장음표시 사용
21쪽
15. Hi locus emendationibus Batavorum egregie vexatus est. R. B. Hirschig Misceli philol nov. ser lasc. I. 850. Scribendum PutaVit petatλ υς Om. 6 - πρωτους - πολεμολ- λεIovetαει - δευτερους - ἐργαooμεvot. Hoc ver est novum efficere Xenophontem. Vid. R. Motg. Ann Lips. I 85 l. p. 69 sqq. Cobetus Mn. VII, 87. et ipse ε πολε scribit, λέIovet spurium habet. Ex quibus omnibus equidem articulum omissum tulerim Bello boni etiam latino dicuntur. - 19. πλη I 'Aptαio A. λη 'Aptetto C. D. - 24. Lectio ita ala I et aetλoetti Ουαεvocet suam a codicibus commendationem probabilemque sententiam habet et probata est Bachio, Kerstio, Dindorfio Hertieinio, Meliter Conv. 77, obeto Mn. VII, 90. Conserunt quum aliatum Aristoph. Plut 413 Ma vo Oiατρεν, ἀλλ' α9ut πράττω ε Ia t. Verba apud Xenophontem delenda censuit censor Schneiderianae editionis Lipsiensis 1805. 238 l. .
8. πλεtru τελυν A. vetiis. l. A. ερογὶ ante Cobetum apud Mehler. Conv. 48 tammeindorsus deleri voluit. - 12 habet quidem A. θεουσα, sed cum signo correctionis in margine, ut tamen magis Videatur θελουσα quam θεδ ρυσα quod etiam obeto V. L. 9, Mn. II, 39. VII, L placet scribi voluisse. - 13. ῶ κολουovet o maluit Heindorfius. - 5. προθοα o A. mpo θυαους C. Lacuna etiam in D est. Ab initio Thv ih ου mavult SchneideruS.
22쪽
2. Et om A. - 4 ευθυ om. D. - . A uvα habet A, mittiti, scribit in margine C. Qua in re si maior Vis et gravitas inesset, Gallium etiam magis dolendum esset tam leviter in ea versatum esse. Scribit enim ille: φη ὁ Ιολονιαχος εο Iuvat marg. A. D. - 10 IUη m. D. εχε tu C. D. iv a D. και post ἐπεοκοπουμavri delet HeindOrsius, ante participium collocandum cense Schneiderus.
1. ἀμ.φωτερω- - 2. μεταρρυθμησαlla. Α. - . προδλε νας D. - . πάνυ I PI A C. 11. Itatας C. D. Itας supra g. 8. est in A. Eiusdem margo περ Significat post χρηματισεως reponendum esse. Ita scribendum cum Leonclavi recte Hermannus et Co belua Mn. II, I 29. censuerunt. De Verbis, quae praecedunt, si utim gr. II. 405. - 12. Articulum ante Iittet om D lettilia .ouμευον est in eodem. - 16 ἐπε δ' ἀν λθω . - Ι 8. ἐπεὶ δ' ἀυ δὲ et T. D. -- I9. ω'ris C. D. κα tot rip. t. p. etiam in A. est. Idem Ver Om. α ante αι et πλ. Deniquem habet lati μελίαtς. - 22. Verba κατηIoρει - πολλους e corr. Scripta habet A. - 23. , aula. ρερ 2 A C. D.
23쪽
mutatum esse. I. δὲ Om. D. υvoua Superscripto oo A. Hanc paragraphum codex Lipsiensis in extrema solii 5. pagina exhibet, alterius initio pergit verbia 19, 16. - et ἐπιμελῆ tDαι scribendum censuit Heindoinus aut ea Verba delenda, eademque sententia est obeli Mn. VII, 130. - l. littμελεῖσθα etiam C. habet, πράττει δυναμεν D etiam D. attμελεῖαθα scripsit Brettenbachius. Quam formam quum dubitetur a quibusdam num recte Xenophonteam dicas, cauti debemus esse in exemplis eius formae augendis, ac sequente paragrapho probabilius est scribi ἀδυνατο alut lettiμελεσθαt. V. Dindors Cyrop. 1858 irae . p. X. Cobet Mn. VII, 130. 14. μη δὲ tetrix C. D. tvας habet D in margine. Hoc perperam annotavit Gallius, o etiva pro stetiυε sq. g. esse in margine eius libri dicens. - 16 πρὶς ω P. A. α utob - ἀμελουvix e corr. C. εic ετα D. - 20. A. ναοtλευς habet sine articulo. παχ αυthv e corr. antea αὐetsi, A. ἀλλα A. C. D. μάλtor Om. D.
10. Duplicem negationem contra Cob. n. VII, l3l defendit r. Franke De particulis negantibus I. gr. III. . - 13. ἄλλως τε καὶ ε χρ C.
24쪽
1. o oret. ρας A. C. D. Topo D. ἄρα etiam Dindorsus seclusit. Cuiu rei si una caussa sita est in vocabuli repetitione, me quidem illa non offendit. V. Born Cyr Schn. 5, 2, 31. 2. ἀφησε C. ἀ ρυσε S. DA. - . trietai priore loco D, quod melius dicit Born. Conu 2 8. Idem liber deinde ἔογὶ ι μὲ aperte correctum habet e scriptura a Galli enotata. I. A. ποτερα o in margine Corrigit ποτερα oi v. - 10. IEλάοας tat A. C. ἔπετα DAE, D. Deinde C. D. non vlphabent, sed καὶ post Ουeto, non male. άορους A. ἀορους C. D. - 1 ot ε*r A. D. - 12. Priviro C repetit Post vocativum sim του ευνυαeto leti non male. - 13 Lacuna et supplementum marginis est in C. καzηλυθεvet et ipsum suo loco et in margine correctum habet A. - 4. δε ut mi ὀλη ἔφη lrti, C. Ita Dindorsus.
4. ob Id latiμελητα habet quidem C, at secundo loco et i supra a scripto. - 6. Post ἀ α' C. D. και non mittunt. - . tuto σκouat C. D. - . iv ίακε iidem. - 11 ἐκ noom C. D. Codex A. utrumque habet accentum litterae a. - 15. χρημαetortota D. - 17. In A. est et GSδη ἐὰν in margineoo, chari ictu. . pergit ράοιο Ιεωρ'reb. - 18. In D. non est τάχεtς, sed τά Si cum commate ea quidem Orma, quae etiam alias lectorem saltat. - 20. Oaoυτο, δια ρερε A. Malebat Heindorsius et η καλως ἐρ7άζεσθαι G. Hermannus et δε ori καλω es κακῶς apud Strau-bium Annal. Lips. Suppl. nov. V. p. 73. - 23. ἐξαρὶ Ου. - 25. ρtλoIεωρItα et in margine Utλερ Ita D. - 28. uetui περ A. Verba praecedentia parum a Schueidero, Viro optimo, inteΙ- lecta Sse, quum coniunctio repetenda es Set, et extremo capite Verbum volit Et Suspectum
25쪽
habendum, in Volguaenderi acidis manuscriptis non in grata veteris amici pridem desuncti recordatione legi. Ceterum ut hic totouvτα vitiosum habeta, ita infra οἰκοδομουσι cum ceteris. 29. Loco I a C. Phabet in fine versus Deinde quod Gallius de scriptura codicia Y narrat,
3. letu et ρ ἐθελovetας A. C. D. θ'svo iiovές tatu, oeta πλειο Α 'κουσι id filouat C. D. - 6 lan ι-vaeteti, καὶ et Ptλortovatum, ut igitur Verba ἐθελοπovi Vel Pixortovi etiς - ἐ'r'ri'rva ζα deSint. 8. Eetiovetat D. Verba πολλαὶ χειρEς - Tvωμη idem Iiber addito signo consueto in margine habet. - . ueto δὲ ol ἀνυetovetες tot C. D. - 10. κραetiueto υσα Α. addito in margine signo dubitationis. Quod codicum auctoritate magnopere comprobatur et a viri doctis commendatur non paucis, Schneidero in cura secunda, ἐκαoetu vero iniuria delente, Heindorso apud eundem,
censore editionis Schneiderianae Lipsiensi κρα rizetei σα παρ αυτ si Ephem Lips. 1805 2881 sqq. de quo ipse Schneidem conserendus raef. Anab XXXI praeterea etiam Goellero Dionys. Hal. C. V. 50, Oigilaendero, κραetioetευσα a Cobeto Mn. VII, 138. tanquam novum quiddam proponitur. Il. t eto ueto τε et trui λέIO A. C. D. Pergit D. δόvet μαθεῖν. - 12. ρε io ovetcit eum signo corrigendi in margine habet A, ut supra. Idem liber 1χὶ δεῖ quidem ἀποθα9η habet, sed in margine ii Qu. Pauca addam de libro Xenophonteo, qui est De venatione. Ne vero ad eum librum quidquam e codicibus manuscriptis asseram. Nam neque duo Parisin codices denuo a me collati sunt et ratistaviensis tam accurate a Carolo . Chr. Schneidero denuo collatus atque in
usum meum converSus St, ut collationi repetitione prorsus carere Oas videamur. Hi,
opinor, aliquod auxilium emoVis codicibus exspectandum, veluti Marciano, Perusino, Madri- tensi. Nolui autem hanc Scribendi opportunitatem praetermittere, quin aliquod certe ad opusculorum Xenophonteorum editionem meam reciperem additamentum. Verum hic quoque magis in colligendo et addendo quam in quaerendo et inveniendo Versabitur mea opera. 1, 4. 'Ετελευτησε δὲ Xεtptovkυστερο η o, 'Aχιλλεα ἐπαιδευοεv. Ad hanc scripturam defendendam nunc unum locum addo Plat Hipp. min. 371 b Oυκ οἶσθα, et λε7ωv Αχιλλευς υστε
σεῖσθαt ἀλλὰ αλλα λε)ίεi; id C. F. Hermann III p. XXV. I. 6. Κεφαλος μὲ καὶ uato θεας ηρροάοθη 'Aσκληπth δὲ μειζόνων ἔτυχεv, Cephalus adeo a dea raptus est, maiora ero illa Sunt, quae Aesculapius attigit M. Hauptius καὶ e suo loco inter δὲ μει ovou transponi vult Philol. I. 650. I, 12. Usus vocabuli init ιελεια absolutus, qui quamquam rarior est, non tamen a Xenophontea a no Platonica quidem dicendi ratione abhorret, hunc locum et eum, quis 5 est, corrigendi voluntate tueri videtur posse. id etiam 17.
26쪽
3, 2. Vox tσχρα merito offendit censorem opusculoriam a me editorum Diar Hal. 1840 Supplem. 38. p. 303. Quum enim reliqua adiectiva singulare quoddam vitium significent atque in sequentibus rebus quibusdam, in quibus inesse vitium dicitur, explicentur, neutrum
de αἰσχρα dici potest, ut ex posteriore loco huc translata Vocesse videatur. Nec quidquam simile in capite quarto est, ubi virtutes canum describuntur. 4, 3. x quo Im fletus Eurip. Iph. T. 1480 formas imperativorum in toσα exeuntes ab Atticis abiudicavit, non defuerunt qui pluriina eius modi exempla, quae in Cynegetico Xenophonte inveniuntur, corrigenda putarent esse, Veluti Dindors Anab Oxon. I, 4, 8 et Praesop. XVI, ob et Mnem. VII. 22. Nostro vero in libello si non seremus, quid aliis exemplis fiet, quae apud optimos scriptores inveniuntur, satis multis Vid. Krtiger Thucyd. 1, 34. Helland Quaest Xen. 11.5 2. Quod Cobetus Var Leci. 131. Mnem. III, 307. VII, 25 ad commendandam correctionem μαλκto υσα ProPosuit, nondum eum fateor mihi persuasisse, ut a sententia mea recederem. Dindorsus μαλκiωσα scripsit. Neque quod ad Demosth Philipp. 120, 7. ex Harpocratione repetitum est, ad nostrum locum pertinet.
5, II. Quod Cobetus Mn. VII, 422. acribi iussit crρη76ρη, pridem scriptum est a me et Dindorso. 5, 31. Cobet sententia p. 429. proposita, set post τα inserendum esse, ex eo generre annotationis St, ut post varios casus ad priscos errores delati nobis videamur. Simile quiddam dicendum de eo est, quod copiosius ille p. 447 sqq. de ingeniosis ac pridem hoc loco ἐνγtuut et Hipparch. 5 l0. ποσινοαὶ receptis coniecturis virorum doctorum disputavit. Aliis in
locis cautio adhibenda est, ne speciosis virorum Batavorum emendationibus vel emendandi conatibus decepti quae a nostratibus edocti sumus meliora obliviscamur. Velut 6, 20. proba-hiliter videri potest κελευσμα σiv, 24. rκελευσμασι sagitavisse obetus Mnemos. VII, 426. Alteram sormam praesert Schneider Plat Civ. 407. b. Vera, ut solet, docuit Lobeck. Soph. Ai. p. 323. q. Nec magis neceSSaria est correctio Meliteri Conv. . 70. g. 23. ἐμβλεπουοαι scribentis aes. 10 12. 7, 10. άθημα pro μαθηγια scribi vult ob et Mn. VII, 428, quod iam olim, quum Hesychius
εκκυ,6 dixisset voσημα et κυνο v, fuit qui suaderet. Sed quum de institutione canum agatur, που ηρο ελαθη u recte malae educatronis vetitam interpretatus est Ghn Poll. 5, 65, quumque εθισθω at antecedat, possis etiam pravam consuetudinem interpretari. I adem ero Verba tourinpo μάθηα de cane dicta sunt apud Arrianum Cyneg. 25, 9. 9, 18 scrib. τραχεις.
10, 3. Ad ea, quae de vocabulo κρανεια nunc etiam a Dindorfio recepto annotavi, addo Pausan. I, 21, 8, ubi novissimi editores κραvai scripserunt, quamquam Siebetis Diar Hal. 1839. 30. p. 233. κράvtv defendit. Alia vero ratio est loci De re equestri 12, 12, quo reserendi sunt loci Cyr. 7, 1, 2. Heli. 3, 4, 14 eorumque interpretes. 10 9. ατηξεetα etiam Cobeto Mn. VII, 423. displicet. Retinuit hic Dindorsus, Cyr. 6, 2, 17..
27쪽
nunc Laetηξε scripsit. Eadem ero utriusque loci ratio St. Vid. rotScher Anonymi r. r. sun. Friberg. 1855. p. 70. Futuri autem ὀt υξο, de quo locus I 2, 4. me admonet, aeque alva existimatio est atque mediae formae. Utrumque est apud Xenophontem. 11 I. scrib. Ilivum. Extremo capite memorabile Xemplum est Verbi cum neutro plurali θηρια compositi, primum quidem plurali περιθεουσι), deinde vero singulari numero posito ευρισκη, περπηοα, αλισκεται). Quod cavendum est ne sententia Dindorsi Praes Anab Oxon. XIII parum intellecta credamus librorum inconstantiae deberi. Pluralia verbi consueto more maiorem numerum indicat, singularis de singulis bestiis cogitare nos iubet, quae quod scriptor narrat sacere et pati dicuntur. Diligenter, ut solet, de re omnino disputavit Hellandus Quaest. 4. Postremo quem in repetita Schneideri editione opusculorum cum Xenophonte itorum edidi Cynegetiorum Arrianeum, breviter hic ita perlustrabo, ut quasdam Virommiootorum emendationes addam et Palatinum codicem, inmeidelbergens bibliotheca numero 398 insignitum, quem ego post meam editionem sed ante Rud Hercherum contuli, scriptorum Arriani minorum editorem diligentissimum, denuo inspiciam, num quid etiamnunc auxilii vel additamenti sit allaturus Hercheri quidem diligentia et in commentationibus Philol. l852 p. 278. sqq. 448 sqq. et in editione sua perpauca reliqua fecit, ut potius ab illo mea editio quam ipsius ex hac annotatiuncula aliquantum lucri repetere posse videatur. Quae vero e Palatino codice et Hereber annotatione ad supplendam et corrigendam meam editionem Pertinent, ea quamquam in promptu sunt, hic non placet indicare omnia. Est ille Ode chartae Pergamenae, sormae quaternariae maximae, soliis 17-30, a. Cynegeticum continens, Satis nitide scriptus, nisi ubi polluti quidam decoloratique loci sunt, υ pro β scribit, 47. ubique exhibet, etiam in versu, qui est in capite ultimo, ut qui locus illic statim sequitur αυo scribendo, praeterea loci I 4, 1. κυοt, in proposito indicere. 19 et 21. θηρῶo exceptionem efficiant.
Index graecus est του κυνηISettκου κεφάλαt erasis post articulum Verbis aliquot Post quartum decimum scriptum est caput undevIcesimum. 32, 2. a verbis ἀλλα χρὴ θύεt codex novum caput incipit hac inscriptione: et o ει 6υς κυνηIEetet et i Et τῆ αρτεμtδt, ut habeat
capita 36. Cap. l. in inscriptione codex Palatinus in marginera cavo ρυ, oueto e Corr. habet. 4. ἔριδι et i, Haupi Philol. 1846 614.2, 3. Quod iam olim malui αυetας ε habet Palatinus recepit Hercherus. Idem dicendum de scriptura Καρες g. 5. Utrobique vulgatum retinuit Parisina editio Liberi κρηxpci θηρῶσι
28쪽
4, 2. βραχυ καὶ ἀ7εvvές P, Prius male, alterum recte. Iv I eloo Postulavit Hauplius I. c., scripsit Hercherus. .
Solin. p. 530, qui hic ἀ ἀ*αiροιτο ac deinde οποτα scribi vult. Hic omnis locus etsi in libro P. pene dignosci ac legi non potest, . 2 perspicue habet ἀ*αiρειταt. Esse in eo ἀναπαύoiveto non
certo dixeris, sola enim Praepositio apparet. 10. in lemmate Ser. αι et αυτας ει cum Ρ - 10, 2. cet2ctu, P. 14. in lemmate P. habet ποίω καερω , ut supra in indice. Ut 14 5. est saeti αἱ ita 24, 3. ἔσου os in Palatino codice, idque Hercherus recepit. Ad ea autem, quae olim hoc loco annotavi, Arriane exempla, Veluti Anab. I, 7, 17, ubi Gro novius, Millies ita, inquit, nunc nolo addere. Solet autem Arrianus scribere otium Moetivit. Loci Xenophontei, quos attuli, nunc intacti
exstant. Ad Anab 6, 2 6. indorfius Hippocr. 50, d, ad Cyrop. 2, 3 18. consertilat. Min. 320, a. Mirum est autem quod etiamnunc grammatici nostriqueti οὐ usitatiorem sormulam perhibent. Vid. Haas. Reisi g. schol. gr. 605. Lucubr. Thucyd. 7 sqq.
recte legi non possit. Non est v, similior est articulo α. An fuit κουρά Articulus non additus est 30, 2. Sed, Hercher Philol. 1852 459. 24. in lemmate Scr. et μεI. θηρ cum . Locus capitis initio parum liquid scriptus in
codice. Videtur a Post οἴππω esse, atque Atrio, a recentior manu interlitum. Deinde ol