Parmenidis et Empedoclis doctrina de mundi structura [microform]

1쪽

Nationat Enoowmant for tris Humanitias

3쪽

TITI E Ρarmenidis et Empedoclis doctrina de

mundi structurn.

9쪽

Ex quo Boeckbius veram indolem astronomiae Philolaicae e plicuit, Pythagoreorum doctrina de mundi structura non amplius dubia vel ambigua est. Scimus, hilolaum in medio mundo posuisse Iovis custodiam sive Vestam, circa quam tres universi plagae sint: τὰν Ουρανδ Seu regionem Sublunarem, τὰν κοσμον eucoelum sphaerarum et λυμπον diei et noctis vicissitudines autem explicuisse terrae revolutione non circum Xem, Sed circum medium mundi ignem in orbe aequatoriali, quem oblique secet eclipticus circulus, in quo Sol, Luna et quinque planetae circum ignem revolvuntur. At non tam certum est, num illa doctrina de Igne Vestae in medio mundo sit et diurno motu terrae circum id ante Socratem Xtra scholae limites propagata sit. Vestigia hujus doctrinae armenidis et Empedoclis opinionibus inesse voluerunt nonnulli, qui Veterum philosophorum placita aut tradiderunt aut interpretati sunt. Iam in heolog Arith. p. 7 d. st legimus:

οἱ Πυθαγορεῖοι φασι, περ τὼ μεσον των τεσσαρων στοιχείων κεμσθαί τινα ναδικον διαπωρον κυβον .. ἐοίκασι δε κατά γε Tar τα κατηκολουθηκεναι τοῖς Πυθαγορειοι οἷ τε περὶ Ἐμπεδοκλεα καὶ Παρμενίδην καὶ πεδον οἱ πλεῖστοι των πάλαι σο ον, φάμενοι τῆν μοναδικὴν φυσιν 'Eστίας τροπον εν μεσο ιδρυσθαι, καὶ διὰ το ἰσοὐρο-

πον φυλάσσειν τῆν αυτην ἔδραν. Et nostris temporibus, ut taceam de aliis, Xcellentissimus veterum philosophematum interpres Boeckhius hilola doctrinam in Parmenidis et Empedoclis sigmentis suspicatus est. Iam in commentatione mea, quae inscripta est:

10쪽

rerum natura a Fili agoreorum philosopliorun doctrina prorsus aliena esse, quod Jamlam copiosius et novis argumentis monstrare hic conabor. Tota lillosophiae Eleaticae indoles a Pythagorica doctrina diversa est Pythagorei enim philosophi veritatem ita quaerebant, ut res naturales mathematice i. e. numeris et figuris geometricis cogn0Scerentur, quapropter veram cognitionem rerum visibilium et naturalium sibi arrogabant. Eleatici contra duo ponunt cognitionis genera: unum visibilium et naturalium, alterunt intelligibilium

rerum, quorum alterum quidem, τυ νον ro reritatem ipsam, alterum Vero, τυ δοξαστυι , lantum eritatis speciem Scilicet opiniones comprehendit. Siculi omnem cognitionem humanam in duas partes, ita etiam mundum sensibilem in duas regiones dividit armenides, alteram igneam alteram terrenam, illam superiorem hanc insertorem orbem esse ratus. Haec Undi divisio plane non congruit cum hilolaica illa tripartitione in tres supra dictas universi plagas. Posuit enim Parmenides duo rerum naturalium principia si hi contraria, quae Variis nominibus celebrat calidum et frigidum sive lucidum et pacum ignem et ferram. In carmine suo ambo illa principia etiam lucem et noctem appellat ). Parmenidem his appellationibus non proprie terram et ignem, sed aetheriam et ter-

Aristoteles Pitys. I, 5. T. I. p. 25 G: Deuενίδης Θερμὼν καὶ ψυχρον ρχας ποιεῖ, ταυτα ὁ προςαγορευε πυρ καὶ γῆν. Idem Metapitys. I, 5. . l. p. 618 F δυο τὰς αἰτίας καὶ δυ τὰς ρχὰς τίθησι . . , θεριιον καὶ ψυχρον, οἷον πυρ καὶ γῆν λεγου τουτων δὲ τὼ μὲν κατὰ τον ν το Θερμὼν τάττει, dτερον δὲ κατὰ τὼ μὴ δν. Simplicius Pliys. l. 6. B diei de Parnienide: εν τοῖς προς δόξαν prineipia statuisse πυ καὶ γῆν, χἁλλον ὁ φῶς καὶ σκοτος. Alexand Aphrod apud Simplic Phys. s. - αρχὰς των γενοuενων πέ