장음표시 사용
11쪽
DE TACITA REMISS PIGN. EL HYPOTIR PER
b Quia hic utrobique est eadem ratio, quam dedimus s. Dea tali enim cesset ratio quam de pignore dedimus ad s. g. At a non alium tamen in finem consensus creditoris in alienatione hypothecae debitore requiritur, quam ut hypothecam dimittat, cum alias etiam absque creditoris contensu hypothecam alienare possit. vi Argumento eorum, quae modo diximus, de consensu imalienationem, inprimis cum per novam oppignorationem non tantum praeiudicium creetur creditori, quasn per venditionem. o Id est nisii .iliae circumstantiae aliud suadeant. v. g. Si creditor inconstitutione hypothecae addiderit paetum de non alienando. Tum venditio sine consensu creditoris faeti nulla erit mi bose voce hypotheca u. ιδ. Ergo &tum et Rehis consen rus a creditore impetrati erit, ut venditio subsistat, non in tacite censeatur esse remisia hypo
XI, Quia perii m. No censetur remissium esse tacite pignus dito fide vel hypotheca a creditore fidei iussiorem insuper acci
ta, '' piente pro dedito a , nisi aliud actum tuerit',
a Quia tum censebitur potius fideiussor in maiorem securitatem esse assumtus quam pignoris vel hypothecae dimittendae gratia con . eg. . S. A.
Q Hoc est, si creditor ideo fideiussorem accipiat, ut dicat, in . . velle remittere ius hypothecae vel pignoris. XII. Transitus a. Iam secundum regulas hactenus positas examinabb
iiii columi sione tacita pignorum Vel hypothecarum agentes. a At
12쪽
. DEBITI ET CONSENSuM IN ALlENAT REI. a Qt, inquies, quid hoc novae rei est. Sane doctrinae scho lasticae potius secundum teges examinandae sunt, quam ut leges examinari debeant secundum opiniones scholasticas. Nam leges sunt normaraclio mim humanarum q.uibus etiam ipsi doctores tenentur. Utique si modo sint leges proprie dietae . At leges proprie didiae non feruntur intellectui, sed voluntati. Id est praescribunt normam hominibus, quid agere velle deceant, non pra scribunt normam interpretandi dubiam voluntatem hominum, in quaestionibus,quid agere volucrint. Inter Pretatio autem voluntatis humanae non ad philosophiam de moribus pertinet, sed ad philosophiam rationalem. Ergo lCti, quoties de regulis interpretandi agunt etiam in legibus Justinianeis non habent animum leges preescribendi aliis, tedaeiMeritiam tuam Proserunt circa claestrinam de interpretatione voluntatis dubiae, adeoque etiam examini aliorum rationali subuciuntur.ConfDissert in Praesidis de interpretatione benemiorum
ba Certe pragmatici saepius errant,& de his minus dubium subest. Huc pertinet Chilia Antonii Fabri deerrori
In eo igitur cum hactenus traditis conveniuntIeges Etiam nare Romanae,quod remisso debito remissum tacite censea, i 2 turpignus remissumiz
- Rationem supra ad . . positam aliis verbis ester Paulusinus. ι a 3. . de R. I. cum principalis causa nou consistit, ne μὴ idem, quesequuntur, locum habenι. Imperatores 3 Diocle i
13쪽
vindicare Dypothecam a tertio posseubre potiteritΤHic certe illa ratio de receptioΗo perpetua a Marcum at lata nequaquam asserri potest, cum hic exceptio pacis sit saltem temporaria, adeoque si in Item illa ratio liberare possessi, rum, in hoc casu non est et liberatura. Hoc tamen non obstante responderem, hypothecae possessorem non posse conveniri a creditore, non quas
per illud paelum hypotheca sit tacite remissa, sed quod quemadmodum per pactum personale petitio debite principalis ad tempus est suspensa, ita etiam suspensa esse censeatur petiit accessorii, i. e. pignoris. At quo ne frustra haec dixisse videamur cadem videtur quoque esse mens Marciani in . l. statim sequente. Peringitonim: Si paciscatur C. editor, ne intra annum pecu Niompeιat, inte2gi να- ρον-rer roque idem pae esse Puto paraphrasi hac mentis Marciani, obscuritalem textus sub satam esse, quae alias valde intrieata vide, latur,ita ut eam DionysiusGothostedus nequidem tangere volueris, Glossa vero aliquo modo textum quidem explicaverit,sed tamen ut rationes dubitandi nec tolle. rentur nec attingerentur Mantica de tac. ct ambig. comventi lib. v. tit M. ριιibu mod pignus fila observationem de sublatione pignoris per remissionem debit νprincipalis plane omisit. Et revera videbatur haec observatio iure omitti posse, tanquam in qua ob evidentiam eius naturalem,nulla poterat subesse dubitandiis fio. Sectquemadmodum Marcianus, ut modo vidimus, intem pestiva sua subtilitate eam explicando obscuram reddidit,ita non mirandum,quod Triboniani Collegae et ineVideantur veritatem sententiae huius indubitabilis in dubium vocare, a C plane negare dum in titulo Cod de Lis. pien ex rescripto Imper Gordiani legem nexcerpserunt his verbis. Iniebigere debes vinet lapignoris durare
umini a remissio debiti principalis non tollato:
14쪽
Ergo quid dicemus. An forte, quod leges Codicis de ' rogent legibus Pandectarum,adeoque opinio Marciani hic sit correcta & emendat, Sed ita obstabit d. f. 7. C. de remi C. pign. sic erit antinomia inter ipsos textus Codicis Andicemus hanc legem repugnare Primis iuris principiis, adeoque non esse attendendam pernotata adthesin. Braeced lit. a. confCuiacius D, Dionys. Gothost. a. d. I. a i/. d. Ast non est praesumendum, imperatorem Gordianum tam absurda iube revoluisse. Sed potius vel horum durius sonantium mitissensus ante omnia est quaerendus. Sed unde quaeremus 3 Si compilatores codicis integrumGordiani rescriptum retulissunt haberemus,quod quaerimus. At nunc, cum pro more conclusionem rescripti retulerunt,&antecedentia omiserunt, crucem fixerunt interpretibus. Unde hi solliciti sunt ut casum inveniant ad dicta verba Gordiani quadram cin,& tamen regulae nostrae E L s. pr. quibus modustiguus iamia contradicentem. Et invenerunt plures. Res eo redit Cordianum non loqui de
sublata actione debiti principalis per remissionem, sed Par alios modos, v. g. per praescriptionem vel confusionem successionum &c vid Gothosted. d. t Iis e. Sed recte Cui acius d. s. obfsa. Νοάstimantur alia exempla, sed explicatio egis huius quaeratur tu praecedenti I. i. cuius specie es huiusmodi Debitori seu pignore duo heredes extiterunt, singuli actione persionali tenentur pro hereditariis portiovi bis exes decim Tabula, dipothecaria inflidum, se ideoFunum meri prosus parte, ΟΙ' litur quidem omni iure actiopersionalis, Θpothecaria nouitem. Interim ux hactenus dictis obiter nota. Etiam JCtos famigeratissimos iam olim non veritos sufisse nota re sententias iuris cum principiis moralibus pugnantes.
a mominem illis principiis probe instructum, parum proflaere studio iuris Romani, quantum ad c esu 'siones
15쪽
xfibusS DEBITI ET CONSENSUM IN ALIENAT REI. 7
siones ex illis princi litis deductas attinet, sed potius Uti. neri saepius cum taedio non alium in finem, quam ut obscuritatem legum e duritiem explicet, &emolliat, imo sudare non raro in quaestionibus, quae nullum omnino hodie usum habent, qualis est illa cuius hac occasione nem mi Wissent, a Jpart. t. Dis . o. hes se Anhypotheca tollMilr per pactum plo iure, an ope exception hi 'Circa quam varii textus obstantes ibidem proponuntur&resolvuntur.
in.82'disi emrrimissi debit principalis nullum sedan&ti,
errerium nabeat,racile patet, neque pignus extinetiam omissio censeri remanente videlicet debito principali 2.Atque sic etiam definivit Jhis manuinis, nil exceptis qui busdam paucis calibus, in quibus saltem donationes vel remissiones gratuitae debitorum non autem remistiones pignorum erant prohibitae cxa Repete notat ad . . &ads praeced. lis o ob initio. b Idem imperator Gordianus LI. Ch. t. Debitum,cuius me. min/νι, quodperpaciti conventionem inutiliterfactam re-mνιμι, etiam nuncperere non vetaris se usi atomore pignoramnaecare. Sensus planus & nullius emendatio
c Sedes est in . ι. u. F. h. t. Ubi Papinianus. Cum vendi , tor, numeratas bitarae pretii praedium quod venierat intuitu pretii residui) ignori acce*isset,aepostea residuum pretium emtor literis ad eummis dona et eoque defuncto donationem quumdam modu inutilem esse cono
Rabat nimirum cum post mortem donatoris fiscus do nationem contra secundum caput estisCincia modum excessive adeoque rescindendam cissu urgeret. Cons. Uru inmer a L. Cinciam castora. p. se Edit Paris. rure Disitia 'ν Orale
16쪽
is DE TACITA REMISS PIGN. EL HYPOTH. PER
pignoris frustra petere praedium, quisuccesserat in locum Wniι0ris apparuit, cuivit pignoris solutuin esse poctum
primae voluntote donationu constabat auoniam imui m quidem pecuniae douationem quoad summam excC- dentem ultra modum in lege Cincia praescriptum sex Cincia Solem enim lCti more suo pociale iuris, quod interpretantur, nomen ,ut satis sibi cognitum,non semper expirimere. Brum me G. p. 13s facit, adeo que actionem ex vendito personalem fisco indulget cui tamen legi non es Acm in plenore liberando hoc est in declaratione, quod etiam .icita remisso pignoris sit inutilis. Quonia in videlicet lex Cincia prohibebat quidem donationes, sed non prohibebat remissiones
Pignorum, utpote quae sub donationis nomine non COm Prehenduntur. I. I. quae in fraudem credii: Adeo que hoc intuitu etiam uibsistebant iuxta regulam, si aestus meus non valgi, in quantum valere volo, valeat, inquantum valere potest. XV. IuraRomano Porro quod tacitam pignoris remissionem perraeite remis consensum in alienationem pignoris hypothecae at-
Ita enim Caius I. 11 de R. I. Creditor. , avi permittis, rem venire pignus dimitiis. Et similiter l. I. u. m. p. v. hs di consensi vendiιωπι credito ν, liberaιur F potheca Clarius imperatores Severus& Antoninus C. de remisi pign. Sprobaveris e fundum mercuιum,postes onemque rivi tibi traitam scientes consenιiente eo, quae sibi eum a venditore obligaιum dicit, exceptione doli mali vel simili eam fundum actione hypothecaria vindican- Iem removebis. Nam obtigatio pignoris consensiti sive
17쪽
REMiss. DEBITI ET ONSENSUM IN ALIENAT REI.
que dissentita praecedentibus constitutio Gordiani I. .
C. eisdem cum e a debiIore mercatam proponas eam
rem, quae alii pignorata erat, si sciente eo AC PIGNUS
SUUM REMITTENTE, eam mercalmes, cum eius cono sensu nexus plenoris evanueris, non nova voluntas
rvIercesserit, quae denuo obligationem pignoris confisueret, ea res veluι ob Icta non ores vindicari. Hic videtur equidem prima fronte Gordianus in verbissien-δe est, ac pignus sevum, iniuente, innuere velle, non suseficere ad remissionem pignoris nudam scientiam & consensum creditoris, sed requiri etiam, ut expresse renunci ci pignori, inprimis cum Gothostedus ad vocem νου-miuente notet: Expressim,dixi in I. a. yp. eod.Silentiam Foe sciensi nonfugscit.Sed sal va res est. Nam etiamsi initio Ponerem, , , ordianuvinita is au siet eiente eo aepignuιsuum EXPRESSE remittenιe δε propterea tamen non contradiceret Gordianus aliis I Ctis vel Imperatoribus, ad tacitam remissionem pignoris fumere putan. tibus scientiam&consensum creditoris. Sed solum definiret casum sibi propositum ex circumstantiis in libello supplicatorio memoratis ubi creditor & sciverat&expresseremiseratria on quasi expressa remissio sit necessaria semper,sed quod,ubi eadem intervenerit, multo minus si dubium, quod creditor emtorem hypothecari, On invenire nequeata Hinc notum est,quod communiterD estores ob illas rationes notenti in legibus Codicis arguis mentum a sensu contrario seu a politione in legibus subeonditione prolatis ad negationem conditionis contrariae vel oppositae, non procedere &c. Cum vero textus Gordiani ne id quidem aperte dicat, alia etiam responisso dubium istud tolli potest. Scilicet dumGordianus dicit: Seiente eo, a pignus suum remittente, idem est ac si dixisset siciente eoae in venditionem conseimiente, ita in illa verbM. ac pignussuum remittem, non opponan-
18쪽
χ DE TACITA REMIss. PIGN. VEL HYPOTH. PER
tur consensui tacito, sed nudae scientiae. Qu'rsum etiam spectat vox ex .m apud Gothos dimaa.e accedenι scienii expresse consensu creditoris uti ex ipsis Gothostedii urbis reliquis indubium est. Pertinet etiam ad thes nostram textus Ulpiani l . I./. a. h.t.Sinienditiove pignoris consenserit creditor ait debilor hoc rem permutet, vel donet, vel in do em det, dicendum eris ρι-gπιι tiberari ut alva causa pignoris sui consensit vel ven- ionι vel caeteris. Namseleu mutiiDiva causia piguoris fui consentire sec. Sed&.s non concesserat ab initio pignus venundarι, sed postea ratam habui venditionem, irim scit pignus liberariberiι ip probandana, seu statuendun. Aut ut alii noluiteGotho fredo non improbabiliter ioco verborum:iriin erit probandum. Bede quaeritur legunt idem erit probandum, eum vel . uuae
ιer obtigatae non valeat, an nocere haec res creditori δε-
beat, quod consensit. Ut puto siqua ratio iuris vendi rionem impediat. Disendum est pignus vale, . Ratio evidens,quia consensus credito istacitam conditionem habet, si venditio et Max sit subsecuta. Qua non impleta cessit consentus,Conser supra dicta . 4. Denique Marcianus LX. g. . h. t. si voluntate creditoris fundus alienatus est in verecunde applicare sibi eum creditor desiderat. Si tamen effectus I secutus enitionis. Nam sinon venierit, non est sariis ad repeliendum ere ιorem quod volui venire. Scilicet ob rationem modo memoratam. Sed hoc iterum erit sublimitandum, ut tacita remissio pignoris effectum tabere statim incipiat, quam primum venditio est persecta etiamsi res non . dum tradita, quia tum cessat illa ratio. Notat id idem Wircianus d. 14. . Si debitor vendideri rem, nee ιradiderit, an repetatur credisor hypotheearia agens a
dubitore exceptione tacite remissi pignoris an vero creditori prosit replica,qtiosi ad hunc casum non debeat
19쪽
applicari remi illo tacita cum actis resis in bonis debi. Drιs an vero cum venditor dubitor eveniti tertio emtorixe emto pignus citatim post fictam venditio. nem extinguatur. 9uodes maris es. Sed qui in dicendum erit A spretium vendiιor consecutus non sit, reparatus si emtor dare, an non saltem in hoc calui redi tyr in venditionem consentiens poterit emcaciter agere adversus venditorem rem venditam adhuc pol si dentem Sane huc non poterit illa ratio applicari, quod venditor possessor teneatur emtori ex emto, quia, Cum non sit fides habita emtori de pretio emtor non solvens pretium potest repelli exceptione doli sed tamen hoc non obstantextantumdem potest dici quia sussicit, quod venditor emptori teneatur, si pretium solvere pa
ratus sit. Sed adde in .dietis limitationem ex dicen
dis infra 9 ao. XVI. Uti vero parum dubii superest,si in alienationem.Id si eredi- quamvis seu in genere consensiam fuerit, ita quaeritur, tot consense- si quis in specie in venditionem aut aliam alienatio- iu ' ζ' nem consenserit, utrum censeatur etiam pignus tacite .ei.m remississe,sidebitor alio modo, quam qui in conventio Marcianus ne Verbis expressus erat, alienaverit. Regulariter ης xv quaestio neganda a , nisi aliud ex circumstantiis gestum esse appareat b2. Ubi simul notam meretur Philosophia Marciani, non ubique recte se habens c).
a Non obstat, quod Gothostedus ad DF. M. h. I iit. x nottet,venditionis vocabulum omnem alienationem CommPrehendere, ea linque in rem adducat Lam in sine desta tu tib Nam ipsa Lam Ostendit, hanc observationem pro cedere in explicandis verbis legum venditionis vel Prohibitae vel concessae mentionem facientium, quod reliquarum specierum alienaticinis
20쪽
a1 DE TACITA REMISS. IGM VEL HYPOTH. PR
Non vero idern dicendum de conventionibus, ut ibi verbum vendendi indist mcte comprehendat reliquas alienationum species. Unde iam facile intelligitur senissus eiusdem Marciani t. I. f. r. Venditionis amem in formula hypothecaria, quam, ut ex rubrica I. I. videre est, ibi explicat Marcianus yoppetationem generaliter accipere debemus ni legare permisit screditor isa Iriri quod e meiat videlicet ut pigniis vel hypothecae ius in illam rem legatam censeatur esse remissum . Quod ita tamen) intellisimus, ut sugatum repudiatum tueris & ita consentus ille nullum essectum habuerit, remissio cesset, &yconvalesta pignus uti de venditione iam similiter dietum erat d. i. I. g. )Non quod renunciatio sit stricti iurisd odiosa, adeoque
non extendenda sed restringenda, nam hasin similes regulas de favorabilibus&odiosis rem dubiam non explicare, sed implicare alibi latius ostendit in . Praeles in appendici ad lib. a. Instit. Aurivr divin. sed quod consensus regulariter non sit extendendus ultra verba nisi dissentiens ostendat paritatem rationis. Quod si non fiat, uti secundum regulam, de quo non fuit partibus
Cogitatum, de eo etiam non est actum, ita etiam regulariter de eo non censetur esse cogitatum, se quo ex ver .
his non constat fuisse actum. Ita v. g. si consenserim in venditionem eum in finem, ut ex pretio accepto ab emtore venditor mihi satisfaciat, non consensi indonationem, imo nec in dotis dationem, quia utrobique hic finem consensus non obtineo. At si consens in venditionem, simul remittens debitum, aut, quia debitor loco pignoris remittendi mihi alio modo fideiussione vel alio pignore, satisfacit, haud dubie sub venditione censebuntur ob idenditatem rationis reliqui modi alienandi comprehens esse. Hoc supposito videamus quid doceat Marcianus d. 4. Si . t. Sedsistermiserit creditor, vendere, debiιο vero dom7zeris, an exceptione ta-