장음표시 사용
351쪽
m quod sit sapiens , desipit inde magis.
Multa licet nobis referens, eademque revolvens
Horret ac alloquium conspuit ipse suum. Deficit auditor, non defici ipse loquendo. o sista fortes garrulitate senex fomnia necquidquam clamosis vocibus implat. Nu satis est norret, quae placuere modo. Atridet de se ridentibus, ac ubi plaudens , Incipit opprobrio istior esse suo. Hae sunt primitiae mortis his partibus aetas Defluit, & pigris gressibus ima petit. Non habitus, non ipsi color, non gressus euntis,
Non species. eadem, quae fuit ante, Imanet.
Labitur ex humeris demisso corpore vestis ;Quaeque brevis fuerat, iam modo longa mihi es Contrahimur, miroque modo decrescimus ipsi: Diminui nostri corporis ossa putes. Nec coelum spectare licet sed prona Senectus
Terram , a qua genita est, di reditura videt. Fitque tripes, prorsus quadrupes, ut parvulus infans;
Et per sordentem flebila serpit humum.
ortus cuncta suos repetunt, matremque requirunt pEt redit ad nihilum, quod fuit ante nihil. Hinc est quod baculo incumbens ruitura senectus, Assiduo pigram verbere pulsat humum Et numerosa movens crebro Vestigia passu, Talia rugato creditur ore loqui: Suscipe me, genitrix, nati miserere laborum ;Membra velis gremio fessa fovere tuo.
Horrent me pueri, nequeo velut ante Videri. Horrendos partus cur sinis esse tuos Nil mihi cum superis , explevi munera Vitae 3 Redde, precor, patrio mortua membra solo..
Quid miseros variis prodest suspendere poenis Non est materni pectoris ista pati. His dictis, trunco titubanteis sultinet artus, Neslesti repetens sumina dura tori.
352쪽
Quo postquam iacuit, misero quid fimere visere
Heu, tantam attriti corpori oci vides. Cumque magis iaceam semper, vivamque iacendo, Quis sub vitali me putet in loco Iam γma est totum quod visimus et inmut aestu ossicium nebulae di aura nocet. Ros hedit, modicoque etiam corrumpimur imbre: Veris ac autumni laedit amoena dies. Eine miserum scabies , hinc tussis anhela Bragae; utinuo semitus in Seniaris habet. Hos superesse rear, quibus di spirabilis Er , Et lux, qua regimur, redditur ipsa gravis Ipsa etiam cunctis requies gratas a somnus Abvolat, di sera vix nuru nocte redit. vel si lassatos nunquam dignabitur artus, Turbidus in quantis horam itainginibus PMollia stitera tori duris sunt cotibus aequa trioa lic/t, magnum pallia pondus habent. Cogor per mediam tureatus surgere noct- , multaque , ne patiar deteriora, patiis Vincimur infirmi defectu corporis et qua
Noluero infelix, hac ego parte trahor. Omnia naturae solvuntur vllhera nostrae, Et tam praeclarum quod male mutat opum. His veniens onerata malis inopina Senestiis ,
Cedere ponderibus se docet ipsa suis. Ergo Quis has cupiat per longum ducere pomam Paviatimque anima deficiente moria Morte mori melida, quilin vitam dueere mortis, Et sensus membris ne sepelire suis. Non queror, heu, longi quM totum solvitu anni di
Improba naturae dicere iura nefas.
Deficiunt validi longam tempore tauri; Et quondam Pulcher, qui mota turpis, equus. Fracta diu rapidi compescitur ira Leonis ;Lentaque per senium Caspia tigris erit. Ipsa etiam veniens consumet saxa vetustas s
353쪽
Et millum est, quod non tempore cedat, opus. Sed mihi venturos melius p Vertere casus, Atque infelices anticipare dies. Poena minor, certam subito perserre ruinama 'Quod timeas, gravius sustinuisse diu. At quos sere alios, quis possit daret casus Hoc quoque dissicile ea commemorasse seni. Iurgia, contemptus, Violentaque damna sequuntura Nec quisquam ex tantis, primet amicus opem. Ipsi me pueri, atque ipse sine lite puellae , Turpe putant dominum iam Vocitare suum. Irrident gressus, irrident aevique vultum, Et tremulum, quondam quin timuere, caput. Cumque nihil videam , tamen hoc spe re licebit, ut gravior misero poena sit ista mihi. Felix qui meruit tranquillam ducere vitam, Et laetos stabili claudere fine dies Dura satis miseris memoratio prisca bonorum 3 Et gravias summo culmine missa ruunt
EN dilesti mihi nimii 4 mosa Lycoris,
Cum qua mens eadem res fuit una mihi rPost multos quibus indivis viximus annos, Respuit amplexus, heu, stupefacta meos 3 Iamque alios iuvenes, aliosque requirit amores rΜe vocat imbellem, decrepitumque senem. Nec memini volet transactae dulcia vitae,
Nec quod me potitis reddidit ipsa senem. Imo etiam caussas ingrata, ac perfida insit, Ut spretus vitio iudice esse meo.
354쪽
Raec me praeteriens ratin dudum forte videret, Expuit , obdum vestibus ora tegens. Hunc ego dilexi' meque hic complexus amavit bHuio ego saepe, nefas, oscula blanda dedi Nauseat, di priscum vomitu ceu funda amorem , Imponit capiti plurima dira meo. Heu, quid longa dies nunc assere' ut sibi quisquam quondam dueetiani prodere turpe putet lNonne fuit melius tali me tempore fungi, Quo nulli merito despiciendus eram rQuam postquam periit quidquid fuit aut decoris,
tinetiim meritia vivere criminibus 3 Iam nihil est totum quod viximus: omnia secun, Tempus praeteriens, horaque summa trahit. Et quamvis nive circumdant tempora cani, Et iam Geruleus inficit ora color , Praestat adhuc, nimiumque sibi speciosa videtur, Atque annos mecum despicit illa suos. Et fiaeor, primae retinet 'pumenta figurae, Atque inter cineres condita flamma manet. ut video, pulchris etiam vos parcitis anni , Nec veteris formae gratia tota perit. lliquiis veterum iuvenes pastumur amorum , Et si quid nunc est , quod sui ante, Placet Ante oculos statuunt primaevi temporis actus ,. Aequae in praeteritum Iuxuriantur opus. Et quia nos totus membroriam deserit usus, Nullos amplexus, quos remoretur, habet.
Sed miseri solus superest post omnia luctus.
Quot bona tunc habui, o modo damna fleo. Ergo velut pecudum ptaesentia sola manebunt Nil de transactis, quod memoretur , erit 3 Cam fugiantra bruta novos animalia campos, Et repetant celeres pascua uota greges , Sub qua decubuit requiescens diligat umbram Taurus ,, amissum quaerat ovile pecus , .
Dulcius in solitia cantet philomela rubet
355쪽
sirque suum rapidis dulce cubile feris;
π tantum bene nota tibi, atque experta relinquis in Holpitia, & potius non malaifesta petis Nonne placet melliis certis onfidere rebus Eventus varios res noVa sempor habet. sumamussimus ego, nec tu minus alba capillis tri aetas animos sonciliare solet.
Si modo non possum, quondam potuisse mementorsit satis, ut placeam, me placuisse prius. permanet in validis reverentia prisca . Alonis rQuod fuit in vetulo milite, miles amat. Rusticus expertum deflet cecidisse iuvencum: Cum quo consenuit, miles honorat equum. Nec me adeo primis spoliavit floribus aetas; In facio versus, mea faeta cano. sit gravitas, seque ipsa tibi Veneranda senectus esit quod te nosti vivere velle diu. Quis suam in alterius condemnet crimine vitam Et quo oraetendit claudere certet iter Dice AE tratrem, seu dedignaris amicum, Dic patrem affieinini nomen utrumque tenet. Vincat honor luxum, pietas succedat amori: Plus ratio, quamvis caeca, Valere solet. His lacrymis longos, quantum fas , flevimus annosa in grave, quod doleat, commemorare'diu.
NUM operae pretium est quaedam memorara
iuventae, Atque Senemreis pauca reserte meae r Quo lector mentem rerum vertigine fractam
356쪽
Erigat , ε moestum noscere curet opus. Captus amore tuo, demens Aquiliais, ferebar: Pallidus, o tristas, carus amore tuo. Nondum uid sit amor, Vel quid Venus ignea, noram tTorquebar potius usticaeate mea.
Ne mitis illa mea percussa a cuspide Marans
Errabat tota non capienda domo.
Mamina pensa procul, nimiam dilecta, iacebant t
Ius amor cordi, curaque semper erat: Nec reperire iam , qua caecum pasceret ignem , Docta, nec altemis reddere verba notis.
Tamitin in inspesta studio perstabat inani, Anxia vel solo lumine corda vens. Paedagogus adit me illam tristissima mater
Servatia , tanti poena secunda mali. Prensabantaue ruulos, Rrusque per omnia nostros, Quique inter mentia ducem signa color Dum licuit, volunt tacite compressimus ambo , Et varia dulces teximus arte dolos. At tandem teneram rupit Verecundia frontem, Nec valuit enimis flamma recepta tegi. Nox captare locos, 'ampora coepimus ambo ,
Atque sirperciliis , luminibusque loqui 1allata sollicitos, suspensis ponere gressius,
Et lata nullo currere nocte scino. Nee longum, genitrix furtivum sensit amorem . E medaeare parans Vulnera vulneribus, increpitat, caeditque 3 ignes in pectore crestunt, Ut solet adiecto crescere flamma rogo. Concipiunt geminum flagrantia Corda timorem, Et uc permisto saevit amore dolor. Tune me viseeribus perterrita quaerit anhelis,
Emptum suppliciis quem putat esse suis. Ne memorare pudit, utrisque remiVere versias Imis etiam gaudens imputat illa mihi. Pro te suscepto UVat, inquit, ferre labores et Tu praeam fama dici cruoris eris
357쪽
Sit modo certa fides, a que inconcussa voIuptas: Quae nihil inuarinuit passio, nulla sitit. His egomet stimulis augebar semper, larde
Languebam nec spes ulla salutis erat. Prodere non os o carpebat vulnere caecorsed stapor, dc macies vocis habebat opus. Hic mihi, magnarum scrutator maxime rerum, Solup, Bobeti fers miseratus opem. Nam cum me curia amentum saepe Videres , Nec posses cartilas noscere trillitiae:
Tandem prospiciens tali me peste teneri intibus alloquiis pandere clausa iubes.
Dic, ait, unde novo correptus carperis igne
Dic precor , di dicti sume dolaris opem. Non intellecti nulla est curatio morbi, Ut magit inclusi ignibus ante fremunt. Dum pudor est tam med loqui, filiumque lateri,
Agnovit taeiti conscia signa mali. Mox ait occultae satis est res prodita caussae; Pone metum, veniam vis tibi tanta dabit. Hostratus pedibus verecunda silentia rupi, Cum lacrymia inserim ordine uncta suo. Fare, ait, ut placidae potiaris munere formae;
Respondi pietas talia velle fugit. Solvitur in risum, exclamans, pro mira voluptas Casius amor Veneris, dicito, quandb fuit h e re dilectis, juveuis, desiste puellae , Impius Mic fueris, si pius esse Velis.
Unguibus,, morsu teneri pascuntur amorest Vulnera non resurit, res magis apta plagae. Interea donis permulae corda parentum, Et pretio faciles, in me vota trahit.
Auri caecus amor nativum incit amorem: Coeperunt gnatae crimen amare suae.
Dant vitiis, sturtisque locum dant iungere dextras, Et totum ludo concelebrare diem.
Permissum se laicias, M languidus ardor.
358쪽
Viceram morbum languic corda surum Illa nihil quaesita videns procedere, caussam odit,in illaeso corpore tristis abit. Projeci vanas sanato pectore Curas, Et subitis didici quam miser aut fiat. Ealve sancta, inquam, semperque intacta maneto Vnginitas, per me plena pudoris eris. Quae Fstquam perlata viro sunt omnia tuto , inque videt nuctus exsuperasse meos rincte, inquit, iuvenis, proprii dominator amotis ; de contemptu sume tropiae tuo. Arma tibi Veneris, cedantque Cupidinis arcusa Cedatvi armipotens ipsa inerva tibi, si tibi peccandi studium permissa potestas Abstulit, atque ipsum talia velle fugit Ingrati, tristes pariter discessimus ambo ;Discidii ratis vita pudica fuit.
INITI sua NARRAT A FLORI s. Res A adhuc alios, turpeisque revolvere casus, Atque aliquo molli ludere corda loco: Conve in etenim delirae ignava Senectae, Aptaque sunt operi carmina Vana meis. sic vicibus variis, alternis volvimur annis, Et mutata magis tempora grata mihi. Virgo fuit, species dederat cui candida nomen, Candida, diversis stat bene compta modis. Huic ego per totum vidi splendentia corpiis Cymbala multiplices edere pulsa sonos. Nunc niveis digitis, nunc putans pectane chartas, Argut.
359쪽
Hanc ego saltantem inbito correptus amavi , Et coepi tacitus vulnera grata pati. Sic me diversis tractum de partibus, una Carpebat variis pulcra puella modis. Singula visa semel semper memorare libebat, Haerebantove animo nocte , dieque meo. Saepe velut Isae laetabar imaginae formae, Et procul absentis Voce, manuque frui. Saepe velut praesens fuerit, mecum ipse loquebar Cantabam dulceis, quos solet illa, modos. o quoties demens, quoties sme mente ferebar Nec puto, fallebar, nec bene sanus eram. Atque aliquis, cui caeca foret bene nota voluptas,
eantat cantantem,maximianus amat.
Certe dissicile est abscondere pectoris aestiis, Panditur claus saepius Ore furor. Nam subito inficiens vultum pallorque ruborque, Interdum certae vocis habebat opus. Ne minus ipsa meas prodebant somnia curas, Somnia secreti non bene fida mei. Nam cum sopitos premerent oblivia sensus, Cohfessa est facinus conscia lingua suum. Candida, clamabam, propera: cur, Candida, cessas' Nox abit, ε furtis Iux inimica Venit
Proximus ut genitor mecum comitatus amata
Virginis, in selida fortὸ iacebat humo:
Illius ad nomen turbatos excitat artus; Exilit,i natam credit adesse suam. omnia collustrans, toto me pectore somnum. Prospicit amantem, nec meminisse mei. vana putas Dan vera sopor Iudibria iactat Et te Verus ait, pectoris ardor habet' credo equidem assuetas animo remeare fisuras ;Εt fallax studium ludit imago suum.
ruar tamen attonitus, perplerique murmura captatam inciris precibus dicere plura rogat.
360쪽
sis es qui eunctis sancti gravitatis habebar,
Proditiis indicio sum miser ipse meo. Et nunc infelix tota est sine crimine vita, Et peccare senem non potuisse pudet. Deserimur vitiis, fligit indignam voluptasa Et quod non possum, non potuisse iuvat. Hoc etiam meminisse licet, quod serior aetas Impulit, & gemitus quos mihi laeta dedit. Has sed quis possit naturae adstringere parteis Gnarus, it sapiens noxia saepe velit
Interdum rapimur viciis, trahimurque Olentes Et qiue non capiunt, pectora bruta volunt.
M sana ad Eoas legati munere victus,
Tranquillum cunctis nectere pacis opus A Dum studeo geminae componere laedera pacis, Invent cordis bella nefanda mei. Hic me suscipiens Etruscae sentis alumnum Involvit patriis Graia puella dolis. Nam citin se nostro captam simularet amore, Me potia vero fecit amore cari. Pervigil ad nostras astabat nocte fenestras, Nescio quid Graeco murmure dulce canens. Nunc aderant lacryme, gemitus, suspiria, pallorques Et quidquid nullum Mere posse putes.sed velut amictam nimiam miseratus amantem, metor potio tunc miserandus ego. Haec erat egregiae formae, vultusque modem.