장음표시 사용
11쪽
a Cap. I. An iure Romano sis Antiq. rom. P. I. p. as. 3. Est vero dos certa quaedam res, vel universitas marito dotis nomine data, ut eo facilius onera matrimonii sustinere possit. Q vis enim matrimonium sine dote possit consistere L ID.α-donat. ante nuptias. Nov. 74. n. 9 tamen feminae non facile sine ea erant locabiles adeoque reipublicae intererat, ut dotes salvas haberent Propter quas nubere possent. Vnde ille apud PLAvTvM τ habeo FILIAM grandem, DOTE CASSAM, ILLOcABILEM. ' Et Tris. Act. III. Scen. 3. U. 3. Namque Hereis uoNEsTE fieri jerme non potest,n eam perpetiar ire in matrimonium 3INE DOTE, cum eius rem penes me habeam domi. Imo sola fere dote a- concubinis seiungebantur matronae, Vnde idem Scen. a. v. σ3.
Ad ut inops , infumis ne sim, mihi hane famam - , ' diserant, Me germanam meam sororem in cONcVBINATVM tibi Sie sim nori dedisse magis. quam in MATRIMONIUM. Quum itaque successione excluderentur filiae, facile est ad intelligendum instar portionis hereditariae fuisse' d tem , indeque viris dogis verosimile visum, hanc potissimum ob causam filiam etiam locupletem fuisse do
Id quidem nemo unquam vocavit in dubium, paternum eme osticium dotare filias iisque honestam nubendi occasionem quaerere, adeo, ut etiam per Praesides provinciarum atque proconsules ad id ex constitutiones EVERI & ANTONINI adigi potuerint L. N. Τ. de ritu nuptiarum. Sed id saltem de eo casu accipiendum, si Pater
12쪽
dotandasma Iompos , pater filiam, vel avus neptem habeat in potestate. Quodsi enim vinculum potestatis solutum eaque sui iuris sit effecta, cessat dotandi nece litas, quia ea bona. propria habet, ex quibus dos constitui potest. Id , ni
fallor, clare indicat PARNIANvS L. F. 3. I a. de rure δε- num , cum pater, ait, cVRATOR DAEAEM , IVRIs sva ο-n AE, DOTEM pro ea constituisset , magra eum , suasi PATREM Id, quam quin os MO' EM , fecisse videri. Non
igitur pater iure Obligatur, ut dotem ex suis bonis constituat filiae emancipatae ; sed saltem videtur in dubio pietatis ossicio ductus eam dedisse filiae. Quodsi autem clare exprimat,se de bonis filiae eam constituere nihil contra jus facit V1NNIVS u s. ococt. Lb. II. c. et . Potest proinde pater, licet filia e potestate exierit, ei vel de propriis bonis, vel de ipsius bonis filiae dotem
dare. Accedit riplam testimonium c. c. s. F. II. si pater, inquit, pro FIMA --cIPATA DOTm dederit , profectitiam nihilominus dotem esse nemini dubium est, quia non Ius P mTATU, sed PARENTIS NOMEN profectista a-
eis, sed ita demum, ut parens dederit: ceterum si, cum, deberet FILIAT, voluntate eius dedit , ainventitia dos est. Ergo non exigunt leges, ut necessirio dotem de suo constituat emancipatae, sed expressis verbis distinguunt, an ut pater, an vero ut debitor filiae dotem. dederit. Et
L. s. eod. idem VLPIANVS adserit, s res emancipatae s ter Anavit, ex voluntate eius postea in dotem pro ea da .rae sunt: A FILIA dotem, non A PATRE viaeri datam P Helle enim exinde patet, nullo iure patrem cogi, ut filiae emancipatae locupleti xtem de suo constituat. Sed si
is sitiae nomine dotem promi et, se eam ante nuptias eis mancipasset, non resolvitur promisso, nam se cum ante nuptias pater moreretur , nihilominus heredes eius ese
premisone obligari mane πι L. 44. pr. eis. Quid B clari ,
13쪽
s Cap. I. An iure Romano Delarius, quaeso, dicere potuisset Ious Θ promist pater dotem antequam emanciparet filiam, & ideo oblisetur. Quid si itaque eam non promisit, etiam cogi nequit, ut eam constituat emancipatae. tinmo Manis prorsus acrisii digna fuisset quaestio et an dotis pronaillio emancipatione resolvatur Θ si pater invitus cogi potuisset, ut ei
constitueret dotem v. sovcim jun. Dis. de dory non pro missa praestanda ε. ra. LAHERBAeam DF. de donatione propter nuptias in. 7s. pinhZ. ad Cod ne dotis promissis
YREHLERUM GL 2. disp. 7. M. a. sit. d. qui tamen ossicio , mas stratus adigi posse patrem, ut dolet filiam emancipatam tune admittit, si egeat, nec sine ea honestam nubendi occasionem invenire possit W-lvs L c p. m. 3 S. Nec est praetermittendum PAG π HERI argumentum
Fritim. ad Mutera. Mianip. I. p. n. Dos enim legitimae portionis loco data fuit filiabus. Hinc cum emanckpatione legitima succellionis iura amitteret filia sui iuris victa, etiam dotis nomine nihil poterat exiget e. f. VII. . Postquam itaque dedimus demonstiatum, filiam m, mancipatam, quae ipsa habet unde dotari, vel alias ho-,nestam nubendi occasionem invenire possit, a patre invi- '' to non esse dotandam; ostendendum nunc curate, quid in transuersum egerit viros doctos, dum ideo filiae locu- pleti dotem fuisse constituendam adserunt, quia dos ex ratione Legis Voconiae omnis futura earum fuerit hereditas P ENNGHER l. c. p.ρδ. Quis vero adeo hospes in romana prudentia, qui nesciat, nullam olim fuisse peculiorum differentiam omniaquei pleno iure acquisivisse liberos parentibus. Testis sane est, omni exceptione
manis , inquiens, Aliu-propris es vivis sviribus, sed
14쪽
se pecunias ct corpora liberorum patribus ad eorum ambitrium tradirit lex Romuli. Et sΕΜΕeΑ de beneflciis L. 't. c. 4. omnia, ait, patrissunt, quae in manu liberorum
sunt. Nihil itaque erat liberorum, nisi iure peculii ex permissu patris. Sed fa m progressu temporis, ut castrense, quasi castrense peculium pleno iure ad filios
nas cuique acquiritur L. M. C. de λα. I sam. tu vero hoc ad filias Θ Hae adhuc nihil habeoant proprii, sed o- mnia quae quocuncq; titulo acquirebant, pleno jure erant patris. Ex his igitur facile est ad intelligendum, frustra quaeri: an filia locuples fuerit dotanda Θ De ema cipata enim, quod iterato monemus, non est quaestio, quia ad hanc dotandam iure cogi nequit pater; de ea quae adhuc sub potestate patris agit. Illa autem quae est sub manu, nihil habet proprii quocuncque etiam titulo id acquisiverit, ergo etiam locuples non est. Pq, quam vero Imperatores & filiabus peculia proprio jure
concesserunt, eveni ut nunc essent locupletes. Primus enim fuit eoNΛΑ--vs. Magnus qui in bonis maternis liberis proprietatem, & patri tantum, quoad Vivere permisit ut fructum I. I. C de bonis maternis, quae constitutio plenior exstat in Cori Theod. L. r. eod. deinceps GRATIAMUR VALENTINIANus & THE onus idem statuerunt de honis materni generis l. 6. C. D. eod. id quod firmarunt Ii Nostres & AM Ius I. 7. Q Th. eod. I. a. C. eod. Quod
-Ο I. I. . Os. C. de bonis liberi ad lucra nuptialia &sponsalitia porre m fuit. Tandem IusTINIANus I. 6. C.
d. disposuit, ut si quid liberi aliunde sibi acquisiverint ex quacuncque etiam eausia, sive liberalitate fortunae, siave laboribus suis, ejus usumstuctum haberet pater, sed proprietas esset penes liberos. Sunt tamen plures cse
15쪽
ra An Iure Romano fissus i a quibus nec in adventitiis patri acquiri uim fructum
voluit L. 7. I. O Auth. excipitur C. ι e bonis quae tiberi via. V. C. GR uua NO T de Uufructu L. a. c. - . p. m. δ. cos. ScIPIO GENTIQS de bonis maternis. C IV.Fq.
I. VIII. Iuventa pe- Ex hoc primum tempore potuit moveti quaestio: custrum an dotanda sit filialamilias locuples Quodsi itaque quis disti V tis mente pia cipiti afirmare audeat, adhuc eam dotandam 2 ιοῦ. Hiemina L. Voconia heres esse non poterat,
tuis . an nael is Vcheinenter errat. Iam enim probavimus clare doland i μ' III. &Iv. post tempora Avsvsra eam aboliram senti Ilia D - que feminas limul cum mascclis ad paternas admillas iu- sui' ' bis hereditates. Quodsi igitur fi: De paternae hereditatis non fue: unt expertes, etiam dos non fuit instar por- tionis hereditariae. Finge nunc , filiam esse locupletem, finge, eam vel fortunae liberauitate, vel labole suo libiti: et acquisiuisse peculium. Quid nunc statuendum P Exigitne officium patiis, ut eam dolet de suo ΘVideamus quid sentiant quibusque utantur arguit entis
non infimi ceteroquin subsellii J ti, dum adhuc patris
n. g. FIos autem minus recte inire latiores compi et en-R αι tir su non est difficile. Urgent enim i) qu id favorabilior prima ιιιι sit causa dotis, quam allirentoruni eo quod pater alere
16쪽
ritando silia locuples enon teneatur filiam locupletem,bene autem dotal e cum dos comparetur legitimae, quae locupleti etiam debetur ristiae, adeoque non procedat argumentum a negati me uisua. alimentorum ad negationem dotis. At Vero cum unanimi oi onfiteantur pragmatici, filiam divitem a patre ale Ai non esse per L .f. 3. . . de agninc liberi & eeinde ad uotandum non jure aditionis, sed officio judicis
eum compelli posse GAIrius I. c. n. I seqq. cΛRra. P. a. e.
a. def. ia.; illa sane aequitas,cui judicis ossicium,ut scilicet habeat unde siustinete possit matrimonii onera, cessiat, si tela filia sit locuples atque dotem sibi constituet equeat, cessat&illa ratio cogendi patrem, ut filia honestam nubendi conditionem inveniat L I9. de R. N. Ex quo nunc
confit, utique procedet e argumentum a negatione alimentorum ad negationem dotis, quia par utroque casu adest ratio nAcuov. ud Pona. Diss 7. th. a. tittri .. Quid quod maior adhuc alimentorum quam dotiS iit ne- Maser ad cellitas, quod exinde probat wIis ΗActin's P. . Dio..ue dotis 6. tb. 8. quia libertus patroni liberos ales e teneatur ali-Ls ao de et uosi. se alend. liber. non autem dotare, sic filius manem alere jubetur, non autem dotale l. U. S. . de a suis . em peraci tutor. Imo fi ater sororem uterinam suis sumtibus exhibere tenetur l. 4 ubi pupiα educ. in matrimonium vero collocale non urgetur I. I a. sen. LII. g. . eod. l. i. g. a. de sutor. O rat. abis.
Nee et firmiori talo illud nititur argumentum,quod Resipana dos succedat in locum legitimae. Nam haec prinium debetur liberas post mortem patris, dos autem a parie VI-vo constituitur filiabus, ut conditionem nubendi invenire & onera matrimonii sustincte possint. Ubi italiue I. , haec ratio exulat, nemo non intelligit, simul exillare i-luui-
17쪽
cisse putat patrem ossicio, si sine dote honestam nubendi occasionem invenirσ possit filiae. Quae sinuntia, si justa expendatur trutina legibus & ratior isnvenit. Solint quidem 3 interpretes ulgares provocare ada'. C. de ino= Te m. Sed nihil est in ista lege de filia' locuplete dotanda, quia saltem disponit Imperator ZONo, dotem ad excludendam inossiciosi querelam in legitimam esse imputandam. Non vero sequitur, dos le---gitimae imputatur ergo par legitimae & dotis est ratio, g. X. ς .L L alii qui legem ullam in L i p. de R. N. .- , ' -distinguere autumant, an filia sit locuplas, nec ne, ad dotam magna clamant voce: lege non distinguente iam avi. nec nostrum est distinguere QMENMeis. P. I. p. 46. rh. 8. Sed vehementer decipiuntur. Quaenam enim sit illa lex Julia ipsimet i*norant interpretes. Est propterea admodum mihi opinabile , recte sitbducere rationes
quando nihil cautum hac de re fuisse in L. Julia, sive de adulteriis, sive de maritandis ordinibus existimat, quia
a rigori ) Quod tamen olim secus. Ex constitutione enim ΛLE. ANDRI I. 1. T a. C. Gregori de inos Testom. id nod pro filia in dotem datum est aut promisistit in alaidiam h. e. legitimam imputari non poterati Quia ea vivo patre at bonis ejus separata fuit, legitima au
tem est computanda a tempore mortis cod. v.
18쪽
rigor patriae potestatis, qui eo tempore adhuc durabat, id non admittebat. Marcianus igitur in L. XVI. Iiistis. interpretatus est C. XXXV. legis cuiusdamJuliae, & hac occasione retulit constitutionem Severi di Antonini, quam compil to: es inseruerunt Pandectis praescripto L. XVI. Inst. adjectoque capite, ubi ejus mentionem se cerat Utus. Nec hic conjectura opus, cum verbis expressis dicat, ex Constitutione Severi & Antonini, ergo non ex Lege Iusia , cogendum esse patrem, ut conditionem quaerat filiae. Nam hoc tempore jam patriae potestatis rigor paulatim fuit mitigatus. . Quae cum ita sint, mirari subit B. set xv ex IvM in Reston ι- vt. C ntr. I 3. y V. M. ae jure dotium f. . a. in adversariorum militarc castris Cujus propterea argumenta hic sub incudem vocare os erae erit pretium. iExistimat enim, ideo filiae locupleti a patre dotem esse constituendam, ut optimam nubendi invenire qucat conditionem. Sed quis, quaeso, non facili negotio ansemaduertit, cessare patiis ossicium, si filia ob propria bona honestam matrimonii conditionem invenire possit.
Vl. obf yc. utiturque hoc argumento qui ex duplici caussa obligatur, praesiumitur se primo ab eo quod de- ruribet ex critata duriori liberare voluisse l. 4. d- Λ' Itit. Sic itaque cum pater est debitor duobus nominibus, primo ex officio paterno, quod ei imposuit necessitatem dotandi filiam, deinde est debitor filiae, quia tanquam pa-
ter ejus res tenet. durius autem obligatur ex suo oscio,
quia illud est ex lege indeque in dubio a legali obligatione se libet are voluisse praesumitur l. . de a reprome Sed eui mens adeo larva, pectusque adeo obtusum, qui
non ubi minissa M intelligati Patris. utique in ossicium
19쪽
obiectio ex L sii. C. derit. promiss
cium constituere dotem filiabus , sed quando Θ & quare Θ Si ipse liet beat nihil,& dein si alias honestam nubendi occalionem inuenire nequeat. Ubi itaque ratio dotandi, cui innititur patris os actu cessat, ibi etiam illud desinit. f. XII. Pergimus ad L. M. C. de dotis tromiss ad quam
cum B.sTRYcoo ad unum fere omnes, qui filiam divitem dotandam esse a patre falso sibi persuadent, confugiunt. Rescribit ibi Justinianus : Neque enim leges ιncognitae sunt, quibus cautum,'mninu paternum se oscium dotem dare pro sua progenie. Sed ex his verbis nondum elucet, quae fuerit mens imperatoris, qua de causa
stendendum curate, nihil esse in hac lege quod nobis adversetur. Agit videlicet impetator de patre habente usu infructum in bonis adventitiis liberorum. Uodsi igitur hic dotem dederit filiae, non expreta de cujus patrimonio, censetur dedisceam de suo ipsius patrimonio. Sed si dixerit, se dotem dare de suo & filiae patrimonio, tunc si est inops, censetur dedisse eam de filiae patrimonio: lin vero locuples censetur eam summam, quam expressit, dedisse de suo ipsius patrimonio, & tantumdem tacite voluisse ex bonis adventitiis accedere filiae, in quibus habet usu infructum, quem catenus tacite remisissse intelligitur. His fere verbis summam legis refert ex
BALDO VINNIIS I. c. p. m. IV. Diversa enim omnino est
quaestio : an pater cogatur promittere & dare dotem filiae locupleti, & si eam ultro promiserit ex quibus bonis hoc fecisse videatur id itaque si expresse dicat: se dotem dare de bonis filiae quae Dona propria pleno iure habet,hoc est quorum ususfructus non pertinet ad patrem Hic quidem cisus in dicta lege non deciditur, sed debet decidi ex iis quae S. VI. disseruimus. Nam dum pater, siluipli-
20쪽
. Glanda suis locuples simpliciter dotem dedit, eam de suis bonis ex liberalita- te & donandi animo dedisse intelligitur I a. de Fure Dot. Necue eum', licet adserat contrarium, esse audia dum judet legislator, quia cum clarius loqui debuis set, sibi imputare debet, quod id non fecerit v INNIus
Bbscribere videatur sententiae, qui filiam locupletem turea qua dotandam esse contendunt, tamen postea eas subiicit his i limi ationes, ut tandem 19. nobiscum sentiat. ει- CARD. ι', inquit, praesumitur Aliae dotem deesse UeI pn misisse δε παλδε suis bonis, quandι NOMINE PROPRlO eam dedit velρυ- misit, ves etiam sIMPLicteto uti Aquitur d. l. Ult. de doti prom. Diversium est, si idemit vel promiserit NoM19κ EI LiAE, ita, ut voluerit ejus negotium gerere: tunc senim praesumitur magis dotem senisse de bonis ipsius siliae. Sed in eo vehementer errat MANTicA , quando adserit, , praesumi patrem de suo constituisse dotem,si id expresse dixerit, de bonis autem filiae, si id clare indicaverit. Q odsi enim satis constat de ejus Voluntate, nulla praesumtione opus.
Est vero haec praesumtio quae militat contra Pa Prafumtia. trem ex Dd. sententia juris & de jure, quae contrarii nem, qua probationem non admittit MEN H. L. IIt praef. I's .ns. militat comSed quam inepte id, quod contrarii probationem non r putrem. ad mittit, dicatur praesumtio egregie docuit rex. xnoMM.ta' in Dissis praesimi. altodiat. I. is. seqq. Quam primum enim is non auditur, qui ut admittatur ad contrarii pro Dra Us. bationem urget, statim evanescit praeliuntionis idea 6ccum. M.