata, per ham Vnionem, arietate mira compaginat. At Pt niti ads=ectantiam oluptatem desideretur, quater in au novello Roma inuidenda resonesus- theatrum malat qaatiescuas scilicet amκη temporum ricissiturine aliam terri formam, aliam rabin Unionem superinducit. Ad
3쪽
his forijs flectatorem. Nec νπὸ temere hic quicquam agimus, aut ara ratione Celsi tud. .r Patrocinium flagitamus. Cui enim Dissutationem nossram tutius comi e nivi quam Ei, cui totum Nonasterium nostrum irasemper in amorii fuit, tauru non solum tamantissimum Principemsuum sed alterum etiam Abbatem Rottonbuecbenses agnostant. Vnum desexcentuis quotidianu Benefici,s, ex eius, qui nobu Mn auctoritate praees iussione,proferimus,eὸpraeclarius, aὸd in ipsum Caηobi, nostri Antisit contuleru. Cum v ante annos non adeὸ multossedere nobis ad clauum iussus esset, Tu ex hoc nunci ade ad complectendum istum Beneficentia Tuae alas extendisti, ut posthabita Hiemu asseritate, o quidquid etiam summe amantibus ob repetest, illicὸ ad nos aduolares OElectum tuumet Ipse manibus consiecrares. -- hic eris Beneuolentia tua ,sed a capite in nos etiam ct caetera membra liberalissime dimanauit, sempers dimanat. Qua Benescentissima Actionis Tuae ad nostrum Monasterium Vnio, uti non tertio quintove actu absoluatur, aut etiam centesmo sedperinde, risemper in Remp. Christianam cat ram quoque extendi pergat, idcirco Reuerendiumice 6c Illustrissimae Celsitudini Tuae Animae corporsis nionem, O vitae Actionem, quaprodest, immortalem a moprecamur. Ville Reuerendissime Ilultrissime Princeps, Fauorem in Tuosprosequere ungosad in Cosseti S. Ignati, Maruris a Iundi. Anno Christi ros t.
4쪽
Disputationis Ratio seu Modus.
Sitatam Lam hoc temporis rerum disinctionem supponimus, quam Modalem vocant, nempe quare aliquae ita interse disingui dicuntur, visa quidem ari ista consi ere valeat, non tamen vicis ci a sine isa, etiamper absolutam DEIpotentiam. Ei licet Mediam istam, inter ratιοniso rei. Inctionem, temporibus omnino antiquissimis non multum cognita uisse arbitremur , quia tamen ea indis cultatibus quibusdam omnino necessariapseriorum temporum Auctoribus visafuit, idcirco est nos eandem aliquousis amplexi umus, atris hac dissutatione etiam prosequimur Aliquori, inquam negenim talapidi se exoptati nobissent Modi ut quamlibet dis cultatem Modorum vel eoaemenIo condire, ve0raetextu on re libeat hoc potius nobis persuasum est,
posse uniuersam, no modo PH cam,imo etiam Philosophiam nico Modorsi BINARIO, tamquam biga aliqua nixam prouehi. δει splacet, reliqui gapparatus adst, etiam triumphare Rag Vni olao Adtio,Modi videntur defacto; depossibili etiam unicus Modinposset se cere, reiecto nimirum in Actionem offio Vnionis diuod de alijs etiam rebus tamquam de Moris in seriem loquimur, id non alio sensifacimus, quam Antiqui fecerunt,
qui cuiusq)re Ratione ormale euperfectione, habilitatems Morinomine appestarunt; ita dicimus, quod Modus operandi sequatur Modum effendi; ita iam iam dissutationis Modum pro Methodo diximus ita etiam non ignotus vers cuius dicit:
Es Modus in rebus,sunt enideniquefines. Denis iam nune etia dicere libet, Modum devinione o Acrione dissurandi talem nobis esse, muro eo ac aliassolitisumin nonpraeire de ipses harum
rerum entitatibus, verum etiam de alijs adnexis decidamussim quia hane
dissutationem ad corporis p fici generationem explicandam potissimam desinamus, idcirco etiam quandosprme aliorasunt ea,qua de ratonis, Actionssique, etiam non expressa, connotatis, quam qua de queam dementitateproferim-.
5쪽
VIII. Vnio educitur ex potentiat materiae. Non seeundum aliquid sui, aut secundum totam entitatem latet in materia vel extra eandem ponitur; sed fit dependenter a causalitate materiae. Licet illa etiam inpotentia agentis contineatur, in quo tanquam in sua causa efficiente inest, non tamen de potentia agentis educi dicitur. Eduetio unionis quandam passionem eiusdem in subiecto significat, qua passo agenti non conuenit. IX. In omnibus compositis unio est materialis entitas. Si in homine uni esset spiritualis, inquantum se tenet ex parte animae, ut hare per illam sibi in spiritualitate proportio. natam lateriae iungatur, etiam talis deberet esse ex parte materiae quia unionem animae spiritualem eum materia connectit. De possibili similis unio spiritualis non videtur deneganda, quae te intrinsece teneat ex parte sormae, Tubiectum materiale extrinsece a sciat.
X. Vnio pii itualis, siue diuisibilis siue indivisibilis esset, quavis parte viventi ad generata,nuata retii r quia aliud modificatum respiceret. Vnionem supernaturaliter Creari, nee ratione aterialitatis nee ratione modali sentitatis implicat. Dependentiam a subiecto ratione in fluxus causae niaterialis inest tum D Eus per modum ereationis compensare potest. Dependentia modalium entitatum a terminis nec per absolutam potentiam tolli potest. In quovis composito una tantum numero unio datur, qua sola posita impossibile est, ut non etiam eo ipso duo unita dentur. XI. Si diuina vii tute duae sormae unam materiam simili informarent' vel duae numerom teriae ni fornaar substarent, tum duae quoque ibi uniones essent. Non repugnat super turaliter in uno composito, quod una solum formas materia constet, duas distinctas totales uniones intercedere. Per unam unionem tollitur quidem indifferentia compositi existendi per hunc modum Pnon tamen tollitur indifferentia illius existendi per alium modum. XII. Ab utraque illa unione compositum tale in ratione nexus dependeret; quoad hunc Esse suum ita aeeiperet, utqualibet deficiente ipsum tamen persisteret. Licet utraque per se sit nexus illius compositi alteram tamen per accidens applicatam esse dicimus. Unici naturaliter in existit materiar ut subiecto, afficit formam ut terminum extrinsece Hoe extrinsecum afficere ipsius formae sufficit ad id, ut non solum materia sermae, sed etiam forma materiae intrinsece ad eompositum faciendum iungatur: perinde ut in attractione magnetis, iste serro, hoc illi iungitur,4 quodam modo natur. XIII. In trinsece aliquid alteri vesti, dupliciter maxime intelligi potest. Prim b, prout
idem est ae secundum suam entitatem alteri uniri. Secundo, prout idem est, quod uniri alteri per aliquid ei, quod unitur, inexistens. Priori modo, non item posteriori, formae dicunturnia teriae, ni r Sic etiam Uerbum Diuinum humanitati intrinsece unitum est; ad quod plus non requiritur, quam ut unionem vere terminet Etiam murias quoad entitatem inti insece diiscitur eognitus, priori Intrinseci denominatione, licet alioqui cognitio ei sit tantum extrinseca. XIV. Quantumuis unio in Orma subiectari concederetur, non tamen omne id quod habet unione eius subiectum esse dici deberet, sed in aliquo eam, loco vocis subiectum vox terminus surpari deberet. Si umo subiectaretur in bla forma, tum in productione hominis parens non esset eausa generatae prolis utpote qui ut agens corporeum in formam spiritualem agere.
ae Unionem educere non posset.
XV. Parens non potest dici ipsam substantia unionis non attingere, sed Blas dispositiones; ad quarum positionem DEus unionem Producat. Qui dispositiones ponit,alterationis tantum, non generationis causa est. Si dispositiones in subiecto ponere sufficit ad id, ut aliquid uis
6쪽
XVI Forma si esset subiectum . nionis in aliquo priori illa liuic prae supponeretur; possetq; concipi producta absque eo, ut subiecto sit unita quod utique naturae fini repugnat. Non
urget, qudd communiter unio formae identificari dicatur, huius enim sensus alius non est, quam quod unio aliquo modo se magis ex parte formae,quam materiae teneat Materia tanquam basis generationi praesupponitur, cui una cum sorma simul unio superueniat. XVII. Si unio in utroque simul extremo compositi subiectaretur, tum nain eadem res duabus fimul actionibus naturaliter produceretur Altera actio in materia, altera in forma tanquam connaturalibus subiectis distinistis reciperetur. Vna numero actio, ex utroque subrecto unionem educens, esse non potest Unus namque modus non nisi unum modificat &aecidens transire de subiecto in subiectum naturaliter nequit. Non sufiicit ad unitatem actionis hic defendundani, quδd partes re ipsa sint unitae; quia sic sorima quoque di materia una numeroast: one conteruari possent.
XVIII. Eadem unio est eausalitas materiae&sormae in Compositum secundum suamentitatem spectatum; tam in primo instanti, quo ipsum producitur, quam deinceps. In quantum est id, per quod forma perficit materiam, distinguitur a se ipsa sol maliter, in quantuin est ad per quod materia sormam rccipit. Respectu formae dicitur Insormatio, respectu matellae Sustentatio, seu Materiali satio. XIX. Causalitas viversim id est, ad quod effectus formaliter sequi intelligitur; quo so-IO Oblato, licet caetera requisita adsint, effectus non ponitur. Estectus principalis formae S. xςriae est compositum, quod ad positionem unionis formaliter sequi intelligitur. Vnitum eisedi compositum esse inter se non distinguuntur perfecte formaliter. Ubicunque uni est, ibi Vnitum aliquid esse dicitur, apote ab abltracto conciet tum inse endo. XX. Quia unio, prout est causalitas materiae in formamis compositum, multiplicite se Dabere potest, diu et simode quoque eam ad ambiguitatem vita udam , appellare conuenit.
Si formas unio dependenter a con eursu materialis causae fiat, illam unionem sultentativam vocamus, eo qudd omnem molem superimpositam sustineat. Quando sola unio educatur, forma creatur, unionem receptiuam appellamus, quia a receptaone sormae, tanquam potia ori, rectius denominari videtur.
XXI. Si supernaturaliter etiam uni cum forma creetur, ea nobis insormativa dieitur; Cum praeter informationem nihil aliud importet. Aliam unionem per absolutam potentiam possibilem admittimus quae talis sit, ut ipsa Creata formam, ex potentia materiae eductam, eidem nectat. Ob hoc officium, quod nulli alteri unioni competit, ciconnexivae nomen per principalitatem obtinet. XXII. Forma taliter educta non esset in materia, tanquam actus in sua potentia, sed tanquaactus ex potentia eductus. Nonne eret cum altera parte subiectiva compositum per modum actus di potentia ,s per modum quasi partium integrantium, si uni nee materiae nec formae intrinsece ineste sed utrumque tantum extrinsece aiscere poneretur Forma non potest inesse ut Qtrod. tanquam actus, nisi per aliquid, quod insit subiecto ut Quo.
XXIII. In Composito si sola unio educta sit, compositum totum generatum dicitur. E contra licet unio creetur, non perinde totum compositum Creatum dicendum est, si forma in eQ per influxum cause materialis producta sit ad denominationem enim a forma perfectiori, quali etiam est Creatio, requiritu eausa integra ad imperfectam denominationem lassicit 'luuis desectus. Quod generatio naturaliter termine tui ad unionem, hoc diuinae potentiae nihil praeitidicat cum ex desectu finis natura multa intermittat,initae DEus praestare potest.
XXIV. Si sublata ex aliquo composito unione alia substitueretur, non maneret prius
7쪽
mimero eombo tum Sicut trium obiectorii nivisio essentialiter tria obiecta requirit, ita hoc nil mero eompositum haec numero extrema cum suo nexu essentialiter exigit. Eadem numero unio sine eductione, cum qua plaustoniungebatur, a D Eo conseruari potest Ei si unione Csupet naturaliter possit esse sines is moditi eatis, potest tamen esse extra illa , ita ut utrumcluta tantum exrrinsece assiciat, ab iis ille extrinsece dependeat; simi desecto unio in eompolito extrinsece sollim a sorma dependet.
XXV. Vnio seips L non per luperadditam aliamvntonem, partibus eo niungitur siquidem omnis modalis entita se sedeterminata est.&debet necessari uniri subiecto, eo quod nullo pacto sine suo modiscato existere possit. E contra patres essent tales compositi, cum sine entitates absolutae, separatim existere possint, ad id, uniantur, per aliquid superadditii determinari.& coniungi debent sicut murus ut disgreget visun albedine opus habeti ipsi autem albedini ex natura sua non per aliam albedinem competit else disgregativum Visus.
XXVI. Licet vitio in compoIito inter extrema intercedat sorma tamen materia imme
diate cuniungitur Mediate agere aliquid tum dicitur, quando mediante alio tragod agit. Vnio non est medium ut Quod incomposito, sed tantum ut Quo Ratio uniendi non magisto Ilit iis mediationem, ae ratio videndi; in qua obiectum immediate attingi dicitur, quan tum uis visione media id fiat. XXVI l. In ratione entis unio quidem est quid imperfectum, non tamen ratione modNPcculiarem subsistentiam non habet. icet sit modus substantialis cuin subsistentia sit pers ctio entis incommuni, non vero eius, quod est modus tant sim entis. Hae modali entit a te no potest quid dari pei sectius, ut ex duobus unum fiati Qualitates sine unione subiecto nil pro sunn, nec gratia nisi unita DEO hominem oratum reddit. Non per solam unionem sed per humanitatem unitam DEvs homo dici poteti. XXVIII. Vnio non est tinei pium physeum transmutationis, quantumuis ad omne eom positum naturale requitatur. Nec terminati ueseeundum se, nee constitutive tanqtiam pars
principiat; quod tamen ad essentiam principis physici spectat. Non impedit, quo minus univsit caula litas soriarie, materiae in compositum, licet ho ea partibus ut natis non distinguatur realiter Sunia it ad rationem causalitatis, ut unio specihcative sumpta,&secundum se sit quid realiter modaliter suo effectu distinctum. XXIX. Vnio Corporis naturalis est ditii sibilis,&pars Elius parti corporis respondet, Ad hane diuisibilitatem anima ratum alis in se quidem in diuisibilis , materiam etiam diuisibiliter
insormat. ando membruinae orpore humano abscinditur, unio illius membri, tanquam materialis comi rapiti iri Manimae praesentia loealis ad illud terminari desiniri, utpote cuius osti-eium non si discontinua informare. Vnio in diuerfis partibus euusdem compositi nullam heteterogeneltatem habet.
xX . Si Deus anni hi lata cum formis substantialibus omni materia prima, relinquer
quantitatem una cum qualitatibus, atque istae ita in aliquam quantitatem agerent, ut cum ta It italitatum intensione prior rana si adesset non amplius lubstitura esset; tum Euse naturali congruentia reuniret qtiantitatem materiae, atque aliam formam sub tantialem prodi meeret. Probabilius est, quod in hoc eas DEus priorem numero unionem v naei insita materia quantitati re producat.
XXXI. unitioqtiantitatis eum subiecto fieret in eodem instanti temporis, in quo dispo stiones complentur, materia reproducitur, Jorma educitur. Sine nione materia prima naturaliter esse non potest . sicut nee sine omni sernia substantiali, vel accidentali. Potentia materiae non elide secunda specie praedicamenti qualitatis; nec materiae per siquam, ni noru
8쪽
con Iungitur sed est de essentia illitis,tanquam respectus transcendentalis ad omnes formas naturales possibiles. XXXII. Si unio creetur, sortiori eo neursi aDEo eon seruari debet quam si eam dependeri
terra concursu causa materialis produxisset Formae materiales, vel accidentales, vel subitantiales, si creatione suum esse acciperent prout fieri posse eoncedimus' possent supernaturalis ter subiecto uniri, ita ut ad solaminionem noua actio terminetur. Subsistentiae duae partiales, materia scilicet formae uniuntur in unam totalem completam. Hare unitio fit quasi exten- sitie; velut indivisibilia in quantitate dicuntur uniri ex eo, quod per ipsa duae quantitates enti latiue extensae uniantur; non ve ih intensive, vel per modum actus& potentiar. XXXIII. Unio non est effectus sorma in genere causiae efficientis; pilus enim est ut forma sit, quam ut operari possit. Forma naturaliter in prima productione non est, nisi informando per unione mi die suae operationi unionem, tanquam ab alio productam praesupponit. EM pulsio prioris sormae in generatione fit media informatione id est productione nouae unionis eum nouasorma, uestructione prioris unionis cum sua forma. XXXIV. Esse corruptibile εrporis humani prouenit a modo informandi eorruptibilia nempe unione; non vero abesse aliquo distincto,&a Mentitate formae in materiam derivato. Esse viventis habetur per Elam animam subiecto unitam, absque alio esse superaddito. Siso malis terminus generationis accipiatur pro eo, quod constituit compositum, tum formalis terminus nec unio lota, nec sola forma est sed forma vi unita; per neutram enim seorsim compo situm constituitur. Si generatio spectetur, ut habet rationem actionis uniti uar, eius terminus sol malis est,nio, ut quae per unitionem constituitur. Si generatio praecise spectetur,ut est pro ductio. pro formali illius termino est gradus aliquis communis unioni &Jormae, nemperatio educibilitatis ex subiecto. XXXV . Si per absolutam potentiam seret eorpus opacum MDEus vellet manente eά-dem opacitate lumen tali corpori uniri tum lumen indivisibiliter extensum immediat ante corpus consisteret, di unionem in se receptam ad corpus terminaret. Si Angelus per impossibile in indivisibili spacij existeret, non videtur suffcienter alicui eorpori coniungi posse, ut ei dem naturaliter uniatur& hoe non tantum ideo, quod sit substantia spiritualis completa, sed quia alium plane locum, saltem indivisibilem occuparet quam corpus. XXXVI. Homogenea seipsi non per distinctam unionem connectuntur, faciunt potius
unum per unitatem quam per unionem. Quando plures quae confunduntur,&inter sese uni untur, ear non generari, sed continuari dicuntur. Licet calidum ut unum non possit effective intendi a calido ut uno, potest tamen formaliter, seu per unitionem graduceum gradu Lumen inreflexione per veram unitionem partium luminis intenditur. non tantum vicinae partes magis illustrantur. Intensionem: unionem non impedit, quod alterum lumen sit directum,
XXXVII. Duo luminosa per unum ramen tabulae tralucentia, in ipso foramine uniuntur, licet quod uis suum lumen in diuersa producat. Lumen sicut in esse , ita in operati ab agente principali dependet in sic sui luminosi modum, qui est per viam rectam agere, lumen etiam in foramine imitatur. Ex eo, quod candela accensa alteri itidem accensae praeposita umbram faciat, potius intcnsionem a duobus luminibus non impeditis fieri, quam contrarium ostendit. Vmbra est lux minor propter obiectum corpus; hoc si auferatur, lux maior fiet, vel ab uno , vel pluribus luminosis producta, & tanquam aliquod homogeneum unita. XXXVIII. Rationem formalem augmentationis inter omnes nultationes , quae variae ad
eam concurrere possunt constituit unitio quantitatu alimenticum quantitate aliti. Ad hanc, respectu
9쪽
respectu viventium augmentationem Philosophus res Conditiones requii it Prima, ut id,
quod augetur, secundum iamnes partes tensibiles augeatur Secunda, ut accedente extrin secus materia augmentetur Tertia vires aucta maneat eadem numero. Hae e nati quan Utatis alimenticum quantitate aliti ex sententia Aristotelis debet etiam eon notare mariatata
tem loci occupati, adeo ut augmentatio hic descripta non sit, si ves plus, vel tantundem quan titatis depe datur, quantum accedit. XXXIX. concladesnitur augmentatio essa mutatio a minori quantitate ad maiorem per intussusceptionem, non est sensus. qucia sit mutatio ad quantitatem producendam, sed tantum niendam quantitas enim ingenerabilis est. In augmentatione non producitur nouas ten so: illa enim vivens debet acere simpliciter maius laec autem ab entitate rei tant um forma Iiter distincta vivens ecundum locum solummodo maius facit. Quamuis prima introductio forma , unitio quantitatum possit esse in aliquo indivisibili, tamen quia in tempore bucin flans consequente etiamst augmentatio, eam successivamin continuam esse posse dicimux Diminutio opposita augmentationi sit perelasitionem unionis inter quatitatem , malui*m
XL. Mixtiosormaliter&inunitione miscibiIium, productione forma mixti consimi.
In mixtione omnium elementorum materiae inter se uniuntur; Elementa autem , quoad sin sormas substantiales non manent in mixto sed tantum quoad suas qualitates rcfracta Σις menta quoad quasvis partes, non tamen quoad se tota substantialiter inter se transmutar pol sint; S quidem immediate tam asymbola, quam symbola, illa tamen facilius, quam haec testitem ab asymbolis tertium specie distinctum elementum produci non vero a symbQli mxlatu naturali positis Miscibilia, ut facilius in te mutuo agant,& sibi mutuo niantur, in exiles particulas, ac in certa proportione comminuta esse debent. Maxtio connotat, nationem mi&i bilium, quam productio mixta vet sic, non con notat.
I. Quam hae Deo actionem eonsideram , ea se genetice duplex est creati in eo Oiua Hare si dependenter a causa materiait illa autem ex nihilo seu non praesupposito su
tecto Creatio tripliciter sumi potest Primo, stricte , eo nimirum modo, quo iam diximus rhecum o latiua, prout id in ludit quodialtera dependet ab eo, quod actum est ex nihilo. Denique pro qua uis effect Ione, quomodo omnem generationem inuoluit. Eductio, ut sic, omnem generationem creata complaetitur: ahitistit tam ab ea, quae est mittatio, quam ab ea quae praecise aerio est.
I. Actio est causalitas estulentis, utpote perquam sor maliter aliquid tonstituitur in ela agentis. Causaluaseausae essicientis non est influxus quidam, qui sit prior omni actione, min- distinctus ab entitate apentis. Si talis in luxns ellet lausalitas, tum posset aliquid fieri actueaulans absque superaddita entitate, seu medio te aliter distincto omnis alia a tio fies ruinstranea seret, ut quae influxu posterior, iam positum ab influxu, tanquam causalitate termi numinuenit et Si actio prior esse illa influxu poneretur, itidem nihil ageret; nam este ictus sne causalitate haberi non potest: tamen actio eausam in actu secundo constitueret.
I L Actio non est proprie effectus agentis; improprie tamen dici posset eo auod saltφm aliquo modo ab agente dependeat Ptoducitur seipsa non per aliam actionem, nedςtur Pro Au in infinitum. Est quid reciter modalitervistinctum, tam ab agente, quam Ἀφη ' a mino
10쪽
nil nos passo. Dic tur actio inquantiim se habet ex parte principi effectivi passio vero et specti principissi biectivi, si eductive fiata Non est in agente, licet eius perfectio else dicatiir.
Apens extrit4lrce tantum ab ea denominatur, sicut tuum sivisione.
IV. Actiones immanentes non dicuntur tales ratione sui, sed respectu termini.'iii in eodem , a quo procedit, recipitur Specie laltem inadaequata disserunt a reliquis actionibus transeliniistis. ωin ratione solum generica cum illis conueniunt. Maior eo natus, qui quandoque est in agente,&actio intensior, quae ab eodem nonnunqtiam procedit, non est quid
potentia agentis,4 ipsa actione distinctum sed in actu primo eli ipsa potentia sese persectius
applicans in actu secundo est ipsa persectior entitas actionis. V. Actio non est ipsum agens con notando terminum, set proiit refertur ad terminiim si militer non est terminus, in quantum dicit relationem pdit dicamentalem ad agens Actiocii a Philosopho prosunda nacto relationis ponatur, hae aliquo modo prior esse debet. Idem terminus, idemque efficiens quandoque manet, tamen terminus dilabus successive acti nibus nempe edticti ua&cteat tua pro luci dicitur; quod utique aliquid ab utroque tam termi. no, tiam officiente distinctum infert. V l. vidi eunt actionem esse ipsa mentitatem termini, prout in obliqtio con notat molim de periclentiae, in hoc tantum non ne tenus a nobis di ilingui videntur, aeque enim facile illum modum dependentiae actionem vocarent. Quand Aristoteles Physicorum rex. . negat actionem elle ali quid praeter rem seu terminum, plus non vult, quam quod illa non stricte realiter a termino distinguatur. Ipse terminus non potes else actio, quia per hanc sibi ipsi suum esse, tanqtiam per causalitatem communicaret. VII. Actio eductiva est inochas accidentalis, etiam cspectu substratiarum. Non spectat ad esse intrinsecum ipsitis substantiae, sed extrinsece ea ira complet, exiitentiam communican do. Specificatur quidem a termino, non tamen ut eiusdem cum illo entitatis fiat; sed ut propter diuersos specie terminos, ipsae quoque actiones specie dii linguantur. Sic alia eductio dicitur generatio, ed quod formam substantialem producae, quae terminiim simpliciter alium facit alia verba iteratio, ut qua per acciden productum solummodb terminum alteret. VIII. Si formaliter sumatur actio,vniuo cum quid est ad omnes actiones educti uas. Pra ter passum aflicit etiam terminum cum quo identificari dicitui, idque ex eo inmuni modo Io- quendi quo quidem Auctores plus non Volunt, quam qu bd termino intime adhaereat, , naqua sicli meo entitas videatur. Licet actio etiam passo intime adhaereat, non tamen cum illo
identis cara dicitur ex eo; quod i a sitim sibi praesupponat, & quandoque omnino fine hoc
esse possit, quorum neutrum fit in termino.
LX. Aetio a passione, ut id motii, qiii desinitur esse actus entis in potentia, quatenus inpotentia non nili formaliter distinguitur in impossibile est, vi sit eductio sine passione, aut Da e sine illa Passio tantum accidcnt aliter conuenit rationi generica actionis, ae proinde noab omnibus speciebus participatiir. Vnitas actionis passionis est realis, ut quae sit negatio, ordinata ad tollendam formam qua reipsa seiungatur ab actione lassioni, nempe ad tollendam distinctionem realem, quae in actioned passione non reperitur, perinde ut caecitas est negatio realis in eo, ininito potentia visiva a parte rei non est. X. Terminus formaliter sumptus in clii dit etiam diuersam comparabilitatem ad agens,
modia suae productionis. Quantumuis ad eiindem numero terminii plutes successive actiones pertingere possint alius tamen numero terminus aliam quoque actionem reqii irit. Adaequata licet specificatio actionis a termino non desumatur communiter, nihilominus eum Aristotele ab hoc illa specise aridicitur ex eo, quod terminus sit quid ultima id actionem complens. rei uis iam quasi praesuppositis superueniens. i. Nec