De Aeschyli Septem contra Thebas [microform]

21쪽

dorsus, postquam universam doetrinam metricam admirabili invenio suo ollustravit Hermannus. Quid 3 iiod arus quoque scenicae Aesoliyli diligens nuper et doctus interpres exstitit Sommerbroditus. η -- Quas igitur rationes in emendando Aeschylo observari oporteat, eum non sit dubium, nihil reliquum est nisi ut harum rationum strenuus usus in singuli sabulis sat eum omnibus tum praegertim eis, quae nostra aetate praeter Dindorsum paullo peritiorem editorem nactae sunt neminem. In quarum numero habenda est etiam Septem eontra Thebas sabula, quippe quam ne Dindoctus quidem novissima editione 3 sua in pristinum nitorem, quoad eius omnino seri potest, restituerit. Distieillimos enim loco tantum non omnes aut prorsus intactos reliquit aut parum probabiliter emendavit. Hanc autem sabuIam quanquam scimus et Iectitatam esse studiose a gramma ficia et deseriptam saepe, eandem tamen per XI amplius saecula tanto enim temporis intervallo antiquissimus eodex ab ipsa poetae aetate distat quo tandem iure censebimus prorsus integram omnique labe vacuam mansisse Ut profecto mirum non sit in Septem quoque eontra Thebas sabula Iures exstare Ioeos, quos sanare nisi audacia quadam nequeas. Haec enim nostra aetate artis criticae iam adultae condicio est, nemo ut reperiatur sanus, qui in librariorum fidem temere iurans scripturarum quae dicuntur vulgatarum quamvis ineptissimarum suscipere patrocinium velit. Omninoque, ut praeclara xx scu3Lxx verba mea iaciam, mirabiliter abuti ratione existimo qui dum criticae artis modestam audaciam sibi acilicet negatam exosi increpant hoc genus omne et contra felicem ingenii usum omnem lapidem movent,

is Metra Aeschyli Sophoclis, Euripidis et Aristophanis Oxonii. I812.2 De Aeschyli re scenica. Pars L ignicii. IS48, pars II. 18bi.

M Aeschyli Septem contra Thebas ex recensione Ricardi orsoni passim reficia. Editio secutida conectior. Lipsiae. 1850.

4 T. Maeci lautimiles Gloriosus Bonnae. 1849 p. XXIII.

22쪽

adeo ibi non onMant ut nutio maIorem audacIam exoseulantea, IH explieandiariissetis et interpretandi praestigiis Insolentissima quaeque male reduli exeusent leniereque delendant quae ne dicta sunt unquam neu potuerunt diei, operae Igitur pretium Deturus esse mihi videor, si in Septem eontra Thebas Ioel inieillimi et aperie eorrupti qui leguntur, eo probabiliter emendando ad sanam rationem revocavero. Audaciam autem emendandi eum supra dixi, non hercle ogitavi de temeritata Boihiana, sed de ea audasia, quae via ac ratione coercetur et severis artia criticae legibus nititur. Et initium quidem liabeo eur umam a parodo illa non unam ab aussam me morabili, qua lavd scio an nullum ait armen horteum Aeschyli ad laetitandam eriatieam accommodatius. Primum autem rationes etfieae nimium quantum vexarent incleos, quorum fimus Seidlervs de verss. doelim. p. I 8 sqq. responsionem antistrophisam eamque alia r habilem indagavit. Eadem via, quam dubito num recte exagitaverit Hermannus in Elem. p. III non potuerunt non insistere recentissimi eritiei, quandoquidem emta responsionis estIgia tanquam ineurrunt in oeulos. Hula quaestioni finitima est ea, quae ad iumerum personarum distributionemque ipsam arminis pertinet quaedam enim partea parodi quaeritur singulisne personis an universo choro sint tribuendae. Totum hoequale sit, dilueide expediit Bitsehelius qui quidem XV personarum numero investigato et emendandi et disponendi carminis rectam viam primus monstravit. Ab eadem ratiocinatione, quam suae de Aesoliyliis antistroph. responss. ommentationi p. 36 sqq. Engeriis inseruit, tanquam a fundamento proseisci velim eos, qui in emendanda haeparodo sint elaboraturi Corruptos autem etiamnunc post tot tamque aerea criticorum curas in eo carmine plures inesse Iocos ipse Bitaehelius tantum abest ut negaverit, ut ita arident i huccedere singulorii versuum emendatio possit, probare studuerit p. 37 l. e. id quod pluribus perseeutua est Engerus p. 47 sqq. . In eiusmodi desperatorum Ioeorum numero habendus est . in mirum in modum eo ruptiis, sed de evius visita ellauero ne suboluerit quidem quicquam '

23쪽

'ντα λαος εντρε tam πολιν δι-ον. PHmum hane versus doehmiae formam βο υπὸ τειχέ- Hienam fis evnstat ab AeseMIor id quod etsi ne Eugerum suo ne madorsum, tamen illi non id tu in promptu fuisse emendatio probabilia, hune autem ταφρων pro τειχμω eonii-eientem vera emendandi ratio prorsus latuit. Etenim μῖ praepositionem nequaquam explieari posse hoe loeo uni ex ipsa hae parodo perspicitur, eum hostium exerest περὶ πτυδεν morari dicatur ab eodem horo . M, tum ex . 272, quo idem exerestua Ietua est ιι ιτειχῆς Praeterea vox D nescio quid incommodi, nodieam ieiunitatis habet, eum in deseribendo hostium elamore iam paullo ante v. 83sq. tam opiose et praeclara versatus ait poetarἐλασιδέμνων πέδι' ὁπλου-- - χρίμπτει μάν βρέμι δ' μαχέτου δίκαν δατος ρειτυπον. Nun demum Iabesaetata per vim rationis eodisum omnium fide ipsiva poetae manum deleta περ vocula sie instaurandam esse actitrogr. Is τειχέων ὁ λευκασπις ορνν ta λαος ενιρεπὴς ἐπι πολιν διωκων. qua emendatione et versv dochmiaci legitima forma et aeniensiae integrita dubium

I Ex istis cliptiuarum quasi nonstris: ἐλεδεμνας πεδιοπλοκτυπος . . . elegantem illam et ingeniosam emendationem eruit Litschelius p. 43 qcl.: quae emendatio quivi sentit quantum praestet ei, quam nuper indorflua

εῖλε δ' - ας φρενας δέος οπλων κτυπος ποτιχρίμπτεται '

24쪽

esse nequit ili selieiter restituta sit. AEandem dictionem habes, ne plura asseram, Agam. v. 229 istis χαλινων τ' ἔναυλο μένει. Alter Iusdem parodi Ioeus nondum a quoquam recte persanatus legitur indea v. 3I 436 quos quidem versus ellauerua qualemcunque librorum mas aqualorem pIuris quam sanam rationem faciens hunc in iodum exhibuit: καὶ συ υκει αναξ, Avκειος γενον στρατα δαεε στονων ἀντας συ τ' Ῥητογένεια κουρα, τοξον ευ πυκαυον, Ἀρτεμ φίλα. Sed in his saetio liquet et resecanda esse nonnulla, si versus strophicos III - 20 spectaveris, et emendanda quaedam, si paullo diligentius ipsos antistrophicos versus inquisiveris. Nam nec genitivus αὐτας nec quem ellauerus proposuit, Resu8ativus ἀντας perspicuum est quo tandem spectet. Multo probabilius emendare hos versus conati sunt Stanteius et Seidlervs Stanteius quidem prorsus palmari coniectura pro ἀντας substituens vocem dirας scholiorum quoque testimonio confirmatam μονων ἀντας τοὐν ε μετερων στεναγμάτων ἀκροατὴς, eidlerus autem sverss. dochm. p. 18 et I96 totum systema non sine certa via ac rati'ne aio perpoliens et καὶ σὴ υκει' ἄναξ, -κειος γενον eam data μονων' η θοοῖς τε κουρα -ων ν πυκάζου. Atqui ne genitivus στονων patet unde pendeat, nec quomodo excidere o Proba citin potuerit Aeeedit quod prorsus ahhorret a granditate sublimitateque orationis Aeschyli tam exilis et omnium luminum poeticorum expers sententia A εο αναξ Avκειος γενον.

25쪽

Quae eum ita sint, repetitum Apollinis cognomen glossema essa qui est quin ilico

sentiat 3 Pristinam igitur totius Ioel speetem ascita et Si Iesi dixta et Selaleri

Arrctoesi coniectura auspicor exstitias hanc rκα - εαμ αναξ στοματω dis o tuo a Ἀῶτας γενου αδ-ς τε κουρα τοξον ευ πυκάζον. Dativus στρ rem δαιο ad vocem Avκει pertinet virginesque Thebanae haec preean tur etiam tu rex Lupine l. e. inimice exerestui hostili καὶ - νκει' ἄναξ στρατῶδαώ, exaudi lamentationes nostras. Hoc modo qui totum locum explicaverit, figinem simul seripturae vulgatae perspexerit. Dativum enim στρατω data aptum esse ex oeo υκει fugisse videtur librarios explicandi igitur caussa ante eundem dativum eoniicio posita suisse Verba A ειος γενον, quae cum postea in textum irrepsissent, alterum ενου excidit. Quae omnia non narrarrem in re tam aperta, nisi omnem vellem tollere dubitationem, quae moveri de transpositione verbi γενον posset. I in simul apparet, quantopere salsus sit indorsus hanc emendationem com

s. . .

qui nee glossema esse alterum υκειος perspexerit et pro ἐτας improbabiliter eo ieeerit καππαντας vocem doricam, quae vereor ut ait omnino Aeschylia. De reliquis huius parodi dissicuItasibus veluti de v. 108 sqq. et v. Ira eum nune tacere quam comminisci non omni ex parte vera malim, ad alterum carmen chorieum transire in animo est. Cuius quidem armini initium inde a v. 269 tur pusimia vitiis inquinatum si exhibere non puduit Wellaueraim:

26쪽

δρακοντα δ' ἔς τις τέκνωνυπερδέδοικεν λαμ

ων δνςεννήτειρα πάνw0 Io πελειάς. Ex hoe odicum tias sterquilinio aurea ipsius poetae verba non dubIto quin probabiliter elici possint, dummodo et antistrophieorum versuum 286 sqq. utpote ab omni vitio vacuorum Recurata restituatur responsi et sententiarum scripturarumque recta fiat existimatio. Primum v. 270 γειτονες ἐκαρδίας vitiosum esse ex . antistrophie 287, qui est libyphallieus: τῶςδ αρειον χθροῖς, facile ollegerunt critici qui quidem cum matrica tantum concinnitati consulere studuissent de sententia prorsus seeuri, non potuerunt nisi perperam de versu illo Iudieare. Quid enim Verba ista: εἴωνες δε καρδιας μέριμναι nonne permirum est sensisse neminem quam sint languida et ab Aeaehylia sententiarum gravitate abhorrentia. Sed quid multa Tritum καρδίας quod ne exstat quidem In eod. Reg. L. salsum interpretamentum esse patet pristinae AesehyIoque omnino dignae seripturae κηρὸς, quae VOX eodem modo usurpata exstat veluti Aganu . Issβ ρεῖα μεν κὴρ τὸ μὴ πιθέσθαι' Sollicitudines autem quam praeclare a poeta dieantur tanquam visinae pernisie θείτονες κηρος , vix est quod moneam. Falsa igitur aeriptura nititur emannus καρ-

27쪽

dis bisyllabum esse eontenderis in Elam. p. 54 id quod euauero quidem aesto persuasit, non item Dindorso, qui nimia vimux ia pro καρδίας Ommentus est καρως. Ne probabilius iudiearunt, quieunque 'in versu antistrophim vitium inesso suspicati pro ἐχθροῖς aeribendum esse ibi persuaserunt λώις. In resima versibus emendantia magno nobis sunt adiumento et praeelarae eod. Μ . e turae et versus antistrophiel, quorum hae est species metrim I

Praeterea negari nequit pleraque a Miles iam esse selliciter reperta veIuti χα-ν illud, quod pro λενων praeclare emi it Laesimannus de hor. Ust. p. I. Omni-hus autem diligente pensitatis rationeque habita codicis Med. praesertim scripturae duςε-vτορας, ex qua reliquae einendationes Pendent, non possum quin totum Ioeum si reeoncinnatum propollam et μέχει, φοβω δ' on 'νωσσε More γείτονες δε κηρος μεριμναι ζωππο- ταρβος ' τὸ δειροιτειχη ι- δράκοντας -- τέκνων

Nπερδέδοικεν λεχαιων χυς εννάτορας παντροφος πελειάς.

IIIa expositis ad trimetros iam accedere laueti in primum quidem emendatione

28쪽

sine dubio eget v. 566, quem nimio scripturarum vulgatarum studio aptus aio acripsit ellauerus et Sed dictionem πηγὴν κατασβεννυναι etsi constat per se esse probam nec alienam ab Aeschylo, eandem tamen hoc loco nego ullo artificio explicari posse. Ne quiequam

prosicimus emendatione Schueigii: μιητρος δε πη γ τίς κατασβέσει δικην; sic interpretantis: matris vero caesae vindiciam num sons aliquis restinguet Τ' Nam

nec δίκην κατασβεννυναι nec μητρος δίκη ea qua Sehueigius voluit significatione graece unquam dictum est praeterea nimia obscuritate eum totus versus tum vox πηγὴ laborat. Quid igitur Num in scriptura vulgata acquiescendum cum Wellauero indorsoque Wellauerus quidem versum illum sic interpretatus: matris velo sontem quodnam ius exsiccabit i. e. quonam iure exsiccabis dubito num lumen verbis Amphiarai attulerit. Fons enim ille matris quid sibi velit, non est apertum. An de sonte Dircaeo cogitabis eum quibusdam interpretibus 8 Atqui sons Dircaeus nec omnino commemorari hoc Ioco a poeta ne μητρος πηγ diei potuit. Sed da Iacrimis patriae cogitasse poetam fortasse verisimile est hae insutiae seholiastarum nugae sunt: acrimarum enim ignificatio, de qua cogitarunt scholiastae veluti talia alucinantes Me δάκρυα τῆς πατρίδος ποία παμπι τιμωρέα; haudquaquam inesse potest in vos πηγή. Quae cum ita sese habeant, una tantum iterula addita versum illum hoc modo emendandum so coniicior

μητρος τε πληγὴν τίς κατασβέσει δίκη μητρος πλην matris vulnus est eum matrisId enim apte ab Amphiarao omparatur Pobnices, ut qui patriae i. e. matri suae cos. v. 6 plagam iniecturus ait. Eadem probabilitate ne difficiliore opera eorrigi potest . 595

τεινοπι πηιπhν, τὴν μακραν πόλιν μολειν,

29쪽

in quo quidem explicando item Bustra omnes interpretes desudarent. Nec iniuria: verba enim τὴν μακραν πολιν reapse explicari hoc loco nequeunt. Quocirca Iurea editorea veluti Sehueinius et BlomseIdivs ad πάλιν scripturam confugerunt et πάδεν μολεῖν verbia fugam ducum Argivorum igniscari sibi persuaseriini. At vero nou da fuga, sed de morte vaticinatum esse oraculum ideoque non potuisse nisi de morta Amphiaraicioqui te lem tam est in promptu, id ut ne IVellaueriam quidem fugerit. Sed idem tamen in defendenda scriptura vulgata nimius fuit. Explicationem enim scholiasta Ar ἐπὶ τὸν εἰς δην ποικίαν ελκυσ9ησεται μολε ν ν' ἐνανΣιαν TI εἰς is ero amplexus την μακραν πολιν Verbis Orcum intelligi contendit cogitatione enim esse suppIendum: non in nostram, sed in remotam illam inferorum urbem venient. Sed haec significatio cum a toto sententiarum nexu tum ab ipsis verbis alienissima est etenim non de Oreo loquitur Eteocles, sed de expugilatione liebarum. Derupta igitur una tantum literula dubitari nequit quin hune in modum redintegrandua ait veraus ille: τείνουσι πομπqν, τὴν κραν πολιν μολειν,ακρα πολις arx Thebaism est, quam expugnatum vener- Argivorum duces. Unde intelligitur uti iure versum istum tanquam subditicium uocis inclusisse indorsum. Paullo pleniorem disputationem undeviginti versv 785 - 804 eiusdem sabulae requirunt quorum ordinem aliqua ex parte turbatum esse negari quidem nequit, sed perturbatio ilIa non videtur tam late patere, ut de duplici recensione totius cenae eo tandum sit. Sed ne te morer, audi quo rem deducam. Inde a v. 793 pristinum versuum ordiaem exstitisse eoniicio hune, quem intra posui.

30쪽

Reliqua omnia recto as habent, nisi quod . 786πολις σε κτται, βασιλέες δ' ὁμόσποροι aubditicius est, quo quidem excogitari pinguius interpretamentum non potuit. Quanquam cur illud positerit in margine interpres quisquia vit, non est obscurum: quippe unam Versus partem i. e. Πολις σέσωσται pertinere voluit ad interrogationem chori v. 785τι δ' ἐσω πραρος νεοκοτον πολεο- ρονῶ alteram ασιῶδες δ' μοσποροι ad verba nuncii dedita opera obsevre loquentIsr

Sed mittamus Ineptias et explicemus potius, eur versuum illorum ordInem omnIno probabile sit talem fuisse, qualem supra proposuimus, et quae verit eaussa turbandi ordinis: Primum duo versus 802 sq. πολις σέσωνται βασιλ- δ' ὁμο-ορσιν πέπωαεν Hμα - οντ' ἀλλήλ- νεα