Rheinisches Museum für Philologie

51쪽

Intorioctio re si ab optativo singularis numeri originem habet, consona aucta est, quae nunquam hinc demitur, et prolonga vocali accepit brevem, sed eius naturae, ut in arsi posita produci possit, quod fit in initio versus iambici ει ει , ἀκούω. Veteres hoc verum et germanum adverbium ducunt, ut επειτεν,

χέτωσαν, ταντα μεν ουτως ἐχέτωσαν, στω ταυτα erilari. liba

53쪽

ἀναφωνουμενον τω αλλώ. v επι ἀνταποδόσεως λόγου τί

54쪽

διοτι μεση η δασεια, Παγορευουσα την δια πρόθεσιν ἐν τῆ παραθέσει ου γαρ δή γε και αυτ μόριόν ἐστι των ἐμαρτη

57쪽

ονσιν αἱ ενχαι γινονται ει το ἐγγενέσθαι, πῶς τὰ γενὀμενα θῆς τι δέεται Προς o εστι φάναι, ποῦσα νάγκη παρ- ξοι και την ἐκ παρο χημένου ira, ν φέρε γαρ τον ἐπφήλλοντα χρόνον του γενομενου αγῶνος λυμπιασι παρ χησθαι και πατέρα ευχεσθαι περ παιδὸς ἀγωνισαμένου περ της

τουτου νίκης και δηλον ς οττε ποιήσεται ira v δια της τοτ εσομένου χρόνου ' οντε μην του κατὰ τον ενεστῶτα παρατεινομένου - τὰ γὰρ του παρφχημένου ' ὐντικειται - εζο ὁ ἀκόλουθος γένοιτο τευχη ειθε νενικῆκοι μου ὁ παις

58쪽

De hoc modo b. . do optativo quaestio graeca praecessit, si

praeteritum tempus possit admittere, cum Vota pro rebus aut praesentibus aut suturis soleant accitari l. mi ban agitari neo in specie possint transacta revocari, pronuntiatumque est praeteritum quoque tempus optanti necessarium, quia saepe in longinquis quid evenerit nescientes optamus evenisse quod nobis commodum esset. Qui enim Olympiacas palma desiderium habuit et domi residens ipse certatum equos suos cum aurigant filio missit, transacto iam die qui certamini status est exitum adhuc nesciens et desiderium votis adiuvans quid aliud dicor existis mandus est quam εἰ θε ὁ υιος μου νενικήκοι - Tractatus do

verbo ad Severum, robtentheuδ, mi mist etiann iii aut erce te au TacrobiuΑ, IV 1 S. 288 dan: In hoc etiam modo communis

Graecia Latinisquo quaestio exorta est, si praeteritum tempus possit admittere quia nullus umquam quae iam tacta sint sperat, eum insecta I persecta fieri non possint, sed in praesens vel in suturum aliquid optetur l. optaturJ. Sed transactum qu que tempus optanti necessarium adprobatur, nam saepe cum in longinquis aliquis constitutus de re quam desiderat incertus sit, votis tamen adiuvat cupidinem suam, ut id precetur iam evenisse quod cupit. Po ander mir ba utitii lauten, idenn

in δε γινώσκειν, τι φασι τινες ς υκ φειλον τα ενκτικὰ ει παρ χημενον ς ουδεις γὰρ περ etων παρελθόντων

των μελλόντων, να γένωνται περ δε τῶν απαξ παρελθόν των πῶς υχεται τις κα λέγει ὁ Ἀπολλώνιος πιθανῶς επιχειρῶν οτι εστι κα περ παρελθόντων ira , κατασκευάζων οi τως θῶμεν τινα εἶναι ἐν Ἀθῆναι ποντα υἱον στις των λυμ-

πιων τελο γιένων πεμφε τον ἴδιον ιον Ἐλιδι φει - λοντα ἀγωνι σασθαι ὁ δε πελθών κα ἀγωνισάμενος νενίκηκε κα μετὰ το αντον ἀγωνίσασθαι καὶ νικῆσαι γνοῶ, Πατηρ τι ενι πιησεν υχεται λεγων /ενικήκοι ὁ μος

59쪽

I. Indicativus habet solutam de re quae agitur Pro nuntiationem nam qui dicit ποιῶ ostendit fieri; qui autem dicit ποιει, ut fiat imperat; qui diei ει ποιοῖμι optat ut fiat: qui diei ἐαν-οιῶ, necdum fieri demonstrat; cum dicit ποιεῖν nulla diffinitio est. Solus igitur diffinitus persecta rei diffinistione continetur unde Graeci ὁριστικρο εγκλισιν, Latini modum diffinitivum vocitaverunt. 2 lacr. Iairie absolutam. Per Traci de verbo I I hat Indicativus, qui habo absolutissimam noperiectam de re qua agitur pronuntiationem, merito primum obtinet gradum. Iolgi volt: nam qui dicit pingo ipsum picturam a s iam fieri demonstrat; qui vero dixerit pinge imperat ut fiat pictura, non iam res designat et qui pronun tiaverit utinam pingerem . votum sibi ac desiderium adhuc inal sit ber Emita pelli et beninfiniti voran aberraemerit 231,15,

60쪽

dicat esse ingendi; qui dicit cum pingam . pingore so ostendit sub condicionis incerto qui pingero', nihil adhuc agi ex ipsa pictura demonstrat. Effr incerto, nihil adhuc agi qui pim gere', nihil extra ipsam picturam . aufer em Ualen et bir. - riician S. 422 1-5: Indicativus ideo primus ponituri quia substantiam sive essentiam rei frivoll. την παρξιν του πρύγματος significat quod in aliis modis non est neque enim qui imperat neque qui optat neque qui dubitat in subiunctivo sumstantiam actus vel passionis significat sed tantummodo varias animi voluntatos do re carento substantia. Dacr. 2. Deniquo omnia tempora in hoc solo modo disiuncta et libera proseruntur dicunt enim ἐνεστῶτος ποιῶ, παρατατικου εποίουν. At in imperativo iunguntur haec tempora εν καὶ παρ ποιει item in coniunctivo . . . et in optam livo . . in infinitivo ... 3. Similiter indie. παρακειμένου

Dei πεποίηκα et περον τελικον πεποιήκειν Imperativus vero παρακ κα in facit πεποι ηκε πεποιηκέτω et coniunci, us . . . et optativus . . . infinitivus ... 4. Rursus indio.

utitur temporibus separatis cum dicit οριστου ποιησα, μέλλοντος ποιήσω sed imperativus lacit ορ. κα μέλλ. ποι ησον, eoni. ορ. κα μέλλ εὼν ποιήσω; opi vero et ius haec sola tempora proserunt separata, ποιήσαιμι κα ποιήσοιμι et ills ποιοσα κα ποιήσειν optativus Graecorum nec minusquam perfectum nec perfectum tompus admisit. Vtrique ergo modum integritate temporum liberum comtractis et coartatis iure praeponunt. Ieid heronian bieIer

12 Apul. do dogm. lat. 11b: odes denique l. omniaque humerorum onus captu obodiunt. Dissiliae by Cooste