장음표시 사용
11쪽
quidem, aliquando Gallium idem sere mecum habere videri, verum quae ego descripsi, an mihi certa sunt, ut fidem Videar postularo posse. Instituti autem mei ratio haec est, ut quae in tribus primis libris in codicem, et ab initio usque ad V, 2, 10 in B. aliter, quam apud Gallium acripta inveniuntur, comparata vidi, hae tantum Schneideri, Haeusseri, indorfit. aliorum pene nulla ratione habita, accurate describam. Notas e libris reliquis quattuor alio loco dabo.
2. Post ἐκε lacunam brevem habet B. προσεβαλλε . - . beto, B. D. - 12. τετταρας μόνου ἔλα'o D. - 14. εἰρIμεvoti. D. δι ρυξαvτες B. ' δ' εἰς D. - 17. αυτοις D. - 18 εἰλῶ-ωvD. Σηκα D. πηκους, ut Videtur, B CObetus nemo S. I. 306. ἀρειοα scribi vult praeternecessitatem Verius VI 284. eandem Ormam 5, 19. Probavit Xenophontem vero aicorrigere voles, supra I 0. non Patiere iuxta Se Posita δωκα et Edoaαv.
habendum esset, iam pridem docere studui, parum olim intellectus Brettenbachio Annal. Lips.1852 237. id Helland Quaest Xen. p. 6. - 19. σῶσαι D. ἀπολλυμέ9ους B. Probabilis
12쪽
περ D. Locum difficiliorem minus seliciter sanare conatus est Aem Mulier. Demiat gr. parte Priore P. 4. et Philol. I 859. 92. q. quam explicaverunt editores recentissimi. Idem sere iudicandum est de 6, 4. Ceterum, ut aliquantulum asseram, quod in B est τοι δ' αὐ-o ἐχ 'ρ., correctionem ui δ' ὁ ἐχθροι indicare Videtur. - 17. tvῖυv2υσα B. - 8. Ους αυτους ἐπtτηδεtouet B. - 21. o ante ἱρημεvolim etiam D. Articulum praeeunte Hertieinio Obss. III. 6. recte sustulerunt recentissimi editores, Breitenbach Dindorsinclisenschntg.
2. παραδtθοίη B. D. recte, ut Videtur. ας αυς παραυουΜαt B. eadem tamen manu signis vulgaris ordinis λα suprapositis. - . obrivio axovet uvB. D. δηpOSi ἀπεt ρους omittunt B. D. Locus conatibus
interpretum difficilior factus. I. ἐρουvτας D. i. 'λμῆααro vel ac B. - 10 in αὐτους B. 14. δtηρπα ovi ἀνδραποσθηvα B. Cobeto Mn. I. I92. Ῥυδες ἁ emendanti non magis assentior quam Hertieinio idem sentienti Annal. Lips. I 857 702, ne iis quidem commotus, quae nuper in eam sententiam disseruit Rich. Schneide Quaest Xen. p. 35. Vid. Helland Quaest. p. 8. 16. obet ἀριστας ἐρετρα B. καetαφευrat D. - 8 ὐπι Κυρoui. - 19 uitetis D. παραλαν is B. D. 20. ἐξεπλευσε B. D. II. ἀφορμησασα B. Quo confirmatur Dindorsi emendatio ipso insciente. Neque idem liber paullo post aliam habet scripturam quam veram δυvovit. - 22. Et th Eupinoveto τῶ μιτυληναι ou B. Ita etiam in D. ubique scriptum est nomen proprium. - 24. et 'tνά ooες D. etobe lv η χλiκια veta et B. D. Articulum cum Dindore etiam magis contra Cobetum Mn. I. 307. VI, 45 tueor quam participium. Ceterum de articulo ante δέκα posito quod Gallius dicit: seu donne τας, πο e uiae, hoc velim scias, in codicet huius paginae partem interiorem laceram et corruptam esse, vel pectoratam vel charta inductam. Quo loco is esse debebat,
13쪽
chartae aliquid agglutinatum est. - 25 δὲἈπασα B. - 26. μελεα B. - 29. α αυtα em .i D. iit ut videturi latα B. α αυetat non male scribitur. 3, 1, 10 e libris duobus scribi nunc coeptum est κα αυτη, propositum etiam a Cobeto Mn. I. 3I2. Alios corrigendi conatus Schwidopii Obss in Heli. Regiom. 1839. 16 caute repressit Heruein. bas UI 10 sq. - 32. ixaltat B. Idem D. e corr. Quod in A. et Aldina esse dicitur otκiειταt, pridem probatum fuit Jacobsto Add. animadu in Athen. p. 168 Ουὀανιτὶ κ οἰκte ταi , Stalibaumio Plat Phileb. p. 129. ed Goth., Breitenbachio nunc probatur tanquam novo inventori ob et Mn. VI 290. Fuit adeo quintκεitα suturum haberet, nullo scilicet Verbo de vi et significatione huius vocabuli addito, coli. Butim gr. Ι. 403 Demermanni Sauppii emendatione ἰκητα in P erit ad G Herm. p. 72. proposita vide quid sentiat Emperius Ann Lips. 1842 283. Est vero etiam Steph. Thes. V. 954 d. Quod reitenbachius nunc opinatur scriptum suisse οἰκησεt, mutat in οἰκηση, nisi praeseratur οἰκ ibi vel οἰκησε ταt, Schwidos. Obsa Lucian. III. Regiom. 1860 5 sq. Levissima
1 ουδὲ Oiκω B. Hic et 5, 16 Cobet Mn. I, 306. VI, 44. lv tκω in usitatius odio mutavit. Quodsi v ἴκ φ, domi, ridiculum est dici, num risum tenebis leti cxo alia legens 2 δ ου
14쪽
B. D. - 18. πεζοὶ D. Scribendum παρησα coli. g. 28. Voluerat Gentius Mnem. II. 408 παρ- ηεσαv, rectius obetus παρησα Vadieci. p. 33. Mnem UI 105. VI, 185; solet enim emendationes suas repetere probatum illud Hertieinio et Dindoino mes Anab Oxon. p. X, non
indu correxit Dindorfius ἐπη scripto, I, I, 29 Anab. I, 4, 13 2 4 3. 4, 6, 9 intactum reliquit. Quamquam quod adhuc de ἐπη coniunctionis auctoritate factum est iudicium ille in ἐπα trans
Wolfhi de lacuna loci sententiam, habes quae aliquot interpretes ero sensu desideraverunt, videturque hi unus locus vel maxime posse ostendere, quantum interfuerit libros Parisinos denuo accurate inspici. Quae de iis, quae Lysander interrogavit , Philocles respondit, apud Plutarchum leguntur Lys. c. 13 ἐκελευσε tκavet πράττεt απερ θ vtκηθεὶ Ἀπασχεv, quamquam Plutarchus hanc suae narrationis artem ad Theophrastum auctorem resert et ipsa tamen ex illo fonte prosecta possunt videri. Verum quum additamentum illud mancam efficiat orationem et inconcinnam, ut ne lettator quidem Vel Simili quadam particula ante tκησας inserta restitui satis posse videatur, non deerunt qui illud scioli potius quam auctoria esse credant. Idem vero liber particulam geta 3 40. in simili caussa misit. Ceterum hic locus commemorabilis iis videbitur esse, qui Historiam graecam Xenophontis alia forma, quam quae nunc est, indutam etiam Plutarchi tempore suisse suspicantur.
2. ido ἄλλο D. ἀπέπεμ νε B. pr. εἰδως get D. I. iv ab initio bis positum habet D. 'et παρ ἄλλου B. πεισεσθam. πηοεσθα Superscr. Et D. - . Eiχε D. - 5. ἄλλας supra lineam habet B. 7. ἐξηεσα D. - 10 o οὐδεμια B. D. Lom. D. Hi tertium decimum codicis B. solium finem habet suum, atque hinc ea tantum, quae e libro D non recte attulit aut praetermisit Gallius, annotare pergam.
15쪽
babilis quidem Matthiae interpretatio est verborum uicπερ υρα,9tooς, probata etiam Dindoino et Hertieinio. Verum etiam G. Hermannus Aesch. II. 114. V eπερ scribi Voluit, qui quum ἀe prori dici posse olim ad Vig. 720. Visus esset existimare, antequam eam sententiam ad Aeschyl. Prom. 630. retractaret, exstitit in Diar Gotting. 1843 12 p. 117, qui repetitae illius sententiae
testes locos Aeschyli, Solonis in Jambis Bergh Anthol lyr. 36, 18 p. 2IJ Xenophanis apud
27. αἰσθαvol αt. Recte. - 28. ἐξ. Filiας - εἰ θμας - καὶ 'μεῖς καt 11εie. In his libri auctoritati obtemperandum Videtur esse. - 29. ilia et καὶ υμῶ -- ante προοιδό- non om D, non recte omisit Brettenbach. Habet quidem idem liber antea Itvovetαt, quod Hertieinius non recte negat, recte negans recipiendam sormam eSSe. Etiam g. 34 in libro eS Itvωακοντων. - 30. tia. b-
χω votat Etu. - 47. ποτε Om. Qua quidem re Paullulum videtur comprobari posse obet sententia, qui Var Lecti. p. 373, ubi de Lys. r. 12 29 agitur, Non coniunguntur, inquit, toet et καt, alterutro utuntur, in Verbi Oratoris παρα του ποτε καὶ λης εσθε δtκηv particulam ποτε uncinis includens. Sed vid. Scheib. Annal. Lips. NOV. RuPPl. 1855. I. 368. - 48. Moulaav v. - 1. Gaεἰςελθω - volit ou - παat flatu SuPerScr. 6. - 2. SI Om. - α tritio κα oldu recte hoc quidem, ut Videtur. - 53. Itvluzκovetες - 56. PU.
16쪽
ἀπ609. Quod codices quidam dicuntur habere καὶ Σποθ9..Hertieinio, Dindoin ceterisque editoribus probatum et magis probabile est quam δή obeli Mn. Ι. 312. - 34. οπλιτα - παρητίειλε. Quod Breitenbachius scripsit παρMIελλε, nescio an in nullo libro manu scripto sit. - 36 κγὶφι-οηφωvtα. - 40. v v m. I. καλλίω - taptaληλυθεv. Quod Dindotaus ingeniose ille quidem, at verbo neque per se admodum probabili et Parum Xenophonteo usus, scripsit παρελυθητε, ab editoribus recentioribus receptum est omnibus. Mihi nisi a similitudine litterarum non placet. Habet Ver scriptura plurimorum codicum περtεληλυθατ Praeter significationem Passivam omnia, quae hic apta Vel necessaria haberi debeant. Vere enim sensit Classenius in Jacobs. Ait verbum desiderari decipiendi significatione praeditum, et quod praecedit vespιηπροεχεtu ei contrarium dici consentaneum est, veluti decepti et circumventi estis. Id vero ipsum
Ad hunc librum graviora tantum quaedam e codicem enotabo.
4. hi corr. - 6. αυνάτας - μεμ*otro, Et δε tκαια. - . ἀλλ' ἀπεπερ νεv. - 10. Im m. 11. ἀφικυειeto. Quod Obetu antea aut iv v uto Oorrexit Mn. I, 313. aut iv beto et VI, 49. perridicule illud dictum ratus, non meminit usus Xenophontei iv εινα de iis, quae in regionibus vel maxime in oppidis sunt, dicendi. I, 3 I9. O lvovet oletov. 3, 1 12. o luoveta φρουρot b, 2, 4. αἰαθόi1ευος δε, et Moleto est eta πολε πολυς νε tri, ubi codex D habet cir supra recte script lv. In aliis libris est lustri, in aliis εἴη An quae res in libris veterum dicuntur aliquo in loco aliquibus, non in aliquibus inesse, veluti κλιψα Thuc. 4, 8, piri ρεt Dem. Phil. II. I 2, σορορμαι Olynth. II, 22, quibus in locis uetui additum est vel similis dativus, ne videantur tu Ventriculis hominum inesse dici, loci propterea mutandi sunt, ut factum est priore e Demosthene allato loco, nimirum quod non esset ibi portus commemoratu. Addidit enim Cobetus: οῖς
17쪽
δὲ και Ουetot Schwidop. χα αυzot V ann. MI, 6, 29. Pantaetides Macedo δ' ἐκ τουτου Emendati in Xen. p. 1 Gotting. I858 p. 27. - 15. 1vωατα ut antea et usu Xenophonteo. - 16 11εvom post eκατερωθεν, ut iam pridem Voluit Dindor . - 17. 1αtαυδρω - 18. α μεveto ταυτα δη notatu, itora καὶ Dμηρους. Ultima nunc recte recepit Dindoinus v. Herti obas II 6. - 21. ἐκ puriov. - 24. τυις λακ ουσας. - 28. ἐξεφερο usu de re bellica frequentiore Ceterum haec verba sunt, quae H. Stephanus in Thesauro non aue apto loco attulit, nova editio p. 626. Xenophontis SSe negavit. - 29. etρ δια ρηκεv. Ita 2 24. 4, 4, 13. διῆκε 2 4 39. 4 4 I9. 5, 2, 43 5, 4, 4 I. 59.
8 ιχ κηροτερα - . Maio ἔφη και αλλο εἰκot cis totaic. - 10. ἐφ ελλησπόντου - περὶ συ Io -.11. Eivatis υναμt - ως Et ἐκστρατειαν. Quod substantivum etsi magis recentim quam veterum scriptorum proprium Videtur esse habet tamen e Verbi S aliquam commendationem. 12. πεoto περtηIE. - 16. ἀνδρο, Iuliv. omisso articulo, supervacaneo illo quidem, quum nihil reserat dici gymnasia reserta suisse viris et iis quidem, qui se exercerent, sed hoc ipsum dicendum sit, suisse se exercentibus hominibus referta Nisi sorte putas discerni ou rusiva ομενους
18쪽
Cobet Mn. VI, 197 sq. scribendum dicit λεroveta τάδε et 2, 4, 37. item λεrovetες, dici graece addens aut i 'Aθηυαio ἔπεμῆνα πρεopai ἐρου9tας άo aut λεIoveta τάδε. Est illa quidem consuetudo dicendi verum secundum hanc sententiam, quae, ut Saepe hic quoque speciosior est quam Verior loci non pauci ad corrigendum restant, alii correctioni obstant. 4, 7, 3 O 'Aθηvcitu aristia. γα κηρυκας πoφεροντας ortovδάς. 2 4 35 ἐδιδασκε του tu Πειραιεῖ, οὐ χρὴ λεIov- τας Πρ Sopat πεμπatu Cyrop. 5, 4, 24 καὶ αἶeth κήρυκα πεμ νε πρὶς αὐthv aut λεroveta. Nihil ut dicam de iis locis, in quibus articipium ad legatos pertinens quasi solutum est, Veluti 3,l 18 4 6, 1. Recte vero nunc scribitur Comm. I, 1, 6. μαvτευσομευους ἔπεμπε et CyrOP. 5, 4 l8. πεμπω φανερις lv Ους θεραπευσovτας. - . εἶπε τότε ς ἔτυχε, ae signia veri ordinis SuPeTSeriptis. - 10. φοβηθεit - ὀπη - 11. καt υ δὲ - 12. καθεστάνα ita Correetum, ut pluBVideatur' valere quam . Ad vulgatam scripturam καθioetάυα tuendam Hertieinius affert Plat. Lach. 197. d. ἀυδρί, 89 τὶ πολic deto αυτης προ iaetάυαt. Quo addi facile plura possunt. - 13. συμ
Non poSSum codicem D. relinquere, qui pauca addam de ultimis eius foliis, quae sunt ducenteaimum septuagesimum Sextum et septimum. Praeter alia satis multa, quae etiam Schneiderus Plat Civ. I. p. XXXII percensuit, insunt in fine libri Manuelis Phile Ephesii ambide Aleaeandro magno, Eiusdem Jambi in tabellam nuptias Alexandri pictas exhibentem secundum Lucianum, denique Eiusdem, ut et Schneidero visum est et ei, qui in ipso codice indicem inscripsit, fragmentum d variis animalium generibus. Jambos quidem illos descripsit J A. Crame in Anecdotis graecis Parisiensibus Vol. I. p. 43. Is versuum primorum septem in Scribendo perturbationem ad versuum eorum, quales sunt Ephesii illius hominis, ordinem reVOcaVit. Nonnulla vero, quae non recte sunt ab eo descripta, hic notabo. Versu, qui e Crameri ratione p. 43. octavus est, codex αυτος bis habet. 16. IviIε. Alia Vitiosiora praetermitto. 7. scribendi rationem κἀκεtu6uc in codice non esse consentaneum est, qui ne ubi recte quidem est tota subscribat. ag. 44. v. 14 et l6. quod Cram erus scripsit λε7ους, potius est quod emendavit quam quod scriptum invenit. Scriptura parum liquida. V. 21. ultima littera Vocabuli ἀIευoetu e corr. scripta est. In inscriptione alterius parti Jamborum ramerus et uvomisit post ἀπ etivo et et Scripsit c urρατη 1avriv, quod recte in codice est i inIραφηαεvov.
19쪽
Versu 25. ατεχvως Pag. 45. in codice est . I. αὐτις. 12. a αρ m. Deinde qui sequuntur Veraua ita scripti sunt:
Cremerus Post κατοιμαδo a φέρουσε aberravit ad υρ ouatv acciditque describenti quod antiquiore scribae saepius admiserunt. Denique v. 16 sq. idem vitiose scripsit quae recte scripta invenit φίλων, δtα ἐπ αυethvo pomη ouetuυς Σεγη. Fragmentum, quod Supra commemoravi, alio loco dabo. Ceterum Fr Duebnerus, quamquam, quum arisiis me convenisset, frusta illa inedita ei monstravi, in editione poetarum didaeticorum Lehrsiana ea non commemoravit, quippe quae non viderentur ad instituti sui rationem pertinere. Quod autem . Millerus in Doctorum Diariis Parisinis anni 1850, ubi censuram de poetarum bucolicorum et didaeticorum editione Didotiana iacit p. 573 sq. dixit se multa milia Versuum a Manuele Phile conscriptorum in Hispania et Italia a se descripta propediem editurum esse, num id effecerit, non exploratum mihi est. Verum redeundum ad Xenophontem est, cuius Scriptis ego pro meis Viribus et opibus, qualescunque eae sunt, opitulari cupio. Venio nune ad pus lepidissimum Oeconomicum. Cui quamquam non desuerunt Viri docti, supersunt tamen quae si minus ab ingenio, at a codicum copia auxilium suum aliquod exspectare possint. Praeter alia de hoc libro iudicandi adiumenta codicum Parisinorum quattuor novam a me factam collationem habeo, quos quidem eo dices Gallius nominat A. B. C. D. quumque instituerim Galli operam explere et ad finem quendam Perducere, hoc quoque loco id potissimum agam, ut Galliana notas aut corrigam aut suppleam. Non licebit autem tam copiose et plene id efficere, quam factum supra est in Historiae graecae parte Priore, in qua enarranda, si speciosiora quaererem, pergendum mihi fuisset. De nonnullis tantum oeconomici locis a me agetur, ut quae ait Gallianae annotationis fides, intelligatur id quod eo magis concedendum erit, quum Gadius in hoc libro paullo diligentius versatus esse videatur quam in illo et libri manu scripti pene eiusdem nec optimae notae sint. Spicilegium levidens est.
Α. Corrigunt ερο Meliter ConV. 82. Cob et Mnem. VII. 80, hic quidem μtσθου φέρεοθα dici negana Vid. 7 27. - 10. εἰ λη ἀποδ. A. - 13. o οσκυαμο C. D. Deinde αυτ C, sed pronomen, quod B. non habet, suspectum sui Cobeto Mn. VII 83. Idem vero quod mirum esse
20쪽
dicit neminem vidisse . 16. αισθα, υμεθα scribi oportere, hoc ante eum Germani, quos Vir doctus parum cognitos habet, Viderunt satis multi veluti Schneidem in censura editionis Reifigianae, ad quem accedit Heindorsius apud Schneiderum in curis secundis, Praeterea vero Kerstius, Breitenbachius, indorsus in editionibus, Hellandus in censura Brettenbachianae. Idem scribi voluerat Meliter. Conv. 82. Atque ita scriptum est in A. et e corr. in D.
2. I DIE A C. D, ut etiam in Lipsiens est. - . κα ante ἐπαρκεσεtα Om. C. , particula α Post hoc Verbum, quam scribi iussit Heindorfius, scripsit Dindorsus est in D, qui etiam τPbovis habet. - . υ δὲ κελευεt προσταetευεt με cio A. C. 12 o D. - 15. Et κα εἰ Ξoto A, in margine et pro priore εἰ nihil praeterea. Quod Cobetus Mn. VII, 84. εἰ ante ἄλλοσε tollendum, ἁ ante εἰδοτας acribendum censet, coniunctionis repetitionem equidem facilius sero, E etiam Hein dorsus desiderabat. Verum in A. deleto εἰ e corr. est καὶ ἐπὶ πύρ.
7. Post κωμ φδω Cobetus Mn. VII, 84 inserit et και ραrmδων, quorum commemorationem omitti mirum profecto videtur Melius vero ille scripsisset τραrvo o et καὶ κωμοὶδ ov, ut Paullo infra, et Dionysii certe magnis trilogiam cum comoedia agi solitam esse, contra Hermannum Charicl. I. 32l docet Herm. Sauppius Script Ac Lips phil. 1855. p. 20. Nec Vero minus ingeniose ob eius vulgatam scripturam confirmaturus Scribendum censet I o B tδα. II. Io C. Lacuna est etiam in D.
1. πρεπotu C. - . σκtατρα ησθα fine ita correcto, ut at sit, A. - . Etiam C. m. δασυιους. - . Quod Cobetus Mn. VII, 86. scribi voluit πεμπω επισκοπει id iam Schneideriis in cura sua secunda voluit. Sunt enim ad exemplum editionis eius, quod in bibliotheca uniVersitatis ratistaviensis est, plurima ab ipso ad marginem adscripta. g. 8. πεμπω Ttπτους επlοκοπεῖταt. Sunt a poδot, de quibus v. Cyrop. 8 6, 16. Verum quod Cobetua infinitivo ad πεμπε addito rariore illo quidem ossensus mederi loco voluit, L Hellen. 3, 1, 7 πε arto uotv iEPopo ἀπολtetiovet Λάρtσα ατραetευεσθα ἐπὶ Καρια, 2, 22. Artδος πενυοθεveto et uocit. In his Verbum πέμπεt secum habet Verbi κελεύεt significationem. - 10 Altera lacuna non est in