장음표시 사용
21쪽
ad eos contractus restrinxit, qui mancipatione irenti Aui in mancipatione quoque postremo duplae stipulatio admissa est, quae quidem muta ellius quam Mosolemnitas pacta adiecta recipiebat. Quod qui probat, explicatum habet ui nexiis iniereiderii et lime sib. pulatio in eius locum sucereverit, mitis ad imaginem olim Meia et efformala erat.
Denique postquam Ogno inius, quid significet auctoritas quidque in iure efficiat ipsa lages interpretabimur. I. inius auetoruas fundi biennium rato, ceterarum rerim annus. Diris VI, 3.3Ex nostra voeabuli inier elatione hae lex ait:
Fuod per biennium emtor utatus , venditor tamdiu auctoritatem ei accommodet exictionemque praestes ineeteris rebus annias pro biennio observetur. - Quod Mamquam simam sententiam praebet, tamen inendit evirarum mim generalis commemoratio. Nam si die minus res nec mancipi vim esse res eiriles ideoque per se in rebus non inesse, aues aut nemo adsenti tenu endit ponto de sue lane silentium; nam quamquam eam hac lege confimatam esse auctores e se
uiuii, lamen sola inrea suevionis apparet, millima
22쪽
ipsius meapionis vestigiunt. - Dubia haec expediri posse eonfido, modo liceat argumentariis legum ordine, qualem Diri senius ingenios conuitui Nam etsi errare potuit, tamen eiusmodi quaestiones aut plane desper adae sunt aut ex certa legum ordinatione solvendae. Decem iri initio tab. VI locuti de nexo et lancipio, i id ei laetendum esset qui mancipio dedisset, eum
usucapione persecta emtorem Securun esse posse neque
amplius opus ei esse auctoritate intelligerent, terminum addere voluerunt, quo auctor liberaIetur. Id actum est his verbis. Quare necesse non erat res nec mancipi excipere, initio enim de mancipatione tali tun i lictum erat. Deinde cum usucapionis terminos non definire vellent, sed aptilitate dudum receptos Dirhsen, leo tali Uufruo S. 420. Z-mem, Rectugrach. I, 839, n. 333, quid erat quod de usucapione ipsa verba sacerent Icti postea, lege potius quam consuetudine utentes s apionis fines ex his verbis sumserunt et hanc allegotionem Ompendiis inseruerunt. IL Adversus hosι- aeterna metoris .
Locus, quo haec lex est ala erat, plane incertus est Dimena, p. 104 222, quod facit ut exim explicationem dare non possim. De posuiminio in eaeautum esse non videtur ita ex intima natura iuris Romani lanii, ui lege opus non esset. Duae aliae interpretationes sunt, quae haud absimiles veri ibi
23쪽
20 identur. AEuodsi Romanus peregrino rem vendiderat.
pereg inus eum usucapere non posset perpetuam tuisonem requiretiat id est aduersus hostem aeterea auctoritas, in peregrino venditor semper ex ictionem praestet. Adversus ita significat rea, quoad euius significationis etsi exempla inveniuntur DiILSe S. V. ς 2); tamen rarior est, ut sertasse alia interpretasO magis sit placitura. Cive In civi vendidisse ponamus, quieontra peregrinum defendendus sit. Cum legibus Romanis peregrini non tenerentur, in recuperatorio iudicio usi apionis Oeepti non est admissa, ut venditor emtorem adversus peregrinum non biennium, sed semper defendere cogeretur. Ita aduersus vulgari sententia accipitur. - Quicquid est nulla causa apparet, quini auctoritate hic idem inesse putemus, quod praeiere inest.
m. Quod subremi eriis eius rei aerem suetoria
Ba auctore Gellio XVII, et seripium era in lege Asinia, quae non pertinet ad a. LVII. nam Liv. XIlI, 22 nihil probat , sed ad sithm seculi sexu, cum Scaevola, Brutus, Manilius, Icti septimi seculi inc
pientis ramem, Rectum S. 276 disputarint,
utrumne in post laeta modo surta lex valeret an etiam in ante saeta. Eo tempore igitur lex reeens erat. Ceterum lex expositione non indiget; sed dicendum est
24쪽
quae eoniunctio intercedat inter eam et XII tabularum caput, quod furtivam rem usucapi vetabat. on esse legem Atiniam nisi antiquioris repetitionem non placet; tum muti litigassent viri doctissimi an in ante saeia valeret. Item qui furtivas res a surreptis discernunt, dum in scirpo quaerunt se Longo alia res est Decemviri eum inter leges poenales furtivarum rerum visum sancirent, non animadverterunt legem generalem de auctoris liberatione post annum ad furtivas res quoque pertinere quo factum est, ut furtivarum rerum usucssplo non procederet, auctor liberaretur id quod erat incivile. Ita addidit lex Atinia, quod decemviri
omiserunt aeternamque auctoritatem harum rerum sanciverunt.
25쪽
Verba Ulpiant VI, 10. recte in Odie seripia esse,
modo ita distinguantur Singularum liberorum nomine sextae retinentur eae dola, non pinestam quam res beatae in retensione unqnon in petitione. Familiae emtoris verba Gai ΙΙ, 104 ita seribenda esse Farnaliam pecuniamque tuam endo manda- tela tua euatodelaque mea esse ui e ea quo tu iure testamentum aere possis secundum legem pulsicam, Me aere aeneaque bra est,m emuti
Verba oratii Sem. II, 1, 86 Solvuntur risu ι αε tu missu abibis ad XII tabulas esse
Leges 19 et 22 c. de iure delib. VI, 30. ita esse conciliandas, ut qui intra tres menses a die scis iis moriatur, male tempus deliberandi inde a die scientiae computandum petiisse videatur. Diem pro homine laterpellare posse, non ubivis interpellare. Praetorem ita ius dixisse, ut certis diebus certa iudicioni genera ordinaret.
26쪽
7. Leges iudiciarias seniproniam a DCXXXI, eo liam Caepionis, Liyiam, Corneliam idem sanxisse. 8. Legem repetulldaIum quam Serviliam dicunt minime esse Serviliam. s. Niebutiri eum splendorem tum errores in eo positos esse, ut historiam totam esse Ipotheticam sive ignoraret sive negaret. 10. Omnia populi iudicia capitalia fuisse ex provocatione. II. In re iudicata novationem non inesse. I2. Male dici plebem Romanam nihil voluisse nisi rerum fructum sine labore. 13. Illud rurea non leguntur eum verum esse tum probandum, eum res Graeeae philologorum sint, Latinae iurisconsultorum.14. Iurisconsultum a philologo discere posse an possit philologus ab illa, adhuc dubitandum. Ib. Exceptis causis maiestatis populi iudicia hoc tempore non esse probanda.