C. Cornelii Taciti Opera ex recensione Georg. Christ. Crollii

발행: 1792년

분량: 311페이지

출처: archive.org

분류: 전쟁

2쪽

LECTORI ERUDITO

ronis temporia: in quibus quis morari velit, nusi ea ipse hi- soricorum Princeps ita scripsisset, ut quemvis prudentiae cupidum honestique amantem potestate O vi quadam sua attineat, nem que non indoleat semporum iniuriae vel invidiae, qua nobisi hodie subtracta es Cati Caesaris, sex priorum Clavaei annorum, duorumque ullimorum Νeronis historia. Sed nee tui pepercimus labori, qui non alia hic voluptate fruimur, in emendando honestissimo antiquitatis monumento. Hi enim ses libri, quos quantumque ex iis superstites habemus, nondum ubique a Lipsis o Pi- cliena, nedum posteris editoribus adeo curati erant, ut mediis cina amplius non egerent aegrae illor partes. Saepissime profecto de lectione assecta recreanda ita desperaverat Lipsius, summus eorum , quos Tacitus fecit suos, ut vel ipsam Hygian fru-yra auxilium praebituram, vel aratrum patrem, Attium Navium, nihil disinaturum, vel occisum locum , vel alio modo pro more suo, exclamaret, aut suspicionem menes moveret, nullo aihibito remedio; immo totum L. XI interpolatum pronuntiare mallet. neque tamen paucioribus vitiis laborabat lectio librorum eonsequeritium. Atque in iis, qui post Rhenanum illosique Duumviros lectionis Cornelianae eonstituendae Tacito adfuere, pauci sunt, quorum O ingenium O iudicium eluctaretur doctrinae non tam bonam copiam, quam impedimenta. Friemus, insinus, Ver- transius, Acidalius, Frelashmitis , Me ius, Grono i O Emessius suo quil que modo vel repererunt, vel invenere multa, quae approbare debeamus; in alus haeserunt, aut fu stra versii sunt. ceteri plerique ita rem gesserunt, ut alii hoe magis sint probanae , quo minus ausi sum, asii male coniecta aut prave intestim

Tacit. Vol. II. A

3쪽

2c eris emendationibus non pensarent. Eorum saltim , qui quandoque prostaerant Nostro, Here nomina, religio fuis. Nos vero uri eito, editorum nemini , Adem addiximus: forsan hoc minorem gratiam a qtiibusdam inituri, qtii hodie rem Latii O humanitatis ob dent magis quam iudieant, aut quibus antiquitas videtur, Deos facere, quos sibi propitios habeant, quam verum cum Iibertate sequi. Erunt tamen alii, quibus tibertas nostria non tari omne improbetur, qua, omni ambitione aeque o obtrectatione onera , pro nostro ingenio vel sensu, quantuluscunque eius modus sit, in curanssis auctoribus versamur. Pariter enim bonis studiis laesigna est perpetua illa assentatio, honorum prodiga, Omal estas. Eo eerte haud aes lauisse nos multis bonis ae prudentibus , interque eos O commentariorum, quos Musei Germanici nomine inseri os sapiens quisque magni facit, essitori Harissimo, seu quisquis in illorum menstruali Maio bene de insitu.

to nostro existimaveris, O Gothanis, O Grimbergen abus rerum in lueris gesarum narratoribus, ceteris, cur non gaudeamus, aurquiis nobis hune laboris O vigiliartim fructum invideat P mque tamen sie conclamatum intelligimus: quippe scientes , non tam a praesenti populo cuncta recte scisci, sed a posteras hominibus verius decerni, quidquid bene vel male gestum fuerit. Itaque unarum Auctorum, tum Lectorum, quibus illos trassimus, maxime iuventutis, cui cupere nosrum es, reverentia nobis suprema lex Menes esto. Cui profecto u pareremus, hoe novum Taciti volumen etiam maiori diligentia tractavimus. iιa ut ab ipso eiusque amicis interpretibus in dies docti , graus , quantum in nobis es, referre conaremur maximo, ut Quintil. ait, temporum illorum auctori: praesertim ubi eius lectio in codd. primariis , hoc es . antiquioribus Florentinis O Vaticanis, deficiebat, ab eorum ve-sigiis quam proxime coniiciendo abesse mallemus, quam eum aliis inde longius aberrare. Ita autem non potes non fieri, ut quamvis a Tacito minus desivisse veris viris videamur, in multis me emur ab aliis. Sed cunctis certe assurgemus, meliora sic dicturis, ut nobiscum non tam litigare, quam auctoris rem tueri velint. Si qui praeterea inclementius agent, quod libertini generis hominibus, legum munia in se trahentibus, Iucium eorum νο- Diuiti oste

4쪽

cas aut convisia praeterlabi faelle pallimur. Ne autem lectores smilem dision iam in annalibus Tiberianis desiderent, quod ma teria textus amplior locum notis contractiorem reliquisset, O ut fidem in Me alieno volumine subinde datam exsolveremus ; accedunt tale iam notae ad plura lora sparse, auctore Crollio.

Quamvis enim tergeminam curam ad singulos luros hoe euratius edendos adhibeamus , ita tamen muneris societatem ordida mus, ut quivis nostrum, alius in alio, primas habeat partes, ceteri eum adiuvent. Itaque factum, ut ei, qui Tacito praefatus erat, eius recognoscendi curam tandem relinqueremus primariam. Is --ro etiam mvum laborem, cressimus haud improbum, eum in bre

inori Corieum O MM. reeensione diligentius digerenda, tum in rancinnandis denuo familiae Ggustae, euius res Annalibus eontinentur , tabusis Genearchisis posuit: quas qui evm Laesaris, . adhue recussi sositis , eonferre volet, eas O ex Mehit animari versonibus exque i o Tacito aliisque seriptoribus auctiores, Otigenias Annalibus aptiores facile videat. Neque tamen hisce, quae accedμnt, conscribendis, eum nuper ex itinere Aeademico Pissehalibus seriis Manhemium instituto risertisset, ms brevissΠmum tempus interque sversas curas impendere potuit. Quo magis eondonandum putamus, quidquid in notis vel ad alia loea afferre potuit, neque attulerit, vel in iis, quae attigit, hinnantius aut ob scrupulos recentium editorum amplius scripserit, vel etiam asia excidere Hi passus sit, quae non tam ad aestionem firmandam, quam ad illustrationem locorum di ilium pertineant. uti illud ad XI, e. ι , de Claudianis literis.

Textum imum tam accurate ad nostras rationes exscriptum ιradimus, ut erratorum tam immunis si, quam editionum re-eentiorum nulla. Ita singulis Hebus noctuque ingenii O eorporis res, immo O rem nostram suriis impendimus: utinam nec per dumtis s Sie enim sunt homines , etiam ii, qui prae ceteris sapientes videri volunt, ut sibi egregie cupiant, cetera humanitaris immemores. At superveniat aliqvis buccinasor, aut ineressibisium, non utisium, promissor: hemi quam cito huis aderit turba omnis

Dei fautorum, quales olim dicebantur, qui histriorious aderant vel suae fortunae Uentandae gratia, vel nescio quo alio impia u

5쪽

sua profundentium. Fellator tarte Fretrahemius, eui D. Lud. μγ nu, nobisis Mariusiensis, modo haud vulgari adsititor exsilit Nobis, qui modesta perimus, maiora labore nostro O sumtu non aucupamur, adsunt non modo iusto pauciores, sed O sum alia , qui ab aequis iniqua postulent. Quia vero illorum miremur paucitatem , O quid hos curemus, qui nos non curant, sibi .nduia gent ρ Sed plura eum Hs ex sylatare prohibemur reverentia prudentium O bonorum, qui nobis favens. Favete nobis in posterum, Viri humaniores, O exspectate, quae restant Taciti, tum, Terentium , Plautum , in quo utroque operae diligentes sunt, δεμ letum, caesarem , Horatium erat. successuros. Sextumus in Vonso a. d. VI Kal. Iun. an..cIII CCLXXIAE.

6쪽

C. CORNELII TACITI

LIBER UNDECIMUS.

Valerius' Asiaticus fraude Messallinae & Vitellii evertiatur. Advocatis praemii modus pro patrocinio definitus. Parthorum res intestino regum discidio turbatae. Ludi seculares Romae editi. Literae tres novae a Claudio repertae; & ea occasione de primis literis. Italicus Cheruscis rex imponitur. Corbulo inferiori Germaniae praeficitur, & ipsam militemque severe regit. Curtius Rusus triumphalia assequitur: deque ipso viro. De Quaestorum munere , & numero. Galliae proceres ius plenum civitatis Romanae adipiscuntur. Patricii augentur, lustrum conditur. Messallina impudicissima seminarum, amore vecors, C. Silio palam nubii. res ad Claudium desertur: qui in uxorem & administros libidinum impulsu libertorum animadvertit. Haec gesta annis sere duobus,

7쪽

6 C. CORNELII TACITI

C. VALERIO ASIATICO, M. VALERIO

A. VITELLIO, L. VIPsTANO. 1r A Μ Valerium Asiaticum , bis Consulem c b, quondiim adulterum eius, credidit: pari- c terque hortis inhians, quos ille, a Lucullo com 47ptos, insigni magnificentia extollebat, Suilium accusandis utrisque immittit. Adiungitur Sosibius, Britannici educator, qui, Per sPeciem benevolentiae, moneret Claudium, Valerii vim atque opes Principibus infensas: praecipuum auditorem fiaticum interjiciendi Caesaris, non extimuisse concionem po puli Romani, fateri. gloriamque facinoris ultro p terer clarum ex eo in Urbe, dicta per provincias fama, parare iter ad Germanicos exercitus; quando

genitus Gennae, multisque s validis propinquitati bus subnixus, turbare gentiles nationes promtum ha-x beret. At Claudius , nihil ultra scrutatus, Citis cum militibus, tanquam opprimendo bello, Crispinum, praetorii praefectum, misit: a quo repertus est apud Baias, vinctiique inditis, in Ur- hem raptus. neque data Senatus coPia, intra C hiculum auditur, Messallina coram, Ac Suilio com ruptionem militum, quos pecunia , supro in omni sagitis obfrictos arguebat, exin adulterium Poppaeae. ac Postremum mollitiam corporis obiectante. ad quod victo silentio, prorupit reus, k, δε- terroga, inquit, Sulli. filios tuos: virum me GD fatebuntur. ingressusque defensionem, comu1oto

8쪽

ANNALIUM LIBER XI. 7

maiorem in modum Claudio, Messallinae quo- A. U. que lacrimas excivit. quibus abluendis cubiculo egrediens. , monet Vitellium, ne elabi reum sineret. ipsa ad perniciem Poppaeae festinat, subditis, qui terrore earceris ad Voluntariam mortem propellorent: ad eo ignaro Caesare, ut Paucos post dies, epulantem apud se maritum eius Scipionem Percontaretur, cur sine uxore discubuisset β atque ille, functam fato. responderet. Sed consultante super absolutione Asiatici, flens 3

Vitellius, commemorata vel late amicitiae, utque Antoniam. Principis matrem, pariter observavissent, dein percursis Asiatici in .Rempublicam oss-cris . recentique adversus Britanniam militia, quaeque alia conciliandae misericordiae videbantur, liberum ei mortis arbitrium permisit, D secuta sunt Claudii verba in eandem clementiam. Hortantihus dehinc quibusdam inediam k lenem exitum , remittere benescium, Asiaticus ait: M usurpatis, quibus insueverat, exercitationibus, lauto corpore, hilare epulatus, cum , se honesius calliditata TibeΥii, uel impetu C. Caesaris periturum. dixisset, quam, quod fraude muliebri, c, -- pudico Vitellii ore caderet. venas exsolvit: viso tamen ante rogo, iussoque transferri partem in aliam

ne opacitas arborum vapore ignis minueretur. tan

tum illi securitatis novissimae fuit. Vocantur post 4

haec Patres, pergitque Suilius addere reos Equites Romanos illustres, quibus Petra cognomentum. at causa necis, quod domum suam Valexu & Poppaeae congressibus praebuissent. Verum

9쪽

8 C. CORNELII TACITI

A. U. nocturnae quietis species alteri obiecta, tanquam via 8QO disset Claudium spicea corona evinctum. Dicis retro converss: eaque imagine gravitatem annanae dixi set. Quidam pampineam coronam albentibus foliis ussam . atque ita interpretatum, tradidere, vergente autumno mortem Principis osendi. Illud haud ambigitur, qualicunque insomnio ipsi fratrique Pe niciem allatam. Sestertium quindecies, Scinsignia Praeturae Crispino decreta. Adiecit Vitellius sestertium decies Sosibio; quod Britannicum praeceptis. Claudium consiliis iuvaret. Rogatus sententiam k Scipio: cum idom. inquit, de admissis Pop-raeae sentiam . quod omnes , putate . me idem dicere . quod omnes: eleganti temperamento inter cuniugalem amorem , k senatoriam necessitatem. 3 Continuus inde la saevus accusandis reis Suilius, multique audaciae eius aemuli. nam cuncta legum & magistratuum munia in se trahens Princeps , mat*iam Praedandi patefecerat. nec quidquam publicae mercis. tam Venale fuit, quum advocatorum perfidia: adeo, ut Samius, insignis Eques Romanus, quadringentis num orum milli-hus Suilio datis, Κ cognita Praevaricatione, ferro in domo eius incubuerit. Igitur, incipiente C. Silio, Consule designato, cuius de Potentia

R exitio in temporo memorabo, consurgunt Patres , legemque Cinciam flagitant: qua cavetur antiquitus, nequis. ob causam orandam, pecuniam 6 donumve accipiat. Deinde , obstrepentibus his, quibus ea contumelia parabatur, discors Suilio Silius acriter incubuit, veterum oratorum exe la

10쪽

referens, qui famam in poseros praemia eloquentiae A. U. cogitavissent pulcherrima. alioquin se bonarum artium

principem sordidis miniseriis foedari. ne sdem quidem integram manere, ubi magmitudo quaesuum i pectetur. quod si in nullius mercedem negotia vertantur, pauciora fore: nunc inimicitias, accusationes, odia, edi iniurias foveri. ut . quomodo vis morborum pretia medentibus , sc fori tabes pecuniam advocatis ferat. meminissent C. Vinii ex Messallae ac recentiorum. Arruntii ex Aesernini. ad summa proves ros incorrupta vita edi facundia. Talia dicente Consulo designato, consentientibus aliis, Parabatur sententia, qua lege repetiandarum tenerentur I Cum

Suilius, k Cossutianus, & ceteri, qui non iudicium, squippe in manifestos) sed poenam statui videbant, circumsistunt Caesarem, ante acta deprecantes. Et Postquam annuit tacens, inci- 7piunt: quem illum tanta superbia esse. ut aeterniatatem famae spe praesumat ui ex rebus D udium

praeparari, ne quis, inopia ad catorum, potentioribus obnoxius sit. neque tamen eloquentiam graturuto contingerer omitti curas familiares, ut quis se alienis negotiis intendat. multos militia, quosdam exemcendo Ggros tolerare vitam. nihil a quoquam expeti.

nisi cuius fructus ante praeviderit. Facile Minium o Messallant, inter Antonium se Augustim bellorum praemiis refertos. aut ditium familiarum heredes Aeserninos er Arruntios . magnum animum induisse: 'promta sibi exempla. quantis mercedibus P. Clodius. aut C. Curio, conesonari soliti sint. se, modicos Senatores, quieta Republica. nulla. nisi facis. emolia-

SEARCH

MENU NAVIGATION