장음표시 사용
11쪽
Auctoritatas verbum, si fides est reepnt ribus, plane singulari ratione usurpatur in antiquis legibus, praesertim in XII tabulis. Quae significatio subsit, disceptant viri docti qua de re iractare nobis proposuimus. Sed eum in hac lite rei partes postulemus, non iudicis, minime satiemus ui patroni male copiosi, qui totam actionem
exeipiendo retractant arbitros communes non ex mea
qualicunque relatione aliorum opiniones cognitum esse persuasi simpliciter nostram exponemus sine ulla resutatione, nisi serie pro resutasone erit probabiliora proposuisse. Auctor est is qui sedit, auctoritas conditio eius qui sedit. Plauti Trin. I, 2, 180 Quodsi aequiratur usque a stirpe auctoritas, Unde quidque auditum d unt, ni id appareat, Famigeratori res is cum domo et malo. Qui vero secit, tenetur ut rationem reddat eur secerit damnuIII lue Si quod inde venit resarciat; ita dicunt poenas praemiaque sequi auctorem. unc usum
12쪽
s Hiae ciuilinimis isdem reperinius in iure pressiorem eum multo et magis perlectum sit ili S communi auctor metu si is qui me genuit, ita in iure, cuius undamentum et quasi vita est dominium, auctor meus est is qui me dominum serit. Quoniam vero dominum me reddi professus est, praestet etiam rein meam esse itaque in arte, iam per se procedente ea vi damni praestandi, quae in usu vulgari ex coniunctis adsumitur, auctor est is qui victionem praestat. Plautus circ. IV, 2, 2. Cic. in Verr. II, 5, 22. Dirksen man. s. v. b. Quin appellatur auctor non solum is qui ex rei alienatione victionem praestare necesse habet, sed quicunque evictionem praestat, etsi dominium non transtulit, ui deiussor, quem vulgo appellabant metor cimmdum
l. 4 de eviet. XXI, 3 et ad h. l. Gluc Comm. , 178, not. 483. his originariae significationis obliti
noxam plane et antiquae nonnunquam contrariam vim verbo auelaris tribuere coeperunt Barius ita usurpatur auctoritu , usurpatur tamen Seneca qui verborum proprietati quam maxime studet, vici murtem promittere
quem ait nati quaest. V, j. Ex nostris autem pinianus duplae promissionem appellat stipulatumem auctoritatis Vat. r. S 10 et Paulus ait S. R. 17, 1i: auctoritatis manet obnoxius ubi Sehuliing supple --, Salmasius reponit auctoritati et paulo post f :auctoritatis inditor obligatur sis. Glite XX p. 80, n. 49). Ita etiam dicitur defugere auctoritatem, quae
13쪽
laetitio etsi in nostras artis libris uni reperitur, sed aliud eos silini qui omnibus scripserunt, tamen defugere
certe simpliciter ita legitii l. 39 in . D. M exiet. l. 13 D. de V. O. XLV, 1 ei translato loqui tantur qui ea coniunctione usi sunt Plauti men I, I ID. Terent Eunucli. II, 3 98. cie. Mil. 11, 33. ' Denique amplius etiali prolatis vocat nil terminis non evictionis pracsiali ianium, sed ipsa aes de victione dicitur auciorisus Venuleius de exiet : Si asinum in m in tradideris es eandem pro derasim habuero, amisti auctorita tem id est uinonem pro vis et iis places. Auctoritas igitur est conditi eius, pii quia manet pavit vendiditu ad victionem vitiaque praestanda obligatus est dominium non significat ne hoc quidem loco Ciceronis de larusp. resp. 7, 14 et Multae sun domus in
2i: eugmnus auctoritatiso Ius furtis noxaetu solutio. Tabulae Venditionis hie dicuntur auctoritatis, quia ea quae ab auctore praesimida essent sinui in iis seripta moline indicanda erant. Eadem ratione in i 4 de se , et xiii et murum mentum inetoritatis ad agri modum pertinet, quanti venditor auctorem se esse emiori scripserat. s. cie pro Tuli Laeti Ne in vim es auctor dem strauerat Paul. S. R. II, 7, 4.
Muiro loco necesse est auctoritatem de dominio accipere. Rubrica de eontrahenda auctoritate Paul. S. R. V IO. Obscura est tortasse auctoritas non in sola domitii translatione de vitiis praestandis usu venit, sed qualemcunque damni praestalionem complectebatur. Ita qui lamni insecti promisit auctori
14쪽
II hae urbe usque haud sino suo euneis iura opi--,
sed tamen iure privato, iure hereduaris, ture auctorιtatis, iure numeri iure Mai. Salmarius do uniris p iliauetortuitis ius intelligit de domini honitario eum enim, qui rem in bonis habeat, usque ad usucapionem non habere rem, sed auctorem solum. Verum est; sede Oeat Cicero domus auctoritas iure nostinis inter domus iure optimo possessas, quibus nullo nisi Fili atoiure munius suam opponit tanquam lege publiea et sacra delensam. Quare recte refertur ius auctoritatis ad omnium ex iure mirisum; sed tantum abest, in meis-ritas id dominium significet, ut illi nisi auctoris obligationem ad rem de dendam hic siil esse suspicer. Qui enim iuIs privato, id est ex iure uiritium domum possident, aut lege testamenisve eam ceperant hereditari tui . ut emerunt et auctoritate, mancipatione, nexu defenduntur coniunxit Cicero plenius quam oeci ratius alia similia, alia diversa et totum eum partibuSaulo ordino protulit, ut serit in causis centumviridibus de orat. I, 38 nemo deducet ex hac oratoria negligentia novam vocabuli significationem. et ita quid alibi signiMet, exploravimus eadem ratione usurpari vocabulum in antiquis legibus consentaneum est. sua de re gemus eum viderimus quid
15쪽
iure antiquo venditor praestiterit emtori am hoc satis constat mancipio dantem defendere debuisse eum qui mancipio acceperat. Quanquam Cicero Top. 10, 453 Finge, inquit, munera' aliquem dedisse id quod1-ncipis uiri non poteat 3 num id eo id eius ueti es qui aerapi, autorum is qui mancipio dedi ob eam rem culi re obligavi pSed non loquitur de rebus alienis sacrisis, quarum mancipati a non domin saeta nequaquam impunis erat; loquitur de iis rebus, quae muneipio dari non possum a quoquam, id est quae mancipationem non recipiunt et sunt nec mancipi. qui mancipat, nihil agit Id, quod multi nunc negant, eo decepti quod non iuris auctores, sed si scriptores mancipandi verbo litterdum de omni venditione abutuntur, ex hoc loco certa ratione esset idetur es etiam Ulp. XIX, 3 7. m. l. 8 pr. D. de acceptil. XLVI, 4. Adstipulatur Boethius antis quus huius loci interpres: A quo rem nee manet
ma juverit, num idcire rem alienavi aut se reo
scribe eo fuero potui ob ur Quid praestandum sit ei qui mancipio dedit, Cicero pro Mur. 2, i exponit ouodri in sis rem repetendia, inquii, quaa
Dison ignoro in his ehusmayeri doctrina et acumine quaedam praeeepta EggQ Lili eontestation I. S. 35- praesertim qu e de illesia glipli latione dicentur. 8 fini pia dis piatationis dii dum perfectae, elim syeri libriam acciperem, ordinem turbarem, omnia giIo loco reliqtii. Neque id iis im sine aliqua auctoritate est diversis ratiotubus idem demonstrari. Diuitiae by
16쪽
manem nint, is perieuh- iudieii praestare dilet, quiae ea obliquiis, profecto etiam reinus in iudicio οὐ sulis designasi is potissi-- eonsul, qui onsidem de claravit, auctor beneficu populi Romani defensorque periculi me disint. Auctor laque perieuluni nidicii de re mancipata commissi praestat tamen cum delamor donum eis Ciceronis tempore exiiii antiqillius exstare
nequiret, tum cum sacramento agebatur auctor videtur
factus esse praesciis et vindiciarum. Ita eum spectabat periculum iudicii; nam de sacramento diei causa eri batur. Sed hoc non susscit; non enim ipso iure praessuit, sed cogendus erat ad obligationem suscipiendam. Hanc si recusasset quas poenas dederit videamus. Causa obligationis erat auctor lex XII labb. Cum nexum sarie mane*simque, si lingua nuncupassi ita ius esto Dirysen VI, 1). Id est auctor et rem eius sacere necesse habebat, cui mancipio dabat et eam ita praestare uti dixerat, verbi causa agrum optim iure, io iugeram es Paul. S. R. II, 17, ), vitiis arentem. Quod nisi saceret, duplione luebat. Cic. de si . III, 16 65 Eae I satis erat ea praestari quae essens tingua nunetιpata, quae qui inficiatus esset, dupli poenam subibus CL L 48 . de pael. II, 14. Solemne et quasi religiosum videbatur mancipationis carmen, quod si quis violarat sive sciens sive nescius 'aec enimius antiquum non distinguebat periculum erat. Cum xero in formula mane aiioius quae exstat mancipio dans
17쪽
neque lingua quicquam inneiapei neque nulla verbum laciat, mancipi accipientis 'erba sola superesse suspicor, interiisse vero ea vecta, quibus auelpis tam antean eo se obligabat, ut ait Cicer i. c. Id in earum mune*rumque XII labb. Ulut haec sunt, res ipsaeerta est. Si is qui manciparat neque dominus erat neque iudieiuni suscipere parabis, proprium ivlicium dabatur ii duplum, cuius desiique Paulus meminit S. R. II, 7, 3 Res rem mmcipatio is tradisione perfecta M vineatur, auctoritatis venditor duplatenus obligatur. Lectionem plane singularem codicis Vesontini, de euius
auctoritate videndus est Savigny Syst. I, p. 53ὶ, nullatenus male a uiatio oris. XXI, 15 defendi
apparet; duplatenus exhibent omnes codices Iaenelii sagitantque artis criticae leges. Verba mamisationee ιradιtione perfeci cave alternative ut loquuntur accipias de rebus mancipi mancipalis, nec mancipi traditis;
nam de simpliciter traditis locutus est Paulusari. Ita liaec verba Paulli confirmant quae supra proposuimus et rectonos non de sola insciatione dupli poenam accepisse ostendunt. Praeterea ex iis prodit nomen iudicii quod sint auctoritatis. Cuius reliquias tenere videmur in notis legum :Quando In Iure Te Conspisse Postula An uus Aucior es Balissimi ,-Rosen uber dominium p. 268, no 803; nam ieero pro caec. 10, 54 ,,actio est in auctorem praesentem his verbis ouando te te in iure αγ--οαμ omnes eodd. auctorem habere, villam actorem
18쪽
ex ellari semestrium L. II, p. 81 hoe ips in ad me perlato vidi Quando reetiam est et significate mando praeresserim enim piaedam . c. ovium tu nulli a viri endidisα Auctoritas autem auctoritalis pie praestatio propria erat mancipationis in traditimo misso armile utebantur ideoque per se ericiivitem non praestabant Iia non Mne ea a Cic. pro Mur. . iudicii periculum a nexu diu:it, quem in solis rebus mancipi usu velum significat; non sine causa de harus' resp. 7. Optimo iure possidentem rei qui hire auctoritatis possideat, ut qui rem in bonis tantum habeat auctoritate auctoreque arere indiret. Quare Plautiis quoque cure. IV, 2, 2 sita non emi quidem, sed meipio non aecipi, ut nemini is auctor sit iis rivis auetis ultio es mire Minnes in vuti Denique quia auctoritas mancipation eo latur, eum hac et ipsa ex Digestis evanuit, exime passim relicta. - Quas i*tur supra composuimus auctoritas et victionis praestatio ita dis ni ut haec ad naturalem illa ad civilem alienationem pertineat; quanquam auctoritas non rara minus proprie ponitur. In summa quae ipso iure ex mancipatione venit obligatio .
venditoris ad defendendisi, restiorem in uaditione x pri paci coiistituenda est. Ita in Plauti Persa, ubi iubetur procurator ancillam furtivam vendere, additur: Suo periculo is ema qui eum mereabitur ancupis
19쪽
0uare in venditione procurator si Prius clito, sine mancupis nem Ubi dabis IV, 4 40 es II43. Ut uiuir venditor periculo liberetur, sussirit an illam inanehu non dari, sed simpliciter tradi nulla pacis de praestando periculo adiecto; nam venditor eis mancipio non daret, tamen si promitteret maneipio, i. e. eam emtoris sacere polliceretur mancipium enim est dominium Lucret. III, 983. Cie ad sum VII, 29. 303, teneretur ex paeis. Idem obson ius indicatur cum IV, 2, 4, ubi re radita venditor ait me mim scit me simplam pro victione promisisse e mancupis in Mo, nempe ui duplam postulare possis. Pacium quod in uadisone auctoritatem repraesentabat iam omnes intelligunt esse duplae stipulatumem, quam aliis explicare difficillimum est. Recepi videtur eo tempore, quo emti vendit actio ex consensu solo nondum dabatur tum enim in rebus nec mancipi emtor omni auxilio destitutus erat, nisi forte et eas mancipis accepit Quod tamen nobis non videtur fieri potuisse. In duplum vero concipi solebat stipulati duplae, ut irraditio aequipararetur a pavoni Coniectura haec de duplae origine probabilis videbitur, cui ab iis e ditionibus incepisse eam demonstratum erit, quae mancipatione non eonfirmabantur. Quod et per se probabile est, eum salis sufficeret auctoritas iudicium si quid aere et libra actum erat et quodammodo iam in erbis
Plautinis interpretandis actum est. Sed extra dubiu
20쪽
17lionein id ponunt verba an olus de re nati Io: In servorum emtione solet, a mancipi non datur. φὶ promisi, ut si is pacti simpla. Idem subesse videtur in . 374 l. de victi: Quod diximus duplut promtu oportere, m erit aeripiendum, ut non de omni re id aeripiamus, sed de his rebus quae r minores esseim, si muroris forte avi mamem pretiosa vel vestis serie vel quid aliud non eontemtibile uenem Per edictum autem Curulium etiam de servo eavere venditor iubetur. Ad quae verba duo notaiida sunt, quibus hanc alteram ommentationis partem ei manabo. Primum quod ait Ulpianus duplam promitti oportere, id est novissimi iuris, ortum ex praecepto illo
ea quae sint moris et coiisuetuduitii in bonae fidei iudiciis venire l. l. D20 D. M aed. d. XXI, 1 .
Causa duplae semper sui contractus, sed tacitus postea ut ex emi agere posses quasi pacis adiecto tum ad paetum stipulatione confii manduin L 2. 37 D. de exiet.)ium ad id implendum Paulus S. R. II, 17, 23.
Deinde Ulpianus hoc loco stipulationem duplae primum reser ad res nec mancipi ita, ut in enumerandis rebus pretiosissimis agrum mancipiaque studiose mittat quod eam non videtur factum esse. Postea addit ex edicto aedilicio stipulationem ad servos quoque pertinere qua de re quid dicamus non habemus. Aut edixerunt Aediles de servis non per aes et libiam traditis, quod si olim