장음표시 사용
21쪽
Prastorsa rix intellegi potest, quam ob rem legislator sorores aliasquo propinquas, ut postea doesbimus horedes omnium defuncti bonorum ori voluerit, filias autem genero coris proximas partem tantum hereditatis nancisci. - Filias igitur omnino heredos fieri potuisso satis mihi domonstrasse videor opiclerorum ver nuptias, ut usumfructum hereditatis habersi, ensero proximus postular o leg poterat. Quaerenti autem mihi, und salsa lectio re ταντ σι orta Ait ha8 alibrario pro ταντας substituta esso visa est commoto Isae orat. III g 68, quippo in qua o tot αν ὁ θηλείας καταλίπη - τανταις. Paullo autem accuratius locum inspicioni statim apparothio do solans alia agi, scilicet do eo, quod ais lego stitus erat filium sibi instituor a uolsiraro pecuniam, nisi una cum filiabus i. o. ita ut qui filius instituoretur quiquo legatum caperet,stiam filiam do uncti in matrimonium ducor cogoretur cs Schoman ad Isa8. pag. 251.Dsindo prorsus mihi constat sormulam hanc non totam logo do jur horoditario ab intostat exhibers. Jus enim hereditarium ab intestato eodsm modo, quo jus de casd involuntaria in uno lapido perscriptum fuisse verisimilo est. In hujus tabula initio legebatur μις α ρει διαθεμενος ἀποθανη et tum tota propinquorum series primum descondentps, sindo ascondentes deniquo si cognati, qui hodie collaterales dicuntur, quo quomquo loco horoditato accipero tox voluit, enumerati orant. Cum autem illius, qui hanc in Macari orationem habuit, quippo quihsroditatomo jur collateralium postularet, non interesso totam tabulam in modium proseres, sine tantum praecepta, quae ad caussam agendam pertinerent, ex antscodontibus nihil, nisi illa verba, quibus, qua sos in Sequentibus ageretur, indicatum orat, attulit. Quia vero, si scribam logero jugsisset στις αν μὴ διαθέμενος ἀποθάνη, ἐὰν ὁ μὴ ovςδε . . ., hoc Sensum non praebuisset, unam ex serie, quae antecessit, descendentium classem addidit. Quam ob sm παῖδας θηλείας nominaVserit, cognoScere non licet, quia ignoramus quo loco in antscodentibus d filiabusdsfuncti ab intonato prascopium sit. - Ad explicanda sequentia, quastas collateralibus agunt, maximi momsnti sunt Isas orat. Ira 1 et 2 quas praecepta a lego ipsa n ντομωτέρως exhibita pluribus verbis xponunt o ὁ νομος περ ἀδελφου χρημάτων πρωτον ἀδελφοδες τε καὶ δελφιδοδες
ἐστίν ἐά δ' υτοι μή ωσι, δεντερον ἀδελφάς ριοπατρίας καλεῖ καὶ παῖδας - ἐκ τουτων' ἀνει μὴ σι, τρίτω με δίδωσι τὴν αγχι πείαν, ἀνεψιοῖς προς πατρος μέχρις ἀνεφιῶν παίδων ἐῶν ὁ καὶ τουτ' ἐκλείπη το ἔνος, πάλιν ἐπανωχεται καὶ ποιε τους προς μητρος του τελε πήσαντος κτρωνις αυτῶν, κατά ταντά καθάπερ τοτ προ πατρος ἐξ αρχῆς ἐδίδου τὴν κληρονομίαν. exigitur primum fraus eodem patro natos Orumqu liberos ad succ AiOnΘm vocat Buμrmannua
l. c. pag. 359 in eo flandit, quod in prior membro hujus nuntiati inrasgo ossi orbum conjecitque post o soπατορες esse inserendum κρατεῖν. Hoc autem intollΘγndum esset fratres desuncti omnibus qui squuntur antecedunto. Attamen fratres non filiis atrum, quippo qui patrum partem acciperent, anteponebantur. Cum vero ut verba exstant ad ἐάν si ἀδελφοὶ ωσιν μοπάτορες subaudienda essent Verba sequentia τὴν του πατρος μοῖραν λαγχάνειν, hoc autem sensum non praΘbΘret, ego quidem post ομοπάτορες inseruerim λαγχάνειν, de cujus vocabuli vi LBuormann. l. e. pag. 374. Fratres igitur mortui totam horoditatom adibant; si auram quis forum jam ante do unctum ab intestato mortuus erat, filii ejus tantum accipiebant quantum pater impo-travissst, si adhuc supor uisset idque inter o dividebant. Magnam offensionem prasbent orba quae sequuntur ἐὰν ὁ μὴ ἀδελνοὸ ωσιν ἀδελφῶν παῖδες, ἐναυτῶν κατὰ ταυτ λαγχάνειν, quae quomodo tradita sunt omnino intollogi non possunt, quam ob s viri docti multis conjecturis a sanare studuerunt Bungenius i. c. pag. 29 sq. annot. anto ἐξ αυτῶν inserer vult ἀδελφάς καὶ παῖδας ἐλαττῶν λαγχάνειν ἐὰν ὁ μὴ ἀδελφαὶ ωσιν ε παῖδες ἐξ αυτῶν ἀνεφιον καὶ αἶδας, quae conjectura id8 refutanda est, quia non congruit eum eo, quod Isaeus in orat. XI D de lege dicit, eam τάς αγ χιμείας σνντο3MBτέρως
τM μμασιν quam ipsum Thibero Schaeserus apparat criti. a. h. l. aut ἐξ αυτῶν τους V. d. do Boor l. o. pag. 35 παἶδας scribendum 88 putant, quorum utrique obstat, quod classis nepotum Dareum ab Isaμ non nominatur, t quod αντων verbi hoc modo constitutis pserendum osso et ad δελφοί si ad δελνων παῖδες, o autem ἐξ ἀδελφιον ei sunt, qui non superatites ponuntur. Anis omnia in orbis mondandis Isaous i. o. respiciondus Est Θ lox eum in modum restituenda, ut cum so congruat, ita tamen, ut sit συντομωτωως M si μασιν EX Isae autem cognoscimus logom post utros porumqu liberos sorores et natos ex iis ad successionem vocavisse. Quarum classom, cum in lego quomodo tradita est mentio ejus non fiat, aliquo modo inserendam osso
apparet. Schellingius quidem i. c. pag. 11 putat verbo ἀδελ φori si radiρ st sorors dolancti significari. Quam sententiam ineptissimam recra uermannus . c. pag. 354 sq. resutans ipse Μsiorum scutus ἀδελφὰς καὶ παῖδας ἐξ αντων scribendum proposuit. Equidem praetulerim ἀδελφάς σμοπατρίας καὶ παῖδας ἐξ αντων pauli accuratius me applicans ad scta Isasi Lacuna
autem indo orta esso ridetur, ut librarius a παῖδες ad παῖδας aberraret verba qua interorant omitto Quom orrorem in codicibus suopissim occurror satis notum. κρατεῖν ὁ τους αρρενας καὶ τους ἐκ τῶν δερμων, ἐάν ἐκ τῶν αντων ωσι καὶ ἐάν μειἀπωτέρω . His in verbis explicandis virorum doctorum sententias valdo fluctuaverunt noquo mihi sappius rom considoranti ad ortam do illorum orborum a sententiam servontro contigit Isaeum
quidem, qui in orat VII g 20 contendit, hoc prascopium non nisi do consobrini o propinquisgonoro remotioribus valere hoc astuto se consili sacors, ut hoc modo judicos in suum partem trahat, Bus annus mihi persuasit l. c. pag. 365 sqq.). Nam si secum ipsum, quod jam chel- lingius i. c. pag. 121 animadvertit et cum smosth in socharemio Isaeum pugnare apparet. Attamen non assentior Bue anno verba hoc modo vortenti et into rotanti pag. 372): s sollendo Vorgu habo dis Enno undisio Nachhommon dor linnor, soWoh Won sis dis Nach-kommon vo disson don stnnom solbs unmittolba abstammon, ais auch, en si i senonusmior frWandi d. h. nur thro mittolbare Doscendenten sind. Quas explicatio jam am ob caussam nullo modo probari potast, quia abhorret ab usu lingua graecao NaIn o αντο in Q nacula lingua significat dissolbon, non auram dies raelbs aeraetore constar mihi videtur
22쪽
ἐκ τῶν αὐτων non esse intellegendum ex eisdem majoribus, Sed ex eisdem parentibus nati, quia propinqui non possunt non ex eisdem majoribus esse. Non ergo per hypothesin hoc poni debebat, quasi fieri posset, ut non essent ἐκ τῶν αντῶν. s. Sehomann ad Isae pag. 365. Sequitur igitur, ut etiam verba καὶ αν ἔνει ἀπωτω o non vertenda Sint etiamsi, Sed et si sunt genero remotiores. Nam eorum, qui ex iisdem parentibus nati sunt, non potest alter altero remotior esse. Quibus consideratis ego orba hoc modo interpretatus im Praeseruntor mares et a maribus prognati seminis earumquo liberis, si mares et seminae ab eisdem et si a diversis, sed ab eis, qui eodem gradu desunctum ab intestato contingunt, parentibus nati sunt. Propinquos autem e diversis parsentibus, etsi eodem gradu cum defuncto eo uncti sunt, inter se ess genere remotiores, quam illos ex isdem natos elucet. Quae si vera praecepti vis est, qua verisimiliorem ms invonire non potuisso profiteor, institutum illud in singulis classibus tantum de cognatis ejusdsm gradus valuisse consentaneum est et ex antecedentibus apparet. Sororem enim adhuc superstitem sororis jam mortuas filius ab horeditato non excludit, quippe qui partem tantum matris accipiat es Isae orat. V g 19 . Sed eodem modo, quo rater sororem ab hereditato ratris mortui removet, filius Sorori mortua et Sororem suam, quacum est ἐκ τῶν ναῶν, et filiam alius sororis vita delanetas
ab hereditate avunculi, qui testamento non relicto e vita decessit, excludit. Ita tiam filius fratris mortui soror ipsius et filia alius fratris vita defuncti omissis hereditator accipit. Eodsm modo
lex valet in propinquos genere remotiores.
ἐάν ὁ μὴ com προς πατρος μέχρι ἀνεφεων παίδων, τονς προς μητρος του ἀνδρος κατὰ
His orbis es Isae orat. I g 12 et VII g 22 fratribus si sororibus eorumqus iboris
non supprstitibus cognati usque ad quintum gandum postrem anto maternos ad successionem vocantur. Nam νε γιῶν παῖδας cognato quinto non sexto gradu intolligondos esse Sehoomannus
ad Isas pag. 456 ostendit, qui idem discrimen inter vocabula ἀνεφιαδου et ἀνεφιου παῖς non exstars, id quod in dubium Vocaverni ungenius . . pag. 10 cs annot 14, semonstravit ). Si
autem cognati a patre Sque ad quintum gradum non supersunt, ut cognati a matre adem rations horoditato adoant, lex praecipit. Primum igitur fratro utorini si sororos forumquo ibo ad succossionem vocantur, deinde fratrum et sororum matris filii filiasquo si sorum libo si omnoseognati a matre usque ad quintum gradum. ἐάν ὁ μηδετέρωθεν η ἐντος τουτων το προ πατρο ἐγγυτάτω κυριον εἰναι. Si a matre quoque nemo usque ad quintum gradum Superpsi, revertit jus successionis adpropinquos a patre, e quibus praecept κρατεῖν τους αρρενας καὶ τον ἐκ τῶν ἀρρμων Servato, ut quisque est gradu proximus, ita ceteris antefertur. Quod non etiam cognati a patro rursus ad
succeSSionem Oeantur es uermann. l. c. pag. 380.
ue anni gententiam I. e. pag. 377 , qui verbis νεφιῶν παῖδες non gradum, sed insam significari vult, jam eam ob caussam probare nequeo, quia argumentum, quo V. d. nititur, explicationΘm dico prborum κρατευδ τους αρρενας κ. T. V., ut antea demonstravi, nullo modo laudari potΘst.
νομ ει ι ὁ νομ μὴ εἶναι ἀγχιστείαν μήθ' ρων μήθ' σίων ἀπ νκλείειν ἄρχοντος es Isas orat V g 47. Non dubito quin illud logis institutum jam a Solon prosectum sit. Nam Solonom quoquo nothos a succession Qxclusim jam o sctis antecedentibus αἶδες ἐξ ἀδελνῶν νήσιοι luces. Etiam ab Aristoph. avs 1660 sqq. 0d Boro. hoc Soloni tribuitur. Vidstur igitur post Solonomst quidem praecipus in ollo poloponnesiaco filiis sitimis fers omnibus absumptis locns octa 8s, quam ob rem ab uelido archonis denuo sancita si s Hormann Siaalsaliarth g 118. Nothis igitur o log non iesbat sacra privata familiae patris ἀγχιμεία τῶν ἱερων adire nequctgino testamento quidquam patris ejusque cognatorum hereditatis ἀγχιμεία sa οσίων ad eosdsveniebat.
Ls agi d filiabus oreditariis x ordino prconariorum, quas ut genere proximi in civium classo superior si qui sunt aut in matrimonium ducant aut dolo data collocent, prasscribit. Num genuina sit lex a nullo adhuc in dubium vocatum est, nisi a Franki l. c. pag. 42 caussis quidem probabilibus nullis allatis. - rimum quasstio movenda est, qua Sint ἐπίκληροι σαελντικον τελονσιν ἐπίκληρος quas sit explicationibus exicographorum quas pag. 2 et 2 attuli jam constat. θητικὰ τελουσα autem dicitur ἐπίκληρος, si .est x infimo civium ordino. s. oli. Vm. 13 si Bosokh. Siaatshavshaltun Bd. II pag. 36. smin auto orba hac cela888, quippo quas nullam sors atomam orseditato necopissot, ab Athoniensibus θῆσσα appellabatur sina pocrat. S. V. θῆτες, qui legem do qua agimus laudat, Od. III, 33 Suid. s. v. θῆσσα et τω , Si igitur θῆσσα quaedam propinquos habuit in classo superiors, ab his aut ducenda aut dolo
donanda fuit, qua do logo Athonisnsi in otiam frontius agit hormio. I, II, 7 Lox est ut orbae, qui sunt genere proxumi limis nubant, et illos ducors sadsm haec lo jubsit l, si II, III, 60 Etsi mihi sacta injuriast vorum amoti l otius quam litis sector aut quam is audiam lotidom ut cognata si sit, id quod lo jubstri Dotis ars, abduco hanc minas quinque accip8. - Studuit
certo Solo seminas ab acerba paupertat despudore sed ita, ut singulis tantum non aerario publico sumptus fiorent Non auram omnes propinquos, misi eodem gradu cognati erant, AEOdsem modo
Quas quin a Solono, cui stiam a Diodor lib. m. 18, 2 tribuitur, scripta sit, dubitari non potest.
23쪽
filia orbas collocare voluit, sed pro sua quemque re samiliari. Pentacosiomedimni igitur aut illi, qui quotannis aridorum fructuum medimnos quingenos vel liquidorum metretas totidem metebant, quingentas, equites, quibus treceni medimni aut metretae rodibant, trecentas, Zeugitae quibus centeni quinquageni agrorum erat reditus, centum quinquaginta drachmas filias horoditaria in paupertate relictae solvebant. Hac praecipue lege nisus oechhius i. c. II pag. 29 sqq. eugitis a Solone jam eos adscriptos esse, quibus centum quinquaginta tantum medimni a landis redirent. neque ducentis opus fuisse, ut lutarch. Solon eapt. 18 et Poll. VIII, 130' tradidorunt probars studuit omnibus sere viris doctis assentientibus praeter rotoum, histor os Greec vol. Lupag. 119, contra quem es Schomann Veri sunνgeschiehte Athen pag. 22 sq. - os vero a propinquis filiae hereditariae danda erat προς ια αυτῆς, quas verba ex Solone quidem dictionis brevitate dicta, non tamen cum Franki l. e. obscura hab0nda sunt. Significant nihil aliud nisi προ τοὐτοις α αυτῆς ἐμι, id est praeter ea, quae semina jam habet es Reish. a. h. l. . Gradus autem, quo aliquis epiclerum contigit, eodem certe modo definiebatur, quo gradus ad hereditatem aecipiendam. Si plures propinqui filiam hereditariam eodem gradu contingunt, singuli pro rata ad dotem eonserunt Dubitari potest, quonam modo verba neo μέρος intellegenda suerint, si plureseognati eodem quidem gradu cum epiclero quadam conjuncti, non autem in eadem classe suerunt, utrum, si exempli gratia tres propinqui filiam hereditariam eodem gradu contigerunt, quorum primus e pentacosiomedimnis, alter ex equitibus, tertius o Zeugitis erat, unusquisque eorum tertiam partem ejus solvere debuerit, quod suae classi praeceptum orat, ut filia illa trecentas septendoeimser drachmas acciperet, an filia id, quod pentacosiomedimnus debebat adepta sit, propinqui autem hoc pro rata inter o diviserint ita ut in hoc exemplo pentacosiomedimnus decies, eques sexies, Zeugite ter partem undevicesimam quingentarum drachmarum solvorst 500 300 1 - 10 scia). Mihi quido hoc octius o habere videtur; nam iniquum certe suisset, si filia orba, quae solo pentacosiomedimno ex propinquis superstito quingenta drachmas accipiebat, minus impetravisset, cum plures cognati officio dotis dandae satissaeorent. Quomodocunquo autem res se habebat, sino dubio consustudine et usu constituta erat. - Quodsi mulieres plures sint, ne necesse sit generi plures una collocare, Sed genere proximus aut collocato aut ducito. De hoc legis praecepto Κ. r.
y Quo loco σνναμφοτερευν διαδικοσίων, quamquam in codicibus xviat, τριακοσίων legendum
' In iis, quas Pollux de classibus ivium doest, alios quoque errores inem Mecthius . . demonstravit. Reliqui exieographi aut nihil hae do re afferunt aut annotationes prorsus consum velut uitas, qui quattuor clam nominat s. v. ππεῖς etiam s. v. ἐκοιμηριάτων postea autem in adpm annotation Eougitas omittit.
' o salsa selion ἐὼν ὁ μὴ πλείονς εἰσιν, quam omnes codices praebent, s Schaeser appar erit.
a. h. l. et v. d. de Boo l. e. pag. 1.
A Xenoph. Mem. Soer III, 14 6 Aristoph. Lysisu. v. 724. - an conjecturum sagacissimam τι γ' ἔν quam cupidissime arripio, quippe quae Verba legis antea obscura una tantum littera omissa clara et perspicua reddat. Praeterea autem verba ἀλλά τον ἐγγύτατα δεῖ ἐκδιδονα ε αυτον ει Frankium . . secutus e textu submoveam. Nam et supervacanea alienaque a Solonis brevitate sunt et explicationem redolent ad lectionem salsam τι γένει agam sano et interpretationem desiderantem adscriptam Textu hoc modo restituto nihil ambigui relinquitur. Uni rgo vir non necesse erat plures una collocare aut ducere. Si igitur unus tantum ex propinquis supererat una tantum filia horeditaria dotem accipiebat et quidem, ut verisimile est maxima natu earum, quae nondum nupserant. Reliquae autem aut nihil aut ex aprario publico aliquid impo-travisse videntur. s. Plutarch. Aristid cpt. 27. - Si propinqui legi non satisfaciunt archon eponymus eos cogito aut ducere aut collocare quod si non secorit, archon ipso debeat millo drachmas unoni In tutela enim Junonis omnia orant, quae ad matrimonia pertinebant. Rus autem, qui et nuptias et dotem recusavit, nomen archonti deseres, cuivis licobat et civi si
peregrino neque sponsione, quae in aliis litibus hereditariis postulabatur in Macari. g 16), opus erat es Isae orat. II ot 47. De significatione verbi ἀπογράφειν s. v. d. de Boo l. e.
pag. 114. Cauma autem, quae contra propinquum, qui neque sua sponte neque ab archonis jussus hanc legem observabat, instituebatur, ρων κακωσεως cs mTOerat. S. V. κακωσHBo erat, qua agunt Meier und Schomann l. c. pag. 287.
ἐπιδεδικασμένον προς - αρχοντα, καθάπερ ἐπι τιον αλλων δικων παρακαταβολάς δ' εῖναι τῶ
ἀμφιcβητουντι. ἀν ὁ μὴ πρ καλεσάμενος ἐπιδικάσηται, ἀτελὴς σται Ἀπιδικασία του κλήρου. ἐά ει μη ἐπιδικασάμενος του κλῆρον , προeκαλείσθω κατ ταντώ, ψ v προθεσμία μήπωἐ κη τὴν δ' ἀμνιςβήτησιν εῖναι τῶ χοντι δ), κα τι πεδικάσατο υ ' τα χρηματα. Hereditas quaeque, quae non ab descendentibus plancti vindicabatur os Isae orat. III
59 et orat VIII grad), erat ἐπίδικoe. Quam si quis jure propinquitatis aut testamento petebat,
ab archonte eam postulare debebat. Quo acto prasco in contions eum, qui eodem aut meliore jure nisus quam ille, qui hereditatem postulaverat, bona potero vellet, nomen ad archontem dare
invitabat verbis εντι ἀμνιcβητεῖν ξ παρακαταβάλοιν ' βονλεται τον κλῆρον του κατά
Si rectissime Bumen. I. c. pag. 3. gebatur αρχοντι. Vim verborum mpιcβητειν si παρακαταβάλλειν eandem esse, cum neque distinctiones a exico- graphis neque illae a viris doctis hujus aetatis actae probabiles sint, . . de Boo I. c. pag. 96 mihi persuasit.
24쪽
rooe. xi κατὰ διαθῆκα: in Macari. Sin nemo hereditato sibi vindieans s litit illo qui petivorat eam accepit. Si autem plures eandem oreditatem ass0qui studebant, διαδικασία inter eos orisbatur. Quisque litigantium pecuniam deponebat, quae παρακαταβολή nominata decima orat pars horoditatis postulatas in os oll. VIII, 32 παρακατέβαλε ὁ τῆς τααα τὰ δέκατον. Quam pseuniam depositam victor caussa finita recipiebat, victus amittebat. Quis autem pecuniam ricto si victis persolutam accepserit dubitari potest. Nam cum verisimilo sit am Muniam, quam aliquis hereditato jam adjudicata sibi potius quam possidonii bona obori contondo
deposuerat, rictorem remunerationem turbatae possessionis adeptum esse cf. oeckh. l. c. pag. 387st Bunson. l. c. pag. 2), illus amon sponsiones in prima do pressitat caussa spositas victos aerario publico pependisse statuere praetulerim, cum nulla a Sa videatur esse, cur has quoquΘrictor praeiser hereditatem receptamque sponsionem suam assecutus sit. In una quaque autem caussa hereditaria praeter παρακαταβολάe etiam πρυτανεῖα aut παράστασιν persoluta ess BOeckhium
l. c. pag. 382 et 387 cf. pag. 369 sqq. secutus crediderim. Horoditato oro aut filia h0r0dita iacium adjudicata, quomodo jure agendum esset haec lex doeobat. Haec actio eo praecipue diffsrsebat ab actione, quas sersditat nondum addicta instituondasrat, quod privatim possessori bonorum intondobatur. Hac nim in s v. d. o BOO l. c. pag. 4sqq. certe erravit, qui hanc quoque actionem publicam suiSse et, si unus caussam contra heredom institus it setiam seliquos, qui voluerint, a praecone inritatos esso hereditatem petero contendit. Nam eum in singulos homines hujusmodi litρ inserrentur, non video, cur non eodem modo eas institutas esso censeam, quo aliae in singulos homines inserendae lites, o scilicet quom has toxpraseipit. Fiseri certe potuit et saepissim laetum est, ut pluros contra unum, qui fortasse meliorsjur quam ipsi utebatur, se conjungerent, ut eo facilius huic hereditatem riperent, quot si in primaras horoditat caussa si in postserioribus postquam heroditas jam adjudicata si fiori potuit cf. v. d. 0 Boor pag. 100 sq. . Qua pactione privatim acta pro se quis ius illorum hereditatem postulabat. Hoc modo podem tomporo proditas aliqua, etsi addicta erat poti potuit a pluribus non ampn a prascon publico invitatis. Una tantum conditione actio postquam horoditas jam adjudicata est rursus publica ori potuisso videtur. Si nim quis seroditato κατά δοσιν acceperat, potuit quidem ea non κατὰ ruo peti ), sod antea testamentum irritum saetondum rat Isas orat. IV, g 25). Quod si contigit, squum erat iterum omnes, qui propinquitato aut alio tostamento horoditatem postulare possent, ad petondum publico inritare. - Qui orgo horoditatomiam addictam sisebat, possessorem in us Vocare debebat in Quam vocationsem, qua cujusquo litis fossomno orat initium, hic ea de caussa expresSe commemoratam Ssse, quod eo ipso haec a prima udieii rations differret cum hereditatem mondum radjudicatam ab archonte riui vellet
Sisigorthali comm0ntationem las vi si usu παρακαταβολῆς in caussis Athon hereditariis Cessis 832 , inspicere mihi non licuit.' nisi a filio Drmano desuncti, quo vivo omnino i tamentum ac re non licebat. y is rations, qua incius vocabatur, cf. Seh mann. attit,ch. Nems. Png. 575 sqq.
postularot recte ' monuit Bunsen. d. c. pag. 92 Sponsio autem hereditato jam adjudicata soli petitori deponenda erat, quam, si caussam obtinobat, seipiebat, si cadobat, victori sedebat. Verbis ἐὰν ὁ μὴ ζῆ altera legis paragraphus incipit, quae, quomodo lege hereditas petenda
sit, docet eo interim mortuo, qui in potestatem proditatis onerat. Tum enim Odom modo contra heredes illius, ad quem bona pervenerant, controversia moveri poterat, quo contra primum heredem. Attamen cum heres primus quoad viveret in jus vocari posset, contra ipsius fredem ab eo solo, cui prasfinitum tompus nondum abiit, petitio institui poterat Tompus autom illud intra quinque annos post mortem primi heredis definitum suisse exosae orat. III g 58 om- perimus ). - Ceterum etiam hanc legem non esse integram censeo. Nam cum in prior legis
parte do horoditatis si filias hereditariae petitione praecipiatur, in posteriore modo do horoditato agitur. Praeeopta autem de filia hereditaria, quod attinet ad προθεσμίαν, alia ac de proditato
fuisse oportere e rei natura elucet. Orator hoc quoque loco eam tantum legis partem recitandam curat, qua ad auSSam agendam Opus sit.
υ αρχικὸν ἐπιμελείσθω των ορνανων καὶ των ἐπικλήρων καὶ των οἴκων των ἐξερημονιιμων καὶ τῶν γνναικῶν, σαι μένονσιν ἐν τοῖ οικοι των ἀνδρῶν των τεθνηκότων φάσκουσαι νεῖν.TOvτων ἐπιμελείσθω καὶ μὴ ατ υβρίζειν μηδόνα περὶ τουτονc. ἐὰν ὁ τι νβρίζη ποια τι παρανομον, κυριος στω ἐπιβάλλειν κατά τὰ noc ἐὼν ὁ μείζονο ζημία δοκῶ αξιο ειναι, προςκαλεσάμενος προπεμπτα καὶ τίμημα ἐπιγραφάμενοc, ο,τι ἄν δοκῆ αντῶ, εχαγαγμω, τὴν λιαίαν. ἐὰν δ' ἄλω, τιματ si ξλιαία περ του ἄλοντος - ,τι χρη αυτὰν παθεῖν ξ ἀποτῖσαι. Archonti igitur cura orborum et filiarum heredum et Amiliarum, quae morte exstinctas erant, et mulierum, quae praegnantes ex desuncto relictae erant, habenda erat. Et orborum quidsm tutores probi instituendi erant. Epiclerorum vero cura archontis diversa erat, prout filia fuit pauper aut locuples Pauperibus quam ob rem consulendum Sset, lex, quam anto tractavi, docebat, locupletibus autem eam ob caussam, ne, quamdiu nondum nupsissent bonis privarsentur neve ea male administrarentur. κυριο autem seminarum pupillarum erat tutor, puberum senserε proximus. Familia deindo desolatas archonti commendantur, ut filios eis instituendos curet, quod non solum, ne familia interirent, reipublicae maxima curae erat, Sed praecipue idcirco, ne, cum sua cuique familiae essent sacra privata, his neglectis ipsa detrimenti quid aporol. - sniquo archonti officium seminis ex desuncto gravidis consulendi demandatum erat, ut, quod ex eis nasciturum esset, partem debitam hereditatis acciperet. - Haec legis praecepta commemorantur ab Aeschine orat in imarch. g 158 καὶ τον νομον λθων οἱ κελευουσι τὰν αρχοντα τῶν oe φανων ἐπιμελεῖσθαι. ab Isaeo orat VII I in νομω γάρ -- αρχοντι των οἴκων, - πω αν μὴ
ilaineri mntentiam, qui Proces und lagen I pag. 327 praescriptionem eam quinquennii otiam in primi heredis gratiam constitutam suisse contendit, ehoemann ad Dae pag. 25 es 432 resutat.
25쪽
ἐξερημῶνται. προςτάττει Miν ἐπιμA ιαν, Polluce VII. 89 ἐπιμελεuαι δ καὶ se. O ἄρχων9των γυναικων α αν φῶσιν ἀπ' ἀνδρος τελεττῆς νειμ καὶ τω ς ῖκον ἐκμιιοo των ρφανῶν. Si autem quis orbos aut pictoros aut iamina prasmantes contumstiis injuriisquo assocorat, archonti licsbat, multam si imponore κατά- τέλος. Quas verba, quid sibi velint, saepius a vim doctis discsptatum est. Reishi hoc significaro ris sunt , Archontes multas arbitrarias infiiDbant κατά τὰ τέλος, ut maxima eorum esset multa, qui X Ordiu τῶν πεντακοσιομεδίμνων Ssent, media των ἱππόων, minima τῶν γνιτιοῦν Attamen primum corio stiam θῆτες, si contra an logompeccaverant, quamquam vectigalia non impendebant ΡOR. VIII 13 , puniendi erant. sindosecundum vectigal multam imponsrs obscuro et ubi dictum osset, nisi pars vectigalis ariscia esset, quam summam imponsero licebat. Omnino deniquo sxplicatio sishi non quadrat si stiam aliae poena ac pecuniarias eis, qui hanc legem laeserant, imponi poterant, quod o verbis i. s. παθεῖν et ἀποτῖσαι conjicer licet. Magis mihi arrido o licatio, quam xhibuit stilus tu. attic pag. 594 , , multam faciens quantam poterat pro magistratus, quem g0rebat, potestate definita enim erat procul dubi multa, quam irrogare poterat archon, quemadmodum si alii, qui erant ἐν τι τέλει. ut exempli gratia Quingentorum senatus. Si autem major poena dignus videbatur, qui adversus hanc logem socorat, archon sum injus ad heliaeam vocabat dis quinto, anisquam ha batur ipsum judicium adjiciebarius apstimationem poenaρ, qua sibi multandus videretur cf. Meteris Schomann l. c. pag. 17 sqq. Si reus caussa cadebat, iustiastas, quid aut puti aut tendere oporteret i. e. quomodo et quantopere puniendus esset, decemebant. AEL Meier . Schomann l. o. pag. 39 sqq.
Transeo ad leges, quas do sepultura haec oratio xhibet ac prius ad eam, quaa
τῆ στεραία ἄν προθωνται, πριν ἐλιον ἐξέχειν βαδίζειν ὁ του ανδρας προσθεν, ταν ἐκφωωνται, τάς δε γυναῖκας πισθεν γυναῖκα δἐ m ἐξεῖναι ριεναι εἰς ἁ του ἀποθανοντος ριηδ' ἀκολουθεῖν ἀποθανοντι, ταν εἰς τα σήματα ἄγηται, ἐντὀ ἐξήκοντ' ἐτῶν εroννων, πλὴν οσα ἐντὰς ἀνεψιαδων εἰσι μηδ' εἰς τα τον ἀποθανόντος χιμαι, ἐπειδάν ἐξενεχθῆ o νέκυς, γνναῖκα μηδεμίαν πλὴν σαι ἐντὰς ἀνεσ3ιαδιῶν εἰσιν. Lex partem continet illorum praeceptorum quaeras lanoribus Solo Athsniensibus seripsit et g t, init.). Mortuum igitur intus spectandum collocare licebat, πυνις ἄν βουληται Schselling. l. c. pag. 129 βουληται ad τὀν ἀποθανοντα reserre Vult vertitquo , quo loco Θ collocatum volvorit ' sc defunctus Huic tamen versioni Obstat tempus praesens βουληται si persecto temporo
opus suit. sc minus Relahi sententiam, qui ad βουληται τίς aut καστος subaudiro vult, resu lavorim, cum in sequontibus semper numerus pluralis oneratim logo praecipient usurpatu sit. Ego quido cum stit log attio pag. 599 lections margini Lutatiana βουλωνται ocQporim ita, ut sint subjsctum hoc loco si in sequentibus cognati mortui. Cetera in lego prorsus sunt perspicua. Mortuus postridis quam ad spectandum propositus erat, anto lucem orirebatur, noso mortui aspoctu pollueretur. Eandem ob caussam lex ea aliis quoquo huic simillima, quam inscriptions servatam oshis in Mittheiiunge dos sutichs archasolog. Instituras in thon Jahrg. I pag. 13 sqq. optimo didit, ut mortuus contectus offeratur praecipit os l. c. pag. 143). In xsoquiis viri anis seretrum ire, seminas id sequi jubebantur, qua domarium si muliorum
separations s. oohler. l. o. pag. 144. Fsminis aulam sexaginta annis minoribus neque, cum intus mortuus collocaretur domum ingredi, nequs cum efforretur xsequias prosequi licebat praeter as, quas quinto aut artior gradu mortuum contingebant. Quod eo reserendum videtur esso, quod mulieres thenisnsos omnino vita publica xclusas orant. - ἐντος hoc loco ἀνεφιοτητα includit, quod o sequentibus N 63 et 4 apparet f. pag. 86 sqq. - Monuerim praetorsa gradum quintum etiam in juro heroditario ab intestato torminum adhiberi. - ostquam pro cadaver latum si seminas praeter propinquas quo ad mortui consobrinorum vel consobrinarum filias domum funestam intrare omnino non permissum orat. Credebant enim veteres cadaver domum pollui, quam ob rem omnes inde Θgredientes aqua, qua anto aedes in vas ex alia domo allata stabat, ses lustrabant Foss. 111, 65 mortuoquo lato domus lustris aliisquo purgaminibus expiabatur. Eadem autem, quae apud Athenisnsos apud Coos praecepta valuisso videntur, quamquam inscriptio admodum lassa non omnia clara xhibet. is oehler. l. e. pag. 14 st 143.
υς δ' ἀπογιγνομένον ἐν τοις δήμοιc, υς αν μηδεις αναιρῆται, ἐπαγγελλέτω ο δήμαρχος τοῖς προς κουσιν ἀναιρειν και θάπτειν και καθαίρειν τὰν δῆμον, τῆ ἐμωα si ἄν ἀππόνηται ἔκαμος αττῶν ἐπαγγελλειν ὁ περὶ si τεῶν δουλων τι δεσποτη, περ ὁ τῶν ἐλευθέρων τοῖς ταχρῆματ' χot σιν ἐαν δ ρο η χρημα r τῆ ἀποθανοντι, τοῖς προς κουσι του ἀποθανοντος ἐπαγγέλλειν ἐὰν ὁ του δημάρχου ἐπαγγείλαντος μὴ ἀναιρῶνται προς κοντες, ο μεν δήμαρχος ἀπομισθωσάτω ἀνελειν καὶ καταθάφαι καὶ καθαραι ὀ δῆμον αυθημερδν, πως ἄν δυνωνταιολιγίστου ἐάν ὁ μὴ ἀπομισθωση, φειλέτω χιλίας δραχμάς - δηριοσίω ο,τι δ' ἄν ἀναλωση, διπλάσιον πραξάσω παρὰ τῶν φειλόντων ' ἐάν ὁ μὴ πράξ', via οφειλότω τοῖς δημοταις. Lego praecipisbatur, quid sacisndum esset emarcho, cum in via aut agro domi sui mortuus quis jaceret quem sua sponte nemo tolleret Demarchus enim, me a cadavero projscto
Sio in dubio προπεμπτα intollusndum est quod malo intorpretatur Harpocrat. i. v προπεριπτα hunc locum ita cf. hoti lexic. s. v. προπεμπτα.
26쪽
o insepulto tota rogi polluersetur, jubebatur, propinquis defuncti, ut cadavρ tollersent i sepelirentot smum lustrarent denunciare et quidem τῆ μέρα ν αν ἀπογένητci ἔκαστο αi τῶν Quibus in verbis Frankius i. c. pag. 4 offendit quaerens, quomodo hoc fieri potuisset, si quis eodem die
quo mortuus esset, non inventus Sset. Rectissim hae in re offendit vir doctus adjiciamquo uccidero quoquo potuisse, ut desunctus, etsi inVeniretur, non Statim agnoscerQtur, quis Met, ubbusque uteretur propinquis. Attamen eam solam ob caussam non totam legis formulam Frankium secutus a salsario suppositam judicaverim, sed ad medicinam leviorem confugere malim. Ego enim legendum esse conjicio τῆ μωρ η ἄν ἐπαγγελληται ἔκαστ αντιοῦι , qua mutatione non admodum gravi omnia clara et perspicua fiunt. Propinquos igitur odsem dis mei satissaesro lex jubst, quo a domarcho certiores facti sunt. νάπτειν autem vocabulum mihi non in sonsumtum proprium quam Frankio accipiendum videtur esse, sed potius etiam προθεσιν desuncti complecti, quae ρrte, nisi servus sui mortuus neque cadaver nimis putridum, semper facta est. Do lustrandi ritu es Sehoomann Altorth. II pag. 221 4 328. Verba quae sequuntur inde ab ἐπαγγέλλειν usque ad ἐπαγγέλοι quasi sunt interjectio, quap, quibus a semarcho sit nuntiandum, accuratius exponit. - τύ χρπατα χοντες pro κληρονομοι usitata videtur suisse locutio in legibus Atheniensibus es in Macari. g 16. - Si autem propinqui a demarcho certiores acti officio suo desunt, emarchus cadaver tollendum sepeliendum ius si pagum lustrandum Oeet quam minimo poterit. - Cum Reishi pro νι - ται, quod
codices exhibent, DP ται scribendum Sse eenseo, cum πομισθῶσαι non μισθονσθαι οἱ μισθ' ωσάμενοι subaudiendum osse e tot loci constructions apparpat. Non auto crediderim id quod vult cha0serus appar eritic. a. h. l. pluralem positum esse posse, tamquam si anteeeSsisset oldi μαρχοι, cum Semper hac in lege singularis δορμαρχος exsist. - Si demarehus non locaverit mille drachmas orario publico pendito. Rus autem quod imp ndorit duplum a sebentibus exigito: quod nisi secerit, ipse debet aerario domi. Rectissimo in lego, quod aerario publico et quod afrario demi sebseat emarchus, si mei suo non satisfaciat, distinguitur. Nam si cadaver tollendum non curat, rei publieae, quippe quae possuntur, nocet, si autem quod impendit et quidem ex aerario demi non exigit, demus damnum capit. Lex uulsem haec, quam viri docti qui inscriptionem illam, quam pag. 67 commemoravi,
non jam noverant, cum illa, quae in oratione antecedit, quodammodo conjunger studuerunt, non
cohasret eum a nisi eo, quod in hac et in illa propinquis officia erga mortuos praescribuntur. vocabulo vero δέ quod in initio legitur τους δ απογιγνομένον hanc legem in tabulis alias, quae fortasso eaedem ad demarchos pertinebant, secutam esse conjicere test. A quo autem exscripta sit, pro certo dijudicari non potest, cum a quo domarchi instituti sint, non prorsus constet cf. Scholling. l. e. pag. 5 q. Frank. l. e. pag. 40.
Quaria lex, qua orator probare studet, propinquos non solum hereditatem accipere leges vello, sed priam officia subire, agi d locatione possessionum templorum Reporitur in D58.
νς δε μὴ ἀποδιδοντας τάς εισθώσεις των τεμενων τῶν τῆς θέου και τοὐν ἄλλων θεῶν
και τῶν ἐπωννμων τίμιον εἶναι καὶ et Tον και γειος και κληρονορον τον Tot των , εω ἀναποδῶσιν.
Cuiquo semplo agri nonnulli erant, quorum conduction ea, quae in sacra acisenda alios ius templi sumptus impendebantur, solvebantur ). Ex hac autem logo illi, qui protium conductionis agrorum, qui Minerva aut ceteri deis aut heroibus epou Inis sacri erant, non solverant,insamos ατιμοι orant et ipsi et Amilia heredesque eorum, donec solvebant. - Ἀτίμων Atheniensium varios gradus suisso ex Andoc de myster g 73-76 6gno rimus ). Quin autem ea, quam has tox minatur, ἀτιμία eadem fuerit atque illa, qua Andocide τον ἀργυριον νείλοντας τε δημοσίω mei profert dubitari non potest, cum respublica artissim cum cultu deorum cohaserens ex sacris malo administratis damnum capere posset. Hi debitores donec solv0bant omnibus carebant publicis civium juribus, y quas amo d0bito soluto statim scuporabant. Si auto novom monsibus lapsis non solvorant, debitum duplicabatur, simulquo bona debitorum sndobantur. Quorum publieations si obitum duplicatum luebatur, ἀτιμία cessabat, si quid supererat, seliquum dobitori roddobatur. Sod si duplum id non erat solutum, in carcsrom debitor conjici potorat. Quod si quis obito non soluto mortuus erat, ἀτιμία ad liboros et si hi non vivebant, ad proximum quomqus obitoris propinquum propagabatur. Si autem herseditas relicta erat, cum ea ad prodos debitum conjunctaquo cum ipso τιμιω transibat, in qua romansebant, donec solvebant.
vi τις ἐλάαν Ἀθήνησιν ἐξορυττη, ἐὰν μὴ ις ἱερον Ἀθηναίων δημοσιον δημοτικον, νέαt τω χρησθα μεχρι νοῖν ἐλάαιν του ἐνιαυτου κάστου, ε ἐπὶ ποθανοντα se χρησασθαι,οφείλειν κατον δραχμάς τω δημοσίων τῆ ἐλάας κάστης τὀ ὁ ἐπιδματον τουτον τῆς θεον εἶναι. ονειλέτω ὁ καὶ τω ἰδιώτη τω ἐπεξιοντι κατον δραχμάς καθ' κάστην ἐλάαν τα ὁ δίκας εἶναι
Duo erant ensera olivarum Athenis, inter quae, quod attinet ad leges, quibus protog bantur, magnum erat discrimen. Μορίαι qua dicuntur propagines erant ejus oleae, quae ab ipsa Minorva in res Athonisensi sata osse dicebatur sacraquct habebatur. Quarum olearum ne aliqua excideretur curas erat senatui areopagitic hominibusque, quibus a senatu oleae sacrae inspiciendas
Brehor Ansedot pag. 198 ἄτιμος ο ἐστερημένος τῆς παρρησίας, ῶστε μήτε βονὰ νειν μητε δικάζειν μητε αρχειν μητε πολιτενεσθαι μήτε ἄλλο ι ων κοινων ποιεῖν.
27쪽
aliquam sacram laeserat aut vellerat sacrilegii apud senatum arsopagiticum sus obat et eriminis convictus exilio publicationeque bonorum multabatur cf. Lysias l. c. g 1 et Alterum olearum genus erant ἐλαιαι δῖαι quas non civitas, sessi homines trivati possidebant si legos am ob caussam tuebantur, me earum pluribus excisis olei aliquando inopia eveniret, et quia his quoque sompo aliquid sacri adhaorobat marum igitur tot tantum, quot opus erant, ad templum sivo publicum dotium populi id μomo sive peculiare demi alterius iδημοτικοU aedificandum et insunsris usum offodero orasge licebat Ad alias res nullas, nisi bina singulis annis oleas quemque consumero lex patiebatur Quem numerum Si quis transierat . cujusque oleae centum drachmarum multam infrario publico pendebat cujus decima pars Minervae obtingebat neque minum centum udrachmas illi, qui in judicium vocaverat, debebat. actio autem quae hac in re usurpabatur, φάσις quas dieitur uisso vidotur es Hemer die athenasischomerichisversassun pag. 18 sqq. Meierund Sehomann l. c. pag. 251 et 302, Hermann Siaalsalterth g 136), quas e legis sormula instituenda erat προς τους αρχοντας, ων ἔκαστοι δικασταί εἰσι. Quae Verba nonnullas praebent difficultates. Verbo ρχοντα significari hoc loco crediderim thesmothetas, cum nulla sit caussa, cur munus de olearum profanarum exstirpatione judicandi tribus superioribus archontibus adscribamus, quod vult Reishius. qui archontum officia, prorsus confundit Accodit quod etiam in aliis phasibus thss-mothstas udies suisse traditum si es Meter und Schoemann l. c. pag. 64 Verba autem εὐλέκαστοι δικαστα εισι, quae locutio in legibus Atheniensibus usitata suisse videtur Demosth. adv. Aristoerat. 28), Schellingium l. c. pag. 68 secutus explicaverim , ad cujus forum caussa pertinet Quamquam enim thesmothetas plurimas caussas conjunctim instruxisse constat Hermann Siaalsaltorth. 138, 12), tamρ liis minoris mompnti eos inter se divisisso aliisque alias ad judices seserendas tribuisso vsrisimilo Mihi dotum esse. δικαστῆς autem hoc doces idem est atque rεμων του
δικαστηρίον, qua de vi hujus vocabuli es Philippi, neue Jahrbueh. d. 10 pag. 587. - Aetori
autem Sacramentum pro sua parte deponendum erat, quod justissimo institutum esse elucet. Nam cum plerumque et reum et aetorem sacramentum χρponere leges juberent. hujusmodi in caussis illud a solo aetors, quippe qui, si caussam obtinebat, magnum sibi lucrum saceret ne malitioseaceusaret, postulabatur Aerario autem publico hoc instituto damnum non illatum est quia si actor caussa eadebat sacramentum retin0butur si judicio vincebat sacramonium quidem illi redd
batur nonagenae autem pro singulis Oleis contra legem caesis drachmam a re accipiebantur. Hanec multam ubi quis convictus est, magistratus, qui judicio praeerat, ab eo exigendam practoribus tradebat Practores magistratus erunt quibus multae ab aliis magistratibus impositae, quae in publicum cedebant. exigendae prant. Quas pro lex Minervas committ0bat donas drachmas. τοῖς ταμίαι τῶν τῆ θε- , qui saeras Minervam pecunias in templo, quod erat inares. itemquc ipsius Ninervae simulacrum custodiebant Boech I. c. pag. 17 sqq. exigendae
Post γίγνεται addidi eum Migkio Ora τῆ θεῶ γίγνεται quae verba si desunt, cloeus intollogi non
Librarius ab altero θνεται ad alterum aberravit.
dabantur Si magistratus, apud quem judicium actum erat, meque exactoribus neque deae quaestoribus, quae multa condemnato solvenda esset, nunciaverat, ipsi ea de suo pendenda erat.
Omnibus jam legibus pertractatis nihil restat, nisi ut oraculum, quod exstat g 66, paucis
attingam. αμ τυχη ἐπερωτα ο δοιο ὁ Αθηναίων me του σημείου του ἐν ω υρανω γεν μόνον, O ,τι α δρῶσιν Ἀθηναίοις η τω θεω θέονσιν ξ ευχομόνοι ειη ἐπὶ το μεινον ἀπο του 7μίου. τμφωε Ἀθηναίοις περὶ του σηριείου του ἐν τω ονρανι γενομένου 'νοντας καλλιερεῖν Λιὸ πάτω, Ἀθηνα πάτη, φακλεῖ, Ἀπολλωνι σωτῆρι, καὶ ἀπο-μπειν διινιονεσσι περὶ τυχας αγαθῶς ζ πολλωνι ἀγυιεῖ, Λατοι, δρτθιδι, καὶ τἀ ἀγυιἀς κνισῆν, καὶ κρατῆρας ἱστάμεν καὶ χορον καὶ στεφανηφορεῖν καττὰ πάτρια θεοῖς ηολυμπίοις καὶ 'ολνμπίαις πάντεσσι καὶ πάσαιe, δεξιῶς καὶ ριστεράς νίσχονταc, μνασιδε θρεῖν καττὰ πάτρια et ρου ἀρχηγμα, ον ἐπώνυμοί ἐστε, ειν καὶ δωροτελεῖν καττὼ πάτρια τοῖς ἀποφθιμόνοις ἐν ἱκνονμμα ἄμωα τελεῖν του ποθίκοντας
Athenienses ostentum in caelo viderant, quo commoti res adversas metuentes Oraculum Delphicum consuluerunt, quid sibi esset faciendum. Oraculum respondet verbis, quae Sequuntur indo a voce μιι φέρει suadetquo Atheniensibus , ut ori summo, Minerva summae, Herculi, Apollini sorvatori litent. Additur καὶ ἀποπἔμπειν Ἀμνιονεσσι. Quae Verba, cum, quomodo in eodicibus exstant, intellegi non possint, emendavit v. d. de Boo l. c. pag. 15 scribsens καὶ ἀποπσι πειν ἀμφὶ νήσει Vertensque pompam mittere utilitatis vel Salutis caussa Quam conjecturam sagacissimam certe in textum receperim, cum meliorem invenire mihi non contigerit,
quamquam otiam illa non omnes difficultates tolli haud ignoro. Nam primum verbum ἀποπἔμπειν significations pompam mittendi vix alio loco occurrit; deindo et in hoc et in oraculo, quod reperitur in orat contra Midiam g 52 ' significatio, quam hoc loco v. d. de Boor praepositioni δειν cum dativo conjunctae Vindicavit, semper περ praepositione cum genetivo indicatur. Quod attinet ad sequentia, quodque enuntiatum exire mihi videtur in Verba καττά πάτρια, extremum vero in verba, quae sere idem declarant, καττὰ γημένα. Non enim . . de Boor secutus sim, qui post Ἀρτέμιδι interpungit, quo esscitur, ut et ad verba περὶ τυχας ἀγαθῶς Ἀπόλλωνι δετιει,--7, Ἀροθυιιδι aliquid ex antecedentibus subaudiendum sit neque verba inde a καὶ τὰς δενιάς usque ad καττὰ πάτρια habeant, quo roserantur. Verterim autem Salutis bonae caussa Apollini, qui vias tuetur. Latonae. Minervas et viae odoribus suffendas et crateram collocandae et chori
Quod oraculum ut alia in hae oratione litis instrumenta suppositum haberi perbene scio. Quomodocunquε
autem res se habet, negari certe non potest eum, qui oraculum composuerit, genuinum imitatum esse.
28쪽
ducendi coronaequo capiti imponenda sunt mors patrio. - Ἀπολλωνι --I, Me ἔμιδι igitur dativos commodi intollogo pondontes a vorbis sequontibus. - Dei autem Olympici omnea manibus lovatis implorandi sunt eisquo dona offerenda. Quaequo tribus illi horol. x quo nominatasst, sacrificar donaquo ars debs usitato more. Mortuis autem a cognatis, si dies constitutus advenit, unpra persolvenda sunt, ut antiquitus institutum At. - τελετ ex antscsdenti δωροτελεῖν, δωρ supplendum est. - γημμα hoc loco eo sensu accipiendum si, ut idom sit Mτα νομιζόμενα, quae hujus vocabuli vis, etsi alio loco non reperitur, sulciri potest o quod par- sectum cum aliorum verborum deponentium IriiDr, in h. prachis oras, 14, 3 tum srbi compositi ἀνηγμμαι aspius passivo usurpatur. Inseriarum autem illarum, qua hi a propinquis postulantur, tria praecipue genera orant: τα τρίτα, qua tertio, τα νατα, quas non post sepulturam dis illaequs, quas quotannis dio est μιιεσείων orirebantur. cf. Schoemam ad Isae pag. 21 sqq. et 222 sq.
Omnibus jam, quae in orat in Macartatum xstant, litis instrumontis perlustratis probavisso mihi videor, non scis a supposita habori. In logibus quidsm non omnia osso perspicua concedo. Attamen offensiones, in quibus sorte haesitavori quis, maxima ex parto eo revocanda sunt, quod auctores Vetere nos non emps satistas institutis Atheniensibus docent. Si jam unum mihi licsa addsrs, hoc onustim orationem ad quam tota mea disputatio pertinuit, habitam osso in caussa privata. Falsarii autem multo magis interosso obuit orationi in caussa publica habitas formulas si intercidorant supponere, quippe quas oratio multo saepius legeretur, quam illa in acartatum non admodum apta ad animos legentium alliciendos.
29쪽
Natus sum DOLFUS RIDERICUS ACHROLT Utini a. d. VII Id.
August. anno hujus saeculi L patre riderico matre Johanna e gente Ohri Patris mortem rariter maereo, matrem Vivere valde laetor. - Fidei addictus sum evangelieae. - mis literarum rudimentis imbutus indo ab anno h. s. LXV usque ad annum . . LXXI P gymnasium tinens frequentari. Vere anni h. s. XXIV maturitatis examine perfunctus civibus academicis iliae adscriptus sum, ubi per annum studiis philologieis operam dedi. Eadom studia exin in eademia ipsiensi per idem tempus continuavi undo ante haec quinque semestria illam reverti. Audivi autem iliae viros illustrissimos lus Fordhhammer u bor Th. Moobius Differraeidoror ieisin olido Sohirren haulo Volquardson einhold Lipsiae Vero Curtius Hoingo Hirgo Lango Musius verbis Bitsehi Roscher Volgi Zarache necnon interfui exercitationibus Lipsiensis proseminarii philologici, iliensium seminariorum philologie germanistic historici. - Omnibus autem praeceptoribus optime de me meritis gratias hoc loco ago, semperque habebo.