장음표시 사용
2쪽
LIV. mmcum S. IV. An cum Germania o Francorum populo eandem habeat.
f. VII. Plurium desinitionum rein censum. . VIII. Harum ex parte rejectio in
IX, DEFINITIONEM meam. S. X. DIVISIONEM primam in expresum et tacitum quae reji
concessium sit Dancum. S. XII. Non dari tacitum ob acis. quirendi modum. g. XIII. Nec ob materiae exigui.
S. XIV. Nec ob adjecta servitia impossibilia vel ludicra. 6. xv. Nec ob permissam postea simpliciter alienationem . . S. XVI.. DIVISIONjM seeundami n plenum et minus plenum. S. XV D. DivlSIONES qitie admitti pol Iunt. g. XUIi I. EXISTENTIAM an δ ad substantiam laudi pertineant servitia. O. XIX. EX empla in variis Europa Terris.
f. XX. SUBJECTUM a Zivtim. V. XXI. Passivum. S. XXII. OBJECTUM ubi da re aliena & evictione. S. XXVI. Ecclesiastica, sudati,f. XX V. Eonis jmperii. g. XXV. Re mobili . S. XXVI. FORMAM CONSTITUENDI Ubi occurrunt promissio. f. XXu . Invesitura vel vera quoad communia. g. XXVIII. Specialia es. XX X. Vel praesempta in prae- lscriptione. f. XXX. Successio nou testamentaria.
S. XXXI. Sed legitima. . Ubi de foemina. . Aa XXXII. .
3쪽
,. XXXlI. De Muto & Surdo ac Clerico. xxXlII. I situra renovatio. s. XXXIV. FORMAM CONSTI., TUTI hinc 3. XXXV. EFFECTUS eommunis in Domin - g. XXXVI. In Vasallo. S. xxxvii. Specialis; Ubi de ser. vitiis substantialibus quid sint dispicitur. I. XXXVIlI. Exemplis illustratur. s. XXXIX. Vasallus Francus spo te offerens servitia cujus sei, viat sumptibus' L XL. CONTRARIA.ς XLl. PRAXIN quis sit Iudex S XLlI. Quis processitis. . b. XLIII. AFFINIA, sunt seuda sol
JUris civilis, quo utimur, neutiquam contemnenda
pars merito audit illustri D. ah Eiben in Electineuda cap. I. g. 2. jus nostrum laudate, quod & jam taculo XIV. in Imperio juris communis nomine venisse annotat
deo alienum videri nequeat materiam huic juri propriam dissertationi, ceu voeant, inaugurali destinare, Materiae enim laudatis dignitas, qua privatis praestat omnibus. Id. D. Rhet. d. l. n. 4O. wesemb. p. 3. cons 4o. n. 3 . satis, ni fal- lor, ejusmodi confirmat institutum. Tralatilium vero cum sit, seudum in non Dancum, quod communibus nititur regulis, & francum, quod ratione servitiorum improprium esse passim ajunt, dispesci Zoes Iractimae cap. a. n. 27. Gudet in p. q. q. n. I. Deque posteriori rerum laudalium Scriptores ninc inde sparsim saltem egerint; Nemo vero, quod sciam, ex professo sorte satis tractaverit , utilitate su a, qua indies insevdalibus Curiis sese commendat, haud cariturum duxi, si in vicem quasi spicilegii vel quicquam de hacce nobilissima pariter ac jucundissima seudi franci materii delibare instituerem, inque tali argumento ingenii vires periclitarer, quod dr usu eximium, nec tamen protritum nimis, Cceterorumque curis ita exhaustum esset, ut industriae alterius, qui Collectoris saltem vice fungeretur. ampli locus non daretur;
4쪽
vocis Rudi origine varii ν arie sentiunt, aliis & plerisque ex Idiomate Latino, aliis Germanico eam repetentibus vid. omnino III. D. ab Elbon cas. I. Elin. Hud. I. Rctseqq.α du. Frethe in Q FZαγι---, ου GA A Verum cum notante D. Rhetioia rimae. I. pag. 4r. apud viros etiam solide eruditos pro genuinis derivationi , conto
ice allusiones heic quoad maenam partem arripiantur, non est cur iis adducendis immoremur, cum scopus dis liceat, diffrendum non est derivationem D. Schilteri in
Imperii cap. a. s. a re militare stipendium S MDpossessi nem denotantibus depromptam ipsorum seudorum o- i es ac primaevo emundem plane militari instituto iquam 'ptimq conveni : Innuit hoc ipsa vox Dodum, quae in antiquia chartis passim Iegitur, alL Dn. ah taben eo innuit ipse res, antiquissimo enim tem. 'ut pore revera laudum niual aliΗd erat quam res, fundus, aud certi reditus jure falarii sive stipendii militatis dati. cap. G. M sin IlI. an dicatur a Francis quod vesuisse via detur Frangius m o Graisu. apa Si κνα HS magm
5쪽
adscribenda fit, vel, an non potius pedetentim stri Tior' illa vasallorum obligatio vel Seniorum incuria, vel vasal lorum, in turbidis praesertim temporibus, arrogata potentia, remitti nonnihil coeperit. penitius dispicere, obtemporis penuriam, mihi nunc non licuerit, quanquam non leviter conjecturam hanc confirmet Synonymon ejus salicum, quod a Francis, qui & ex parte Salii dicti, vid. du Fresne in Glofari voc. ranci Nicolaus Schaten. h β. Lesbib. 3. p. I s. unice petendum videtur. Quicquid
sit, certum omnino est, Sc, ni fallor, Dd. omnes uno ore affirmant a libertate, si non proxime saltem remote, denominationem sibi asciscere hoc de quo agimus laudum, nam&rei, quae immunitatem praestata servitiis, id convenit, & voci quam liberum denotare, nemo negat; Num vero, quod volunt Zinuss. l .nmm. 36. SOnSbec.p. q. n. 23. & plures alii, Originem debeat Gallico Franc. merito ambigo, valde enim est improbabile rem Germanicam, uti laudum, Populum Germanicum, uti Franci- Cum, coss. β.seq. a Peregrina appellari voce, potius intervertendum reor & Gallorum Franci veterum Francorum
linguae theo discae reliquias, quod& Germanis per pleonasinum adhuc usitata formula: stth und stants confirmat,
sapere'nullus dubito vid. ipse Mon Zambano de Mat. Imp. Germetn. cap. I. g. q. Relinquitur ergo voci germanicae germanicam quaerendam esse originem; Non vero & hic conveniunt Dd. alii simplicem nec primitivam tamen, compositam alii, nec primitivan, eandem propugnare
ausint, desunt; Simplicem quidem sed derivativam statuit III. D. ab Eiben cap 3. q. 9. ab ipso germanorum iren liber eestea, inde enim fring vel faing & tandem Contracterraias dictum putans: Compositarum varias exhibet Besold in Thespract. voc. stere dramten alii enim exfrep &ant , quod servum significet, Coaluisse volunt,quas, scilicet, a possessoribus stancum diceretur seudum , plane ut alii ex freyctimi, quod incolas denotet, aut, ste - & unsi,
6쪽
Besold. Finckelth. di p. fur a. g. r . Verum omnia haec conjecturae sunt, & eόdem facilitate, qua adseruntur, rejiciuntur, ut hinc suo quisque sensu abundaro jure meritoque possit, quin tamen probabilis ac heic conveniens magis pro simplici, primitiva an derivativa sit, perinde est, pugnans sententia habeatur, vel ipsi postremum at
legati, qui de Nobilibus Franconiae frene drancten dictis,
saltem loquuntur, haud temere negaverint. IV. An vero Nobilissima illa Francorum gens quae sedes olim habuit inter Rhenum &Uisurgim ut author est Hadrianus Vadlesius in praef. rem ranciarum ac ex Parte Albim vid. vetus scriptor Anonymus Ravennas, in Ge-ogr. operib. Tabula Peutingeriana apud Uelserum, Phi-
. lipp. Cluver. lib. 3. de Germ. antiq. cap. 2O. n. 3o. Nicolaus
Schaten. lib. 3. hist. Mesphasip. Gallias quoque postea
subegit inde etiam nomen sortita sit occasione priorum Iubet quaerere ρ Non autem recte expediri haec quaestio potest nisi de huius Populi vera origine simul videatur,nao enim bene intellecta, plurimarum denominationum coniecturas in se corrui, seu tanquam spurias ab aliis di- 'scerni, vel exinde Certum est, quod, ut suae quisque serviat hypothesi, unice excogitari soleant; Sic illi qui Wa-staldi, Hunnibaldi, & qui eos Collegit, Trithemii errorem errant ac a Trojanis ex Moeotide pallude in Panoniam, inde in Germaniam, duce Rege suo Marco miro, circa annum ante Christum natum CCCC XXXIII. transgressis, Francos repetunt, Regem eis nomineFran- cum, alii Franconem appellant, a quo tota gens demum francica dicta sit, assignant. Qui ad Valentiant Imperatoris tempora circa annum Christi CCCLXUI. Hujus Francici populi ortum demum reserunt dictum putant , vel a serocia, quia Attica seu Attuatica lingvafran-He asperum.acerbum trucem sonat, vel si si libertate,nestio quam mirabilem ejus rei rationem afferre solent,
7쪽
iti enim Siffridus Praesbiter apud D. Struv. cap. 4. g. β.cini Valentianus mserator quosdam populos qui Alani di-euntur vincere non posset fecit edictum, ut qui eos vincoreat decem annis a tributis liberi essent . a se Teatonici huius gloria cupidi isiosfrenue delent, . ιta Araxei a viais
risum. Qui populum hunc prima origine Gallicum.
R ex Gallia magnam quondam hominum multitudinem, sese trans Rhenum in Germaniam circa Moeni ripas effudisse, & postea Rhenum transgressam antiquas patriae sedes post liminio velut recuperasse dicunt, quin populo secundum eorum opinionem Gallico, Gallicam tribuant denominationem dubium non habet. Verior vero utique cum sit de Francorum origine, qui Germanis adscribitur sententia, probata quippe vetustis eorum sedibus supra in principio huius F. memoratis, Veteri eorundem lingua Theodisca, quam etiam Carolo M samiliarem suisse, nomina mensibus & ventis imposita, satis indicant vid. Minhardus in Has vita apud Leh-
man in lib. 1 ciron. Dire . cap. 4s. ubi patriam linguam vocat , ac virorum praeci arissi morum testimoniis, Pr copii imprimis, qui Francos antea Germanos vocit tos, expresse non tantum scribit, sed & quos Germa. nos modo Francos vocat. quinquies sexiesvὰ, ceu ob servavit Magnificus D. Hertius, Promotor Patronus, &Doctor meus venerandus ιnnor. mssis ad&ιιθ. Ius. jur. 4. lib. 3. ca . a. S. 3. adeo ut doctissimi quique Gali rum, Isaac Pontanus, Nicolaus Vignerius & praecipue Adrianus Valesius ultro id agnoverint. Itier denuae Imper. c. i. I io. Vero quoque magis accedit eorundem a naturali libertate cuius adeo tenaces fuere majores nostri, ut vel exinde libertas Germanicum Scyticumque bonum Lucano exaudiri coeperit vid. idem D. Herti in ae not. adlis. l. cap. 3. s. 3.) meetita Germanica d nominatio, cum enim oppressioni tum Tyrannorum tum Romanorum Gentes vicinae essent obnoxiae, Sicambros,
8쪽
the docu Hagn. D. ert. quod ex P nnonia venent riaucorum
9쪽
Iio Rege id nomen una cum armis importatum est, ut adeo propter colonias Francicas eo cleductas Franciae
orientalis, nomine insigniri coeperit; Inde sorte adhuc est, quod idem sit jus Francicum& Allemanicum. Quod vero Libanius Orator & Juliani Imperatoris aevi icriptor ex Graecorum φράτlω, quod sepire munire sonat, quasi fiancti, id est, vallati septique , ab ipsis bene gestis rebus populum hunc denom1net, & alii a Franc
sta apud Germanos hastae militaris genere, aut etiam a. Ciceronis aevo ex Epis. ejus ad Alricum lib. I . a Voce favones, quod alii vertunt frangones, id repetant bene rejicit. d. Nic. Schaten. q. i18. add. Phil. Cluver. lib. 2. cas. ar. Sed haec occasione vocis Franci. V. Pergimus ad Homonymiam, denotat vero seudum francum primo possessiones nobiles, sive laudates, sive altodiales, uti de Gallia ex Tholosano & Limnaeo docet illust. D. ab Eiben. cap. 6. Heresud I. I. & ex
cap. 2. b. IO. Neque mirum hoc est, quandoque enim
ipsa seuda pro bonis allodialibus, immobilibus tamen,
accipi ex Covvello monet. Idem ab Eiben cap. a. I. I. Cur vero nobilia saltem hona ita insigniantur. rationem
addit Addition. Besold. in thesprata voc. Replehen, qui non nisi per nobiles, id est . homines stancos, a quibus
diversi erant veteres Provinciales ac Romani Domini-CΥ depr.i K. alloc cast. 7. 9 3. possideantur. Connexa huic est hecnnda laudi franci acceptio pro vectigali, Cuius praestationis beneficio plebeis rerum nobilium aperitur possessio, apud Domini cy d. tr. cap. I 8. S. 6. Cum quo an conveniat Alleserra de orig.suae cap. IO. Procen stati accipiens, remque ita narrans: Postquam, ob va rias Francorum in Syrias expeditiones, Vasasti fuaea, inaeuiars Principum eo siuasio Pori cis, a unantes, ea priva is ad militiam incapacibus venaeicere, sueuit, ne ordinum su-
10쪽
fri orum nomiae sis censum imponi, idiotismo, diit de rancs siese quem is serpetuum ignobilitatis argumentum Asco i ferrent, despiciant alii. Propius ad nos spectat tertia qua Germanorum ster Iehen in antiquis investituris pro laudo quoque nobili capi solere scribit Itteride sevd. l . cap. 3. I. 6. seudum enim francum. liberum,
nobile, gentile foepe pro synontinis habentur, quando scilicet fit praestatio & servitium nobile Consit. Tu-hing. p. s. cons. 2II. n. I8. hinc etiam sorte est, quod apud
du Fresne in Gossvoc nudum militare legitur: sudum miluare liberum. Pro laudo quoque alienabili quarto sumere solent Interpretes praeprimis Veteres, uti de Baldo & Decio notat Rosenth cnp. Ia. 8no . eoae si . r.'α nisi facultas alienandi data sit, Dancum non esse ait Alex. in Cons Tubing. 23r. n. N. nec aliter in casu quo servitia nihilominus promittuntur, ut quid operetur, capiendum esse traditur M eod. cos. n. 9. quod, quia mire alias cum hocce nostro, quod quinto ratione serviatiorum saltem liberum est, confunditur, probe notandum. Denique prout laudum tripliciter more ICtis,' ratione entium juaicarum ex jure in re & ad rem conflatarum , sunt verb. Illust. D. ab Eiben cap. 2. g. 3. haud
insolenti, efficienter, materialiter & effective sumi solet; ita & heic usu venire potest, proinde stexta acceptio, qua seudum stancum pro jure, quod tum Domino tum Vasallo eompetit, capitur, est hujus loci. VI. Ut autem ea, quae absquae ser vitiis beneficia. xio licet jure habentur, nonoratius Vasallum afficiunt ac plenius D. Eiben cap. 3. I. s. inde laudum francum dicitur etiam honoratum vist charta in I. I9. add. du Fresne in Glos' voce sudum honoratum. Jason. in prata . Od. n. II . ubi honorificum vocat ac solutum & n. ti8. D meae gratiosum, plane prout Scotis blancum seu al-hum , & splendidum seu lucens vocari, & in libera alis firma voncedi ex Cragio observat illust. D. Uben. ἀ