장음표시 사용
21쪽
23쪽
uniuersa Christianorum omnium laetitia, SisTE,Pontifex Max idemq. Maxime Pontificum , silere me, me, inquam,
qui&publico nomine omnia Tibi debere plane confiteor, id perlibenter, omnibus hominibus approbantibus. praedico, uero priuato Paulli Patris mei tantum Tibi debeo, quantum ne cogitatione quidem assequi possum, prorsus nefarium esse duco. Tu enim ita de eo semper sensisti, ut egregium uirum, quae summa laus cst a Te praecipue profecta, eum esse diceres hanc animi ui sententiam carissimam ei semper fuisse, uel illud indicio est, quod, eo mortuo, in js, qua carissima habebat, scriptis scriptum hoc Tuum diligentillime asser fiatum compererim . quin immo ii-uens saepistime de eo mecum, summa utri-
24쪽
Msque nostrum animi iucunditate, Chanaeiaam hei editatem ad me pertinere cens Dam colloquebatur. Ceciditq pei opportune, ut, quo Tu tempore ad Christianae Nei p. administrationem, Tuis singularibus utitutibus debitum iam diu praemium, es eueci us eodem Ego in Tuo aere magis est ea laclptam. Onomae sum, ut Auitam, Pa-tcrnamque , hereditatem alioua saltem expali tu car Quod praestare con a bor, quantiim uires nacae ferent assequarq fortast e. Tuo praesertim ductu, Tuisq. auspiciis, Pater Beatissime. Multa enim latent, quae ab Augustis Plancipibus illustrata, uere illustrescos reddunt, publicam q. utilitatem , quam piaecipue spectare Principes, quam q. unam
Ob oculos habere debent, maxima eorum memoriae commendatione , uel maxime Hluant. Ne igitur omnino silerem , uolui Orationem, quam in ingress u nobilissimae trilius Academiae habui, ad Te mittere ma-a Ora cieris Paternae meaeq. Obseruantiae signa in posterum misi urus. Ut interim sestet monumentum hoc meum, qualecumque sit, Pontificia Vaticana si bliotheca,
omnium instructissima. Quae cum a Sisto in cuius
25쪽
tutus illustri memoria nedum Roma , sed
uniuersa Italia, recreatur, sundata fuerit, a Te, qui nomen Eius reserens, uiuam Eius gloriosarum actionum imaginem a nobis desiderari hucusque non pateris , neque, quod boni omnes confidunt, umquam pa
tieris, incrementum exspectat, praestantisse simo Tuo animo dignum . Faxit Deus, ut, quae a Te maxima, iure optimo exspectantur, ea quam primum ad Christianae Rei p. gloriam, ac Ornamentum, perfeci a,Mabs lilia uideamus . Vt, aureo tandem saeculo restituto, optatam magis antea, quam speratam, temporum iniuria, felicitatem consecuti, felicissimam uitam in terris degamus, d ad aeternam, caelestemque planissimum nobis aditum parem US.
Bononiae Idibus Maij. CID ID XCVSANCTITATIS VESTRAE
Eius praestantissimarum Virtutum,
ε propria uoluntate, de Paterna hereditate, studiosissimis, Alaus Mannuccius, Paullia Aldi M.
27쪽
Aos omnino, uel potius maxima, Vir tutis uis est,R.m Protegate, Illustrissimi Senatorcs, nobilissimique, qui adestis Auditores non minima etiam uis est uel in sola Virtutis opinione. Id quidem limihi antea, aut uestrum alicui fuisset in obscurum,nunc certe uel haec una ad me audiendum frequentia incredibilis ita spicuum, redderet, ut hac de re nemo praeterea dubitam posse uideretur. Quid enim uos, uos, in qu s , i . . ,
quibus cum summa, ac multiplici, rerum Og,n x hrificum iudicium, cum utroquς singψὶδx β pyμ ς'
inter se certare, contendere, uidentur, ut, utra uirtutum
Quam uos ipsos ad meam hanc ingς nil p. lentia vcst a dignitate,&auctoritate, decorandam,
atque honestandam, adduxit, praeter unicam illam uo
bis tantopere gratam, sed mihi diPost ii Vm iri
limam, uirtutis opinionem , quam de me aut rumor ip
manitate uestra profectum, aluerat , confirmauerat.
uirorum q os uniuersa diligit. admiratur, Italia, seu me ui actum iri existimo, si tantum mihi, a Caelesti
28쪽
ini et 'un imperarer, ut huius loci amplitudinem A
cubangustias, aut ignorem, aut mihi minime isenora
bis igitur, quod res est, fatear, ha labantem animuin ulla ratione confirmare ua h m/nitate. Quantum enim me a dih b, nulla sere copia, tantum meis inbi, 'gVlM Wς stra benignitate , animumci
est VJ im Gentiri, aut eloquentiam si
ris, p μμ D e lumina, quasi clarissima Rriri
29쪽
re,effecerit cum enim ipsa sit ex optimo deducla princi
pio, quae diuina mens est, ratio postulare uidetur, ut incnoata etiam exitu optimo concludat. Cum igitur haec benigna parens hominem finxisset, ipsum animans prouidum, sagaX, acutum, memoriaq. praeditum, effecisset, eum statim factum, pro suae condicione naturae, ad honestissimum linem cogitationes suas, facta, iussit diri gere. Porro cum duo essent humani fines, ad quos omnis nostra tum actio, tum cogitatio,resertur alter, quim cognitione ueri est positus, alter, qui in optione boni; bominem quoque utriusque summo flagrare desiderio uoluit. Insidet igitur, quae insita est, animis nostris summa quaedam sciendi cupiditas ad quam quotidie inflammandam maximum attulit momentum, atque cca sionem, tanta rerum omnium uarietas , tanta natura
opum copia, tamq insignis huius Caeli ornatusci in quo adeo diligens fuit Natura, ut neque necessitati, ne lite uoluptati nostrae, quod amplius requirere possemus, quid quam reliquerit. Spectetur hoc spectetur, inquam, hoc Caelum, quoddam quasi Naturae ipsius speculum, in quo
tantam cernere est motuum celeritatem, tantam in praecipiti uertigine, is olutatione, rationem, tantum metus luminibus splendorem, ut, quasi suapte natura, tam quam magnes ferrum, sic ipsum animos nostros ad se contemplandum rapere, nedum allicere, uideatur Elementa ipsa complectamur animis, tot rerutra uarietati obnoxia, ut sua mole, ac magnitudine, cunctarum rerum mortalium materia exsistunt, suo ordine, ac serie, aeter nam rerum Omnium, quae oriuntur,& intereunt, seruant harmoniam illa lapides, gemmas,metallorum uenaS,gignunt, herbas, plantas , arbores, animalia tum perfecta, tum imperfecta, praeterea colorum, saporum, qualitatum aliarum uarietatem creant hinc dulce, amarum salsum, insulsum; asperum, molle durum, tenerum Ἀο-lore praeditum, ac uacausa perspicuum, obscurum, ex elementorum admistione generantur. Et, ut multa paucis complectar, ex his omnia illa pio deunt,& coalesctint,
quae aliquando esse coeperunt,4 aliquando csse desi-
30쪽
nent quorum in medio homo, tamquam in amplissimo, pulcherrimo, theatro, quasi arbiter, spectator, collocatus est. Nos igitur, aut tam iniqui, aut tam socor des, erimus, ut, cum tot nobis diuitias, tam praeclaras epulas, tam pulchram atque fructuosam, proposuerit Natura lectionem, Endymionis instar, uniuersam aetatem somno occupati, nihil laborc mus nihil sudemus numquam uigilemus Vrit ignis,&sua natura summa petit, aer ubique funditur, omnia permeat aqua, suo ipsa humore omnia emollit, terram circumplcctens ad ima fertur, terra sua se mole sustentat, plantae pullulant, an unantia sentiunt, collucent sidera, Omnia dcnique dato sibi munere funguntur nos, ad contemplandum nati, lenti sedebimus, otio torpesccinus Auiculae suos sibi nidos parant aranea telas texit; consulit sibi in hiemem formica nos,homines, tam insignibus bonis, atque cxcellentibus, praediti, desidia languescemus,&, graui ueterno oppressi, uitam traduccinus Homo igitur cum sita Natura factus inter omnia animantia nobilissimus, atque praestantissimus, uel potius, ut Aegyptiorum,&Chaldaeorum, Oracula dixerinfelicissimus Hymenaeus, con
iugium, reruni diuinatum, humanarum iecessarium uidetur esse, ut non uni tantum muneri,& opera, sit a Na
tura destinatus neque ad unum tantum finem suas omnes referat actiones. Ac, quoniam illa actio perfecta existimari debet, quae ad optimum finem, atque perfectum, dirigitur credendum est, cum humanae actiones ad perfectissimum finem dirigi omnes debeant, qui quidem est, ex Platonis sententia, similitudo, quoad eius fieri potest, humanae cum diuina natura perficetissimas illas, ac honestissimas esse . At, quae nobilior, quae diuinior, est operatio Contemplatione ueri in qua princeps ille Peripateticorum summam csse positam existimauit hominum felicitatem Hinc factum est, ut Natura, cum homi nem optaret ad ueritatis cognitionem ducere, sensus tri buerit, ingenium, iudicium, cogitationem, mentem ip sam in x quibus omnia, quae in rcrum natura exsisterciat,
sub nostram cadere intelligentiam post iit. J ispositi itaque