장음표시 사용
21쪽
p0esis rati quam cum Summo praecept0ri et aequalium odi atque irrisione condere studuit, ut in Superatam carminum Homericorum simplicitatem res erret: sed ut pro inexhausta illorii in virtute atque ubertate opus aequabili quadam mediocritate profluens componeret, ipsius poetae indoles tali conatu multo inferior tum in primis aetatis natura vehementer c0ntradicens effecit. Sed quidquid de Rhodio iudicaveris nostrum est, hanc imaginem, qua p0etae dicti0nem modo deseripsimus, Singillatim perlustrare et quae ab ea abhorreant quantum p0SSumu reicere abeS autem, quantum quidem illius aetatis sermo rhetoricae vim repellere pote8t, exquisitior ille ornatus, quem alacrius dicendi genus requirit in figuris grammaticis adhibendis, in verborumc0ll0eati0ne, nisi qu0 Versus necessitas insolentiora interdum extorquet, Homeri m0dum ViX X cedit quibus animum legentis allicere poesisque exilitatem occultare studet, l0nge alia sunt: 0pia d0ctrinae undique conquisitae, quaestionum Sive ἀπορήσεων grammaticarum
quasi prolusi quaedam ne multa, quidquid viri docti
Atque ex ipso simplici ac tenui dicendi genere
molestarum iterationum 'heXcusationem, si qua est, tibi petas eum enim Apoll0nius dicendi len0einiis et calamistris, quibus ceteri eius aetatis poetae amissum linguae Vigorem reparare Studebant, c0ntemptis, aequali
in quas qu0minus hoc l0e0 0pi0sius tractem, arctis libelli finibus impedior.
23 temperat0que decursu res exp0neret, fieri non potuit, quili orati et e0piosa seret ac verb0Sa, cum in Superatum lep0rem ac nit0rem carminum Homeric0rum quem assectavit non neque breviter ac praecise reserre posset et exilitate quadam laboraret, Semperque in reto eorundem Verborum, strueturarum, periodorum delectu Versaretur quo modo et repetitiones illae explicandae sunt et quae iis affines crebrae sententiarum iterationes aut similitudines quarum et conspeetum Satis uberem Merkelius i. s. l. dedit et quomodo ex ipsorum Ompn- ratione emendatio temptanda esset, docuit qua eadem ratione usus in is 1074:- ρνε .. παρθενικην ἐγγυθι δ' Ἀργος
ἡμετέρης νήσοιο καὶ ἀνερες Αἱμονιῆες' qui l0cus, Si memini, n0ndum quemquam offendit, eiuS-
υργω καὶ ιννα Κρονίη αλις, ἀλλ' ἀπέρυκεν
neque enim de Arg0lide Peloponnesiae e0gitandum
est, cum Arg08 per metonymiam pr0 Pelop0nne80, 0n pro t0ta Graecia Vel ea parte, unde maxima Argonautarum pars proficiseebatur, Hellade, dici possit qu0det audacius esset et a 0nstanti poetarum usu abh0rreret neque Argus, sive Phrixi sivi Arestoris lium, eum qui apud Apoll0nium navem aedificavit, intellexeris, tanta auctoritate est in expeditione, ut uinium instar
Nimiae autem copi0sitatis quam in p0llonio argui
cum permulta Sint exempla, caute agendum St, ne de-c0ri ac venusti sensu decepti in p0etae verbis aliquid
22쪽
Suspectum putemus, qu0d ipsa eiu verb0Sitate excusari debet sed quidquid poetae in hoc genere concedo, Versum qualem nunc restitutum video A 1400, ab eo pr0sectum esse c0nsidenter negaverim ubi eum in c0d. Laur legatur: Merkelius post alium quendam e0natum, quem ip8e postea reprobavit, sub alcem pr0lg. CLXXVII loco latente, qui censorem d. frugisse Videtur, δὴ Supplevit, Selimidii δ' to rep0nente. Sed alii8, quae e0ntra sensum asserri possunt, omi88i8, manet illa particularum cumulatio, quae quantumvis maXime in iis p0eta abundet, ut tota hemistichia exilibus oculi interdum c0mposuerit, non serenda St. nam, quod unum Xemplum cum
hoc comparari potest, Γ 1326 οἱ δ' εἴως με δη si quidem anum esset, libentius errem, quam h0 D08trum, tibi tribus vocibus idem praedicatur accedit quod τῆμος particulam nunquam cum alia eiusdem signiseati0nis
coniunxit Oeta quare meeum Scribas:
ηιοτῆτι δε et ημος φ Πρακλῆι δαιχθείς. vox ipsa quam restitui eadem pugnas significati0neae simul mero dativo is 338 recurrit neque disseile
est vitiorum progre8Sionem, qua Verba a poeta prosecta depravata Sint, Xponere cum enim in archetypo ultima
δηιοτῆτι nominis Syllaba cum parte penultimae deleta esset'), Laurent librarius iis quae Supererant nam I et Tfacile c0mmutantur accurate servatis dat τυτε δὴ τῆμος scripsit Guelserhytanus autem interp0lati0nem exhibuit,
quali eum n0n alienum esse scimus, qua et lacuna Suppleta et molestum τῆμος in κεῖνος - τῆνος)mutatum est.
Lagidarum regno leXandriae constituto cum ipsorum principum auspiciis litterarum amor atque studium excitaretur magnumque caperet incrementum, seri non p0tuit, quin poetae, quibus plerumque d0et apparatus in bibliotheca collecti cura mandabatur, doctrinae in qua quotidie versabantur splendorem occasione oblata vel p0tius arrrepta in carmina sua c0nserrent interqu0s praecipue Αp0llonium omni antiquitatis studi0rum generi peram naVa8Se, ut an dignus sit, qui d0eti poetae nomen Sibi adsciscat, et priore c0mmentati0nis parte identidem perstrinxi et si e re videretur, quavissere carminis pagina illustrare p0ssem Verum ceteris quae mihi in promptu sunt hoc loco omissis, tantum de p0etae quadam rati0ne sabulas myth0logica per saecula traditas proprii curis novandi disseram res autem haec Et nomina mythol0gie Vel geographica, de quibus longa ann0rum Series diversa et inter se repugnantia ei finxit, difficultatum s0lvendarum studio ita diremit, ut pers0na vel loc0 du08 pr uno efficeret quo nisi aliis argumentis Supra a me resutatum e88et, pertineret, qu0 Merkelius de communi du0rum Ioni0rum marium nomine reperire sibi visus est idem
olim diar antiq. 1843 N. 70 de Planetis et Symplegadibus praeter iuxtaque eas commem0rati recte monuit sed virum d0etum de l0e Λ 787 in ipsa hae re
23쪽
Versante n0n recte iudicasse paullo e0piosiore disputati0ne ita ostendam, ut singulis momentis quae ad rem faciant perpensis l0eus Suspectus subito undique quasi 0ppugnatus corruat atque collabatur. ac primum eXponendum est, qua de causa Apollonius, qu0d nemo ante eum aut 08 eum temptavit, Arg0nautas et per has et per illas rupes transvectos esse narraverit cum igitur in Odysseae i inde a v. 59 es 201 219 Planetae petrae pr0pe Trinacriam qualemcunque insulam ita esse dicantur, p08teriores Script0- res, quibus et insula illa, quam Siciliam putabant esse, et loca circa pontum Euxinum navigio pericul0Sa innotuerunt quaecunque apud Homerum de Trinacriae petris praedicabantur, ea igneis vorticibus, de quibus H0merus l. l. V. 68 haec profert:
probabilibus remissis, ad similes Cyanea rupes IH Lq G 0nt Euxini Stium ita transtulerunt: neque cum ex descriptione H0merica v. 624. Satis appareret, qua ratione columba J0vii inter saxa abrepta esset, d0llisis illis id actum esse suspicati ex eadem radice
qua Πλαγκταὶ o utitur, nomen quod eum συν praepositione coniunctum SaXOrum naturam melius proderet: L γάδες derivaVerunt: qua Oee eum Synonymo
πέτραι cs Piud Pyth. IV 208. agetgen ad Lycophr. 1285 deinde poetae pr0miscue Si Sunt. ceterum IX eadem radice πλαγ- cui illidendi an pratie qu0 n0 dicimus n0tio primitiva subest et πλαγκτάς littera guturali geminata et συμπληγάδες nomen vocali ante gutturalem producta derivatum
esse, iis quae Lobeckius ad iacem p. 290 s. exposuit egregie amrmatur cum enim in S0phoclis Aiae v. 598 Salamis λίπλαγκτος dicatur, apparet epitheton ab eo, quo eandem insulam Aeschylus Pers. 305 ornavit, θαλασσοπληκτος, insuper Hesychii interpretatione πλαγχθέντες πληγέντες subveniente omnino non discrepare.
addo quod Herodotus discrimine quod vulgo inter Sicula et Cyaneas rupes statuebatur, omisso IV 85 dixit:
τὰς κυανέας καλευμένας τὰς προτερον πλαγκτὰς Ἐλληνές φασι εἶναι, qu0cum Di0nysii Perlegetis versus 144 s.c0nserendi sunt: κυανεας τι μυθος ἀναιδέας εἰν ἁλὶ πέτρας πλαζομένας καναχηδὰν ἐπ ἀλλήλησι φερεσθαι. et Eustathius qui utr0que loe respecto haec adscripsit:
το μέντοι πλαγμιένας . . . δίδωσι νοεῖν τι δυνανται
καὶ αυται κατὰ τὰς Oμηρικὰς πλαγκταὶ λέγεσθαι καθὰ καὶ Modoro ἱστορεῖ . . . εἰ καὶ κλέρωσαντο ἰδίως ὁ τοιουτο νομα α παρ' 'Olite Σικελικαὶ πλαγκταί. Apollonius autem eum neque H0meri sui auct0ritatem pernere Vellet, qui Argum s0lam deae tutela Planetas petras effugisse V 69 tradidit, neque nisi ind0etus apparere vellet, qu0 Vulgo narrabatur, Symplegade ex eo tempore, quo Argo per ea transVecta esset, immotas stabilesque saetas esse, mittere posset,
Argonautas primum B 551 sq. per Cyaneas rupes transire iussit quibus, ut p0ll0nii descripti0nem breviter repetamus, continuo inter se summo fragore collidentibus, mare a pr0fundo penitus ita excitabatur atque aestuabat, ut navi tum unda ex adverso obviam ruente
mediis Symplegadibus reiceretur tum rursus ingruente
24쪽
inter rupes abriperetur vulgatam igitur opini0nem e-cutus in eo uno deflexit, qu0d originis ni fall0 utriusque v0ei communis, quam ideo i0pi08ius iXp0sui, mem0r, de qua fortasse inter aequales disceptabatur es Merk ad . 787), imminuta Πληγαδες serma Semper USUS est p000pe adhibita, qualis est A 88
Lye0phr. v. 1215 quartum Ap090nianum testetur, dubitari nequit qu0s ex Meinelii emendati0ne l. l. p. 402
Planetas autem Homericae descripti0nis satis brevis exemplo quantum p0tuit servato deseripsit: nam sicut in Odyssea, ab Argonauti p0stquam Sirenum illecebras effugerunt, ac priusquam ad Trinacriam insulam adveniunt, pericul0Sae rupes ab altera parte conspiciuntur, cum ab altera Scylla sita sit et in mediis sed Scyllae propius Charybdis 922 sq.) atque cum Ulixes omnibus viribus id agat, ut navi Planetas praetervecta ad Scyllam dirigatur qua via quamvis periculosa sola aliquam salutis spem relictam esse Circe praesagiverat: apud Ap0ll0nium un0nis tam t0ta in e versatur, ut Scylla evitat Argo per Planeta naviget: neque hoc
sine H0meri audi0ritate a p0eta mutatum est, quippe qui ipsam Argonautarum naVem omnium nam Per Planetas salvam transiisse tradat v. 69):
ipsa Planetas a legadibus h0 sere modo subtiliter Separavit Sc0puli sunt, qui medio mari infixi tum
aequore qu0 circa eos magno trepitu Volvitur, Obteguntur, tum unda l0nge refluente rursus emergunt et ad caelum usque surgere videntur ut navis coniunctis nympharum viribus Sublata et per Saxa portata periculum aegre vitet 943 - 55): ad eum in Odysseae l. l. v. 68 terribilibus ignis vorticibus petrae circumdatae dicerentur: p0llonius eos de Vulcani abricis interpretatus ex summis saxis flammas erupisse 925 sq. narrat, quibus Iun0nis r0gatu v. 761 extinetis v. 775 et mare nondum refrigeratum efferbuit et caelum spisso sumo involutum est v 9264.). iam ad locum, cuius gratia haec omnia disputavi, accedo AG 84 sq.). qui sicut in
editi0nibus seriptus St: οἶσθα μεν, οσσον ἐμῆσιν ἐνὶ φρεοὶ τίεται ρως et 85 Αἰσονίδης οἱ δ' αλλοι ἀοσσητῆρες αεθλον, o ιη τέ σφ' ἐσάωσα διὰ πλαγκrὰς περοωντας πετρας νθα πυρος δειναὶ βρομεουσι θυελλαι, 788 κυματά τε σκληρῆσι περιβλυε σπιλύδεσσιν vix aliam explicationem admittit, quam quae a Merkelio prop08 ita St, πλαγκτας et πλὰγκ et a v0stabulum
qu0d praeferre videtur, de Plegadibus, qua Arg0nautas effugisse secundo libro Xp0situm est, intellegendum
25쪽
30 Cui tamen interpretati0ni primum h00, quod iam
neglegentia aut tanta doctrinae assectati0ne, de qua M-lius cogitat, esse p0sse, ut discrimina quae inter Planetas et Symplegades subtilissime eum Statuisse d0cui nominibus subito promiscue usurpatis omnino perturbet accedit quod cum versus 78 descripti ad Philaetas quibus ignem ev0m vidimus n0 ad Sym- quadret, quae Ver8 praecedente commemoraridiUtHILUI, Merkeli ad coniecturam si quid vide infelicissimam ordo pro πυρος confugiendum erat cuius Voci natura cum praesenti temp0ri adiungi mnin0 non patiatur. 1 1 142 quo l0c Merkelium olim c0niecturam defendere memini:
sus quidem 78 ad Plegades aeque e0mm0de atque ad 1hiuria ' fluctibus undique circumfusas quas vidimus, Uiaque, ne certi88imum dubitationis meae ful-E IIII stat III, non intelissio, quomodo fieri possit, in se Iasonem perilegades r/Fes Salvum per-dvaeisse praedicet cum H 537 - 48 non Iun0, sed blilitari: de mari potens et quae cum diis marinis saepius coniuneta invenitur, caelo delapsa virum sibi gratum incolumem Servaret itaque l0cus corruptus est: quem levi medela adhibita mecum ita restituas: οἶσθα με ὁσσον ἐμῆσιν ἐνὶ φρεσὶ τίεται ἐρως Αἰπονίδης οἱ 'Vλλοι οσσητῆρες ἐθλον, σφ' ἐσάωσα δια πλαγκτας Περ0ωντας
78s νυν δε παρα Σκυλλης σκοπελον μέγαν ὁ ρυβδιν δεινον ερευγομέν νυεχεται ὁδος ἀλλά τε αρ, . .l0eum sere integrum apposui, qu melius t0tus ord appareret, quo Iunonis in Thetidem allocuti pr0dedit:
quanti ego Iasonem, inquit, atq/le qui cum eo Profecti sunt, faciam, tu ipsa sciS: quemadmodum m c quoque per Planctas rupes navigaturo eo SerNGS-sem, nisi iam inter Scyllam Charybdim quo certam perniciem eos Subituros esse constaret unde cum ego eo Servare non poSsim, quippe cui maris imperium denegatum sit - haec enim sententia e verbis ἀλλὰ σε γὰρ δὴ e. q. s. quibus debilis deae spe rursus erigi videtur, sponte lueet fota mea expectatio D te, quam ab ineunte aetate beneficiis mihi obstrictam esse Scio, posita St. Omnia plana sunt, si pro condicionali quam vocant sententia in paraphrasi mea a v0dibus nisi iam Incipiente adversativam p0sitam esse iudices, cuius anae0luthiae exempla apud Ap0ll0nium haec sunt: 1015-19 δε 21 33 sq. 126 sq. 1305-8 ἀλλὰ - adde Iliadis E 22 et quae in Odyssea sunt mnia ni salior collecta: δ 441-4 λ 565 sq. 630-2, 1 7 sq. 32 sq. a 28 sq.
Singulare p0ll0nii studium tabularum quae cunis0bria rerum disquisiti0ne n0 satis c0nveniunt Xplanandarum simili exemplo atque pri0re capite exp0sui illustrare in animo est cum enim Script0reS, quicunque rem attigerunt, omne Argum in Argonautarum numero habeant, qui navem ab e ip80 ut 0nnulli suspica-
26쪽
bamur, appellatam aedificavit de genere eius, ut in
nomine pluribus communi par est, inter Se discrepant,
eum alius es. Valerium Flaeeum I 3, 124 Thespiacum, alius velut Hyginus 14 Polybi filium, alius denique, quae Vulgata opinio videtur suisse es Apoll0d0r. I , ),
Phrixo natum eum perhibeat. Ap0llonius autem eum nullo quantum vide auctore ab Argo rest0ris filio navem illi istrem aedificatam esse c0ntenderet, quem Panopiis c0gn0mine Ius cust0dem fuisse vulgo ferebant: so, Phrixi lio, quem cum Phrixus pater in Asia vita desunetus esset in Graeciam traiectum navem aedificaSSeparum probabile existimavit, longe alias partes in rebus gerendis attribuit Phrixi enim m0rientis iussu simul cum ratribus expeditione in Graeciam ad paternas pes recuperandas instituta gravi tempestate ad 08syn0ecorum litus delatus cum Argonautis convenit quibuS- eum c0nsili mutato in Colchidem revertitur sed h0c misso tota quaestio in Argo restoride Versabitur, ad quem du0bus l0cis ah Ap0llonio diserte c0mmemoratum, 110, 325 Ioannes gelges ad Lycophr. v. 883 his verbis respicit: Ἀργι ἐκλήθη του γά νος ναυς i
que Laur cod. priore l0c0 110 αρ ἐστορίδης praebet,
cuius simillimum exemplar in Zelgae manibus suisse pro certo affirmaverim nam A 551 duabus codicum stirpibus gravius inter se discrepantibus Zetges ad Lye0phr. 355 cum Laurentiani lectione εργον Ἀθηναίης 'Dωνίδος Guels ριτωνίδος saei quam optimis insuper testimoniis adiutam Merkelius recipere debuit'). eiusdem, nisi minutiora spernis, duo c0dices ceterum
TZelges cum meliorum codicum lectione πετραίη ποδειραδι ubi deteriore πετραίης - ειρασι praebent,
consentit quare si alii loci a Zetet allati a nostris libris pauli magis recedunt, id et 0dicum et Zelgae ipsius memoriter interdum citantis neglegentia esse
Qua disputatione id saltem cautum est, ne quis eum Megiriaco ad Ovidii epp. I b)l Ἀλεκτορος verba
quae supra adseripsi lectionem a Zetge in praestanti aliquo c0die Ap0ll0niano inventam iudicaret quam vel utroque loco pro ' ρεστορίδης Voce reStituendam SSe. multo autem speciosius, null0 0ntradicente, Godo fre-dus Hermannus lectionem illam ex Arg0nauticis Orphicis sumptam esse ratu ib. V. 139 pro Vulgari αυ- τίκα δ' ' κτορίδης αυτ α ' λεκτορίδης και βου garo ῆλθε Κορωνος restituit n0n tamen ea eXplicatione,
item apud Catullum Minerva in eodem carmine LXIIII et incola Itoni v. 228 et ritonis era v. 395 appellata.
27쪽
quam enselerus in n0va on0mast. Papiani editi0ne s. v.' λεκτορίδης hoc loco crassa Minerva quasi ab ipso poeta VOX prosecta esset app0sit0, protulit, Cor0num ipsi u Metoris ilium esse qu0d si recte Xplicatum eSSet neque offenderet, quod interp08ita και particula noti0nes duae Ἀλεκτορίδης et βουφαγος diverSi8simae coordinarentur sit venia verbo), emendatione Omnin Supersedere p0SSemus, quod ζάλεκτορίδης 0r0ni aenei filii - patronymi eum n0 meliore X-plicatione utitur, quam 'Aκι0ρίδης librorum consenSutraditum.
Hermannus igitur, eum Argum navi aedificatorem, qui p0stea identidem c0mmemoratur, in catalogo mitti aegre ferret, huic loco eius mentionem inserendam Sse putavit in quo statim irendit, quod pro n0mine Argi, cui primariae expediti0nis partes tribuuntur, e l0eo quo primum assertur patr0nymicum quod commoda interpretatione caret Substitutum sit accedit quod in catalogo, quo eo tantum qui Iasonem adiuturi ad navem acceSSerint, enumerari e V 232 apparet, ut neque ΙaSOItem neque Orpheum in eo invenias, Argo acile caremus, qui eum navem aedificaverit advenientibusque instruxerit, cum duobus illis inter expeditionis auct0res habendus St. Itaque quod totius sententiae rati0ne quam adscrip S commendari Videtur, qua cum Verbi ii G . . . t τι duorum auctorum discrepantes de eadem re opini0nes asserantur, tertii menti auct0ris tacite' interiecta
esse vix p0test, verba illa de quibus agimus pro ipsius
TZelgae coniectura habenda sunt, qui insolita estoridis appellati0ne offensus de lect0re s0mniavit Argisqu0ndam imperium tenente versus autem aut alia emendatione, aut qu0d satius erit, cum in civiίκα δε, non multum distante ab D, qua particula v. 140 et 147 novum nomen asserit, praesertim in hoc p0eta cum Hermanno offendere nolim commoda Xplieatione eget quam ex ipso Apollonio, ad quem disputati semper regreditur, multi Argonautic0rum quae sub Orphei 0mine seruntur, l0eiS SpreSSO petam. qu0 ut meo iure suscipere Videar de rati0ne quae inter utrumque scriptorem utercedat pauca quaedam liceat praemittere ae singul0rum locorum Xempla, quibus Apoll0nium ad verbum expreSSum SSe apparet, iam Gerhardus l. l. p. 102 4 0ngessit: quae facile augeri OSSUnt. sed plena atque expressa imitationis quam ostendimus imago t0tius argumenti similitudine assumpta, quae tum aliis tum Argonautarum catalogo illustratur, demum efficietur in quo catal0go quamvis Orphi 0rum auctor ordine quo Apoll0uius procedit mutato ac perturbato exempli sui vestigia magi condere quam Stendere studuerit tamen apparet eum neque sine Ap0ll0nii exemplo Argonautam attuliSSe neque sere quemquam ab eo allatum misisse nisi qu0d du0rum parium Eury
28쪽
Erib0le et La0e00nte misso, alterum ipsorum Eurytidarum significari suspiceris quem cum in Iliadis D 620 sq.:των με αρ' lampίμαχος καὶ Θάλπιος ἐγησάσθην, τῖεοῦ ὁ μεν τε του, ὁ δ' cie ' Dei ror, Ἀκτορίωνε Enrutum Actoris filium reperisset, ne in viro nullius in Fxpeditione m0menti longus esset, et ipsius et patris Ilo InlIl OmiSSO, Actoride apponymico, ipso Homer l. l. praecedente, appellare potuit: ubi hanc potissimum lar-mam in - ίδης desinentem elegit, ne hic Actorides sive Clytius sive Iphitus est cum Iro confunderetur,quq Apollonii imitationis dissimulandae causa apud
quem legis AT 2:xli ὁ μεν εχέοντος, ὁ δ' Ἱρου Ἀκτορίδαο v. 180 Actoriouem OeaVit. Atque occasione oblata de alio loc0, quem a multis variis modis temptatum simili rati0ne ex poss0nio restituendum cenSe0, exponam in Orphei enim Arg0-
nautic verss. 169 Sq.: αυτα επειτ' Ἐλάτοιο πάις Πολυφημος κανενος σφιν ἐν νορέησι μετέπρεπεν ' φωεσσιν ἐνειος Λαινῆος ἀφίκετο τον ρά τε φασὶν μισγοριενον απίθαις π Κενταυροισι δαμῆναι
v. 171 initium νειος aptam Xplicationem nullo modo admittit nam me pro Argonautae cuiusdam momine vocem accipias; et inaudita forma impedit et qu0d particula cum priore sententia eam c0niungi necesse est. itaque de emendatione et Hermannus et Heynius ad Pindari stagni p. 147 0gitaverunt: sed HermannuS
eum υἱωνὸς scribi iubeat sabularum myth0logicarum, quibus Polyphemus et Caeneus, lati uterque filius, fratres exhibentur, parum rationem habet cum Heynius qui καὶ τἱος scripsit, Coroni, Caenei filii, mentionem inserat iam supra v. 136 allati neque qu0 aliquem temptare memini: καὶ ἔς Καινῆος quod scholiastae Ap0llon. 0ta ad A 157 adiuvare potuit: τινες δέ
φασι Λαινέα συμπλευσαι Οις Ἀργοναυταις, ου Κόρωνον
eum Arg0nautarum delectu ab Orphic0rum auctore habito de quo exp0sui 0nsentit neque omnino apte, quod iam Hermannus animadvertit, de morte eius, quam multo post hanc expeditionem eum Subiisse accipiendum est, hoc loco agitur.
Cum igitur Caene caedes h0 l0eo tum tantum recte describi videatur, si ad ipsum Polyphemum, qui assertur, aliquo modo retissime pertineat graViorem c0rruptelam in 'Hνειος latere ratus, qu0d sortasse alibrario ex . 166 initio simillimo Πηνειος huc illatum est, locum ita sere, nam pro quaque syllaba
Polyphemus igitur si quidem rectam emendandi rationem ingressus sum, in ipso aetatis flore Caeneo fratri eodem patre progenit0, qui pr0pe Larissam Thessalicam, Polyphemi sedem, Gyrt0nem incolebat, auxilio venit, cum ille Lapitharum dux pr0elio cum Centauris init0, 08tquam diu 80lus h08tium impetum sustinuit,
29쪽
Ae Vtile, quantopere et argiumentum quod Orphicorum l0eo vindicavimus et ipsa verba eum duobus Apoll0nii locis c0ngruant, quorum priore aenei mors
uuissima exponitur fA59 - 643, altero ib. 418s de Polyphemo agitur his versibus:
Cum igitur Polyphemus quoque pugnae a Lapithis cum Centauris c0mmissae intersuishe apud Apollonium dicatur Orphicorum auctor ea ipsa re de Caenei 0rte a uinonitus huius marrationem inlatim adiunxit, quam Apoll0nius e l0co, quo de Coron Caenei filio agendum ei erat, tanquam epi80dium in8eruerat.
Adolphus Hermannus Har natus sum p0Str. Non. Apr. 181 P0elligit, in oppidulo Pomeraniae, patre Ferdinando, Vir optimo, quem sub anni praeteriti finem morte ereptum tristissime lugeo, matre Amalia e gente Gier hiana, adhuc superstite fidei addictus sum evangelicae. in urbe patria primis litterarum elementis imbutus inde aduodecimo aetatis anno gymnasium Sedinense, quod adhuc Ill Heydemanni auspiciis 0ret, requentavi maturitatis testimonio instructus inde a vere a. 1860 per quinque seme8tria Berotini, per unum Halis Saxonum litterarum philo-l0gicarum studio peram navavi Berolini virr. Ill B0eckhDr0ysen Haupt 0mmsen uellentio Raumer Trendelen- burg, Gruppe Κ0ephe Jordan Halis Ili Bergh BernhardySchade audivi quibus viris omnibus optime de me meritis gratias quam maximas ago.
30쪽
1. Phaedrus a Platone iuvene conscriptus est.2. Ap0llon Rh0d. A 10 Guels. 0d lectio: Πειρίθω
3. b. B 173 λώβρον ἐm κρέμαται καὶ ἐπηρεφες enSuposcitur. 4. Vergil. Georg. IIII 894s solus versus 291 et viridem inrena Spuriu e St. 5. Uta uoci stagm. schol Ap. I 223 in hune nodum restituo: ἀλλ' ο με Νηρηίδος τέκνον Νεαίρας βλάστε την δ' Εἰδυῖα πρίν
6. Historia litterarum inter disciplinas phil0l0gicas principatum obtinere debet. 7. Pr0pert V 11, 5 emendati0nem: scilicet orantem laseae deus audiat aulae, probo.