장음표시 사용
11쪽
quam mihi proposui, attinet, neget, non declamationem Me rhetoris alicujus, sed orationem revera habitam quaestionemras orions orationis o loco missam sacer licet. 5. Rostat ut brsvitor argumρntum orationis xponam, illum qui accuratius caussam discero vult in os quos nominavi libros et in Schoemanni Isae editonem pag. 448 sqq. dolegans.
Agitur hsreditat Hagnias II, olemonis filii o snt Busoli do qua Isaei quoque oratio
undecima habita est. Appono stemma B elidarum quantum exessas si demosthenica quas dicitur oratione cognosci potest, omissis illis nominibus, quas in testimoniis tantum reperiuntur. - Hagnias II testamento flicto quo sororis filiam adoptarit bonorumqu suorum horsdsm scit ita decedit. Illa quoquo haud multo post mortua Glauco o Glaucus, fratres utorini agniae, testamento
prolato proditatom stiverunt. Contra hos hylomach filia Eubulidis II litam instituit si eum
testamentum M suppositum, judicibus psrsuasisset, hereditate potita ost. Sed ne haec quidsm bona illa diu habuit Paullo nim post Thoopompus, filius Charidomi consobrini olomonis si alii bona petivorunt. Viei in certamin Theopompus, postquam judices ad eam sententiam adducem si contigit hylomacho I non uisso sororsm olomonis odom patro natam ThΘopompo jam mortuo Sosithous, cui hylomacho II uxor adjudicata orat, Macartatum filium illius in jus vocavit hereditatemquo opstivit nomin filii sui ubulidos III, quem paullo anto in uxoris patris jam mortui, ubulidis II phratriam induxorat riusqus filium adoptivum socorat. Qua in causa Sosithsus
orationem habuit quas nobis inter domosthenicas quadragosima tortia tradita At. Jam ad quaestionsem propositam accedam. Primum autom do tostimoniis, sinda sis bus, deniquo de oraculo, quae huic orationi inserta sunt, agam.
6. Exstant in orations testimoniorum formulae duodecim do quibus egit Wosis annus in Mandiungo do factis Gesollachast 0r Wissonschasten d. II, philol. hist Classo d. Ipag. 90 sqq. omnesque haud genuinas judicarit. Duobus quantum ego do modis sormulas supponi potuerunt aut a viro docto in usum scholarum, quo molius discipuli orationem intolliorent aut a salsario eo cynsilio, ut, qui ea legerent, genuinas asstimarent. Quod prius nominari in has isstimonia non quadrat. Nam praeceptor ille certe non quinquo testes, qui omno sero idemisistificantur, introduxisset ut fit a sqq. et 2 sqq. sed uno vel duobus contentus suissst, nequo aliud quidquam ostimoniis inseruisset, nisi quod dilucido orbis oratoris postularetur. Genuinas autem rursus duobus modis Ormula esso possunt. Aut enim ab illo qui primus odidit orationsmo illas Osrio habuit os ), aut postea a viro docto, qui illas in tabulario publico inusnit, addi potuerunt. Sod cum ostimonia si alia litis instrumenta, is in tabulario aliquo por aliquot annos Servabantur , praecipue , ut lites φενδομαρτνριῶν institui possent, tamen illo iam ompor non
12쪽
Hagni II Filia Glauco Glaucos Filia adopi. Filia adopt. Hagnias II Eubulidos ΙΙ Uxor Callistrati
Stratio II Polomonis uxor Stratocles Theopompos Filia, Chairoteos, Macartatos IEubulidsis III thylomaeho II
Filius Liberi Filius quattuor filiae
Sosias Eubulid. III, Menestheus, Callistratos, Filia Filius fit adopt. Eubul. II
Macariatos II. M. adopi Macariati I, cui postea in familiam patris reversus instituit filium suum Hl adopt. Rearios II et III Macartatum III
13쪽
dis Altorinums . 183 pag. 539 et 1845 pag. 14), jam nobis statusndum os aut a salsario aut abso, qui primus edidit orationem, testimonia inserta esse. 7. lauea addo. quas attinent ad omnia in orations in Macartatum rastimonia. Weste annus i. c. pag. 63 testimonium affert, quod speritur in Demosthenis orat in Cononem grai, cujus verba sunt haec Λιοτιμος ιοτίμου Λαριενς, Ἀρχεβιάδης Λημοτέλους Ἀλαιενς,
tequo vir doctus censo hane emo veram ostimoniorum sormam, quomodo in judicio Athenions ascriba publico recitata sint Τ). Non vero assontior este anno, Si Omnia testimonia, quorum Arma non congruit cum illa, jam sam ob caussam pro suppositiciis habet. Nam ut forum solum in orat in Macartatum testimoniorum rations habeam , nisi quod desunt in iis nomina omnium tostium, habent sormam desideratam. Falsarius autem , qui tantam in tostimoniis componendisoporam consumpsit, certo haud ignoravit, testimonia in judicio Athoniensi non recitata osso nominibus testium omissis, quod in nullo omnino judicio fieri potuit. Nihil prius attulisso quam nomina tostium quas in ullo labore sibi pararo potuit. Nam habuit in promptum ronom si Cisocritum quibus sacile liberos si nepotes quot voluit, fingor potuit, habuit, si foris Isasum inspoxit liboros Strati II qui, quot fuerint corto nusquam psrhibatur, si Stratoclis quinquo. Mirum sane sest nomina testium xcidisse, quod errore Vel casu actum osse, nemo sibi persuadebit. Consilio aliquo commotus librarius aliquis aut illo, qui primus edidit orationsem, nomina omisit, fortasso so, quod credidit legontis non interesse nomina testium, sed id, quod ostificarontur si quomodo
8. Quod attinet ad quaestionem do eo, qui testimonia composuerit, reet Wostemann I. c. pag. 4 mihi statuisse ridetur, ea ab sodo conscripta osso, qui orations seesrit si nihil aliud testes affirmavisso, nisi quod illo voluerit. Attamen non credo eam ob rem dictionem in tostimoniis haud minus legantem esse oporters, quam in ipsa oration8. In caussis enim privatis tostos saepius homines inpruditos fuisse verisimilo sest. Si auram illo, qui testimonia composuit, quam maxime genus loquendi talium hominum retinuit, tostimonia eo magis hac ipsa forma a tostibus prosecta ridebantur eoqus aptiora ad fidom iaciendam orant. Iam do singulis testimoniis, quas exstant in orat in Macartatum, quaestionem instituamus. 9. D tostimonio stra L Μαρτνρουσι παρεῖναι προς τω διαιτητῶ ἐπὶ Νικον μου ρ- χοντος, τε ἐνίκησε Φουλομάχη Ἀνβουλίδου θυγάτηρ του κλήρου του πινίον τον ἀρπισβητονντας
Ratio nim ostificandi orat has : In ανακρίσει quas dicitur is omnibus rebus ad probandum Messariis adornabatur omniaquo litis instrumenta, quas raras in Stophanum 4 44 si scripta As oporisbat, in schinum conjiciebantur, qui lausus obsignaturius ab illo magistratu, qui praefuit ανακρίσει, assΘorabatur, donM sum in judicium afforest. Postquam hic capsula illa aperta si scriba publicus, quameumquo voluit orator probationem, recitavit si qui in ανακρίσει tostimonium dixorant, idem a scriba recitatum aut disoris aut tacito agnoscebant. f. eior Scht,mann dor attisch Procos pag. 574 qq. t 69 sqq. Schomann antiquitatis juris publici pag. 27 sqq. Idem,otech Alterthlimo id I pag. 488.
14쪽
. Testes adfuisse apud diastetam eonfilantur, cum Nicophemo arehonte Phylomache, ub sidis filia omnes, qui eum ea de hereditate Hagniae litigaverunt, superuret. Recte esumamus i. c. et v. d. do Boor, liber das altischoantestat-Εctrochi, unllchst ais Prologomena inde Red de Demosthenes ego Macartatus pag. 147 hoc testimonium ei repugnare, quod in ipsa oratione narretur, monent. Nam elucet, Phylomachen non apud diaetetam, sed apud heliastas caussam obtinuisse. Quam ob rem este annus t timonium illud a salsario su
positum esse cenSet. Cum tamen nemo non coneedat, salsarium illum, qui e sententia este
manni testimonium composuit, orationem ipsam logisse eerto admirationis non nihil habet, ureaussam hylomaehes apud diaetetam factam esse finxerit. Accedit, quod saepissimo ejusmodi mussae, priusquam heliasti dijudicandas tradebantur, ad diaetotam deserebantur, erius a judicio uterque litigans ad hel astas provocare potuit ). Non igitur este anni sententiam probo, sed alio modo ineuitato removere studebo. Mea enim sententia testimonium, quo Phylomachen
etiam apud heliastas judicio visisse, judices eortiores saeti sunt aliquo tempore errore librarii inte eidit, quod eo aedius fieri potuit, si, ut os in tostimoniis rara stra M st 45, ritus testimonii missi idem sui atque antecedentis Llud autem testimonium nobis servatum ideo
tantum orator addidit, ut qui Et mos ius, omnia, quae aliquo modo eum aussa agenda Ohn rerent, afferret. Huic meae sententiae obstarent sane verba antecedentia αναγίγνομnis τὴν avirm τνρίαν, nisi haec, quamquam omnibus codicibus defenduntur, tamen eorrupta et corrigenda, etsi sententiam meam probare nolis, apparerent. Tum demum hoc modo, quo exstant ea parata emiscenSeo, cum jam alterum testimonium, quod sequebatur, intereidorat. Dicit enim orator g 31βονλομαι υν, ω νμε δικασταὶ, περ ων χηκα προ νειας, μαρτνρία παρασχεσθαι, πρῶτον ai ως ἐνίκην Θολομαχη, γένει tum προτατω, πειτα περὶ τῶν αλλων πάντων tum sequitur ἀναγίγνωσκε τὴν μαρτνρίαν. Quodnam testimonium, quis non quaesiverit. Si enim, postquam do pluribus testimoniis, quorum argumenta breviter descripsit, loeutus est, unum tantum ex iis scribam
leger VoluiSSet, certo ei ταυτην τὴν μαρτνρίαν dicendum et ad unum illud ostimonium digitus sortasso intendendus aut id quod praesero, quia in meam Sententiam quadrat τας μαρτνρως ponendum fuit. Si hoc scribimus, omnia bene procedunt. Postquam scriba testimonia de vietoria Phylomaehes et apud diastolam et apud holiastas recitavit, orator eum into ollat et paucis complectitur, quae antea dixerat et testimoniis probaverat. Tum iterum so convortit ad se ibam et petit ab eo, ut testimonia, quae sequuntur, legat. Comperimus autem ostimonio nobis in ora 1 servato caussam do Hagnia hereditato, priusquam ad heliastas deserebatur, apud diaetetam institutam esse, quod jam ab Eubulide patre hylomaches, qui tamen ante rem dijudicatam mortuus ost factum esse testimonia inde . 43 usque adis 45 docent ). Quod autem attinet ad annum, quo haec oratio habita sit, quem e testimonio gra viri docti de Boo l. e. pag. 13 sqq. Blass,
Berotiamksit II pag. 31 ε III, 1, pag. 491 Schoman ad Das pag. 452 collρDrunt, hic sine dubio pro corio statui non potest. Mentior tamen riderico Blass, qui maxima Ox parto Carolum
do mor scutus caussam in Macartatum anno trecentesimo quadragesimo primo vel altor actam
τρία καὶ μομητρία, καὶ τι ἀδελφος νδεῖς--οτε ἔνοιτο Πολgμωνι τω πατρὶ τῶ Ἀγνων. Omnia hylomachen sororsm olomonis podem patro ademquo mair natam fuisso toEtLficantur, quomodo orba oratoris qua antecedunt ἀναγίγνωσκε τας μαρτνρίας τάς πολοίπους
πρωτον μῖν τι ψ ονλομάχη MI ' νέον τηθὶς δελιν ην μοπατρία καὶ μομητρία τε Πολέμωνι τι Iθνων πατρί postulant. Praeterea autem testes addunt, se audivisso fraus Polemonis numquam xstitisso. Cur hoc addunt' In orations quidsm fratris olomonis montio omnino non fit. Qua re commotus estprmannua l. c. pag. 101 sqq. etiam haec testimonia genuina ess negat conjicitquo salsarium qui illa composuerit verbis oratoris inra 29 Θεοπομπος δ' τοντον πατὴρ Μα
oratoris verba emcors potuisso. ut salsarius illo in sentontiam 4nciderot Theopompum fratro
15쪽
Polemonis supposito probare studuisse, se esse ex Hagniae familia vix creditarim. Ple si Isaia orat. I inspexerat, multo iacilius opinari potuit, quod estemannus quoque concedit, haec verba ad affinitatis conjunctionem Theopompi cum soror Stratii, Polemonis uxore spectaro. Etiamsi in eo, quod nulla Polemonis fratris in oratione menti fit offendamus, ampn non mirabilius est quam quod Eupolemus, qui in D nominatur, non cognoscimus quomodo fuerit ἐπιτήδειος. Fuit res minoris momenti, in qua orator tempus dicendi clepsydra illa angustis jam finibus circumscriptum es. I sq. consumere noluit. Suffecerunt etiam testimonia fide Macartato abrogandae si eodem fortasse, quo pater mendacio uti vellet. Orator ergo animos judicum praeoccupare voluisse videtur. Licet orba in Dra roseramus ad id quod in tostimoniis de fratre Polemonis exstat, neque tamen hanc ob rem testimonia secundum haec orba a salsario composita haberi debent. Qua affinitato Theopompus cum Datre Polemonis conjunctus esse Voluerit, utrum patrem suum filium rius, an seipsum filium rius non legitimo matrimonio natum secerit, affirmare non possumus. Nonnulla mihi addonda sunt o singulis tostimoniis. Frimi testes tribulos hilagri et olomonis exsistunt qui eum de Hagnias I familia non tam Meuratam quam propinqui notitiam habere possint, pr fitentur tantum habitam quidem esse Phylomachen sororem Polemonis comζομνην' - Testium, qui sequuntur, proavi Polemoni patruelis fuit. Videtur igitur, eum Eubulidis Io Strati Iliberos, quorum in numero mulier illa non est, saei et Demosthenis orationibus omnes nos cognovisse statuere liceat, filia Habronis vel Cleocriti suisse. Stemma orgo testium hoc ost: Habron vo Cleocritus
oenantho LStratonido. 'pater testium
Tostis sitius se συγγενῆ agniae et Eubulidi nominans, quomodo amnis illis sit, non addit, quod Osismannus pro vostigio salsarii habet dicit enim . e. pag. 100 de Versasse voratochisich, o e de genealogischsen aden nichi unZukntipsen eiss, intor se vagen Ausdruch συγγενῆς. Tamen nec salsatio difficile fuit patrem vel avum testis liquo nomino finger se hunc patruelem Polemoni sacere, nec judicum multum intersuit, utrum testis Se σνγγενῆ - ἀνες uovπαῖδα Io σμιον appellaret. Quod attinet ad αντιῶν, quod in testimonio hujus Dei in altero 3 si illo tostis diei pro αὐτου so simulquo suos fratres et sororos intelleg ns, retulerim hoc ad id, quod dixi. - estis, qui sequitur, se filium adoptivum Archilochi cujusdam Polemoni propinqui nominat. Conjecturam obraei qui pro Ἀρχίλοχον et infra 'χ ιλοχον seribere
aestimonia contra eum recitarentur illam cohibitam ess satis notum est.' arrore v. d. de Boo l. e. pag. 148 nomen filii Oenanthes omittit.
mater testis Or Sosiae, inor testis. QStis.
11. o loco mihi agendum ostras testimonio, quod in codicibus atque in nostris editionibus4 4s, operitur:
fratro hujus non exstitisse. Quod cum plano congruat cum eo quod testos 37 pro- filantur, valdo discrppa a testimoniis 45. eoodit, quod Oxitus tostimonii hujus idomos a testimoniorum et g 37, 1. Itaquo tostimonium ante gra ponendum est. Caussas autem quaerenti, e quibus testimonium in loco, quo in codicibus legitur, positum sit, duae quantum video afferri possunt. Fortasso ille, qui testimonii locum transmutavit, id studuit, ut quinque testimonia inde a gra et quinque rursus indo ara 2 segerentur. Praeterea nomen Euctemonis, quod non operitur, nisi in testimonii g 4 sqq. effecisso vidotur, ut illis hoc testimonium alicorstur. Sod has caussas nihil valero quisquo intellogot. Quod attinet ad amnitatis conjunction0m testis eum snt Busoli filius os filias Callistrati. Itaqus, nisi oris Callistrato praeter uxorom Sosiae duas suisso filias statuρre praesera, tostis filius viri illius, qui testimonium nunc quidem antecedens dicit, xistimandus est, quae res ad Ordinsem testimoniorum, quam ego proposui, sortasse alicujus
12 Progredior ad quattuor testimonia, quae sequuntur inde a g 42.
16쪽
' Ἀγνων, καὶ μὴ ἀμφισβητῆσαι μκx μονα νβονλίδη του κλῆρον τον Ἀννίον, μηδ' ἄλλον μηδένα
ο o ἐν sv I γνων τουτων , τι βουλεταί τι μαρτνρησάτω αντῶ. Primum igitur este annus oratorem testimonia de Theopompo, quo patre natus sit, afferre oportuisse, redit. Sed heopompum filium Charidomi habori constabat. Mendacium, quod hac de re in priore judicio h0opompus
finxerat, orator eo, quod in testimoniis antecedentibus de fratre Polemonis addidit rosellisso videtur. Si autem aesti latus novum mendacium de patre suo aut avo dicere voluit, hoc Orator nondum testimoniis redarguero potuit. Deinde ne ea quidem qua g 40 et 41 numerantur ostimoniis probari xspoclaro licst. Nam verbis τουτων δ' ὁ βονλόμενο μαρτνρησάτω οὐ et in fine τουτωνο,τι βουλεταί τι μαρτνρησάτω avre Orator dVersari ea, quae in his graicit ossutanda ps mittit. Quid autem orator testimoniis confirmare voluerit, ex illis tantum orbis obseuri 42
'Orum sententia apo mihi videtur esse Antea Theopompus et ejus socii vicerunt quidem non autem jure herὐditatem petiverunt, sed impudsentor mentientes judicos sesellorunt. Tostimonias autem sequentia affirmant tum, cum Eubulidos II contra Glauconom set Glaucum lito do Hagnias II horoditat instituit, nomino porum cognatorum, qui non solum Odem quo he pompus, Sed etiam artiore gradu Hagniam eontigorunt, cum Eubulide II do hereditato litigavisso.
Congruuntne igitur testimonia cum o quod verba oratoris quae anteeedunt postulare videntur γSun congruunt. Nam si Omnes et Odem quo Theopompus et artiore gradu Hagniae cognati cum Eubulido do horoditato illa non ortaverunt concesseruntque igitur ubulidem artiore gradu Hagniam quam ipsos contingere, postpa 'men Theopompus hereditato petere ausus est obtinuitquo caumam, hoc mendaciis et impudentia effectum esso mani stum est. - Accedo ad singulatostimonia. Testis primus se σνπενῆ olemoni nominat, quam ob rem Ve8termannus . c. pag. 4eum marito aliseri uxoris olomonis propinquum suisse senset, quia hominem alio modo Polemoniumnem hujus patruelibus quoquo agnatum esse oportuisset. Sed non erὐdidserim rem ita se haberen Psse e P. Olemonem solum restis commemorat, quia propinquitas eum eo, quippe qui fuisset pater illius , do cujus tereditate agebatur maxime valebat. Etiam testes 36, 1 proaviam suam ἀνεμνῶν ἐκ πατραδέλφων soli Polemoni vocant, quamquam hane ipsam ob rem aliis quoque Bussit nepotibus eam patruelem suisse apparet. - Ιn omnibus Odicibus, qui testimonia tradiderunt, xstat Καλλίστρατον ἐν πατέρα τῆ Σωσι ou τναικος, quod, cum multis orationis locis uxorem Sosithoi Eubulidis filiam uim consist nullo modo recto se habere polost. Dubitari autem OleSt, utrum pro Σωσιθόον Σωσίον, an pro γουναικος μητρος scribendum Sit Equidem praetulerim νναικος in H;τρος mutare propter auSSas, quas . d. de Boo l. c. pag. 148 et eStermannu l. c. pag. 95 protulerunt. Ium procedo ad maximam , quas nos in tostimoniis , difficultat m, in qua viri docti maxime haesitaverunt, et quae praecipuo Wpstermannum commovit, ut testimonia Supposita putaret, quaestionem dico, utrum Φανοστράτην an ανόσrρατον scribendum it irimus hanc quaestionem
17쪽
mori Schoemannus ad Isaeum pag. 448 annot. I. Affero, quas scripsit hac de ro , Stratium II non uisso fratrem Theopompi satis manifestum est x eo, quod hic Hagnia matrem, trutii sororem, non suam ipsumque Stratium mulipris illius ratrem non suum vocat Iino XI, 8 17:20). odsm tamqn Stratium at tuo Theopompum cognationis gradu Hagniam attigisso apparet, ut ossent inis s ανες ιαδοι Vid. Igitur Strati quoque putrem Hagnia patris, Polomonis, ἀνεφιον fuisso oportet filium ita tuo unius o quinquo Buseli filiis. Iam oro mus Hagni majoris squs Eubulidis majoris filium sum uisso constat: odissinabronis quidsm aut Cloocriti filium fuisso ostendit locus semosthonis tr Macari. g 20, ubi is , qui rationem habet . . . ., nsminomo illorum postoris sinagnia horsditat controvorsiam morisso Eubulidis stirpi tostatur.
Rostat igitur, ut Strati filius uorit . . . . Atqui hujus unus tantum filius uim dicitur apud Domosin. l. i. g 22, Charidemus si filia una, hanostrata. Quid igitur hujus f hanostratas
filium uisso dicamus Stratium nostrum seundum Fusrit sano etiam sic agnius νες ιαδους, Verum a matre, non a patre, ut Stratocles set lipopompus: pquo igitur una cum his horoditatem Hagnia petor potuit secundum egom, quae jubetis cognatis jusdem gradus κρατεῖν τονς αὐὐ νας καὶ τον ἐκ τῶν ἰήμων At enim hanostrata illa in Phanostratum mutari, o muliere vir fieri
d0bs optimi codicis Augustani primi sto auctoritato, in quo loeus illo quom modo laudavimus ita scriptus si του ὁ Στρατων Strati primi roo ντ τον ἀδελ φον του Arνω Hagniae primi
ωανόστρατο καὶ λαρίδημοe. t Omnia luna fiunt. Facere non possum quin assentia viro
docto si spudio Caroli de Boor sententiam, qui . c. pag. 62-64, quamquam Sositheus hoc aperto si distincto segat, tam0 Habronis si Cisocriti filium, quom saei Stratium II horoditarampstivisso probars studo δ). se minus Nestormanni sontentiam impugno, qui hoc vitio apparero censet illum, qui tostimonium composuserit, codicom habuisse in quo jam error Oxstitisso ini 22ωανοστρατον. Mihi multo verisimilius videtur esso vitium illud in tostimonio suisse, anisquam in
ipsam orations incidit. Nam in codicibus illis Aug. Ι Betaori , quamquam praebent in 22 Φανόστρατoe, tamen in testimonio A is tur Φανοστρατη Quod nolim furit oxplicos, ut
librarios, qui scripsissent illos codicos testimonia ex alio codic adscripsisse censeas nam si quis tantamismosthonis orationibus operam dabat tantopersequo studebat, ut ossent integrae, non potuit non discrepantiam quoquo illam intor verba orationis et testimonii animadvortor si aliquo modo tollere conari. quidem statuer praetulerim etiam in archetypo eorum codicum, qui, quamquam testimonia non exhibent, tamen , Φανοστράτη rusebent, testimonia Oxstitisso ot tum demum alibrari aliquo ut rem minoris momenti omissa esso cum jam vitium illud o tostimonio in 22 Orationis venisset Mea ergo sententia Φανοστράτην τὴν Στρατων 9νγατω librarii alicujus incuria ortum Si Θ Φανόστρατον τον Στρατίον πατἔρα. Primum B πατέρα mendos lactum est m rατωα, cujus affinitatis nominum confusionis creberrimae unum xomplum jam attuli aliaquo invenies apud v. d. do Boor l. c. pag. 146 Deinde pro Ῥανόστρατον ita Στρατων Θννατωα
seriptum est Φανοστρατην τὴν Στρατίον θνγατέρα. cf. Blas atti8ch. Bereds. II pag. 531 annot II. Aecsedit alia res, quas conjecturae, quam protuli, saVpt. pstis enim g 42 cum spotes enumprotnullani usoli sept0m rapter Φανοστρατη nominat equo Dλομάχην noquo abronis filiam noquo A άνθην ii 36, i). Quam ob rem solam Φανοστρατην commomoraverit, intollegi non polost. - Atqui in hoc ipso sestimonio grave inest argumentum, quo testimonia genuina esso probatur. Mirari nim licset, quod nemo eorum hominum testis in hac oration producitur, quos Oxstitisso Isus oration comperimus velut Stratoclis si Strati II liboros. Quam ob οὐ stor- mannus sulRarium , quom sestimonia composuisse putat orationsmosas non logisso quodammodo eoneodit ). sed in hoc testimonio Stratocles nominatur sectequo, quod ex Isae oration scimus, filius Charidomi raterque Theopompi vocatur, quamquam in orations in Macari Stratoclis mentio non fit. Undo igitur necepit salsarius nomen Stratoelis rius ius amnitatis conjunctionsem cum gent
Busoli 3 Ex suo hoc unum nom0 sumpsisso, alios autom homines, quos illo commQmOrat,
salsarium fgloxisso a veritate abhorrere videtur. Alium sontem p quo haurire potuerit, ignoramus. Nihil igitur oliquum est, nisi ut testimonium genuinum existimomus. Quod multum tiam ad alia tostimonia alsero, qui non intellegat Ceterum ostis primus nihil sacit, nisi quod gentem Busolidarum usque ad quarium Madum enumserat et hoc modo domonstrat Eubulido I moliorseognationis juro cum Hagnia conjunctum esse quam Theopompum. In oeundo testimonio pro προέκλαίον- scribendum est προς Γλαυκων emendatione certissima si ridsentissima Sehoomanni ad susum pag. 4, annot ΙΙ. item contra Glauconem jam ab Eubulido II institutam osso, quod o hoc se sequontibus testimoniis apparet, cur in dubitationsem vocomus ossi oratoris sctis non ammiatur nulla est cauSsa. Omnia haec te8timonia Euctemonem, qui αρχων βασιλεν fuerat nominant socundus autem teStis, qui eum ἀδελ ν ον μοπάτριον Φιλάγρω vocat, filium eum fuisse Eubulidis I x altera uxore natum nos docet Tostes oliqui qui o snt Habronis si Cleocriti
fuisso vidontur nihil novi asserunt, nisi quod hilagrus Philomacho I mortua sissippe in matrimonium dux fit, sex aquo natus sit Menestheus, quem orator in G οἰκεῖον Φυλομάχης nominat. 13. Iranspo ad extremum hujus orationis testimonium. Exstat in 70
Μαρτνρονσιν ἀκολον σαι χραφῆνάδε παρακληθειτε et reo Σωσιθέον εἰς τους γνίου Θρους, ἐπειδὴ Θεόποριπος ἐπεδικάσατο το κλῆρον του μνων καὶ ἐπιδεικνυνα αυτοῖς Σωσίθεοντάς ἐλάας πρεμνι οριμας ἐκ του Ἀγνίου ἀγρου. Cui tostimonio nihil inesso quo Offendas, estormannus quoquo concedit. Tostos a firmants a Sositheo rogatos Araphenam in pagum Atheniensem venisse, ubi agri Hagniae essent, quos sopompus judici accepisset, et indisso leas in iis oratirpari. 14. Ut jam sentontiam meam do testimoniis paucis complectar ea, quamquam nonnuli Oxhiboni, difficultatos tamen genuina sienda esso censeo. Corruptelas autem magnam partem
pag. 382 improbant quid0m cori turam Sch manni, mu tamen aliam difficultatis remousnda rationem affores possunt.
18쪽
indo ortas esse verisimilo est, quod codices nonnulli meliores et praecipuo codoc testimonia non praebent. Quod si ro vera dissertations mea probavi, non idcirco magni momenti est, quia hoc modo testimonia genuina servantur, quippe quae ad cognoscendam antiquitatem haud multum valeant, sed quia testimonii servatis leges quoque, quae orationi inserta sunt e dem esse, quacti judicio recitata sint, nsgari non potest. Namqu cum jam etiamsi testimonia salsarius supposuisset, tamen optimo fieri potuerit, ut leges quidem genuinas ex ejusmodi legum corpore, qualias titisso nobis traditum est excorpore et orationi adderet, eo minus legum integritas Veraquosorma debo addubitari, eum etiam ostimonia recte tradita nobis evaserint. In quaestion igiturdo legibus nunc a m instituonda non tantopere studebo, ut leges Sse genuina probem, quam ut ea explicem et eorruptelas, quae in iis videbuntur inesse, pro viribus emendem.
15. Primum do a logo agam, quas inscriptione quoque illa quam supra pag. 6 laudavi nobis tradita si Exstat g T
θέλωσι, δέκα τοροτον δ' οἱ πεντήκοντα καὶ ις ἀριστίνδην αἱρείσθων καὶ οἱ προτερον κτείναντες ἐν τωδε τω θεσμω νεχωθ' ων.
Inscriptio illa anno quadringentesimo nono si octavo Diocle archonte ponymo iacta si, quo Athonisnsos, ut initium inscriptionis docet, lege Dracontis do caede denuo pomeribero deo
vorunt ). Egit hac de inscription prastor ostiterum Philippi de athenisclio Volksbeschlus v. 40 . in ahns Jahrbiichor 1872 pag. 578 sqq. Lapis autem, qui inscriptionem exhibet, temporum
iniquitate tantopere laesus est, ut nunquam 1 aris doctis legem restituer contigisset, nisi a etiam alio modo ad nos pervenisset. Praeis priorem enim inscriptionis partem eum sormula illa congruontom posteriorem Demosthenis Aristocrate diversis locis, eum formulis insertis, tum orbis oratoris exhibet. Prior autem legis pars, quae ad nostram commentationem pertinet inscripti notali modo tradita est:
es. Muppo in Vertandiunge de Philologonvorsa iuncin Hali 1867 pag. o. Solons Dracontis mea de caede retinuisse suisque imibus inseruisse constat.
Inscriptio si formula orationi inserta paucis intor so differunt. Primum verba προειπεῖν usque ad καὶ ράτερας, quas initio formulae leguntur, in inscription eis, quas do reconciliations cum hominis inter et cognatis praecipiuntur, postposita sunt. Quae commutatio, si ab ipso orator prorueta si corio idcirco saeta est, ut id, quod ad rem agendam maxime Horset, prius poneretur ), si auram a librario quodam , qui, quomodo sormula in tabulis cum antscedontibus cohaesisset, ignorarit, eo consilio, ut id, quod in caussa agenda prius aciendum Ssst, in logo quoque prius legeretur. ἐάν δ αιδμασδαι se quod omnes codices praebent, quia hoc modo in lacunam inscriptionis insor no luit, in αἰδέσασθαι δ mutandum est. αἰδεσάσθων quod viri docti conjecerant inscriptione, qua codicum i ctionem ἐσέσθων, quod si ,immittant, reditum concedant , SerVat, Platatur. Pro το τοι eo poturam Rotskii opτον in legem recipere, cum inscripti commendat, tum Philippi l. c. pag. 60 probat. In propinquis iis enumerandis, quibus συνδιωκειν praecipitur, in codicibus ordo consusus Q. Corio solio si natura dosidorata si littoris inscriptionis quae supersunt probata miνδιώκειν ὁ καὶ ἀνεφιους καὶ νες ιῶν παῖδα etc. in legem peipienda est. - Iam adrasgis nisi prolationsem progrρdiar. Lex agit, caedo involuntaris commissa, cujus tribunal orat apud alladium. Popna orat exilium ἀπενιαντισμοe nescimus quot annorum es sinosin Aristocr. G st 2 Hormann Siaalsalterth g 104, Schoemanu, riech. Altorth. I pag. 473). Initium hujus logis insoription tantium sororatum ephetas in ejusmodi caussis judicare, praeesse autem judicio regem sacrorum jub t. In eo autem, quod inscriptione et sormula orationi inserta traditum si prascipitur, ut, si in gratiam cum intersectore redeundum sit, sipator superstes sit aut rator aut filii hominis intor et omn0 voniam doni aut ejus qui prohiboat valint auctoritas. Si horum nemo sit, caedom autem invito actam osso illi quinquaginta unus ophetas judicaverint, decem phratores, quos quinquaginta unus o nobilissimis eligant, veniam dent, si velint. Lege autem fiam si qui prius casdem commisserint, teneantur. Agnatis igitur primis secundi gradus si si si non rivant phratoribus Uεσι desertur. Eorum autem cognatorum, qui non primo aut secundo gradu interfectum contingunt, ratio non habetur. Est quidem post verba ε τον κωλυοντα κρατεῖν in inscription lacuna duorum versuum, quae formula verbis expleri non potest in Mus v. d. hilippi l. c. pag. 603 jussum suisso censet, ut agnatis primi et secundi gradus non riventibus illi sequentium graduum usquo ad ἀνεφιων παῖδας Veniam darent et praeterea ut agnat jurarentisse oo, quo dicerent gradu intorsectum contingere. rimum autem tam multa duobus vorsibus xprimi potuisso vix erodidorim deiud si do cognatis usque ad consobrinorum filios aliquid adjectum fuisset in a parto, in qua de phratoribus agitur, exstare debuisset
Ordinsm prascoptorum logis orator etiam in Arist rate non m avit.
19쪽
ἐα δἐ - ὸ τουτων etc., cujus καὶ nullum vestigium nequo in odieibus neque in inscriptions invenimus. De jur jurando aliquid praeceptum scisso o litteris inscriptionis quas suporeunt Oo cc Ο ΗΟ ρκJo apparere videtur. Sed utrum id, quod agnatos uravisse V. d. Philippi vult rectum sit, an sententiam Ueri, qui agnatos juravisse censet, se interfectorem in patriam reversum non sollicitaturos esse propius ad veritatem accedat dijudieari vix potest. Mihi quidsm oehleri sentontia magis arridet jam eam ob caussam, quod illi agnati, quibus τοαMgσασθαι conceditur, jam antea in pronunciando προειπεIU interfectore in sero, qua de re infra disputabo, profitori debebant, quanam agnations eum homino interfecto conjuncti essent atquΘjur jurando affirmare se recte professos esse Demosth in usergum G2 . Iam quaerendum est, quando αἴδεσιις acta sit es Philippi, Areopago die photen pag. 136 sqq.). Non Mentior r. Hemanno, qui . c. pag. 299 scripsit de Thaetor mussi das an vertasse und so langomsiden, bis er o de Vermandien de Getinteis dis Erlaubnis gur uetaehr orianos A. Sehelling, de Solonis legibus pag. 72 . Si enim res ita se habuisset, quisquis caedem involun tariam commiserat, prorsus in potestato amatorum primi et oeundi gradus hominis intersecti
fuisset nequ in patriam reverti potuisset, si unus tantum eorum veniam dare noluisset. Fieri ergo potuisset, ut ille, qui caedem involuntariam secerat, adem poena, qua ille, qui consulto inte fecerat, afficeretur, quod acillime tum ventro potuisset, si judicum quidem sententia caedes involuntarie perpetrata esset, gnati autem cum judicibus non consentirent. Summam igitur injuriam hoc modo fri potuisso quis non intollogit. Quam ob rem equidem rem hoc modo constitutam suisse censeo Poena aedis invito commissa oxilium orat certi cujusdam aut secundum singulas caussa a judicibus definiondi temporis, quo circumacto αἴδεσις aut ab agnatis phratoribusus hominis intorsecti denogari non potuit aut omnino ea opus non fuit. Si auto quis anis tempus sexilii praeteritum in patriam redire voluit, certo ei reconciliatio cum agnatis aut phr toribus hominis occisi impetranda orat, quas ut quam aspissimo fieret legis auctor jus seonciliandi
patri fratri filioquo hominis intorsecti solis dotulit quos quidem ut artissimis propinquitatis vinculiacum homine occiso conjunctos inter se consentiro voluit. Quia autem plerumquo ab agnatis venia dabatur smosth in Aristocr. minus accurato dicero potuit τον λοντ' ἐπ'ακουσμ ενο νω ροπειν ω αν αἰδέσηταί τινα των ἐν γένει του πεπονθοτ . Fieri quoque potuit, ut illo, qui involuntario intersecerat, neque in jus vocarptur noque ulla poena afficeretur si quidem agnati caedem ante rem judicatam esse involuntariam concesserant et statim veniam dederant. Agnatis auis primi et secundi gradus non viventibus Dracon scem phratoribus jus redeundi in gratiam
cum intersector dedit, quibus tamen expiar non licebat, nisi antea res ab ephetis judicata erat, iisquo constabat homicidium esse invito commissum ). Ad veniam vero a phratoribus impotrandam suffecisso si pluros forum id voluissent, ex o colligere dicet, quod nihil de consensu torum
necessario in lege additur. Praeterea αἴδεσιν cum quibusdam caerimoniis et sacris conjunctam fuisse ex . . Demosth. Aristoc apparet s. Sehomann mech Alterinumeri, pag. 319 sqq. Altera legis pars agit de προειπετ et σπιν 20κειν. Praecipitur, ut donuncient in foro interfectoris incius eum vocaturos esse illi agnati, qui artiore gradu hominem interfectum contingant, quam consobrini, una autem persequantur consobrini o consobrinorum filii otisono et soceri si phr,tores. Verbis προειπεῖν Vel προαγορευειν et Substantiri προρρησις et προαγορευσις denunciatio sollemnis, ut interfector sacris et soro abstinoat, significatur, ut rom xplicat ollux vi 66εῖργοντο δ ιερῶν καὶ ἀγορας ι ἐν κατηγορία φονον χρι κρίσεωc καὶ τουτο προαγορενσι ἐκαλεῖτο et Demosth. adv. Leptinem g 158. Simul cum hac denunciatione nomen intorsectoris ad rogomsacrorum delatum esse et tribunali, in quo causEa esset agenda ab hoc in ἀνακρίσει constituto reo
die qua adesso dicta esse videtur in es hilippi, Areopagon die Epheten pag. 68 sqq. Agnatis
autem, qui προειπεῖν jubentur non Viventibus etiam eis, quibus συνδιωκειν tantum praecipitur aut προειπεῖν ut Sine προρρησε ea Sam contra interfectorem instituere licuisse consentaneum est. lam mihi quaestio movenda est de verbis ἐντος ἀνες ιοτητος καὶ ἀνεφιου, in quibus magnopere haesitaverunt viri docti, quaeque multis conjecturis mutare conati sunt, quas tamen Omnes inscriptio, cujus intervalla lectionem codicum pectens admittunt, resutat Lectione autem hoc modo pro certo constituta quid hoc loco verba significoni, non difficiis est ad intellogendum. Nam Verbis quae sequuntur συνδιωκειν ὁ καί clarissime apparet, eos, qui συνδιωκειν ubentur exclusos esse a προρρησει. Si igitur inter hos consobrini et consobrinorum filii nominantur, orto domno inter eos, quorum S προρρησιe, esse possunt. ἐντος ergo hoc loco vim habo praepositionis
citra et o ἐντος ἀνεφιοτητος καὶ ἀνεφιο sunt agnati, qui propius hominem interfectum attingunt quam consobrini, Vel amnes primi secundi tortiiquo gradus. Quae significatio vocabuli ἐντος firmari potest exemplis quibusdam, velut Herod. I, 6 Κροῖσος τυραννο ἐθνέων τῶν ἐντὰς υλτος ποταμ . Eundem disputationis finem ad hujus loci into rotationem quod altius v. d. hilippi
secutus est. Viam autem ipsam quam ingressus est non utique probo. Cum enim in universum rectissime dicat pag. 98 ,ἐντός is enimode diessetis odor innsrhalb im orsis Falle diessetis elae Linis, melcho a geschlosse ist, ita meiten innsrhal eines Meisos, osson Peripherio nitatisterschritten erde soli ' injuria haec ad verba ἐνῶς ἀνεφιοτητος revocat, ut eis significari eontendat aut solos gnatos, qui propius aliquem attingunt quam consobrini, aut solum ipsorum sobIinorum ordinem exclusis omnibus propior gradu propinquis. Hoc enim statui non potest, cum sobrini non per se sint sobrini, sed relation tantum ad eum, cujus sobrini sint. Itaque ἀνεφωτης etiam Omn eos propinquos respicit et continet, qui artior gradu aliquem attingunt, quam ipsi sobrini Tota igitur quaestio eo redit, ut ἐντος ἀνεφιοτητος significare possit aut omnes propinquos citra exclusos consobrinos aut omnes usque ad inclusos sobrinos. Itaque utrum quoque loco rectum sit, e toto tantum connexu dijudicari potest Posterior interpretatio multo melius
' in orba νωσι δ' οἱ πεντήκοντα καὶ εἰς οἱ ἐφέται κοντα κτεἶναι intolimenda με manifestum est, quae Schelli tum l. e. pag. 73, quippe qui inscriptionem, cujus pars est haec Ormula, nondum haberet,
20쪽
quadrat in locum Platon do legibus IX. 87 B. o ὁ μὴ ἐπεξιων δέον η μὴ προαγορε - εῖργεσθαι
τῶν ἐντος νεφιοτητος προς ἀνδρῶν τε καὶ νναικῶν προς κων τι τελευτήσαντο . . . , quem
locum . d. hilippi satis audacter suas interpretationi subjungor studet Osris his orbis lato ad instituta Athenisnsia psciat ). Cum autem ἐπεξιέναι idem sit, quod in hac lego se Uδιιέκειν Plato duas illas propinquorum classes lege distinctas comprehendisss et verbis ἐντῶς ἀνεφιστητος omnos consanguineos SignificaSse videtur, quibus lego munus porsequendi inisvictoris dolatum orat. Quia enim plerumque s consanguineis hominis alicujus inis ecti usquo ad quintum gradum 6ἀνεψιαδου erant superstites, et rarissime accidit, ut genero socor phratoribusquo caussa contra homicidam instituonda ossst Plato hos oglori si consanguinoos tantum nominavit. Huno admodum si locum latonicum interpretamur, optim congruit cum loco o Demosth. in uergum potito ubi g 72 xstat ελ.τει ά o νόμος ois προς κοντας ἐπεξιμαι μέχρι ἀνεφιαλῶν. Etiam hic consanguine tantum, qui persequi jussi orant, commemorantur. Do olluc. VIII, 18 auto v. d. hilippi l. c. pag. 600 sqq. scis judicam mihi videtur. - storum locutio ἀνεχρωτητος και ἀνεφιον mira Sane vetustate legis excusari si quodammodo xplicari posso ridotur. ἀνεφιοτης enim ἀνεψιον et ἀνεψιαδους complectitur. Si ergo quis verba ἐντος ἀνεφιοτητος citra consobrinorum filios interpretatus osset, consobrin iis adjuncti essent, quos προειπευ oportebat, quod ut prohiboret, iracon καὶ ἀνεφιον addidisse videtur Simplicius certo sc minus perspicuo se ipsisset ἐντὰς ἀνεφιῶν. Vidimus igitur in hac quoquo logo sistra tiones inscription maxima o paris constant, nonnullas es offorro difficultatos, quas ros injuria viros doctos, qui anto Oshlorum s hao formula disssImerunt, ut pam haud genuinam judicaroni induxit, velut Frankium Nous Jonaischa Litoraturgoiiung 1844 pag. 739 , nos auram admonere debet, ut quam cautissimi simus, o cupidius
lsctionsm traditam in logo aliqua mutomus neve quia nonnulla in ea non prorsus Sunt perspicua, formulam suppositam SS OpinΘmur.
Iam in converto ad leges, quas ad tu hereditarium pertinent, aut aliquo modo eum so cohasron primumqus ad difficillimam illam, quas exstat g I.
ἐξ ἀδελφέων νήσιοι, τὴν του πατρὀς μοῖραν λαγχάνειν ἀν δ ινι ἀδελ ο ιοῦσιν ἀδελφῶν
easd involuntaria manifestum M.
Quae ex utrum genuina sit necne, cum antea nemo dubitavisset, primus Frankius . . pag. 43 eam suppositam esse contendit eumque secutus v. d. Sestigor in Rhein Mus XXXI pag. 176 sqq. formulam e diversis Isaei rationibus congestam esse probare studuit. Sed horum utrumquo . . . uermann commentatione sagacissima in Rhein Mus XXXI pag. 353 sqq. optime refutavit, cujus argumenta ego quidem eis, quae de testimoniis capi I protuli, quodammodo adjuvare velim. Quamquam in eis, quae ipse deinceps proposuit, non prorsu cum eo consentio.
Quo enuntiatin cum maxime inaesitarent viri docti, multis conjecturis id imondars
studuerunt, quae tamen omnes a vero alienae mihi videntur esse. Scripsit enim olfius ofς τὲους - ταυτησι. V. d. de BOO l. c. pag. 1 μονον e connem poS τουςδε simul audiri consst. Buemannus i. c. pag. 38 audacissima verborum commutations scribi vult ἐάν μῖν παῖδας καταλείπη θηλείας τον ἐγγυτατιο γόνον συνοικειν ταυτησιν - τ λ. Primum certo Offendondum ostin verbis σν ταυτησιν, quae quid sibi velint non intellego. Prolatas quidem sunt duas oxplieations a viris doctis Sehellinil. c. pag. 108 si Bunson de juro horeditari Atheniensium pag. 38 et alibi, quarum tamen neutra recta esse lotest Vult pnim illo orbis tignifieari dimidium horoditatis filiabus dimidium proximis heredibus statim nominandis tradWndum osso. hic automhereditatis potestatem eorum esse, qui filias a desuncto selictas in matrimonium ducant Prior explicandi ratio Iost τονςδα vocabulum μονον. inserendum postulat et commemorationem tertimodi, 'ecundum quem inter filias et genere proximos heroditam sit dividonda. Altori obstat quod seminas quoque heredes ieri posse jam verbis quae sequuntur κρατειν Ἀ τους αρρενας apparet Iam vero accedit, quod in ipso textu vocabulum opςδε necessari Verbum efflagitat, quod sibi oppositum sit Qua caussa commotus equidem pro συμ ταυτησιν Scribendum ταυτας proposusrim. Nam filias desuncti filiis non viventibus heredes saetas ot ἐπικλῆρον nominatas osso
slucet illum, qui epiclerum in matrimonium duxit genere scilicet proximus, non una cum epiclero bona quoque ejus accepisse, sed usum ructum tantum eorum habuisse; quam primum autom filius ex opiclero natus per biennium pubuerit. tum illum pecuniam adeptum esse. Non ergo genero proximus et bona o filiam hereditariam heres accepit, isquo ei licuit liberis ex alia uxor natis bona epicleri tradere sed bona pictorus obtinuit aquo filio simulatquo adolori coneodit Filius autem 'ego obstrictum erat matri victum demetiri non patri quoniam ab eo hereditatem non acceperat. Filiae autem filiis non superstitibus horoditatem obvenisso otiam exosae orat. XI 8 elucet Hagnia enim sororis filiam eam ob caussam adoptavit, ut hoc modo ores fieret. os quoque sae orat. s. f. et Idem nos docent exicographi, velut Harpocratio s. v. ἐπίηικος ἐπίκληρος μέν ἐστιν έ Ἀπὸ παντι ,- κληρι- ορνανῆ καταλελειμμένη. μὴ Ἀντος αυτῆαδελφον et Suidas . V. ἐπίκληρος ' τα παις ορνανὴ πατρὰς καὶ μητρὰς ἀδελφῶν τε υσα ρημος