De amicitia principum [microform], explicatur locus Aristotelis Eth. Nicom. p. 1158a 27 sqq..

2쪽

Tns copyris hi law of the United States, ille T, United States Codes concerns thema infra photocopies orother reproductions os copyrisnted materiai. Under certain conditions specilied in in lain librarios and arcnives ars authorigessito furnisma photocopus other reproduction One os ines specifieri conditions is inat inspnotocopular other reproduction is no tome used for ny

use,' that user mavis liabis formopyrisnt infrinsement. This institution reserves in risntrio refuse to accepi acopy orde is, in iis udsement fulli liment of the ordorinould involve violation os in copyris ni law.

3쪽

PLACE:

4쪽

COLUMBIA UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DEPARDENT

Master Negative,

Origina Materia a Fumex Existin Bibliographic RecordRestrictions o Use:

5쪽

lli illi illi illi illi illi illi illi lilii filii filii lilii lilii filii filii iiiiii

iussi vi vi

i liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii lusi lilii

6쪽

Sias abii iis

tu heu

7쪽

TDE AMICITIA PRINCIPUM.

Loeus Aristotelis Eth. xies in p. lia acti sqq.

explicatur.

8쪽

philosophorum diversas breviter et attulit et dijudicavit Cap. l. Il), deinceps amicitiae definitionem et divisionem ipse proponit Cap. Il),

repertisque tribus formis atque inter se collatis Cap. III-V , ita pergit ut capp. VI et VII fere inquirat, quibus rebus amicitia adjuvetur, quaeque Sit amicitiarum vel facilitas vel difficultas pro diversa hominum aetate, indole, conditione, statu rel. Inter quae etiam de amicitia Principum et Proe- Potentium pauca concisa illa Stagirita brevitate dicta leguntur p. IIa a 2I sqq. Nam ii, inquit, qui in imperiis potestatibusque versantur, amicis utuntur diversis alii enim utiles iis sunt, alii jucundi, neque iidem fere et iucundi et utiles ducundos non ita quaerunt ut spectent virtutem, neque utiles ut ad honeste facta sibi auxilio sint; sed lepidos illos volunt

esse et urbanos oblectationis causa, hos gnavos et Strenuo quorum opera consilia sua exsequantur. Nec fere fit ut in eodem viro utrumque simul occurrat. - lactenus omnia facile intelliguntur. Tum vero explicat, cur

vir bonus, qui sane utilis est idemque jucundus, ad amicitiam potentium Se conferre nolit, vel qua potius conditione possit in amicitia esse cum principe qui locus, quamquam ab omnibus interpretibus, excepto uno Giphanio, maximo consensu in eundem modum acceptuS St, ad quorum sententiam auctores qui nostra memoria ethicis edendis illustrandisque operam dederunt, Zellius Micheletius, FritEschius, accesserunt, tamen non ita videtur liquidus esse atque expeditus, ut cum grammaticae habita ratione tum totius argumenti in vulgata explicatione possit acquieSci.

Sunt autem philosophi ipsa verba haec . II 58 da Sqq. ηδν δε

φαoc, αν μη καὶ ι , αρετὴ περεχ ται ' εἰ δε μὴ, ου ἰσαζει νάλογον περεχομενοσ'o πάνν 'εἰωθασι τοιουτοι γίνεσθαι. Puorum investigationem sic instituam,

ut vulgata sententia primum regula grammaticae, tum ad philosophi universam de amicitia doctrinam examinetur denique veram Aristotelis sententiam exponam Giphaniique, viri acutissimi, parte quantum maxime potero defendam. Iam quod ad vulgatam opinionem attinet, et longum est omnium verba transscribere, nec necessarium, Suum Aspasii lucidae expositione

9쪽

contineantur quaecunque vel veteres vel recentiores attulerunt. Aspasius autem ita dicit: υπερεχοντoc Crίνεται φίλo h mordαῖοσ, αν μὴ και ρετ3

δια φέροντα. Extrema etiam concinnius dicuntur paraphrasi latina quam Dan. Ηeinsius edendam curavit, cujus verba haec: Ita aequabit eum qui dignitate praecellit vir bonus, Si, quemadmodum poStulat proportio et stipercti et verratur. Bec luculente Sane videntur explanata utrique enim id quod deest, sive ad virtutem, sive ad potentiam, alterius abundantia compenSatur. At primum quaerere licet, quo jure Spasius, quique

eum sequuntur, Subjectum enunciati mutaverit, ita ut ad Pπερέχηται subaudiendum esse dicatur 'περ ι,13 καια την δυναμιν, quum tamen quisquis

Aristotelis verba Iegerit non poSSit quin de viro honori coior coc agieenseat ouamvis enim sit libera et mobilis graeci sermonis consuetudo, tamen licentiae est moduS, neque aut ad conStructionem quam κατασψνεσιν dicunt, aut ad brachyologiam hic refugiendum est, cujus exempla Xuhnerus gramm graec. q. Ta multa et varia attulit. Tum vide ne verborum ordo istam interpretationem exchidat. Demonstratur enim ut vidimus, ad aequalitatem conficiendam utrumque oportere et superare et superari, Superare principem poteState, Superari virtute ac virum bonum vicissim superiorem esse virtute, inferiorem potestate, quod, si quid video,

pro rerum ratione Sic erat graece dicendum is tuai κα υπερα ται c. Hαρετη. Nam adverbium rei proxime antecedat oportet eam vocem qua vis orationis continetur. Nunc Aristoteles non ad verbum rπερέχηται Voculam

aerei adjecit, sed ad ocρετ I; nempe ut moneat in virtute, quae opponitur potestati movσίαισ) ab eaque distinguitur, cardinem versari, non in genere verbali. Ac de grammatica quidem hactenus. De re necesse est diligenter

attendamus quam formam amicitiae intelligi velit philosophus, ne, quum sit amicitiae species multiplex, pugnantia loqui videatur. Sunt igitur amicitiae primum diversae pro natura rerum amabilium, quae est divisio reliqua omnia complectenS, tum vero aetaS, vitae conditio, conjunctio sanguinis, rerum tam publicarum quam privatarum et familiarium necessitudo, postremo negotia in rebus contrahendis communicata, vel periculorum, ut

belli aut navigationis, consortio pariunt amicitias, varias illas quidem, pretioque et longinquitate mulium inter se dissimiles, quae tamen omnes

uno amicitiae nomine comprehenduntur. ibicunque enim mutua est benevo-

lentia, nascitur amicitia, et commilitonum atque una navigantium societaSpassim eo nomine vocatur, veluti Isis 28, II 6II Id. Vera autem ac perfecta est ea amicitia, quae est virorum bonorum virtute similium, eaque sola stabilis est, quae nec tempore aut fortuna dirimatur, nec criminationibus locum praebeat, quibus facile dissolvuntur quae utilitatis aut voluptatis gratia ortae Sunt. Ac quum in amicitia perfecta alter alteri per Se sit benevolus et concors, ii qui voluptatem vel utilitatem sequuntur amicitiam retinent, dum fructum capiunt, desinunt esse amici, simul ac reS mutantur quarum cauSa conjuncti erant. Nihil autem mutabilius quam commoda hominum et voluptates, quae alio tempore alia sunt atque eodem saepe die variantur ovare ejusmodi amicitiae ad similitudinem tantum vocantur suntque quasi fortuit 3 κατα συμβεβηκδσ3. quum virtus conciliet amicos per se et simpliciter inirλωcb. Iam vero in aperto est, quum amicitia etiam inter homines pravοSesse possit et malorum cum bonis ), quatenus utilitatis aut voluptatis vinculo conjunguntur, Saepe accidere ut potentium cum viris bonis sit amicitia quaedam ac mutua benevolentia beneficiis dandis accipiendisque ornata. ouod etiam extremo libri octavi capite illustratur, ubi de causis disputat quibus amicitiae inter homines impares dissolvi soleant. Aequum enim esse ait utrumque fructum sibi aliquem ex amicitia petere, nοn eundem quidem, sed alterum honoris, alterum commodi. onor enim praemium est virtutis inopia subsidium merces.' Ac tribuendum quidem cuique pro re et dignitate, nisi forte beneficia majora sint quam quibus par praemium possit reddi, ut philosophorum, qui doctrina et virtute alioSauxerint tum pro virili parte esse navandum aut voluntatem emetiendam, queniadmodum in deos et parentes.' Ubi vero nihil reddatur, amicitiam necessario dissolvi, id quod citharoedi nescio cujus exemplo perquam manifesto probatur, cui quum a Dionysio tyranno cantandi praemium peteret prυ- missum, ille respondit voluptatem se reddidisse pro voluptate spem Scilicet

10쪽

declarans qua eum illuserat Ilsa Ia). arn vero non quaeram, fidicen illonum fuerit vir bonus, qualem Aristotele dixerit trirord χιον, aut omnino possit amicitia recte appellari hiStrionum, saltatorum, reliquorum ejus generis cum regibus et principibu societa mercenaria quamquam Aristotelem possim adhibere testem , Sed Platonis tamen quis negaverit cum Dionysio minore conjunctionem fuiSSe amicitiam, aut cum ierone rege

Simonidis, Aeschyli, Pindari, aut Euripidis cum Archelao oui, quum

ingenio et virtute praestarent, non dubitabant ad regum tyrannorumque opibus et potentia valentium amicitiam e conferre, et honore muneribu que aucti illos sapientia, consilio, praeceptiS adjuvare, vel carminibus celebrare et obsequio prosequi. Adderei ratios, Marones, adde tot cujusque artis claros viros qui omnibus temporibu in magnorum et praepotentium familiaritatem recepti sunt. Num omnes fuisse dixeris e vili a3sentatorum irreo e paraSitos, curraS, nec quemquam qui boni viri nomine merito appelletur Atqui hi quidem voluntarii, nulla necessitate coacti, nullo vocante officio, amicitias potentium colebant; quid quod in regnis 'irorum optimorum cum regibus ipSis multorum officiorum est intima conjunctio, ut etiam mortem pro regum Salute oppetere velint Amicitiam autem esse talem officiorum ac beneficiorum ultro citroque datorum et acceptorii in societatem Aristoteles affirmat his fere verbis in unaquaque civitatis forma amicitia tam late patet quam justitia. Regi igitur in cives imperio subiectos amicitia est beneficiorum abundantia insignis curam enim habet eorum ut salvi sint et bene Se habeant, tanquam paStor ovium unde etiam omerus Agamemnonem appellat pastorem.' Rursus civium in reges amicitia ministerio et obsequio comprobatur, regique tribuendum

quod patri; nam regia, inquit, poteStas paternae habet similitudinem; aequando liberi parentibus debita praebent, liberis itidem parentes, stabilis erit amicitia et proba.' Ejusdem generis esse patronorum et clientium societatem, quae apud Romanos tam late patebat, ratio docet, ita ut

exempla amicitiae inter bonos viros et potentes contracta haud admodum rara, mino innumera SSe videantur.

ouod si ita est, vidimus autem, Aristotelem Seculi, rem ita se habere, apparet non de qualibet amicitia cogitandum SSe, quae rerum necessitudine commodique causa inter potentes viros et bonos existat, sed de vera illa et perfecta, cujus imaginem Supra adumbravimus, quamque raram esse philosophus demonstrat Pauci enim, inquit, tales sunt. Tia essautem dicit simpliciter bonos, virtutis studiosos, nulla voluptatis vel utilitatis appetitione inpulsoSi quamquam virtu per Se non expers est utilitatis et voluptatis. Praeterea ad tales amicitia conciliandas tempore opus est et consuetudine. Nam, ut PS in proverbio, non possunt inter se noti esse, nisi salis quam dicunt copiam una ederint, neque in amiciliam recipere quemquam aut amici SSe, priusquam alteri alter amore dignus visus

sit ac spectatus.' ouodsi omnino amicitia vera raro invenitur etiam inter aequales, quanto difficilius erit eos, qui pibus et potentia multum distant, amicitia stabili et sincera copulari ovibus explicatis videamus, quoniam

ratio cogit ut amicitiae fines arctius contrahantur, num Aspasi interpretatio cum re et veritate consentiat Potenti viro, inquit, et pibus praecellenti vir bonus non erit amicus. Nimirum inaequalitas magnum amicitiae impedimentum, et amicitia proverbi etiam aequalitas vocatur.' Sed si aequalis erit factus, poteritne vir bonus principis in amicitiam pervenire atque amicitia perfecta et stabili cum eo conjungi Isto modo vero Iam aequalitas est duplex, altera numeri et quantitatIS, ut opibus, ordine, genere, aliis ad vitam spectantibus rebus pares sint altera proportionis, qua dissimilitudo officiorum exaequatur, veluti parentibus alia praestanda sunt in liberos, alia liberis in parentes, ac tamen ratio constat et equita Servatur, utrique si faciunt pro portione. Ergo nihil obstat quin inter principem et virum bonum amicitia sit vera et intima, dummodo vir bonus tanto superior sit virtute, quanto inferior est potentia et bonis externis, ut ratio constet atque pro portione uterque et inferior sit et superior At qui fieri potest ut vir bonus, isque virtute quantum maxilne excellens, in amicitiam, non dico qualemcunque, Sed perlectam illam principis se admittat, nisi eundem noverit virtutis esse ainantem Perfectam enim amicitiam vidimus