PII X Pontificis Maximi Acta, Volume 3

131쪽

alvat0r ac D. N. Iesus Christus, qui infrmu mundi eligi , ut fortis quqeque confundus, saepe numer0 humili atque 0bscur0 l000 natos h0mines, nullis artibus, nulla eruditi0ne, nulla el0quentia, null0 denique instruct0s humanae p0tentiae praesidio excitat, ad illustria saetn0ra pr0 Ε0clesiae suae b0n0 et religionis incremento patranda. Inclyta Min0rum Fratrum Familia, vertente saecul0 decim0 septim0, inscrutabilis huius Divina0 Pr0videntiae c0nsilii mirabile exemplum pr0didit, quum humilis illius laicus Venerabilis Dei Famulus B0na- Ventura a Barcin0ne, n0n Sine maximis c0ntenti0nibus et lab0ribus tutum e0mmunire s0dalibus suis asylum ad rigidius ac persectius vivendi genus ineundum, atque etiam Sacrum in hac Alma Urbe Ν0stra Reeessum landare non dubitavit. Nimirum in e0 apparuit quantae sit veritatis ac virtutis Summi illa Magistri pr0missi0: qui sequitur me hubebit lumen voce nam divina tantum spe fretus. et pr0positum sibi finem, 0mni-Djςjtjrso by. de

132쪽

l2Ibus dissicultatibus devictis, assequutus est feliciter, et innumer0s 800i0s ad sanctitatis semitam decurrendam instruxit, et vitae suae actis univers0 Franciscali 0rdini n0vum deuiis atque 0rnamentum addidit. Ann0 reparatae salutis MDcxx die Ν0vembris mensis quarto et vicesim0, in 0ppidul0 Riud0nis pr0pe Barcin0nem urbem Hispaniarum st0rentissimam, a Michasisse Gran et Catharina eius ux0re natus, eodemque die lustralibus undis ablutus Michasii Baptista nomen habuit. Parentes tenuis c0nditi0nis suere, sed vitae integri, qui agi 0rum cultura sibi victum suisque c0mparabant. Αceepta ab iis christianae pietatis rudimenta, vel a primis annis m0ribus suis, egregiae ind0lis puer 0ptime expressit; nugis enim atque oblectamentis aetatis illius pr0priis 0mnino abstinens ac s0litudinis p0tius silentiique cupidus, inn0centia, pudicitia et mira erga genit0ros 0bedientia floruit. Scholam n0n sine laude per breve tempus celebravit; nam crescentibus rei familiaris angustiis, illam deserere coactus, et magistr0 et condiscipulis magnum sui desiderium reliquit. Itaque custodiae gregis addictus, assiduae rerum divinarum commentati0ni vacavit, et saepe rusticas ante aras in Virginis Imagine defixus, dev0te flexis genibus

orans, suavi illam matris n0mine c0mpellabat. P0stquam prima vice ad S. 8ynaxim accessit, cum dilect0 Iesu con-80ciatus pius ad0lescens, ad uberi0res essiciendos in virtute pr0gressus Duras 0mnes suas c0gitati0nesque intendit, ide0que religiosas induere vestes, seque De0 t0tum mancipare Sum-m0pere cupiebat. Sed liuet invit0 nuptias parabat pater, dictoque audiens Michasii, quam ille pr0p0suerat puellam, duxit ux0rem. At nuptiarum die laetum fugiens convivium.

133쪽

n0vus in templ0 sp0nsus manebat, Angel0rum D0minam servidis precibus stagitans, ut sibi suaeque vitae 00miti virginitatis st0rem intactum servaret. 0 praeclarum lacinus et angelicae p0tius quam humanae naturae pr0primi Michasila sp0nsa tuendae puritatis pr0missionem 0btinuit, et d0nec ux0r vixit, videlicet sexdestim mensium spati0, sanctissimi 00niuges, n0n sine Dei praesensi0ne, promissis steterunt. Equidem m0rti pr0xima mulier, assidenti matri, se Michasili S0r0rem suisse, non uxorem, et purum illibatumque Deo e0rpus reddere latebatur. 0rtua ux0re, atque impetrat0 tandem genit0ris c0nsensu, 8. Francisci Assisiensis habitum postulavit; sed Provincialem loci patrem diu reluctantem expertus est, qui denique humilitate ae virtutum Michasilis fama m0tus, illum diuturni v0ti compotem reddidit. Αnn0 MDCXXXX, aetatis Suae decim0 non0, die mensis Iulii decimo quart0, quo S. B0na- Venturae D0ctoris sestum agitur, in Coenobio S. Michasilis 0ppidi Esc0rnalbon asperum Fratrum Min0rum sagum, caelestiali laetitia prosusus, assumpsit, et Michasilis nomen in illud auspicatissimum Bonaventurae commutavit. Vix tir0cinium p0Suerat, iamque in ips0 vitae claustralis exordi0, Christianae persecti0nis Armam apprime reserre visus est. Religi0sae disciplinae 0bservantissimus, ne in minimis quidem illi unquam defuit, et paupertatem, castim0niam, humilitatem ac virtutes Omnes Servantem munientemque obedientiam, singulari pr0rsus studio est prosequutus. Ρaupertatem ita dilexit ut invictu cultuque vilissima quaeque semper requireret, Vestibu)uteretur 0bs0letis, munera infima libens impleret et cellam inhabitaret angusti0rem. Simplicitatem et cand0rem cum p0e-Djςjtjrso by. de

134쪽

- 123

nitentia c0niungens, inn0cens c0rpus ieiuniis, flagellis, vigiliisque c0mpescuit. Ad 0bedientiam quod attinet mandata praeposit0rum adamussim servavit, et nullam unquam parendi m0ram interp0suit: tandem in unaquaque virtute ita enituit, ac si ceteris posthabitis, illam unam viribus totis solummodo exc0luisset. Ex e0 factum est, ut a tir0nibus non mod0, sed etiam a provecti0ribus sodalibus absolutissimum Seraphicae vitae exemplar sit habitus. Tirocinii anno rite c0nsect0 sollemnia v0ta nuncupaVit, atque inter 0rdinis laicos cooptatus est. Continu0 Morae, Tarassiae ad 8. Agnetis atque in illis Catalauniae regularis provinciae C0en0biis in quibus m0ram duxit, Venerabilis Dei Servus Bonaventura vitae sanctim0nia admirationem sibi omnium c0nciliavit, accedentibus etiam caelestibus signis. Nam cum ipsi conrogandae stipis cura suit concredita, per compita et finitima loca pedetentim incedens, patientiae et christianae charitatis d0eumenta dedit miranda. 80llertia maxima et fiexanimis verbis perdit0s homines ac dissolutas

Meminas e viti0rum coen0 revocare nitebatur, aegrotos et pauperes humanis ossiciis recreabat, alebat. Puerum iam sere animam agentem, obstupescente medic0, a suffocationis periculo liberavit. 8aepe dum coqui munus 0biret, paratas dapes aut ignis absumpsit, aut rapuere seles, aut ipse egenis imprudens distribuit, et nihil0minus statis h0ris suavi0ribus cibis mensa Datrum redundavit. Saepe in extasim c0ram p0pul0 rapiebatur pr0cul a terra, et licet in ipsum, ira aestuans christiani nominis os0r, interdum n0ctu diris cruciatibus et multo verbere saeviret, 0mnip0tens Deus, qui iam Venerabilem Dei Djςjtjrso by. de

135쪽

Servum ad maiora voeabat, humilem eundem laicum delegerat, in qu0 abundanti0ris gratiae suas divitias 0stenderet. Quare ab 0mnibus Frater Sanctus appellari publice c0epit, et cum divino spiritu amatus Romam adeundi veniam a superi0ribus, id aegre serentibus, impetravit, magna christiani

p0puli discessum morantis turba ad p0rtum usque Barcin0nensis urbis B0naventurae est comitata. Sed ille tenax pr0p0siti, nec stetu fidelium neu terrae natalis charitate permotus, navim conscendit, et post varia pr0cellosae navigati0nis pericula et piratarum incursi0nem in n0mine Domini reiectam Genuam appulit. Inde regulae statutis obsequens, etsi adulta hyeme altis terra rigeret pruinis, l0ngum R0mam Versus iter pedes emensus est, et primum Sanctam Lauretanam d0mum invisit, dein Assisium, qua in urbe, dum loca S. Francisci vita et miraculis clara summa dev0ti0ne lustrat, qu0d iamdiu c0eperat c0nsilium caelesti sign0 acceptum Superis esse persensit. Nam dum n0ctu ad 8. Damiani, coram 88ma Eucharistia, orans advigilat, audivit v0cem de coelo dicentem: et I R0mam laetatum domum meam π. Et Sane Ven. Dei Famulus Bonaventura a Barcinone salutare illud

pr0p0situm anim0 moliebatur instituendi in R0mana Pr0- vincia Sacrum pro religiosis viris sui 0rdinis Reeessum, inqu0 iidem rigidiori ratione Seraphici Patris legem servantes, suae proxim0rumque saluti atque aedificati0ni uberius c0nsulere p0ssent; eundemque ad finem ex Hispania ad hanc Almam Urbem ipse pr0perabat. Vix Romam pervenit ann0 MDcLIx ianit0r in C0nventu 8. Isid0ri p0situs, in humili 0ssicio tanta ac tam singulari virtutum praestantia enituit, ut n0n m0d0 penes c0nsratres,Dj0jtjrso by. de

136쪽

verum etiam penes R0man08 0mnis c0nditi0nis cives magnam

sanctim0niae famam adeptus suerit. Verum ubi primum instituendi Recessum c0nsilium patefecit, innumerae continuo 0rtae dissiduitates, ipsis regularibus superioribus mirantibus, qu0d laicus Hispanus, qui vix litteras calleret, italicae linguae ignarus atque 0mni pr0rsus eruditi0ne destitutus, tam arduum 0pus aggredi praesumeret. Sed destinatus Dei Servus, in Eo

tantum sperans qui humiles c0rde exaltat, adversa cuncta patientia c0nstantiaque vicit. Cardinalis enim Barberinius, Franciscalis 0rdinis Pr0tect0r, B0naventurae V0tis annuens,

illum ad pedes Alexandri PP. VII rec. memoriae Praedeces80ris Ν0stri adduxit, qui in 0bscur0 laico Dei spiritum agn0scens, Sacri Recessus instituti0nem pr0bavit, illiusque regulas et statuta ab eodem Dei Servo exarata, Ap0stolicis Litteris qu0rum initium et voletiue Cutholicae regimini die

xxx mensis Augusti ann0 MDCLXII datis, suprema auct0ritate interposita, SanXit.

Idcirco Recessui Sacro inch0ando adsignatus suit C0nventus 8. Mariae a Gratiis oppidi Ponticelli in Sabina, montanus ac silvester, sed aptus 80litudini ac poenitentiae l0cus. Plures sine m0ra religi0si viri Franciscales illuc ad umbratilem vitam, in assidua 0rati0ne, ieiuni0, et carnis amictationibus ducendam e0nssuerunt, quibus gratum admodum fuisset, si sanctus institutor ac legiser Recessus ipsius regimen 0btineret. Sed renuit humilis laicus praeesse sacerdotibus, atque utp0te coquus 80dalibus suis maluit inservire,d0nec a Cardinali Protect0re, sub sanctae obedientiae vinculo adstrictus, Custodis munus licet invitus assumpsit. Qua prudentia commissum ossicium implerit, qua charitate, qua s0l-

137쪽

tertia in tim0re Dei et virtutum omnium exercitati0ne, suis p0tissimum exemplis, sodales c0nfirmaverit, ex eo facile comicip0tesi, qu0d recurrentibus impedimentis ac dissicultatibus soliciter superatis, primum M0nt0rii, dein Variae in agro Tibu tino duae aliae sacri recessus domus brevi apertae suerint.

His Venerabilis Dei Servus m0d0 uti Cust0s praesuit, m0d0 uti C0mmissarius Visitat0r advigilavit, modo omni abdicata dignitate, dimissis in ossiciis ianit0ris, c0qui vel olitoris inseruiit. Interea sanctitatis illius fama percrebuit in dies tamquam prodigium fuctus multis: qu0cumque incederet, dimissus et

pedes, laet0 p0pul0rum e0ncursu excipiebatur: inter finitimas gentes veteres simultates iam ad caedem pr0rumpentes, quasi e Coelo delapsus angelus, adspectu su0 tantum 00mposuit; omnesque eum optimum tamquam parentem ducebant sanctumque appellabant, mutati0nis enim c0rdium et prophetiae

dono divinitus pollebat. Anno Iubilaei MDcLxxv et Romae, in hoo 0rbis Catholiet

Dentr0, pia Sacri Recessus d0mus condita fuit. Nam Cardinalis Barberinius, ab eodem Venerabili Deo Famulo a certae mortis discrimine liberatus, illi locum in Urbe ubi Conventum aedificaret quaerenti, penes veteres Caesarum Palatii ruinas s0litarium ac praeruptum, spinis et dumetis resertum agri modum donavit. Νulla mora, benefact0rum tantum elee-m0synis laetus, perarduam ille 0peram inch0at, et quamvis paupertatis v0u 0bservantissimus ne 0b0lum quidem possideret, tamen 0perarii labricae addicti ne uno quidem die

pacta mercede caruerunt. Ipse B0naventura, permixtus aliis laicis, saxa et latera c0ngerens, struct0res adiuvabat, et p0st

138쪽

nobi0 et continenti templ0 ad finem adductis, qu0d templum De0 in h0n0rem S. B0naventurae Ecclesiae D0ctoris sacrum esse voluit, Venerabilis Dei Servus tum n0vi 00nventus Cust08, cum universi Recessus m0derat0r et praep0situs est Ap0st0lica Auct0ritate renuntiatus. Verum etsi iure ac merit0Supremus esset sacri Recessus praeses, vilia tamen 0ssicianusquam detrectavit, imm0 sese in illis versari maxime in deliciis habuit. Itaque dum Recessus coen0bia ex demandato sibi ossidio lustrat diligentissime, nunc Variae, nunc M0ntorii, nunc in Conventu 8. Mariae Gratiarum vel mensae consta-trum c0nsulit, vel stipem pr0 iis, sarcinis onustus, quaeritat, vel infirmis suavibus fraternae charitatis 0ssiciis ministrat. At R0mae n0n modo p0pulares, sed viri Principes, Praesules et Sanctae R0manae Ecclesiae etiam Cardinales certatim ad 8. B0naventurae C0nventum Dei Famulum allocuturi confluebant, nem0 non recreatus abibat, minime deficientibus prodigiis, cum humana subsidia deficerent. Divino enim lumine illustratus eum viris doctissimis de the0logicis disceptati0nibus indoctus disseruit, et Patris Assisiensis ind0lem suavissimam reserens, nud0 simplicique dicendi genere animorum motus et lacrimas ciebat. Romanis qu0que Pontificibus A lexandro VII, Clementi IX ad X atque Inn0centio XI Praedecess0ribus Ν0stris rec. mem. acceptissimus suit, qui humilis laici c0eptis annuenteS, Sacrum auct0ritate sua Recessum firmarunt, eleem08ynis s0spitarunt, indulgentiis ac spiritualibus gratiis amere.

139쪽

actae plane c0nsentanea. Nam subri correptus, etsi medici eum m0rti pr0ximum minime subolerent, tamen se triduo m0riturum nunciavit, et revera die undecima mensis Septem

siae Sacramentis rite munitus, benedictis c0nsratribus suis circa levium adstantibus, placidissim0 exitu mortale aevum eum immortali 00mmutavit. Qu0niam vero tu memoria ueternuerit iu8tus, c0rpus quidem c0nditum sepulchr0 est n0n sine tumultu Romanorum civium, sancti viri vultum postrema vice invisentium: virtutum vero famam c0nsequentes etiam aetates exceperunt; nam Sacri Recessus 0pus, ab ipso Venerabili Dei Serv0 tam strenue pr0pugnatum, uberiora Semper in Franeiseatis familiae b0num incrementa suscepit; et Su gens adhuc medias inter veteris urbis ruinas in Palatino cliv0 Recessus, a S. B0naventura nuncupat0, quasi testim0nium christianae humilitatis super ethnicum fastum victoriam reserentis, pluribus in posterum sanctissimis viris tuta fuit sedes, ac potissimum Le0nardi a P0rtu Mauritio ap0- stolatu praesulsit. Itaque, etsi serius pr0pter publicarum rerum in Hispania 00l Versionem, de B0naventurae fama sanctitatis et prodigiis penes 88. Rituum Congregationem causa agitari e0epta eSt, et iuridicis probationibus rite c0nlaetis, virtutes illius her0icum attigisse culmen rec. mem. Pius ΡΡ. VI Praedecess0rΝ0ster decret0 edixit xviII kal. Septembres ann0 MDCCLXXV dat0. Inita deinde actio est de miraculis quae e0 deprecante divinitus patrata serebantur, 0mnibusque de iure abs0lutis,N0s Ipsi per decretum diei vicesimi quarti mensis Aprilis

nuper elapsi super du0bus miraculis Apostolica Auctoritate

140쪽

c0nstare sanximus. Cum autem de virtutibus ac duobus miraculis iam esset iudicium prolatum, unum supererat inquirendum, nimirum ut VV. FF. ΝΝ. 8. R. Ε. Cardinales Congregationi 88. Rituum praepositi interrinarentur, an Beatorum Coelitum honores Venerabili Dei Famulo B0naventurae a Barcinone tuto decerni possent. Hoc praestitit Dilectus Filius Noster P0minicus 8. R. E. Cardinalis Ferrata, causae Relat0r, in generali conventu eorum Nobis in Vaticanis A edibus octavo Kal. Maii labentis anni habito, 0mnesque tum praedicti Cardinales, eum qui aderant Patres

Consultores unanimi suffragio assirmative resp0nderunt. N0s vero ab aperienda mente Ν08tra supersedimus, rati ex0rari Deum op0rtere ante edendum supremum in re tam gravi

iudicium. Qu0d cum impense secissemus, tandem Dominica tertia post Pascha huius anni, Eucharistico litato Sacrificio, accitis adstantibusque Aloisio S. R. g. Cardinali Tripepi S. Rituum C0ngregati0ni Ρr0-Praesecto et Dominico S. R. E. Cardinali Ferrata, causae Relatore, una cum Venerabili Fratre Diomede Panici Archiepiscopo titulari La0dicen. eiusdem S. Congregationis Secretari0 ac Rev. Patre Alexandro Vorde, Sacrae Fidei Promolare, sollemni decreto sanximus tuto procedi posse ad Venerabilis Servi Dei Bonaventurae a Ba cinone laici professi 0rdinis Minorum S. Francisci et condit0ris sacri Recessus 8. B0naventurae Almae huius Urbis sollemnem Beatificati0nem. quae cum ita sint, universi 0rdinis Min0rum 8. Francisci supplicationibus perm0ti, Auct0ritate Ν0stra Apost0lica, harum Litterarum vi, saevitatem facimus, ut Venerabilis Dei Servus B0naventura a Barcinone, eiusdem 0rdinis laicus pr0sessus,