Dissertatio inauguralis juridica, De remissione tacita pignoris vel hypothecae, per remissionem debiti et consensum in alienationem rei. Quam rectore ... dn. Friderico Wilhelmo, ... praeside dn. Christiano Thomasio, ... pro licentia, summos in utroqu

31쪽

NLNISS DEBITI ET CONSENSUM IN AL ENAT REI.

tuerunt, etiamsi non consciaslset creditor ergo dum consensit consensus eius nullam habet efficaciam. Vel. lem audire, quomodo hancaeon sequentiam Probaturus .esset Paulus.

Quid autem iam Iustiniani constitutioni facie- coni a lala. mus ahquae Marciani by&forte etiam Pauli cydecisio mai

ani sen

nes hactenus memoratas destruere videtur, iubens,ut ' ζ' creditor, qui semel in Venditionem consensit,non pos- uita sit actione hypothecari postea adversus debitoremuti, etiamsi hic rem venditam iterum a possetaribus acceperit y Dicemus ingenue, eam decilionem omni iuriscolore destitui d), adeoque il1 praxino observari e . Nec in effectu aliud dicunt dissentientes f), sed horum conciliationesustiniani cum Marciano λειω Io repugnant regulis bonae interpretationis M.

a Lili. C. de remiss en Dicit Iustinianust in casi alienatarum hypoιhetarum ei ignoro, REDITOREQUUM MENSUM PRAEBENTE, POSI lemimo modo adpriorem dominumREVERTENTIUM,diversi -ιentias Iciorum fuisse quibaudam ieentibus tu pignoris creditori renovari PROPTER VERBUM FUTURARUM RERUM, in generalibiu hypothecis ponislitum; aliis contrastatuemibu tu pignoris enisus extingu Ipsi itaque visium est, eum qui semei consensis alienationi

hypothoe ct HOC MODO in sinum RESPUIT indignum esse, eandem rem, UTPOTEab initio ei suppositam,

C. de aemu pign. notant,textum illum Marciani obstare dicte decisioni Iustiniani Etsi enim Marcianus non lo- qua

32쪽

quatur de hypotheca generali,ut Imperator, sed diserte fuit it pecialiter obligati montionem faciat, ista tamen distinctio dissensionem ininime tollet. Nam uti recte de Marciano notatEniundus Merillius m so Decf.yn in Gult. p. 7ρ cuodsiid de fando specialiter obligato admiιι ι Marcianus,reviviscere ius pipia oris, si landus in potestatem debitoris rediisset multo magis tibi obligatio rerum praesentium ititurorum consutita esset id admisisset Marcianus; Ita ex opposito deJustiniano dicere possumus;si in formula hypotheca generalis expresse

hona sutura etiam memorante, tamen pignus semel reo

missum non revivit cere voluit Iustinianus, id sponte sequitur, quod etiam id nolit reviviscere in casu remissi fundi specialiter obligati, ubi minor est dubitandi ratio.

Ii d. l. ω. pr. h. t. memoratu . praeced. Et eam abrogare voluisse Iustinianum sunt nonnulli qui asserant, alii vero ut utrumque textum concilient, parum aptis distincti Mnibus,sudant. Vide Huberum in Eu=rom Rom. add. l. o. pr. witIen b. Exercis. adπ Pari. I. Exercis. o. suis. quos ibi citat.Anton .Peresadcorde remis pign. num. F. seqNihi plane non videtur subesse dissensus,cum Paulus loquatur de rescissavcnditione nondum persccte adim-Pleta per notata adthe preced it. a. Iustinianus in ver

his: POSI EA REVERTUNTIUM M nova emtione vel

aliis similibus casibus: Paulus loquitur de casu,ubi remissionis tacitae conditio nondum extitit. Iustinianus deca su ubi remissio tacita iam habuit effectum suum,&ubi de

reviviscentia agitur.ConfBrunnem annus adi uis.c. h.t. Num.I. O . Hoc modo vero opus non habemus uti conciliatione PereZii, etiamsi eam approbet Huber. d. l. ac si Paulus loquatur de remissione tacita ex solo consensu in venditionem illata, lustinianus vero de adiecta consensui a renunciatione expressa, quem in em urget potissimum verbum RESPUII, quod non nisi de expressa remissione

33쪽

misi: one intelligi possis. Sed plane inerudita est haec conciliatio,ut mollis me loquar. Nam falsum est initio,quod Paulus,etsi loquatur de remissione tacita, in calia proposito diversum definiturus suisset,etsi creditor expresse iuri suo renunciasset,cum ratio eius a dolo debitoris desumta quadret ad utrumque casum Deinde falsum est, quod Iustinianus loquatur de renunciatione hypothecae expressa. Nam in verbis initialibus statum controversiae lalie format de creditoresuum consensum contractui praebente, uti ICti in Pandectis. Deinde in verbis finali-hus ubi iterum mentionem facit eius, qui semel consev-

Iis,additiatque HOC MODO id est per illum ipsum consensum sine adiuncta expressa remissione tam sum iri

Juis, quae verba adeo respuunt illam conciliationem Ueregit. De tuom rem principium petit assertio Peregii respuere dici saltem de remissione expresib Obstat locus ex Livio Fabro adductus In Lis viso Munera eis in animis hominum respuebamur. Et quid si etiam verbum id a lCtis ante Iustinianum ita usurpatum fuissetΤIn legibusCodicis,inprimis I Ctorum Christianorum &omnium maxime in legibus Iustiniani, quis proprietatem verborum quaereret.

dyNullum enim iuris colorem Iustinianus saltem attulit,nec afferre potuit. Quod si aliquis color iuris in verbis dictae legis latere deberet, lateret in ultimis verbis indi. gnum e utpote sed talis, ut me pudeat eum oculis tyronum exponere Indignus est, inquit, creditor consentiens in venditionem, ut ius pignoris recipiat Bona verba quaeso Qu9 pacto indignitatem hanc contraxit creditor in creditorem ita benevolu 3 Respondet lustinianus, quia rem semel habuit&dimisit. Ergo beneficii privstatio indignos secundum Iustinianum facit homines, ut iis adversus debitorcs dolosos iterum succurratur, di favorabilior apud Iustinianum erit causa dece-

34쪽

as ne AciTA ENIM PIGN. VEL HYPOTH. PER ptorum Quis vel ex hac lege qua una, uecundum Merilli cona putationem ultima est ex quinquaginta decisionibusIustiniani imperatoris nostri genium tanquam ex ungue leonem non agnoscat. Nescio vero quid voluerit Huberus in Eunom adae L/o pr. fh ι ubi dicit, sententiam veterum Ctorum, quod sub bonis futuris comprehcndatur etiam fundus ille de novo adebitore acquisitus,essed Ἀ- an contrariam desumtam esse ab aequitate eiviti nisi. forte sub voce aequitatis civilis intelligat aequitatem, aequitatin turali ®ulis interpretationis rationalis oppositam, id est, mere cerebrinam. Conflis. . n. .e Quod cum pace admiratorum lustiniani dictum sit sentio hic cum roen eruegenio de L . abrogat ad id ultim. ita pronunciante. Hanc legem a iuris ratione is morum nostrorum simplicitate alienam abrogandam censeo eum Autumno. Sed in eo tamen a Groene egenio abeo, quod putem, eam legem ut plane&palpabiliter irrationalem.&am Oribus omnium gentium alienam aGermanis nunquam esse receptam ideoque abrogatione nore habere opus..D Eo ipso dum laboranti it Iustinianum quocunque modo

cum Marciano concilient,ne videatur aequissimam Marcianisecisionem contra rationem impugnasIe. Nam ita agnoscunt sane, Marciani decisionem aequam esse&rationalem, contra Iustiniani, si contra dixi IIet irrationalem. Huc etiam pertinet quo clGlossa notat M.f. l. tio CVIa Ie est gularis Onon est alibi. Item Mutii hunc ea- flv rem Dorovies contrarium resZonderem &cM Ue inepta Conciliatione cum Paulo iam diximus si pratis. e. Quod attiner conciliationes Cum Marciano, videamus,

quas flerat Glossa d. l. o Hic de stricto iure cibi apud Marcianum de aequitate. Quod idem est, ac si Glossa xisset, Marciani decisionem esse aequam S rationalem, i

35쪽

Iustiniani contra iniquanu Ut taceam, iam ab aliis Ctis passim, illum modum conciliandi Glossiatorum, per diis uinctionem inter ius strictum & aequitatem, fuisse in genere reiectum. rὶ Vel non es contra, quia tam hic tiam ibi dieii,debitori dari excepιionem remissi pignbris. Haec conciliatio ideo inepta,quia Marcianus dum dicit debitori dari hanc exceptionem, id rescrt, ut rationem dubitandi. Sed lustinianus hac assertione utitur tanquam ratione decidendi Sensit hoc sequens conciliatio. Unae pergit Glossa. 3 Sed ibi dicit Marcianus,plus, scilicet dari cretiori replicationem doli mali quod bla

Iustinianus , innmt Uerum hoc posterius apertensum est, dum Iustinianus dicit, indignum esse credi rorem, ut hac replicatione utatuu ca me ibi dubitabatur de consensu creditbrui hic certum erat. Hic prius falsum, quia Marcianus d. l. δ. 3. . non dicit dubium esse consensum creditoris, sed supervacuum, id est inutile esse, ut de consensu controversia moveatur. syHie eertum erit , debitorem vendidisse se postea emisse. Ibi vero non imo praesumatur non vendidisse,quia possidebat. Hic posterior assertio rerum fana, ob verba expressat

Sed quid iuris, si creditor nonem esse consensit De reliquic venditioni, verum scivit solum aut etiam subscri- quaestionibus

psit forte ut testis &c Hic novus se aperit cam-: T

pus disserendi leges Romanas explicanoi, ac tradi-sive. ta Doctorum examinandi M. Cum autem tempore destituar, quo minus ista expedire queam, huius quaestionis evoliationem; ut inspectionem, quid leges &do res, de consensu creditoris in novam oppignoratio

36쪽

rationem b), de acceptione fideliustioris c statuant; alterius diligentiae relinquo.

a Sedes materiae est in I. g. s. s.st h. t. vide interim Wisiun b. d. Up. o. Gi. B. Stryllium in us odern ad illum i in f .cta. h Sedes est in I. a. pr. quibus modis pignus se l. s. f. . quiot. in pignore. Vide interim issen b. d. thst B. Stry-ium in. moae . . n. Beter ad risis. se quibus modis pigu in me. Annaeum Robertum rer. iudicia . . I .c Sedes est iiij f. a. l. 6. S. a. l. penati. d. t. Vide interim Brunnem ad ae .s Richterum de iureis privi Credit. cap. . Sect. I. v. LICI quos hi citanti