Thymi [electronic resource] : in homine ac per seriem animalium descriptio anatomica, pathologica et physiologica ...

41쪽

mus plurimornm mammatium nisi in eo fortasse, quod cornua inferiora in plerisque mi uora quam in homine conspiciuntur, superiora vero cornua in nonnulis multo magis eminent. Figuram thymi omnino cordis vel totius animalis formam sequi opinatus est cel. Meckel ); secundum formam Verothoracis in singulis mammatium speciebus a riare longiorem itaque esse in iis, quae Iongior angustiorique gaudeant thorace, et Vie Versa - minus recte statuit et Lucaes): in feris enim aliisque nonnullis animalibus, moracem humano longiorem angustioremque habentibus, nihilominus tamen latiorem quam in Oniine saepenumero observavi thymum; animalium vero ruminantium, thorace sat largo sed brevi instructorum, longissimus est thymus, idemque angustior, quam in plerisque aliis mammatibus esse solet. In simit Vero, aeque ac in feris, gliribus aut mali

busque soli pedibus, quoad figuram gene

42쪽

ralem parum omnino ab humano recedit ili mus. In chiropteris minus constare videtur thymi figura: in vespertilione saltem noctula globosum vidit thymum echeli);εemilunarem vero, inferiori tracheae parti comnua circumdantem, in quatuor Observavit Vespertilionibus Lucae ); in vespertilione vero aurito, quem ipse examinavi, a solii thymi figura haud multum recedebat, nisi quod a sor tenuiorques erat. In ruminantibus ver plerisque peculiaris figurae est thymus:

duobus uim tenui inter se junctis trabecula, constat corporibus, quorum alierum in illo racis avitate situm, basin cordis asorumque majorum rigines a Sinistro Iatere tegit, at terum vero, extra thoracem in ipso collo si tum, cornua emittit longissima, ad angulum maxillae inferioris usque pertinentia: isthmus seu trabecula intermedia in regione primae costae, quo loco 'horace egreditur, reperiatur cornua Ver inferiora ruminantium th

in omnino desunt Huic haud absimilis in subus quoque obserVatia GJ mi figura, cu jus nempe cornua superiora ad angulum maxil

43쪽

lae usque producuntur; nec dubito, quin illa ipsa cornua fuerint, quae pro glandula in reoide in foetu suillo descripserit cel. ΚuhI ),

cum alius plane structurae et coloris, multO-que minores tracheae adhaereant glandulae thyreoideae, quas ille quidem observavit, dii bius Vero, ad quaenam organa SSent Te ferendae se nonnulis ver mammatibus

marinis disjuncti ac dissipati singuli Io-buli figuram irregularem tim praebent ). Quae cum ita sint, minime decet, figuram thymi constantem magni habere momenti.

Cap. m.

Situs pocialis et neXIIS.

II. In cavo mediastini antico silum esse thymum, jam initio hujus commentatio nis commemoraVimuS; restat autem, ut Speci aliorem ejus situm, et ad partes proxime ad

44쪽

Jacentes relationem, aeque a nexum cum eis leni accuratius indicem.

Thymus itaque infantum, quippe qui

forentissimus vigeat, non in superiore Solum modo cavi mediastin parte, is perhibere solent auctores i), - situs est, sed totam cavi mediastini antici longitudinem occupat; quin etiam cornua superiora sub iugulo in collum ad thyreoideam glandulam usque haud raro pertinent quod tamen omnino et in omnibus ita esse, minori jure contendit i chaly); quid quod observationes, Superio rem thymi extremitatem ad os hyoideum uSque adScendisse, testantes exstant δ). Sunt

Mechel, Hanctuch d. mens hI. Anatom. 4 d. pag. 453 2336: Thymus Vi elcher en oberri uri Dor dern Thei des Dorderen Mittet felles inninat. Bichat, traite 'anatomi descriptive, Paris 1803. DO. T. V. pag. 460 Vil occupe le haut dumediastin anterkur, et en me temps a parti inferieure u cou ; mox tamen in eadem pagina addit: si 'eteni quelque10is inferisurement usq'α dia-phragine.' 2 Bicha tr. 'anat. I. c. pag. 460 'Toujour se e tremites superieures tia montent e Sternum, et ou- licut a la glande thyrotae. 3 Morandi in Memoires de Pacademi rogale de scia

45쪽

ii iidem, qui thymum extra thoracem in collum excurrere negent ); experientia vero multiplici convicius, e propriis Observationi bus contraria affirmis audeo. Extremitas inferior thymi ad partem diaphragmatis te natem, itaque in regionem cartilaginis sextae fere costae, haud raro descendit cum Vero ab inferiori parte primum absumatur thymus, vix nisi in foetu ac Deonat diaphragma a tingit. I2. Thymus, membrana Ieviter inclosus, partibus adjacentibus per laxam cellulosam

vasaque illam transeuntia adhaeret: Mul e se ficies anterior nempe sterni internae S persiciei, musculisque praeterea sterno thyreOideis et sterno hyoideis cornua Superiora. Superficies autem posterior parietem anteriorem Sinus arcusque noriae cum ramis ejus

1 Guil. Henr Militer, diss de titymo, praesidem. Bidloo Lugd. Batav. 1706 4to. VSub iugulo quiadem in ollulis aliisque animalibus est, non ero in homine, in quo haec glandula intra pectoris anilitum

munet.

46쪽

pi incipalibus, aeque ac arietiam pulmonalem,

Venam caVam Superiorem, Subclaviasque e

na et jugularem sinistram, quin interdum etiam dextram obtegit, ante pericardium fere medium descendens in foetu saltem, cujus cor magis quam adulti dextrorsum situm, medium fere thoracem Occupat. Cornua S periora arteriis carotidibus tracheaeque i cumbunt. argines thymi later ales externae pleurae superficiei seu Iaminis mediastini adhaerent.

13. Neque in reliquis mammatibus quoad

situm ab humano multum recedit thymus; apud omnes enim in cavo mediastini antico reperitur, basin cordis originesque vasorum principalium obtegens in collum autem V ri gradu protrahuntur cornua SVPeriora, quae, cum in plerisque parum modo extra thor cis cavitatem procedere soleant, in ruminat libus, haud secus atque in Subus, non modo corpus hyreoideum assequuntur, Sed hoc prae iereuntia angulum maxillae inferioris glandu-

47쪽

Iasque submaxillares contingunt Balaenarum ero thymus parvam modo pulmonum partem obtegens, ne ad venam quidem sub- claviam ascendit i).

I4 Si magnitudinem respicimuS, non modo pro variis animalium speciebus, sed in singula etiam specie Pro Varia aetate, sexu et constitutione differt thymus; quin, in nonnullis saltem, pro vario anni tempore eum Variare perhibent scriptores. Maximus semper reperitur hymus in iis an tibus junioribusque animalibus, in quibus, ut supra jam monuimus, thoracis longitudinem non modo aequat, Verum etiam in collum ascendens saepissime superat. In idi Lescentibus vero non modo non increscit, sed

48쪽

sensim dominuitur i), et in dilati haud raro

omnino fere evanescit, relictis levissimis modo vestigiis, quin visum aeno fallentibus. Propria enim experientia multiplici convic ius minime assentior celeberrim Lucae, Oniendenti, thymum in adultis ejusdem esse atque in infantibus voluminis, et modo, Caeterarum partium ratione simul habita, mino

rem in illis videri ). Qui enim pondus ui ciae dimidiae fere aequat thymus infantilis,

in adolescente, viginti annorum, Vix raCh mam efficit; postea vero paene evaneSCit.

Nec secus in animalibus quem enim in catulo folin neonato ponderi granorum ex cum dimidio in alio vero sex fere hebdo madum ponderis granorum 4 reperi thymum, in fel adulto sex annorum vix grana duo aequabat nec secus in aliis animalibus. Thymi vero singulorum animalium pro varia aetate magnitudo quam exactissime in

1 unam thymi in foetu atque adulto rationem ut nil statuit et Saul age emblyοlogia pag. 16)minimo igitur pro rata ac constanti habenda est.2 S. C. Lucae anat. Unters. d. Thymus II Hest 4to. pag. 2, laymum adultorum commemorans: Das Volum de Thymus absolii genommen is dasselbe

49쪽

fra exponetur, itando pertractanda veniet thymi evoli itionis ratio.

15. Secundium Varias Ora O mamma

lium species nonnihi Variat thymi M. Pro portioni vero, in singulis animalium speciebus hoc respectu constanti, rite indicandae, maximum sane obicem ponit inconstantia thymi, Secundum aetatem variabilis. Minime enim in animalibus adultis, eo nempe, quo aetera organa potissime vigent, tempore, comparationem instituere conducit nec facile in sit gulis animalibus statuitur aetas, qua maximum evolutionis gradum assequitur thymus. Ita que facillime inter neonatorum thymo com paratio instituitur. Quamquam enim in Omnibus mammatium errestrium atque aquat

eorum foetibus, ratione aeterorum organorum totiusque animalis habita, quoad magnitudinem haud multum disterre ill e Lelio visus est tirmus, hoc tamen, diligoni ius e plorata re, minus accurate perhiboli a tebit quamquam haud infitiandum est, hymum foetalem quoad relativam ni agnitudinem muli minus, quam animalium partu edito

rum, differre. In homine, insant saltem,

50쪽

iespectu abii ad magnituditiem totius cor Poris, at magnus est iliffinus, quippe cujus

in neonato pondus inter tricentesimam et quingentesimam totius corporis partem ae quare soleat. Etiam in sim iis sat a nus reperitur, quod in simia satyro obser

vavit Tyson ), in simia sylvano Vicq-d'Agyr ), in alagine adagascariensimuli δ), et in variis simiarum speciebus errauit '). De thymi chiropterum magnitudine minime

consentiunt scriptores, dum plerique, alia a numerante organa huc minii pertinentia,

ut mox docebo, In hoc genere per totam vitam constare thymi magnitudinem minus recte contendunt. Eadem fere ratione atque in homine, in mammatibus quoque digiti gradis sese habere magnitudinem thymi, citius tamen evanescentis, , ex iis liquebit,