Demosthenis de collectione prooemiorum

11쪽

corum floruerat, ex opibus Philadelpha, regis artium

liberalium studiosissimi, omne orationes, quaecunque conquiri poterant, prae8ertim cum a viris nobilibus conseriptaeeSSent, undique maximo pretio coemisSe satis constat.

Et quisquam censebit Callimachum a Demosthene praeter oratione populare sibi nota etiam quinquaginta sex alias, ex quibus desumpta essent haec prooemia, perfectas esse putasse' Ninime. Praeterea doctissimi viri recentissimae aetatis velut . Christus l. l. p. 232 opera Demosthenis omnia mortui iam in Attica, non demum Alexandriae edita esse contendunt, unde Callimachum eo minus decipi potui88 apparet. At haec collectio prooemiorum nisi ex orationibus de- Scripta 8t, quomodo tandem est facta γMea quidem sententia haec collectio prooemiorum a Demosthene ipso est composita, nisi quod ei, ut intra explicabimus, postea compluria alia eius sunt adiuncta.

Prooemia gravi88ima parte orationum esse et Veteres in illis exarandis maximum studium consumpsi88 apparet.

Hic mihi liceat afferre, quae Spengelius Σευναγωγὴ τεχν 'ν

dicit de prooemiis p. 103: Orat0rem maxime in principio et ne valde exercitatum et eloquentem esse re ip8 fere flagitat Itaque multam dare debebant vetere operam, cum bene exordiri perdifficile sit pluraque id genus in mente habere, e quibus, quod rei agendae conveniret, eligerent ;et p. 104 istactum est), ut externae hae orationi partes quae non tam ad rem ipsam diiudicandam quam ad populum et iudice permovendo pertinent, magni existimarentur momenti, et iam a primis artificiosae eloquentiae oratoribus, quibus in foro et iudicio erat dicendum, in suum aliorumque

usum olae elaborarentur .

12쪽

Ae prosecto et Antiphonte mi et Critiam η et Ce pliatum' et Τhrasymachum M tales collectiones prooemiorum scripsisse est nobis traditum. Quae cum ita sint, quid obstat, quin Demosthenem quoque eiusmodi collectionem composuisse arbitremur γΑ hanc collectionem, ut Blassi l. l. videtur, circiter annum trecentesimum unde quinquagesimum a Demosthene conscriptam esse, quod in ea ex orationibus

post illud tempus habitis neque tota prooemia

neque magnae partes, ed ummum singulae conformatione et verba repetantur, ego non intellego. Nam primo etiam in eis orationibus, quae post annum trecentesimum unde quinquage Simum habitae sunt, non solum parva sed etiam magna partes ex his prooemiis

sumpta reperimus tum eisdem tum similibus verbis velut inor de Chers. 99, 12 et in prooem. Ι. 1419, 3 in or de sals leg. 368, 12 et in prooem. II. 1419, 2b in or. hil. III. 110 1 et in Or Phil. II 68, 17 atque in prooem VII. 1423, 1 et in prooem. IX. 425, 1 et in prooem XVII. 1429, liet prooem. XXXII. 1441, 11 in or de cor. 319, 14 et in prooem. XII. 1426, b in or Phil. ΙΙ. 74 4 et in prooem. XV. 1428, 20 et XXXVIII. 1447, 4; in or de cor. 292, 6 et in prooem. XXV. 1436, 1 in or. hil. III. 111 23 et in prooem. XXX. 1440, 8 in or de cor. 29l, 13 et in prooem. XXXV. 1444, 2I; in or de Chers. 109, 12 et in prooem. XLI. 449, 14; in or Phil. IV. 141, 3 et in prooem. XLI.

1 Frg. 70- 2 apud Suidam et Pollucem. 2 Hermog Sp. II, p. 4l6 ενι δε πολλαχου καὶ γλιστα ἐν

τοῖς δημηγορικοῖς προοιμίοις καὶ To αλ ηθινον τε καὶ πιθανον. 3 Suid Κέφαλος ρητωρ καὶ δη/ιαγωγος, ο πρευτο προοίμια καὶ ἐπιλογους προσέθηκε.

13쪽

1450 4 in Or. Ρhil. ΙΙΙ. 125, 2 et in prooem. XLII. 14 ,s in or de cor. 227, 23 et in prooem. XLVI. 1454, 6; inor de sals leg. 341, 14 et in prooem. XLIX. 1456, 16 inor de Chers. 106 6 et in or. hil. IV. 149, 17 et in or. de cor. 27 et in or c. Eubul. 333, 8 et in pro0em. III 14b9, 20 in or Phil. II. 73, 21 et in prooem. LVI. 462,10. Deinde Demosthenes haec prooemia conscripsit, ut ii8, quando et quomodo sibi liberet, uteretur. Itaque ex eo, quod ille in orationibus usque ad annum trecentesimum undequin quagesimum habitis ea magis usurpavit quam in posterioribus, totam collectionem circiter illud tempus exortam esse efficere non ΡG88umus. Nam prooemia huius collectionis, quae hodie

Superest, con8tant maximam partem ex locis communibus,

unde efficitur, ut in omnibus fere orationibus popularibus adhiberi potuerint. Atque vir ille doctissimus ipse l. l. Demosthenem, qui omnem orationem habendam antea summa cura ac diligentia meditatus esset, ad ipsam hanc partem orationis ad prooemia collectionem locorum communium, qui ad omne oratione convenirent, vel exemplarium, quae ad imitandum proposita essent, sibi exa asse verisimillimum es8e contendit. Itaque his communibus locis atque exemplaribus in posterioribus orationibus non minus quam in prioribus Demosthenem, si ei libuisset, uti potuisse est arbitrandum. Quid autem his pr0oemiis in orationibus uti posterioribus Demostheni non licuisse putas Immo vero hanc collectionem si Demosthenes tum demum, ut lassio videtur, composui8Set, in ipsi posterioribus illum orationibus adhibiturum fuisse est putandum, nisi forte Demosthenem collectionem exemplarium conscripsisse censemus, ne ea imitaretur.

An Demosthenes haec prooemia adhibere noluisse tibi videtur nisi in iis orationibus, quas eodem tempore habuit,

15쪽

XXVI in oratione de libertate Rhodiorum eisdem fere Verbis adhibitum invenimus. Itaque dubitari non potest, quin haec prooemia non ita multo ante quam illae orationes ipsae sint conscripta. Sed etiam pr00emia XX et XXIV aliquotannis post composita sunt quam illa collectio. Nam quod Broughamus l. l. notavit de prooemio XXIV, idem de prooemio XXI dicendum esse mihi videtur. Haec duo prooemia si legerimus, sicut prooemium XXIV primo scriptum est, ut in ratione de libertate Rhodiorum usurparetur, ita pro-0emium XX principi ad primam rationem Philippicam

exaratum esse inveniemus. Nam sententiae eorum cum illis

orationibus singularibus congruunt optime. Blassius quidem l. l. 283 Anmerk. Broughamum recte sentire negat. Sed haec res non ita se habet; nam Broughamus prooemium XXIII, non XXII, ut illi videtur, primo ad orationem de libertate Rhodiorum scriptam esse notavit. Hoc autem est in editione in dorsi prooemium XXIV, de quo Broughanius mihi quidem rectissime ensisse videtur Nam res est haec. Anno trecentesimo quinquagesimo septimo bellum sociale exortum est, quia Rhodii Chii Coi, Bygantii, Perinthii, Selymbrii, Chalcedonii, divitissimi et potentissimi omnium

sociorum, ab Atheniensibus pressi ac vexati defecerant i). Qui timentes, ne Ochus, rex ersarum, hostibus suis auxilio veniret, ea conditione, ut illi liberi essent, auctore Eubulo pacem fecerunt').

16쪽

Sed vix illud bellum consectum erat, cum X Omnibu8sere civitatibus, quae modo ab Atheniensibus desciverant, popularis potestatis amici a singulis, qui rerum potiebantur, Mausolo, rege Cariae, urgente sunt eiecti'. Itaque ab insulanis de iniuriis acceptis certiores facti statim legatos ad hunc regem miserunt, qui, ne contra medu8 saceret, admonerent. Sed frustra immo hae insulae in eius potestatem sunt redactae ). Itaque Rhodii, cum eis ne mortuo quidem illo rege copia domos redeundi facta esset, Athenienses denuo adierunt etormerunt, ut sibi auxilium ferrent. Unde factum est, ut Demosthenes haberet orationem delibertate Rhodiorum. Jam si quis prooemium XXIV leget, nihil in eo reperiet, quod ad hanc rem non conveniat. Velut orator legatos Rhodiorum vituperat, quod Athenienses iniuste accusaVerint.

Haec accusatio mihi quidem id spectare videtur, quod

Athenienses Rhodiis non iam pridem Venerunt auxilio. Τum orator demonstrat Athenienses optimo iure asseetos esse maxima indignatione in Rhodios, quorum res eis plus negotii lacessant quam suae; nam hos, quotienscunque Suo Marte bellum gesserint, ab illis de temeritate ac perversitate

deductos esse et iam saepe servat08.

Quibus verbis orator et bella, quae Rhodii inter se gesserunt, et desectionem ab Atheniensibus, quam iterum aesaepius moliti sunt, designare videtur. Atque ex initio prooemii, ubi orator sibi, quamquam primum apud populum contionetur, in hac causa ignoscen-

17쪽

significare videtur Athenienses a Rhodiis, hiis aliisque insimulatos esse, qu9d 08, quibuscum societatem inissent, in pote8tatem suam redigere contenderent. Atque eandem sententiam invenimus etiam in prooemio orationis de libertate Rhodiorum.

Praeterea in prooemio XXIV exstant duo loci, qui in oratione de libertate Rhodiorum habita eisdem sere verbis leguntur prooem. 1435 2 et . or. 91, 4; prooem. 1435, 15 et r. 195, 1). Quae cum ita sint, in prooemio XXIV nihil est, quod

ab hac re abhorreat. Neque magis in prooemio XXI quisquam recte offendat. Nam duae res, quas orator in hoc prooemio ignis eat, Hellespontia et arathonia, incidunt altera in annum trecentesimum quinquagesimum tertium vel Secundum, quo ara-losi sacra triremis a piratis de litore Marathoni est abducta, altera in annum trecentesimum quinquagesimum Secundum,

ubi Philippus in Thraciam expeditionem secit, in qua Heraeum, castellum ropontidi adiacens, oppugnavit; qua de

re ab Cersoblepte docti Athenienses maximas copias instruere decreverunt, sed anno demum postea Charidemum cum decem navibus inanibus miserunt in Hellespontum ).

19쪽

de Mytilenaeis orationem habere cogitabat. Sed quoniam oratione, quam de libertate Rhodiorum habuerat, Athenienses adducere non potuit, ut Rhodiis subsidia submitterent x), cognitionem de contione pro Mytilenaeis habenda abiecisse videtur. De prooemio XLV rem ita se habere existimo. Anno trecentesimo undequadragesimo in Verno Amphictyonum concilio Delphis habito Locrenses Amphissi a Τhebanis incitati rogaverunt ut populus Atheniensium quinquaginta talentis multaretur, quod in templo noVo, priu8quam

Qua de rogatione docti Athenienses omnes tanta iracundia efferbuerunt, ut hebanis bellum illico indicere voluerint. Neque est dubium, quin Athenienses pro implacabilis dio, quo hebanos iam dudum persequebantur δ), statim illis bellum illaturi fuerint, nisi Philippus eum exercitu suo Subito Graeciam intravisset ). Itaque illo tempore, quo Athenienses de iniuria sibi illata certiores facti cum hebanis protinus bellare voluerunt, Demosthenes orationem habiturus fuisse videtur, qua illos admoneret, ne temere agerent, ei tum demum, cum satis armati ac parati essent, invaderent hostem. Quem ad finem oratorem hoc prooemium perfecisse arbitror.

Sed vix Philippus omnibus necopinantibus Elateam, in-

3 Dem. r. Olyn. I. 16, 20 III. 30, 27 de cor. 230, 27 Phit. Dem. 17. Aesch. c. Ctesiph. 116, 70.4 Dem de cor. 281, 26-284, 18.

20쪽

nuam Boeotiae et Atticae ingressus erat, cum Demosthenes non solum consilium orationis contra hebanos habendae prorsus deposuit, sed etiam societati eum illo populo ineundae studiosissime dedit operam. Jam quod Rankius l. l. p. 117 Anmeis. notaVit prooemium IX specialibus rebus contineri, non generalibus, in eandem cum eo sententiam, nisi quod ex eis, quae supra diximus, significavit, equidem discedere nequeo. Nam ceternomnia ita sunt eomposita, ut ex loci constent communibus.

Velut prooemia I XIV XV XX XXX XXXVIII,

XXXIX, XLI in omnibus orationibus adhiberi possunt, quibus respublicas male se habere docetur. Ac prooemia II, XVI, XXII, XL XLII, XLV continentur locis communibus, qui pertinent ad socios. In prooemiis XLVIII et L agitur de magistratibus, qui

neque officio suo satisfaciunt et e republiea quam maximam utilitatem percipere contendunt. Denique in prooemi LIV diis pulcherrime litatum esse

demonstratur.

Reliqua prooemia sunt omnia eiusmodi, ut in omnibus orationibus popularibus usurpari possint. Nam in his legimuου, ut verbis Blassii l. l. p. 283 utar: Malinunge gum ruhigensinhoren Verhei88ungen urg und saetilich gii reden, adelgege die anderet Rediter, die sie Zanken und in ieerenschonen orte sicli et gehen und was deror meh ist . Itaque haud facile est intellectu a Demosthene, cum

iam in solem atque pulverem proce88i88et, tantum numerum pro0emiorum communium et agorum 88 exaratum. Nam

illum, cui eo tempore iam tempestate ac procellae in concionum fluctibus subeundae erant, in talibus rebus rhetoricis elaborandi et studium et tempus defecisse equidem existimo.